To 1821 του Πόντου και ο Πόντος του 1821

To 1821 του Πόντου και ο Πόντος του 1821

Ο Σύλλογος Ποντίων Waiblingen Αργοναύτες σας προσκαλούν στην εκδήλωση για τη συμβολή των Ελλήνων του Πόντου στην Επανάσταση του 1821. 

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο Σάββατο 8 Απριλίου στις 7:15μμ  στο Alte Kelter (Paulinenstr 33, Winnenden 71364) με ομιλητή τον Θ. Μαλκίδη.

Ο διωκόμενος από την Τουρκία Γιάννης -Βασίλης Γιαϊλαλί σε ημερίδα για τον Πόντο στην Άγκυρα!

Θ. Μαλκίδης 

Ο συμπατριώτης μας διωκόμενος από την Τουρκία Γιάννης -Βασίλης Γιαϊλαλί – YANNİS VASİLİS YAYLALI εισηγητής σε ημερίδα για τον Πόντο στην Άγκυρα!

Την ώρα που στην Κύπρο ακύρωσαν τον νόμο για το μεγάλο αντιαποικιοκρατικό -απελευθερωτικό κίνημα του 1955 υπακούοντας στους επίγονους του φασίστα Κεμάλ, Ερντογάν και Ακιντζή, στην Τουρκία ο διωκόμενος και πολλές φορές φυλακισμένος συμπατριώτης μας Γιάννης -Βασίλης Γιαϊλαλί, θα μιλήσει στην Άγκυρα για τους Έλληνες του Πόντου!
Η προσπάθεια αποκατάστασης της Ιστορίας στη γη της Γενοκτονίας και η προσπάθεια ακύρωσης του Ελληνισμού στη γη της Ελευθερίας!

Η ημερίδα της Ένωσης Έρευνας και Πολιτισμού της Ανατολίας λίγες μέρες πριν το δημοψήφισμα του φασίστα- δολοφόνου Ερντογάν, είναι αν μη τι άλλο μία είδηση θάρρους των συναγωνιστών μας εκπροσώπων των ιστορικών λαών που ζουν στη σημερινή Τουρκία  .

Στη ημερίδα η οποία θα γίνει στην Άγκυρα στις 8 Απριλίου  περιλαμβάνει τις ομιλίες  του Erkan METİN για τους Αρμένιους, του Vedat KARA για τους Αλεβήδες, τoυ  Bereket Kar για τους Άραβες, του  İsmail BEŞIKCI για τους Άραβες, του Boz Erdoğan για τους Τσερκέζους,  της Selma KOÇIRA  για τους Λαζούς και του Yannis Vasilis YAYLALI  για τους Ρωμηούς του Πόντου.

Ο Γιάννης -Βασίλης Γιαϊλαλί – YANNİS VASİLİS YAYLALI, είναι ένας αγωνιστής, ο οποίος έχει μεγάλη συμμετοχή στον αγώνα των  Ρωμηών του Πόντου, τους Κούρδους  και όλους  τους ιστορικούς λαούς που δολοφονήθηκαν  και συμβάλλει με τη δράση του  για την απελευθέρωσή τους από το τυραννικό τουρκικό καθεστώς.  Ο Γιάννης -Βασίλης Γιαϊλαλί είναι ένας άνθρωπος που έμαθε για τη Ρωμαίικη -Ελληνική- Ποντιακή καταγωγή του, όταν συνελήφθη αιχμάλωτος από τους Κούρδους μαχητές......
http://malkidis.blogspot.gr/2016/12/yannis-vasilis-yaylali.html

Με τον  Γιάννη -Βασίλη Γιαϊλαλί καθώς και με  άλλους αγωνιστές όπως ο Tamer Çilingir, ο Sait Çetinoğlu, ο Ragip Zarakolu, συμπορευόμαστε στον ανιδιοτελή αγώνα Ελευθερίας. Ένας αγώνας που είχε  σημαντικό σταθμό στο εξαιρετικής σημασίας συνέδριο για τη Γενοκτονία τον Απρίλιο του 2016, αγώνας που θα παρόλα τα εμπόδια και τις δοκιμασίες θα είναι νικηφόρος. 

