Για τον Γιώργο Ανδρεάδη

Θ. Μαλκίδης

Για τον Γιώργο Ανδρεάδη

Με τον Γιώργο γνωριστήκαμε πριν χρόνια και  μιλήσαμε  για τον Πόντο, την Ιστορία, την Καλαμαριά, την "Ταμάμα", την "Τολίκα", τον "Θόδωρον" και  για πολλά άλλα. Μιλούσε και έπραττε έχοντας οδηγό τη κληρονομιά  του Πόντου, των προγόνων του, της οικογένειάς του και ειδικότερα  της σημαντικής προσωπικότητας του πατέρα του. Έγραφε λες και ήταν μπροστά στα γεγονότα, λες  ήταν μέρος  της ιστορίας.  Η "Ταμάμα" και εκατοντάδες  άλλες στιγμές   αυτόν "βρήκαν" για να τις καταγράψει,  γιατί  η ιστορία γνώριζε σε ποιον να απευθυνθεί. 


Γιώργο,  νιώθω υπερήφανος που συνεργάστηκα  μαζί σου,  που συνδεθήκαμε με δεσμούς φιλίας και αλληλοεκτίμησης, αλήθειας και συνοδοιπορίας, που βαδίσαμε μαζί σε κοινούς αγώνες, που μου μίλησες για τις χαρές και τις λύπες σου, για τις σκέψεις σου, για την πορεία του Ποντιακού ζητήματος.
Αναφέρω, μεταξύ των πολλών,  δύο κοινές προσπάθειες μας για υπόθεση ανάδειξης της Γενοκτονίας. 
Η πρώτη ήταν στη Ρωσία, όταν βρεθήκαμε ανάμεσα στους αδελφούς μας, σε μία μεγάλη εκδήλωση. Εκεί  η υπόθεση αναγνώρισης της Γενοκτονίας, έγινε γνωστή και αποτέλεσε απαρχή και συνέχεια, πολλών και  σημαντικών.... 

Η δεύτερη ήταν στη Γερμανία, στη Στουτγκάρδη, όταν μιλήσαμε στην πλατεία του Δημαρχείου στην πρώτη ανοικτή εκδήλωση για το ζήτημα της Γενοκτονίας. Στην εκδήλωση που οργάνωσε η Ποντιακή Εστία Στουτγκάρδης και ο κοινός και εξαιρετικός φίλος μας Δημήτρης Οξυζίδης,   μιλήσαμε, μαζί με τη Τέσα Χόφμαν, στη Γερμανική, Τουρκική, Αγγλική, Ελληνική γλώσσα, αλλά και στην Ποντιακή διάλεκτο. Από εκείνη την εκδήλωση προέκυψαν μία σειρά από πολλές και σπουδαίες πρωτοβουλίες, για την ιερή και μεγάλη υπόθεση της Γενοκτονίας.

Είμαι ευτυχής που γνώρισα έναν άνθρωπο, ένα  συγγραφέα, ένα πολιτικό ον, έναν Πόντιο, έναν Έλληνα, όπως εσένα  Γιώργο. 
Εύχομαι και προσεύχομαι ο Θεός να σε αναπαύσει και να δώσει στην οικογένεια σου και σε όλους μας,  παρηγοριά αλλά και ελπίδα, για να σε  μνημονεύουμε πάντα, εμπνεόμενοι από τα γραπτά σου και από την ύπαρξή σου στη ζωή αυτή . 

Γιώργο, Καλό Παράδεισο,  Καλή Αντάμωση και Καλή Ανάσταση. 

Κάλαντα και χοροί στους υπονομευτές και τους αρνητές.....

Θ. Μαλκίδης

Κάλαντα και χοροί στους υπονομευτές και τους αρνητές.....

Τα κάλαντα είναι μία πολύ ευχάριστη στιγμή της ζωής των Ελλήνων και των Ελληνίδων. Θα μπορούσε να προσθέσει κάποιος ότι είναι ταυτόχρονα και σπουδαία αφού μέσω της παράδοσης αυτής, λες τόσα πολλά με τόσα λίγα λόγια. Επιπλέον ο χορός είναι μία ανώτερη έκφραση του ανθρώπου. Θα ήταν χρήσιμο να γίνει ανάγνωση των όσων  γράφει ο Πλάτωνας για  το  χορό και τη σημασία του  για την ανθρώπινη κοινωνία. Ωστόσο και τα κάλαντα και ο χορός δεν πρέπει να αποτελούν μέσο για εξυπηρετήσεις, υλοποίηση συμφερόντων και  πράξεις που δεν αρμόζουν στην ανθρώπινη ύπαρξη. 
  
Πριν λίγες ημέρες μιλώντας στην κεντρική πλατεία της Καβάλας, στην εκδήλωση που οργάνωσαν τα ποντιακά σωματεία του ομώνυμου νομού, με αφορμή τις δηλώσεις Φίλη, ανέφερα το γεγονός πως όταν ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Κώστας Καραμανλής κατέθεσαν στεφάνια στον Κεμάλ, μετά από λίγο οι Πόντιοι τους είπαν τα κάλαντα και χόρεψαν μαζί τους! Πολλαπλή ύβρις!

Ανέφερα επίσης πως δεν θα έπρεπε μετά την υπονόμευσης της ιερής και μεγάλης υπόθεσης αναγνώρισης της Γενοκτονίας από τους προαναφερόμενους και τους ανθρώπους τους από όλα τα κόμματα που επιβραβεύουν και υμνούν τον δάσκαλο του Χίτλερ, να υπάρξουν Πόντιοι που θα πούνε τα κάλαντα και στους αρνητές.

Βεβαίως έγινε το αντίθετο. Τους είπαν τα κάλαντα, τα σπουδαία αυτά λόγια από την πατρίδα που μιλούν για το Χριστό μας και τη γέννησή του και χόρεψαν μαζί τους. Ανέχτηκαν δηλαδή, όπως έγινε και με τους υπονομευτές να μετατραπούν σε μέρος του σκηνικού (και ) των αρνητών. Μετά από την απώλεια του σεβασμού προς τους νεκρούς μας, χάθηκε και ο αυτοσεβασμός.

Είναι γεγονός ότι χωρίς γνώση, χωρίς αρχές, χωρίς πυξίδα, χωρίς υψηλές σταθερές, χωρίς ιδανικά και πρότυπα, ο άνθρωπος αδυνατεί να βαδίσει, να τραγουδήσει, να χορέψει, να σκεφτεί και να παράξει.Έτσι με πρόχειρες προσεγγίσεις ευτελίζεται το ζήτημα, καταναλώνεται η υψηλή διεκδίκηση της αναγνώρισης, νομιμοποιούνται οι υπονομευτές και οι αρνητές.

Εύχομαι αυτά να είναι τα τελευταία κάλαντα και χοροί σ΄αυτούς που ήταν απόντες από τους αγώνες μας, σ΄αυτούς που υπονόμευσαν την αναγνώριση, που προσπάθησαν να ακυρώσουν την προσπάθειά μας και εν τέλει αρνήθηκαν το μαζικό έγκλημα εναντίον των προγόνων μας.

