Θεοφάνης Μαλκίδης
Για την ελληνική εθνική κυριαρχία παντού !
Από την ομιλία στην εκδήλωση παρουσίασης των βιβλίων του Θεόφιλου Πουταχίδη. Θεσσαλονίκη, Μακεδονία , Οκτώβριος 2024
Ο Ηρόδοτος της Αλικαρνασσού και του Αιγαίου, της Ιωνίας και της Δωδεκανήσου, της γης και της θάλασσας, ζώντας και δημιουργώντας σε έναν τόπο ταυτισμένο με τη θάλασσα και με τα χιλιάδες νησιά της να την περιβάλλουν και να τα περιβάλλει, διατυπώνει τη μοναδικής αξίας και ουσίας παραδοχή: «Έχουμε γη και πατρίδα, όταν έχουμε πλοία και θάλασσα»!
Μιλά, δηλαδή, μεταξύ των άλλων, για την κυριαρχία και για τον τρόπο επιβολής και εδραίωσής, αλλά και αντίστασης σε κάθε επίδοξο κατακτητή. Ενώ στο Θουκυδίδη διαβάζουμε για τον Περικλή που αναφέρεται στο «Μέγα το της Θαλάσσης Κράτος», αποδίδοντας την ερμηνεία ότι η «θαλάσσια ισχύς» στηρίζεται σε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά όπως, η γεωγραφία, η ανάπτυξη της ακτογραμμής και το χαρακτήρα του λαού.
Είναι η αρχή της πορείας του έθνους που ζυμώθηκε με το ύδωρ, ιερό το ονόμαζαν οι Ελληνες, με το πέλαγος, με τη θάλασσα και με τη θαλάσσια ισχύς ως παγκόσμια δύναμη, με τη γη, την πέτρα, το βράχο, με τα μικρά και μεγάλα χώματα των νησιών ζώντας από τη ναυτοσύνη, καθορίζοντας την αντίσταση, τον αγώνα επιβίωσης και τη συνέχεια. «Η Ελλάδα είναι αυτές οι στεριές, οι καμένες στον ήλιο κι αυτά τα γαλάζια πέλαγα, με τους αφρούς των κυμάτων» γράφει ο Ελύτης.
Είναι η γη και το ύδωρ, τα σύμβολα που δεν παραδίδονται, που καθόρισαν τη στάση ζωής, την αξιοπρέπεια, τον αυτοσεβασμό, την ελληνική αντίσταση, την πάλη του φωτός με το σκότος, τον αγώνα του πολιτισμού ενάντια στη βαρβαρότητα, τη μάχη της ζωής με το θάνατο.
Είναι η πατρίδα μας, τα αναρίθμητα νησιά και βραχονησίδες, κομμάτια γης στερεωμένα, κρατημένα από την ιστορία και τους ανθρώπους, που διαμόρφωσαν το έθνος, το λαό, το κοινωνικό σώμα και δημιούργησαν τον πολιτισμό, τις πόλεις, το Κοινόν, την Αγορά και την Εκκλησία του Δήμου, την Αρχιτεκτονική, την Πολεοδομία, τα Μαθηματικά, την Ιατρική, τη Γαστρονομία, όλα.
Εκεί, στα νησιά της ελληνικής θάλασσας, από το Θρακικό μέχρι το Αιγαίο Πέλαγος και μέχρι την Κύπρο, εκεί ο ελληνικός κόσμος, προσέφερε στην ανθρωπότητα το μέτρο, την οικουμενική σκέψη, τον ορθολογισμό και αναζήτησε με πάθος, τη μνήμη ως α-λήθη, δηλαδή την αλήθεια, το υπερφυσικό, πλάι στο μεταφυσικό και το φυσικό.
Ολα τα παραπάνω, μαζί με πολλά άλλα, αμέτρητα, σημαντικά και μείζονα, έκτισαν, έφτιαξαν, έπλασαν, τον Ελληνισμό και την Ελληνικότητα της Θράκης, του Αιγαίου, της Κύπρου, όλα συνυφασμένα, ως ένα σώμα, εκεί όπου η γη ενώνεται με τη θάλασσα και η θάλασσα με τη γη.
Είναι η Κύπρος, το Αιγαίο, η Θράκη που ταυτίστηκαν με τον Ελληνισμό, τη Ρωμιοσύνη, το Γένος, τον Πολιτισμό. Νησιά, γη, τόποι, θάλασσα, καθ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν όποια εποχή και εάν επιλεγεί, πλήρης απεικόνιση του ίδιου, μοναδικού, ελληνικού προσώπου
Θράκη, Εβρος, Ζουράφα, Σαμοθράκη, Λήμνος Λέσβος, Χίος, Πάτμος, Κάλυμνος, Ιμια, Ρω, Κίναρος, Μεγίστη (Καστελλόριζο), Αμμόχωστος, Κερύνεια.
Διαστάσεις που ξεπερνούν το εφήμερο, το πρόσκαιρο και ταξιδεύουν στον ελληνικό χρόνο. Οπως σημειώνει ο Ελύτης «η παράλογη αυτή, φαινομενικά, διάσταση, αντιστοιχεί και στην υλικο-πνευματική οντότητα της χώρας μου. Που είναι μικρή σε έκταση χώρου και απέραντη σε έκταση χρόνου».