  

Η Θράκη στο έπος της αντίστασης στο Φασισμό και τον Ναζισμό το 1940-1941: Από τη Βόρειο Ήπειρο στα οχυρά του Εχίνου και της Νυμφαίας

Θ. Μαλκίδης 

Από τη Βόρειο Ήπειρο στον Εχίνο και την Νυμφαία: Η Θράκη στο έπος της αντίστασης στο Φασισμό και το Ναζισμό το 
1940-1941

Όπως και σε άλλες ιστορικές στιγμές του Ελληνισμού, η Θράκη παρέμεινε και παραμένει δυστυχώς στο περιθώριο. Έτσι  πέρα από τη Θρακιώτισα τραγουδίστρια της νίκης Σοφία Βέμπο (από την Καλλίπολη) η οποία σηματοδοτεί και νοηματοδοτεί με τα τραγούδια της το έπος του 1940-1941, έχει ενδιαφέρον  να επισημάνουμε πως όλη η Θράκη συνέβαλε τα μέγιστα, στην επικράτηση εναντίον του φασισμού, εναντίον των εισβολέων και των κατοχικών δυνάμεων των Ιταλών, των Γερμανών και  των Βουλγάρων. 

Να αναφέρουμε  το  29ο Σύνταγμα Πεζικού το οποίο  έδωσε μάχες στο Πόγραδετς, στο Τεπελένι και στην Κλεισούρα. Εκεί στις 28 Φεβρουαρίου 1941 έπεσε ο Θεόδωρος Κανδηλάπτης, ένας ακόμη ηρωικός ανθυπολοχαγός όπως αναφέρει στο σχετικό άσμα  ο Οδυσσέας Ελύτης.  
Η εισβολή των Ναζί στη Θράκη βρίσκει αντίσταση από τους Έλληνες και ειδικότερα τους Θρακιώτες στρατιώτες, με επίκεντρο   τις μάχες των οχυρών του Εχίνου και της Νυμφαίας, ακολουθώντας το παράδειγμα των συμπολεμιστών τους  στο Ρούπελ και αλλού.

Η μάχη στο Οχυρό του Εχίνου και στην περιοχή  της Ξάνθης 

Το 29ο Σύνταγμα Πεζικού αντιστάθηκε για τέσσερις μέρες  στον Εχίνο, με πάρα πολλά θύματα, ενώ αντίσταση για τρεις μέρες προέβαλλε  και  στην Νυμφαία. Τελικά οι Γερμανοί δεν κατόρθωσαν να  κυριεύσουν τα οχυρά και τα  προσπέρασαν συνεχίζοντας την προέλασή τους. 

Στην έκδοση της Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού, με τίτλο «Αγώνες και νεκροί του Ελληνικού Στρατού κατά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο 1940-1945», οι πεσόντες στρατιώτες στο οχυρό «ΕΧΙΝΟΣ» είναι οι εξής:

Λοχίας  Αγγελόπουλος Πέτρος του Νικολάου
Λοχίας   Γιαννούλης Εμμανουήλ του Κωνσταντίνου
Λοχίας   Λυμπέριος Χρήστος του Σωτηρίου
Στρατιώτης    Αλεφαντινός Ανδρέας του Χαραλάμπους
Στρατιώτης  Γιαννούλης Ηλίας του Γεωργίου
Στρατιώτης  Δουφεξής Γεώργιος του Αλεξίου
Στρατιώτης   Κανάκης Ανδρέας του Νικολάου
Στρατιώτης   Κωστόπουλος Παναγιώτης του Ιωάννη
Στρατιώτης   Λάμαρης Ευθύμιος του Γεωργίου
Στρατιώτης    Λεβεντάκης Ιωάννης του Ηλία
Στρατιώτης  Λιάκος Δημήτριος του Γεωργίου
Στρατιώτης   Μαυραγάνης Ιωάννης του Δημητρίου
Στρατιώτης   Μπαζίνης Γεώργιος του Βλασσίου
Στρατιώτης   Ρήγας Δημήτριος του Νικολάου
Στρατιώτης    Σταύρου Νικόλαος του Αποστόλου
Στρατιώτης    Στρίγγας Ανδρέας του Αντωνίου
Στρατιώτης   Τασιαδάμης Ηλίας τουΔημητρίου
Στρατιώτης    Τζιμούλας Ελευθέριος του Γεωργίου
Στρατιώτης   Τριπολιτάκης Παύλος του Κωνσταντίνου

