Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 2010

Το προξενείο της Τουρκίας στην Κομοτηνή


"....Από την άλλη πλευρά, το Τουρκικό Προξενείο βρίσκεται στην Κομοτηνή παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχουν εκεί Τούρκοι υπήκοοι για να εξυπηρετηθούν αλλά Ελληνες μουσουλμάνοι. Πρόκειται για μια ενέργεια κατάφωρα εχθρική, δεδομένου ότι οι ίδιοι οι κυβερνήτες της Τουρκίας καλλιεργούν και συντηρούν έναν απαράδεκτο τουρκικό εθνικισμό, που περιλαμβάνει ακόμα και τους Πομάκους, εμποδίζοντας τους μουσουλμάνους να ενταχθούν στον κορμό της κοινής μας πατρίδας, δηλαδή της Ελλάδας.
Πρέπει λοιπόν να τους πούμε καθαρά, ότι όλη αυτή η προσπάθεια είναι ένα αγκάθι που εμποδίζει το δρόμο προς τη φιλία των δύο λαών. Και θα πρέπει επίσης να αντιμετωπίσουμε σοβαρά το θέμα της άνευ λόγου παρουσίας σ’ αυτή την τόσο ευαίσθητη περιοχή και του ρόλου του Τουρκικού Προξενείου, που θεωρείται κέντρο της τουρκικής εθνικιστικής προπαγάνδας. Αυτό το μέγα πρόβλημα όμως, παίρνει επικίνδυνες διαστάσεις ....."


Μέρος από την ιδρυτική διακήρυξη του Μίκη Θεοδωράκη για την Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών.


Στη ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ που κυκλοφορεί, δείτε την ανάλυση για το Προξενείο της Τουρκίας στην Κομοτηνή

Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2010

Διεθνές Συνέδριο από τη Δημοκρατία της Αρμενίας, για την πρόληψη και την καταδίκη του εγκλήματος της γενοκτονίας στην πρωτεύουσα της Αρμενίας,Γερεβάν











Διεθνές Συνέδριο από τη Δημοκρατία της Αρμενίας, για την πρόληψη και την καταδίκη του εγκλήματος της γενοκτονίας στην πρωτεύουσα της Αρμενίας, Γερεβάν.
Όταν ένα κράτος που σέβεται το παρελθόν του, μπορεί να βαδίσει στο παρόν και να προχωρήσει στο μέλλον.

Επιστήμονες από 20 περίπου χώρες βρέθηκαν στην Αρμενία και συγκεκριμένα στην πρωτεύουσα Γερεβάν για ένα διήμερο διεθνές συνέδριο με τίτλο, «Το έγκλημα της γενοκτονίας: Πρόληψη, καταδίκη και εξάλειψη των συνεπειών." Το συνέδριο οργανώθηκε από το Υπουργείο Εξωτερικών της Δημοκρατίας της Αρμενίας σε συνεργασία με το Αρμενικό Μουσείο – Ινστιτούτο της Γενοκτονίας.
Την έναρξη του συνεδρίου, έκανε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας της Αρμενίας Σερζ Σαρκισιάν ο οποίος ζήτησε την ευρύτερη διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων, τονίζοντας ότι η διατύπωση του εγκλήματος είναι ουσιώδης για την πρόληψη περισσοτέρων εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας.
Οι παρατηρήσεις του Σαρκισιάν έρχονται εν μέσω αυξανόμενων πιέσεων που ασκούνται στο Κογκρέσο των ΗΠΑ σχετικά με την Αρμενική Γενοκτονία (ψήφισμα H.Res.252). Το συνέδριο αποτέλεσε μέρος μίας πολιτικής ισχυρής ώθησης από την επίσημη Αρμενία για να στηρίξει το ζήτημα της Γενοκτονίας μετά τις συμφωνίες του Δεκεμβρίου του 2009 με την Τουρκία.
Σαρκισιάν επέκρινε την πολιτική σκοπιμότητας και κοντόφθαλμου οπορτουνισμού που διαμορφώνουν συχνά τη στάση των κυβερνήσεων έναντι της γενοκτονίας.
«Τα πικρά διδάγματα της γενοκτονίας των Αρμενίων δεν μπορούν να πάνε πίσω την ιστορία και τη μνήμη της ανθρωπότητας ως απλές αναμνήσεις του παρελθόντος. Ήρθαν για να αντικατασταθεί από τη φρίκη του Ολοκαυτώματος και τις τραγωδίες στη Ρουάντα, το Νταρφούρ και πολλά άλλα μέρη », είπε στην ομιλία του με την οποία άνοιξε τις εργασίες του Συνεδρίου. . Οι παρατηρήσεις του ήταν μια σαφής αναφορά στην απροθυμία των χωρών να αναγνωρίσουν τη Γενοκτονία και τον κίνδυνο έλθει σε αντιπαράθεση με την Τουρκία.
Ένας από τους συμμετέχοντες στο συνέδριο, ο σημαντικός Αρμενο-Αμερικανός ιστορικός Richard Hovannisian, ανέφερε ότι η κυβέρνηση της Αρμενίας αναθεωρεί τη θέση της σχετικά με την αναγνώριση της γενοκτονίας με την κατάρρευση των συμφωνιών εξομάλυνσης των σχέσεων με την Τουρκία. “«Φαίνεται να έχει γίνει πιο αποφασιστική," είπε ο Hovannisian.
Η πολιτική Σαρκισιάν της προσέγγισης με την Τουρκία προκάλεσε ένα μπαράζ κριτικής από πολλούς στην Αρμενία και σε όλη τη Διασπορά της .
Και υποστηρίζεται ότι η Τουρκία έχει αξιοποιήσει την πολιτική αυτή για να κρατήσει περισσότερες χώρες μακριά από την αναγνώριση της σφαγής των περίπου 1,5 εκατομμυρίων Αρμενίων ως γενοκτονία.
Ο καθηγητής Taner Akcam, δήλωσε ότι η αναγνώριση αυτή θα καθιστούσε πολύ πιο δύσκολο για το τουρκικό κράτος να ισχυριστεί ότι οι Αρμένιοι πέθαναν σε πολύ μικρότερους αριθμούς και όχι ως αποτέλεσμα μιας εκ προμελέτης κυβερνητικής πολιτικής.
Θα ήθελα να συστήσω ένθερμα την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων", δήλωσε ο Ακσάμ. "Αυτό είναι επίσης σημαντικό για την πρόληψη και άλλων γενοκτονιών.
Περιέγραψε την πολιτική της Τουρκίας για το θέμα ως «μια πολιτική 95 ετών άρνησης» που εμποδίζει την Τουρκία από την ανάπτυξη μιας πραγματικής δημοκρατίας, ωστόσο είμαι αισιόδοξος ότι η τουρκική κυβέρνηση θα αλλάξει την πολιτική σύντομα.
"Ελπίζω ότι η Τουρκία θα αντιμετωπίσει αυτό το σκοτεινό κεφάλαιο της ιστορίας. Η Τουρκία δεν είναι η Τουρκία που γνωρίζουμε εδώ και 10 χρόνια.
Αν θέλει να είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του πολιτισμένου κόσμου, πρέπει να αναγνωρίσει αυτές τις παρανομίες του παρελθόντος ", δήλωσε ο Ακτσάμ.
Αλλά η πολιτική της Τουρκίας της άρνησης και τις σχέσεις της με τις χώρες της Ευρώπης έχουν αραιωθεί μετά τις πιέσεις από την ΕΕ για την Τουρκία να μάθει να αντιμετωπίζει το παρελθόν της, σύμφωνα με την Tessa Hofmann του Ελεύθερου Πανεπιστημίου του Βερολίνου.
Η Hofman εξήγησε ότι στη χώρα της, τη Γερμανία, η κυβέρνηση, τώρα περισσότερο από ποτέ "διατηρεί τη δέσμευσή της για την θέση του της κατηγορηματικά αρνείται ότι αυτό που συνέβη ήταν γενοκτονία."
Η Αρμενία θα πρέπει επομένως να υποβάλουν την υπόθεσή της στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, τόνισε.
Το συνέδριο διερεύνησε επίσης τον ρόλο του Ισραήλ στην άρνηση της Τουρκίας της γενοκτονίας, με την παρουσίαση από τον διάσημο ιστορικό Ιsrael Charny, ο οποίος είπε ότι το Ισραήλ θα πρέπει να αναγνωρίσει επίσημα την εγκληματικότητα σε πολιτικό επίπεδο.
“"Αν και, το Ισραήλ έχει προ πολλού αναγνωρίσει τη Γενοκτονία των Αρμενίων με τις κοινωνικές και πολιτιστικές διαστάσεις της, σε κρατικό επίπεδο, κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί", δήλωσε ο Charny.
Μιλώντας για διώξεις και αποζημιώσεις, ο Αιγύπτιος ερευνητής Ahman Abgel Avi Σαλάμι είπε οι απόγονοι των Αρμενίων επιζώντων της Γενοκτονίας έχουν το δικαίωμα να απαιτήσουν αποζημίωση από την Τουρκία ως διάδοχος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Σύμφωνα με τον Abgel Avi Σαλάμι, η Τουρκία πρέπει να αναγνωρίσει την Γενοκτονία των Αρμενίων, να ζητήσει συγγνώμη και να καταβάλει αποζημίωση.
"Πρέπει να υποσχεθεί ότι δε θα διαπράξει τέτοια εγκλήματα στο μέλλον», είπε, αναφέροντας το παράδειγμα της Γερμανίας , όπου το Βερολίνο αναγνώρισε το Ολοκαύτωμα και κατέβαλλε αποζημίωση στους Εβραίους. “"Η Τουρκία πρέπει να κάνει το ίδιο όσον αφορά την Γενοκτονία των Αρμενίων", πρόσθεσε.
. Η Δημοκρατία της Αρμενίας έχει το δικαίωμα να καταθέσει αγωγή εναντίον της Τουρκίας να προστατεύσει τα συμφέροντα των Αρμενίων και των απογόνων των θυμάτων γενοκτονίας, που βρήκαν μια φορά καταφύγιο στο έδαφος της Αρμενίας.
.

«Οι ΗΠΑ, η Γαλλία και ο Καναδά, επίσης, μπορούν να προστατεύσουν τα συμφέροντα των απογόνων των θυμάτων της Γενοκτονίας που κατοικούν στο έδαφός τους. Νομική ευθύνη για τη γενοκτονία δεν έχει χρονικά όρια, ενώ η ηθική ευθύνη ξεπερνά το νόμιμο ", δήλωσε ο Avi Abgel Salami. ."Αυτό αναφέρεται στο ψήφισμα του ΟΗΕ [σχετικά με τη γενοκτονία και την πρόληψή της]. Ωστόσο, η πραγματική πολιτική εμποδίζει την εφαρμογή του παρόντος ψηφίσματος. "
Ο Peter Balakian συγγραφέας του βιβλίου «ο Τίγρης Φλέγεται. Η Γενοκτονία των Αρμενίων», το οποίο μεταφράστηκε και στα ελληνικά, αναφέρθηκε στην καταστροφή με τη Γενοκτονία και του πολιτισμικού παρελθόντος, ως το τελευταίο μέσο εξαφάνισης του λαού. Το παράδειγμα καταστροφής των μνημείων των Αρμενίων και άλλων λαών είναι χαρακτηριστικό και δείχνει τη στόχευση του θύτη.
Ο Φάνης Μαλκίδης στην ομιλία του για το Έγκλημα της Γενοκτονίας και τη γενοκτονία των Ελλήνων ανέφερε ότι ο θεμελιωτής και εμπνευστής της Σύμβασης του ΟΗΕ για τη Γενοκτονία Ρ. Λέμκιν στήριξε την έρευνά του στη γενοκτονία των Ελλήνων και των Αρμενίων. Η Γενοκτονία των Ελλήνων αποτελεί ένα έγκλημα που στέρησε τη ζωή σε 1.000.000 ανθρώπους από τους πλέον και 2.500.000 που ζούσαν στο οθωμανικό κράτος και κάθε λαός που έχει υποστεί ένα ανάλογο έγκλημα, έχει το δικαίωμα να απαιτήσει την αναγνώριση, ένα δικαίωμα που πηγάζει από την ιστορική αλήθεια και το δίκαιο. Τέλος ζήτησε από το κοινοβούλιο της Αρμενίας να είναι το επόμενο που θα αναγνωρίσει τη γενοκτονία των Ελλήνων.

Ο Υπουργός Εξωτερικών της Αρμενίας Έντουαρντ Ναλμπαντιάν, τόσο στην έναρξη του συνεδρίου όσο και στη λήξη του επεσήμαινε ότι η πρόληψη και καταδίκη των γενοκτονιών δεν πρέπει να είναι όμηροι στην πολιτική και αντ 'αυτού πρέπει να είναι στην ατζέντα της διεθνούς κοινότητας. «Άρνηση της γενοκτονίας και της ατιμωρησίας θα ανοίξει το δρόμο για νέα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Ανεξάρτητα από γεωπολιτικά ή άλλα συμφέροντα, η διεθνής κοινότητα πρέπει να είναι ενωμένη στην καταδίκη και την πρόληψη της γενοκτονίας, "είπε ο Ναλμπαντιάν, κλείνοντας το συνέδριο .
Το συνέδριο αποτελούνταν από τέσσερις θεματικές ενότητες τις οποίες συντόνισε ο Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών και πρώην πρέσβης της Αρμενίας στην Αθήνα Arman Kirakossyan, ο σύμβουλος του διευθυντή του Ινστιτούτου Ανατολικών Σπουδών της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών της Αρμενίας Νικολάι Hovhannisyan, ο διευθυντής του Μουσείο και του Ινστιτούτο της Γενοκτονίας της Αρμενίας Χάικ Demoyan και από το μέλος του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Αρμενίας Βλαντιμίρ Vardanyan.
Οι συμμετέχοντες στο συνέδριο συναντήθηκαν με τον Karekin II, Πατριάρχη των Αρμενίων, ο οποίος μίλησε για την αναγνώριση της Γενοκτονίας, επισκέφθηκαν το μνημείο της Γενοκτονίας καθώς και το Μουσείο και το Ινστιτούτο της Γενοκτονίας, ενώ φύτεψαν ένα δέντρο στη μνήμη των θυμάτων.



