5 Μαΐου 1981: Ο Ιρλανδός Bobby Sands, κρατούμενος στις βρετανικές φυλακές, πεθαίνει μετά από 66 μέρες απεργίας πείνας.
«Ὅλο καί κάπου ἕνας Μπόμπυ Σάντς ξεψυχᾶ. Κι ὅλο καί κάπου ἡ ἐλευθερία δακρύζει. Γιατί ὅλο καί κάπου ἕνα ιμπέριουμ ἐξευτελίζει τόν ἄνθρωπο καί δυναστεύει τίς πατρίδες...»
Για όσους δεν γνωρίζουν, ο Ιρλανδικός αγώνας αποσκοπούσε στην ελευθερία του Ιρλανδικού έθνους και στην ανεξαρτητοποίηση του από την Μεγάλη Βρετανία. Όπως έγραφε ο ίδιος ο Sands στο ημερολόγιο του: «Στο βασανισμένο μου μυαλό κυριαρχεί η σκέψη ότι στην Ιρλανδία ειρήνη δεν θα υπάρξει ώσπου οι ξένοι Βρετανοί τύραννοι να πάρουν πόδι απ” εδώ αφήνοντας τον ιρλανδικό λαό, σαν ενιαίο σύνολο, να κανονίζει τις δικές του υποθέσεις, να καθορίζει λεύτερος τα πεπρωμένα του, λεύτερος στο μυαλό και το σώμα, ξέχωρος κι ανεξάρτητος στις ιδιαιτερότητές του, τις φυσικές, πολιτιστικές και οικονομικές».
Αξιοσημείωτο είναι ότι αγωνιστές της ΕΟΚΑ συναντήθηκαν με Ιρλανδούς αγωνιστές του IRA στις βρετανικές φυλακές το 1956 και το 1957 και ανέπτυξαν με αυτούς έντονους δεσμούς φιλίας. Μάλιστα, μόλις έφτασαν στις φυλακές του Wakefield, ένας Ιρλανδός έτρεξε και άρπαξε το χέρι ενός από τους Κύπριους λέγοντάς του: «Είμαι περήφανος που σε συναντώ. Λέγομαι Murphy, είμαι μέλος του IRA, που πολεμώ τον ίδιο ιμπεριαλισμό με σένα».
Απόσπασμα από ποίημα του Άνθου Λυκαύγη με τίτλο «Ὦ, Μπόμπυ Σάντς!», που δημοσιεύθηκε στον Φιλελεύθερο την επομένη του θανάτου του Sands:
«Ἀλήθεια δέν ξέρω γιατί, ἀλλά ὁ Μπόμπυ Σάντς, ἔφερε στήν ἄκρη τῆς πέννας τόν Εὐαγόρα Παλληκαρίδη.
Ἄλλωστε δέν ἔχει σημασία. Ὁ ἥλιος θυμίζει τόν ἥλιο. Ἡ φλόγα τήν φλόγα. Κι ὁ ἀητός τόν ἀητὀ[..]».
Ως Ανεξάρτητη Φοιτητική ΕΠΑΛΞΗ τιμούμε κάθε μαχητή, κάθε αγνό αγωνιστή, κάθε άνθρωπο που έχει προτεραιότητα του το καλό του έθνους και της πατρίδας του. Ο Bobby Sands ήταν ένας αγωνιστής που θύμιζε ΕΟΚΑ...