Λογοκρίνοντας και κατηγορώντας τον Κολοκοτρώνη στα σχολικά βιβλία!!!

Θ. Μαλκίδης

Λογοκρίνοντας και κατηγορώντας τον Κολοκοτρώνη στα σχολικά βιβλία



Η προσωπικότητα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη ξεπερνά τα όρια του Ελληνισμού  και γίνεται παράδειγμα και για άλλα επαναστατικά κινήματα εμπνέοντας λαούς σε όλον τον κόσμο, από τα Βαλκάνια μέχρι τη Λατινική Αμερική.
Έχει μείνει στην ιστορία ο λόγος του στην Πύκνα προς τους νέους, αρχίζοντας με τη φράση “εις τον τόπο τούτο”, αναφερόμενος στο διαχρονικό χρέος μας για την Ελευθερία.

Οι αναφορές όμως  στα σχολικά βιβλία, οι οποίες τείνουν να γίνουν καρκίνος με ολική μετάσταση, (και) για τον Κολοκοτρώνη και για το 1821, συνιστούν ένα προμελετημένο έγκλημα έναντι των νέων γενεών  που έρχονται σε αντίθεση και με το Σύνταγμα της Ελλάδας (άρθρο 16).

Λογοκρισία στην ομιλία του στην Πνύκα

Στο βιβλίο της  γλώσσας  της Στ´ Δημοτικοῦ  (β´ τεῦχος, σ. 105),   λογοκρίθηκε ο λόγος του Κολοκοτρώνη στην Πνύκα, όπου σέ μιά ἀποστροφή του λόγου αναφέρει: 

«Οἱ παλαιοί Ἕλληνες, οἱ πρόγονοί μας, ἔπεσαν εἰς τήν διχόνοιαν καί ἐτρώγονταν μεταξύ τους, καί ἔτσι ἔλαβαν καιρό πρῶτα οἱ Ρωμαίοι, ἔπειτα ἄλλοι βάρβαροι καί τούς ὑπόταξαν. Ὕστερα ἦλθαν οἱ Μουσουλμάνοι. Οἱ ἔμποροι καί οἱ προκομμένοι...».
 Μετά τήν λέξη «Μουσουλμάνοι», ο Κολοκοτρώνης ανέφερε και τα εξής: «Καί ἔκαμαν ὅ,τι ἠμποροῦσαν διά νά ἀλλάξῃ ὁ λαός την πίστιν του. Ἔκοψαν γλῶσσες εἰς πολλούς ἀνθρώπους, ἀλλ᾽ ἐστάθη ἀδύνατο νά το κατορθώσουν. Τόν ἕνα ἔκοπταν, ὁ ἄλλος τόν σταυρό του ἔκαμνε». Τό κομμάτι αυτό λογοκρίθηκε!

Ο Κολοκοτρώνης πλούτισε από την Επανάσταση!

Στο βιβλίο «Κείμενα Νεοελληνικῆς Λογοτεχνίας» τῆς Γ´ Γυμνασίου (σελ. 46-48), συμπεριέλαβαν -τυχαία (;) -ένα ἀπόσπασμα από τά Ἀπομνημονεύματα τοῦ στρατηγοῦ Μακρυγιάννη, όπου  γράφει  ἐναντίον τοῦ Κολοκοτρώνη, παρότι σέ άλλα πενήντα σημεία επαινεί τον Κολοκοτρώνη. Ο στόχος προφανής για να μειώσουν τούς ήρωες και να  τους ευτελίσουν, κατηγορώντας τους για πλουτισμό κατά τη διάρκεια της επανάστασης:  «Οἱ ἄρχοντές μας, οἱ ἀρχηγοί μας ἔγιναν “Ἐκλαμπρότατοι”... ἔγινε ὁ Κολοκοτρώνης καί οἱ ἄλλοι συγγενεῖς καί φίλοι, πλούσιοι ἀπό γές (χωράφια), ἀργαστήρια, μύλους... Ὅταν ὁ Κολοκοτρώνης καί οἱ σύντροφοί του ἦρθαν ἀπό τή Ζάκυνθο, δέν εἶχαν οὔτε πιθαμή γῆς...». 

Κάτι Κολοκοτρώνηδες και Ελεύθεροι Πολιορκημένοι και δωσ᾽του.....

Στο βιβλίο «Τετράδιο Ἐργασιῶν» της Νεοελληνικῆς Γλώσσας τῆς Β´ Γυμνασίου (σ. 35), στο κείμενο τίτλο «Ἀρχίζουμε πρόβες γιά τήν ἐθνική γιορτή» αναφέρονται τα εξής:
«Τέλεια! Σήμερα στό μάθημα τῆς μουσικῆς ἦταν τέλεια! Γιατί ἀπό αὔριο ἀρχίζουμε πρόβες γιά τή γιορτή τῆς 25ης Μαρτίου. Θά κάνουμε πρόβες μέ τή χορωδία, θά χάνουμε μαθήματα! Ἔχουμε μιά κάπως μικρή χορωδία στό σχολεῖο, καμιά τριανταριά ἄτομα καί ἔχει πλάκα. Τό ρεπερτόριο θά 'ναι τό συνηθισμένο: Ἐλεύθεροι Πολιορκημένοι καί δῶσ᾽του... Ἀπό τώρα ὀνειρεύομαι τίς ὧρες μαθημάτων πού θά χαθοῦν στίς πρόβες. Καί ἡ καλλιτεχνικοῦ, ἡ Βαφιώτη, μᾶς λέει ὅτι θέλει μιά ὁμάδα νά σχεδιάσει κάτι σκηνικά καί κάτι Κολοκοτρώνηδες καί κάτι σημαῖες καί δάφνες. Μέσα! Ὑπολογίζω κι ἄλλες χαμένες ὧρες μαθημάτων...».

Το 1821, η σκορδαλιά και το σώβρακο.....