Το συνέδριο στο youtube

http://www.youtube.com/watch?v=dGZLDuyzDfA

International Conference on Genocide Prevention, Condemnation and Elimination in Yerevan, Armenia











Ministry of Foreign Affairs of the Republic of Armenia in cooperation with the Armenian Museum- Institute of Genocide
International Conference on Genocide Prevention, Condemnation and Elimination in Yerevan, Armenia.

Genocide scholars from about 20 countries are in Armenia for a two-day international conference on Genocide that kicked-off on Tuesday in Yerevan. The conference , organized by the Ministry of Foreign Affairs of the Republic of Armenia in cooperation with the Armenian Museum- Institute of Genocide, is titled, “The Crime of Genocide: Prevention, Condemnation and Elimination of Consequences.”
Opening the conference, President of Republic of Armenia Serzh Sarkisian called for broader international recognition of the Armenian genocide, stressing that the crime’s affirmation is essential for preventing more crimes against humanity.
Sarkisian’s remarks come amid growing pressure on the US Congress to bring the Armenian Genocide resolution (H.Res.252) to a vote in the full House of Representatives. The conference is part of what seems to be a strong push by official Yerevan to support the measure in the aftermath of its collapsed talks with Turkey to normalize relations.
One of the conference participants, prominent Armenian-American historian Richard Hovannisian, suggested that Armenia’s government has toughened its position on genocide recognition since the collapse of its normalization agreements with Turkey. “It seems to have become more determined,” Hovannisian told RFE/RL’s Armenian service.

Sarkisian’s policy of rapprochement with Turkey has triggered a barrage of criticism from many in Armenia and its worldwide Diaspora. They say that Ankara has exploited it to keep more countries from recognizing the slaughter of some 1.5 million Ottoman Armenians as genocide.
Taner Akcam, a U.S.-based Turkish scholar, said such recognition would make it much harder for the Turkish state to claim that Armenians died in much smaller numbers and not as a result of a premeditated government policy.
“I strongly recommend recognition of the Armenian genocide,” Akcam told journalists. “This is also important for the prevention [of more genocides,]” he said.
He went on to describe Turkey’s treatment of the issue as “a policy of 95 years of denial” that is preventing Turkey from developing a true democracy. “Facing history is a very honorable thing and I’m hopeful the Turkish government will change the policy soon,” Akcam added.
“I do hope that Turkey will face this dark chapter of the history. Turkey is not the Turkey that we know for 10 years. If it wants to be a member of the European Union, of the civilized world, it has to acknowledge these wrongdoings of the past,” Akcam said.
But Turkey’s policy of denial and its relations with the leading countries of Europe have diluted pressure from the EU for Turkey to come to grips with its past, according to Tessa Hofmann of the Free University in Berlin.
Hofman explained that in her own country, Germany, the government, now more than ever “stays committed to its position of categorically denying that what happened was genocide.”

Armenia should therefore submit its case to the International Court of Justice in The Hague, she stressed.
The conference also explored Israel’s role in Turkey’s denial of the Genocide, with a presentation by renowned genocide historian Israel Charny, who said Jerusalem should officially recognize the crime on a political level.
“Though, Israel has long recognized the Armenian Genocide on societal and cultural level, at the state level, this has not happen,” said Charny.
Speaking about retribution and reparations, Egyptian scholar Ahman Abgel Avi Salami said the descendants of Armenian Genocide survivors have the right to demand compensation from Turkey as a successor of the Ottoman Empire.
According to Abgel Avi Salami, Turkey should recognize the Armenian Genocide, apologize, and pay compensation. “It has to promise not to commit such crimes in the future,” he said, citing the German example, where Berlin recognized the Holocaust and paid compensation to Jewish descendants. “Turkey should do the same regarding Armenians,” he added.
The scholar explained that the Republic of Armenia has the right to file a lawsuit against Turkey to protect the interests of Armenians and descendants of the Genocide survivors, who once found shelter in the territory of Armenia.




“U.S., France and Canada also can protect interests of the descendants residing in their territory. Legal responsibility for genocide has no time limits, while moral responsibility surpasses the legal one,” said Abgel Avi Salami. “This is mentioned in the UN resolution [on Genocide Prevention]. However, real politics prevents from implementation of this resolution.”
Sarkisian had similarly criticized the “political expediency and short-sighted opportunism” that often shape governments’ attitudes towards past and present genocides.



“The bitter lessons of the Armenian genocide did not go down in the history and memory of humankind as mere memories of the past. They came to be replaced by the horrors of the Holocaust and the tragedies in Rwanda, Darfur and many other places,” he said in a speech at the forum. His remarks were a clear reference to the reluctance of countries to recognize the Genocide and risk antagonizing Turkey.
Theofanis Malkidis (Greece), in his paper “ The Crime of Genocide and the Case of Greek Genocide” said that the word genocide (form Greek and Latin words Genos and cide) was coined by Raphael Lemkin. In his writings on genocide, Lemkin is known to have detailed the fate of Greeks and Armenians in Ottoman Empire and Turkey. In August 1946 the New York Times reported: “Genocide is no new phenomenon, nor has it been utterly ignored in the past. ... The massacres of Greeks and Armenians by the Turks prompted diplomatic action without punishment”
The Greek Genocide is a mass crime against humanity and civilization. 1.000.000 of Greeks, from 2.500.000, were exterminated.
This premeditated destruction of the 40% of the Greeks, constitutes genocide according to the criteria of U.N. (article 2 of the Treaty for the Prevention and Punishment of Genocide, paragraphs a, b, c, d and e). Each nation has the right to intensely demand from the authorities of the crimes and offences committed against it to recognize them. Recognition which constitutes the confirmation of a nation’s right to the respect of its existence according to the international law and the historic truth, T. Malkidis, said, and called Armenian parliament to recognise the Greek Genocide.

Peter Balakian, professor, author of the novel “Tigris burning. The Armenian Genocide” , said for the Problem of Responsibility and the Destruction of Cultural Property, especially on Armenian Genocide.


Armenian Foreign Minister Edward Nalbandian, in the closing remarks of the conference, made the same point, saying that the prevention and condemnation of genocides should not be taken hostage to politics and instead must be on the international community’s agenda. “Genocide denial and impunity pave the way for new crimes against humanity. Regardless of geopolitical or other interests, the international community must be united in condemning and preventing genocide,” Nalbandian told conference participants.

The conference consisting of four sessions was moderated by the Deputy Minister of Foreign Affairs of RA Arman Kirakossyan, by the adviser to the director of the Institute of Oriental Studies of the National Academy of Science of RA Nikolay Hovhannisyan, by the director of the Armenian Genocide Museum & Institute Hayk Demoyan and by the member of Constitutional Court of Armenia Vladimir Vardanyan.
The international conference on "The Crime of Genocide: Prevention, Condemnation and Elimination of Consequences" dedicated to the adoption of the UN Convention on prevention and condemnation of the crime of genocide.
The participants also visited the Tsisternakaberd memorial complex of Monument and Museum / Institute of victims of the Armenian Genocide and planted a tree in the "Memory Park". Finally the participants met His Holiness Karekin II Surpreme Patriarch and Catholicos of All Armenians.


The conference in youtube http://www.youtube.com/watch?v=dGZLDuyzDfA

Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010

Αδριανούπολη- Κάραγατς- Νέα Ορεστιάδα




Φάνης Μαλκίδης


Αδριανούπολη- Κάραγατς- Νέα Ορεστιάδα: Ζωντανή ιστορία και δημιουργική μνήμη.

Μέρος της ομιλίας στην παρουσίαση του βιβλίου των Δ. Κιηγμά και Γ. Ρυζιώτη για την Αδριανούπολη- Κάραγατς- Νέα Ορεστιάδα, στην εκδήλωση που οργάνωσαν ο φιλεκπαιδευτικός σύλλογος Αδριανούπολης και Σύλλογος Ορεστιαδιτών Θεσσαλονίκης.

Θεσσαλονίκη 19 Δεκεμβρίου 2010

Ένας σχεδόν αιώνας αφωνίας και σιωπής πέρασε από τότε ένας στρατός που δεν ηττήθηκε ακολουθούμενος από πρόσφυγες, όπως έγραψε ο Έρνεστ Χεμινγουέι, πέρασαν τον ποταμό Έβρο. Ένας αιώνας από τότε που χιλιάδες άνθρωποί μας, άφησαν τις οικίες τους, τα εκπαιδευτήρια, τους χώρους λατρείας τους, αυτά που είχαν οικοδομήσει, οι δικοί τους πρόγονοι, αιώνες πριν. Κορυφαία στιγμή του ξεριζωμού η φυγή από την Αδριανούπολη, το Κάραγατς και τα χωριά της περιοχής. Τότε που οι Αδριανουπολίτες θυσιάστηκαν για να σωθεί η Ελλάδα. Η νέα, όπως το συνθετικό στην ονομασία πριν από πολλές πόλεις και χωριά των Θρακών στην Ελλάδα, Ιφιγένεια, ήταν η Αδριανούπολη. Μία Ιφιγένεια που έσωσε την Ελλάδα του 1922.
Ο πολιτισμικός, κοινωνικός, οικονομικός, θρησκευτικός πλούτος, η φύση, το δομημένο περιβάλλον, καταστράφηκε και οι άνθρωποι αναζήτησαν καταφύγιο όσο γινόταν πιο κοντά στις εστίες τους, στην πατρίδα. Για να τη βλέπουν με τα μάτια του σώματος και της ψυχής. Η Νέα Ορεστιάδα, σχεδιάστηκε από την αρχή για να στεγάσει τους διωγμένους Αδριανουπολίτες, ενώ στην Αλεξανδρούπολη, βρήκαν καταφύγιο άλλοι τόσοι στα «Καραγατσιανά». Ο νομός Έβρου ήταν ο χώρος όπου εγκαταστάθηκαν σχεδόν όλοι οι Θρακιώτες της περιοχής της Αδριανούπολης, ωστόσο λίγα χρόνια αργότερα πολιτικές και οικονομικές συγκυρίες, οδήγησαν χιλιάδες εκτός της περιοχής, στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, στη Γερμανία, και στις χώρες της ανατολικής Ευρώπης.
Κάθε βιβλίο, κάθε προσπάθεια, κάθε αναφορά, στην ιδιαίτερη μας πατρίδα, τη Θράκη, την Αδριανούπολη, είναι μία ψηφίδα για να σχηματιστεί ξανά το ψηφιδωτό που καταστράφηκε το 1922. Το ψηφιδωτό το οποίο προσπαθούν θεσμοί, πρόσωπα, σύλλογοι να συνθέσουν ξανά, για να επανέλθουν οι μνήμες, οι εικόνες, οι μυρωδιές. Από τη γέφυρα στο ποτάμι, τα ωραία και φωτεινά σχολεία, τις εκκλησίες, τα όμορφα δέντρα, τα «καραγάτσια», μέχρι τα αρτοποιεία, τα ζαχαροπλαστεία και το σιδηρόδρομο. Αυτόν που κάθε Αδριανουπολίτης και απόγονός του είχε ως εικόνα ζωής, ορόσημο και ένωση Δύσης – Ανατολής και αντίστροφα, μέχρι που να απαξιωθεί και να στέκεται σήμερα εγκαταλελειμμένος και καταστραμμένος.
Η συμβολή του βιβλίου για την Αδριανούπολη, το Κάραγατς, τη Νέα Ορεστιάδα, είναι αναμφισβήτητα σημαντική και καθοριστική. Σημαντική γιατί αναδεικνύει παλιά αλλά όχι ξεχασμένα και φέρνει στο πεδίο της σκέψης μας την καταγωγή μας, την κληρονομιά μας. Αυτήν που δεν πρέπει να παραδώσουμε ακόμη μία φορά, την ώρα που οι θύτες προκαλούν ζώντες και τεθνεώτες. Καθοριστική γιατί από το χώρο των συναισθημάτων και της συγκινησιακής φόρτισης ως τρόπου προσέγγισης της Θράκης, της Αδριανούπολης και των άλλων πατρίδων της καθ΄ ημάς Ανατολής, περάσαμε στη δυναμική, παραγωγική, ζωντανή και δημιουργική μνήμη. Η συνεισφορά των συγγραφέων στην ανάκτηση της μνήμης, είναι μεγάλη, δημιουργώντας συνθήκες για την αλήθεια, δηλαδή τη μη λήθη. Όπως έγραφε ο Τσέχος συγγραφέας Μίλαν Κούντερα, «η πάλη του ανθρώπου ενάντια στην εξουσία είναι η πάλη της μνήμης κατά της λήθης».

Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010

Παρουσίαση βιβλίου για την Αδριανούπολη


ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Σας προσκαλούμε στην παρουσίαση του βιβλίου
των Κιηγμά Ν. Δημητρίου και Ρυζιώτη Β. Γεωργίου

την Κυριακή, 19 Δεκεμβρίου 2010, ώρα 11.30 π.μ. στην αίθουσα του Αγ. Γρηγορίου Παλαμά, έναντι του Ι.Μ. Ναού.