Το εύχομαι, όπως εύχομαι και ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, με υγεία, δικαιοσύνη, φως, ελευθερία, δημοκρατία, δικαίωση! 

Η Ελευθερία του Κουρδικού λαού είναι Ελευθερία όλων των λαών

Θ. Μαλκίδης

Η Ελευθερία του Κουρδικού λαού είναι Ελευθερία όλων των λαών

Χιλιάδες άνθρωποι μεταπολεμικά πολιτικοποιήθηκαν έχοντας ως οδηγούς τα μεγάλα απελευθερωτικά και αντιαποικιοκρατικά κινήματα, δημιουργώντας και ενεργοποιώντας τα πολιτικά, δημοκρατικά και διεθνιστικά τους αντανακλαστικά. Ο ελληνικός λαός στο ίδιο διάστημα πολιτικοποιήθηκε με το μεγάλο αντιποικιοκρατικό κίνημα των Ελλήνων στην Κύπρο, ζητώντας την αυτοδιάθεση όπως έπρατταν και άλλοι λαοί σε όλον τον κόσμο. Μερικές δεκαετίες αργότερα, σ΄ αυτές του 1980 και 1990 και αφού ο ελληνικός λαός δοκιμάστηκε και δοκιμάζεται στην Κύπρο μετά την τουρκική φασιστική εισβολή το 1974, αναζήτησε την εκ νέου πολιτικοποίησή του σε ένα απελευθερωτικό μέτωπο στα ανατολικά του.

Το κουρδικό κίνημα που αναδείχθηκε σ΄ αυτές τις δεκαετίες ώθησε, συγκίνησε, ριζοσπαστικοποίησε και συνεπήρε τους Έλληνες αλλά και αρκετούς άλλους λαούς. Με την έναρξη του ένοπλου αγώνα στην Τουρκία από τους Κούρδους το 1984, με τη δολοφονία χιλιάδων Κούρδων στο Ιράκ στα τέλη της δεκαετίας του 1980, με τις ειδήσεις για την καταπίεση των Κούρδων του Ιράν, για τη δολοφονία των Κούρδων της Συρίας, ο ελληνικός λαός ανακάλυψε μετά από χιλιάδες χρόνια τον Κουρδικό λαό, τους Καρδούχους του Ξενοφώντα, τους Γορδυηνούς- Γορδυαίους του Πλούταρχου. Οι επιτροπές στήριξης του Κουρδικού απελευθερωτικού αγώνα, ο δολοφονημένος το 1994 Θεόφιλος Γεωργιάδης, μέλος της Κυπριακής επιτροπής Αλληλεγγύης στο Κουρδιστάν, οι προσκλήσεις από μέλη του ελληνικού κοινοβουλίου προς τον Οτζαλάν για να επισκεφθεί την Ελλάδα, είναι μερικά παραδείγματα της έμπρακτης αλληλέγγυας στάσης των Ελλήνων.

Μπορεί η σύλληψη του Οτζαλάν το 1999, να αποτέλεσε σοκ για κάθε Κούρδο, αλλά και δημοκράτη άνθρωπο, αλλά δημιούργησε παρά τις αντίθετες προσδοκίες των εχθρών του, νέα δεδομένα στο Κουρδικό ζήτημα. Ο Οτζαλάν όμως δημιούργησε δεδομένα ελευθερίας, συμβάλλοντας στην ανάσταση του έθνους του, όπως έλεγε για αντίστοιχες περιπτώσεις ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ.

Η λύση του κουρδικού ζητήματος το οποίο προέρχεται απ' τη μη αναγνώριση των δικαιωμάτων του κουρδικού λαού σε όλα τα κράτη που αυτός ζει και απορρίπτεται το δικαίωμα αυτό με ρατσιστικά και εθνικιστικά μέτρα , έχει αποδειχθεί ότι θα γίνει με τρόπο που θα αναδείξει τη δημοκρατία και την ελευθερία όχι μόνο στους Κούρδους, αλλά σε όλους τους λαούς της περιοχής^. Είναι μία διαπίστωση που προέρχεται από την πολιτική, την ιστορία και το δίκαιο των λαών και πολύ σύντομα θα γίνει πράξη.

Σχολικά βιβλία που υμνούν τον Κεμάλ και αρνητές υπουργοί...

Θ. Μαλκίδης

Μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών

Σχολικά βιβλία που υμνούν τον Κεμάλ και αρνητές υπουργοί...

Είναι ομολογουμένως εντυπωσιακό αυτό που συμβαίνει με το αποκαλούμενο “πολιτικό”, “ακαδημαϊκό”, “πνευματικό” προσωπικό στην Ελλάδα και ειδικότερα σε ότι έχει σχέση με τη στάση του έναντι της Γενοκτονίας που υπέστη ο Ελληνικός λαός στον Πόντο, στην Μικρά Ασία, στη Θράκη.

Ενδεικτικά και μόνο αναφέρουμε τα εξής: Η πρόταση από τον Βενιζέλο για Νόμπελ Ειρήνης στον σφαγέα των Ελλήνων (!), η παραχώρηση από τον Μεταξά του ψεύτικου σπιτιού του Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη,  ο οδυρμός του δικτάτορα για το θάνατό του και  οι συναντήσεις της Χούντας στο όνομα  του Κεμάλ. Επιπλέον,   οι τιμές στο μαυσωλείο του  από τους Κωνσταντίνο και Κώστα Καραμανλή καθώς και  από τον Γιώργο Παπανδρέου, η επίσημη παρουσία  στα εγκαίνια του ψεύτικου σπιτιού του  Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη, η άρνηση δια του Υπουργού Παιδείας της Γενοκτονίας, οι αναφορές για δημιουργία ιστορικής και όχι εθνικής ταυτότητας (!),  η θέση ότι τα ελληνικά  σχολικά βιβλία της ιστορίας είναι πολύ "εθνικά", ¨ότι η προσφυγιά του 1922 έγινε γιατί είναι ένα μεγάλο ζήτημα στην ανθρώπινη ιστορία (!). 

Η λατρεία των ψευτοκαθηγητών, ψευτοπολιτικών και ψευτοδιανοούμενων για τον Μουσταφά Κεμάλ, το βασικό υπεύθυνο του μαζικού εγκλήματος εναντίων των Ελλήνων και Ελληνίδων ξεπερνά κάθε φαντασία. Αφού κατέθεσαν στεφάνια στο μαυσωλείο του δασκάλου του Χίτλερ- αυτά γράφουν για το Κεμάλ κορυφαία πανεπιστήμια όπως το Χάρβαρντ - αφού τον ύμνησαν και τον λάτρεψαν, αφού αρνήθηκαν τη Γενοκτονία, κατέληξαν να υποστηρίζουν στα σχολικά βιβλία το συνωστισμό, να γράφουν για τον “δημιουργό της σύγχρονης Τουρκίας” και να βγάζουν εκτός ύλης τη Γενοκτονία που διέπραξε.