Και για τα σχολικά βιβλία  ο αγώνας του Κολοκοτρώνη και των άλλων συναθλητών του, συμπυκνώνεται στο παρακάτω απόσπασμα του βιβλίου  Νεοελληνική Γλῶσσα Α´ Γυμνασίου (σελ. 82-83) όπου σε κείμενο -αφιέρωμα υποτίθεται στό 1821 μέ τίτλο «Ἡ παράσταση» αναφέρονται τα εξής: «...τότε ὁ Βαγγελάκης πού ἔκανε τόν Μπότσαρη καί τόν στένευε ἡ στολή του, ἔσκυψε νά πάρει τά τσαρούχια μου νά μοῦ τά δώσει καί φάνηκε τό σώβρακό του καί τά κορίτσια ἔβαλαν τά γέλια κι ἐκεῖνος τά κλάματα...
Καί ὁ κύριος διευθυντής... ἄρχισε νά φωνάζει:
- Ζήτω ἡ 25η Μαρτίου! καί εἶπε «καί τοῦ χρόνου» κι ὅλοι σηκώσαμε τά χέρια μπροστά καί εἴπαμε καί ζήτω κι ἡ κυρία Οὐρανία φώναξε πάλι προσοχή! καί σταθήκαμε ὅλοι προσοχή καί τραγουδήσαμε τόν ἐθνικό ὕμνο καί γιατί χαίρεται ὁ κόσμος καί χαμογελάει πατέρα; καί φύγαμε νά πᾶμε σπίτι μας νά φᾶμε σκορδαλιά γιά τό καλό τῆς ἡμέρας, νά κοιμηθοῦμε, νά ξυπνήσουμε, νά βάλουμε τά καλά μας καί νά πᾶμε νά ποῦμε χρόνια πολλά τοῦ Βαγγελάκη πού εἶχε τήν ἐθνική ἑορτή του».

Έτσι, μετά και τα παραπάνω,  το γεγονός ότι γίνεται υποχρεωτική η διδασκαλία, παρά τις διαψεύσεις (;),  μαθημάτων για τα στερεότυπα περί φύλου και το "κόψιμο " του Επιταφίου και της Αντιγόνης, είναι μάλλον αναμενόμενο! 

Η σφαγή της Χίου την 30η Μαρτίου 1822

Θ. Μαλκίδης 

Η σφαγή της Χίου την 30η Μαρτίου 1822: Μία διαστροφική πράξη, η οποία επειδή δεν τιμωρήθηκε  επαναλήφθηκε στη Σμύρνη και επαναλαμβάνεται σήμερα.....


Η έκρηξη της Επανάστασης βρήκε το πολυπληθές ελληνικό στοιχείο της Χίου να ευημερεί (117.000 έναντι 3.000 Οθωμανών Τούρκων ). Με τον στόλο τους, την ικανότητά τους στο εμπόριο και τη διπλωματία τους, οι Χιώτες κυριαρχούσαν στον Εύξεινο Πόντο, το Αιγαίο και τη Μεσόγειο. 

Στις 10 Μαρτίου 1822 ο Σάμιος Λυκούργος Λογοθέτης, με την προτροπή του Χιώτη Αντωνίου Μπουρνιά, αποβιβάστηκε στο νησί με 1.500 άνδρες και πέτυχε να συνεγείρει τους ντόπιους, κυρίως τους κατοίκους της υπαίθρου. Οι 3.000 Τούρκοι του νησιού πρόλαβαν να κλειστούν στο Κάστρο και η  πολιορκία τους δεν έφερε κάποιο σημαντικό αποτέλεσμα, καθώς οι άνδρες του Λογοθέτη ήταν ανεπαρκώς εξοπλισμένοι.

Μόλις έφθασε η είδηση της εξέγερσης , ο Σουλτάνος Μαχμούτ Β'  διέταξε αμέσως να φυλακιστούν όλοι οι Χιώτες της Κωνσταντινούπολης και εξήντα από αυτούς να αποκεφαλιστούν. Στη συνέχεια έδωσε την εντολή στον αντιναύαρχο Καρά-Αλή πασά να καταπλεύσει στον νησί και να τιμωρήσει παραδειγματικά τους εξεγερθέντες. Η διαταγή του Σουλτάνου ήταν  να σφάξουν βρέφη έως 3 ετών, αγόρια και άνδρες άνω των 12 ετών, γυναίκες άνω των 40, να αιχμαλωτίσουν κορίτσια και γυναίκες από 3 έως 40 ετών και αγόρια από 3 έως 12 ετών. ....

Στις 30 Μαρτίου 1822 και μετά από κανονιοβολισμό, ο Καρα-Αλής αποβίβασε 7.000 άνδρες και με τη συνδρομή της τουρκικής φρουράς κατέστειλε  την εξέγερση. 

Στη συνέχεια πυρπόλησε όλα τα περίχωρα και την πρωτεύουσα του νησιού και επιδόθηκε σε ανήκουστες σφαγές. Από τις 123.800 χριστιανούς του νησιού δολοφονήθηκαν 50.000, αιχμαλωτίσθηκαν 52.000, διέφυγαν και σώθηκαν 20.000, και επέζησαν στη Χίο μόνο 1800…

Τα οστά πολλών θυμάτων βρίσκονται σήμερα στις οστεοθήκες  στη Νέα Μονή και στη Μονή του Αγίου Μηνά.

Μνήμη Γεώργιου Παπαμελετίου: Ο καταδρομέας που νίκησε τον «Αττίλα» στην Κύπρο το 1974.

Μνήμη Γεώργιου Παπαμελετίου: Ο καταδρομέας  που νίκησε τον «Αττίλα» στην Κύπρο το 1974. 

Χωρίς χάρτες, πυρομαχικά και ακριβείς πληροφορίες, 300 Ελληνες κομάντος βρέθηκαν το καλοκαίρι του 1974 στην Κύπρο, σε μια «αποστολή αυτοκτονίας», όπως πολλοί αποκάλεσαν τη μόνη βοήθεια που έστειλε η Ελλάδα κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής. «Το μόνο που είχα ήταν μία μοίρα με απόλυτη πειθαρχία και αφοσίωση», μου είχε πει πριν από μερικά χρόνια ο τότε διοικητής της μοίρας καταδρομών και βασικός πρωταγωνιστής της επιχείρησης «Νίκη», Γεώργιος Παπαμελετίου.

