Εξόδιος ακολουθία και κηδεία του αντιστράτηγου Γεωργίου Παπαλαμπρίδη. Κύπρος 1974.

Θ. Μαλκίδης 

Ο υπολοχαγός Γεώργιος  Παπαλαμπρίδης μετατέθηκε στην Κύπρο τον Σεπτέμβριο του 1973 και είχε τοποθετηθεί στην Εθνική Φρουρά. Έπειτα από δική του παράκληση ανέλαβε τη διοίκηση Λόχου στο Τάγμα Προκαλύψεως στο Μπογάζι. Στις 19 Ιουλίου 1974 ζήτησε και πήγε στο 399 Τάγμα Πεζικού και ανέλαβε την διοίκηση του Β’ Λόχου. Του ανατέθηκε η άμυνα των υψωμάτων στην περιοχή Αλωνάγρα του Πενταδάκτυλου προκειμένου να αποτραπεί η προέλαση των τουρκικών δυνάμεων προς το νότο. Ο λόχος κράτησε τα υψώματα  τρεις ημέρες.

Ο υπολοχαγός Γεώργιος Παπαλαμπρίδης  πολέμησε τους Τούρκους εισβολείς στην Άσπρη Μούτη, το πιο ψηλό σημείο της κορυφής Αλωνάγρα και αγνοούνταν από τότε.

Το 2018 βρέθηκαν  μόλις τρία οστά του είναι γιατί η ταφή του ήταν επιφανειακή και πρόχειρη.

Στο φάκελο της Υπηρεσίας Αγνοουμένων για τον Γεώργιο Παπαλαμπρίδη περιλαμβάνονται και μαρτυρίες συμπολεμιστών του στην Κύπρο. Σύμφωνα με αυτές, ο διοικητής του Β’ Λόχου στεκόταν όρθιος και ακάλυπτος πάνω σε βράχο δίνοντας οδηγίες στους στρατιώτες του όταν δέχτηκε σφαίρα από Τούρκο ακροβολιστή, αν και ίσχυε ανακωχή. Η σφαίρα διαπέρασε το κρανίο του και έπεσε νεκρός πάνω σε έναν δεκανέα.


Στη συνέχεια της αναγνωρίσεως των οστών του Γεωργίου Παπαλαμπρίδη  η εξόδιος ακολουθία και η κηδεία  θα λάβει χώρα στο κοιμητήριο Παπάγου και στον εντός αυτού Ιερού Ναού, το Σάββατο  7 Δεκεμβρίου 2019 στις 12 το μεσημέρι.

Υπενθυμίζεται ότι ο Δήμος Παπάγου – Χολαργού, έχει τοποθετήσει προτομή του Γεωργίου Παπαλαμπρίδη στο Πάρκο του Παπάγου  και έχει ονομάσει την πλατεία όπου ευρίσκεται ο Ιερός Ναός του Αγίου Γεωργίου σε πλατεία Παπαλαμπρίδη, ενώ το όνομά του έχει δοθεί σε μία από τις πλατείες των Ιωαννίνων.

Υπονόμευση- Άρνηση- Διεθνοποίηση- Αναγνώριση

Θ. Μαλκίδης 

Το Σεπτέμβριο του 2015 η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ καθιέρωσε την 9η Δεκεμβρίου κάθε έτους ως Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης και Αξιοπρέπειας για τα Θύματα του Εγκλήματος της Γενοκτονίας και της Πρόληψης αυτού του Εγκλήματος .

Η επιλογή της ημερομηνίας αυτής οφείλεται στο γεγονός ότι στις 9 Δεκεμβρίου 1948 υιοθετήθηκε από τον ΟΗΕ η Σύμβαση για την Πρόληψη και την Καταστολή του εγκλήματος της Γενοκτονίας. 
Σκοπός της Ημέρας είναι να ενημερώσει το παγκόσμιο κοινό για το νομοθέτημα αυτό και το ρόλο που έχει παίξει στην καταπολέμηση και την πρόληψη του εγκλήματος της γενοκτονίας και της απόδοσης τιμών στα θύματά της.

Γενοκτονία, σύμφωνα με τον ΟΗΕ, νοείται οιαδήποτε εκ των κατωτέρω πράξεων, ενεργουμένη με την πρόθεσιν ολικής ή μερικής καταστροφής ομάδος, εθνικής, εθνολογικής, φυλετικής ή θρησκευτικής, ως τοιαύτης:
α) Φόνος των μελών της ομάδος.
β) Σοβαρά βλάβη της σωματικής ή διανοητικής ακεραιότητος των μελών της ομάδος.
γ) Εκ προθέσεως υποβολή της ομάδος εις συνθήκας διαβιώσεως δυναμένας να επιφέρωσιν την πλήρη ή την μερικήν σωματικήν καταστροφήν αυτής.
δ) Μέτρα αποβλέποντα εις την παρεμπόδισιν των γεννήσεως εις τους κόλπους ωρισμένης ομάδος.
ε) Αναγκαστική μεταφορά παίδων μιας ομάδος εις ετέραν ομάδα.