Εκεί, στην Κύπρο, στο Αιγαίο, στη Θράκη, οι Ελληνίδες και οι Ελληνες, αρμονικά δεμένοι με τα μνημεία και τον τόπο, συναντούν την ιστορία και την αλήθεια, αντικειμενική και ανόθευτη, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Ο τόπος που δημιουργεί ταυτότητα, η θάλασσα, το φως που σμιλεύει το ελληνικό ψηφιδωτό.
Είναι ο τόπος μας, από την Κερύνεια και την Αμμόχωστο, την Κάλυμνο και τα Ιμια, μέχρι τη Ζουράφα, τη Σαμοθράκη και την Αλεξανδρούπολη, που καθόρισε και καθορίζει και θα καθορίζει την Ελευθερία, όπως την προσέγγισε ο Σολωμός, και την Ελληνικότητα, όπως τη ανέδειξε ο Ελύτης.
Η πορεία της Θράκης, του Αιγαίου, της Κύπρου, αποτελεί τη συμπύκνωση της ευρύτερης, γενικότερης, συνολικότερης Ελληνικής ιστορίαΙ. Πολιτισμός, ανάπτυξη, οικουμενική προσφορά και διαρκή αντίσταση μέχρι την Ελευθερία.
Σήμερα το μείζον πρόβλημα για τη Θράκη, το Αιγαίο, την Κύπρο είναι του τουρκικό πρόβλημα, είναι η κατοχή που συνεχίζεται, η αμφισβήτηση ειδικώς και γενικώς της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας (θαλάσσιος και εναέριος χώρος, υφαλοκρηπίδα, γκρίζες ζώνες, απειλή πολέμου (casus belli), αποστρατικοποίηση, Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, «τουρκολιβυκό μνημόνιο», «Γαλάζια Πατρίδα».
Σήμερα στο Αιγαίο, στη Θράκη, στην Κύπρο και σε όλον τον Ελληνισμό, έχουμε να επιλέξουμε ανάμεσα στην οδό του συμβιβασμού, της υποχώρησης, του κατευνασμού και στην οδό της αξιοπρέπειας, του αυτοσεβασμού, της αντίστασης. Είναι επιτακτική ανάγκη η ανάπτυξη πολιτικής και πράξης, οι οποίες θα βασίζονται στην ιστορική μας παράδοση και Μνήμη, στην Ελληνικότητα, στον Πολιτισμό μας, αλλά και στα σύγχρονα επιτεύγματα. Στην αστείρευτη δύναμη των ανθρώπων, στον Ελληνισμό και τη Διασπορά, στον Ελληνικό Λόγο και την Ελληνική Πολιτισμική και Πολιτική Πράξη.
Η Κύπρος, το Αιγαίο, η Θράκη αποτελούν από το βάθος των αιώνων ενιαίο μέτωπο, ενιαία κοιτίδα Ελληνισμού, ελληνικού πολιτισμού, ιστορίας, γλώσσας και αγώνων για ελευθερία και δεν υπάρχει καμία νομιμοποίηση για να υποταχθούν στη βουλιμία κανενός.
Και δύο έσχατα, αλλά όχι τελευταία σχόλια:
Το πρώτο το αναφέρει ο Ηρόδοτος, που γράφει για τους Πέρσες που ζήτησαν «γην και ύδωρ», από τους Ελληνες. Δήλωση υποταγής και παραίτησης από κάθε δικαίωμα πάνω στην ελληνική γη και στα αγαθά της, πράξη αναγνώρισης πάνω σε όλα, ακόμα και οι ζωές τους ανήκαν στον Βασιλιά των Περσών. Οταν οι Πέρσες αγγελιαφόροι απαίτησαν από την Σπάρτη και την Αθήνα γη και ύδωρ, οι Σπαρτιάτες τους πέταξαν σε ένα βαθύ πηγάδι και οι Αθηναίοι σε ένα βάραθρο, λέγοντάς τους πως θα τα βρουν εκεί…
Το δεύτερο το γράφει για την Ελλάδα ο Γιώργος Σεφέρης: «Ανήκω σε μια χώρα μικρή. Ενα πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο, που δεν έχει άλλο αγαθό παρά τον αγώνα του λαού του, τη θάλασσα και το φως του ήλιου. Είναι μικρός ο τόπος μας, αλλά η παράδοσή του είναι τεράστια και το πράγμα που τη χαρακτηρίζει είναι ότι μας παραδόθηκε χωρίς διακοπή. Οταν, στο δρόμο της Θήβας, ο Οιδίπους συνάντησε τη Σφίγγα κι αυτή του έθεσε το αίνιγμά της, η απόκρισή του ήταν: ο άνθρωπος. Τούτη η απλή λέξη χάλασε το τέρας. Εχουμε πολλά τέρατα να καταστρέψουμε. Ας συλλογιστούμε την απόκριση του Οιδίποδα».
Ας συλλογιστούμε τη γη και το ύδωρ, την απόκριση, ας συλλογιστούμε τα πολλά τέρατα που έχουμε να καταστρέψουμε για να έχουμε Ελευθερία στην Κύπρο, πλήρη Εθνική Κυριαρχία στο Αιγαίο και τη Θράκη.