Είχαμε τότε ταξιδέψει μαζί στην Κύπρο για να μας διηγηθεί όσο πιο ρεαλιστικά γινόταν μία από τις πιο δραματικές ιστορίες της νεότερης στρατιωτικής ιστορίας, γεμάτη από θανάσιμα λάθη, παραλείψεις, προχειρότητες. Εκεί μας έγινε ξεκάθαρος ο ρόλος ανθρώπων σαν τον Παπαμελετίου, που έδρασαν χρησιμοποιώντας το μυαλό, το ένστικτο και την αφοσίωση στο καθήκον, αλλάζοντας την τροπή ιστορικών γεγονότων. Ο  ε.α. ταξίαρχος Παπαμελετίου μπορεί να «έφυγε» το περασμένο Σάββατο σε ηλικία 88 ετών, όμως θα μείνει στην Ιστορία ως εκείνος που απέτρεψε την κατάληψη του αεροδρομίου της Λευκωσίας από τους Τούρκους.

Η ιστορία ξεκινάει την Κυριακή 20 Ιουλίου του 1974, όταν αμέσως μετά την τουρκική εισβολή το Πεντάγωνο αποφασίζει να στείλει 300 Ελληνες κομάντος στη Λευκωσία για να ενισχύσει την αντίσταση των Κυπρίων. Η Β΄ Μοίρα Καταδρομών που βρίσκεται έξω από τη Θεσσαλονίκη ειδοποιείται να ετοιμαστεί για την έκτακτη αποστολή.

Yannis Vasilis Yaylalı için çıkarılan kitabın tanıtımı yapıldı

Yannis Vasilis Yaylalı için çıkarılan kitabın tanıtımı yapıldı

Yunanistan’da basılan “Yannis Vasilis Yaylalı: Anadolu (Küçük Asya) Halklarına Özgürlük” adlı kitabın tanıtımı 18 Mart 2018’de Selanik’te yapıldı. Kitabın derlemesini yapan Theofanis Malkidis, tanıtım sırasında Yannis Vasilis Yaylayı’nın bir yıla yakındır Türkiye’de hapiste oluşu ve bu süre içerisinde yapılan eylemlere dair bir konuşma yaptı.

Ayrıca Yannis Vasilis Yaylalı’nın hayat arkadaşı Meral Geylani ve “Pontos Gerçeği” kitabının yazarı Tamer Çilingir’in video mesajı izletildi.

Tamer Çilingir mesajında şunları söyledi:

“Bildiğiniz üzere artık Pontos coğrafyasında ben Rumum diyen, Pontos kimliğine sahip çıkan birçok insan var. Bunlardan birisi de Yannis Vasilis Yaylalı’dır. Yannis Vasilis Yaylalı yaklaşık 1 yıldır hiçbir hukuki dayanağı olmayan gerekçelerle hapishanede tutuluyor. Ve siz bir yıldır büyük bir dayanışma örneği göstererek birçok etkinlikler düzenlediniz. Bu yanıyla da öncelikle Yannis Vasilis Yaylalı adına hepinize teşekkürü borç bilirim.
2016 yılında Ankara’da düzenlenen Pontos Rum soykırımı konferansının panelistlerinden bir tanesi de Yannis Vasilis Yaylalı’ydı. Yannis bu konferansta Pontos Rum kimliğini nasıl keşfettiğini açıklamıştı. Ve bundan sonra da Pontoslu Rumlar için mücadele edeceğini söylemişti.

Bugün Pontos coğrafyasında yeni bir aydınlanma süreci başladı, yaşanıyor. İnsanlar kimliklerini öğrenmek istiyorlar, insanlar geçmişlerini öğrenmek istiyorlar. Kimi zaman bir arkeolojik kazı bundan 100 yıl önce yaşanmış olan soykırımı ya da o coğrafyada yaşamış olan Rumları işaret ediyor. Kimi zaman ailelerden birisinin geçmişle ilgili anlattığı hikayeleri paylaşması. Kimi zaman yurtdışında yaşayan insanlarla kurulan bağlantılar sonucu bir tarafta Rum Hristiyan bir tarafta Türk Müslüman olan akrabaların buluşmaları yaşanıyor.
Yani bundan 100 yıl önce soykırımı gerçekleştirenler iz bile bırakmayalım deyip okulları, kiliseleri evleri dahi yakıp yıkmalarına rağmen 100 yıl sonra hala Pontos gerçeği Pontos coğrafyasında yaşamaya devam ediyor.
Ve bir yıldır hapishanede olan Yannis Yaylalı’ya ilişkin özellikle Yunanistan cephesinde sizlerin gösterdiğiniz dayanışma bizim umudumuzu daha da büyütüyor.

Bu süreç Pontos coğrafyasındaki insanların geçmişlerini öğrenme, tarihlerini öğrenme konusunda büyük adımlar attığı bir süreç olmakla birlikte aynı zamanda Türkiye toplumunun 100 yıl önce yaşanan bu tarihsel haksızlıkla yüzleşmesini de dayatıyor.”

Ένα Ολοκαύτωμα κατ' εξακολούθηση: Το Ναζιστικό έγκλημα στην Ερμακιά Εορδαίας

Θ. Μαλκίδης

Ένα Ολοκαύτωμα  κατ' εξακολούθηση: Το Ναζιστικό έγκλημα στην Ερμακιά Εορδαίας 

Πέντε (!) φορές την άνοιξη του 1944 οι Ναζί και οι συνεργάτες τους εισέβαλαν στην Ερμακιά Εορδαίας για να δολοφονήσουν, να πυρπολήσουν, να συνεχίσουν τη διαστροφή της Γενοκτονίας που ξεκίνησε ο δάσκαλός τους Κεμάλ λίγα χρόνια πριν στη Θράκη, στον Πόντο, στην Καππαδοκία, στην Ιωνία. 