Ο όρος «γενοκτονία»  εισήχθη  το 1944 από τον  νομικό Ράφαελ Λέμκιν, από τις λέξεις geno (γένος στα ελληνικά) και caedere (σκοτώνω στα λατινικά) και αποτελεί ένα καθιερωμενο όρο του Διεθνούς Δικαίου και των Διεθνών Σχέσεων.
Η Ελλάδα κύρωσε τη σύμβαση και την ενέταξε στο εσωτερικό της δίκαιο με το Ν.Δ. 3091 της 6/12 Οκτωβρίου 1954 (ΦΕΚ Α' 250).


Η καθυστέρηση της αναγνώρισης από την ελληνική πολιτεία της Γενοκτονίας που υπέστησαν οι πρόγονοί μας, δεν ήταν το μοναδικό της αμάρτημα. Οι ανίερες πράξεις συνεχίστηκαν με την υπονόμευση του ζητήματος, με τις αποδόσεις τιμής και τις καταθέσεις στεφάνων στον δάσκαλο του Χίτλερ, Μουσταφά Κεμάλ, τη μεταφορά της 19ης  Μαΐου σε άλλη ημερομηνία, την παντελή έλλειψη από την ελληνική ατζέντα της αναγνώρισης της Γενοκτονίας, την άρνηση. 


Κανείς και καμία όμως από εμάς δεν πρέπει πλέον να δέχεται την υποκρισία, τη χυδαιότητα και την κοροϊδία. Γιατί η στάση πολλών δε δείχνει ούτε αυτοσεβασμό, ούτε σεβασμό στους νεκρούς μας. 

Από την μία να καλούνται οι  διαρκώς απόντες, κάθε Μάιο και Σεπτέμβριο, για να “χαιρετήσουν” τις εκδηλώσεις για τη Γενοκτονία και από την άλλη να καταθέτουν στεφάνια στον Κεμάλ. Από την μία κατηγορούνται για τη στάση τους και από την άλλη να τους λέτε τα κάλαντα και να χορεύετε μπροστά τους.....
Από τη μία μιλούν για αυτούς που δεν κάνουν τίποτα για το ζήτημα και από την άλλη υπάρχουν συναντήσεις και τους δίνονται εικόνες και λύρες.  Από τη μία πλευρά οι Έλληνες αναφέρονται στο πολιτικό προσωπικό που δεν ενδιαφέρεται για τη Γενοκτονία και στα <<συνέδρια για τη γενοκτονία>> καλούνται βουλευτές και ευρωβουλευτές των κομμάτων της υπονόμευσης και απουσιάζουν οι πρωταγωνιστές της διεθνούς αναγνώρισης. 

Το να μιλάς για ένα ιερό ζήτημα, όπως αυτό της Γενοκτονίας, χρειάζεται αίσθημα ευθύνης, ανιδιοτέλεια, σοβαρότητα, αφού δεν αναφέρεσαι μόνο σε ζώντες, αλλά και σε κεκοιμημένους δικούς μας ανθρώπους. Μάλιστα για το ανώτερο του δικού σου ανθρώπου, τη ψυχή του.

Ο Ιωάννης Καποδίστριας και το σημερινό "πολιτικό και πνευματικό προσωπικό"

Θ.  Μαλκίδης 

Σχολεία και αληθινή παιδεία, άμυνα και εθνική ανεξαρτησία, οικονομική και νομισματική αυτοτέλεια, αγροτική ανασυγκρότηση και παραγωγή, πολεοδομική αναγέννηση, κοινωνική πολιτική και πρόνοια, σύγκρουση με τα συμφέροντα, κυβέρνηση των πολλών, είναι μερικά από τα σημεία που κάθε κόμμα στην Ελλάδα σήμερα, έχει στο πρόγραμμά του, προκειμένου να κλέψει τη ψήφο από όσους ακόμη ψηφίζουν. Είναι βεβαίως γνωστό πόσα αυτά έχουν πράξει τα μη – κόμματα που υποτίθεται ότι κυβερνούν, ή καλύτερα αυτά που κατέχουν το χρεοκοπημένο κράτος.