Πέρα από το γεγονός της ύπαρξης των σημερινών σχολικών βιβλίων που αποτελούν οδηγούς μαγειρικής, οχήματα καταστροφής κάθε αξίας και αρχής που οικοδόμησε την παράδοσή μας και την πορεία μας ως δημοκρατικό και αντιστασιακό έθνος, τα συγκεκριμένα έντυπα εξελίσσονται σε μέσο εξύμνησης ότι πιο φασιστικού γέννησε ο χώρος της Μικράς Ασίας, του Πόντου, της Θράκης, του Κουρδιστάν, της Αρμενίας. Αποσιωπούνται ιστορικά γεγονότα που άλλαξαν τη διαδρομή του Ελληνικού λαού και διακόπτοντας την πορεία αιώνων, βγάζουν εκτός ύλης την ανάλυση της Γενοκτονίας που στοίχισε τη ζωή σε πάνω από 1.000.000 προγόνους μας και προβάλλουν τον Μουσταφά Κεμάλ με τρόπο απαράδεκτο για παιδιά, έφηβους και νέους και βεβαίως δολοφονημένους αδελφούς μας.

Για τις πράξεις αυτές που αποτελούν ύβρι για ζώντες και κεκοιμημένους, οι υπεύθυνοι οφείλουν και υποχρεούνται να ζητήσουν συγνώμη για να εξιλεωθούν. Όπως έπραξαν πολλοί σοβαροί, δημοκράτες και αληθινοί αγωνιστές, συναθλητές μας πλέον, στην προσπάθεια αναγνώρισης. Αυτούς τους έχουμε μαζί μας, οι αρνητές και οι υμνητές ας πορευτούν με το φασισμό του Μουσταφά Κεμάλ, του δασκάλου του Χίτλερ.

Ο Μέγας Αλέξανδρος,ως πρότυπο αναγέννησης από την παρακμή του σήμερα

Ο Θ. Μαλκίδης,  συγγραφέας του βιβλίου για τον Μέγα Αλέξανδρο (εκδόσεις Ενωμένη Ρωμηοσύνη), μιλά στον Ανδρέα Μπλάνο στην εκπομπή ΛΟΓΟΣ ΡΩΜΑΙΙΚΟΣ της Αχελώος TV,  σε μία εκπομπή -αφιέρωμα στον Μέγα Αλέξανδρο. 

Στην εκπομπή αναλύονται ο βίος, οι αρετές και τα επιτεύγματα του μεγαλύτερου στρατηλάτη όλων των εποχών που αποτέλεσε πρότυπο για όλους τους μετέπειτα  ηγέτες της ιστορίας. 
Παράλληλα, η  εκπομπή ασχολείται και με το σήμερα  της παρακμής και της απογοήτευσης,  αλλά και με την ελπίδα που γεννά  το πρότυπο και το παράδειγμα του μέγιστου των Ελλήνων. 

Η ΘΡΑΚΗ ανάμεσα στον Τουρκικό εθνικισμό και την Ελλαδική αδιαφορία

ΘΡΑΚΗ

ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΕΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΕΣ, ΠΟΜΑΚΟΙ, ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Εισαγωγή -Επιμέλεια: Θεοφάνης Μαλκίδης

Κείμενα των: Εμμανουήλ. Γ. Βαρβούνη, Πέπης Καλτσίδου, Κωνσταντίνου Καραίσκου, Σεμπαϊντίν Καραχότζα, Νικόλαου Θ. Κόκκα, Αθανάσιου Κόρμαλη, Θεοφάνη Μαλκίδη, Χαράς  Νικοπούλου, Ιωάννη Φριτζαλά

Εκδόσεις Σπανίδη. Θερμοπυλών & Πλάτωνος- 67100 Ξάνθη

τηλ.και τηλεομ. 2541027544 www.spanidis.gr info@spanidis.gr

Ξάνθη 2015

Το συλλογικό αυτό έργο, με επιμέλεια και εισαγωγή του Θ. Μαλκίδη, αποτελεί συνέχεια της προσπάθειας καταγραφής της σημερινής κατάστασης στη Θράκη σε ότι αφορά τον τουρκικό εθνικισμό και την ελλαδική αδιαφορία. Ασχολείται επίσης με τις μουσουλμανικές μειονότητες και ειδικότερα τους Πομάκους, καθώς και τις ελληνοτουρκικές πολιτικές που αναπτύσσονται για την εκπαίδευση και άλλους τομείς της κοινωνικής ζωής στη Θράκη, ζήτημα το οποίο προβληματίζει πάρα πολύ για την εξέλιξή του.

Η διαπίστωση για την οποία πρέπει να ληφθούν άμεσα πρωτοβουλίες, πολιτικές, οικονομικές, αναπτυξιακές, εκπαιδευτικές και κοινωνικές, είναι μία και μοναδική: Η Θράκη είναι ανάμεσα σε συμπληγάδες. Από την μία πλευρά δρα ανενόχλητα ένας ποικιλόμορφος τουρκικός εθνικισμός με εκατοντάδες παραμέτρους, που καθημερινώς εκτείνει τη δραστηριότητά του, προκαλώντας και δυναμιτίζοντας τόσο την ειρηνική συμβίωση, όσο και την ελληνική ασφάλεια και εθνική κυριαρχία.

Από την άλλη πλευρά βρίσκεται, η για χρόνια αδιάφορη Ελλάδα που αγνοεί τη Θράκη και τα προβλήματά της και που έχει μείνει με την πολύχρονη φλυαρία περί «ενσωμάτωσης» ή «ένταξης» της μειονότητας στην ελλαδική κοινωνία, χωρίς να βλέπει τον επεκτατισμό της Τουρκίας και την καταπίεση Ελλήνων πολιτών, χριστιανών και μουσουλμάνων, Πομάκων, Ρομά και τουρκόφωνων.

Είναι αναμφισβήτητο και προφανές πως δεν μπορεί να συνεχιστεί ούτε η τουρκική εθνικιστική πρόκληση η οποία έχει άμεση επίπτωση στις μουσουλμανικές μειονότητες και ειδικότερα στους Πομάκους, πόσο μάλλον δεν μπορεί να συνεχιστεί η αδιαφορία της Ελλάδας για τον κρίσιμο και ζωτικής σημασίας χώρο της Θράκης.

Ο τόμος αυτός του οποίου τα κείμενα, πριν της εισαγωγής, δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό «Ελληνική διεθνής γλώσσα», (Τόμος ΙΒ', Δεκέμβριος 2014) το οποίο εκδίδεται από το 1990 ανελλιπώς από τον Οργανισμό για την Διάδοση της Ελληνικής Γλώσσας, έχει ως στόχο να αναδείξει τα ζητήματα που αφορούν την ελληνική Θράκη και ιδιαίτερα τις μουσουλμανικές μειονότητες, δίνοντας επιπλέον έμφαση στη Πομακική συνιστώσα.

