«ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ»
Δύο λέξεις, τόσο απλές αλλά και τόσο δύσκολες για να κατανοήσει κάποιος την ουσία τους.
Τι κι αν οι περισσότεροι ξέχασαν ή θέλησαν να ξεχάσουν. Εμείς αρνούμαστε. Τι κι αν για κάποιους, αυτές οι μέρες είναι όπως τις άλλες. Για εμάς δεν είναι, γιατί μας ξυπνάνε μνήμες. Δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσουμε όσους θυσιάστηκαν, τους αγνοούμενους και τους πρόσφυγές μας. Αυτούς που βασάνιζαν τους παππούδες και τους πατεράδες μας. Αρνούμαστε να ξεχάσουμε τα κατεχόμενά μας εδάφη. Πλανώνται πλάνην οικτράν όσοι ευελπιστούν ότι θα συμβιβαστούμε. Όχι. Γιατί το χρωστάμε στους προγόνους μας, που έπεσαν ηρωικά σε αυτά τα Άγια και σκλαβωμένα χώματα και σε αυτούς που θα έρθουν. Θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας, μέχρις ότου λάμψει το δίκαιο και επέλθει η πολυπόθητη Απελευθέρωση. Λίγοι ή πολλοί, δεν έχει σημασία. Εμείς θα αντισταθούμε και δεν θα ζήσουμε σκλάβοι στον ίδιο μας τον τόπο.
«Τούτη η δίψα δε σβήνει τούτη η μάχη δε παύει
χίλια χρόνια αν περάσουν δεν πεθαίνουμε σκλάβοι.»