Ο ποιητής Μιχάλης Γκανάς, μιλώντας στη λέσχη ανάγνωσης του Δήμου Ασπροπύργου τον Ιούνιο του 2018 αφηγείται ότι σφυρηλατήθηκε μέσα από τα βιώματά του, διατρέχει τις παιδικές του μνήμες και τις περιπέτειες της οικογένειάς του, μιλά ιδιαίτερα για τη σχέση με τη μητέρα του όπως και τον δεσμό του με τη γη της Ηπείρου, ενώ κατονομάζει τον πόνο αλλά και την αθανασία ως πηγές της έμπνευσής του.
Ακόμα, ερμηνεύει τη σχέση ποιητή και κοινού, απαγγέλει γνωστά δικά του ποιήματα, αναφέρεται στη διδαχή του από το δημοτικό τραγούδι, αναφέρεται στον ζεϊμπέκικο χορό, τιμά την ποίηση του Ελύτη και τη μουσική του Θεοδωράκη. Τέλος, σχολιάζει τα «απαισιόδοξα» αλλά και στα «αισιόδοξα» κείμενά του και ομολογεί την εμπιστοσύνη του στη την νέα γενιά Ελλήνων ποιητών.