Συντονιστής: Κουριαννίδης Ι. (Εκδότης-Δημ. Σύμβουλος

Ομιλητής: Μαλκίδης Θεοφάνης
Οργάνωση: Φιλεκπαιδευτικός Σύλλογος Αδριανουπόλεως

Σύλλογος Ορεστιαδιτών Θεσσαλονίκης

Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010

Παρουσίαση του βιβλίου του Παντελή Αναστασιάδη (Παντέλ Αγά )




«…Αντάρτε μ’ σα ψηλά ρασιά, λελεύω σε… ποίος μαϊρέβ και φάϊσεν, ποίος στρων’ το κρεβατόπο σ’ και κείσαι και κοιμάσαι…»

Αυτό το Ποντιακό τραγούδι αναφέρεται στους αντάρτες του Πόντου που αντιστάθηκαν ενάντια στην βία και έδωσαν τη δυνατότητα σε χιλιάδες ανθρώπους, γυναίκες, παιδιά, και ηλικιωμένους να σωθούν.

Γι' αυτό, ακριβώς, αναπτύχθηκε στον Πόντο το αντάρτικο, ως δύναμη αυτοάμυνας και προστασίας του Ελληνισμού. Ένας από τους αντάρτες αυτούς ήταν ο Παντέλ Αγάς, κατά κόσμο Παντελής Αναστασιάδης. Γεννήθηκε το 1896 στο χωριό Τσιμενλί νοτιοδυτικά της Σαμψούντας και περίπου 12 χιλιόμετρα από αυτήν. Ο πατέρας του ήταν ο Λάζαρος Αναστασιάδης και η οικογένειά τους είχε έξι αγόρια. Πήγε στο δημοτικό σχολείο του Τσιμενλή και στη συνέχεια μέχρι την 5η Γυμνασίου στη Σαμψούντα, όπου ζούσε μαζί με τον αδελφό του Παναγιώτη. Μετά από απειλή για τη ζωή του και σε ηλικία μόλις 18 χρονών, ανεβαίνει στο βουνό, αγωνίζεται, πολεμάει και διασώζει γυναικόπαιδα. Μάλιστα όπως είναι καταγεγραμμένο, στις 16/11/1916 στο όρος Αγιού τεπέ, ύστερα από σύγκρουση των ανταρτών του Παντέλ Αγά με χιλιάδες Τούρκους στρατιώτες, σκοτώθηκαν 119 στρατιώτες και 8 αξιωματικοί και σώθηκαν χιλιάδες γυναικόπαιδα που συνόδευαν το αντάρτικο σώμα.
Αργότερα μέσω Ρωσίας, όπως αρκετοί άλλωστε συμπολεμιστές του, έρχεται στην Ελλάδα και εγκαθίσταται στο Ποντολίβαδο. Εκεί. έζησε με την οικογένειά του, τους δυο του γιους και τη μια κόρη, μέχρι το 1969, οπότε και πεθαίνει. Όμως πρόλαβε να γράψει σε χειρόγραφο ημερολόγιο όλα εκείνα που πέρασε ως αντάρτης στον Πόντο.

Το Κέντρο Ενότητας και Μελέτης Προβολής των Αξιών μας «Ενωμένη Ρωμιοσύνη» εξέδωσε το χειρόγραφο αυτό σε βιβλίο με τον τίτλο «Μνήμες του Ποντιακού Έπους 1913-1922», ώστε να μπορέσουμε όλοι να γίνουμε γνώστες, του τι ακριβώς συνέβη εκείνη την εποχή.

Σ’ αυτό το χειρόγραφο ο ίδιος ο συγγραφέας διασώζει ένα μέρος της ταυτότητάς του και της ιστορίας του Ελληνισμού του Πόντο. Είναι μία ασφαλής πηγή πληροφοριών, από ένα αυτόπτη των γεγονότων και πρωταγωνιστή τους. Είναι μία αφήγηση που μπορεί να αποδειχθεί χρήσιμη σε όσους ανθρώπους αναζητούν την αλήθεια. Και όπως αναφέρει ο ίδιος ο Παντέλ Αγάς στο βιβλίο, «η αφήγησις αύτη δυνατόν να μην έχει γραφεί εις λογοτεχνικόν ή ιστορικόν ύφος νομίζω, πλήν όμως έχει ιστορικήν αξίαν καθ΄ όσον πληροί τον μεγαλύτερον όρον των ιστορικών γεγονότων. Είναι αυθεντική. Καθ’ όσον των περιγραφόμενων συμβάντων δεν είμεθα ακροαταί ή απλοί θεαταί, αλλά ήρωες».


Η εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου του Παντελή Αναστασιάδη (Παντέλ Αγά ), μία «Κατάθεση ψυχής» παρουσιάστηκε σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε για το σκοπό αυτό στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Καβάλας.


Για τον αγωνιστή Παντελή Αναστασιάδη και τις ιστορικές πτυχές της περιόδου εκείνης που καταγράφονται μέσα από το χειρόγραφό του μίλησαν ο Πρόεδρος της Λέσχης Ποντίων Χαράλαμπος Αλεξανδρίδης, ο Πρόεδρος της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Καβάλας Κοσμάς Χαρπαντίδης, ο Πρόεδρος του Κέντρου «Ενωμένη Ρωμηοσύνη» Θεόφιλος Παπαδόπουλος και ο Φάνης Μαλκίδης.

Και όπως πολύ σωστά επεσήμαναν, το πυκνογραμμένο αυτό χειρόγραφο, αποτελεί μία σημαντικότατη μαρτυρία ενός νέου ανθρώπου, που συμπυκνώνει την δράση της ποντιακής αντίστασης

Ο χώρος της εκδήλωσης ήταν κατάμεστος από κόσμο που παρακολούθησε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την εκδήλωση. Μεταξύ αυτών που παραβρέθηκαν στην εκδήλωση ήταν τα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονα του Παντελή Αναστασιάδη, οι βουλευτές Καβάλας Δημήτρης Παπουτσής και Σάββας Εμινίδης, ο Αντιπεριφερειάρχης Καβάλας Αρχέλαος Γρανάς, ο Δήμαρχος Ορεινού Γιάννης Τσακαλίδης, ο Αντινομάρχης Κώστας Τζώτζος, ο Αντιδήμαρχος Καβάλας Νίκος Κούτρας, ο Πρόεδρος της ΝΟΔΕ Καβάλας Κώστας Ευθυμιάδης και ο Αστυνομικός Διευθυντής Καβάλας Μανώλης Λουπεΐδης.

Η συγκίνηση περίσσεψε όταν ο κ. Μαλκίδης κλείνοντας την ομιλία του ανέφερε πως «ήταν χρέος της έκδοσης αυτού του βιβλίου, αφού αν δεν υπήρχε ο Παντέλ Αγάς, πολλοί από τους παρευρισκόμενους δεν θα υπήρχαν σήμερα».
Κατά την εκδήλωση επίσης η «Ενωμένη Ρωμηοσύνη», το σωματείο που εξέδωσε το βιβλίο, απένειμε τιμητική πλακέτα στην εγγονή του Πόντιου καπετάνιου, τιμώντας με τον τρόπο αυτό και τη μνήμη του αγωνιστή Παντελή Αναστασιάδη, ενώ η χορωδία της Λέσχης Ποντίων Καβάλας τραγούδησε Ποντιακά αντάρτικα τραγούδια.

Ντοκυμαντέρ για την ιστορία και τον πολιτισμό του Πόντου


Θα χαρούμε να σας δούμε στην πρεμιέρα του ντοκιμαντέρ για την ιστορία και τον πολιτισμό του Πόντου. Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου στις 7μ.μ. στο κινηματοθέατρο ΟΛΥΜΠΙΟΝ στην πλατεία Αριστοτέλους.

Η ελληνική μειονότητα στην Τουρκία


ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΤΩΝ
Έτος Ιδρύσεως 1928
Δημοσθένους 117, 176 72 Καλλιθέα
Τηλ. 210 9517072 Φαξ: 210 9598967 www.cpolitan.gr
Εν συνεχεία της συμμετοχής μας στις εργασίες της Συνδιάσκεψης "OSCE HIGH-LEVEL CONFERENCE ON TOLERANCE AND NON-DISCRIMINATION" του Οργανισμού για την Ασφάλεια και την Συνεργασία στην Ευρώπη (Ο.Α.Σ.Ε.) που έλαβε χώρα από 28 Ιουνίου έως 30 Ιουνίου 2010 στην πόλη Αστάνα, πρωτεύουσα του Καζακστάν στην Κεντρική Ασίας, ο Σύλλογος Κωνσταντινουπολιτών ο οποίος τυγχάνει μέλος ως μη κυβερνητικός οργανισμός, από της συστάσεως περίπου του εν λόγω Οργανισμού παρέστει επί τετραήμερο με τριμελή αντιπροσωπεία του στη Γενική Συνέλευση του Οργανισμού που πραγματοποιήθηκε στη Βαρσοβία.
Κατά την διάρκεια των συνεδριάσεων και ειδικότερα αυτών που αφορούσαν τις Θρησκευτικές Ελευθερίες και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα των Μειονοτήτων αντίστοιχα, προέβαλε δια των εκπροσώπων αυτού κ.κ. Θεμιστοκλέους Παχοπούλου, προέδρου, Αντωνίου Λαμπίδη και Θεόδωρου Ισαακίδη, μελών αυτού, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει στην Τουρκία η Ελληνική Μειονότητα και το Οικουμενικό Πατριαρχείο , συμβάλλοντας στη διεθνή προβολή αυτών.
Επίσης κατά το χρόνο της παραμονής των εκπροσώπων του Συλλόγου στη Βαρσοβία διανεμήθηκε στους συμμετέχοντας το ειδικό βιβλίο που εκδόθηκε από τον Σύλλογο, με τον τίτλο The Violations of the Human Rights of the Greek Minority in Turkey.
Τo κείμενο της εκθέσεως και προτάσεων του Συλλόγου, στην αγγλική, που αναγνώστηκαν και υποβλήθηκαν στη Γενική Συνέλευση είναι αναρτημένο στην επίσημη ιστοσελίδα του Οργανισμού και συγκεκριμμένα στην ηλεκτρονική διεύθυνση:


http://www.osce.org/conferences/revcon_1_2010.html?page=documents&author_id=133

H μετάφραση του κειμένου στην ελληνική γλώσσα ακολουθεί


.




2010 OSCE REVIEW CONFERENCE
30 Σεπτεμβρίου - 8 Οκτωβρίου 2010, Βαρσοβία

Τετάρτη, 6 Οκτωβρίου
Working Session 7: Tolerance and Non-Discrimination I
National Minorities



Η Ελληνική Μειονότητα στην Τουρκία

Εισαγωγικές παρατηρήσεις:

Ευχαριστούμε τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) και την παρούσα Προεδρία της για την ευκαιρία που μας παρέχει να εκφράσουμε τις ανησυχίες μας και να προσδιορίσουμε τις δράσεις, οι οποίες πρέπει να αναληφθούν εκ μέρους της Τουρκίας, συμμετέχουσας στον ΟΑΣΕ χώρας, αναφορικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις θρησκευτικές ελευθερίες της ελληνικής μειονότητας σε αυτή την χώρα.

Εκπροσωπώ τον Σύλλογο Κωνσταντινουπολιτών, μια μη κυβερνητική οργάνωση, που ιδρύθηκε το 1928, και αντιπροσωπεύει την εκπατρισθείσα ελληνική μειονότητα της Κωνσταντινούπολης.

Επομένως, η παρέμβασή μου θα επικεντρωθεί στις πιό πρόσφατες εξελίξεις όσον αφορά στα ανθρώπινα δικαιώματα της μειονότητας και τις θρησκευτικές ελευθερίες στην Τουρκία, όπως αυτά γίνονται αντιληπτά μέσω της προοπτικής της ελληνικής μειονότητας.
Θα περιλαμβάνει τόσο τον προσδιορισμό ανεπαρκειών όσο και την υποβολή προτάσεων.


Γενική παρατήρηση:

Οποιαδήποτε προσπάθεια που κάνει η Τουρκία ώστε να ανταποκριθεί στα πρότυπα και να εκπληρώσει τα κριτήρια της ΕΕ σε αυτά τα ζητήματα είναι ένα βήμα πιό κοντά στην πραγματοποίηση των στόχων της. Πράγματι, είναι ένα βήμα πιό κοντά να εμπνεύσει η Τουρκία – εκεί όπου δεν υπάρχουν - και να ενισχύσει – εκεί όπου υπάρχουν – συμπεριφορές μη-διακρίσεων· ισότητα ενώπιον του νόμου για όλους τους ανθρώπους και τους θεσμούς· ελευθερία λατρείας για τις μη-μουσουλμανικές θρησκευτικές κοινότητες· προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων και των δικαιωμάτων των μειονοτήτων.


Θετικές εξελίξεις:

Υπήρξαν κάποιες θετικές, πρόσφατες εξελίξεις σε αυτόν τον τομέα, άξιες να αναφερθούν.