 Στην περιοχή Ξάνθης (εκτός οχυρού Εχίνου)  τον Απρίλιο του 1941  οι πεσόντες είναι οι παρακάτω : 
Στρατιώτης  Βουρνέλης Ιωάννης του Κων/νου(Παράδεισος Ξάνθης 9/4/41)
Στρατιώτης Μιχαλακόπουλος Βασίλειος του Αναστασίου (Παράδεισος Ξάνθης 9/4/41)
Στρατιώτης Παναγιωτίδης Σάββας του Θεοδώρου (Παράδεισος Ξάνθης 8/4/41)
Στρατιώτης  Πιρμήν Γεώργιος του Κωνσταντίνου(στρατόπεδο αιχμαλώτων Ξάνθης 17/4/41)
Στρατιώτης Τζούμας Ματθαίος του Ανδρέα. Νέστος 8/4/41
Στρατιώτης Χουσείν Ραήφ του Μεμέτ (Παράδεισος Ξάνθης 9/4/41)
Στρατιώτης  Γασπαράκης Νικόλαος του Ιωάννη. 37 ΣΠ.
Στρατιώτης  Καπραβέλος Αναστάσιος του Αλεξάνδρου(Τοξότες 8/4/41)
Στρατιώτης  Λυμπέριος Χρήστος του Σωτηρίου (Δημάριο Κοτύλης 6/4/41)
Στρατιώτης Μπαϊράμ Αλή Ογλού Σακίρ του Μπαϊράμ Αλή. Πνίγηκε στο Νέστο 10/4/41
Στρατιώτης Πλατσάκης Δημήτριος του Παναγιώτη(Παράδεισος Ξάνθης 9/4/41)

Δυτικά του Εχίνου,στο χωριό Σμίνθη οι Γερμανοί Εισβολείς στην πορεία τους προς την πόλη της Ξάνθης συνάντησαν την φρουρά του μεθοριακού φυλακίου της.Μετά από σκληρή μάχη σκοτώθηκαν οι παρακάτω στρατιώτες:

Λοχίας ΛΥΜΠΕΡΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗΣ 
Λοχίας ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ 
Υποδεκανέας ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ ΜΙΧΑΗΛ 
Στρατιώτης ΤΑΣΕΔΑΜΗΣ ΗΛΙΑΣ 
Στρατιώτης ΠΑΠΑΔΕΡΟΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ 
Στρατιώτης ΝΤΑΗΦΩΤΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ 
Στρατιώτης ΜΠΑΖΙΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ 
Στρατιώτης ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΜΙΧΑΗΛ 
 ΣτρατιώτηςΣΤΑΥΡΟΥ ΣΤΑΥΡΟΣ 

 ΣτρατιώτηςΤΡΙΠΟΛΙΤΑΚΗΣ ΠΑΥΛΟΣ 

Η μάχη του Οχυρού της Νυμφαίας

Στο Οχυρό της Νυμφαίας η αντίσταση ήταν επίσης μεγαλειώδης, όπως γράφει ο τότε  διοικητής του  Αλέξανδρος Αναγνωστός.

Η δύναμη του Οχυρού αποτελούμενη από 14 αξιωματικούς και 364 στρατιώτες   θα προσπαθούσε να ανακόψει την προέλαση των γερμανικών δυνάμεων προς την Κομοτηνή και να προσφέρει κάλυψη στο πέρασμα του Νέστου.

Η έκθεση του διοικητή είναι  συγκλονιστική : 

«…τους αποχαιρέτησα και τους εφίλησα διά τελευταίαν φοράν, διότι την επομένην πιθανόν να μην υπήρχε κανείς από ημάς εν τη ζωή. Είναι αδύνατον να περιγράψω την συγκίνησιν και ενθουσιασμόν την στιγμήν εκείνην των Αξ/κών. Αποχωρούντες της αιθούσης του Οχυρού διά να μεταβώσιν εις τας θέσεις των, με δάκρυα εις τους οφθαλμούς των από ενθουσιασμόν ανεφώνησαν «Ζήτω η αιωνία Ελλάς» και εδήλωσαν ότι θα πέσωσιν όλοι διά το μεγαλείον της γλυκειάς μας Πατρίδος».

Οι ηρωικοί αξιωματικοί και οπλίτες της Ταξιαρχίας Έβρου, που αποτελούσαν τη Φρουρά του Οχυρού της Νυμφαίας, πλήρωσαν βαρύ φόρο αίματος: 7 νεκροί και 20 τραυματίες ήταν ο τραγικός απολογισμός των απωλειών: 

Δεκανέας Γεώργιος Κορώνης του Δημητρίου  και οι στρατιώτες Ιωάννης Μαλλιαράκης του Γεωργίου, 

Γεώργιος Τσικνάκης του Θεοδώρου, 

Εμμανουήλ Κιουλμπαξιώτης του Κωνσταντίνου, 

Ευστράτιος Ποτίρης του Νικολάου , 

Γεώργιος Καραγεωργίου του Ιγνατίου και 

Γεώργιος Μπάφας του Ιωάννη . 

