"Η γη μας που γέννησε την Ελευθερία θα εκμηδενίσει την τυρρανία”.

Θεοφάνης Μαλκίδης 

“Η γη μας που γέννησε την Ελευθερία θα εκμηδενίσει την τυρρανία”.

Η θυσία του Κώστα Γεωργάκη

Είσαι δεκαεννέα ετών. Πηγαίνεις το 1970 από την Κέρκυρα στη Γένοβα να σπουδάσεις, για να προσφέρεις στην Ελλάδα που τόσο αγαπάς και βρίσκεις τους δοσίλογους, τους χαφιέδες, τους μαυραγορίτες και τους συνεργάτες των Γερμανών και των άλλων κατακτητών, να σου πουλάνε δήθεν πατριωτισμό και ως  μοναδική λύση "να τα βρούμε με τους Τούρκους", πουλώντας την Κύπρο, το Αιγαίο και την ίδια τους τη μάνα. 

Κυνηγούν κάθε μέρα εσένα, τους γονείς σου, τα αδέλφια σου, γιατί δεν συμφωνείς με ό,τι βλέπεις και με ό,τι γίνεται στην πατρίδα σου. 

Σε βασανίζουν γιατί διαφέρεις, γιατί μπορείς να μιλάς, να γράφεις, να αισθάνεσαι, να νιώθεις, να αγαπάς πραγματικά "το πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο, που δεν έχει άλλο αγαθό παρά τον αγώνα του λαού του, τη θάλασσα, και το φως του ήλιου",  όπως γράφει ο Σεφέρης .

Σαν σήμερα πριν πενηντατρία χρόνια πήγες στην κεντρική πλατεία της Γένοβα και αφού διάβασες το παρακάτω κείμενο που βγήκε από την καρδιά σου, αυτοπυρπολήθηκες ως θυσία στο δέντρο της Ελευθερίας που ποτίστηκε από καθημερινούς, απλούς, αλλά σπουδαίους Έλληνες. Αυτούς που αναζητούμε και αναζητούνται σήμερα.....

“Δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά από το να σκέφτομαι και να ενεργώ όπως ένα ελεύθερο άτομο. Η γη μας, που γέννησε την Ελευθερία θα εκμηδενίσει την τυρρανία. Ζήτω η ελεύθερη Ελλάδα μου”.

Πενήντα τρία χρόνια ακριβώς πριν στη Γένοβα, ένας νέος Έλληνας με βαθιά συναίσθηση της ιστορίας του αλλά και της ευθύνης του έναντι του λαού του, ο Κερκυραίος φοιτητής Κώστας Γεωργάκης αυτοπυρπολήθηκε σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το στρατιωτικό καθεστώς που είχε επιβληθεί στην γη που γέννησε τη Δημοκρατία.

Λίγο πριν είχε αποκαλύψει με ανώνυμη συνέντευξη σε εφημερίδα ότι η Χούντα είχε διεισδύσει με ανθρώπους της και διαβρώσει τις ελληνικές φοιτητικές οργανώσεις στην Ιταλία. Η ταυτότητα του  Κώστα Γεωργάκη, γρήγορα έγινε γνωστή και ο ίδιος αποφάσισε να κάνει μια  ενέργεια, που θα προκαλούσε την προσοχή της διεθνούς κοινής γνώμης για την κατάσταση στην Ελλάδα.

Έτσι το βράδυ της 18ης  προς τη 19η  Σεπτεμβρίου 1970, ο Γεωργάκης αυτοπυρπολήθηκε στην πλατεία Ματεότι της Γένοβα σε ένδειξη διαμαρτυρίας κατά της δικτατορικής κυβέρνησης φωνάζοντας «Ζήτω η ελεύθερη Ελλάδα».

Η Χούντα αποσιώπησε το γεγονός κι επέτρεψε τη μεταφορά της σορού του στη γενέτειρά του με καθυστέρηση τεσσάρων μηνών φοβούμενη τη λαϊκή αντίδραση. Πάντα τα ολοκληρωτικά καθεστώτα φοβούνται, έστω και εάν δείχνουν παντοδύναμα.

Ο Γεωργάκης άφησε ένα κείμενο – γράμμα στην ιταλική γλώσσα, το οποίο αποτελεί μία σημαντική παρακαταθήκη διαρκούς αγώνα για ελευθερία στη γη που γέννησε τη Δημοκρατία, η οποία όμως δοκιμάζεται από την κάθε είδους τυραννία, ειδικά σήμερα. 

Το κείμενο αποτελεί ένα άλλο πρακτικό δείγμα της διαρκούς αντιστασιακής ιστορίας των Ελλήνων και βεβαίως είναι εντυπωσιακά επίκαιρο:

“Νοn posso fare almerno di pensare ed agire comeuna persona libera. La nostra terr che ha partorito la liberta annientera la tirania. Viva la mia Grecia libera.”

“Δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά από το να σκέφτομαι και να ενεργώ όπως ένα ελεύθερο άτομο. Η γη μας, που γέννησε την Ελευθερία θα εκμηδενίσει την τυρρανία. 

Ζήτω η ελεύθερη Ελλάδα μου”.