Σε όλα όμως τα παραπάνω όμως αλλά και σε πολλά άλλα, ο διπλωμάτης, ο πολιτικός, ο άνθρωπος, ο Έλληνας, ο χριστιανός Καποδίστριας, μέσα στο μικρό χρονικό διάστημα που ΚΥΒΕΡΝΗΣΕ, κατόρθωσε να δώσει σάρκα και οστά και να περάσει στον εξαθλιωμένο, φτωχό  και προδομένο λαό, ελπίδα και δύναμη. Κατόρθωσε μέσα από τα ερείπια της επόμενης μέρας της αντίστασης των Ελλήνων και των Ελληνίδων στην μακραίωνη και σκληρή σκλαβιά, να περιθάλψει ορφανά και να δημιουργήσει σύγχρονο στρατό, να φτιάξει πόλεις και να δώσει το όραμα της διατροφικής αυτάρκειας, να ανασυντάξει την οικονομία και να εκπαιδεύσει μελλοντικούς Έλληνες και χριστιανούς.

Για τον Καποδίστρια θα μπορούσε κάποιος να αναφερθεί σε  εκατοντάδες άλλες συνιστώσες του έργου του. Και οπωσδήποτε να κάνει δημοσίως αλλά και στο εσωτερικό του το βασικό ερώτημα, πως θα ήταν η Ελλάδα εάν δεν δολοφονούνταν ο Καποδίστριας. Σε όλους τους τομείς και σε όλα τα πεδία. Η σημερινή πτωχευμένη πατρίδα, ο τόπος μας από την ηρωική πόλη της Νάουσας, μέχρι τον κάθε ελληνικό τόπο που τον νοσταλγούμε γιατί δεν είναι τόπος, όπως γράφει ο Γιώργος Σεφέρης, αναζητά τον ηγέτη ή τους ηγέτες που θα έχουν πρότυπο τον Καποδίστρια. Που δε θα λένε μόνο την αλήθεια, αλλά θα είναι η αλήθεια. Όπως αληθινό  ήταν και παραμένει,  το πρότυπο ηγέτη, του πρώτου και μοναδικού στην ιστορία μας  Κυβερνήτη   Ιωάννη Καποδίστρια.  

Η ομιλία μου για τον Ιωάννη Καποδίστρια. 

Το Τουρκικό πρόβλημα, οι προηγούμενοι και οι τωρινοί της μπλε, πράσινης, κόκκινης και ροζ συγκυβέρνησης

Θ. Μαλκίδης 

Το Τουρκικό πρόβλημα, οι προηγούμενοι και οι τωρινοί της μπλε, πράσινης, κόκκινης και ροζ συγκυβέρνησης 

Οι προηγούμενοι : 

Τσίπρας: "Έχει σύνορα η θάλασσα και δεν το ξέραμε;"

Κοτζιάς: "Να μην είμαστε μοναχοφάηδες", 

Κατρούγκαλος: "Η Τουρκία ασφαλώς και έχει δικαιώματα στην ανατολική Μεσόγειο διότι έχει τεράστια ακτογραμμή",  

Τσιρώνης: " Το Καστελλόριζο ανήκει στο Αιγαίο", 

Ζουράρις: "Και να χάσουμε μερικά νησιά δεν πειράζει!". 

Οι τωρινοί: 

Μητσοτάκης "Με τον Πρόεδρο της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν είχαμε μια ανοιχτή συζήτηση. Έθεσα στο τραπέζι όλα τα ζητήματα που προκύπτουν από τις τελευταίες τουρκικές ενέργειες. Κατεγράφησαν οι εκατέρωθεν διαφωνίες. Οι δύο πλευρές ωστόσο συμφώνησαν στη συνέχιση των συζητήσεων για τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας".

Δηλαδή οι  προηγούμενοι και οι τωρινοί συναντήθηκαν τον Ερντογάν ώστε να τους εκθέσει  ο Σουλτάνος τις διεκδικήσεις του στη θαλάσσια επικράτεια της Ελλάδας,  δηλαδή για  Τουρκικά δικαιώματα σε  θαλάσσιες ζώνες και υφαλοκρηπίδα και δυτικά του 28ου μεσημβρινού έως το 32ο μεσημβρινό, τη στιγμή που κατέχει το 40 % της Κύπρου, αποκαλεί ειρωνικά τα Σκόπια "Μακεδονία", σου λέει ότι δεν υπάρχει Ελληνική κυριαρχία στα νησιά του Αιγαίου ακόμη και στην Κρήτη, προκαλεί ευθέως στη Θράκη, σε κατηγορεί για Γενοκτονία και  στέλνει όποτε θέλει και από όπου θέλει εκατοντάδες χιλιάδες στο έδαφός σου. 

Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη και το Μιθριδατισμό....

Υ. Γ. Σήμερα <<πέταξαν>> από την Κύπρο στις ιδιαίτερες πατρίδες τους στην Ελλάδα  τα ιερά οστά  έξι  στρατιωτών που σκοτώθηκαν κατά την τουρκική εισβολή το 1974 στην Κύπρο.