Όπως έγραψε ο Α. Αναγνωστός  «…θεωρώ τον εαυτό μου τα μέγιστα υπερήφανον διότι ήμουν Διοικητής τοιούτων ηρώων, οι οποίοι πράγματι επολέμησαν ως πραγματικοί απόγονοι και εφάμιλοι των ηρώων του 1821». 

Έσχατο αλλά όχι τελευταίο: ο υποστράτηγος Ιωάννης Ζήσης, διοικητής της Ταξιαρχίας "Έβρος" αφού πολέμησε  προσπάθησε, μετά τη συνθηκολόγηση, να πάει με ένα μεγάλο μέρος της μονάδας στην Μέση Ανατολή.  Στις 7 Απριλίου 1941 κατέφυγε στην ουδέτερη Τουρκία, όπου έγινε η παράδοση του οπλισμού των Ελλήνων στρατιωτών, ενώ στη συνέχεια ακολούθησε ο εγκλεισμός τους σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Ο Ιωάννης Ζήσης μη δεχόμενος να παραδώσει τον οπλισμό του αυτοκτόνησε στις 9 Απριλίου στα Ύψαλα. 


Υ.Γ. Το κείμενο αφιερώνεται στη μνήμη του αγαπημένου μου θείου Γιώργου Μαρκίδη, του οποίου η ζωή ήταν η σύγχρονη ελληνική ιστορία. Ορφανό της Γενοκτονίας που έχασε τον πατέρα του από τους δασκάλους των Ναζί Κεμαλικούς, στη συνέχεια χάνει  τη μητέρα από τα βασανιστήρια των Γερμανών, ενώ αγωνίστηκε για την Ελευθερία από την Κορυτσά και το Ρούπελ μέχρι τη Μέση Ανατολή και τα νησιά του Αιγαίου...... 

6 Απριλίου 1914: «Το Μαύρο Πάσχα» και η Γενοκτονία στη Θράκη

Θ. Μαλκίδης 

Η Γενοκτονία στη Θράκη 

Η Γενοκτονία η οποία ξεκίνησε το 1908 με την άνοδο στην εξουσία των Νεότουρκων και με τη στρατιωτική και την πολιτική καθοδήγηση των Γερμανών συμμάχων τους,  συνεχίστηκε και από τους Κεμαλικούς μέχρι το 1923 στοιχίζοντας συνολικά τη ζωή σε πάνω από 1.000.000  Έλληνες, Ελληνίδες και παιδιά. 

Στη Θράκη 250.000-300.000 , στην κεντρική Μικρά Ασία 300.000 με 350.000 στον Πόντο 350.000 ενώ θύματα υπήρξαν και στην Καππαδοκία. 


 Στην αρχή η εξόντωση έγινε με την εξορία των ανδρών στα τάγματα εργασίας και συνεχίστηκε με την εξόντωση των ηγετών, την εκτόπιση των γυναικών, των παιδιών.  Με την έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου  Πολέμου  δόθηκε η ευκαιρία στους Νεότουρκους να υλοποιήσουν με μεγαλύτερη ευκολία το σχέδιό τους- η «Ειδική οργάνωση» κράτησε σημαντικό ρόλο-  ενώ η   υποχρεωτική στρατολόγηση  Θρακών τους οδήγησε σαν Οθωμανούς στρατιώτες στο θάνατο σε μία από τις φονικότερες μάχες στην Καλλίπολη.

Έτσι οι Έλληνες  της Θράκης αντιμετώπισαν  και αυτοί όπως και οι Έλληνες του Πόντου και της Μικράς Ασίας  την ίδια πολιτική βίας που εξελίχθηκε σε Γενοκτονία. Έτσι ερημώθηκε από το  ελληνικό στοιχείο η  Θράκη και εγκαταλείφθηκαν πόλεις όπως  η Αδριανούπολη, η Βιζύη,η  Τυρολόη, η Αρκαδιούπολη, οι Σαράντα Εκκλησιές, η Κεσσάνη,τα  Μάλγαρα, η Χαριούπολη, η Μακρά Γέφυρα, η Ραιδεστός, η Ηράκλεια, η Καλλίπολη και άλλες, ενώ στις 6 Απριλίου του 1914, το Μαύρο Πάσχα όπως ονομάστηκε κορυφώθηκε η Γενοκτονία εναντίον των Ελλήνων της Θράκης.  Συνέχεια της Γενοκτονίας εναντίον των Ελλήνων της Βόρειας Θράκης (ανατολική Ρωμυλία) και σταθμός μέχρι την τελική φάση μαζικής δολοφονίας των Ελλήνων στον Πόντο και την Μικρά Ασία. 

