Θεοφάνης Μαλκίδης
Κηδεία των ιερών οστών του μέχρι πρότινος αγνοούμενου Καταδρομέα Κωνσταντίνου Χριστοφίδη Κύπρος 1974.
Μετά από σαρανταοχτώ χρόνια έγινε η νεκρώσιμος ακολουθία και η ταφή των ιερών οστών του μέχρι πρότινος αγνοούμενου Ανθυπολοχαγού Καταδρομέα της 33ης Μοίρας Κωνσταντίνου Χριστοφίδη.
Ο Χριστοφίδης αντιστεκόμενος στους Τούρκους εισβολείς στην Κύπρο το 1974, βρέθηκε με τη Μοίρα του στον Πενταδάκτυλο και κατέλαβε τα Πετρομούθκια, ενώ η 31η κατείχε το ύψωμα Κοτζά Καγιά, η 32η την Άσπρη Μούττη και η 34η το ύψωμα 296.
Στις 21 Ιουλίου 1974 ο Χριστοφίδης και οι συμπολεμιστές του Καταδρομείς διατάχθηκαν να εγκαταλείψουν τα υψώματα που κατέλαβαν με το αίμα τους, για να συμπτυχθούν πίσω στους χώρους διασποράς τους, χωρίς πρώτα να αντικατασταθούν.
Η πράξη αυτή είχε δυστυχώς και το ανάλογο κόστος, αφού έπεσε μαχόμενος ο Κωνσταντίνος Χριστοφίδης, ενώ μαζί του έπεσε στο πεδίο της μάχης ο διοικητής της 33ης Μοίρας Γιώργος Κατσάνης καθώς και άλλοι καταδρομείς.
Τα σώματα των ηρώων παρέμειναν για δεκαετίες στα αιματοβαμμένα χώματα του Πενταδακτύλου και τα ιερά οστά του Κωνσταντίνου Χριστοφίδη βρέθηκαν,
μαζί με άλλων συμπολεμιστών του το 2017, σε ομαδικό τάφο σε περιοχή μεταξύ Αγίου Ιλαρίωνα και Πέλλα Πάις.
Καθ΄ όλη τη διάρκεια της εισβολής της Τουρκίας στην Κύπρο, 180 Καταδρομείς από τους οποίους οι 69 της 33ης Μοίρας , έπεσαν ή αγνοούνται χωρίς ποτέ να γυρίσουν την πλάτη στον εχθρό, τιμώντας τον όρκο του Έλληνα στρατιώτη, ανάμεσα τους και ο ανθυπολοχαγός Κώστας Χριστοφίδης, αποδεικνύοντας με τις πράξεις τους το μεγαλείο του Ελληνισμού.
Ο Κωνσταντίνος Χριστοφίδης γεννήθηκε στις 27 Ιουλίου 1955, στη Λεμεσό. Γονείς του ήταν οι Χρίστος και Αλίκη Χριστοφίδη. Το 1958 η οικογένεια μετεγκαταστάθηκε στην κατεχόμενη σήμερα πόλη της Μόρφου και ήταν το πρωτότοκο παιδί της οικογένειας που είχε άλλα τρία παιδιά.
Μετά την ολοκλήρωση των μαθητικών του σπουδών κλήθηκε να υπηρετήσει την Εθνική Φρουρά και κατετάγη στο ΚΕΝ Λεμεσού, στις 22 Ιανουαρίου 1973. Επιλέγηκε ως δόκιμος αξιωματικός και υπηρέτησε στις ειδικές δυνάμεις της Εθνοφρουράς και συγκεκριμένα στην 33η Μοίρα Καταδρομών.
Το 1974, οι Μοίρες των θρυλικών μας πρασινοσκούφηδων πότισαν με το αίμα τους τα ιερά χώματα της πατρίδας και συνυπέγραψαν την έμπρακτη απόδειξη της ηρωικής συνέχειας του Ελληνισμού.
Με απαράμιλλη ανδρεία και λεβεντιά κατέγραψαν νικηφόρες πορείες στα πεδία των μαχών και πότισαν με το αίμα τους την κυπριακή γη. Όπου κι αν κλήθηκαν να πολεμήσουν άφησαν πίσω τους το αποτύπωμα της αντρειοσύνης τους με τους δεκάδες πεσόντες λοκατζήδες, πιστούς στις προαιώνιες παρακαταθήκες.
Με το «Τολμών Νικά» σφραγισμένο στην καρδιά τους και γαλουχημένοι με τα ηρωικά έπη των προγόνων μας αψήφησαν το θάνατο παρά τις καταφανώς υπέρτερες εχθρικές δυνάμεις, κάνοντας βίωμα το Ομηρικό στην Ιλιάδα «Αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων, μηδέ γένος πατέρων αισχυνέμεν», δηλαδή το να είσαι πάντα πρώτος και ανώτερος από όλους και να μην ντροπιάζεις τη γενιά των προγόνων σου.
