Η γενοκτονία των Ελλήνων. Οι εκδηλώσεις τιμής και διεκδίκησης στο Βερολίνο.
Οι εκδηλώσεις των Ελλήνων στο Βερολίνο για τη γενοκτονία αποτέλεσαν αφορμή ώστε για ακόμη μία φορά να τιμηθούν τα θύματα του μαζικού εγκλήματος, αλλά και για να δοθεί η υπόσχεση συνεχούς διεκδίκησης και αναγνώρισης.
Τις εκδηλώσεις διοργάνωσε ο Σύλλογος Ποντίων Βερολίνου «Οι Υψηλάντηδες» με επίκεντρο την ελληνική κοινότητα της γερμανικής πρωτεύουσας αλλά και το Μνημείο των Λαών που βρίσκεται στο πρώην ανατολικό Βερολίνο. Τις εκδηλώσεις χαιρέτισαν ο πρόξενος της Ελλάδας στο Βερολίνο, ο πρόεδρος της ελληνικής κοινότητας, ο αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Ποντιακών Σωματείων Ευρώπης και παραβρέθηκαν πρόεδροι και εκπρόσωποι των Θρακών, Μικρασιατών και άλλων Ελληνικών σωματείων και φορέων. Αντιπροσωπεία του Συλλόγου με τη νεολαία ντυμένη με ποντιακές στολές, κατέθεσε στεφάνι στο Μνημείο των Λαών προξενώντας το θαυμασμό των πολλών Γερμανών και ξένων που επισκέπτονται το χώρο στο κέντρο του Βερολίνου, δίνοντας το μήνυμα του συνεχούς αγώνα και προσπάθειας για την αναγνώριση. Μάλιστα τα ίδια παιδιά, πολλά εκ των οποίων μη ποντιακής καταγωγής αλλά και μη ελληνικής, τραγούδησαν στην ποντιακή διάλεκτο, ένα χαρακτηριστικό τραγούδι για την ημέρα. Στις εκδηλώσεις για τη γενοκτονία μίλησε ο Φάνης Μαλκίδης, ο οποίος ανέφερε μεταξύ των άλλων τα εξής:
«Είναι γεγονός ότι η προσπάθεια ανάδειξης των ψηφίδων από το τεράστιο ψηφιδωτό του Ελληνισμού που ζούσε στο οθωμανικό κράτος, το οποίο άρχισε να καταστρέφεται στις αρχές του 20ου αιώνα και ολοκληρώθηκε το 1922-1923, βρίσκει συμπαραστάτες πολλούς Έλληνες κυρίως από τη νέα γενιά. Νέοι προσφυγικής καταγωγής 3ης και 4ης γενιάς, οι οποίοι δεν έχουν περιοριστεί στα γνωστά. Δεν μένουν μόνο στις διαπιστώσεις και κυρίως δεν έχουν περιοριστεί σε μία στατική αντιμετώπιση του προσφυγικού ζητήματος. Δηλαδή φολκλόρ και τέλος. Η καταγωγή για αυτούς είναι πολιτισμός, θέατρο, μουσική, αρχιτεκτονική, γαστρονομία, είναι ιστορία του αρχαίου ελληνικού, βυζαντινού και νεοελληνικού πνεύματος, είναι παιδεία, είναι το μεγάλο ζήτημα της γενοκτονίας. Η ανάδειξη, διεθνώς, της υπόθεσης της γενοκτονίας, είναι ένα δείγμα αυτών της προσπάθειας ανάκτησης της ιστορικής και πολιτισμικής ταυτότητας, αφού δεν αρκεί για πολλούς Έλληνες, να λένε ότι είναι πρόσφυγες, Πόντιοι, αλλά και Θρακιώτες Μικρασιάτες, Καππαδόκες, ή ότι χορεύουν ή τραγουδούν ωραία. Σήμερα, για αυτούς τους νέους ανθρώπους, έχει σημασία να πράττει κάποιος ως Πόντιος, Θρακιώτης, Ίωνας – Μικρασιάτης και Καππαδόκης, αναλογιζόμενος την καταγωγή του. Με αξιοπρέπεια και με αυτοσεβασμό.
Η ανάκτηση ενός μέρους της ιστορίας που συνδυάστηκε με τη μαζική βία και τελικώς την εκδίωξη του Ελληνισμού που ζούσε στο οθωμανικό κράτος, αποτελεί πλέον θέληση και στάση ζωής νέων ανθρώπων και συλλογικών θεσμών, οι οποίοι τελευταία χρόνια πραγματοποιούν πολλά και ουσιαστικά βήματα. Η αλήθεια είναι μαζί μας και με αυτήν θα νικήσουμε τη λήθη και το ψέμα».