Ειδικότερα ο Ιωάννης Φριτζαλάς πραγματοποιεί μία “γεωστρατηγική ανάλυση για τη Θράκη και τη μουσουλμανική μειονότητα” και ο Αθανάσιος Κόρμαλης γράφει για τις “μουσουλμανικές μειονότητες στην Ελλάδα”, εξειδικεύοντας την ανάλυσή του “στην περίπτωση των Ροδοπαίων (Πομάκων) στη Θράκη ”. 

Ο Θεοφάνης Μαλκίδης αναδεικνύει το ζήτημα των “Πομάκων της Ελληνικής Θράκης και τις κοινωνικές, πολιτικές και διεθνείς του διαστάσεις”, ενώ για την “τρέχουσα εκπαιδευτική πραγματικότητα της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης” καθώς και για τις “διασπιστώσεις και προτάσεις βελτίωσης αυτής”, γράφει  η Χαρά  Νικοπούλου. “Η εκπαίδευση της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης ” είναι το θέμα που αναλύει  ο Κωνσταντίνος Καραίσκος και η Πέπη Καλτσίδου ασχολείται με το θέμα “Εκπαίδευση, οι Μουσουλμάνοι και αναλογισμός στην Ελλάδα”.

Για τη “ γλώσσα που χάνεται και το μηδαμινό ενδιαφέρον από την ελληνική πολιτεία”, γράφει ο Σεμπαϊντίν Καραχότζα, ενώ ο Νικόλαος Θ. Κόκκας, αναλύει τη “Συγκριτική προσέγγιση της ελληνικής και πομακικής παροιμιολογίας”.

O ιερός και μεγάλος αγώνας

Ο ιερός και μεγάλος αγώνας

Εφημερίδα Χρονόμετρο -Βίκυ Κυφωνίδου και offtherecord.net.gr

 Η ομιλία του κ. Μαλκίδη,  στην εκδήλωση των Ποντιακών Σωματείων Ν. Καβάλας, στην κεντρική πλατεία της πόλης,   αναφέρθηκε μεταξύ  των άλλων στους πολιτικούς που εκμεταλλεύονται το θέμα της Γενοκτονίας για προσωπικό όφελος, καλώντας  τους Πόντιους  να ξεκινήσουν ”φροντιστήρια” στα παιδιά τους για το τι εστί Πόντος:

«Αυτό δεν είναι κράτος είναι δυνάστης που εξαφανίζει τη μνήμη από τους ανθρώπους». Με τα λόγια αυτά ο Φάνης Μαλκίδης, στην  ομιλία του στην  Καβάλα, περιέγραψε την σημερινή κατάσταση που κυριαρχεί στην πολιτική σκηνή της χώρας και κυρίως στις αντιλήψεις και τις επιλογές της νέας κυβέρνησης. Ο Φάνης Μαλκίδης βρέθηκε στην κεντρική πλατεία της Καβάλας σε εκδήλωση διαμαρτυρίας με σκοπό να διεκδικήσουμε «αυτά που μας ανήκουν» όπως είπε χαρακτηριστικά στην εκδήλωση, καλεσμένος από τα Ποντιακά Σωματεία του Ν.Καβάλας. Ιδιαίτερα αποφασισμένος να μεταδώσει στο κοινό το κλίμα και τις ενέργειες που έχουν δρομολογήσει  άλλα κράτη  ώστε να επιτευχθεί η αναγνώριση της γενοκτονίας των λαών, από τον φασισμό της Τουρκίας. Τόνισε, την αξία του ιερού, μεγάλου και σπουδαίου αυτού αγώνα και επέρριψε ευθύνες στους πολιτικούς για την ανεπάρκεια τους και την σκοπιμότητα κάποιων πολιτικών να μην αναγνωρίζουν τις θυσίες των προγόνων μας.

”Από αυτή την εκδήλωση πρέπει τα παιδιά ειδικά να πάρουνε πολλά, να παραδειγματιστούν και να τους παραδειγματίσετε, θα πρέπει να ξέρετε ότι γίνεται ένας αγώνας από την Αρμενία μέχρι την Αυστραλία και από τη Σουηδία μέχρι τις ΗΠΑ και τη Ρωσία. Και για όλα αυτά, επειδή είναι ιερός αγώνας, δεν έχουμε πάρει ούτε θα πάρουμε σεντ. Γιατί πολλοί όπως ξέρετε από αυτόν τον αγώνα πλούτισαν, πολλοί απ’ αυτόν τον αγώνα πήγαν και έγιναν υποψήφιοι και πολλοί απ’ αυτόν τον αγώνα τον πούλησαν για να γίνουν βουλευτές και υπουργοί!

Γι’ αυτό λοιπόν Τιμή την 19η Μαΐου η οποία πρέπει να γίνει Πανευρωπαϊκή και Παγκόσμια Ημέρα θυμάτων του Κεμαλικού Ολοκαυτώματος, για όλους τους λαούς, από τους Έλληνες και τους Αρμένιους μέχρι τους Ασσύριους κι όλους τους άλλους.

Αυτό που έγινε το τελευταίο διάστημα είναι όπως το λέει αυτός ο άνθρωπος κι ο Άγιος που πέρασε απ’ αυτό εδώ το χώμα, μιλώ για τον Απόστολο Παύλο, για τα ”οψώνια της αμαρτίας” που είναι ο θάνατος. Πέσανε όλοι σε μεγάλα αμαρτήματα για το ζήτημα της Γενοκτονίας γι’ αυτό τους βγήκε κι ο Καραμανλής κι ο Παπανδρέου κι ο Φίλης. Κι αν δεν προσέξετε θα σας βγούνε κι άλλοι Φίληδες, κι άλλοι Καραμανλήδες, κι άλλοι Παπανδρέου. Γι’ αυτό λοιπόν να φροντίσετε στα παιδιά σας όπως έλεγε ο Πατροκοσμάς να τα μάθετε γράμματα, γιατί καλύτερα φτωχά και γραμματιζούμενα παρά πλούσια κι αγράμματα…

Φτάνει πια με τους χορούς ” και με τα ”τραγούδια”! Φτάνει! Καλά είναι αυτά, αλλά δεν μπορούν να μάθουν τα παιδιά μας τι είναι Πόντος, Ιωνία, Καππαδοκία, Θράκη, μόνο με το χορό και το τραγούδι. Οφείλετε ξανά στους Συλλόγους στις Ενώσεις στις Λέσχες να τους κάνετε φροντιστήριο, όπως ήτανε φροντιστήριο στην Τραπεζούντα, όπως ήτανε στη Σμύρνη, όπως ήταν στην Αργυρούπολη, όπως ήταν σ’ όλη την Ανατολή!

Οφείλω από εδώ απ‘ την Καβάλα αλλά κι από ολόκληρη την Ελλάδα κι απ‘ όλο τον κόσμο, όπου πηγαίνω, να σας πω ότι αυτός ο αγώνας συνεχίζεται, θα είναι νικηφόρος, δεν χρειαζόμαστε κανέναν από αυτούς που εμφανίζονται ”άμον τα κοχλίδια” (σαν τα σαλιγκάρια) κάθε Μάιο για να πούνε το τίποτα!”