Για τους συκοφάντες

Θ. Μαλκίδης

Μου είναι γνωστές, λόγω του αγώνα μου για την αναγνώριση της Γενοκτονίας, οι επιθέσεις εναντίον μου απο εξωελλαδικούς κρατικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς. Παράλληλα και μετά τη στάση μου στη "Συμφωνία" των Πρεσπών η Ελλαδική λάσπη παρότι κρίθηκε δικαστικώς και κατέρρευσε, συνεχίζεται με τελευταίο κρούσμα προχθές στη Θεσααλονίκη.

Δηλώνω ότι εάν ο συγκεκριμένος ο οποίος γραπτώς και προφορικώς με συκοφαντεί όπως και όποιος άλλος αναπαράγει το ψεύδος, εάν δεν ζητήσουν συγγνώμη θα αντιμετωπιστούν όπως αρμόζει.

Η επιστολή του Γεωργίου Τάτσιου για το ίδιο ζήτημα.

Τα ιερά οστά των Ελλήνων στρατιωτικών επιστρέφουν στις ιδιαίτερες πατρίδες τους. Κύπρος 1974.

Τα λείψανα έξι  Ελλήνων στρατιωτικών  που σκοτώθηκαν κατά την τουρκική εισβολή το 1974 στην Κύπρο επιστρέφουν αύριο Πέμπτη στην πατρώα γη, έπειτα από επίσημη τελετή για την παράδοσή τους που θα πραγματοποιηθεί στις 10 το πρωί της ίδιας ημέρας, στον Ιερό Ναό της του Θεού Σοφίας στον Στρόβολο, παρουσία συγγενών τους και εκπροσώπων των κυβερνήσεων της Κύπρου και της Ελλάδας.


Πρόκειται για τέσσερις πεσόντες και δυο αγνοούμενους τα οστά των οποίων εντοπίστηκαν, ταυτοποιήθηκαν και παραδίδονται προκειμένου να ταφούν με τις δέουσες τιμές. Δυο από αυτούς επέβαιναν στο αεροσκάφος Νοράτλας, το οποίο καταρρίφθηκε τον Ιούλιο του 1974 από φίλια πυρά.

Οι έξι είναι:

Ο Αντιστράτηγος Γεώργιος Παπαλαμπρίδης, ο οποίος υπηρετούσε το 1974 στην Εθνική Φρουρά με τον βαθμό του Υπολοχαγού. Ήταν αγνοούμενος. Τα οστά του βρέθηκαν στην περιοχή Αλωνάγρα του Πενταδάκτυλου.

Ο Συνταγματάρχης Μηχανικού Κωνσταντίνος Κούρλιος, ο οποίος υπηρετούσε στην ΕΛΔΥΚ το 1974 με τον βαθμό του Ανθυπασπιστή. Τα οστά του εντοπίστηκαν στη Λακατάμια όταν έγινε περισυλλογή λειψάνων πεσόντων.

Ο Έφεδρος Ανθυπασπιστής Πεζικού Παύλος Πουλίδης, ο οποίος το 1974 είχε τον βαθμό του Λοχία και υπηρετούσε στην ΕΛΔΥΚ. Ήταν αγνοούμενος. Τα οστά του εντοπίστηκαν στο Κιόνελι.

Ο Έφεδρος Ανθυπασπιστής Πεζικού Βασίλειος Παναγιώτου, ο οποίος το 1974 υπηρετούσε ως στρατιώτης στην ΕΛΔΥΚ. Τα οστά του εντοπίστηκαν στη Λακατάμια.

O Έφεδρος Ανθυπασπιστής Καταδρομών Κωνσταντίνος Κατέρος.

O Έφεδρος Ανθυπασπιστής Καταδρομών Κωνσταντίνος Ηλία.

Οι δυο τελευταίοι ήταν καταδρομείς που επέβαιναν στο αεροπλάνο Νοράτλας και τα οστά τους εντοπίστηκαν στη Λακατάμια.