Γνωστή και ως Φραγκότσι η Ερμακιά βρίσκεται  στους πρόποδες του Βερμίου, ενώ το  1530 εμφανιζόμενη με το όνομα Ράντζι διέθετε 40 χριστιανικές οικογένειες. Σε έτος που δεν έχει ορισθεί η Ερμακιά  σλαβοφώνησε, ενώ στα τέλη του 19ου αιώνα μαζί με τις 30 χριστιανικές οικογένειες συγκατοικούσαν και 20 οθωμανικές. Στις αρχές του 20^ου αιώνα οι κάτοικοι ζητούσαν Έλληνες δασκάλους από το μητροπολίτη Σερβίων και Κοζάνης, ενώ δύο δεκαετίες οι οικογένειες προσφύγων που ήρθαν στο χωριό  εγκαταστάθηκαν τελικώς στον γειτονικό Κλείτο.

Ο συνταγματάρχης Καρλ Σύμερς διοικητής του 7ου συντάγματος τεθωρακισμένων γρεναδιέρων των SS ευθύνεται για τα ολοκαυτώματα Ερμακιάς και Πύργων Εορδαίας, Κλεισούρας Καστοριάς και Διστόμου Βοιωτίας όπου έχασαν τη ζωή τους πάνω από 1.000 άνδρες, γυναίκες και παιδιά.

Η Ερμακιά αποτέλεσε στόχο των Γερμανών την άνοιξη του 1944, στόχος που υλοποιήθηκε σε πολλές φάσεις και για πολλές μέρες (6, 8, 10, 28 Μαρτίου και 22 Απριλίου 1944).  

Την 6η Μαρτίου οι Γερμανοί Ναζί και οι συνεργάτες τους εισέβαλαν για πρώτη φορά από την Πτολεμαΐδα πυρπολώντας μόνον οικίες, τη δεύτερη φορά συνέχισαν το έργο τους φονεύοντας όμως αυτή τη  φορά δέκα κατοίκους. Την τρίτη φορά, 10^η Μαρτίου, δέχτηκαν πυρά από ενόπλους, ενώ  όλοι οι κάτοικοι διέφυγαν εκτός του Ευάγγελου Μάντζιου που σκοτώθηκε.

Την 28η Μαρτίου οι Ναζί  εισήλθαν  στην Ερμακιά από τρεις πλευρές, την Πτολεμαΐδα, το Κλείτος και την Ακρινή, πυρπολώντας όσες οικίες είχαν μείνει και  δολοφονώντας πενήντα κάτοικους. Την 22^η Απριλίου 1944, στην τελευταία  επιχείρηση των Ναζί και των συνεργατών τους στο χωριό βρέθηκαν μόνο δύο γυναίκες οι οποίες δολοφονήθηκαν και αυτές. Οι 250 οικογένειες της Ερμακιάς που διασώθηκαν κατέφυγαν σε γειτονικούς οικισμούς, ενώ  ορισμένοι πέρασαν τα σύνορα κι έφθασαν μέχρι το Μοναστήρι.

Κατά τη διάρκεια του συνεχούς Ολοκαυτώματος της Ερμακιάς  δολοφονήθηκαν κατά τη διαφυγή, κάηκαν εντός των οικιών, εκτελέστηκαν, υπέκυψαν σε βασανιστήρια ή πέθαναν από το  κρύο άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Συνολικά, σύμφωνα με τον Θανάση. Καλλιανιώτη, έχασαν τη ζωή τους 2 παιδιά, 13 γυναίκες και 48 άνδρες, 4 εκ των οποίων εκτελέστηκαν τον επόμενο μήνα στο στρατόπεδο Κοζάνης, συνολικά 63 θύματα, ενώ εκτός ενός ένοπλου, όλοι οι υπόλοιποι ήταν άμαχοι. 

Ένα ακόμη  Ολοκαύτωμα στην Ελλάδα της Ναζιστικής- φασιστικής κατοχής και των συνεργατών τους, που όπως και το προηγούμενο πάνω στο οποίο βασίστηκε, τη Γενοκτονία των Ελλήνων στον Πόντο, στη Μικρά Ασία, τη Θράκη, δεν τιμωρήθηκε.

Η ευθύνη σήμερα είναι όλων μας. Διακριτή και  αυτονόητη και σχετίζεται κυρίως με τους προγόνους μας που έχασαν τη ζωή τους.....

Στέλνουμε επιστολές συμπαράστασης στους κρατούμενους στρατιωτικούς Άγγελο Μητρετώδη και Δημήτρη Κούκλατζη και στον αγωνιστή για την αναγνώριση της Γενοκτονίας,Έλληνα του Πόντου Γιάννη- Βασίλη Γιαϊλαλί

Θ. Μαλκίδης

Στέλνουμε γράμματα και ευχές στους κρατούμενους στις Τουρκικές φυλακές Έλληνες στρατιωτικούς Άγγελο Μητρετώδη  και Δημήτρη Κούκλατζη και στον αγωνιστή για την αναγνώριση της Γενοκτονίας,Έλληνα του Πόντου Γιάννη- Βασίλη Γιαϊλαλί 

Γνωρίζω προσωπικώς τι σημαίνει να κατηγορείσαι με ψεύτικα και κατασκευασμένα στοιχεία, να συκοφαντείσαι, να διώκεσαι από τις ίδιες δυνάμεις που  έχουν κρατούμενο στις Τουρκικές φυλακές τον Άγγελο Μητρετώδη και τον Δημήτριο Κύκλατζη, καθώς και τον Έλληνα του Πόντου αγωνιστή για την αναγνώριση της Γενοκτονίας,  Γιάννη- Βασίλη Γιαϊλαλί.  

Ξέρω όμως επίσης πως  οι ψεύτες και οι συκοφάντες, κρύβονται μπροστά στην  Αλήθεια, γι' αυτό και στηρίζουμε τον Άγγελο, τον Δημήτρη , τον Γιάννη- Βασίλη  μέχρι την απελευθέρωσή τους.