Οι μεταπολεμικές εξελίξεις, οι συζητήσεις που έγιναν  στο Συνέδριο Ειρήνης στο Παρίσι για το Θρακικό ζήτημα,  και η υπογραφή το 1920 της συνθήκη των Σεβρών, έδωσαν   στην Ελλάδα  την Ανατολική Θράκη μέχρι την Τσατάλτζα σε απόσταση είκοσι χιλιομέτρων από την Κωνσταντινούπολη και τη χερσόνησο της Καλλίπολης.  Επίσης η Ελλάδα πήρε την Ίμβρο και Τένεδο καθώς και τη Σμύρνη με ολόκληρη την περιοχή της. 

Δύο χρόνια όμως αργότερα με την  αλλαγή των προσανατολισμών και της πολιτικής έναντι των Κεμαλικών από τις μεγάλες δυνάμεις, είχαν σαν  αποτέλεσμα να υπογραφεί η συνθήκη ανακωχής των Μουδανιών, με την οποία ο ελληνικός στρατός διατάχθηκε να εκκενώσει όχι μόνο την Μικρά Ασία, αλλά μέσα σε 15 μέρες και  την Ανατολική Θράκη, εκεί όπου   υπήρχαν μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις του και εύρωστο ελληνικό στοιχείο. 

Έτσι τα συμφέροντα κάλυψαν την αλήθεια και το έγκλημα εναντίον των Ελλήνων δεν τιμωρήθηκε και επαναλήφθηκε μετά από λίγα χρόνια από τους Ναζί και το καθεστώς του Χίτλερ- στις 6 Απριλίου του 1941 οι Γερμανοί εισέβαλαν στην Ελλάδα- ως Ολοκαύτωμα και εκατοντάδες μαρτυρικά χωριά και πόλεις. 

Σήμερα η αναγνώριση της Γενοκτονίας είναι ένα τεράστιο βήμα για την ανθρωπότητα: Η Τουρκία ως  θύτης πρέπει να αποδεχθεί το έγκλημά του και να προχωρήσει  σε όλες τις ενέργειες που προβλέπει το Διεθνές Δίκαιο  και η Σύμβαση του ΟΗΕ για την Πρόληψη και την Καταστολή του Εγκλήματος της  Γενοκτονίας, ενώ το θύμα  γνωρίζει ότι δεν μένουν ατιμώρητες οι μαζικές δολοφονίες των προγόνων του. 

Εμείς ως απόγονοι των θυμάτων της Γενοκτονίας οφείλουμε όπως έχουμε το καθήκον να απαιτήσουμε και να προσπαθήσουμε να μην επαναληφθούν άλλες Γενοκτονίες. Εγκλήματα που  δε συμβαδίζουν με το Δίκαιο, την Ιστορία, τη Μνήμη και τον Άνθρωπο. 

Υ. Γ. Η υπόθεση της Γενοκτονίας είναι ιερή, άρα δεν μπορεί να ως μπαίνει μαζί με χορούς και σεμινάρια (!), δεν είναι εορτασμός, δεν είναι πανηγύρι, όπως και δεν πρέπει να ονομάζεται εθνοκάθαρση. Τόσο αγώνα συν Θεώ κάναμε και κάνουμε για να μην ευτελίζεται το ζήτημα, για να αποκαλυφθούν οι αρνητές και οι υπονομευτές και για να αποκαθηλωθεί η άρνηση του Φίλη και όχι μόνο, δε χρειάζεται να γίνονται ειδικά ΤΩΡΑ τέτοιες ανήθικες πράξεις....



ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ

♣ Ένωση Πολιτιστικών Φορεών Έβρου 
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2017 
– Δημοτικό Θέατρο Αλεξανδρούπολης - ώρα 8:30 μμ

Ομιλία του κ. Θεοφάνη Μαλκίδη - Διδάκτωρ Κοινωνικών Επιστημών, με θέμα «Ο Ελληνισμός της Θράκης και η Γενοκτονία από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς: Μνήμη και Αναγνώριση».

Άλλη μία πόλη του Καναδά αναγνωρίζει τη Γενοκτονία

Θ. Μαλκίδης 

Άλλη  μία πόλη του Καναδά αναγνωρίζει τη Γενοκτονία. 

Μετά από την αναγνώριση της Γενοκτονίας από την πρωτεύουσα του Καναδά την Οτάβα και το οικονομικό κέντρο της χώρας το Τορόντο, με πρωτοβουλία και πάλι του Ελληνοκαναδικού Κογκρέσου, ακόμα μία επιτυχία προστίθεται στον αγώνα της αναγνώρισης της  Γενοκτονίας. 

