Η κηδεία ενός ακόμη μέχρι πρότινος αγνοούμενου Στρατιώτη στην Κύπρο το 1974, του Μιχαλάκη Μιχαήλ
Έγινε μετά από 43 χρόνια στον ιερό ναό του Αγίου Παντελεήμονος στην Μακεδονίτισσα η κηδεία των ηρωικών οστών του αθάνατου ήρωα Μιχαλάκη Μιχαήλ του Γεωργίου.
ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΗΡΩΑ ΤΟΥ ’74 (ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΡΟΒΟΛΟ) ΜΙΧΑΛΑΚΗ ΜΙΧΑΗΛ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΜΑΘΗΤΗ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟ.
‘’Ο ΜΙΧΑΛΑΚΗΣ Ο ΜΙΤΣΗΣ’’. Έτσι σε φωνάζαμε στο Δημοτικό, για να σε ξεχωρίζουμε. Ήσουν αθόρυβος, ήρεμος, ήσυχος και δεν έσμιγες με μας τους άταχτους. Τόσο ήσυχος, που άργησα να καταλάβω ότι, αργότερα φοιτούσαμε και οι δυο στην Τεχνική Σχολή Λευκωσίας. Ούτε και ο συμμαθητής μας Μάριος Αχιλλέως, κατάλαβε ότι υπηρετούσατε θητεία στο ίδιο Τάγμα και αργότερα, στο πεδίο της μάχης, πλάϊ-πλάϊ, πολεμούσατε τον Τούρκο εισβολέα. Στις 9/9/99, δηλαδή 32 χρόνια μετά που τελειώσαμε το Σχολείο, θελήσαμε να επανασυνδεθούμε όλοι οι παλιοί συμμαθητές. Αντλήσαμε πληροφορίες για τον καθένα χωριστά, από το αρχείο του Σχολείου. Το παρουσιολόγιο, ήταν χειρόγραφο και ξεκινούσε από την Πέμπτη τάξη και μετά. Δεν υπήρχαν γραμμές και περιθώρια. Για τον σκοπό αυτό, υπήρχε η ρίγα, η πέννα, το μολύβι. Βρήκαμε στοιχεία για όλους.
Στην προσπάθεια μας όμως να εντοπίσουμε τον καθένα, με λύπη μαθαίνουμε ότι ο Μιχαλάκης είναι ο ένας από τους 2 αγνοούμενους συμμαθητές μας. Ακριβώς τότε είναι που μας έφυγε ο ενθουσιασμός για τη συνάντηση. Τότε είναι που ο μύθος, για τον όμορφο κόσμο, τον ηθικό, τον αγγελικά πλασμένο, κατέρρευσε…
Τα χρόνια πέρασαν και μας διέψευσες όλους. Μας εξέπληξες.
Από μιτσής, έγινες Γίγαντας
Από ήσυχος, έγινες Θηρίο
Από θνητός έγινες Αθάνατος
Νοιώθω περήφανος που μου δίδεται η ευκαιρία να αποχαιρετήσω έναν Ήρωα, εσένα Μιχαλάκη, και να σε συνοδεύσω στην τελευταία σου κατοικία.
Ήσουν ένα από τα λιοντάρια του ανθυπολοχαγού Σεργίδη, που όταν εγκλωβιστήκατε μεταξύ Αγίου Ερμολάου-Σκυλλούρας-Κοντεμένου, στο ύψωμα Λαπάτσα, διαλέξατε να μην παραδοθείτε, αλλά να δώσετε και την τελευταία σταγόνα από το αίμα σας, για τη Λευτεριά και την Πατρίδα. Για την τιμή των όπλων και του μαύρου μπερέ.
Ο αγώνας σας Μιχαλάκη, είναι φάρος και οδηγός για μας.
Οι επιζώντες συμπολεμιστές σου και όλοι εμείς, θα κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν ώστε να παραμείνει άσβεστη η μνήμη, η θυσία και ο ηρωισμός σας. Να δικαιωθείτε εσείς οι γενναίοι, που δώσατε τη ζωή σας για την πατρίδα. Tελειώνω, κλέβοντας τα λόγια από τον συμμαθητή και επιζώντα συμπολεμιστή σου Μάριο. Δεν ηττηθήκατε από τον εχθρό. Σας πρόδωσε η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία, της τότε εποχής. Σας έστειλε τροφή στο τέρας του πολέμου, κι αυτό είναι το έγκλημα προς τους νεκρούς κι ο εφιάλτης για τους ζώντες…
Αιωνία η μνήμη αξιομακάριστε και αείμνηστε συμμαθητή, συμπολεμιστή, αθάνατε, ήρωα, αδελφέ μας Μιχαλάκη.