Στηρίζουμε με τα γράμματά μας, τις ευχές μας τον Άγγελο, τον Δημήτρη, τον Γιάννη Βασίλη, τον Έλληνα που ανακάλυψε την πραγματική ταυτότητα και αγωνίζεται  για την αναγνώριση της Γενοκτονίας και  κατηγορείται μεταξύ των άλλων,  για προσβολή του Κεμάλ και  του Ερντογάν!

Κάνουμε γνωστό σε όλον τον κόσμο την παράνομη κράτηση στα τουρκικά κάτεργα, όπως έγραφε τούτες τις μέρες του 1826 ο Ιάκωβος Μάγερ από  το πολιορκημένο Μεσολόγγι πως "η δημοσιοποίηση είναι η  ψυχή της δικαιοσύνης".

Ο Άγγελος Μητρετώδης , ο Δημήτρης Κούκλατζης, ο Γιάννης- Βασίλης Γιαϊλαλί,  κρατούμενοι παρανόμως από την Τουρκία του Χίτλερ Ερντογάν δεν είναι μόνοι. 

Στέλνουμε  επιστολές  και ευχές., λέξεις που δυναμώνουν τον αγώνα επιβίωσής, των οικογενειών τους, όλων των Ελλήνων και των ανθρώπων που αγωνίζονται ενάντια στην αδικία, τη λήθη και το ψεύδος. 

Η διεύθυνση τη φυλακή του Άγγελου Μητρετώδη και του Δημήτρη Κούκλατζη καθώς και του Γιάννη- Βασίλη Γιαϊλαλί , για επιστολές συμπαράστασης και ευχές για την Ανάσταση είναι η εξής:

«Αυτή η ανωμαλία πρέπει να σταματήσει»

Θ. Μαλκίδης

 «Αυτή η ανωμαλία πρέπει να σταματήσει»

Στις 28 Μαρτίου του 1969 ο Γιώργος Σεφέρης μιλά σε μήνυμά που στέλνει κρυφά  στο Λονδίνο και   μεταδίδεται από την Ελληνική Υπηρεσία του BBC και  αναμεταδίδεται από τον ραδιοφωνικό σταθμό του Παρισιού και την «Ντόιτσε Βέλε» για «την ανωμαλία που πρέπει να σταματήσει» .

Ένα μήνυμα από το 1969 το οποίο αναφέρεται με συγκλονιστική επικαιρότητα για την κατάσταση που ζούμε τα τελευταία ΟΚΤΏ χρόνια μνημονιακής δουλείας και ΚΑΤΑΛΥΣΗΣ της εθνικής μας κυριαρχίας:

«Πάει καιρός που πήρα την απόφαση να κρατηθώ έξω από τα πολιτικά του τόπου. Προσπάθησα άλλοτε να το εξηγήσω, αυτό δε σημαίνει διόλου πως μου είναι αδιάφορη η πολιτική ζωή μας.
Έτσι, από τα χρόνια εκείνα ως τώρα τελευταία έπαψα κατά κανόνα ν’ αγγίζω τέτοια θέματα. Εξ άλλου τα όσα δημοσίεψα ώς τις αρχές του 1967, και η κατοπινή στάση μου (δεν έχω δημοσιέψει τίποτε στην Ελλάδα από τότε που φιμώθηκε η ελευθερία) έδειχναν, μου φαίνεται αρκετά καθαρά τη σκέψη μου.

Μολαταύτα, μήνες τώρα, αισθάνομαι μέσα μου και γύρω μου, ολοένα πιο επιτακτικά το χρέος να πω ένα λόγο για τη σημερινή κατάστασή μας. Με όλη τη δυνατή συντομία, νά τι θα έλεγα:
Κλείνουν δυο χρόνια που μας έχει επιβληθεί ένα καθεστώς όλως διόλου αντίθετο με τα ιδεώδη για τα οποία πολέμησε ο κόσμος μας και τόσο περίλαμπρα ο λαός μας, στον τελευταίο παγκόσμιο πόλεμο.

Είναι μια κατάσταση υποχρεωτικής νάρκης όπου, όσες πνευματικές αξίες κατορθώσαμε να κρατήσουμε ζωντανές, με πόνους και με κόπους, πάνε κι’ αυτές να καταποντισθούν μέσα στα ελώδη στεκάμενα νερά. Δε θα μου ήταν δύσκολο να καταλάβω πως τέτοιες ζημιές δε λογαριάζουν παρά πολύ για ορισμένους ανθρώπους. Δυστυχώς, δεν πρόκειται μόνο γι’ αυτόν τον κίνδυνο.

Όλοι πια το διδάχτηκαν και το ξέρουν πως στις δικτατορικές καταστάσεις, η αρχή μπορεί να μοιάζει εύκολη, όμως η τραγωδία περιμένει, αναπότρεπτη, στο τέλος. Το δράμα αυτού του τέλους μας βασανίζει, συνειδητά ή ασυνείδητα όπως στους παμπάλαιους χορούς του Αισχύλου. Όσο μένει η ανωμαλία, τόσο προχωρεί το κακό.

Είμαι ένας άνθρωπος χωρίς κανένα απολύτως πολιτικό δεσμό, και, μπορώ να το πω, μιλώ χωρίς φόβο και χωρίς πάθος. Βλέπω μπροστά μου τον γκρεμό όπου μας οδηγεί η καταπίεση που κάλυψε τον τόπο. Αυτή η ανωμαλία πρέπει να σταματήσει. Είναι Εθνική επιταγή.
Τώρα ξαναγυρίζω στη σιωπή μου. Παρακαλώ το Θεό, να μη με φέρει άλλη φορά σε παρόμοια ανάγκη να ξαναμιλήσω».

Γενοκτονία, προσφυγιά και τα οστά των προγόνων μας

Θ . Μαλκίδης 

Η προσφυγιά των διασωθέντων της Γενοκτονίας που συνεχίζεται και τα οστά των προγόνων μας 

Από την ομιλία στον Πολιτιστικό Σύλλογο Ποντοκώμης

Οι κάτοικοι της Ποντοκώμης αφού σώθηκαν από τη Γενοκτονία, αφού προσφυγοποιήθηκαν από την Αργυρούπολη, το Καρς, έφτασαν στην Ελλάδα, στην Ποντοκώμη και  ετοιμάζονται να γίνουν ξανά πρόσφυγες. 