Το  Λασάλ της Επαρχίας του Κεμπέκ είναι η πρώτη πόλη σε αυτή την επαρχία που αναγνωρίζει τη Γενοκτονία, διακηρύσσοντας την 19η Μαΐου ως ημέρας Μνήμης.
Ένα ακόμη κερί άναψε στη μνήμη των  αθώων θυμάτων του Κεμαλισμού, του προδρόμου του Ναζισμού, μία ακόμη επιτυχία όλων μας μέχρι την τελική δικαίωση.

Κλεισούρα Καστοριάς: Ένα ακόμη έγκλημα των Ναζί

Θ. Μαλκίδης 

Το Ναζιστικό έγκλημα στην Κλεισούρα Καστοριάς 

Στις 5 Απριλίου 1944, οι Γερμανικές δυνάμεις με διοικητή τον υπεύθυνο της σφαγής στην Ερμακιά και Πύργους Εορδαίας και στο Δίστομο Καρλ Σύμερς (Karl Schümers), διοικητή του 7ου Συντάγματος της 4ης Τεθωρακισμένης Μεραρχίας των Ες- Ες, καταφθάνουν στην Κλεισούρα.  Οι Ναζί συγκεντρώνουν  τα γυναικόπαιδα και τους γέροντες στην πλατεία του χωριού, ενώ μια άλλη ομάδα στρατιωτών βάλλει με τα πολυβόλα όπλα κατά των συγκεντρωμένων ενάντια στον άμαχο πληθυσμό. Έπειτα κατευθύνονται προς τα σπίτια, παραβιάζουν τα σπίτια, βάζουν φωτιά και σκοτώνουν αδιακρίτως. 
Η δικαιολογία πάντα η ίδια : αντίποινα.... 

Οι άντρες των Ες-Ες με σύνθημα τη φωτοβολίδα που άναψε στις τρεις το μεσημέρι ξεχύθηκαν στο χωριό και άρχισαν να πυροβολούν. Σκότωναν χωρίς σταματημό, έσφαξαν εγκυμονούσες γυναίκες, παιδιά, ηλικιωμένους και κοπέλες.  Ούτε και τον  ιερέα που με τον  Σταυρό στο χέρι εκλιπαρούσε για έλεος υπερασπιζόμενος το ποίμνιό του, δε σεβάστηκαν και τον κατακρεούργησαν.Επιπλέον οι Ναζί πυρπόλησαν τις οικίες, την εκκλησία, το γυμνάσιο, τη βιβλιοθήκη. 

Μόλις δύο ώρες ήταν αρκετές για να σκοτωθούν 280 άμαχοι, να τραυματιστούν 40 και να καταστραφούν 150 σπίτια. Την τελευταία στιγμή, σώθηκαν επτά γυναίκες, που είχαν οδηγηθεί στο εκτελεστικό απόσπασμα. Πριν πυροβολήσουν οι Γερμανοί, μία δεύτερη φωτοβολίδα σήμανε το τέλος της επίθεσης....

Όσοι επέζησαν, έπρεπε να έρθουν αντιμέτωποι με το έγκλημα. Στο κοιμητήριο δεν υπήρχε χώρος  και οι διασωθέντες έθαψαν τους νεκρούς τους στις αυλές των σπιτιών, της εκκλησίας, ακόμα και στις βουνοπλαγιές.  Ο πολιτικός εντεταλμένος του Γ’ Ράιχ στα Βαλκάνια,  Χέρμαν Νοϊμπάχερ χαρακτήρισε τη σφαγή «λουτρό αίματος», αλλά η Στρατιωτική Διοίκηση Θεσσαλονίκης-Αιγαίου επικρότησε τις ενέργειες του αντισυνταγματάρχη Σίμερς, ο οποίος ως επιβράβευση  τέθηκε επικεφαλής  και  στη σφαγή στο  Δίστομο.... 

Έσχατο αλλά όχι τελευταίο: Στη μαρτυρική  Κλεισούρα έζησε η  Οσία Σοφία (Χοτοκουρίδου), το γένος Αμανατίου Σαουλίδου, η οποία γεννήθηκε το 1883  στο χωριό Σαρή-ποπά (ή Σαρή-παπά) της επαρχίας Αρδάσης Τριπόλεως, Νόμου Τραπεζούντας του Πόντου. Η Οσία Σοφία  η  «εν τη Ιερά Μονή Παναγίας Θεοτόκου Κλεισούρας ασκήσασα», απεβίωσε το 1974, αγιοκατατάχθηκε το 2011, ενώ  η μνήμη της οποίας τιμάται από την Ορθόδοξη εκκλησία στις 6 Μαΐου.

Οι Έλληνες της Θράκης στην Επανάσταση ή η ακύρωση του 1821.

