“400 τόννους οστών Ελλήνων,από τα Μουδανιά εις την Μασσαλίαν,προς βιομηχανοποίησιν......

Θεοφάνης Μαλκίδης

Μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών

“....400 τόννους οστών Ελλήνων, από τα Μουδανιά της Μικράς Ασίας εις την Μασσαλίαν, προς βιομηχανοποίησιν......

Αυτές τις ημέρες του 1922 γραφόταν δύο από τις τελευταίες πράξεις της Γενοκτονίας εναντίον των Ελλήνων της Θράκης, της Μικράς Ασίας, του Πόντου. Μία ήταν καταστροφή της Σμύρνης και η άλλη η ανακωχή των Μουδανιών, με την οποία ο Ελληνισμός υποχρεώθηκε σε φυγή και από τη Θράκη. Από τον όμορφο αυτό λιμένα όμως της Θρακικής ενδοχώρας, δεκαπέντε μήνες αργότερα θα διαδραματιζόταν η τελευταία και πιο φρικιαστική πράξη του Ελληνικού Ολοκαυτώματος. Μπορεί οι Νεότουρκοι, Τζεμάλ, Ενβέρ και Ταλαάτ πασά και ο Μουσταφά Κεμάλ, να δολοφόνησαν 1.000.000 Έλληνες και Ελληνίδες, αλλά φρόντισαν να τα εξαφανίσουν τα ίχνη τους, με ένα τρόπο που αφού δεν τιμωρήθηκε. επαναλήφθηκε από τον πιστό τους μαθητή Χίτλερ, λίγα χρόνια αργότερα. 

Ο Χ. Αγγελομάτης στο βιβλίο του «Χρονικόν Μεγάλης Τραγωδίας» (Αθήνα 1924) αναφέρεται στο μέγεθος του εγκλήματος, τους θύτες και τους συνεργάτες τους: «Οι παλαιότεροι θα ενθυμούνται την δημοσιευθείσαν είδησιν εις τα αθηναϊκάς εφημερίδας, μίαν ημέρα του Φεβρουαρίου του 1924. Το προσεγγίσαν εις την Θεσσαλονίκην αγγλικόν πλοίον “Ζαν”, μετέφερε 400 τόννους οστών Ελλήνων, από τα Μουδανιά της Μικράς Ασίας εις την Μασσαλίαν, προς βιομηχανοποίησιν. Οι εργάται του λιμένος Θεσσαλονίκης, πληροφορηθέντες το γεγονός, εμπόδισαν το πλοίον να αποπλεύσει, επενέβη όμως ο Άγγλος πρόξενος και επετράπη ο απόπλους» .

Έτσι όπως αναφέρει ο διευθυντής του Μουσείο της Γενοκτονίας στο Ερεβάν, Χαΐκ Ντεμογιάν, στην ομιλία του για τη Γενοκτονία των Ελλήνων (Αθήνα, Μάιος 2014) “η τουρκική πολιτική της γενοκτονίας, κατά των Αρμενίων, των Ελλήνων και των Ασσυρίων, αφού παρέμεινε ατιμώρητη, έχει γεννήσει νέο κακό για την ανθρωπότητα. Η ατιμωρησία και η απροκάλυπτη εύνοια εκ μέρους των παγκόσμιων μεγάλων δυνάμεων προς ένα κράτος-διάδοχο και συνεχιστή της οθωμανικής παράδοσης, δημιούργησαν το γόνιμο έδαφος ώστε να φυτρώσουν σε αυτό νέα σχέδια για τη διάπραξη γενοκτονίας. Η ατιμωρησία και ως επακόλουθο η επιθετική συμπεριφορά του τουρκικού κράτους, οδήγησαν σε νέα εγκλήματα”.