· Η έγκριση της συνταγματικής αναθεώρησης στο δημοψήφισμα στην Τουρκία, στις 12 Σεπτεμβρίου 2010, θεωρείται ως ένα βήμα προς την ορθή κατεύθυνση, καθώς αυτές οι μεταρρυθμίσεις αφορούν σε αρκετές μακροχρόνιες προτεραιότητες των προσπαθειών της Τουρκίας προς την κατεύθυνση της πλήρους συμμόρφωσης με τα κριτήρια εισδοχής στην Ε.Ε. Αν και οι συνταγματικές αναθεωρήσεις αποτελούν ως επί το πλείστον βελτίωση, δεν είναι αρκετές ώστε να μετασχηματίσουν την Τουρκία σε μια πλήρως λειτουργική δημοκρατική κοινωνία, καθώς


δεν γίνεται μνεία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπως και εκείνων των μειονοτήτων.
Στα πλαίσια της Συνταγματικής Αναθεώρησης, η ίδρυση της Ανεξάρτητης Αρχής του Συνηγόρου του Πολίτη, με δικαιοδοσία επί θεμάτων διακρίσεων, συνιστά σημαντική εξέλιξη, επίσης απαραίτητη σε ό,τι αφορά στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας προς την Ε.Ε. Η αποτελεσματική λειτουργία της Αρχής θα είναι ως προς αυτό καθοριστική.

· Καλωσορίζουμε την αποδοχή εκ μέρους της τουρκικής κυβέρνησης της αίτησης του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου να τελέσει θεία λειτουργία την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στις 15 Αυγούστου, στην ιστορική μονή της Παναγίας Σουμελά, η οποία παρέμενε κλειστή επί 88 έτη. Πράγματι, το γεγονός αυτό αποτελεί μια χειρονομία καλής θελήσεως για τις θρησκευτικές ελευθερίες των μη’μουσουλμανικών μειονοτήτων στην Τουρκία.

· Επίσης, καλωσορίζουμε την έκδοση από το τουρκικό κράτος μιας πρόσφατης εγκυκλίου, η οποία αναθεωρεί το καθεστώς (δικαιοδοσίες) του υποδιευθυντή ως προς εκείνο του διευθυντή, ο ποίος ανήκει στη μειονότητα.

· Η τουρκική κυβέρνηση έχει αρχίσει, από το τέλος του 2009, έναν διάλογο με μη-μουσουλμανικές κοινότητες. Αν και αποτελεί ένα ενθαρρυντικό βήμα προς στη σωστή κατεύθυνση, αυτός ο διάλογος δεν έχει αποφέρει οποιαδήποτε απτά, μετρήσιμα αποτελέσματα.

· Μια άλλη θετική εξέλιξη ήταν η έκδοση, στις 13 Μαΐου 2010, μιας εγκυκλίου, που υπεγράφη από τον πρωθυπουργό της Τουρκίας, και αφορά στην κατάσταση των μη-μουσουλμανικών μειονοτήτων στην Τουρκία. Αυτή πρόκειται να προστεθεί σε έναν μακρύ κατάλογο παρόμοιων εγκυκλίων που έχουν εκδοθεί στο παρελθόν προκειμένου να εξεταστούν, με ελάχιστη ή καμία επιτυχία, οι συνεχιζόμενες αδικίες εις βάρος των μη-μουσουλμανικών μειονοτήτων στην Τουρκία. Η εγκύκλιος θα κριθεί σε εύθετο χρόνο από την άποψη των αποτελεσμάτων και του αντίκτυπου που μπορεί να έχει ή όχι. Εντούτοις, αποτελεί μια εξέλιξη άξια αναφοράς, για το απλό γεγονός ότι τυπικά αναγνωρίζει ότι οι τουρκικές αρχές είναι απρόθυμες να εφαρμόσουν την ισχύουσα νομοθεσία υπέρ των μη-μουσουλμανικών κοινοτήτων, με αναγωγή σε συμπεριφορές και πρακτικές που δείχνουν σαφώς ότι ο σεβασμός των θρησκευτικών, ανθρώπινων δικαιωμάτων της μειονότητας δεν επικρατεί ακόμη στη χώρα.

Παραμένοντα ελλείμματα αναφορικά με την ελληνική μειονότητα και τα Ιδρύματα της, και συγκεκριμένα me τα δικαιώματά της επί των περιουσιών και της κληρονομίας αυτών,
στην Τουρκία - και προτάσεις:

Η ελληνική μειονότητα στην Τουρκία -πάλαι ποτέ ευημερούσα, σήμερα δυστυχώς φθίνουσα, τόσον από δημογραφική όσο και από οικονομική άποψη- βρίσκεται αντιμέτωπη με συνεχιζόμενες δυσκολίες και προκλήσεις ως αποτέλεσμα του διαφορετικού εθνικού και θρησκευτικού υποβάθρου της.

· Τα περιουσιακά δικαιώματα των Ιδρυμάτων της ελληνικής μειονότητας εξακολουθούν να παραβιάζονται σοβαρά. Ειδικότερα, τα Ιδρύματα της ελληνικής μειονότητας έχουν πληγεί από τις μαζικές δημεύσεις των περιουσιακών στοιχείων τους. Όταν ψηφίσθηκε, ο Νόμος 5737/2008 που αναφέρεται στα Ευαγή Ιδρύματα - τα καλούμενα Βακούφια - χαιρετίστηκε ως βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Εντούτοις, έγινε σύντομα εμφανές ότι αυτός ο νόμος δεν αντιμετωπίζει όλα τα ζητήματα σχετικά με τα μη-μουσουλμανικά Ιδρύματα και την ακίνητη περιουσία τους.
Ομοίως, δεν αντιμετωπίζει το ζήτημα των κατειλημμένων μη-μουσουλμανικών Ιδρυμάτων, τα οπία διαχειρίζονται από την Τουρκική Γενική Διεύθυνση Θρησκευτικών Υποθέσεων, όπως και των περιουσιακών στοιχείων τους. Συνεπώς, υφίσταται επείγουσα ανάγκη για περαιτέρω τροποποιήσεις του Νόμου 5737. Το προσωρινό άρθρο 7 επιβάλλεται να τροποποιηθεί έτσι ώστε να επιτραπεί η άμεση επιστροφή όλων των δημευθεισών περιουσιών στους δικαιούχους και δοθεί αποζημίωση για τις περιουσίες εκείνες που περιήλθαν στην κυριότητα τρίτων.

· Ένας διοικητικός ή δικαστικός μηχανισμός πρέπει να καθιερωθεί έτσι ώστε να επανεξετάσει την αξιολόγηση των αιτήσεων που έχουν υποβληθεί στη Γενική Διεύθυνση Βακουφίων υπό το προσωρινό άρθρο 7 και να ακυρώσει αυθαίρετες απορρίψεις και απαιτήσεις με τις οποίες καλούνται οι αιτούντες να υποβάλουν περαιτέρω αποδεικτικά στοιχεία. Εδώ, πρέπει να τονισθεί ότι, τον Μάρτιο 2010, μόνον 96 αιτήσεις επιστροφής περιουσιών από ένα σύνολο 1410 έγιναν αρχικώς δεκτές.








· Η εκδοθείσα από τη Γενική Διεύθυνση Βακουφίων (ΓΔΒ) εγκύκλιος, αναφερόμενη στο προσωρινό άρθρο 7, πρέπει άμεσα να καταργηθεί.

· Η κυβέρνηση πρέπει να παρακολουθεί στενά τους γραφειοκρατικούς οργανισμούς, όπως είναι η
ΓΔΒ και τα κτηματολογικά γραφεία έτσι ώστε να διασφαλίσει ότι αυτοί τηρούν τις οδηγίες της πρωθυπουργικής σχετικής εγκυκλίου της 13ης Μαΐου 2010. Το Πρωθυπουργικό Γραφείο πρέπει να εκδώσει μια συμπληρωματική εγκύκλιο που ειδικώς να καλεί τη ΓΔΒ και τα κτηματολογικά γραφεία να μη απαιτούν από τα ιδρύματα να υποβάλουν αποδεικτικά στοιχεία που δεν διαθέτουν ή δεν δύνανται να αποκτήσουν.

· Όλες οι προαναφερθείσες ενέργειες θα επιτρέψουν, μεταξύ άλλων:
- Να τεθεί τέρμα στην κατάτμηση των μειονοτικών Ιδρυμάτων ως αποτέλεσμα του ισχύοντος
βακουφικού συστήματος· η ενοποίηση των διάφορων μειονοτικών Ιδρυμάτων είναι βασική
για την επιβίωση τους και την αποδοτική όπως και οικονομικώς συμφέρουσα λειτουργία τους.

- Να επιστραφούν τα (24) κατειλημμένα ελληνο-ορθόδοξα Ιδρύματα στο νόμιμο ιδιοκτήτη τους,

- Να λυθεί το ζήτημα της ακίνητης περιουσίας που κατελήφθη και μεταβιβάστηκε σε τρίτους. προβλέποντας την παροχή αναλόγων αποζημιώσεων.

- Να αναγνωρισθεί η ισονομία των μειονοτικών Ιδρυμάτων και όλων των άλλων Ιδρυμάτων, τερματίζοντας κατά συνέπεια τις μεροληπτικές πρακτικές εναντίον τους.

- Να επιλυθεί το ζήτημα των μειονοτικών κοιμητηρίων και να αναγνωρισθεί το ιδιοκτησιακό καθεστώς τους από τις μειονοτικές κοινότητες (όπως σαφώς δηλώνεται στο άρθρο 42 της Συνθήκης της Λωζάνης).


· Η Τουρκία πρέπει επίσης να εξασφαλίσει ότι οι Έλληνες πολίτες δύνανται να απολαμβάνουν πλήρως των δικαιωμάτων τους από την κληρονομηθείσα πατρογονική ιδιοκτησία. Η Τουρκία πρέπει να προσαρμοστεί στις σχετικές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και να εφαρμόσει τη νομοθεσία περί ληξιαρχικών πράξεων.

· Στο εκπαιδευτικό πεδίο, χαιρετίζουμε την έκδοση από το Τουρκικό κράτος μιας πρόσφατης εγκυκλίου που αναθεωρεί το καθεστώς του Υποδιευθυντή στα μειονοτικά σχολεία σε σχέση με αυτό του Διευθυντή που είναι μέλος της μειονότητας. Θα παρακολουθήσουμε την εφαρμογή αυτής της εγκυκλίου.

· Στο ίδιο πεδίο, ζητάμε από την Τουρκία να απαλείψει όλες τις αναφορές των σχολικών διδακτικών βιβλίων, οι οποίες στρέφονται κατά της μειονότητας, δεδομένου ότι αυτές χαλκεύουν την ιστορική πραγματικότητα, ενθαρρύνουν τη μεροληπτική συμπεριφορά κατά των μελών της μειονότητας και υποκινούν ενέργειες μίσους.

· Στην Τουρκία, τα μέλη της ελληνικής μειονότητας δεν διορίζονται στην διοίκηση, στο αστυνομικό σώμα, στο στρατό και στο δικαστικό σώμα. Λαμβάνοντας υπ΄ όψη τη σχετική παράγραφο 19.8 της Απόφασης 1704 (2010) της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης (PACE) του Συμβουλίου της Ευρώπης, ζητούμε όπως η Τουρκική Κυβέρνηση θέσει τέρμα σε αυτή την αδικία και τις διακρίσεις, και μεταξύ άλλων να ορίσει μια ποσόστωση για θέσεις διορισμού των μελών της μειονότητας στις δημόσιες υπηρεσίες.

· Ζητούμε από την Τουρκία να λάβει σοβαρά υπ’ όψη τις συστάσεις διεθνών Διασκέψεων που αναφέρονται στα ανθρώπινα δικαιώματα και να ενεργήσει βάσει αυτών. Για παράδειγμα, το Μάρτιο του 2009, η Επιτροπή για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων (Committee on the Elimination of Racial Discrimination) , αν και χαιρετίζει την εκτενή νομοθετική μεταρρύθμιση εκ μέρους της Τουρκίας, παρατήρησε ότι πολλά θέματα υπολείπονται του επιθυμητού επιπέδου για την προστασία και την προώθηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων.

· Η Τουρκία δεν πρέπει να φεισθεί καμιάς προσπάθειας στον προσδιορισμό εκείνων των ανεπαρκειών και την ανάλογη αναθεώρηση τόσο της σχετικής νομοθεσίας όσο και της εφαρμογής της, με σκοπό την εξάλειψη των φυλετικών διακρίσεων σε όλα τα πεδία και την ευαισθητοποίηση για τα ανθρώπινα δικαιώματα εν γένει.








· Πρέπει να σημειωθεί ότι η Τουρκία είναι συμβαλλόμενο μέρος στα Σύμφωνα International Covenant on Civil and Political Rights (ICCPR) του ΟΗΕ, Covenant on Economic, Social & Cultural Rights (ICESCR) του ΟΗΕ και στη Συνθήκη International Convention on the Elimination of all Forms of Racial Discrimination (ICERD). Εντούτοις, οι επιφυλάξεις και οι δηλώσεις της Τουρκίας - σχετικά με τα δικαιώματα των μειονοτήτων, το δικαίωμα στην εκπαίδευση, την δυνατότητα εφαρμογής στην χώρα κ.λπ. - στην επικύρωση αυτών των Συμφώνων και της Συνθήκης, αποτελούν αιτίες για ανησυχία.

· Γενικότερα, η Τουρκία πρέπει να αναλάβει όλες τις απαιτούμενες πρωτοβουλίες και να λάβει συγκεκριμένα μέτρα ώστε να διευκολύνει την επιστροφή των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης που έχουν εξαναγκαστεί να εγκαταλείψουν τη χώρα μετά από συστηματικές διώξεις και παραβιάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων τους.