Ιωάννης Καποδίστριας. Ντοκιμαντέρ

Τὸ σωματεῖο Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη (ΕΡΩ) μὲ ἕδρα τὴ Θεσσαλονίκη σὲ συνεργασία μὲ τὸν τηλεοπτικὸ σταθμὸ «Ἀχελῶος tv» ὁλοκλήρωσε τὸ ἱστορικὸ ντοκιμαντὲρ μὲ τίτλο: ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ “Η ΖΩΗ, ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΓΚΩΜΙΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ” Μετὰ ἀπό επίπονη ἔρευνα καὶ τηλεοπτικὰ «γυρίσματα» τριῶν ἐτῶν ἡ ΕΡΩ καὶ ὁ Ἀχελῶος Tv παρουσιάζουν τὸ ντοκιμαντὲρ γιὰ τὴν ζωὴ τοῦ Ἰωάννη Καποδίστρια. Τὸν ἐξ ἀπορρήτων σύμβουλο καὶ ὑπουργὸ τοῦ αὐτοκράτορα τῆς Ρωσίας Ἀλεξάνδρου Α΄ καὶ μετέπειτα πρῶτο Κυβερνήτη τῆς Ἀνεξάρτητης Ἑλλάδας, ποὺ ἔχει χαρακτηριστεῖ ἀπὸ Ἕλληνες καὶ ξένους κορυφαίους ἱστορικοὺς καὶ πολιτικοὺς ὡς: πρωτοστάτης τῆς ἑλληνικῆς παλιγγενεσίας, ἀσκητὴς τῆς πολιτικῆς, ἀγωνιστὴς τῆς Ὀρθοδοξίας, μάρτυρας τῆς Ρωμηοσύνης, κορυφαῖος τῶν Ἑλλήνων, μεγάλος ἀρχιτέκτονας τῆς πανευρωπαϊκῆς εἰρήνης καὶ μεταρρυθμιστὴς τῆς Γαλλίας καὶ Ἑλβετίας. Ὁμάδα ἐπιστημόνων που την αποτέλεσαν οι Μαρία Μαντουβάλου, αν. Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Αθηνών, Δέσποινα Διαμανίδου σασκάλα,Εμμανουήλ Γιαννούλης, πρωτοσβύτερος Μητροπολιτικού Ναού Αίγινας, Παναγιώτης Μαυρόπουλος αντιστράτηγος ε.ά, Αρχιμανδρίτης Μελέτιος Κουρακλής, ιεροκύρηκας στρατιωτικής σχολής ευελπίδων, Αριστοτέλης Κατράνης δικηγόρος, π. Γεώργιος Μεταλληνός, ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών και Θεοφάνης Μαλκίδης διδάκτωρ κοινωνικών επιστημών,   σὲ συνεργασία μὲ εἰδικὸ τηλεοπτικὸ-κινηματογραφικὸ συνεργεῖο ἀκολούθησε πιστὰ σὲ Ἑλλάδα, Ἑλβετία, Ἰταλία, Ρωσία καὶ Αὐστρία τὰ βήματα τοῦ Ἰωάννη Καποδίστρια καὶ τὸν διπλωματικό του ἀγῶνα γιὰ τὴν θεμελίωση τοῦ Ἀνεξάρτητου Ἑλληνικοῦ Κράτους.Ἡ σπονδυλωτὴ ὀπτικοακουστικὴ παραγωγὴ χωρίζεται σὲ ἑπτὰ ξεχωριστὲς θεματικὲς ἑνότητες – ἐπεισόδια καὶ ἀποτελεῖ τὴν ἱστορικὴ καταγραφὴ τῆς ζωῆς, τοῦ ἔργου καὶ τῆς δράσης τοῦ πρώτου Κυβερνήτη τῆς Ἑλλάδας. Τὸ πρωτογενὲς ὑλικὸ τοῦ ντοκιμαντὲρ ἀποτελεῖται ἀπὸ κινηματογραφικὰ πλάνα, ἀρχειακὸ ὀπτικοακουστικὸ ὑλικὸ καὶ συνεντεύξεις ἐπιστημόνων οἱ ὁποῖοι μελετοῦν τὸ ἔργο τοῦ Ἰωάννη Καποδίστρια. Ἡ μουσικὴ ἐπένδυση ἀποτελεῖται ἀπὸ κομμάτια τοῦ μεγάλου Ἕλληνα μουσικοσυνθέτη Σταμάτη Σπανουδάκη, ἐνῷ τὸ ἔργο ἀφηγεῖται ὁ ἠθοποιὸς Κώστας Καστανᾶς. Τὸ ἔργο ἀποτελεῖ τὸ πρῶτο ντοκιμαντὲρ μιᾶς σειρᾶς ποὺ θὰ ἀκολουθήσει καὶ ποὺ ἐπιχειρεῖ νὰ ἀναδείξει τὴν ζωὴ καὶ τὴν προσφορὰ ὅλων τῶν ἱστορικῶν προσωπικοτήτων ποὺ ἄφησαν ἀνεξίτηλο τὸ στίγμα τους στὸ Ἔθνος. Ἐμπνευστὴς καὶ πρωτεργάτης τῆς ἱστορικῆς καὶ πολιτιστικῆς παραγωγῆς, στὴ μνήμη τοῦ ὁποίου ἀφιερώνεται καὶ ἡ πρώτη ἐπίσημη παρουσίασή της, εἶναι ὁ ἀείμνηστος Πρόεδρος τῆς τηλεόρασης τοῦ Ἀχελώου Γεώργιος Μπόκας.