Στη συνέχεια της ομιλίας του ο Φάνης Μαλκίδης δεν παρέλειψε να τονίσει την σημασία των Ποντιακών Σωματείων στην αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων από άλλες χώρες και στάθηκε στις άστοχες ενέργειες με τις οποίες επιλέγουν  πολλές φορές να ασχολούνται με τον πολιτισμό όπως για παράδειγμα σύλλογοι που ασχολούνται μόνο με χορούς και τραγούδια. «Η ύβρις έχει πολλές εκφράσεις και πρόσωπα» είπε, και κατάφερε να προβληματίσει τους παρευρισκόμενους να αναλογιστούν με ποιον τρόπο προσφέρουν σήμερα ώστε να μην συνεχιστεί η υποκρισία. Έκλεισε την ομιλία του λέγοντας πως «αυτός ο αγώνας συνεχίζεται, έχουμε μαζί μας το Θεό και τις ψυχές των προγόνων μας».

Υπονόμευση- Άρνηση- Διεθνοποίηση- Αναγνώριση

Θ. Μαλκίδης 

Υπονόμευση- Άρνηση- Διεθνοποίηση- Αναγνώριση

Μέρος της ομιλίας στην εκδήλωση των Ποντιακών Σωματείων Ν. Καβάλας στην κεντρική πλατεία της πόλης 

Η καθυστέρηση της αναγνώρισης από την ελληνική πολιτεία της Γενοκτονίας που υπέστησαν οι πρόγονοί μας, δεν ήταν το μοναδικό της αμάρτημα. Οι ανίερες πράξεις συνεχίστηκαν με την υπονόμευση του ζητήματος, με τις αποδόσεις τιμής και τις καταθέσεις στεφάνων στον δάσκαλο του Χίτλερ, Μουσταφά Κεμάλ, τη μεταφορά της 19ης  Μαΐου σε άλλη ημερομηνία, την παντελή έλλειψη από την ελληνική ατζέντα της αναγνώρισης της Γενοκτονίας, την άρνηση. Γνωρίζετε τι λέει ο Απόστολος Παύλος που πάτησε τα χώματα αυτά , για τα αποτελέσματα των αμαρτιών.Πέσανε όλοι σε μεγάλα αμαρτήματα για το ζήτημα της Γενοκτονίας γι’ αυτό τους βγήκε κι ο Καραμανλής κι ο Παπανδρέου κι ο Φίλης. Κι αν δεν προσέξετε θα σας βγούνε κι άλλοι Φίληδες, κι άλλοι Καραμανλήδες, κι άλλοι Παπανδρέου.

Κανείς και καμία όμως από εσάς δεν πρέπει πλέον να δέχεται την υποκρισία, τη χυδαιότητα και την κοροϊδία. Γιατί η στάση σας δε δείχνει ούτε αυτοσεβασμό, ούτε σεβασμό στους νεκρούς μας. Από την μία να καλείτε τους διαρκώς απόντες, κάθε Μάιο και Σεπτέμβριο, για να “χαιρετήσουν” τις εκδηλώσεις για τη Γενοκτονία και από την άλλη να καταθέτουν στεφάνια στον Κεμάλ. Από την μία να τους κατηγορείτε για τη στάση τους και από την άλλη να τους λέτε τα κάλαντα και να χορεύετε μπροστά τους.....

Το να μιλάς για ένα ιερό ζήτημα, όπως αυτό της Γενοκτονίας, χρειάζεται αίσθημα ευθύνης, ανιδιοτέλεια, σοβαρότητα, αφού δεν αναφέρεσαι μόνο σε ζώντες, αλλά και σε κεκοιμημένους δικούς μας ανθρώπους. Μάλιστα για το ανώτερο του δικού σου ανθρώπου, τη ψυχή του.

Από  αυτή την εκδήλωση πρέπει τα παιδιά ειδικά να πάρουνε πολλά, να παραδειγματιστούν και να τους παραδειγματίσετε, θα πρέπει να ξέρετε ότι γίνεται ένας αγώνας από την Αρμενία μέχρι την Αυστραλία και από τη Σουηδία μέχρι τις ΗΠΑ και τη Ρωσία. Και για όλα αυτά, επειδή είναι ιερός αγώνας, δεν έχουμε πάρει ούτε θα πάρουμε σεντ. Γιατί πολλοί όπως ξέρετε από αυτόν τον αγώνα πλούτισαν, πολλοί απ’ αυτόν τον αγώνα πήγαν και γίναν υποψήφιοι και πολλοί απ’ αυτόν τον αγώνα τον πούλησαν για να γίνουν βουλευτές και υπουργοί!

Γι’ αυτό λοιπόν Τιμή στην 19η Μαΐου η οποία πρέπει να γίνει Πανευρωπαϊκή και Παγκόσμια Ημέρα θυμάτων του Κεμαλικού Ολοκαυτώματος, για όλους τους λαούς, από τους Έλληνες και τους Αρμένιους μέχρι τους Ασσύριους και όλους τους άλλους λαούς.

 Γι’ αυτό λοιπόν να φροντίσετε στα παιδιά σας όπως έλεγε ο Πατροκοσμάς να τα μάθετε γράμματα, γιατί καλύτερα φτωχά και γραμματιζούμενα παρά πλούσια κι αγράμματα…

Για αυτό κάθε κίνηση ανάδειξης του ζητήματος χρειάζεται ηθική, αξίες και αρχές που πρέπει να χαρακτηρίζουν κάθε Έλληνα και Ελληνίδα. Να μη δέχεται τη γελοιοποίηση και την κατανάλωση του θέματος και η 19η Μαΐου, η ημέρα μνήμης, να ευτελίζεται διαρκώς. Να μη αποδέχεται τους υπονομευτές, τους αρνητές και τους ανθρώπους τους, ως ομιλητές σε εκδηλώσεις για τη Γενοκτονία. Να ξανακάνει τους Συλλόγους και τα Σωματεία, Φροντιστήρια, όπως ήταν στην πατρίδα.

Ήρθε η στιγμή της αναγέννησης για όλους μας. Η εκπλήρωση του χρέους μας έναντι των προηγούμενων και των επόμενων γενιών ας γίνει (και) με την αναγνώριση της Γενοκτονίας.

Δείτε την ομιλία

Τα στεφάνια στον Κεμάλ, η άρνηση και η παγκόσμια ημέρα Γενοκτονιών

Από αριστερά Χαρίτα Μάντολες, του κινήματος ανεύρεσης των αγνοουμένων της Κύπρου,  Θ. Χάλο συγγραφέας του βιβλίου  για τη Γενοκτονία "Ούτε το όνομά μου",  

Θ. Μαλκίδης και Ελένη Φωκά, δασκάλα στους σκλαβωμένους Έλληνες της Κύπρου. 

