Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου 2024

Μιχάλης Χαραλαμπίδης . Ορθός λόγος



-->






















Τι είναι το νέο μου βιβλίο;
Είναι η απάντηση στο αίτημα, την ανάγκη 
αυτόχθονης παραγωγής ιδεολογίας και πολιτικής σκέψης.
 Σε αυτό το αίτημα δεν απάντησαν οι ιδρυθέντες το 1974 
πολιτικοί σχηματισμοί.


Για αυτό εκφυλίστηκαν σταδιακά και τελικά απέτυχαν προκαλώντας μια ιστορικού τύπου καταστροφή. 
Αυτή ήταν η ουσία της δικής μου σύγκρουσης 
επί δεκαετίες, η διαφορετικότητα της πορείας μου και η ιστορική της 
δικαίωση. 
Δεν γνωρίζω άλλους που μπορούν να υποστηρίξουν σοβαρά κάτι ανάλογο. Μιλώ για όλους.
Σε αυτό το αίτημα δεν απαντούν σήμερα. 
Δεν το θέτουν καν. Επικρατεί η Αφωνία, καλυμμένη από τις κραυγές, μια εικόνα Βαβέλ. Το βιβλίο δίνει ένα νέο 
λεξιλόγιο, νέο αλφάβητο, μια κοινή γλώσσα, αυτόχθονη και αυθεντική. Χωρίς αυτήν δεν μπορούν να υπάρξουν υγιείς πολιτικές μορφές και εκφράσεις διάρκειας.
Διαλύονται ή συνυπάρχουν σε συνθήκες πνευματικής οκνηρίας, επιπολαιότητας, υπανάπτυκτων κραυγών. Βαρβαρότητα 
τα έλεγαν οι αρχαίοι και διαχωρίζονταν πολιτισμικά από τους άλλους. Η απουσία της Πόλις.
Όσον αφορά την «προφητεία» του 1996. Πρέπει να ομολογήσω ότι και εγώ κλονίζομαι παρακολουθώντας την ομιλία του 1996. Δυστυχώς δεν με άκουσαν. Δεν με ακούσατε. Πολύ περισσότερο όμως μπαίνω σε κρίση για την σχέση μεταφυσικής και ορθού λόγου διαβάζοντας το κείμενο της τελικής αποχώρησης μου από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. το 1999 που περιλαμβάνεται στο βιβλίο. Είναι ένα ζήτημα λυμένο ιστορικά. Ο ορθός λόγος οδηγεί στην Θέαση.

Το βιβλίο είναι πέρασμα στον Ορθό Λόγο. Γιατί ακόμη επιβιώνουν, αιχμαλωτίζουν τους Έλληνες σε σωτηριολογικές εκδοχές της πολιτικής ή της πολιτικής ως απάτη, οι οπτασίες, οι επαρχιωτισμοί, οι φονταμενταλισμοί και εμποδίζουν την Νέα Ελληνική Αναγέννηση. Όμως τα υποκείμενα της Νέας Ελληνικής Αναγέννησης δια μέσου του Ορθού Λόγου παρουσιάζονται στο προσκήνιο της ιστορίας, της νέας πολιτικής. 
Με αυτούς συνομιλώ σε όλη την Ελλάδα. Είναι το γόνιμο και ελπιδοφόρο στοιχείο που προκαλεί η κρίση. Η απάντηση στην κρίση είναι ο Λόγος όχι το κλάμα, ούτε το νταηλίκι, ούτε η κουτοπονηριά και η μαγκιά.
Αυτά δεν αποτελούν χαρακτηριστικά της Ελληνικής 
Πολιτισμικής Κληρονομιάς και της Ελληνικής Ταυτότητας.