Κίνδυνο άδου» διατρέχει ο ελληνισμός τον οποίο κυκλώνουν στίφη βαρβάρων που τον απειλούν με αφανισμό. Αυτό τόνισε ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Γεώργιος κατά την τελετή αναγορεύσεώς του σε επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής.
Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου τόνισε ιδιαιτέρως την ανάγκη για επαναφορά σε ισχύ του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος Ελλάδος–Κύπρου επισημαίνοντας ότι η εγκατάλειψή του «ανοίγει την όρεξη της Τουρκίας για νέες κατακτήσεις».
Ειδικότερα υπογράμμισε μεταξύ άλλων:
«Αν δεν ζούσαμε σε εξαιρετικά κρίσιμες για το εθνικό μας θέμα, μέρες, αν οι στιγμές δεν ήσαν τόσο τραγικές, και «κίνδυνοι άδου» δεν μας περικύκλωναν και αν δεν ψηλαφούσαμε, κυριολεκτικά την τουρκοποίηση της Κύπρου, θα τερμάτιζα εδώ τον λόγο. Όταν όμως μας κυκλώνουν στίφη βαρβάρων που μας απειλούν με αφανισμό κάθε στιγμή με την αριθμητική και στρατιωτική υπεροχή τους, δεν μπορώ να σταματήσω εδώ τον λόγο. Γιατί προέχει το χρέος: Να υποδείξω, από τη θεσμική θέση που κατέχω, και κατά την τιμητική για μένα αυτή στιγμή, ότι επιβάλλεται να συνειδητοποιήσουμε πως επιδίωξη των Τούρκων είναι μια και μόνη: η κατάληψη και τουρκοποίηση ολόκληρης της Κύπρου. Και ότι όλο το έθνος θα πρέπει να επικεντρώσουμε τις προσπάθειές μας στην απόκρουση του θανάσιμου αυτού κινδύνου.
Πρώτιστο χρέος των δύο κυβερνήσεων Ελλάδος και Κύπρου, θεωρώ ότι είναι η επαναφορά του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος Κύπρου –Ελλάδος. Η εγκατάλειψή του ανοίγει την όρεξη της Τουρκίας για νέες κατακτήσεις. Πολύ δικαίως το θεωρεί ηττοπάθεια και εγκατάλειψη της Κύπρου από την Ελλάδα. Στη δε ψυχοσύνθεση του Ελληνισμού και ιδιαίτερα του Κυπριακού λαού δημιουργεί πόνο και αγωνία για το μέλλον μας. Αντίθετα η επαναφορά και αναδόμησή του θα ανεβάσει το ψυχολογικό και αγωνιστικό φρόνημα του Ελληνισμού. Και η Ιστορία μας απέδειξε πως όταν είμαστε ενωμένοι θαυματουργούμε. Το απεδείξαμε δεκάδες φορές. Από την αρχαιότητα μέχρι πρόσφατα. Από τους περσικούς πολέμους μέχρι το έπος της Πίνδου και τον Αγώνα της ΕΟΚΑ.
Ο Ελληνισμός στο σύνολό του πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι η Κύπρος αποτελεί τον ανατολικό προμαχώνα του. Αν αυτός πέσει, τότε θα πάρουν σειρά το Αιγαίο, η Θράκη, άλλα Ελληνικά μέρη. Το ηθικό των Ελλήνων, τότε, θα καταρρεύσει με όλα τα τραγικά συνεπακόλουθα. Παραφράζοντας το σχετικό χωρίο της Καινής Διαθήκης, λέμε πως «ἐὰν εἰς τὸ σῶμα τοῦ Ἑλληνισμοῦ πάσχη ἕν μέλος, τότε συμπάσχει πάντα τὰ μέλη». Δεν μπορεί, δεν είναι δυνατόν, να απειλείται η Κύπρος, να κινδυνεύει τον έσχατο των κινδύνων, τον κίνδυνο του εκτουρκισμού και να ολιγωρεί το έθνος».
Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου όμως, αναφέρθηκε ακόμη στις παρακαταθήκες του ελληνισμού και της ελληνικής παιδείας, τονίζοντας ότι αυτή είναι «η σχεδία του βίου» για τους Κυπρίους:
«Η Ελληνική μας παιδεία για μας τους Έλληνες της Κύπρου στάθηκε η σχεδία του βίου μας. Μακριά από τον υπόλοιπο Ελληνικό κορμό, για αιώνες κάτω από ξένη κατοχή, πάντα λίγοι, χωρίς την εύνοια των αριθμών, αν δεν είχαμε την ελληνική παιδεία μας, την οποία προστάτεψε η Εκκλησία διαχρονικά, δεν θα μπορούσαμε να επιβιώσουμε. Θα αφομοιωνόμασταν από τους ισχυρότερους και πολυπληθέστερους κατακτητές. Η Ελληνική μας παιδεία, μας έδωσε δύναμη να αντέχουμε και να παλεύουμε, οξυγόνο για να αναπνέουμε, ελπίδα για να προσπαθούμε. Ήταν το σωτήριο σωσίβιο για να επιβιώσουμε μέσα στον φοβερό κατακλυσμό των βαρβάρων».