Διεθνές Συνέδριο για τους Γενοκτονημένους Έλληνες, Λευκωσία- Φεβρουάριος 2010.  

Θ. Μαλκίδης

Τα στεφάνια στον Κεμάλ, η άρνηση και η παγκόσμια ημέρα Γενοκτονιών

1.Από τους υπονομευτές στους αρνητές

Την 9η Δεκεμβρίου του 2010, βρέθηκα μετά από πρόσκληση του Προέδρου της Δημοκρατίας της Αρμενίας στην πρωτεύουσα της χώρας Ερεβάν για να μιλήσω στο Διεθνές Συνέδριο για τη Σύμβαση του ΟΗΕ για την Πρόληψη και την Καταστολή του Εγκλήματος της Γενοκτονίας. Η Δημοκρατία της Αρμενίας με όλους τους θεσμούς της πραγματοποιεί Συνέδρια και εκδηλώσεις για τη Γενοκτονία. Η Ελλάδα όχι! Εκεί στο Συνέδριο, στο εθνικό μνημείο της Γενοκτονίας- οι Αρμένιοι έχουν, οι Έλληνες όχι παρότι προβλέπεται στο νομοσχέδιο για την 19η Μαίου- ζήτησα από την Αρμενία, όπως έχω το δικαίωμα ως Έλληνας πολίτης και το καθήκον ως απόγονος διασωθέντων του Ελληνικού Ολοκαυτώματος, να αναγνωρίσει τη Γενοκτονία. Γνώριζα τους λόγους βεβαίως για τη μη αναγνώριση, αλλά ήθελα να το επιβεβαιώσω από επίσημα Αρμενικά χείλη. Έτσι άκουσα ότι η Ελλάδα αντιδρούσε και πίεζε την Αρμενία να μην αναγνωρίσει τη Γενοκτονία! Ευτυχώς που αυτό το εμπόδιο παρακάμφθηκε και το Μάρτιο του 2015 ήρθε η αναγνώριση από το Αρμενικό Κοινοβούλιο, με πρωτοβουλία του Ε. Σαρμανάζοφ.

Η πράξη αυτή της Ελλάδας, ήταν συνέχεια της υπονόμευσης που χαρακτήρισε και χαρακτηρίζει το κράτος αυτό σε ό,τι έχει σχέση με τη Γενοκτονία. Το ένιωσα και αλλού, στη Στοκχόλμη το 2009, όταν οι “διπλωματικοί” της Ελλάδας “παρακολουθούσαν” την ημερίδα Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων και στη Λευκωσία το 2010 στο Συνέδριο για τους Γενοκτονημένους Έλληνες.

Η υπονόμευση δηλαδή της αναγνώρισης και της διεθνοποίησης της Γενοκτονίας ως καθημερινή πράξη και όχι ως εξαίρεση. 

Από την πρόταση του Ελ. Βενιζέλου για Νόμπελ Ειρήνης στον Κεμάλ (!) και την παραχώρηση από τον Ι. Μεταξά μίας οικίας ως σπίτι του Κεμάλ, μέχρι την κατάθεση στεφάνου στον Κεμάλ από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή το 1959 και τις ενέργειες της χούντας για την εξαφάνιση της μνήμης. Από την κατάθεση στεφάνου στον Χίτλερ των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, του Πόντου και της Θράκης από τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Κώστα Καραμανλή μέχρι την άρνηση του Φίλη.

Και δίπλα στους υπονομευτές είχαμε και έχουμε τα εξαπτέρυγα και τα παπαγαλάκια, που προσκολλημένα στα κατά καιρούς καθεστώτα ή σιωπούσαν ή φλυαρούσαν και συνεχίζουν να πράττουν το ίδιο, στα άρθρα που δημοσιεύουν με ή χωρίς όνομα.

2. Από τον Λέμκιν στην διεθνοποίηση και την αναγνώριση

O Λέμκιν το 1945 για να αναδείξει το ζήτημα της Γενοκτονίας που οδήγησε και στην υιοθέτηση από τον ΟΗΕ της σχετικής σύμβασης χρησιμοποίησε την όμορφη ελληνική λέξη Γένος, για να υποδηλώσει την ευρύτητα του εγκλήματος και ανέφερε τους μαζικούς διωγμούς Ελλήνων και Αρμενίων για να στοιχειοθετήσει τον νέο όρο. Το ίδιο έγινε στο πέρασμα των χρόνων από επιστήμονες, ερευνητές και πολιτικούς, που τεκμηρίωσαν το μεθοδευμένο σχέδιο Νεότουρκων και Κεμαλικών εναντίον των Ελλήνων και Αρμενίων (και Ασσυρίων) και ανέδειξαν το ζήτημα διεθνώς, αναγνωρίζοντας τη Γενοκτονία των λαών αυτών.Μία Γενοκτονία που συνεχίζεται μέχρι σήμερα στην Κύπρο, στο Κουρδιστάν, στον Πόντο. Στον αγώνα όμως αυτό, στον ιερό, στον σπουδαίο και τον μεγάλο, για την αναγνώριση της Γενοκτονίας, για την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως διεθνούς ημέρας μνήμης των θυμάτων του Κεμαλικού Ολοκαυτώματος των λαών της Μικράς Ασία,  έχουμε μαζί μας τους συναθλητές από το εξωτερικό και τους τίμιους συναγωνιστές από το εσωτερικό. 

Μαζί με τις ψυχές των δολοφονημένων προγόνων μας, συν Θεώ, μας αρκούν για να νικήσουμε. 

Εκδήλωση στην Καβάλα για την αναγνώριση της Γενοκτονίας 

Από την Υπονόμευση και την Άρνηση,στη Διεθνοποίηση και την Αναγνώριση

Εκδήλωση  οργανώνουν τα Ποντιακά Σωματεία Ν.  Καβάλας με αφορμή και την τελευταία δήλωση του Υπουργού Παιδείας, με την οποία αμφισβητεί ευθέως την Γενοκτονία.

Οι οργανωτές καλούν τους πολίτες στην ανοιχτή συγκέντρωση στην Κεντρική Πλατεία Καβάλας την  Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου στις 4:00 μμ, 

όπου θα μιλήσει ο Φάνης Μαλκίδης μέλος της Διεθνούς Ενώσεως 

Ακαδημαϊκών για την μελέτη των Γενοκτονιών, με θέμα «Από την Υπονόμευση και την Άρνηση στην Διεθνοποίηση και την Αναγνώριση».

