Θ. Μαλκίδης
Τραπεζούντα, Ρωμανία, Άγιος Ευγένιος, Δημιουργική και Παραγωγική Μνήμη, Συνέχεια
Ρωμανία- Θράκη 25 Ιουνίου 2017
Ο Άγιος Ευγένιος στην Τραπεζούντα ως πολιούχος της αλλά και σε ολόκληρο τον Πόντο, τη Ρωμανία, τιμούνταν δύο φορές κάθε έτος. Η πρώτη ήταν η 21η Ιανουαρίου, η ημέρα δηλαδή που μαρτύρησε, μαζί με τους συναθλητές του Ουαλλεριανό, Κάνδιδο και Ακύλα.
Η δεύτερη ήταν στις 24 Ιουνίου, την ημέρα γέννησής του, όταν συγκεντρωνόταν στην πρωτεύουσα του Πόντου, Έλληνες και Ελληνίδες και πολλοί άλλοι λαοί από όλη την περιοχή. Όταν γινόταν μία μεγάλη έκθεσή της που όμοιά της δεν υπήρχε.
Ο Ελληνικός πολιτισμός, η Ορθοδοξία, ο Πόντος, η Ρωμανία της φιλοκαλίας, πανηγύριζε τον Άγιο Ευγένιο, μέχρι που ο πολιτισμός και η Ελληνικότητα αντιμετώπισαν τη βαρβαρότητα και η φιλοκαλία την καταστροφή, η ζωή την ιδεολογία του θανάτου και η εκκλησία του Αγίου Ευγενίου έγινε Τζαμί στην Τραπεζούντα της Ρωμανίας...
Αυτά μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν ο Άγιος Ευγένιος ξαναέγινε σύμβολο στον τόπο και ειδικότερα στη Θράκη και τη νέα πόλη, τη Ρωμανία, όπου κατέφυγαν πολλοί διασωθέντες της Γενοκτονίας, της βαρβαρότητας.
Στην εορτή του Αγίου Ευγενίου, το καλοκαίρι του 1995 βρεθήκαμε σε μία ιστορική στιγμή όταν εδώ δίπλα στην αρχαία Μαρώνεια, θεμελιώθηκε η εκκλησία του Αγίου Ευγενίου και ξεκίνησε η υλοποίηση της ιδέας του Μιχ. Χαραλαμπίδη για την οικοδόμηση της Ρωμανίας. Μετά ήρθε η σημαντική πρωτοβουλία, ιστορική μπορεί να χαρακτηριστεί, των 204 τότε μελών του Ελληνικού Κοινοβουλίου που υπέγραψαν την πρόταση νόμου για τη δημιουργία του οργανισμού για την υλοποίηση του εγχειρήματος, εγχείρημα όμως το οποίο υπονομεύτηκε από μηχανισμούς που οδήγησαν τον Ελληνισμό στην πνευματική και οικονομική χρεοκοπία.
Αρκετοί από τους υπονομευτές, υπάλληλοι του κράτους που έφτασε ακόμη και στην άρνηση της Γενοκτονίας, παραμένουν και σήμερα ενεργοί στην παρά φύσιν αυτή υπηρεσία.......
Σήμερα με τη βοήθεια του Αγίου Ευγενίου βρισκόμαστε μπροστά σε μία σχεδόν ολοκληρωμένη εκκλησία, όχι όμως και σε μία πόλη -πρότυπο για την πατρίδα μας, η οποία έχει καταστραφεί από το μπετόν και τώρα καταστρέφεται ξανά από την οικονομική κρίση, τον πνευματικό μαρασμό.
Η ολοκλήρωση του ναού και η έναρξη εργασιών της Ρωμανίας, θα πρέπει να είναι η υπόσχεση στον Άγιο Ευγένιο, στις ψυχές των ανθρώπων μας που χάθηκαν στη Γενοκτονία, στους Έλληνες και στις Ελληνίδες, που θέλουν να ξανανιώσουν την Ελληνικότητα, ως ευγενική έκφραση βίου και όχι ως ζούγκλα, στους Έλληνες όπως ο Γιάννης Βασίλης Γιαϊλαλί, που στον τόπο του Αγίου Ευγενίου βιώνουν μία νέα Γενοκτονία.
Οι άνθρωποι που βρίσκονται στη Ρωμανία και τον Άγιο Ευγένιο και πολλοί άλλοι που έχουμε τη σκέψη τους μαζί μας, είναι αυτοί που συνεχίζουν τη ιστορική και διαρκή σχέση εκκλησίας και λαού, λαού και εκκλησίας. Αυτοί που αγωνίζονται για τη Ρωμανία και τον πολιούχο της Άγιο Ευγένιο, για να ξανακάνουν την Ελλάδα, Ελλάδα.
Σήμερα οφείλουμε, για πολλούς και εύλογους λόγους, να παρακαλέσουμε τον Άγιο Ευγένιο, παραφράζοντας τα λόγια του ιερέα από το Σοχούμι, την αρχαία Διοσκούρια, όταν πρόσφυγας αντίκρισε το 1919 τις ελληνικές ακτές- το αναφέρει ο Καζαντζάκης στο “ταξίδι τον Καύκασο”: «Άγιε Ευγένιε βοήθησέ μας να κάνουμε τις πέτρες και τα ξύλα, εκκλησιές και σχολειά».