Όταν ήρθαν οι πρόγονοί μας έφεραν μαζί τους τα κειμήλια, τις εικόνες, ακόμη και τις καμπάνες της εκκλησίας. 

Τώρα που σε λίγους μήνες θα ξαναγίνουν πρόσφυγες, οφείλουν μαζί με τα κειμήλια, να σεβαστούν αυτούς που τους έφεραν στη ζωή και τώρα βρίσκονται στα μνήματα, στα ταφία. 

Οφείλουν να πάρουν μαζί τους τα οστά των προγόνων τους και να τα εναποθέσουν στον νέο τόπο εγκατάστασή τους.  

Τιμώντας και συνεχίζοντας την παράδοση και την ιστορία. 

Γιατί όπως γράφει ο σπουδαίος ποιητής μας Δημήτρης Λειβαδίτης, <<οι Έλληνες είναι γεννημένοι από τους πεθαμένους>>.....

Τα άταφα οστά των πεσόντων στρατιωτικών το 1940-1941 και το θράσος των συνεργατών των Ναζί Τσάμηδων

Θ. Μαλκίδης

Οι ήρωες του 1940-1941 και τα άταφα οστά τους 

Από την ομιλία στο Δημοτικό Θέατρο Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης στην εκδήλωση που οργάνωσε το <<Σωματείο Συνεργασία Μετόχων  ΟΑΣΘ>>

Οι Έλληνες  στρατιώτες που αντιστάθηκαν στους Ιταλούς εισβολείς και παρέδωσαν ψυχή και σώμα για την Ελευθερία, ξεχάστηκαν από τους ζώντες και τους έχοντες  την ευθύνη για την περισυλλογή των οστών τους.

Με εξαίρεση τους θαρραλέους Έλληνες και Ελληνίδες της Βορείου Ηπείρου που φύλαξαν τα οστά των στρατιωτών σε λιγοστά και κρυφά κοιμητήρια, στη Χιμάρα γνώρισα μία εξ΄αυτών, η πραγματικότητα εκφράζεται από την   «Ένωση Τέκνων -Συγγενών Πεσόντων κατά το Έπος 1940 – 41».
Η Ένωση ζητά «να αποκατασταθεί η μεγάλη εθνική και ανθρωπιστική εκκρεμότητα με τους πεσόντες κατά το Έπος του 1940, που παραμένουν άταφοι ή προσωρινά θαμμένοι επί 75 χρόνια. Πέρα από τη Συνθήκη Φιλίας και Συνεργασίας, που υπεγράφη στις 21 Μαρτίου του 1996, η υποχρέωση αυτή απορρέει και από την Συμφωνία που υπεγράφη μεταξύ των δύο χωρών και κυρώθηκε από τη Βουλή της Αλβανίας, στις 24 Μαρτίου 2010 και προβλέπει την περισυλλογή των οστών και τον τιμητικό και ευπρεπή ενταφιασμό των Ελλήνων στρατιωτών. Επιτέλους πρέπει να συνεδριάσει η Διακρατική Επιτροπή Ελλάδας – Αλβανίας που συνεδρίασε μόνο μια φορά το 2012 και να υλοποιηθούν τα όσα συμφωνήθηκαν και συμπεριελήφθησαν στον Κανονισμό Λειτουργίας». 
Εκτός από τη συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας για το θέμα αυτό, που δεν υλοποιήθηκε ακόμη, υπάρχει και διεθνής νομολογία και ανθρωπιστική πρακτική για τους νεκρούς πολέμου.

Στη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου σκοτώθηκαν επί του αλβανικού εδάφους 7.948 Έλληνες αξιωματικοί και στρατιώτες.  Λίγοι πεσόντες είναι ενταφιασμένοι στο νεκροταφείο στο Βουλιαράτι, ενώ διάσπαρτοι τάφοι Ελλήνων στρατιωτών, υπάρχουν στην Τρεμπεσίνα και το Πόγραδετς, στο 731 και στην Κλεισούρα στα υψώματα του Μπουμπίβι και στην πεδιάδα του Βούρκου,στο Mάλι Σπατ και την Κορυτσά,  σε πλαγιές, βουνά και δάση. Ενώ από τον Ιανουάριο του 2018 μέχρι σήμερα σήμερα έχει γίνει εκταφή οστών από 108 στρατιώτες. 

Σαν να μην έφταναν όλα τα παραπάνω με την παγκοσμίως γνωστή αδιαφορία του ελλαδικού κράτους για τους Έλληνες που αντιστάθηκαν και σκοτώθηκαν, ο   πρόεδρος του  κόμματος των  συνεργατών των Ναζί στην κατοχή , Τσάμηδων και αντιπρόεδρος της Αλβανικής Βουλής Σπετίμ Ιντρίζι δήλωσε  ότι «…οποιαδήποτε ενέργεια για τον εντοπισμό και την εκταφή των Ελλήνων πεσόντων στρατιωτικών του έπους 1940-41, θα κατασταλεί βίαια από δυνάμεις του κόμματος του!!! ».

Το έγκλημα από τους  συνεργάτες των Γερμανών στην κατοχή, συνεχίζεται. Αφού δολοφόνησαν τους Έλληνες στη Θεσπρωτία και αλλού, αφού καταδικάστηκαν ως δωσίλογοι, τώρα χωρίς αιδώ ζητούν απόδοση περιουσιών και ιθαγένειας, αποκατάσταση και αποζημίωση, μη επιτρέποντας να εκταφούν τα οστά των Ελλήνων στρατιωτών του έπους του 1940.

Η απάντηση του ελλαδικού κράτους είναι επιβεβλημένη, αν και έχουμε πολλές αμφιβολίες.  Περιμένουμε όμως ως Έλληνες και αυτό είναι σίγουρο ότι θα γίνει, να αποδοθεί η Νέμεσις για το έγκλημα της Ύβρεως έναντι των οστών των Ελλήνων στρατιωτών….. 