Ενενήντα τρία χρόνια από τη δολοφονία του "Κολοκοτρώνη του Πόντου" Κοτζά Αναστάς"

Θ. Μαλκίδης

Ενενήντα τρία χρόνια από τη  δολοφονία του "Κολοκοτρώνη του Πόντου" Κοτζά Αναστάς"  

Είμαστε ένας λαός, με στενή σύνδεση με την ιστορική μνήμη, τις παραδόσεις και την πολιτισμική  κληρονομιά. Γεννιόμαστε μέσα στην ιστορία, γεννιόμαστε γνωρίζοντας ιστορία, μία ιστορία κυρίως αντίστασης. Όπως αυτή που γράφτηκε από χιλιάδες ανθρώπους στον Πόντο, όπως αυτή που έγραψε ο Αναστάσιος Παπαδόπουλος- Κοτζά Αναστάς, σ” αυτόν που πρέπει να γονατίσουμε μπροστά του τιμώντας τον αγώνα του και την προσφορά του, όπως ακριβώς γράφει ο Ρίτσος: “Ετούτος δω ο λαός δε γονατίζει παρά μονάχα μπροστά στους νεκρούς του”.

Ωστόσο αυτή η ιστορική μνήμη, πορεία και ταυτότητα, η ελληνική αντιστασιακή ιστορία στον Πόντο, ο αγώνας του Κοτζά Αναστάς, εξαφανίστηκε γιατί το πέπλο προπαγάνδας που σκέπασε την πατρίδα μας δεν άφησε να περάσει τίποτα. Σήμερα στην Ελλάδα, πιο πολλές είναι οι αναφορές για τον Κεμάλ παρά για τη Γενοκτονία που διέπραξε ο Κεμάλ, είναι μηδαμινές οι αναφορές για την ελληνική αντίσταση στον Κεμάλ και ανύπαρκτες για φυσιογνωμίες όπως ο Κοτζά Αναστάς. Αυτό που ζούμε σίγουρα δεν είναι Ελλάδα, «να νοσταλγείς τον τόπο σου, ζώντας στον τόπο σου, τίποτε δεν είναι πιο πικρό» γράφει ο Μικρασιάτης Γιώργος Σεφέρης.

Δεν μπορεί ο ελληνικός λαός να μην γνωρίζει στην ολότητά του το Ποντιακό ζήτημα, δεν μπορεί να μην γνωρίζει τα τάγματα εργασίας και την δολοφονία των ανδρών, την εξόντωση της πνευματικής και θρησκευτικής ηγεσίας το 1921 στην Αμάσεια, τη Γυναικοκοκτονία και την Παιδοκτονία, να μην γνωρίζει το αντάρτικο του Πόντου, τον Κοτζά Αναστάς- Αναστάσιο Παπαδόπουλο, ο οποίος αντιστάθηκε μαζί με χιλιάδες συναγωνιστές του στην Γενοκτονία και έσωσε τους συνανθρώπους του, τους προγόνους μας. 

Από αυτόν από τον "Κολοκοτρώνη του Πόντου", όπως έχει ονομαστεί ο Κοτζά Αναστάς,  μπορούν οι Έλληνες και οι Ελληνίδες να μαθουν ιστορία, αντίσταση, πράξεις πίστης και αγάπης προς τον Θεό και την πατρίδα. Όπως το λέει ο λαικός ποντιακός στίχος για τον Κοτζά Αναστάς: “σ’έναν χέρ είχεν σταυρόν και σο άλλο το κανόν”.

Δείτε την ομιλία του Θ. Μαλκίδη  για τον Κοτζά Αναστάς στα αποκαλυπτήρια του μνημείου του στη Νεράιδα Κοζάνης

Εφημερίδα «Μακεδονία της Κυριακής»6/12/2015. Αφιέρωμα:Ο ρωσοτουρκικός πόλεμος του 1877-1878

Κείμενα:

Νικόλαος Ραπτόπουλος

Θεοφάνης Μαλκίδης 

Βασίλης Βουτέρος

Επιμέλεια αφιερώματος: Στέλιος Κούκος
 

Η πρόσφατη κατάρριψη ρωσικού πολεμικού αεροσκάφους από την Τουρκία μοιάζει να έφερε στο προσκήνιο ανοιχτούς λογαριασμούς που ήταν κρυμμένοι πίσω από σημερινές πολιτικοοικονομικές συνεργασίες. Οι απειλές οι οποίες εκτοξεύονται καθημερινά από τους δύο εμπλεκόμενους συγκεντρώνουν το παγκόσμιο ενδιαφέρον για τις εξελίξεις που πιθανόν θα ακολουθήσουν και θα αφορούν όλο τον πλανήτη, ενώ οι κυρώσεις που ανακοινώνονται δείχνουν πως η σύγκρουση έχει ήδη αρχίσει.
Βέβαια στους ρωσοτουρκικούς αυτούς λογαριασμούς εμπλέκεται και η χώρα μας, αφού από τα χρόνια της τουρκοκρατίας η Ρωσία ως ορθόδοξη υπερδύναμη ενίσχυε -τουλάχιστον συναισθηματικά- τις ελπίδες των υπόδουλων για απελευθέρωση.

Μέσα σ' αυτό το συγκρουσιακό κλίμα των ημερών μάλιστα ήλθαν ξανά στο προσκήνιο οι προφητείες του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτη (1924-1994), οι οποίες κάνουν αναφορά σε μια ευρύτερη σύρραξη στην περιοχή μας με επικράτηση των Ρώσων και τη διάλυση της σημερινής Τουρκίας. Οφέλη από μια θετική έκβαση του πολέμου για τη Ρωσία θα έχει και η Ελλάδα, αφού, σύμφωνα με τον Άγιο Παΐσιο, θα μας δοθεί κατόπιν πιέσεων η Κωνσταντινούπολη.

Όπως αναφέραμε, οι λογαριασμοί μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας είναι παλαιοί, αφού οι δύο χώρες έχουν συγκρουστεί αναμεταξύ τους στρατιωτικά ουκ ολίγες φορές. Μία από αυτές τις πολεμικές συρράξεις έγινε κατά τα έτη 1877-1878 και ο ρωσικός στρατός προέλασε σχεδόν έξω από την Κωνσταντινούπολη καταλαμβάνοντας το Δεδέαγατς (σημερινή Αλεξανδρούπολη) αλλά και την Αδριανούπολη. Οι επιπτώσεις όμως από την έκβαση του πολέμου αυτού δεν αφορούσαν μόνο τα Βαλκάνια και τον Καύκασο, όπου επίσης προέλασαν οι Ρώσοι, αλλά και όλη την Ευρώπη.

‘Εθνοκάθαρση και Γενοκτονία της Μνήμης’

Θ. Μαλκίδης 

‘Εθνοκάθαρση και Γενοκτονία της Μνήμης’

Απόσπασμα της ομιλίας στην εκδήλωση στην Αρμενική Κοινότητα Ξάνθης.

Έχω νιώσει και συνεχίζω να διατηρώ   μεγάλη  εκτίμηση στον Αρμενικό Λαό. Η προσωπική μου διαδρομή  από την ιδιαίτερή μου πατρίδα,την Αλεξανδρούπολη, όπου κατέφυγαν οι γονείς μου μετά τη Γενοκτονία και μεγάλωσα μαζί με  Αρμένιους φίλους, συνεχίζεται με τη μετέπειτα γνωριμία και συμπόρευση με τους  διανοούμενους  και τους συναθλητές  του  αγώνα ανάδειξης της Γενοκτονίας του Αρμενικού και Ελληνικού Έθνους. 

