Γράφει ο Στέλιος Κούκος
Αίφνης σαν να διεράγει το πετρόκτιστο μνήμα του αγίου Γέροντα Ευμενίου και αναστήθηκε ολόσωμος ανασηκώνοντας και όλους εμάς μαζί του!
Εμάς που τις μέρες αυτές ζούμε μια ζωή εν τάφω από τις επιπτώσεις της πανδημίας, τον πόλεμο από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και τα ολοκαυτώματα τόσων ψυχών στρατιωτών και από τις δύο πλευρές, αλλά και πλήθους αμάχων!
Νεκρές ψυχές οι ζωές μας και απαραμύθητες που η αγιοκατάταξη αυτή από τον φιλάγιο Οικουμενικό μας Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο και την Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου έρχεται να μας δώσει μηνύματα ελπίδας, αγάπης και διαρκή αναστάσιμα φανερώματα και αποδείξεις!
Γιατί οι άγιοι μας αποτελούν αποδείξεις και αποδεικτικά τεκμήρια αναστάσεως!
Και ως πρώτη απόδειξη, τεκμήριο διαβάστε το εξής:
Μετά την κοίμηση του Γέροντα, μία έγκυος πήγε με την πεθερά της στο σπιτάκι του νέου αγίου μας! (Ναι του αγίου μας Ευμενίου)! Εκεί τους περίμενε η κυρία που είχε το κλειδί του σπιτιού! Με έστειλε ο άγιος, τους είπε! Τους άνοιξε και μπήκαν μέσα για να ευλογηθούν! Όσο ήταν μέσα η έγκυος ήταν λουσμένη στο κλάμα και τα δάκρυα!
Όταν έφυγαν η πεθερά την ρώτησε: «Και συ γιατί πλάνταξες στο κλάμα, αφού δεν τον ήξερες»; Και αυτή της απάντησε: «Ο Γέροντας ήταν εκεί και μιλήσαμε! Και μου είπε ότι θα πάνε όλα καλά»!
Ναι, ο θάνατος νικήθηκε για μια ακόμη φορά και αυτό δηλώνει η νέα αγιοκατάταξη!
Και κάθε άγιος και κάθε αγιοκατάταξη!
Και όχι μόνον αυτό! Σημαίνει, επίσης, πως και ότι και αν συμβαίνει μέσα μας, και γύρω μας και πιο πέρα, υπάρχει πάντα κάτι πολύ μεγαλύτερο που μπορεί να μας σηκώσει όλους πολύ ψηλά και πάνω από όλα τα προβλήματά μας!
Η Ανάσταση! Η κοινή Ανάσταση!
Και ας μου επιτραπεί να υποστηρίξω, και με μια δόση χαριτολογήματος, πως και ο ίδιος ο γελαστός και κρυφός άγιος του περασμένου αιώνα πανηγύρισε και ο ίδιος τη χθεσινή δική του αγιοκατάταξη ανακράζοντας: Άγιος, Άγιος, Άγιος, όπως εντελώς παραδόξως έλεγε και στη δική του χειροτονία για τον εαυτό του: «άξιος»!