Η κατάσταση των μη-μουσουλμανικών κοινοτήτων στην Τουρκία και οι προκλήσεις που αυτές αντιμετωπίζουν:

· H διατύπωση της Επιτροπής της ΕΕ, όπως περιλαμβάνεται στην Έκθεση Προόδου του 2009 (Progress Report) σχετικά με την Τουρκία, αναφέρει: «Non-Muslim communities (in Turkey) - as organized structures of religious groups – still face problems due to lack of of legal personality». Στο ίδιο θέμα, δηλ. στο ζήτημα νομικού προσώπου, και επιπλέον, η πιο πρόσφατη Κοινή Θέση της ΕΕ, μετά από τη 48η Συνεδρίαση του Συμβουλίου Σύνδεσης ΕΕ-Τουρκίας (που πραγματοποιήθηκε το Μάιο 2010 στις Βρυξελλών) ήταν επίσης σαφής: «Turkey needs to ensure that they (i.e. non-Muslim communities) can acquire legal personality, exercise their property rights and train their clergy… The EU calls on the Turkish authorities to make more strenuous efforts to prevent discrimination, intolerance and religiously motivated acts of violence. In light of the above, the EU invites Turkey to take also into account the opinion of the Venice Commission of the Council of Europe delivered on March 15, 2010”.

· Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με ψήφισμα του στις 10 Φεβρουαρίου 2010, υπογραμμίζει “freedom of religion as a universal fundamental value and calls on Turkey to safeguard it for all;”. Στο ίδιο ψήφισμα, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο “underlines in particular the need for all religious communities to be granted legal personality”.

· Το θέμα νομικού προσώπου των μη-μουσουλμανικών κοινοτήτων στην Τουρκία καλύπτεται εκτενώς σύμφωνα με τη γνώμη της Επιτροπής Venice Commission of the Council of Europe. Στα συμπεράσματά της, η Επιτροπή αναφέρεται στο άρθρο 9, από κοινού με το άρθρο 11, της Ευρωπαϊκής Συνθήκης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, όπως επιτραπεί η δυνατότητα στις θρησκευτικές κοινότητες να αποκτήσουν νομικό πρόσωπο. Η άποψη σαφώς δηλώνει ότι «the Venice Commission can see no justification … for not granting such rights to the non-Muslim religious communities” and “encourages the Turkish authorities to….introduce legislation making it possible for all non-Muslim religious communities as such to acquire legal personality”.

· Μια άλλη πιό πρόσφατη βασικής σημασίας εξέλιξη είναι η ετυμηγορία που εκδόθηκε στις 15 Ιουνίου 2010 από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ECtHR), για την υπόθεση του Ορφανοτροφείου της Πριγκήπου. Το Δικαστήριο έχει αποφανθεί υπέρ της επιστροφής του Ορφανοτροφείου στο Οικουμενικό Πατριαρχείο ως νόμιμο ιδιοκτήτη του. Αυτή είναι μια σημαντικότατη απόφαση του ECtHR που δημιουργεί σαφές προηγούμενο.

· Κατά τη διάρκεια των τελευταίων τριών ετών, έχει αναφερθεί αριθμός επιθέσεων (δυσφημιστικές ενέργειες και βανδαλισμοί) εναντίον χώρων λατρείας στην Τουρκία. Περιστατικά βεβήλωσης έχουν επίσης συμβεί εναντίον μη-μουσουλμανικών Ιδρυμάτων ή κοινοτικών κοιμητηρίων.

· Τέλος, η επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής Χάλκης εκκρεμεί. Η εν λόγω Σχολή, η οποία παραμένει κλειστή από το 1971, αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο της θρησκευτικής ιστορίας και παράδοσης του Οικουμενικού Πατριαρχείου, καθώς και μια εκκλησιαστική Σχολή. Παρά τις διαβεβαιώσεις ως προς την επαναλειτουργία της, οι Tουρκικές Αρχές πρέπει να προχωρήσουν σε μια τέτοια κίνηση.







Καταληκτική δήλωση:

Αυτή ήταν μια ενδεικτική επισκόπηση μερικών εκ των προκλήσεων που η ελληνική μειονότητα και το Οικουμενικό Πατριαρχείο εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν στην Τουρκία. Κατ’ ουδένα τρόπο υπήρξε εξονυχιστική. Αυτό θα απαιτούσε μια λεπτομερή ανάλυση του ιστορικού και θρησκευτικού υποβάθρου των εν λόγω θεμάτων.

Ως καταληκτική παρατήρηση, θα επιθυμούσα να υπογραμμίσω ότι ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και εκείνων της μειονότητας, όπως και των θρησκευτικών ελευθεριών είναι ευθύνη κάθε κράτους. Δεν είναι θέμα το οποίο αντιμετωπίζεται μόνο με εγκυκλίους και δηλώσεις καλών προθέσεων. Απαιτείται αποφασιστική θέληση, εποικοδομητικός διάλογος και συνέχιση της προσπάθειας. Ο σεβασμός αυτών των δικαιωμάτων είναι πρωτίστως επωφελής για την Τουρκία καθώς θα ενισχύσει τις κοινωνικές, εθνικές και θρησκευτικές δομές, και θα διασφαλίσει τον πλουραλισμό και την διαφορετικότητα στη χώρα.

Εν τέλει, κάθε εξέλιξη κρίνεται εκ του πραγματικού και μετρήσιμου αποτελέσματος που επιφέρει.

Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας._

























«Από την ΄Ενωση στην Κατοχή»- From_union_to_occupation




Cyprus Action Network of America (CANA) για εκπαιδευτικούς και διαφωτιστικούς σκοπούς αποφάσισε να διαθέσει στο διαδίκτυο και στην ιστοσελίδα της, με την άδεια της συγγραφέως, το βιβλίο «Από την Ένωση στην Κατοχή» της ερευνήτριας/δημοσιογράφου και συγγραφέως από το Λονδίνο κας Φανούλας Αργυρού. Το βιβλίο της κας Φανούλας Αργυρού με τίτλο «Από την Ένωση στην Κατοχή» κυκλοφόρησε στην Λευκωσία το 1995. Χρηματοδοτήθηκε από την. Α. Μ. τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου μ. κ.κ. Χρυσόστομο Α’ ο οποίος και το προλόγισε. Το προλόγισαν επίσης ο πρόεδρος και γραμματέας του προσφυγικού Σωματείου «Αδούλωτη Κερύνεια» (κ.κ. Μ. Λουλουπής και Ι. Σιεκέρσαββας) και ο φιλόλογος-ιστορικός κ. Πέτρος Παπαπολυβίου (νυν καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Κύπρου). Το βιβλίο αυτό ήταν το δεύτερο από τα οκτώ μέχρι σήμερα της ερευνήτριας Φανούλα Αργυρού, και συμπλήρωνε το πρώτο με τίτλο « Ετσι κατέστρεψαν την Κύπρο». Αμφότερα αναφέρονται στα αποδεσμευμένα βρετανικά επίσημα αρχεία του Βρετανικού κράτους, και περιέχουν πρωτογενή στοιχεία για την τραγωδία της Κύπρου, τα οποία μελέτησε η συγγραφέας. Σχέδια για διχοτόμηση, σχέδια για ομοσπονδία, χάρτες και λεπτομέρειες που για πρώτη φορά είχαν δεί το φως της δημοσιότητας τότε. Πως έβλεπαν οι Άγγλοι τον Ελληνισμό της Κύπρου, πως προσπάθησαν από πολύ νωρίς την δεκαετία του 1950 να αφελληνίσουν το λαό, πως βασίζονταν πάντοτε σε Κύπριους για να προωθούν τα σχέδιά τους, το ρόλο του ΑΚΕΛ στην Διασκεπτική του 1947, και πως τελικά από ένα αγώνα απελευθερωτικό για Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα η δίσμοιρη Κύπρος κατέληξε στην τουρκική κατοχή. Μπορείτε να κατεβάσετε το περιεχόμενο του βιβλίο με μια επίσκεψη στην ιστοσελίδα της Cyprus Action Network of America (CANA) , (www.cyprusactionnetwork.org) και σας παρακαλούμε συνδέστε το βιβλίο με τις ιστοσελίδες και τα μπλόκς σας. http://cyprusactionnetwork.org/yahoo_site_admin/assets/docs/Apo_ten_Enosis_ten_Katochi.348153720.pdf




"From Union to Occupation” Cyprus Action Network of America (CANA) for educational and enlightenment purposes and with the author’s permission, decided to avail to the wider public in the diaspora the most valuable content of the book “From Enosis to Occupation”. The book by researcher/journalist and author from London Mrs. Fanoulla Argyrou, was published in Nicosia in 1995. It was financed by H. B. the late Archbishop of Cyprus Mr. Chrysostomos A’. The book had three introductions. One by H. B. Archbishop Chrysostomos A’, the president and secretary of the Refugee Association “Adouloti Kyrenia” and by academic and historian Mr. Petros Papapolyviou (today an academic with the University of Cyprus). From Union to Occupation” was Mrs Argyrou’s second book (out of eight so far) and came as an addition to her first which was titled “ This is how they destroyed Cyprus ”. Both books refer to British released official government documents, released at the National Archives in London researched by the author, and which refer to the tragedy of Cyprus . Plans for partition, plans for federation, maps and details that saw the light for the very first time. Documents that show how the British viewed the Greeks in Cyprus, how they tried to de-hellenise the Greeks of Cyprus, how they depended on the local population for the imposition of their plans, the role of the Communist Party AKEL during the 1947 constitutional discussions, and finally how a liberation struggle for Union with Greece ended up with the Turkish occupation. . Please download the book by visiting the homepage of Cyprus Action Network of America (CANA) , (www.cyprusactionnetwork.org) and please link to the book on your sites and blogs.Link for the book: http://cyprusactionnetwork.org/yahoo_site_admin/assets/docs/Apo_ten_Enosis_ten_Katochi.348153720.pdf

15 декабря - День памяти жертв "Греческой операции НКВД"


15 декабря - День памяти жертв "Греческой операции НКВД"15 декабря - трагическая дата в историческом календаре греков бывшего Советского Союза. В этот день в 1937 году сталинщиной было положено начало "Греческой операции НКВД" - преступных и беззаконных репрессий против греческого населения СССР. В память о наших соотечественниках, невинных жертвах преступных сталинских репрессий, своих отцах и дедах, близких в этот день вечером после заката солнца многие тысячи греков, проживающих в России, Греции, Украине, Казахстане, Киргизии, Узбекистане, на пространстве бывшего Советского Союза, зажгли в своих домах поминальную свечу Памяти.
В православных храмах, у мемориалов, памятников, поклонных крестов жертвам политических репрессий. Обратили их мысли к ним, десяткам тысяч греков граждан СССР и Греции - наших близких, соотечественников, ставших в ту пору сталинского лихолетья невинными жертвами "Большого Террора".
Нашим дедам и отцам, абсолютная часть которых были арестованы в предрассветные часы 15 декабря 1937 года и в последующие два-три месяца после этого дня, так и не дано было понять, за что им было уготована такая страшная судьба. Бредовые обвинения извергов, сталинских палачей в том, чего они не совершали и не замышляли. ...Невинные жертвы режима усатого Сатаны. ...Наши соотечественники - невинные жертвы сталинских репрессий.Грамотные, не совсем грамотные и, реже, безграмотные они, в своей абсолютной части, не могли осознать, что с декабря 1937 года в этой стране быть Греком означает подвергать себя смертельной опасности. Наступили "иные времена" и в течение нескольких месяцев необходимо было куда-то скрыться: в лесах, горах, лиманах и прочих укрытиях, недоступных для служителей сталинской карательной машины. Был еще один способ "во сстановления справедливости" - встречать "во всеоружии" на подступах у своих домов своих конвоиров,чтобы у тех земля горела под их ногами. Ответить на преступный террор своим справедливым возмездием. Чтобы Главному кормчему и палачу стало понятно, чем для него и его подручных могут обернуться эксперименты над своим народом.
"....Почему они, наши отцы и деды, зная о начавшихся преступлениях сталинского режима против граждан всей страны, против греков стали безропотными жертвами, попавшими в жернова сталинского молоха?!" - эмоциональная реакция одного из наших московских соотечественников в ходе встречи с автором проекта Ассоциации Греческих общественных организаций России (АГООР) "Греческий мартиролог" Иваном Джухой.&nbs p; ...Почему они и сотни тысяч жертв репрессий встретили свою трагическую судьбу безропотно?...Судьба других народов СССР была не менее трагичной. Русского, украинского, которые сталинщина не выделила "особо". Памятники, мемориалы, Поклонные кресты грекам жертвам политических репрессий 1930-1940-х годов, созданные греками России, Украины, Казахстана, на всем необъятном пространстве бывшего Советского Союза - это наша дань Памяти, это наш священный долг перед ними. ...Будущий мемориал грекам - жертвам ГУЛАГа в Магадане....Мемориал грекам жертвам политических репрессий на Всесвятском кладбище в Краснодаре, где 30 октября 2010 года был установлен Закладной камень - теперь у нас, детей и внуков жертв репрессий, есть место, где мы можем возложить цветы и зажечь поминальные свечи в память о наших отцах и дедах. ...Поклонный крест в греческом селе Приазовья Малом Янисоле, родине Григория Костоправа. 15 декабря - трагическа я дата в историческом календаре греков бывшего Советского Союза. День Памяти наших соотечественников - невинных жертв сталинщины, невинных жертв "Греческой операции НКВД". ...Пепел их невинно убиенных душ все стучит в наших сердцах....15 декабря 2010 года. В память о наших соотечественниках, своих близких, расстрелянных в сталинских казематах по преступным и фанаберным обвинениям, погибших в лагерях ГУЛАГа, во время горького пути в ссылку, тысячи греков зажгли в этот день в своих домах и православных храмах, у мемориалов и памятников жертвам политических репрессий поминальную свечу Памяти. ...Вознесли Господу слова молитвы:"...Да не придут более никогда к нам и нашим потомкам времена "Большого Террора", времена правления Сатаны.
Никос Сидиропулос

Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010

Παρουσίαση βιβλίου για το Ποντιακό αντάρτικο. Καβάλα, Δημοτική Βιβλιοθήκη. Σαββατο 11 Δεκεμβρίου, 7μμ.