Θ. Μαλκίδης 

Ακύρωση της Επανάστασης του  1821;  

Μέρος της ομιλίας στην εκδήλωση που που οργάνωσε οι Ιστορικός και Πολιτιστικός Σύλλογος Διδυμοτείχου «ΚΑΣΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ-Γνώση και Δράση», στο Κέντρο Θρακικών Μελετών του Δήμου Διδυμοτείχου.

Πριν πούμε οτιδήποτε για τη Θράκη στην Επανάσταση να αναφέρουμε γιατί απουσιάζει  από την επίσημη και σχολική ιστορία (και) για το 1821 (όπως βεβαίως απουσιάζουν και οι άλλες πατρίδες, όπως ο Πόντος, η Καππαδοκία, η Ιωνία)

Αν λάβουμε υπόψη τα σχολικά εγχειρίδια που αναφέρονται στο 1821 πέραν από το γεγονός ότι η Θράκη απουσιάζει παντελώς (όπως απουσιάζει και ο Πόντος, η Καππαδοκία, η Ιωνία), η Ύβρις  για τους αγωνιστές είναι απίστευτη. Παράλληλα σύμφωνα με τους γνωστούς και μη εξαιρετέους τρόφιμους  του καθεστώτος,  το 1821 είναι ένα ζήτημα που έρχεται από  τη Γαλλική Επανάσταση (!), την επιλογή των αγωνιστών να είναι Έλληνες (!) και ήταν ένα κίνημα που δεν είχε  καμία σχέση με το Βυζάντιο, που δεν είχε ηρωισμούς, ούτε Ζάλογγο, ούτε θυσίες, ούτε εθνικό χαρακτήρα, ούτε Ορθοδοξία .....
Αν προσθέσουμε και την κατάσταση στα προγράμματα σπουδών των  Τμημάτων ιστορίας όπου  τα σχετικά μαθήματα είναι ελάχιστη μειοψηφία μέσα σε κυριολεκτικά  εκατοντάδες  άλλα απίστευτα και άσχετα και τα  διδακτορικά  είναι σχεδόν στο  απόλυτο μηδέν, τότε μπορούμε να μιλήσουμε για ΑΚΥΡΩΣΗ του 1821. 

Είναι προφανές  ότι η απουσία της Θράκης είναι επακόλουθο της παραπάνω κατάστασης.  Δε θα περίμενε κανείς να υπάρχει αναφορά για την οικογένεια Βισβίζη, για τα συνεχή επαναστατικά κινήματα για πεντέμισι αιώνες- τόση ήταν η Οθωμανική σκλαβιά στη Θράκη- για τη σφαγή στη Σαμοθράκη που τηρουμένων των αναλογιών ήταν εφάμιλλη της Χίου, των Ψαρρών, της Κάσου και άλλων σφαγών του άμαχου πληθυσμού. 

Αναμενόμενο λοιπόν να είναι  ο ρόλος των Θρακών στη Φιλική Εταιρεία εξαφανισμένος, η παρουσία τους σε όλο το 1821 από τη θάλασσα μέχρι το Μεσολόγγι αποσιωπημένος. Ευτυχώς που είχαμε δύο σημαντικούς Θρακιώτες ερευνητές , τον Απόστολο Ευθυμιάδη και τον Μόσχο Κούκο που ασχολήθηκαν με τη συμβολή των Ελλήνων της Θράκης στο 1821.   Τα κείμενά τους, όπως και των νεωτέρων πρέπει να πάρουμε, διαβάζοντάς τα και διαδίδοντάς τα, πιάνοντας το νήμα ξανά από την αρχή. Για την αποκατάσταση της Αλήθειας και για την αντίσταση στην ακύρωση του μεγαλύτερου γεγονότος της νεώτερης Ιστορίας μας: της εθνικοαπελευθερωτικής Επανάστασης του 1821.  

Η Θράκη και οι Θράκες στη Γενοκτονία

Θ. Μαλκίδης 

Η Γενοκτονία στη Θράκη: Από το "Μαύρο Πάσχα" του 1914 στην εκδίωξη του 1922.

Απόσπασμα της ομιλίας του Θ. Μαλκίδη στις εκδηλώσεις της Θρακικής Εστίας Δράμας  που οργάνωσε σε συνεργασία με  την Ιερά Μητρόπολη Δράμας, το ίδρυμα Χαριλάου Κ.Κεραμέως, την Πανελλήνια Ομοσπονδία Σωματείων Ανατολικής Ρωμυλίας, την Περιφερειακή Ενότητα Δράμας και το Δήμο Δράμας. 