Κεμάλ- Χίτλερ- Ερντογάν: Όταν το έγκλημα δεν τιμωρείται, επαναλαμβάνεται!

Θεοφάνης Μαλκίδης

Κεμάλ- Χίτλερ- Ερντογάν: Όταν το έγκλημα δεν τιμωρείται, επαναλαμβάνεται!

Από την ομιλία στον Πολιτιστικό Σύλλογο Ποντοκώμης. 

Με την εξέλιξη και την υλοποίηση του κινήματος των 

Νεότουρκων εμφανίσθηκε 

και εδραιώθηκε η εθνικιστική ιδεολογία και με την 

κατάκτηση της εξουσίας 

το 1908,εκδηλώθηκε η θέληση να εξαφανιστούν 

 οι Έλληνες, οι Αρμένιοι, οι Ασσύριοι,

θέληση η οποία υλοποιήθηκε πριν και κατά τη διάρκεια του 

Α' Παγκοσμίου Πολέμου.

Οι 'Έλληνες,μαζί με τους άλλους λαούς ήταν οι κεντρικοί στόχοι.Το σύνθημα των 

Νεότουρκων ότι  στο Οθωμανικό κράτος πρέπει να υπάρχουν 

μόνο 

Οθωμανοί-μουσουλμάνοι και κατ' επέκταση μόνο Τούρκοι,

στην Κεμαλική 

ιδεολογία το σύνθημα αυτό  γίνεται «ένα κράτος,ένα έθνος,

μία γλώσσα».

O Κεμαλισμός αποτελεί 

τη συνέχεια και εξέλιξη του κινήματος των Νεότουρκων¹,

ο Κεμαλισμός 

στη συνέχεια αποτέλεσε το πρότυπο του Χίτλερ και των Ναζί και σήμερα του Ερντογάν και του κράτους- μαφία που έχει δημιουργήσει.

O Κεμαλισμός είναι ένα «ιδεολογικό φαινόμενο» που η 
γέννησή του ξεκινά 
από την περίοδο κατάρρευσης του Οθωμανικού κράτους και 
της εμφάνισης 
της εθνικιστικής και ρατσιστικής κίνησης της«Ένωσις και 
Πρόοδος» των 
«Νεότουρκων» στην οποία ενώ ο Κεμάλ κράτησε 
πρωταγωνιστικό ρόλο,
για τους ευνόητους λόγους η τουρκική ιστοριογραφία τον 
κατατάσσει στους 
απλούς αξιωματικούς που όπως πολλοί άλλοι,«παραπλανήθηκε».

O 'Ερικ Τσούρχερ (Eric Zurcher) τονίζει ότι ο Μουσταφά Κεμάλ υπήρξε 
πιθανότατα ένα από τα έμπιστα μέλη της Επιτροπής,αν και ποτέ 
δεν κατέλαβε εξέχουσα θέση,γεγονός άλλωστε το οποίο παραδέχτηκε το 1923,
λέγοντας ότι «όλοι υπήρξαμε μέλη της Ένωσης και Προόδου»².

Ο Κεμαλισμός,ως κυρίαρχη ιδεολογία,διαμορφώθηκε κατά τη διάρκεια της 
ελληνικής στρατιωτικής παρουσίας στη Μικρά Ασία (1919-1922)³ και της 
μονοκομματικής περιόδου της Τουρκίας (1923-1946) με στόχο να προσφέρει μια 
νέα ταυτότητα.
Στην περίπτωση των Ναζί,η ηττημένη Γερμανία 
του Α' Παγκοσμίου Πολέμου έπρεπε να αναστηθεί και μόνο ένας Φύρερ,στα 

πρότυπα του Κεμάλ, θα μπορούσε να το κάνει πράξη.
Κατ΄ αντιστοιχία,το Ναζιστικό μοντέλο,αφού ακολούθησε 
πιστά τα παραπάνω ρατσιστικά βήματα καθαρότητας της Γερμανίας,τα εξέλιξε 
με τον πιο απάνθρωπο και βάρβαρο τρόπο.

Ο Κεμαλισμός,όπως και ο Ναζισμός, σήμερα το καθεστώς Ερντογάν, δίνει ιδιαίτερη έμφαση στο ρόλο του κράτους,
το οποίο καλείται με την παρέμβασή του σε 
όλες τις σφαίρες της κοινωνικής ζωής,
με την οικονομική ανάπτυξη,πάντα εις βάρος των 
«ανεπιθύμητων»,τον 
περιορισμό και τον έλεγχο της θρησκείας,με την επιβολή και την 
περιφρούρηση των μεταρρυθμίσεων,να λειτουργήσει ως μοχλός εκσυγχρονισμού,
με την έννοια του εκδυτικισμού,της τουρκικής κοινωνίας.


Θεματοφύλακες του 
Κεμαλισμού και του Ναζισμού και του καθεστώτος Ερντογάν, υπήρξαν,κατά κύριο λόγο,οι στρατιωτικοί,οι οποίοι 
έπαιξαν βασικό ρόλο στην εδραίωση του Κράτους - κόμματος και του κόμματος - 
Κράτους.

Ο Κεμαλισμός,και αναμφισβήτητα και ο Ναζισμός,με τους «κατώτερους λαούς»,
μορφοποιήθηκε ουσιαστικά με τις εθνοκτόνες,αντιδημοκρατικές διαδικασίες 
εναντίον των Ελλήνων και των υπολοίπων λαών του κράτους. Κάτι που επαναλαμβάνει σήμερα ο Ερντογάν. 
H «Νέα Τουρκία» δημιουργήθηκε από τον Κεμάλ στη βάση της 
εξαφάνισης κάθε ίχνους ελληνικής,αρμενικής παρουσίας στην κοινωνία,την οικονομία,τον πολιτισμό.
Το παραπάνω πρότυπο ακολουθήθηκε πιστά από τους Ναζί και από τον Χίτλερ,
προσδοκώντας στη δημιουργία του αιώνιου Γ' Ράιχ.