Το κέντρο Ενότητος και Μελέτης Προβολής των Αξιών μας «Ενωμένη Ρωμηοσύνη», η Λέσχη Ποντίων Νομού Καβάλας και η Δημοτική Βιβλιοθήκη Καβάλας, σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου του καπετάνιου του Ποντιακού αντάρτικου Παντελή Αναστασιάδη (Παντέλ- Αγάς)
«Μνήμες του Ποντιακού Έπους 1913-1922».

Η παρουσίαση του βιβλίου, το οποίο αποτελεί το χειρόγραφο του Παντελή Αναστασιάδη το οποίο γράφτηκε στη δεκαετία του 1960 στο Ποντολίβαδο Καβάλας, και αναδεικνύει με αριστοτεχνικό τρόπο την αντίσταση των Ελλήνων στη Γενοκτονία στον Πόντο,
θα πραγματοποιηθεί στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Καβάλας,
το Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2010 και ώρα 7μμ.

International Conference The Crime of Genocide




An international conference on "The Crime of Genocide: Prevention, Condemnation and Elimination of Consequences" will take place in Yerevan on December 14 and 15.
The conference dedicated to the adoption of the UN Convention on prevention and condemnation of the crime of genocide will feature scholars from about 20 countries.
Armenian President Serzh Sargsyan and Foreign Minister Edward Nalbandian will make speeches at the conference.

THE CRIME OF GENOCIDE: PREVENTION, CONDEMNATION AND
ELIMINATION OF CONSEQUENCES


INTERNATIONAL CONFERENCE
IN THE LIGHT OF THE UN CONVENTION ON THE PREVENTION AND PUNISHMENT OF THE CRIME OF GENOCIDE

14-15 December 2010, YerevanHotel “Ani Plaza”


Day 1 – December 14, 2010, Tuesday

10.00 – 10.30 – Registration
“Ani hall”, hotel “Ani Plaza”
Coffee & Tea

10.30 – 11.00 – Opening of the conference

Opening remarks:
Edward Nalbandian, Minister of Foreign Affairs of the Republic of Armenia

Opening addresses:
Serzh Sargsyan, President of the Republic of Armenia
UN representative (tbc)

11.00 – 13.00 – First Session. “Incentives and Objectives of Elaboration and Adoption of the 1948 Convention on the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide”

Moderator: Arman Kirakossyan, Deputy Foreign Minister

- Yves Ternon (France) - Decisive Role of Rafael Lemkin in Elaboration and Adoption of the Convention of 1948
- Leandro Despouy (Argentine) - Recognition of the Armenian genocide in the United Nations
- Israel Charny (Israel) - Right to life: Proposal of a worldwide organization of genocide victim peoples, and all caring people, on behalf of the right to life of all peoples
- Donna-Lee Frieze (Australia) - “Genos – the Human Group”: How the Concept of “Culture” Underscores Raphael Lemkin’s Notion of “Genocide
- (tbc)


13.00 – 14.00 – Lunch

14.15 – 16.00 – Second Session. “Legal Aspects of Genocide and the Problem of Responsibility”

Moderator: Nikolay Hovhannisyan – Advisor to the Director of the Institute of Orientology, NAS RA

- William Schabas (Ireland) - Law, Genocide and History
- Francois Roelan du Vivier (Belgium) - Prosecution of genocide denial criminal law: The case of Belgium
- Taner Akcam (USA) - Legal Definition of Genocide in understanding the Armenian Genocide
- Richard Hovhannisian (USA) - Obstacles to Legal Remedies: The Role of Neo-Deniers
- Tessa Hofmann (Germany) - The “Cold Cases” of Genocide: The Meaning and Limits of Condemnation by Legislative Bodies
- Ayman Abdel Aziz Salama (Egypt) - Legal Aspect of Responsibility of Turkish Government for the Armenian Genocide
- (tbc)


16.00 – 16.15 – Coffee break

16.15 – 18.00 – Third Session. “Genocides in the Modern World and the Means for Their Prevention”

Moderator: Hayk Demoyan – Director of Armenian Genocide Museum - Institute

- Frank Chalk (Canada) - Preventing genocide in the 21st century
- Matthias Bjørnlund (Denmark) - How not to prevent genocides: The act of forgetting the Armenian genocide in Scandinavia in the 1920s’
- Mohammed Rifat (Egypt) - Massacres of Adana – April 1909 and its Impacts in Egypt
- Theofanis Malkidis (Greece) - The Crime of Genocide and the Case of Greek Genocide
- Ruben Safrastyan (Armenia) - Genesis of Program of Genocide in the Ottoman Empire 1876 -1920
- Enzo Maria Le Fevre (Italy/Hungary) - The Construction of a Global Architecture for the Prevention of Genocide and Mass Atrocities
- Tetsushi Ogata (Japan) - Toward a model of Engaging Governments in a network of Genocide Prevention


18.00 – 19.00 – Discussions

20.00 – Reception
“Ani hall”, hotel “Ani Plaza”


Day 2 – December 15, Wednesday

08.30 – Departure to Tsitsernakaberd

09.00 – 10.00 – Visit to the Monument and Museum / Institute of victims of the Armenian Genocide
Planting of a tree

10.30 – 12.45 – Fourth Session. “Elimination of the Consequences of Genocide”

Moderator: Vladimir Vardanyan - Constitutional Court of Armenia

- Tigran Kuyumjian (USA) – The Crime against Cultural Heritage and Historical Memory: The Question of “Abandoned Property”
- Anthonie Holslag (Netherlands) – The long-term consequences of genocide in the Diaspora
- Armen Marsoobian (USA) – The Crime of Genocide: The Moral Imperative to Remember, Acknowledge and Repair
- Peter Balakian (USA) – The Problem of Responsibility and the Destruction of Cultural Property
- Wa’il Nicholas Khair (Lebanon) - Genocide. Background, Convention and the Prospects
- Seda Parsamyan (Armenia) – Cultural Genocide as a state policy and issue of responsibility

11.30 – 11.45 – Coffee Break,

12.45 – 13.00 – Closing remarks:
Edward Nalbandian, Minister of Foreign Affairs of the Republic of Armenia

13.15 – 14.15 – Lunch

14.45 – Departure to Mother See of Holy Etchmiadzin.

15.30 – Meeting with His Holiness Karekin II Surpreme Patriarch and Catholicos of All Armenians

Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010

Παρουσίαση βιβλίου για τον Πόντο. Καβάλα 11 Δεκεμβρίου




Το κέντρο Ενότητος και Μελέτης Προβολής των Αξιών μας «Ενωμένη Ρωμηοσύνη», η Λέσχη Ποντίων Νομού Καβάλας και η Δημοτική Βιβλιοθήκη Καβάλας, σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου του καπετάνιου του Ποντιακού αντάρτικου Παντελή Αναστασιάδη (Παντέλ- Αγάς)
«Μνήμες του Ποντιακού Έπους 1913-1922».

Η παρουσίαση του βιβλίου, το οποίο αποτελεί το χειρόγραφο του Παντελή Αναστασιάδη το οποίο γράφτηκε στη δεκαετία του 1960 στο Ποντολίβαδο Καβάλας, και αναδεικνύει με αριστοτεχνικό τρόπο την αντίσταση των Ελλήνων στη Γενοκτονία στον Πόντο,
θα πραγματοποιηθεί στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Καβάλας,
το Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2010 και ώρα 7μμ.






ΠΑΝΤΕΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ
(ΠΑΝΤΕΛ - ΑΓΑ)
ΜΝΗΜΕΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΠΟΥΣ
1913-1922



Εκδόσεις ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ - Θεσσαλονίκη 2010


Το βιβλίο αποτελεί δημοσίευση του πλήρους κειμένου του ημερολογίου του καπετάνιου του αντάρτικου στον Πόντο Παντελή Αναστασιαδη (Παντέλ- Αγά).
Το χειρόγραφο εντάσσεται στα ελάχιστα σωζόμενα απομνημονεύματα των ανταρτών του Πόντου, στα οποία καταγράφηκε η δραστηριότητα των μαχητών σωτηρίας.
Το πυκνογραμμένο χειρόγραφο, αποτελεί μία σημαντικότατη μαρτυρία ενός νέου ανθρώπου- όταν βγήκε στο βουνό ο Παντελής Αναστασιάδης ήταν μόλις 18 ετών- που συμπυκνώνει την δράση της ποντιακής αντίστασης. Μετά από την απειλή για τη ζωή του ένας νέος άνθρωπος, ανεβαίνει στο βουνό, αγωνίζεται, πολεμάει, διασώζει γυναικόπαιδα και μέσω Ρωσίας, όπως αρκετοί άλλωστε συμπολεμιστές του, έρχεται στην Ελλάδα. Εκεί διασώζει ένα μέρος της ταυτότητάς του, της ιστορίας του Ελληνισμού του Πόντο, όπως αναφέρει ο Π. Αναστασιάδης «η αφήγησις αύτη δυνατόν να μην έχει γραφεί εις λογοτεχνικόν ή ιστορικόν ύφος νομίζω, πλήν όμως έχει ιστορικήν αξίαν καθ΄ όσον πληροί τον μεγαλύτερον όρον των ιστορικών γεγονότων. Είναι αυθεντική. Καθ’ όσον των περιγραφόμενων συμβάντων δεν είμεθα ακροαταί ή απλοί θεαταί αλλά ήρωες».
Το χειρόγραφο δίνει τη δυνατότητα στις νέες γενιές να γνωρίσουν ένα μεγάλης αξίας μέρος της ελληνικής ιστορίας, που συνδέεται με την αντίσταση στη βία και της διάσωσης των πιο ευάλωτων κομματιών του ελληνικού λαού. Επίσης με την έκδοση του χειρογράφου υπάρχει η προσμονή και η ευχή, να αναδειχθούν και άλλες τέτοιες μαρτυρίες για την ζωή και το θάνατο, την αντίσταση και την ελπίδα, για τη συνέχεια των Ελλήνων του Πόντου. Όπως ανέφερε και ο Παντελής Αναστασιάδης «θα ηθέλαμεν αισθανθή μεγάλην ηθικήν ικανοποίησιν αν παρουσιασθούν άλλοι οίτινες ασχολούμενοι με το θέμα τούτο προσφέρουν κάτι το τελειότερον».
Ο Παντελής Αναστασιάδης γεννήθηκε το 1896 στο χωριό Τσιμενλί νοτιοδυτικά της Σαμψούντας και περίπου 12 χιλιόμετρα από αυτήν. Ο πατέρας του ήταν ο Λάζαρος Αναστασιάδης και η οικογένειά του είχε έξι αγόρια, τον Ισαάκ, το Σταύρο, τον Παναγιώτη, που απαγχονίστηκε στην Αμάσεια το 1921, τον Αριστόβουλο, τον Ιερεμία και τον Παντελή. Ο Π. Αναστασιάδης πήγε στο δημοτικό σχολείο του Τσιμενλή και στη συνέχεια μέχρι την 5η Γυμνασίου στη Σαμψούντα, όπου ζούσε μαζί με τον αδελφό του Παναγιώτη. Το γυμνάσιο δεν το τελείωσε γιατί το 1914 μαζί με τέσσερις άλλους φίλους του κάνοντας βόλτες με τα άλογά τους έξω από το δικαστήριο της πόλης, ενόχλησαν τους δικαστές, οι οποίοι διέταξαν να εκτελεστούν τα μέχρι το πρωί τα πέντε παιδιά. Οι οικογένειες των τριών παιδιών ειδοποιήθηκαν και σώθηκαν, δεν έγινε όμως το ίδιο και με τα άλλα δύο τα οποία βρήκαν και τα σκότωσαν οι Τούρκοι. Κατά τη διάρκειά της συμμετοχής του στο αντάρτικο, ο αδελφός του Παντελή Αναστασιάδη Ιερεμίας μαζί με άλλους 27 νέους πήγε στη Σαμψούντα για να αγοράσουν αλεύρι και αλάτι, ωστόσο σκοτώθηκαν και το κεφάλι του Ιερεμία καρφώθηκε από τους Τούρκους, όπως συνηθιζόταν, σε ένα πάσσαλο πιστεύοντας ότι ήταν ο Παντελής, αφού τα δύο αδέλφια έμοιαζαν πολύ. Από την ομάδα των νέων σώθηκαν μόνο τρεις, μεταξύ των οποίων και ο Σάββας Χατζηιωαννίδης, ο οποίος μετά έζησε στο Ποντολίβαδο Καβάλας.
Το κείμενο αποτελεί μία σημαντική μαρτυρία για το αντάρτικο στον Πόντο και ειδικότερα στην περιοχή κυρίως της Σαμψούντας, της Πάφρας, της Έρπαας και της Αμάσειας. Είναι γραμμένο σε απλή και κατανοητή γλώσσα, αλλά ταυτόχρονα ο Π. Αναστασιάδης χρησιμοποιεί τις σημαντικές γνώσεις που αποκόμισε από τη φοίτηση του στο Γυμνάσιο, μέχρι την ημέρα που η απόφαση για τη δολοφονία του, τον οδήγησε στο αντάρτικο. Ο Παντελής Αναστασιάδης είναι σαφής και με μεγάλη συντομία και ακρίβεια δίνει στοιχεία για πολλές παραμέτρους της ποντιακής αντίστασης και γενικότερα της ιστορίας των Ελλήνων του Πόντου. Είναι μία ασφαλής πηγή πληροφοριών, από ένα αυτόπτη των γεγονότων και πρωταγωνιστή τους.
Η αξία του κειμένου δεν μπορεί να αποδοθεί με λίγες λέξεις, η μαρτυρία ενός ανθρώπου που έζησε και δημιούργησε ένα μέρος του έπους του ποντιακού αντάρτικου είναι αναμφισβήτητα σημαντική. Είναι μία αφήγηση που μπορεί να αποδειχθεί χρήσιμη σε όσους ανθρώπους αναζητούν την αλήθεια.


ΓΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΕΣ: 2310552207, contact@enromiosini.gr, www.enromiosini.grΥπεύθυνος Επικοινωνίας ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ,
ΤΗΛ: 6985085012

Σειρά Κείμενα- Κειμήλια των εκδόσεων Αιγαίον


Εκδόσεις Αιγαίον.
Σειρά Κείμενα- Κειμήλια
Έκτορος 40-42
Λευκωσία 1016 Κύπρος
Τηλέφωνα: 0035722433297-0035722347522, 0035799541221Τηλεομοιότυπον: 0035722347547Ιστοσελίδα http://www.yialousa.org/

Ηλεκτρονικό Ταχυδρομείο: yialousa@cytanet.com.cy

Το νέο βιβλίο της σειράς «Κείμενα- Κειμήλια» είναι αφιερωμένο στα γράμματα των μελλοθανάτων αγωνιστών της ΕΟΚΑ. Ο Π. Στυλιανού επέλεξε γράμματα των Δημητρίου, Καραολή, Ζάκου, Πατάτσου, Παναγίδη, Κουτσόφτα, Μαυρομμάτη, και Παλληκαρίδη, τα οποία μας δίνουν με μοναδικό τρόπο τον αγώνα για ελευθερία και Ένωση.
Τα κειμήλια (από το ρήμα κείμαι) είμαστε κάποια κείμενα, πάλι από το κείμαι, που δεν θα αυτοπροσδιοριστούμε ως κλασσικά, μα υπάρχοντα, εσαεί παρόντα.
Είμαστε, για παράδειγμα, ο «Θούριος» του Ρ. Φεραίου, ο «Ύμνος» του Δ. Σολωμού και οι «Ωδές» του Α. Κάλβου (για την ελληνική ελευθερία), η «Εννάτη Ιουλίου» του Β Μιχαηλίδη, η «Αφήγηση του Ματρόζου για την μάχη του Γρ. Αυξεντίου στον Μαχαιρά» και το «Διάγγελμα του Τ. Παπαδόπουλου» (για τη κυπριακή ελευθερία), μια «Ομιλία» του Τσε Γκουεβάρα ή του Μάρτιν Λούθερ Κιγκ (για τη παγκόσμια ή την φυλετική ελευθερία), το «Μάχου Υπέρ Πίστεως και Πατρίδος» του Αλέξανδρου Υψηλάντη, τη μαγιά του Μακρυγιάννη, το «γιατί εκάμαμε την Επανάσταση» του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, και δεκάδες, εκατοντάδες και χιλιάδες άλλα κείμενα από την κυπριακή, την ελληνική και την παγκόσμια διανόηση.
Όταν, επομένως, λέμε ότι «ενθάδε κείμεθα» (εμείς τα κειμήλια - κείμενα), με το «ενθάδε» εννοούμε τη ρίζα μας, την ελευθερία, την όποια μορφή ελευθερίας, επειδή η ελευθερία είναι μία -ενιαία και αδιαίρετη- και με το «κείμεθα» δεν εννοούμε ότι είμαστε νεκροί, εδώ θαμμένοι, μα κεκοιμημένοι, ονειρευόμενοι, άνθρωποι άνω θρώσκοντες, ελεύθεροι, επειδή η ελευθερία είναι η πεμπτουσία της ανθρώπινης υπόστασης, που μας εξασφαλίζει την αιώνια νεότητα και την αθανασία.
Κι όταν λέμε «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι», με το «κείνων» εννοούμε τους πατέρες μας, που με το αίμα τους μας παρέδωσαν την ρίζα ελεύθερη και με το «ρήμασι πειθόμενοι»
εννοούμε την εντολή που μας άφησαν να φανούμε αντάξιοί τους και πολλώ κάρρονες, να την κρατήσουμε και να την ενδυναμώσουμε, για να δρατζιάσει το ίλαντρόν μας, όχι να παραλαμβάνουμε δέντρο και να παραδίδουμε κλώνο. Αυτοί είμαστε εμείς, οι κάρρονες.
Εσείς ποιοι είστε; Δεν θα πούμε οι χείρονες, μα πέστε μας. Ποιο είναι το ενθάδε, ποια η ρίζα σας; Πού κείσθε, σε ποιους τάφους, σε ποια κοιμητήρια; Ποιοι είναι οι εκείνοι σας; Ποια είναι τα ρήματα στα οποία είστε πειθόμενοι; Ίτε. Ήδη μας θάβουν ζωντανούς. Εμείς είμαστε οι πέτρες σας.

Η ελληνική μειονότητα στην Κωνσταντινούπολη





2010 OSCE REVIEW CONFERENCE
30 Σεπτεμβρίου - 8 Οκτωβρίου 2010, Βαρσοβία

Τετάρτη, 6 Οκτωβρίου
Working Session 7: Tolerance and Non-Discrimination I
National Minorities



Η Ελληνική Μειονότητα στην Τουρκία

Εισαγωγικές παρατηρήσεις:

Ευχαριστούμε τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) και την παρούσα Προεδρία της για την ευκαιρία που μας παρέχει να εκφράσουμε τις ανησυχίες μας και να προσδιορίσουμε τις δράσεις, οι οποίες πρέπει να αναληφθούν εκ μέρους της Τουρκίας, συμμετέχουσας στον ΟΑΣΕ χώρας, αναφορικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις θρησκευτικές ελευθερίες της ελληνικής μειονότητας σε αυτή την χώρα.

Εκπροσωπώ τον Σύλλογο Κωνσταντινουπολιτών, μια μη κυβερνητική οργάνωση, που ιδρύθηκε το 1928, και αντιπροσωπεύει την εκπατρισθείσα ελληνική μειονότητα της Κωνσταντινούπολης.

Επομένως, η παρέμβασή μου θα επικεντρωθεί στις πιό πρόσφατες εξελίξεις όσον αφορά στα ανθρώπινα δικαιώματα της μειονότητας και τις θρησκευτικές ελευθερίες στην Τουρκία, όπως αυτά γίνονται αντιληπτά μέσω της προοπτικής της ελληνικής μειονότητας.
Θα περιλαμβάνει τόσο τον προσδιορισμό ανεπαρκειών όσο και την υποβολή προτάσεων.


Γενική παρατήρηση:

Οποιαδήποτε προσπάθεια που κάνει η Τουρκία ώστε να ανταποκριθεί στα πρότυπα και να εκπληρώσει τα κριτήρια της ΕΕ σε αυτά τα ζητήματα είναι ένα βήμα πιό κοντά στην πραγματοποίηση των στόχων της. Πράγματι, είναι ένα βήμα πιό κοντά να εμπνεύσει η Τουρκία – εκεί όπου δεν υπάρχουν - και να ενισχύσει – εκεί όπου υπάρχουν – συμπεριφορές μη-διακρίσεων· ισότητα ενώπιον του νόμου για όλους τους ανθρώπους και τους θεσμούς· ελευθερία λατρείας για τις μη-μουσουλμανικές θρησκευτικές κοινότητες· προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων και των δικαιωμάτων των μειονοτήτων.


Θετικές εξελίξεις:

Υπήρξαν κάποιες θετικές, πρόσφατες εξελίξεις σε αυτόν τον τομέα, άξιες να αναφερθούν.

· Η έγκριση της συνταγματικής αναθεώρησης στο δημοψήφισμα στην Τουρκία, στις 12 Σεπτεμβρίου 2010, θεωρείται ως ένα βήμα προς την ορθή κατεύθυνση, καθώς αυτές οι μεταρρυθμίσεις αφορούν σε αρκετές μακροχρόνιες προτεραιότητες των προσπαθειών της Τουρκίας προς την κατεύθυνση της πλήρους συμμόρφωσης με τα κριτήρια εισδοχής στην Ε.Ε. Αν και οι συνταγματικές αναθεωρήσεις αποτελούν ως επί το πλείστον βελτίωση, δεν είναι αρκετές ώστε να μετασχηματίσουν την Τουρκία σε μια πλήρως λειτουργική δημοκρατική κοινωνία, καθώς


δεν γίνεται μνεία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπως και εκείνων των μειονοτήτων.
Στα πλαίσια της Συνταγματικής Αναθεώρησης, η ίδρυση της Ανεξάρτητης Αρχής του Συνηγόρου του Πολίτη, με δικαιοδοσία επί θεμάτων διακρίσεων, συνιστά σημαντική εξέλιξη, επίσης απαραίτητη σε ό,τι αφορά στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας προς την Ε.Ε. Η αποτελεσματική λειτουργία της Αρχής θα είναι ως προς αυτό καθοριστική.

· Καλωσορίζουμε την αποδοχή εκ μέρους της τουρκικής κυβέρνησης της αίτησης του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου να τελέσει θεία λειτουργία την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στις 15 Αυγούστου, στην ιστορική μονή της Παναγίας Σουμελά, η οποία παρέμενε κλειστή επί 88 έτη. Πράγματι, το γεγονός αυτό αποτελεί μια χειρονομία καλής θελήσεως για τις θρησκευτικές ελευθερίες των μη’μουσουλμανικών μειονοτήτων στην Τουρκία.

· Επίσης, καλωσορίζουμε την έκδοση από το τουρκικό κράτος μιας πρόσφατης εγκυκλίου, η οποία αναθεωρεί το καθεστώς (δικαιοδοσίες) του υποδιευθυντή ως προς εκείνο του διευθυντή, ο ποίος ανήκει στη μειονότητα.

· Η τουρκική κυβέρνηση έχει αρχίσει, από το τέλος του 2009, έναν διάλογο με μη-μουσουλμανικές κοινότητες. Αν και αποτελεί ένα ενθαρρυντικό βήμα προς στη σωστή κατεύθυνση, αυτός ο διάλογος δεν έχει αποφέρει οποιαδήποτε απτά, μετρήσιμα αποτελέσματα.

· Μια άλλη θετική εξέλιξη ήταν η έκδοση, στις 13 Μαΐου 2010, μιας εγκυκλίου, που υπεγράφη από τον πρωθυπουργό της Τουρκίας, και αφορά στην κατάσταση των μη-μουσουλμανικών μειονοτήτων στην Τουρκία. Αυτή πρόκειται να προστεθεί σε έναν μακρύ κατάλογο παρόμοιων εγκυκλίων που έχουν εκδοθεί στο παρελθόν προκειμένου να εξεταστούν, με ελάχιστη ή καμία επιτυχία, οι συνεχιζόμενες αδικίες εις βάρος των μη-μουσουλμανικών μειονοτήτων στην Τουρκία. Η εγκύκλιος θα κριθεί σε εύθετο χρόνο από την άποψη των αποτελεσμάτων και του αντίκτυπου που μπορεί να έχει ή όχι. Εντούτοις, αποτελεί μια εξέλιξη άξια αναφοράς, για το απλό γεγονός ότι τυπικά αναγνωρίζει ότι οι τουρκικές αρχές είναι απρόθυμες να εφαρμόσουν την ισχύουσα νομοθεσία υπέρ των μη-μουσουλμανικών κοινοτήτων, με αναγωγή σε συμπεριφορές και πρακτικές που δείχνουν σαφώς ότι ο σεβασμός των θρησκευτικών, ανθρώπινων δικαιωμάτων της μειονότητας δεν επικρατεί ακόμη στη χώρα.

Παραμένοντα ελλείμματα αναφορικά με την ελληνική μειονότητα και τα Ιδρύματα της, και συγκεκριμένα me τα δικαιώματά της επί των περιουσιών και της κληρονομίας αυτών,
στην Τουρκία - και προτάσεις:

Η ελληνική μειονότητα στην Τουρκία -πάλαι ποτέ ευημερούσα, σήμερα δυστυχώς φθίνουσα, τόσον από δημογραφική όσο και από οικονομική άποψη- βρίσκεται αντιμέτωπη με συνεχιζόμενες δυσκολίες και προκλήσεις ως αποτέλεσμα του διαφορετικού εθνικού και θρησκευτικού υποβάθρου της.

· Τα περιουσιακά δικαιώματα των Ιδρυμάτων της ελληνικής μειονότητας εξακολουθούν να παραβιάζονται σοβαρά. Ειδικότερα, τα Ιδρύματα της ελληνικής μειονότητας έχουν πληγεί από τις μαζικές δημεύσεις των περιουσιακών στοιχείων τους. Όταν ψηφίσθηκε, ο Νόμος 5737/2008 που αναφέρεται στα Ευαγή Ιδρύματα - τα καλούμενα Βακούφια - χαιρετίστηκε ως βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Εντούτοις, έγινε σύντομα εμφανές ότι αυτός ο νόμος δεν αντιμετωπίζει όλα τα ζητήματα σχετικά με τα μη-μουσουλμανικά Ιδρύματα και την ακίνητη περιουσία τους.
Ομοίως, δεν αντιμετωπίζει το ζήτημα των κατειλημμένων μη-μουσουλμανικών Ιδρυμάτων, τα οπία διαχειρίζονται από την Τουρκική Γενική Διεύθυνση Θρησκευτικών Υποθέσεων, όπως και των περιουσιακών στοιχείων τους. Συνεπώς, υφίσταται επείγουσα ανάγκη για περαιτέρω τροποποιήσεις του Νόμου 5737. Το προσωρινό άρθρο 7 επιβάλλεται να τροποποιηθεί έτσι ώστε να επιτραπεί η άμεση επιστροφή όλων των δημευθεισών περιουσιών στους δικαιούχους και δοθεί αποζημίωση για τις περιουσίες εκείνες που περιήλθαν στην κυριότητα τρίτων.