Η αλήθεια σε αφήνει μόνο

Γεώργιος Μύτιλης 

Αφού κατάλαβα ότι  άρεσε στο αναγνωστικό κοινό η «Διπλή ζωή» των προσώπων που ξεχωρίζουν στη μικρή μας κοινωνία, όπως του Ανδρέα Ζαρμπαλά, του Αχιλλέα Βασιλείου, του Αλέξανδρου Μπάμπη, της Βικτωρίας Τσιούρη, του Γιώργου Μάνου, της Κατερίνας Κώτσια, του Λευτέρη Κάλλου, της Λορέτας Μπότη, του Μηνά Λέκκα, του Νικόλα Λάμπρου και του Σταύρη Τσιάτη, ανέλαβα νέα πρωτοβουλία. Έριξα και δεύτερο βήμα. Ετοίμασα κι άλλες συνεντεύξεις, που τις συμπεριλαμβάνω τώρα σε τούτη νέα συλλογή, με τον τίτλο «Η αλήθεια σε αφήνει μόνο». Την ερμηνεία, για το πώς η αλήθεια σε αφήνει μόνο, θα τη συναντήσεις, αγαπητέ μου αναγνώστη, φαρδιά - πλατιά ξεδιπλωμένη, μέσα στις σελίδες του βιβλίου.

Τα δύο βιβλία μαζί - με συνεντεύξεις - θέλω να πιστεύω, ότι αποτελούν μια ηχηρή φωνή ύπαρξης και συνάμα κραυγή αποδοκιμασίας. Λένε, σε όσους μας αγνοούν, μας υποτιμούν, μας θεωρούν αδύναμους… κι οτιδήποτε άλλο τους περνάει από το νου, ότι είμαστε κι εμείς. Έχουμε αξίες, αρετές, ανάστημα κι ανεξάντλητες δυνάμεις... 

Τα 6 νέα πρόσωπα είναι: ο Τηλέμαχος Κώτσιας, ο Παντελής Γκόλες, η Βασιλική Αγγέλη, ο Παναγιώτης Μπάρκας, ο Προκόπης Κυριάκης και ο Ελλαδίτης με ιδιαίτερη ευαισθησία και συγκεκριμένη προσφορά προς τον τόπο μας, μέσω των συγγραμμάτων του, ο Θεοφάνης Μαλκίδης, που τον ευχαριστώ ιδιαιτέρως. 

Για τη Συνέχεια και την Επιβίωση του Ελληνισμού

Θ. Μαλκίδης

Μετά από μία ακόμη εξαπάτηση των Ελλήνων και των Ελληνίδων και την  απαράδεκτη στάση του Ελλαδικού πολιτικού και πνευματικού προσωπικού που αρνείται να υπερασπίσει τα συμφέροντα του Ελληνικού λαού έναντι της Τουρκίας, της παράνομης μετανάστευσης, της Μακεδονίας, της οικονομίας και της κοινωνίας, έχουμε υποχρέωση να κάνουμε το καθήκον μας  για τη συνέχεια και την επιβίωση του Ελληνισμού. 

Η συνέντευξή μου στο Ραδιόφωνο Παραπολιτικά και στην εκπομπή του Ανδρέα Κοκορίκου <<Σε γνωρίζω από την Κόψη >>

1619 πονεμένες ιστορίες

Το δράμα των αγνοουμένων αποτελεί την πιο συγκλονιστική πτυχή της κυπριακής τραγωδίας του ‘74. 1619 πονεμένες ιστορίες, η καθεμιά από τις οποίες έχει από μόνη της μια μοναδική τραγικότητα. Ιστορίες απίστευτες, που τις περισσότερες φορές μοιάζουν με παραμύθι. Όπως η ιστορία ενός πεντάχρονου, του Χριστάκη Γεωργίου, για τον οποίο ο ίδιος ο Ραούφ Ντενκτάς, στις 20 Ιανουαρίου του 1975, έδινε μπροστά σε δέκα τουλάχιστον άτομα τη διαβεβαίωση ότι ζει, ότι βρίσκεται σε νοσοκομείο της Άγκυρας και ότι οι Τούρκοι θα τον άφηναν ελεύθερο, μόλις γινόταν καλά. Ύστερα, όμως, από τρεις μέρες, οι Τούρκοι «εξηγούσαν» … ότι επρόκειτο περί παρεξηγήσεως! Κι όμως το ίδιο το τουρκικό επιτελείο στρατού δημοσιοποίησε έγγραφο με το οποίο επιβεβαιωνόταν ότι ο μικρός, τότε, Χριστάκης, μεταφέρθηκε ζωντανός στην Τουρκία!