Ο Ιωάννης Καποδίστριας ως πρότυπο πολιτικού λόγου και πράξης για το σήμερα

Ο  Ιωάννης Καποδίστριας ως πρότυπο πολιτικού λόγου και πράξης για το σήμερα  

Η ομιλία του Θ. Μαλκίδη για τον Ιωάννη Καποδίστρια θα μεταδοθεί σήμερα 26 Μαρτίου από το ραδιόφωνο της Πειραϊκής Εκκλησίας στις 12: 10, στους 91,2 των FM και από το διαδίκτυο στην παρακάτω διεύθυνση

Η συμβολή των Θρακών, Ποντίων και Μικρασιατών στην Επανάσταση του 1821

Θεοφάνης Μαλκίδης

Η συμβολή των Θρακών, Ποντίων και Μικρασιατών στην Επανάσταση του 1821

Από την ομιλία στην εκδήλωση του Πολιτιστικού Συλλόγου Ποντοκώμης

1. Η απουσία
Παρά το γεγονός ότι η συμβολή των Θρακών, των Ποντίων και των Μικρασιατών στην εθνική παλιγγενεσία, στην επανάσταση του 1821, είναι εξίσου σημαντική με τα άλλα κομμάτια του ελληνικού λαού, εντούτοις, λόγοι που συνδέονται με ξένα συμφέροντα και επιδιώξεις και ελλαδικές προτεραιότητες περιθωριοποίησαν και αυτήν την παράμετρο.

Δεν έχει μέχρι σήμερα αξιολογηθεί η προσφορά των Ελλήνων της Ανατολής στον αγώνα του 1821. Η επίσημη και η σχολική ιστορία τίποτε δεν αναφέρει για ενεργό συμμετοχή του Θρακικού, Ποντιακού και Μικρασιατικού Ελληνισμού στον αγώνα της Ανεξαρτησίας. Αναφέρει ελάχιστα μόνο για τους διωγμούς του ελληνικού στοιχείου στο χώρο της Ανατολής, παρόλο που και στη μία και στην άλλη περίπτωση και ενεργητική συμμετοχή των Ελλήνων υπήρξε στην Επανάσταση και μεγάλες ήταν οι θυσίες του Θρακικού, Ποντιακού και Μικρασιατικού Ελληνισμού.

2. Ο Θρακικός, ο Παρευξείνιος και Μικρασιατικός Ελληνισμός στο 1821

Το 1814 όταν ιδρύεται η Φιλική Εταιρεία στην Οδησσό, η πόλη κατοικείται από 4000 Έλληνες, εκ των οποίων το 80% είναι Πόντιοι. Μεταξύ των μυημένων, φαίνεται να συμπεριλαμβάνονταν και κρυπτοχριστιανοί, ενώ σημαντική εκπρόσωπος της Ποντιακής συμμετοχής υπήρξε η οικογένεια των Yψηλαντών, η οποία θυσίασε θέσεις, πλούτο, καριέρα για να μπει μπροστά στον αγώνα της Ελευθερίας. Με την ανάληψη της αρχηγίας της Φιλικής Εταιρείας ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, περνάει τον Προύθο στις 22 Φεβρουαρίου 1821 και υψώνει τη σημαία της Επανάστασης στο Ιάσιο της Μολδοβλαχίας στις 24 Φεβρουαρίου , εκδίδοντας την προκήρυξη της Επανάστασης με τον τίτλο «Μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος».

Πολλοί συμμετείχαν στη Φιλική Εταιρεία και πολλοί νέοι από την Θράκη, τον Πόντο, τη Μικρά Ασία κατατάχθηκαν στον Ιερό Λόχο του Πόντιου, Θρακιώτη και Κωνσταντινουπολίτη Αλέξανδρου Υψηλάντη, συμβάλλοντας στην στελέχωσή του.

Η αποφασιστική συμβολή του κινήματος του Αλέξανδρου Υψηλάντη στην επιτυχία της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 αναγνωρίζει και καταγράφει, μεταξύ άλλων, ο εκ σύγχρονος της επαναστάσεως ιστορικός Ηλίας Φωτεινός και ο  Ιωάννης Φιλήμων, ιστορικός και αγωνιστής της Επανάστασης του 1821.

Ένας από τους Ιερολοχίτες που επέζησε από τη μάχη στο Δραγατσάνι ήταν ο Θρακιώτης Κωνσταντίνος Ξενοκράτης που γεννήθηκε στο Σαμάκοβο το 1803 και εγκαταστάθηκε στο Βουκουρέστι. Εκεί απέκτησε μεγάλη περιουσία και διέθεσε μεγάλο μέρος της στην ίδρυση ελληνικών σχολείων στην γενέτειρά του, στη Βιζύη και το Μεσολόγγι (Ξενοκράτειο Παρθεναγωγείο), ενώ μαζί με τον αδελφό του μετέτρεψε την οικία τους στη Ρουμανική πρωτεύουσα σε νοσοκομείο της ομογένειας. Στη Σωζόπολη υπό το μητροπολίτη Παίσιο Πρικαίο και τον αδελφό του Δημήτριο Βάρη, στην Καλλίπολη, στην Αδριανούπολη, στις Σαράντα Εκκλησίες, στο Σαμάκοβο, στη Φιλιππούπολη, στα Λάβαρα, στην Αίνο 
( καπετάνιοι Χατζή-Αντώνης Βισβίζης και η γυναίκα του Δόμνα), στη Σαμοθράκη με τη μαζική σφαγή των κατοίκων της, σημειώθηκαν επαναστατικά κινήματα. Πολλοί Θρακιώτες, Πόντιοι και Μικρασιάτες πήραν μέρος στο κύριο πεδίο της επανάστασης, στο νότιο Ελλαδικό χώρο, ενώ ένοπλα σώματα Θρακών υπό τον Μητροπολίτη Μαρωνείας Κωνστάντιο 500 ανδρών, συμμετείχαν στο κίνημα του Μακεδόνα Εμμανουήλ Παπά.