Οι Μοίρες Καταδρομών της Εθνικής Φρουράς με την έναρξη της τουρκικής εισβολής διατάχθηκαν να κινηθούν για να καταλάβουν ζωτικά εδάφη στον Πενταδάκτυλο, με σκοπό την παρεμπόδιση της συνένωσης του προγεφυρώματος των αποβατικών δυνάμεων με τον τουρκοκυπριακό θύλακα του Κιόνελι. Σε μια ασύλληπτη καταδρομική νυκτερινή επιχείρηση εκπλήρωσαν στο ακέραιο την αποστολή τους καταγράφοντας ιστορικές νίκες στα δύσβατα μονοπάτια του Πενταδακτύλου. Την επόμενη ημέρα το πρωί οι Μοίρες Καταδρομών κατείχαν, η 31η το ύψωμα Κοτζά Καγιά, η 32η την Άσπρη Μούττη, η 33η τα Πετρομούθκια και η 34η το ύψωμα 296.
Στις 21 Ιουλίου οι Καταδρομείς διατάχθηκαν να εγκαταλείψουν τα υψώματα που κατέλαβαν με τόσο κόπο και με το αίμα τους, για να συμπτυχθούν πίσω στους χώρους διασποράς τους, χωρίς πρώτα να αντικατασταθούν από άλλες Μονάδες Πεζικού, όπως προέβλεπαν τα σχέδια.
Η τιτάνια αυτή προσπάθεια είχε δυστυχώς και το ανάλογο κόστος, αφού πέρασαν στην αιωνιότητα ο ηρωικός διοικητής της 33ης Μοίρας Μοίρας, Ταγματάρχης Γιώργος Κατσάνης, μαζί με άλλους καταδρομείς.
Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης σύμπτυξης των δυνάμεων από τα Πετρομούθκια ο ηρωικός ανθυπολοχαγός Κωνσταντίνος Χριστοφίδης πέρασε στην αιωνιότητα, αφού σφαίρες τον έπληξαν κατάστηθα, στην προσπάθειά του να βοηθήσει στην ασφαλή απαγκίστρωση των ανδρών της διμοιρίας του. Λόγω των δραματικών στιγμών και του καταιγισμού πυρών από τις δυνάμεις του εχθρού, κατέστη αδύνατη η μεταφορά της σωρού του, όπως και άλλων συμπολεμιστών του, που έπεσαν και αυτοί στο πεδίο της τιμής.
Τα άψυχα σώματα των ηρωικών μας καταδρομέων παρέμειναν για δεκαετίες στα αιματοβαμμένα χώματα του Πενταδακτύλου, ως η έμπρακτη απόδειξη της αξιομνημόνευτης δράσης και του δραματικού αγώνα, κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής. Τα οστά του Κωνσταντίνου Χριστοφίδη ανευρέθηκαν το 2017 σε ομαδικό τάφο σε περιοχή μεταξύ Αγίου Ιλαρίωνα και Πέλλα Πάις.
Καθ΄ όλη τη διάρκεια της εισβολής της Τουρκίας στην Κύπρο, 180 Καταδρομείς από τους οποίους οι 69 της 33ης Μοίρας , έπεσαν ή αγνοούνται στα πεδία των μαχών, χωρίς ποτέ να γυρίσουν την πλάτη στον εχθρό, χωρίς ποτέ να ρίξουν την ασπίδα στο έδαφος, παραμένοντας πιστοί στο λάβαρο του αγώνα και στον όρκο του τιμημένου Έλληνα στρατιώτη.
Ο καταδρομέας ανθυπολοχαγός Κώστας Χριστοφίδης πέρασε στο πάνθεο των ηρώων αγωνιστών της πατρίδας μας αποδεικνύοντας με τις πράξεις του ότι είχε περίσσιο αγωνιστικό φρόνημα και εθνική συνείδηση. Προσέτρεξε στο καθήκον με περηφάνεια και στάθηκε ολόρθος μπροστά στον εχθρό με λεβεντιά και θάρρος, σχηματίζοντας με το σώμα του ασπίδα προστασίας στους άνδρες του, προκειμένου να τους διευκολύνει να μετακινηθούν για να αποφύγουν τον εγκλωβισμό από τις τουρκικές δυνάμεις. Με τις πράξεις του απέδειξε ότι είχε την ικανότητα να υπερβαίνει το φόβο και παρέμεινε μέχρι τέλους ασυμβίβαστος και αξιοπρεπής.
Σήμερα, ο μέχρι πρότινος αγνοούμενος καταδρομέας επέστρεψε ως αιώνιος νέος στη γενέτειρά του Λεμεσό, για να ταφεί με τις δέουσες τιμές που αρμόζουν σ’ ένα παλικάρι που έδωσε το πολυτιμότερο αγαθό, τη ζωή του, για την προάσπιση της ελευθερίας της πατρίδας μας.
Για να μνημονεύεται αιώνια όπως του αξίζει και να θυμίζει σε όλους εμάς τα ιδανικά και τις αξίες για τα οποία αγωνίστηκε και θυσιάστηκε, να μας ενδυναμώνει τη θέλησή μας για συνέχιση του αγώνα μέχρι την τελική δικαίωση, για Κύπρο, Ελεύθερη Ελληνική !
Αθάνατος !