Ενενήντα επτά χρόνια από τη δολοφονία του "Κολοκοτρώνη του Πόντου" Αναστάσιου Παπαδόπουλου-Κοτζά Αναστάς"

Θεοφάνης Μαλκίδης

Κοτζά Αναστάς- Αναστάσιος Παπαδόπουλος: 

“σ'έναν χέρ είχεν σταυρόν και σο άλλο το κανόν ”

Είμαστε ένας λαός, με στενή σύνδεση με την ιστορική μνήμη, τις παραδόσεις και την πολιτισμική  κληρονομιά. Γεννιόμαστε μέσα στην ιστορία, γεννιόμαστε γνωρίζοντας ιστορία, μία ιστορία κυρίως αντίστασης. Όπως αυτή που γράφτηκε από χιλιάδες ανθρώπους στον Πόντο, όπως αυτή που έγραψε ο Αναστάσιος Παπαδόπουλος- Κοτζά Αναστάς, σ” αυτόν που πρέπει να γονατίσουμε μπροστά του τιμώντας τον αγώνα του και την προσφορά του, όπως ακριβώς γράφει ο Ρίτσος: “Ετούτος δω ο λαός δε γονατίζει παρά μονάχα μπροστά στους νεκρούς του”.

Ωστόσο αυτή η ιστορική μνήμη, πορεία και ταυτότητα, η ελληνική αντιστασιακή ιστορία στον Πόντο, ο αγώνας του Κοτζά Αναστάς, εξαφανίστηκε γιατί το πέπλο προπαγάνδας που σκέπασε την πατρίδα μας δεν άφησε να περάσει τίποτα. Σήμερα στην Ελλάδα, πιο πολλές είναι οι αναφορές για τον Κεμάλ παρά για τη Γενοκτονία που διέπραξε ο Κεμάλ, είναι μηδαμινές οι αναφορές για την ελληνική αντίσταση στον Κεμάλ και ανύπαρκτες για φυσιογνωμίες όπως ο Κοτζά Αναστάς. Αυτό που ζούμε σίγουρα δεν είναι Ελλάδα, «να νοσταλγείς τον τόπο σου, ζώντας στον τόπο σου, τίποτε δεν είναι πιο πικρό» γράφει ο Μικρασιάτης Γιώργος Σεφέρης.

Δεν μπορεί ο ελληνικός λαός να μην γνωρίζει στην ολότητά του το Ποντιακό ζήτημα, δεν μπορεί να μην γνωρίζει τα τάγματα εργασίας και την δολοφονία των ανδρών, την εξόντωση της πνευματικής και θρησκευτικής ηγεσίας το 1921 στην Αμάσεια, τη Γυναικοκοκτονία και την Παιδοκτονία, να μην γνωρίζει το αντάρτικο του Πόντου, τον Κοτζά Αναστάς- Αναστάσιο Παπαδόπουλο, ο οποίος αντιστάθηκε μαζί με χιλιάδες συναγωνιστές του στην Γενοκτονία και έσωσε τους συνανθρώπους του, τους προγόνους μας. 

Από αυτόν από τον "Κολοκοτρώνη του Πόντου", όπως έχει ονομαστεί ο Κοτζά Αναστάς,  μπορούν οι Έλληνες και οι Ελληνίδες να μαθουν ιστορία, αντίσταση, πράξεις πίστης και αγάπης προς τον Θεό και την πατρίδα. Όπως το λέει ο λαικός ποντιακός στίχος για τον Κοτζά Αναστάς: “σ’έναν χέρ είχεν σταυρόν και σο άλλο το κανόν”.

Απόσπασμα από το βιβλίο του Θ. Μαλκίδη “ΤΟ ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ ΣΤΟΝ ΠΟΝΤΟ ΚΑΙ Ο ΚΟΤΖΑ ΑΝΑΣΤΑΣ (ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ)” και η  ομιλία στα αποκαλυπτήρια του μνημείου για τον Κοτζά Αναστάς στην Νεράιδα Κοζάνης . 

Τα άγνωστα Ναζιστικά εγκλήματα στην Λέσβο

Θ. Μαλκίδης 

Τα Ναζιστικά εγκλήματα στην Λέσβο 

Η παραπάνω φωτογραφία λήφθηκε τον Οκτώβριο του 1941 τη στιγμή που ο Γερμανός αξιωματικός διαβάζει τη απόφαση του στρατοδικείου που καταδίκασε σε θάνατο τον Παναγιώτη Ψάνη. 