Μπροστά στο έγκλημα κανείς δεν έχει δικαιώμα να σιωπήσει, πόσο μάλλον να το αρνείται. Μπροστά στην σύληση των οστών των δικών μας ανθρώπων, από εκεί απ΄ όπου είναι βγαλμένη η ελευθερία των Ελλήνων, όπως γράφει ο Διονύσιος Σολωμός “εμείς οι απόγονοι αυτών που βίωσαν τη φρίκη της Γενοκτονίας των Αρμενίων, Ελλήνων και Ασσυρίων, όπως λέει ο Αρμένιος συναγωνιστής Χ. Ντεμογιάν, “δεν έχουμε το δικαίωμα να σιωπούμε και να ανεχόμαστε την εγκληματική άρνηση των διαπραχθέντων φρικαλεοτήτων και των συνέπειών τους. Το ηθικό χρέος της νέας γενιάς των Αρμενίων, Ελλήνων και Ασσυρίων δεν είναι μόνο να τιμά και να θυμάται, αλλά από κοινού, χέρι-χέρι, να συνεχίζει τον αγώνα για την αποκατάσταση της δικαιοσύνης.
Πρέπει να πιστεύουμε και να είμαστε σίγουροι ότι η δικαιοσύνη θα επικρατήσει, αν είμαστε μαζί στον αγώνα μας και αν είμαστε γεμάτοι πίστη στην επιτυχή κατάληξή του. Η Πατρίδα των προγόνων μας – είναι και δική μας Πατρίδα, ανεξάρτητα από το πού και πότε εμείς και οι απόγονοί μας θα ζήσουν. Ας μην ξεχνάμε λοιπόν τον πόνο, τους καημούς και τα ανεκπλήρωτα όνειρα των προγόνων μας και μαζί να σηκώσουμε το λάβαρο του αγώνα για να θριαμβεύσει το δίκαιο και η αλήθεια”.

Υ.Γ. Οι 400 τόνοι οστών που μετέφερε το πλοίο από τα Μουδανιά στη Μασσαλία, είναι πολλές χιλιάδες   πρόγονοί μας.   Πέρα από το σεβασμό, οφείλουμε και την αλήθεια   σ΄αυτούς   για τη  Γενοκτονία, αυτή  που δυστυχώς  πολλοί

Ο Καποδίστριας και η σημερινή “ηγεσία”

Θεοφάνης Μαλκίδης

Ο Καποδίστριας και η σημερινή “ηγεσία”

Αν η ιστορία γραφόταν με τις υποθέσεις και σαν σήμερα δεν υπήρχε βίαιη διακοπή της ζωής του Καποδίστρια, θα έπρεπε να αναφέρουμε την (υποθετική) πρόταση “εάν δεν δολοφονούνταν ο Καποδίστριας πως θα ήταν η πατρίδα μας;”

Οι πολιτικοί, οι κυβερνήτες, οι πρωθυπουργοί, οι υπουργοί,οι βουλευτές και οι ηγέτες, θα ήταν αδιάφθοροι, ανιδιοτελείς, με φιλοπατρία και φιλανθρωπία, εργαζόμενοι, με αγάπη για το Θεό, με σχέδιο για τους Έλληνες, τις Ελληνίδες και τα παιδιά, την παραγωγική και διατροφική επάρκεια ή κάτι που αυτοαποκαλείται “πολιτικό προσωπικό” που παρακολουθούμε με θλίψη, απογοήτευση και βεβαίως αποστροφή είναι το αποτέλεσμα της δολοφονίας του πρώτου Κυβερνήτη;

Θα είχε οπωσδήποτε τεράστιο ενδιαφέρον για τους προγόνους μας, για εμάς, για τους απογόνους μας, πως θα έμοιαζε η Ελλάδα με τον Καποδίστρια, πως θα ήταν η πατρίδα μας,ο τόπος μας, με τον Κυβερνήτη σε πλήρη παρουσία, σε ολοκληρωμένη βιολογική και πολιτική ζωή. Πως θα ήταν άραγε η Ελλάδα; Ζωντανή ή εφιάλτης όπως θα γράψει εκατό χρόνια αργότερα ο Γιώργος Σεφέρης.

Θα ήταν φυσικά πλεονασμός να γράψουμε ότι η ηγετική φυσιογνωμία του Ιωάννη Καποδίστρια, είναι αναγκαία, ως πρότυπο και σύμβολο πολιτικής σκέψης και διπλωματικής αποτελεσματικότητας. Και σε κάθε περίπτωση “κυβέρνησε Αγγελικώς”, όπως γράφει ο Μακρυγιάννης. Κάθε σύγκριση, ωστόσο της προσωπικότητας του Καποδίστρια με αυτή της σημερινής “ηγεσίας”, είναι οδυνηρή.

'Εσχατο αλλά όχι τελευταίο: η δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια έγινε στην εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα στο Ναύπλιο. Εκεί ο μοναδικός πολιτικός άνδρας του τόπου αυτού, που έμεινε στην ιστορία ως Κυβερνήτης, δεν περνούσε τυχαία έξω από τον ναό, αλλά πήγαινε στη θεία λειτουργία από την αρχή. Από την πρώτη καμπάνα που λέει ο λαός. Σε αντίθεση βεβαίως με τη σημερινή “ηγεσία”.....

Δείτε την ομιλία του Θ. Μαλκίδη για τον Καποδίστρια στην εκδήλωση, στο Κάστρο του Διδυμοτείχου, για τον πρώτο Έλληνα Κυβερνήτη.