Αποχαιρετισμός στον Γιώργο Ανδρεάδη

Θ. Μαλκίδης

Αποχαιρετισμός στον Γιώργο Ανδρεάδη

Πως μπορεί να κατανοήσει ο άνθρωπος το θάνατο; 

Πως μπορεί να καταλάβει το τέλος;

Πως μπορεί να ερμηνεύσει το γεγονός πως ότι αγάπησε δεν θα το ξαναδεί;

Και όλοι εμείς Γιώργο, δεν μπορούμε να κατανοήσουμε, να καταλάβουμε, να αντιληφθούμε, να ερμηνεύσουμε, ότι δεν θα σε ακούσουμε ξανά να μας μιλάς  για την πατρίδα και  για τους ανθρώπους της, για τα ρασία και τα παρχάρια, για όλα αυτά που αγάπησες τόσο πολύ.

Δεν μπορούμε να εξηγήσουμε  Γιώργο, πως  δεν θα σε δούμε να μας συντροφεύεις στα ταξίδια  στον Πόντο, να μας λες  ιστορίες που μόνο εσύ γνώριζες, γιατί η ιστορία ξέρει σε ποιον να απευθυνθεί.

Άλλωστε έγραψες βιβλία λες και ήσουν μπροστά στα γεγονότα, λες και ήσουν μέρος της ιστορίας.

Όμως Γιώργο η πίστη μας στο Θεό είναι βαθιά, και ξέρουμε  η ζωή δεν τελειώνει τώρα. Και  η δική σου ζωή δεν τελείωσε, αλλά αρχίζει. Και είμαστε βέβαιοι ότι ο Θεός σε κατέταξε ήδη μεταξύ των δικαίων, των αληθινών, των φωτεινών. Γιατί πάντοτε ζήτησες και αγωνίστηκες για  τη δικαιοσύνη, την αλήθεια, το φως. 

Τώρα Γιώργο γνωρίζουμε ότι  η  όμορφη, Ποντιακή, Ελληνική ψυχή σου, χαίρεται την αιώνια ζωή. Χαίρεται γιατί έχει βρει την πραγματική  ανάπαυση, την αληθινή χαρά. Χαίρεται γιατί βρήκε τους προγόνους της, την οικογένεια, τη μητέρα και τον πατέρα της, βρήκε τους δολοφονημένους αδελφούς μας, τις γυναίκες και τα ορφανά, βρήκε την Ταμάμα, το Χουσνί, τον Θόδωρον, την Τολίκα, τους Κρωμέτες και χιλιάδες άλλους.

Η  ξεχωριστή προσωπικότητά σου Γιώργο, ανέδειξε  το σύγχρονο Ποντιακό ζήτημα, με βιβλία, ομιλίες, παρεμβάσεις, λόγο και πράξη. Κατανόησες τη σπουδαιότητα της επανασύνδεσής μας με τον σύγχρονο Πόντο και τους ανθρώπους του, τους δικούς μας ανθρώπους, αναδεικνύοντας αποσιωπημένες και άγνωστες στιγμές της Ποντιακής ιστορίας, αγωνίστηκες για το ζήτημα της Γενοκτονίας των αδελφών μας,  πάλεψες για την ανέγερση του ιερού Ναού του Αγίου Ευγενίου στη Ρωμανία και για μία σειρά από άλλες σπουδαίες ψηφίδες του όμορφου Ποντιακού ψηφιδωτού. Έχοντας  γνώση της πορείας του Ποντιακού ζητήματος,  Γιώργο, μπορείς να χαρακτηριστείς,  ως ένας  συνεπής και ανιδιοτελής αγωνιστής του Ποντιακού ζητήματος.

Γιώργο,  ήσουν    αληθινός  γι’ αυτό και διώχθηκες από τις φασιστικές δυνάμεις της λήθης και του σκότους. Γι ΄αυτό  αυτοί που διέπραξαν τη Γενοκτονία, σου απαγόρευσαν να επισκεφθείς ξανά τον Πόντο.

Τώρα όμως Γιώργο κανένα σύνορο δεν θα είναι κλειστό, κανένα διαβατήριο δεν θα λήξει,  κανένα τουρκικό έγγραφο δεν θα μπορεί να σε απελάσει από τον Πόντο. Τώρα είσαι στην πατρίδα, χωρίς κανένας να μπορεί να σου το απαγορεύσει.

 Συμπατριώτες μην κλαίτε τον Γιώργο. Εκείνος δεν θέλει να κλαίμε και να λυπόμαστε. Ο Γιώργος τώρα  ακούει λύρες, βλέπει τους αδελφούς μας να του κάνουν υποδοχή  με χορούς της Ρωμανίας και  θα βλέπει εμάς  να λυπόμαστε;

Γιώργο σε αποχαιρετούμε έχοντας τη βεβαιότητα ότι κέρδισες με την αξία σου αυτό που προσδοκούμε όλοι μας. 

Την αιώνια, την πραγματική ζωή.

Γιώργο, Καλό Παράδεισο, Καλή Αντάμωση, Καλή Ανάσταση.

Καλή Χρονιά, Καλή Λευτεριά. (Στη Μνήμη του Γιώργου Ανδρεάδη)

Θ. Μαλκίδης

Καλή Χρονιά, Καλή Λευτεριά 

Κάθε τέλος μίας χρονιάς αποτελεί και έναν προσωπικό απολογισμό, φαντάζομαι και συλλογικό. Άλλωστε έτσι αρμόζει σε πολιτικά όντα. Και βεβαίως κάθε αρχή ενός νέου έτους αποτελεί ένα ξεκίνημα για, συν Θεώ, μεγάλες, όπως αρμόζει σε ανθρώπινες υπάρξεις, πράξεις.  

Πράξεις που να είναι αντίστοιχες με αυτές που προσδοκά να υλοποιήσει κάθε άνθρωπος που νοιάζεται και αγαπά τη ζωή, που αγαπά δηλαδή τους συνανθρώπους του και μάχεται για κάτι ανώτερο και σπουδαίο. Πράξεις που να είναι αντίθετες με αυτές που έκανε και ντρέπεται, βλάπτοντας, συκοφαντώντας, δυσφημίζοντας, ακόμη και κολακεύοντας, όπως έλεγε ο Διογένης αναφέροντας ως το μεγαλύτερο κακό.

Ο  Γιώργος  Σεφέρης  μιλώντας  το 1969 για την κατάσταση στην Ελλάδα, την εποχή εκείνη, καταγράφει με εντυπωσιακά προφητικό τρόπο και το σήμερα: "Μας έχει επιβληθεί ένα καθεστώς ολωσδιόλου αντίθετο με τα ιδεώδη για τα οποία πολέμησε ο κόσμος μας και τόσο περίλαμπρα ο λαός μας .... Είναι μια κατάσταση υποχρεωτικής νάρκης, όπου όσες πνευματικές αξίες κατορθώσαμε να κρατήσουμε ζωντανές, με πόνους και με κόπους, πάνε κι αυτές να καταποντιστούν μέσα στα ελώδη στεκούμενα νερά. Δε θα μου ήταν δύσκολο να καταλάβω πως τέτοιες ζημιές δε λογαριάζουν πάρα πολύ για ορισμένους ανθρώπους....Όσο μένει η ανωμαλία, τόσο προχωρεί το κακό".

Ζούμε σε δύσκολες εποχές, δύσκολες στιγμές. Η Ελλάδα, η πατρίδα μας, ο χώρος μας, ο τόπος μας, δεν  αναγνωρίζεται, προσωπικά δεν αναπαύομαι, από όσα βλέπω και αισθάνομαι. Φασισμός και βιασμός παντού.  Ζω στον τόπο μου, νοσταλγώντας τον τόπο μου.

Κράτος διαλυμένο, χρεοκοπημένο, δουλικό σε κάθε είδους δανειστές και απαιτήσεις, Παιδεία με εθνομηδενιστές, αρνητές και  ψευτοκαθηγητές,  Υγεία και Πρόνοια  που καταρρέουν, Αγροτικός κόσμος που καταστρέφεται,  Νέοι και Μεγαλύτεροι που φεύγουν αηδιασμένοι αναζητώντας εργασία  και δικαιοσύνη, Διανοούμενοι που σιωπούν για την τραγωδία του λαού μας, Ψευτοπολιτικοί που διορίζονται βάσει (οικογενειακής ή άλλης ) επετηρίδας,  Ψευτοκόμματα- παρακρατικοί μηχανισμοί, Μεγαλοαπατεώνες που παριστάνουν τους σπουδαίους,  Αφύσικο που βαπτίζεται Φυσικό, Αμαρτία που τη βάπτισαν Αρετή, όπως γράφει ο Ελύτης......

Και  συμπληρώνει ο  Διονύσιος Σολωμός στην επιστολή του στον απομνημονευματογράφο του Κολοκοτρώνη, Γ. Τερτσέτη : "Η διαφθορά είναι τόσο γενική κι έχει τόσο βαθιές ρίζες, που σε κάνει να σαστίζεις"

Βρισκόμαστε μπροστά σε αδιέξοδο, οικονομικό, κοινωνικό, πνευματικό, αξιακό  και δεν πρέπει να σιωπήσουμε, ούτε να φλυαρήσουμε.  Όπως καταλήγει ο Σεφέρης στο μήνυμά του  :"είμαι ένας άνθρωπος χωρίς κανένα απολύτως πολιτικό δεσμό και, μπορώ να το πω, μιλώ χωρίς φόβο και χωρίς πάθος. Βλέπω μπροστά μου τον γκρεμό όπου μας οδηγεί η καταπίεση που κάλυψε τον τόπο. Αυτή η ανωμαλία πρέπει να σταματήσει. Είναι εθνική επιταγή".

Εύχομαι, Καλή Χρονιά, Καλή Λευτεριά, από κάθε είδους δεσμά, αγωνιζόμενος για  μία αναγέννηση,  κοινωνική και εθνική, ακολουθώντας τα λόγια του Σολωμού: "Μόνον όταν οι αφορμές της διαφθοράς εξολοθρευθούν πέρα ως πέρα, θα μπορέσουμε να έχουμε μία ηθική αναγέννηση. Τότε, το μέλλον μας θα είναι μεγάλο, όταν όλα στηριχθούν στην ηθική, όταν θριαμβεύσει η δικαιοσύνη, όταν τα γράμματα καλλιεργηθούν όχι για μάταιη επίδειξη, παρά για το όφελος του λαού, που έχει ανάγκη από πραγματική παιδεία και από μόρφωση όχι σχολαστική".

Υ.Γ. Την ώρα που έγραφα τις παραπάνω σκέψεις,  πληροφορήθηκα το θάνατο του εξαιρετικού φίλου μου, του συγγραφέα Γιώργου Ανδρεάδη, με τον οποίο συνδέθηκα πέρα από τους φιλικούς δεσμούς και με αισθήματα (αλληλο)εκτίμησης. Εύχομαι και προσεύχομαι ο Θεός να τον αναπαύσει και να δώσει στην οικογένεια του και σε όλους μας,  παρηγοριά αλλά και ελπίδα, για να τον μνημονεύουμε πάντα, εμπνεόμενοι από αυτόν και τα γραπτά του. 
Γιώργο, Καλό Παράδεισο,  Καλή Αντάμωση και Καλή Ανάσταση. 

Για τον Γιώργο Ανδρεάδη

Θ. Μαλκίδης

Για τον Γιώργο Ανδρεάδη

Με τον Γιώργο γνωριστήκαμε πριν χρόνια και  μιλήσαμε  για τον Πόντο, την Ιστορία, την Καλαμαριά, την "Ταμάμα", την "Τολίκα", τον "Θόδωρον" και  για πολλά άλλα. Μιλούσε και έπραττε έχοντας οδηγό τη κληρονομιά  του Πόντου, των προγόνων του, της οικογένειάς του και ειδικότερα  της σημαντικής προσωπικότητας του πατέρα του. Έγραφε λες και ήταν μπροστά στα γεγονότα, λες  ήταν μέρος  της ιστορίας.  Η "Ταμάμα" και εκατοντάδες  άλλες στιγμές   αυτόν "βρήκαν" για να τις καταγράψει,  γιατί  η ιστορία γνώριζε σε ποιον να απευθυνθεί. 


Γιώργο,  νιώθω υπερήφανος που συνεργάστηκα  μαζί σου,  που συνδεθήκαμε με δεσμούς φιλίας και αλληλοεκτίμησης, αλήθειας και συνοδοιπορίας, που βαδίσαμε μαζί σε κοινούς αγώνες, που μου μίλησες για τις χαρές και τις λύπες σου, για τις σκέψεις σου, για την πορεία του Ποντιακού ζητήματος.
Αναφέρω, μεταξύ των πολλών,  δύο κοινές προσπάθειες μας για υπόθεση ανάδειξης της Γενοκτονίας. 
Η πρώτη ήταν στη Ρωσία, όταν βρεθήκαμε ανάμεσα στους αδελφούς μας, σε μία μεγάλη εκδήλωση. Εκεί  η υπόθεση αναγνώρισης της Γενοκτονίας, έγινε γνωστή και αποτέλεσε απαρχή και συνέχεια, πολλών και  σημαντικών.... 

Η δεύτερη ήταν στη Γερμανία, στη Στουτγκάρδη, όταν μιλήσαμε στην πλατεία του Δημαρχείου στην πρώτη ανοικτή εκδήλωση για το ζήτημα της Γενοκτονίας. Στην εκδήλωση που οργάνωσε η Ποντιακή Εστία Στουτγκάρδης και ο κοινός και εξαιρετικός φίλος μας Δημήτρης Οξυζίδης,   μιλήσαμε, μαζί με τη Τέσα Χόφμαν, στη Γερμανική, Τουρκική, Αγγλική, Ελληνική γλώσσα, αλλά και στην Ποντιακή διάλεκτο. Από εκείνη την εκδήλωση προέκυψαν μία σειρά από πολλές και σπουδαίες πρωτοβουλίες, για την ιερή και μεγάλη υπόθεση της Γενοκτονίας.

Είμαι ευτυχής που γνώρισα έναν άνθρωπο, ένα  συγγραφέα, ένα πολιτικό ον, έναν Πόντιο, έναν Έλληνα, όπως εσένα  Γιώργο. 
Εύχομαι και προσεύχομαι ο Θεός να σε αναπαύσει και να δώσει στην οικογένεια σου και σε όλους μας,  παρηγοριά αλλά και ελπίδα, για να σε  μνημονεύουμε πάντα, εμπνεόμενοι από τα γραπτά σου και από την ύπαρξή σου στη ζωή αυτή . 

Γιώργο, Καλό Παράδεισο,  Καλή Αντάμωση και Καλή Ανάσταση.