Η φιλανθρωπική οργάνωση λέει στην έρευνα για τον Covid ότι πολλοί ηλικιωμένοι αυτοτραυματίστηκαν, υπέστησαν «απώλεια αυτοπεποίθησης» και «ακόμα φοβούνται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους».
Ο εγκλεισμός έχει οδηγήσει σε αυτοκτονίες και κατάθλιψη στους ηλικιωμένους, είπε η Age UK.
Το μεγαλύτερο φιλανθρωπικό ίδρυμα της χώρας για τους ηλικιωμένους είπε στην έρευνα για τον Covid, ότι η πανδημία είχε επηρεάσει την ψυχική υγεία των ηλικιωμένων, με πολλούς να φοβούνται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους ή να χρησιμοποιήσουν τα μέσα μαζικής μεταφοράς περισσότερο από δύο χρόνια μετά τη λήξη των περιορισμών.
Σε μια κατάθεση μάρτυρα που δόθηκε στη δημόσια έρευνα, η οποία άνοιξε τη δεύτερη ενότητά της αυτήν την εβδομάδα εξετάζοντας τη λήψη αποφάσεων της κυβέρνησης κατά τη διάρκεια της πανδημίας, η Age UK είπε ότι ο εγκλεισμός είχε προκαλέσει «πολύ υψηλότερα ποσοστά κατάθλιψης, αυτοτραυματισμού και αυτοκτονίας» στους ηλικιωμένους.
Την Πέμπτη, η Caroline Abrahams, διευθύντρια της φιλανθρωπικής οργάνωσης, είπε στην ακρόαση: «Χρειάστηκε να παρέχουμε νέα εκπαίδευση σε ένα μέρος του προσωπικού της γραμμής βοήθειας, σχετικά με το πώς να αντιμετωπίζουν ανθρώπους που ξυπνούν νιώθοντας μεγάλη θλίψη – και αυτό συνέβη μόνο κατά τη διάρκεια και μετά την πανδημία.
«Αναμφίβολα έχει επιβαρύνει πολλούς ηλικιωμένους».
Είπε ότι πολλοί υπέστησαν «μεγάλη απώλεια αυτοπεποίθησης, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι αν μένεις κλεισμένος στο σπίτι, δεν κινείσαι τόσο πολύ.
«Ως ηλικιωμένος σκληραίνεις, οι μύες σου τείνουν να ατροφούν και μετά είναι σωματικά πάρα πολύ δύσκολο να μπορείς να κυκλοφορήσεις».
«Πιο περιορισμένες ζωές τώρα»
Ο οργανισμός έχει δημιουργήσει μια υπηρεσία για να ενθαρρύνει τους ηλικιωμένους να βγαίνουν από τα σπίτια τους και να περπατούν ξανά μετά τον εγκλεισμό και να χρησιμοποιούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς, κάτι που η κ. Abrahams είπε ότι είναι «ιδιαίτερος φόβος» για ορισμένους.
«Αλλά φυσικά για πολλούς είναι πολύ αργά», πρόσθεσε. «Ήταν ένας διαφορετικός τρόπος ζωής για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, και δεν είναι σε θέση τώρα να επιστρέψουν στο πως ζούσαν».
«Οπότε, ναι, φοβάμαι ότι υπάρχουν πολλοί ηλικιωμένοι που ζουν πολύ πιο περιορισμένα τώρα από ό,τι πριν από την πανδημία».
Ο αντίκτυπος της πανδημίας στην ψυχική υγεία των νέων έχει πρόσφατα ερευνηθεί σε μεγάλο βαθμό, με την The Telegraph να αποκαλύπτει ότι ο εγκλεισμός βλάπτει τη συναισθηματική ανάπτυξη σχεδόν των μισών παιδιών, σύμφωνα με μια μεγάλη μελέτη από το Institute for Fiscal Studies (IFS) και το UCL.
Ωστόσο, φαίνεται να υπάρχει λίγη έρευνα μέχρι στιγμής σχετικά με τις επιπτώσεις των περιορισμών στους ηλικιωμένους – που ήταν πιο ευάλωτοι στον ιό και τους υπαγορεύτηκε από την κυβέρνηση να προστατευτούν.
Η κ. Abrahams είπε ότι η Age UK ένιωσε «αρκετά αποκομμένη» από την κυβέρνηση τους πρώτους μήνες της πανδημίας και έπρεπε να κάνει τις περισσότερες ανακοινώσεις της στα εθνικά μέσα ενημέρωσης.
«Πρόβλημα που συνεχίζεται»
Είπε ότι υπήρχε μια «αίσθηση μοιρολατρίας» γύρω από τους ηλικιωμένους, με μια υποβόσκουσα υπόθεση ότι όσοι είχαν ανάγκη φροντίδας είναι απίθανο να επιβιώσουν από τον Covid.
Η κ. Abrahams μίλησε επίσης στην έρευνα για ένα «πρόβλημα που συνεχίζεται» για τους φροντιστές ατόμων με άνοια, καθώς πολλά κέντρα ημέρας που έκλεισαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας δεν κατάφεραν να ξανανοίξουν.
«Είναι δύσκολο να φροντίζεις κάποιον με άνοια ακόμα και στις καλές εποχές», είπε. «Και τα κέντρα ημέρας είναι συχνά μια εξαιρετική διέξοδος για τους ανθρώπους, καθώς προσφέρουν στους ηλικιωμένους ένα καλό και ασφαλές μέρος για να πάνε, και ο φροντιστής έχει λίγες ώρες «άδεια».
«Όμως, αυτές οι ευκαιρίες συχνά εξαφανίζονταν. Αυτές οι υπηρεσίες έπρεπε να κλείσουν κατά τη διάρκεια της πανδημίας».
«Και στην πραγματικότητα πολλά από αυτά δεν έχουν ξανανοίξει, επομένως υπάρχει ένα πρόβλημα που συνεχίζεται μέχρι σήμερα».