· Ένας διοικητικός ή δικαστικός μηχανισμός πρέπει να καθιερωθεί έτσι ώστε να επανεξετάσει την αξιολόγηση των αιτήσεων που έχουν υποβληθεί στη Γενική Διεύθυνση Βακουφίων υπό το προσωρινό άρθρο 7 και να ακυρώσει αυθαίρετες απορρίψεις και απαιτήσεις με τις οποίες καλούνται οι αιτούντες να υποβάλουν περαιτέρω αποδεικτικά στοιχεία. Εδώ, πρέπει να τονισθεί ότι, τον Μάρτιο 2010, μόνον 96 αιτήσεις επιστροφής περιουσιών από ένα σύνολο 1410 έγιναν αρχικώς δεκτές.








· Η εκδοθείσα από τη Γενική Διεύθυνση Βακουφίων (ΓΔΒ) εγκύκλιος, αναφερόμενη στο προσωρινό άρθρο 7, πρέπει άμεσα να καταργηθεί.

· Η κυβέρνηση πρέπει να παρακολουθεί στενά τους γραφειοκρατικούς οργανισμούς, όπως είναι η
ΓΔΒ και τα κτηματολογικά γραφεία έτσι ώστε να διασφαλίσει ότι αυτοί τηρούν τις οδηγίες της πρωθυπουργικής σχετικής εγκυκλίου της 13ης Μαΐου 2010. Το Πρωθυπουργικό Γραφείο πρέπει να εκδώσει μια συμπληρωματική εγκύκλιο που ειδικώς να καλεί τη ΓΔΒ και τα κτηματολογικά γραφεία να μη απαιτούν από τα ιδρύματα να υποβάλουν αποδεικτικά στοιχεία που δεν διαθέτουν ή δεν δύνανται να αποκτήσουν.

· Όλες οι προαναφερθείσες ενέργειες θα επιτρέψουν, μεταξύ άλλων:
- Να τεθεί τέρμα στην κατάτμηση των μειονοτικών Ιδρυμάτων ως αποτέλεσμα του ισχύοντος
βακουφικού συστήματος· η ενοποίηση των διάφορων μειονοτικών Ιδρυμάτων είναι βασική
για την επιβίωση τους και την αποδοτική όπως και οικονομικώς συμφέρουσα λειτουργία τους.

- Να επιστραφούν τα (24) κατειλημμένα ελληνο-ορθόδοξα Ιδρύματα στο νόμιμο ιδιοκτήτη τους,

- Να λυθεί το ζήτημα της ακίνητης περιουσίας που κατελήφθη και μεταβιβάστηκε σε τρίτους. προβλέποντας την παροχή αναλόγων αποζημιώσεων.

- Να αναγνωρισθεί η ισονομία των μειονοτικών Ιδρυμάτων και όλων των άλλων Ιδρυμάτων, τερματίζοντας κατά συνέπεια τις μεροληπτικές πρακτικές εναντίον τους.

- Να επιλυθεί το ζήτημα των μειονοτικών κοιμητηρίων και να αναγνωρισθεί το ιδιοκτησιακό καθεστώς τους από τις μειονοτικές κοινότητες (όπως σαφώς δηλώνεται στο άρθρο 42 της Συνθήκης της Λωζάνης).


· Η Τουρκία πρέπει επίσης να εξασφαλίσει ότι οι Έλληνες πολίτες δύνανται να απολαμβάνουν πλήρως των δικαιωμάτων τους από την κληρονομηθείσα πατρογονική ιδιοκτησία. Η Τουρκία πρέπει να προσαρμοστεί στις σχετικές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και να εφαρμόσει τη νομοθεσία περί ληξιαρχικών πράξεων.

· Στο εκπαιδευτικό πεδίο, χαιρετίζουμε την έκδοση από το Τουρκικό κράτος μιας πρόσφατης εγκυκλίου που αναθεωρεί το καθεστώς του Υποδιευθυντή στα μειονοτικά σχολεία σε σχέση με αυτό του Διευθυντή που είναι μέλος της μειονότητας. Θα παρακολουθήσουμε την εφαρμογή αυτής της εγκυκλίου.

· Στο ίδιο πεδίο, ζητάμε από την Τουρκία να απαλείψει όλες τις αναφορές των σχολικών διδακτικών βιβλίων, οι οποίες στρέφονται κατά της μειονότητας, δεδομένου ότι αυτές χαλκεύουν την ιστορική πραγματικότητα, ενθαρρύνουν τη μεροληπτική συμπεριφορά κατά των μελών της μειονότητας και υποκινούν ενέργειες μίσους.

· Στην Τουρκία, τα μέλη της ελληνικής μειονότητας δεν διορίζονται στην διοίκηση, στο αστυνομικό σώμα, στο στρατό και στο δικαστικό σώμα. Λαμβάνοντας υπ΄ όψη τη σχετική παράγραφο 19.8 της Απόφασης 1704 (2010) της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης (PACE) του Συμβουλίου της Ευρώπης, ζητούμε όπως η Τουρκική Κυβέρνηση θέσει τέρμα σε αυτή την αδικία και τις διακρίσεις, και μεταξύ άλλων να ορίσει μια ποσόστωση για θέσεις διορισμού των μελών της μειονότητας στις δημόσιες υπηρεσίες.

· Ζητούμε από την Τουρκία να λάβει σοβαρά υπ’ όψη τις συστάσεις διεθνών Διασκέψεων που αναφέρονται στα ανθρώπινα δικαιώματα και να ενεργήσει βάσει αυτών. Για παράδειγμα, το Μάρτιο του 2009, η Επιτροπή για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων (Committee on the Elimination of Racial Discrimination) , αν και χαιρετίζει την εκτενή νομοθετική μεταρρύθμιση εκ μέρους της Τουρκίας, παρατήρησε ότι πολλά θέματα υπολείπονται του επιθυμητού επιπέδου για την προστασία και την προώθηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων.

· Η Τουρκία δεν πρέπει να φεισθεί καμιάς προσπάθειας στον προσδιορισμό εκείνων των ανεπαρκειών και την ανάλογη αναθεώρηση τόσο της σχετικής νομοθεσίας όσο και της εφαρμογής της, με σκοπό την εξάλειψη των φυλετικών διακρίσεων σε όλα τα πεδία και την ευαισθητοποίηση για τα ανθρώπινα δικαιώματα εν γένει.








· Πρέπει να σημειωθεί ότι η Τουρκία είναι συμβαλλόμενο μέρος στα Σύμφωνα International Covenant on Civil and Political Rights (ICCPR) του ΟΗΕ, Covenant on Economic, Social & Cultural Rights (ICESCR) του ΟΗΕ και στη Συνθήκη International Convention on the Elimination of all Forms of Racial Discrimination (ICERD). Εντούτοις, οι επιφυλάξεις και οι δηλώσεις της Τουρκίας - σχετικά με τα δικαιώματα των μειονοτήτων, το δικαίωμα στην εκπαίδευση, την δυνατότητα εφαρμογής στην χώρα κ.λπ. - στην επικύρωση αυτών των Συμφώνων και της Συνθήκης, αποτελούν αιτίες για ανησυχία.

· Γενικότερα, η Τουρκία πρέπει να αναλάβει όλες τις απαιτούμενες πρωτοβουλίες και να λάβει συγκεκριμένα μέτρα ώστε να διευκολύνει την επιστροφή των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης που έχουν εξαναγκαστεί να εγκαταλείψουν τη χώρα μετά από συστηματικές διώξεις και παραβιάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων τους.


Η κατάσταση των μη-μουσουλμανικών κοινοτήτων στην Τουρκία και οι προκλήσεις που αυτές αντιμετωπίζουν:

· H διατύπωση της Επιτροπής της ΕΕ, όπως περιλαμβάνεται στην Έκθεση Προόδου του 2009 (Progress Report) σχετικά με την Τουρκία, αναφέρει: «Non-Muslim communities (in Turkey) - as organized structures of religious groups – still face problems due to lack of of legal personality». Στο ίδιο θέμα, δηλ. στο ζήτημα νομικού προσώπου, και επιπλέον, η πιο πρόσφατη Κοινή Θέση της ΕΕ, μετά από τη 48η Συνεδρίαση του Συμβουλίου Σύνδεσης ΕΕ-Τουρκίας (που πραγματοποιήθηκε το Μάιο 2010 στις Βρυξελλών) ήταν επίσης σαφής: «Turkey needs to ensure that they (i.e. non-Muslim communities) can acquire legal personality, exercise their property rights and train their clergy… The EU calls on the Turkish authorities to make more strenuous efforts to prevent discrimination, intolerance and religiously motivated acts of violence. In light of the above, the EU invites Turkey to take also into account the opinion of the Venice Commission of the Council of Europe delivered on March 15, 2010”.

· Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με ψήφισμα του στις 10 Φεβρουαρίου 2010, υπογραμμίζει “freedom of religion as a universal fundamental value and calls on Turkey to safeguard it for all;”. Στο ίδιο ψήφισμα, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο “underlines in particular the need for all religious communities to be granted legal personality”.

· Το θέμα νομικού προσώπου των μη-μουσουλμανικών κοινοτήτων στην Τουρκία καλύπτεται εκτενώς σύμφωνα με τη γνώμη της Επιτροπής Venice Commission of the Council of Europe. Στα συμπεράσματά της, η Επιτροπή αναφέρεται στο άρθρο 9, από κοινού με το άρθρο 11, της Ευρωπαϊκής Συνθήκης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, όπως επιτραπεί η δυνατότητα στις θρησκευτικές κοινότητες να αποκτήσουν νομικό πρόσωπο. Η άποψη σαφώς δηλώνει ότι «the Venice Commission can see no justification … for not granting such rights to the non-Muslim religious communities” and “encourages the Turkish authorities to….introduce legislation making it possible for all non-Muslim religious communities as such to acquire legal personality”.

· Μια άλλη πιό πρόσφατη βασικής σημασίας εξέλιξη είναι η ετυμηγορία που εκδόθηκε στις 15 Ιουνίου 2010 από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ECtHR), για την υπόθεση του Ορφανοτροφείου της Πριγκήπου. Το Δικαστήριο έχει αποφανθεί υπέρ της επιστροφής του Ορφανοτροφείου στο Οικουμενικό Πατριαρχείο ως νόμιμο ιδιοκτήτη του. Αυτή είναι μια σημαντικότατη απόφαση του ECtHR που δημιουργεί σαφές προηγούμενο.

· Κατά τη διάρκεια των τελευταίων τριών ετών, έχει αναφερθεί αριθμός επιθέσεων (δυσφημιστικές ενέργειες και βανδαλισμοί) εναντίον χώρων λατρείας στην Τουρκία. Περιστατικά βεβήλωσης έχουν επίσης συμβεί εναντίον μη-μουσουλμανικών Ιδρυμάτων ή κοινοτικών κοιμητηρίων.

· Τέλος, η επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής Χάλκης εκκρεμεί. Η εν λόγω Σχολή, η οποία παραμένει κλειστή από το 1971, αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο της θρησκευτικής ιστορίας και παράδοσης του Οικουμενικού Πατριαρχείου, καθώς και μια εκκλησιαστική Σχολή. Παρά τις διαβεβαιώσεις ως προς την επαναλειτουργία της, οι Tουρκικές Αρχές πρέπει να προχωρήσουν σε μια τέτοια κίνηση.







Καταληκτική δήλωση:

Αυτή ήταν μια ενδεικτική επισκόπηση μερικών εκ των προκλήσεων που η ελληνική μειονότητα και το Οικουμενικό Πατριαρχείο εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν στην Τουρκία. Κατ’ ουδένα τρόπο υπήρξε εξονυχιστική. Αυτό θα απαιτούσε μια λεπτομερή ανάλυση του ιστορικού και θρησκευτικού υποβάθρου των εν λόγω θεμάτων.

Ως καταληκτική παρατήρηση, θα επιθυμούσα να υπογραμμίσω ότι ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και εκείνων της μειονότητας, όπως και των θρησκευτικών ελευθεριών είναι ευθύνη κάθε κράτους. Δεν είναι θέμα το οποίο αντιμετωπίζεται μόνο με εγκυκλίους και δηλώσεις καλών προθέσεων. Απαιτείται αποφασιστική θέληση, εποικοδομητικός διάλογος και συνέχιση της προσπάθειας. Ο σεβασμός αυτών των δικαιωμάτων είναι πρωτίστως επωφελής για την Τουρκία καθώς θα ενισχύσει τις κοινωνικές, εθνικές και θρησκευτικές δομές, και θα διασφαλίσει τον πλουραλισμό και την διαφορετικότητα στη χώρα.

Εν τέλει, κάθε εξέλιξη κρίνεται εκ του πραγματικού και μετρήσιμου αποτελέσματος που επιφέρει.

Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας._