Εφημερίδα“Μακεδονία της Κυριακής”
Αφιέρωμα
"Από τη Μ. Εβδομάδα του’ 12 στην Ανάσταση του’13"
Το“Κύριον Πάσχα” του 1912 σήμανε την απελευθέρωση
Η Μεγάλη Εβδομάδα του 1912 ήταν για τηΜακεδονία η τελευταία υπό οθωμανικήκατοχή. Η Ανάσταση, που συνέπεσε με τηγιορτή του Ευαγγελισμού, στις 25 Μαρτίου,έμελλε να φέρει το ποθούμενο, αφούσυνέπεσαν μαζί δυο πασχαλιές... Κείμεναμέσα από το αρχείο της "Μακεδονίας".
Επιμέλεια αφιερώματος – Κείμενα: Στέλιος Κούκος
Η εισαγωγή του αφιερώματος:
Το1912 το Πάσχα συνέπεσε με τη γιορτή τουΕυαγγελισμού. Είχαμε δηλαδή “Κύριον Πάσχα”, όπως συνηθίζεται να λέγεταιόταν συμπίπτουν μαζί οι δύο αυτές μεγάλες γιορτές της χριστιανοσύνης.
Έτσικαι για τον λόγο αυτό φαίνεται πως εδώταιριάζει απόλυτα η προφητεία του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, του ιερομάρτυρακαι φωτιστή του γένους, πως “το ποθούμενον θα έρθη όταν θαρθούν δύο πασχαλιές μαζί”.
Όμως την 25η Μαρτίου του 1912 η Βόρεια Ελλάδα βρίσκεται ακόμη κάτω απότουρκικό ζυγό. Για τονλόγο αυτό στο φύλλο της“Μακεδονίας” εκείνης της ημέραςδεν υπάρχει καμία αναφορά και για τηντρίτη γιορτή που συνέπεσεμε τις δύο Πασχαλιές. Δηλαδή την 94ηεπέτειο από την έναρξητης Ελληνικής Επανάστασηςτου 1821, που γιόρταζαν στην ελεύθερηελληνική επικράτεια.
Τοκύριο άρθρο λοιπόν της “Μακεδονίας”ανήμερα του Πάσχα του1912 έχει τον τίτλο “Αληθώς Ανέστη” καιθα πρέπει να
τοεκλάβουμε και ως κύριο τίτλο της όληςέκδοσης. Διαβάζοντας όμως το κείμενοαυτό αναρωτηθήκαμε αντελικά έχει κάποια σχέσημε τη χριστιανική γιορτή, αφού δεν κάνεικαμία αναφορά στο θεανθρώπινο πρόσωποτου Ιησού και μένει μόνο στο ανθρώπινο.Γράφει για παράδειγμα: “Ένα ονόπως ημείς και εσείς, με σάρκα καιμε οστά απέθανεν τον σταυρικόν θάνατονκαι ανεστήθη την μοναδικήν εν τω κόσμωανάστασιν. Τι υψηλότερον τούτου υπάρχει;Ένας άνθρωπος να φανή ανώτερος από τονεαυτόν του, από την φύσιν! Ένας άνθρωποςεστάθη απέναντι της φύσεως και της είπε.
-Κάτσεκάτω. Και εκείνη ως δούλος έσκυψε τοκεφάλι προσεκύνησε και έκατσε κάτω. Ναποιος είναι ο Χριστός!”.
Προφανώςτο πνεύμα του άρθρου δεν έχει καμίασχέση με την εκκλησιαστική και θεολογικήΑνάσταση. Δεν ξέρουμε αν απηχεί κάποιεςευρύτερες φιλοσοφικές απόψεις τηςεποχής. Ο Νίτσε, για παράδειγμα, είχεπεθάνει δώδεκα χρόνια
πριν.
Αλλάμήπως η επιδίωξη του αρθρογράφου δενείναι η συγγραφή ενός θεολογικού ήφιλοσοφικού άρθρου αλλά ενός άρθρουπολιτικής “θεολογίας” ή έστω ένακρυπτογραφημένο επαναστατικό πολιτικόκήρυγμα με την αφορμή της εκκλησιαστικήςγιορτής; Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμεπως βρισκόμαστε λίγα χρόνια μετά τηλήξη της ένοπλης φάσης του ΜακεδονικούΑγώνα, ενώ οι υποσχέσεις των Νεοτούρκωνγια σεβασμό των εθνοτήτων δεν φαίνεταινα είναι το πρώτο μέλημά τους. Κάθεάλλο...
Όπωςκαι να έχουν τα πράγματα, στο επίπεδοτων ιδεών ή το πολιτικό, το φύλλο της“Μακεδονίας” της Ανάστασης του 1912 ήτανουσιαστικά η πρώτη αλλά και η τελευταίαπασχαλινή έκδοση επί Oθωμανικήςαυτοκρατορίας ή νεοτουρκικής διακυβέρνησης.
ΤοΚύριον Πάσχα άνοιξε τον δρόμο για τηναπελευθέρωση.
Αφιέρωμα
"Από τη Μ. Εβδομάδα του’ 12 στην Ανάσταση του’13"
Το“Κύριον Πάσχα” του 1912 σήμανε την απελευθέρωση
Η Μεγάλη Εβδομάδα του 1912 ήταν για τηΜακεδονία η τελευταία υπό οθωμανικήκατοχή. Η Ανάσταση, που συνέπεσε με τηγιορτή του Ευαγγελισμού, στις 25 Μαρτίου,έμελλε να φέρει το ποθούμενο, αφούσυνέπεσαν μαζί δυο πασχαλιές... Κείμεναμέσα από το αρχείο της "Μακεδονίας".
Επιμέλεια αφιερώματος – Κείμενα: Στέλιος Κούκος
Η εισαγωγή του αφιερώματος:
Το1912 το Πάσχα συνέπεσε με τη γιορτή τουΕυαγγελισμού. Είχαμε δηλαδή “Κύριον Πάσχα”, όπως συνηθίζεται να λέγεταιόταν συμπίπτουν μαζί οι δύο αυτές μεγάλες γιορτές της χριστιανοσύνης.
Έτσικαι για τον λόγο αυτό φαίνεται πως εδώταιριάζει απόλυτα η προφητεία του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, του ιερομάρτυρακαι φωτιστή του γένους, πως “το ποθούμενον θα έρθη όταν θαρθούν δύο πασχαλιές μαζί”.
Όμως την 25η Μαρτίου του 1912 η Βόρεια Ελλάδα βρίσκεται ακόμη κάτω απότουρκικό ζυγό. Για τονλόγο αυτό στο φύλλο της“Μακεδονίας” εκείνης της ημέραςδεν υπάρχει καμία αναφορά και για τηντρίτη γιορτή που συνέπεσεμε τις δύο Πασχαλιές. Δηλαδή την 94ηεπέτειο από την έναρξητης Ελληνικής Επανάστασηςτου 1821, που γιόρταζαν στην ελεύθερηελληνική επικράτεια.
Τοκύριο άρθρο λοιπόν της “Μακεδονίας”ανήμερα του Πάσχα του1912 έχει τον τίτλο “Αληθώς Ανέστη” καιθα πρέπει να
τοεκλάβουμε και ως κύριο τίτλο της όληςέκδοσης. Διαβάζοντας όμως το κείμενοαυτό αναρωτηθήκαμε αντελικά έχει κάποια σχέσημε τη χριστιανική γιορτή, αφού δεν κάνεικαμία αναφορά στο θεανθρώπινο πρόσωποτου Ιησού και μένει μόνο στο ανθρώπινο.Γράφει για παράδειγμα: “Ένα ονόπως ημείς και εσείς, με σάρκα καιμε οστά απέθανεν τον σταυρικόν θάνατονκαι ανεστήθη την μοναδικήν εν τω κόσμωανάστασιν. Τι υψηλότερον τούτου υπάρχει;Ένας άνθρωπος να φανή ανώτερος από τονεαυτόν του, από την φύσιν! Ένας άνθρωποςεστάθη απέναντι της φύσεως και της είπε.
-Κάτσεκάτω. Και εκείνη ως δούλος έσκυψε τοκεφάλι προσεκύνησε και έκατσε κάτω. Ναποιος είναι ο Χριστός!”.
Προφανώςτο πνεύμα του άρθρου δεν έχει καμίασχέση με την εκκλησιαστική και θεολογικήΑνάσταση. Δεν ξέρουμε αν απηχεί κάποιεςευρύτερες φιλοσοφικές απόψεις τηςεποχής. Ο Νίτσε, για παράδειγμα, είχεπεθάνει δώδεκα χρόνια
πριν.
Αλλάμήπως η επιδίωξη του αρθρογράφου δενείναι η συγγραφή ενός θεολογικού ήφιλοσοφικού άρθρου αλλά ενός άρθρουπολιτικής “θεολογίας” ή έστω ένακρυπτογραφημένο επαναστατικό πολιτικόκήρυγμα με την αφορμή της εκκλησιαστικήςγιορτής; Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμεπως βρισκόμαστε λίγα χρόνια μετά τηλήξη της ένοπλης φάσης του ΜακεδονικούΑγώνα, ενώ οι υποσχέσεις των Νεοτούρκωνγια σεβασμό των εθνοτήτων δεν φαίνεταινα είναι το πρώτο μέλημά τους. Κάθεάλλο...
Όπωςκαι να έχουν τα πράγματα, στο επίπεδοτων ιδεών ή το πολιτικό, το φύλλο της“Μακεδονίας” της Ανάστασης του 1912 ήτανουσιαστικά η πρώτη αλλά και η τελευταίαπασχαλινή έκδοση επί Oθωμανικήςαυτοκρατορίας ή νεοτουρκικής διακυβέρνησης.
ΤοΚύριον Πάσχα άνοιξε τον δρόμο για τηναπελευθέρωση.