Είναι σήμερα αποδεδειγμένο  ότι χωρίς αυτούς τους ανθρώπους στην Αρμενία και τη Διασπορά, οι περιοχές της ιστορικής Αρμενίας, της Ιωνίας, του Καυκάσου, του Πόντου, της Θράκης, του Κουρδιστάν, που γνώρισαν και γνωρίζουν μέχρι σήμερα, πολλά και συνεχή μαζικά εγκλήματα, αλλά και ολόκληρος ο πλανήτης, θα γνώριζαν τη συρρικνωμένη εκδοχή της Αρμενικής και Ελληνικής ιστορίας. Και το χειρότερο: θα ήξεραν την Νεοτουρκική και τη Κεμαλική της εκδοχή, δηλαδή το φασισμό, το ρατσισμό, τη Γενοκτονία και την ιδεολογία του θανάτου.

Ο Αγώνας όμως της αναγνώρισης  παρόλα  τα εμπόδια, τις δυσκολίες και τις δοκιμασίες, έφερε αποτελέσματα. Οι συνεχείς αναγνωρίσεις της Γενοκτονίας, είναι αποτέλεσμα  υψηλής ηθικής,  συνέπειας και  σοβαρότητας, όταν την ίδια στιγμή έχεις να αντιμετωπίσεις την  άρνηση, την υπονόμευση και τα  προσκόμματα  από ψευτοκαθηγητές, ψευτοπολιτικούς και ψευτοδιανοούμενους.  

Εκατό χρόνια μετά την κορύφωση της Γενοκτονίας των Αρμενίων, οι ανιδιοτελείς αγωνιστές του  Αρμενικού και του  Ελληνικού  λαού καθώς   και οι συμπαραστάτες τους, ως αποτέλεσμα της σοβαρής τους προσπάθειας, θα δουν και άλλους καρπούς της προσπάθειάς τους. Παρά το γεγονός ότι το έγκλημα συνεχίζεται με τον ίδιο ή με  άλλους τρόπους, δηλαδή με την Εθνοκάθαρση και τη Γενοκτονία της Μνήμης, το δίκαιο και η αλήθεια θα νικήσει!

Για έναν τόπο που θα είναι ξανά Ελλάδα

Θ. Μαλκίδης

Για έναν τόπο που θα είναι ξανά Ελλάδα

Απόσπασμα από τη συνέντευξη στην Αχελώος Τηλεόραση


Ο Σεφέρης  γράφει πως "όσο προχωρεί ο καιρός και τα γεγονότα, ζω ολοένα με το εντονώτερο συναίσθημα πως δεν είμαστε στην Ελλάδα, πως αυτό το κατασκεύασμα που τόσο σπουδαίοι και ποικίλοι απεικονίζουν καθημερινά δεν είναι ο τόπος μας αλλά ένας εφιάλτης με ελάχιστα φωτεινά διαλείμματα, γεμάτα μια πολύ βαριά νοσταλγία. 

Να νοσταλγείς τον τόπο σου, ζώντας στον τόπο σου, τίποτε δεν είναι πιο πικρό" 

Έτσι νιώθουμε πολλοί, κατανοώντας κάθε μέρα ότι αυτό που ζούμε δεν είναι Ελλάδα. Από την κοινωνία, μέχρι την οικονομία και τη σιωπή των διανοουμένων για την τραγωδία 

της πατρίδας μας  και από την άρνηση του μαζικού εγκλήματος της Γενοκτονίας των προγόνων μας, μέχρι την αποδόμηση και τον εθνομηδενισμό στην παιδεία και το χλευασμό της πίστης μας. 

Αυτός όμως ο τόπος θα συνεχίσει να παράγει αξίες και αρχές, ηθικές και μορφωτικές σταθερές, λευτεριά, αντίσταση και φως. Είναι η απάντηση του έργου και της πράξης, στην καταστροφή της φλυαρίας και της σιωπής. 


Παρακολουθείστε τη συνέντευξη του Θ. Μαλκίδη στον Ν. Κανή και στην Αχελώος Τηλεόραση

“……Ο Καποδίστριας κυβέρνησε αγγελικώς….”

“……Ο Καποδίστριας κυβέρνησε αγγελικώς….”

Θ. Μαλκίδης 

Μέρος της ομιλίας στην εκδήλωση  για τον Καποδίστρια, που πραγματοποιήθηκε στην Βέροια.

Το ενδοξότερο και πιο πολυσήμαντο γεγονός της ιστορίας του νέου Ελληνισμού είναι αναμφισβήητα η Επανάσταση του 1821.

 Καρπός της ουσιαστικής οικονομικής και πνευματικής ανάπτυξης των Ελλήνων κατά τον 18ο και 19ο αιώνα, μιας μακροχρόνιας διεργασίας, κατά την οποία διαμορφώθηκαν νέες κοινωνικές τάξεις και συνειδήσεις με δυναμισμό και με προσφορά στον υπόδουλο Ελληνισμό, η Επανάσταση οφείλει, κατά μεγάλο μέρος, την επιτυχία της στο ότι ήταν έργο όλων των Ελλήνων και Ελληνίδων. 

Από το Μοριά και τη Ρούμελη, τα Νησιά, τη Μακεδονία, τη Θράκη, τη Μικρά Ασία και τον Πόντο, μέχρι τις κοινότητες της Διασποράς στην Κεντρική Ευρώπη, τις παραδουνάβιες Ηγεμονίες και τη Ρωσία.

Σημαντικός σταθμός της μετεπαναστικής Ελλάδας είναι έλευση του Ιωάννη Καποδίστρια, του κυβερνήτη, του μοναδικού στην ελληνική ιστορία και πολιτική με αυτό το χαρακτηριστικό και ουσιαστικό τίτλο. 

Είναι μία μεγάλη στιγμή για τον Ελληνισμό που σήμανε πράξη και στάση ζωής στην πολιτική, στην κοινωνία, στην παιδεία,  στην ανιδιοτελή προσφορά. Ήταν παράδειγμα και πρότυπο ασκητικής ζωής, από το δημόσιο μέχρι τον προσωπικό βίο. Δημιούργησε οικονομικές, κοινωνικές, παραγωγικές, στρατιωτικές, εκπαιδευτικές και άλλες δομές, στηρίζοντας την κατεστραμμένη Ελλάδα και τους ζώντες της μετεπαναστατικής χώρας. 

Η δολοφονία του σταμάτησε το νήμα της ζωής του και την διαφορετική ρότα του Ελληνισμού, αλλά άφησε κληρονομιά και παρακαταθήκη αναντικατάστατη. 

Όπως προφητικώς έγραψε ο αντίπαλός του Μακρυγιάννης, μη γνωρίζοντας την σημερινή κατάσταση της διαφθοράς της πολιτικής ζωής, της οικονομικής και πνευματικής πτώχευσης, “ο Καποδίστριας κυβέρνησε αγγελικώς….”