Τη φωτογραφία πήρε Γερμανός αξιωματικός που ηγείτο του εκτελεστικού αποσπάσματος και δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Λεσβιακός Κήρυξ» τον Μάρτιο του 1959. Ήταν η πρώτη εκτέλεση κατοίκου της Λέσβου από τα Ναζιστικά στρατεύματα που έγινε στη θέση Μπλόκια. Στη συνέχεια οι περισσότερες εκτελέσεις γίνονταν στα Τσαμάκια, εκεί που έφτασαν οι πρόσφυγες του 1922, οι οποίοι γλύτωσαν από το δάσκαλο Κεμάλ, αλλά εκτελέστηκαν από το μαθητή Χίτλερ. Ένα ατιμώρητο έγκλημα κατ΄εξακολούθηση .... 

Η περίοδος της Γερμανικής κατοχής της Λέσβου άρχισε στις 4 Μαΐου του 1941 με την απόβαση 2.000 στρατιωτών στην Πέτρα και διήρκησε μέχρι τις 10 Σεπτεμβρίου του 1944. 

 Καθ’ όλη τη διάρκεια της Ναζιστικής κατοχής  έγιναν συνολικά 17 εκτελέσεις -ατομικές ή ομαδικές- στα «Τσαμάκια» και στα «Μπλόκια», με 42 θύματα, ενώ  καμία σορός εκτελεσμένου δεν παραδόθηκε στην οικογένειά του ή στην εκκλησία για ταφή. Οι Γερμανοί, προκειμένου να εξαφανίσουν αποδεικτικά στοιχεία, έβαζαν τα πτώματα σε σακιά, τα έδεναν με μια πέτρα και με βάρκες που είχαν επιτάξει τα πετούσαν στη θάλασσα, ανοικτά της Φυκιότρυπας. 

Περίπου 200 Μυτιληνιοί φυλακίστηκαν από την Γκεστάπο στη Λέσβο ή σε άλλες περιοχές της Ελλάδας. Όλοι τους βασανίστηκαν στα κρατητήρια και κάποιοι καταδικάστηκαν σε «θάνατο διά τυφεκισμού», είτε γιατί δεν παρέδωσαν τα όπλα τους είτε γιατί αντιστάθηκαν στις δυνάμεις κατοχής. 

Ανάμεσά τους και οι πρόσκοποι Γκεργκέτσος, Καραφύλας και Ζλάτογλου.....

"Και φτωχοί και αγράμματοι": Η Παιδεία στα χρόνια της κρίσης

Θ. Μαλκίδης 

Η ομιλία στο συνέδριο για τα 30 χρόνια της Σχολής Γονέων Κατερίνης 

Στην αρχή της ομιλίας  αναφέρθηκα στο ζήτημα της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης του λαού μας που δοκιμάστηκε και αυτό στα δύσκολα χρόνια της κρίσης. Η χώρα μας και στο θέμα της Παιδείας που δεν είναι ανεξάρτητο από την πολιτική και κοινωνική κατάσταση που βρίσκεται μια χώρα και τις μεγάλες εξελίξεις και ανακατατάξεις. 

Οι πολίτες σε ανάλογες περιπτώσεις, ιδίως οι γονείς και οι νέοι πρέπει να βρίσκονται στην πρωτοπορία, στο δρόμο και όχι στον καναπέ του σαλονιού τους. Ιδιαίτερα οι νέοι. Έχουμε το μεγαλύτερο αριθμό πτυχιούχων νέων στον ΟΟΣΑ, αν και μεγαλύτερη σημασία έχει ελληνοπρεπής ανατροφή και αγωγή των νέων παρά η μόρφωση. 

Πρέπει να κινηθούμε στην κατεύθυνση μιας ηθικής αναγέννησης. Υπάρχει μεγάλο θέμα με τα   σχολικά βιβλία της ελληνικής γλώσσας, της Ιστορίας και των Θρησκευτικών,  διαστρεβλώνονται τα πραγματικά ιστορικά γεγονότα καθώς και ζητήματα Πίστης. Διακωμωδείται το νόημα και το περιεχόμενο των εθνικών εορτών όπως και των εθνικών συμβόλων, ιδίως της ελληνικής σημαίας. Τα νέα σχολικά βιβλία δεν  περιέχουν σημαντικές περιόδους της ιστορίας όπως ο Μακεδονικός Αγώνας και ο Παύλος Μελάς, καθώς και η Γενοκτονία. 

Ήδη έχει αφαιρεθεί από την ονομασία του Υπουργείου Παιδείας ο χαρακτηρισμός  του ως Εθνικής Παιδείας. 

 Η Παιδεία  είναι παράδειγμα , είναι αγώνας στα πρότυπα ενός ελεύθερου και δημιουργικού Ελληνισμού, όπως του Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλο και του εκπαιδευτικού και συγγραφέα  Σαράντου Καργάκου, στη μνήμη των οποίων αφιερώνω την ομιλία μου.

Το βίντεο της  ομιλίας