Έχω τη γνώµηπως όποιος παίρνει τον Χριστιανισµό σαν ένα ηθικό σύστηµα, τον κατεβάζει στις ανθρώπινες και κοσµικές σκοπιµότητες, για να τον κάνει πιο βολικό, επειδή δεν έχει µέσα του τη φωτιά, που τον κάνει να πετά στον υπερφυσικό κόσµο που µας αποκάλυψε ο Κύριος κι οι άγιοί του.
Και γι’ αυτό, ο τέτοιος άνθρωπος είναι ψυχρός, ακατάνυκτος και άπιστος στα µεγαλεία του Θεού και ξεπέφτει σε άδειες γενικότητες και ηθικολογίες
Η πίστη είναι φωτιά. Κι ο Χριστός είπε: ‘’ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται, ο δε απιστήσας κατακριθήσεται’’. Η ηθική του χριστιανού δεν είναι σκοπός, αλλά µέσον για να καθαρισθεί, κι επακολούθηµα της πίστης. Οι λέξεις ‘’ηθική’’ και ‘’ηθικός’’ δεν είναι γραµµένες πουθενά στο Ευαγγέλιο. Η ηθική υπήρχε από καταβολής κόσµου κι ήτανε σκοπός και καύχηµα για τους αρχαίους φιλοσόφους. Η ηθική είναι ανθρώπινη επιδίωξη, ενώ η πίστη είναι δώρο Θεού. Το να είσαι ηθικός άνθρωπος εύκολο, το νάχεις πίστη είναι δύσκολο. Για να πιστέψεις πρέπει να είσαι απονήρευτος και ταπεινός, αυτά όµως µπορεί να µην τα έχεις και να κάνεις ηθικό βίο. Υπάρχουνε άνθρωποι άθεοι, που είναι ηθικοί. Η µετάνοια έχει µητέρα την ταπείνωση κι η πίστη έχει µητέρα τη µετάνοια. Κι η πίστη ανοίγει τη µυστική πύλη της βασιλείας των ουρανών.
Αυτοί λοιπόν οι ψευτοθεοφοβούµενοι, αυτοί που φαινόντανε ήσυχοι και γνωστικοί και σεβάσµιοι, αυτοί σκοτώσανε τον Χριστό κι’ όχι ο Βαραβάς ή κανένας άλλος ληστής, ή κανένας Ρωµαίος στρατιώτης, που πέρασε τη ζωή του µέσα στα αίµατα… Μα οι φαρισαίοι, δηλαδή οι υποκριτές, ξέρανε τι κάνανε, γιατί ο υποκριτής ξέρει πάντα καλά τι κάνει… Ο σεισµός που γίνηκε την ηµέρα που σταυρώθηκε ο Κύριος, αναποδογύρισε την οικουµένη, γκρέµνισε τον παλιό τον κόσµο, τους νόµους του, τις συνήθειές του, τις αλήθειες του, τις ευτυχίες του, τις δυστυχίες του,… Με τ’ αναποδογύρισµα του κόσµου της ψευτιάς, λευτερώθηκε ο άνθρωπος, γιατί ξαναγεννήθηκε στον κόσµο της αλήθειας, στον κόσµο του Χριστού...
Όσο για τα καµώµατά των αμαρτωλών, αν ήτανε καλά ή κακά, να µην τα κρίνουµε σαν δικαστές, αλλά να τα συµπαθούµε. Γιατί πιο όµορφο πράγµα από την αγάπη, και πιο γλυκό και πιο αναπαυτικό, δεν υπάρχει κανένα άλλο στον κόσµο. Και πιο γλυκύτερο στόµα δεν µίλησε στον κόσµο, άλλο κανένα, από κείνο που είπε: ‘’Ὁ ἀναµάρτητος πρῶτος βαλέτω τόν λίθον’’.
