ΟΙ ΣΟΥΗΔΟΙ – ΟΙ ΛΑΟΙ
Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη
Το ψήφισμα του Συνεδρίου του Σουηδικού σοσιαλιστικού κόμματος που προήλθε από πρωτοβουλία της βάσης, όχι της κορυφής και αναφέρεται στις γενοκτονίες των Αρμενίων, των Ασσυρίων, των Ποντίων, είναι μεγάλης σημασίας.
Στην χώρα που έχει το όνομα της Ελλάδας αυτά τα ζητήματα δεν συζητούνται. Είναι απαγορευμένα. Ούτε στα states, τις πολιτείες των ΗΠΑ δεν απαγορεύονται. Εδώ όμως ναι.
Θα αναδείξω μόνο ορισμένες διαστάσεις αυτής της σημαντικής πράξης. Θα μπορούσα να πω είναι η δικαίωση της Ρόζας Λούξεμπουργκ ή, για να το εκφράσουμε λογοτεχνικά, η επιστροφή των παιδιών της Λούξεμπουργκ της Ρόζας. Παρόλο που στην Ευρώπη και τους κύκλους της Αριστεράς δεν είναι γνωστά, είναι μεγάλης αξίας τα κείμενα της για το Ανατολικό Ζήτημα. Υπάρχουν μόνο στην Γερμανική γλώσσα και την Ελληνική. Είμαι πολύ ευτυχής για πολλούς λόγους που δεν είναι της στιγμής, για την έκδοση τους στην Ελληνική το 1985. Πρόκειται να εκδοθούν από Βέλγους φίλους στο Βέλγιο προσεχώς.
Η πρώτη σημαντική πλευρά του ψηφίσματος είναι η κοινή δραστηριοποίηση της κοινωνίας πολιτών των αυτόχθονων λαών στην Ευρώπη. Πρόκειται για την κοινωνία πολιτών της Μικρασιατικής διασποράς. Κυοφορήθηκε και γεννήθηκε στην Ευρώπη τις τελευταίες δεκαετίες. Ορισμένες καθοριστικές στιγμές της Ευρωπαϊκής παρουσίασης τους ήταν το Δικαστήριο για την γενοκτονία των Αρμενίων στην Σορβόνη τον Απρίλιο του 1984. Άνοιξε τον δρόμο στην Αρμενική υπόθεση και όχι μόνο. Η συνάντηση των λαών της Μικράς Ασίας στην Βιέννη τον Μάϊο του 1987. Τα πρακτικά εκδόθηκαν από την Διεθνή Ένωση για τα Δικαιώματα και την Απελευθέρωση των Λαών στον τόμο «Πολυεθνική Τουρκία» των εκδόσεων Γόρδιος. Το Συμπόσιο και η πορεία του Βερολίνου το 2002 που είχε ως πρωταγωνίστρια την Γερμανίδα καθηγήτρια Τέσσα Χόφμαν. Εκδόθηκαν τα πρακτικά από το Πανεπιστήμιο του Βερολίνου.
Η Συνέντευξη των Βρυξελλών τον Σεπτέμβριο του 2004 που εισήγαγε το ζήτημα των τριών γενοκτονιών στους Ευρωπαϊκούς θεσμούς. Υπάρχει το κείμενο στο βιβλίο μου για το Ποντιακό Ζήτημα στην Αγγλική και Ελληνική έκδοση.
Η πρωτοβουλία της Στοκχόλμης έχει μεγάλη σημασία γιατί αποτελεί ένα ρήγμα στον συνασπισμό των Σοσιαλιστών στην Ευρώπη που εκτός των Γάλλων ήταν αντιδραστικοί γι αυτά τα ζητήματα. Οι εκπρόσωποι των τριών ομάδων, Ποντίων, Αρμενίων, Ασσυρίων, πέτυχαν κάτι πολύ μεγάλο στην πατρίδα του Ούλωφ Πάλμε με την αλληλεγγύη και ενεργοποίηση των Σουηδών μελών και στελεχών του σοσιαλιστικού κόμματος.
Αξίζει μια αναφορά στον πρόεδρο των Ποντίων. Ο Κώστας Φραγγίδης αντιπροσωπεύει μια νέα παρουσία, μια νέα ποιότητα στην εκπροσώπηση των Ποντίων. Αυτό που έχουμε ανάγκη. Το παλιό στους Πόντιους πεθαίνει και αποσύρεται ένοχα. Οφείλω όμως να αναφερθώ στον πρώην βουλευτή του Αριστερού κόμματος της Σουηδίας τον Αναστάσιο Σταφυλίδη. Οι Πόντιοι της Σουηδίας και του Κιλκίς οφείλουν να τον τιμήσουν. Θα μείνει πάντα στην μνήμη μου η συνάντηση μας στο Σουηδικό Κοινοβούλιο τον Μάιο του 2006. είναι από τις στιγμές που κάνουν τη ζωή πλούσια.
Αυτό το φαινόμενο της επιστροφής των λαών της Μικράς Ασίας δεν έχει να κάνει με τα κράτη, με τους μηχανισμούς. Είναι η κοινωνία πολιτών των τραγικών αυτών λαών στην Ευρώπη. Αν μάλιστα οι Ασσύριοι και οι Αρμένιοι δεν έχουν εμπόδια στο έργο τους, για την περίπτωση των Ποντίων τα πράγματα είναι διαφορετικά. Είναι πολλοί οι χωροφύλακες της μνήμης μας στο κράτος, στα κόμματα, σε ορισμένες ομοσπονδίες και συλλόγους. Δεν είναι μόνο οι Τούρκοι, Παρόλα τα εμπόδιο το νέο Ανατολικό Ζήτημα μπαίνει στην μορφωτική, διανοητική, πολιτική ατζέντα των Ευρωπαϊκών Πολιτικών δυνάμεων. Ό,τι δεν παρήκμασε από την Ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία επιστρέφει στην αρχική του παράδοση.
Ποια είναι η στάση, ο ρόλος των Ελλήνων Σοσιαλιστών, των Ελληνικών Πολιτικών δυνάμεων;
Εδώ οι παθολογίες είναι πολλές. Φιλοδοξούσα η Ελλάδα να αποτελέσει ακαδημαϊκό, πολιτικό και ηθικό κέντρο γι αυτά τα ζητήματα. Για το νέο Ανατολικό Ζήτημα όπως το ονόμασα από την δεκαετία του ’80. για το άνοιγμα μια κριτικής συζήτησης για τον Κεμαλισμό. Προσωπικά με τις δυνάμεις που διέθετα πέτυχα πολλά, πάρα πολλά. Παρόλο τον φίλιο πόλεμο, βρώμικο πόλεμο που υπέστην. Το παρηκμασμένο σύστημα κινήθηκε στην αντίθετη κατεύθυνση. Η Κεμαλική ευλογιά επεκτάθηκε στο ΠΑΣΟΚ. Η εκφυλισμένη εκδοχή του, το ΚΚΚΑΣΟΡ, είναι ένα Κεμαλικό στρώμα, ένα στρώμα καριεριστών κεμαλιστών, όταν μάλιστα ο Κεμαλισμός καταρρέει. Αυτοί μόνον έμειναν. Ο Αρχηγός του ΚΚΚΑΣΟΡ και ο Μπαϊκάλ στην Άγκυρα.
Αν έμεινε κανείς που δεν είναι κεμαλικός ας το δηλώσει. Θα χαρώ για πολλούς λόγους να τον ακούσω. Μέχρι σήμερα δεν άκουσα μια αντικεμαλική φωνή. Στο βιβλίο μου «Από το ΠΑΣΟΚ στο ΚΚΚΑΣΟΡ ο εκφυλισμός ενός ιστορικού εγχειρήματος» αναλύω την πορεία του εκφυλισμού. Πρόκειται για το όνειδος της δημοκρατικής παράταξης, και της χώρα. Είναι μια ανωμαλία. Είναι έκφραση μιας παρακμιακής πραγματικότητας, της ευλογιάς.
Η υγεία, η φυσιολογικότητα έρχεται από την πόλη του Ούλωφ Πάλμε, την Στοκχόλμη, το κόμμα του Ούλωφ Πάλμε και τους εκπροσώπους τριών πλούσιων κομματιών της ιστορίας και του πολιτισμού της Μικράς Ασίας, του Κώστα Φραγγίδη, του Vahagn Avedian, του Sait Yildiz.
Έτσι γράφεται, έτσι αλλάζει, έτσι επιστρέφει η ιστορία.
Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη