Τετράδια – 50 χρόνια από τον Νοέμβρη του 73
Κυκλοφόρησε σήμερα το περιοδικό Τετράδια (τχ. 83-84), με αφιέρωμα στα 50 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Το αφιέρωμα αποτελεί μια συμβολή εντός του γενικότερου προβληματισμού που αναπτύσσεται αυτό τον καιρό για το θέμα, καθώς υπάρχουν εκδόσεις, αφιερώματα, εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται αυτές τις μέρες και κορυφώνονται την επόμενη εβδομάδα.
Στο αφιέρωμα των Τετραδίων έχουν κείμενα τρία μέλη της Σ.Ε. Κατάληψης του Πολυτεχνείου του 73, οι Δημήτρης Παπαχρήστος, Σταύρος Λυγερός, Δημήτρης Τζουβάνος.
Επίσης στο αφιέρωμα για το Πολυτεχνείο, υπάρχουν κείμενα του Γιάννη Μαυρή, του Δημήτρη Μπελαντή και ένα δικό μου.
Το αφιέρωμα ολοκληρώνεται με ένα άρθρο του Δημήτρη Δεληολάνη, για το πώς είδαν εκείνες τις μέρες την εξέγερση του Νοέμβρη, οι Ιταλοί Κομμουνιστές και Σοσιαλιστές μέσα από τα έντυπά τους, στο οποίο περιλαμβάνεται και απόσπασμα από την ομιλία του ηγέτη του ΠΑΚ, Ανδρέα Παπανδρέου στην εκδήλωση που έγινε στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης, μαζί με τον Χιλιανό εκπρόσωπο της Unidad Popular και κεντρικό σύνθημα «Σαντιάγκο, Αθήνα, να σπάσουμε τις αλυσίδες».
Στο τεύχος και εκτός του αφιερώματος υπάρχουν κείμενα συγκυρίας του Λαοκράτη Βάσση και του Σταύρου Λυγερού, του Λουκά Αξελού για τον Γεώργιο Σκληρό (θα επανέλθω με αναλυτικό σημείωμα για το βιβλίο του Λ.Α. που κυκλοφόρησε πρόσφατα για τον Σκληρό), του Ηλία Νικολόπουλου για το 1965, του Ηλία και της Ίριδος Νικολοπούλου, για την απόσπαση πλεονάσματος στον σύγχρονο καπιταλισμό, του Μιχάλη Ζουμπουλάκη για τον Γεώργιο Καρτάλη, της Μαρίας Μποζίνη για την πορεία της Κίνας στο παγκόσμιο σύστημα.
Τέλος υπάρχει μια βιβλιοκριτική του Χρήστου Λάζου (επίσης μέλος της Σ.Ε. Κατάληψης του Πολυτεχνείου το ’73) για το βιβλίο του Δημήτρη Δεληολάνη, Ποιος σκότωσε τον Γκράμσι.
Για το Πολυτεχνείο και γενικότερα το αντιδικτατορικό κίνημα
Την ιστορία δεν την γράφουν ή δεν την έγραψαν οι απόντες, οι σιωπηλοί, οι αναμένοντες, οι αναθεωρητές ή δεν την γράφουν μόνον αυτοί.
Την ιστορία την έγραψαν και την γράφουν (και) οι παρόντες και οι παρούσες, οι αγωνιστές και αγωνίστριες, εκείνοι και εκείνες που έχουν ιδανικά και οράματα, όσοι και όσες τολμούν να θυσιάζουν την ασφάλεια και την σιγουριά τους, υπερβαίνοντας το μικρόκοσμό τους για το κοινό καλό.