Το "Μαύρο Πάσχα"  τον Απρίλιο του 1914 είναι η κορύφωση της Γενοκτονίας για τους Έλληνες της Θράκης. Είναι η  αντίστοιχη στιγμή κορύφωσης της μαζικής δολοφονίας όπως έγινε την 24 Απριλίου του 1915 με τους Αρμένιους, όπως έγινε την 19η Μαΐου στον Πόντο, τον Αύγουστο/Σεπτέμβριο του 1922 στην Σμύρνη , στη "Νύχτα των Κρυστάλλων" τον Νοέμβριο του 1938 στη Ναζιστική Γερμανία. 

Το έγκλημα δηλαδή από τους δασκάλους και μαθητές Γενοκτόνους που επειδή δεν τιμωρήθηκε επαναλήφθηκε με μεγαλύτερη αγριότητα και διαστροφή. 

Τα συμφέροντα πάντοτε βεβαίως είχαν τη δική τους βαρύτητα στην ατιμωρησία των ενόχων. Οι ραγδαίες εξελίξεις στο Μικρασιατικό μέτωπο το 1922, η αλλαγή των προσανατολισμών και της πολιτικής έναντι των Κεμαλικών από τις μεγάλες δυνάμεις, είχαν σαν  αποτέλεσμα να υπογραφεί η συνθήκη ανακωχής των Μουδανιών, με την οποία ο ελληνικός στρατός διατάχθηκε να εκκενώσει όχι μόνο την Μικρά Ασία, όπου εκεί  γραφόταν ο τραγικός επίλογος μιας παρουσίας  αιώνων, αλλά μέσα σε 15 μέρες και  την Ανατολική Θράκη, εκεί όπου   υπήρχαν μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις του και εύρωστο ελληνικό στοιχείο. 
Η Γενοκτονία αποσιωπήθηκε και ο Ελληνισμός εκδιώχθηκε.

Έτσι τα συμφέροντα κάλυψαν την αλήθεια και το έγκλημα εναντίον των Ελλήνων δεν τιμωρήθηκε και επαναλήφθηκε μετά από λίγα χρόνια από τους Ναζί και το καθεστώς του Χίτλερ ως Ολοκαύτωμα και εκατοντάδες μαρτυρικά χωριά και πόλεις. 
Στις 6 Απριλίου του 1914 κορυφωνόταν η Γενοκτονία στη Θράκη, στις 6 Απριλίου του 1941 οι Γερμανοί εισέβαλαν στην Ελλάδα. Οι συμβολισμοί του φασισμού σε πλήρη αρμονία.

Σήμερα η αναγνώριση της Γενοκτονίας  των Ελλήνων στη Θράκη, στην Ιωνία, στον Πόντο, στην Καππαδοκία είναι ένα  μεγάλο βήμα για την ανθρωπότητα: Ο θύτης αποδέχεται το έγκλημά του και προχωρά σε όλες τις ενέργειες που προβλέπει το Διεθνές Δίκαιο  και η Σύμβαση του ΟΗΕ για την πρόληψη και την Καταστολή της  Γενοκτονίας, ενώ το θύμα γνωρίζει ότι δεν μένουν ατιμώρητες οι μαζικές δολοφονίες των προγόνων του. 

Εμείς ως απόγονοι των θυμάτων της Γενοκτονίας οφείλουμε όπως έχουμε το καθήκον να απαιτήσουμε και να προσπαθήσουμε να μην επαναληφθούν άλλες Γενοκτονίες. Εγκλήματα που  δε συμβαδίζουν με το Δίκαιο, την Ιστορία, τη Μνήμη και τον Άνθρωπο. 

Η συμβολή της Θράκης και των Θρακών στην Παλιγγενεσία του 1821

Η Θράκη και οι Θράκες στο 1821: Μία συνεχής Επανάσταση

«Είναι γενικώς αποδεκτό, αντιληπτό και ευρέως κατανοητό, πλην θλιβερών εξαιρέσεων οι οποίες δυστυχώς ασχημονούν ακόμη και μέσω των σχολικών βιβλίων (!) ότι η Επανάσταση του 1821 αποτελεί ένα πρωταγωνιστικό γεγονός για την Ελληνική ιστορία. Ότι έχει ένα σημαντικότατο και κεντρικό ρόλο στην πορεία του Ελληνικού Λαού.

Στην τελευταία περίοδο έχουμε ανοίξει έναν κύκλο αναζητήσεων και διεκδικήσεων που έφτασαν στο να αναδειχθούν ψηφίδες του μεγάλου ψηφιδωτού της Επανάστασης. Μεταξύ αυτών και η συμβολή των Θρακών και της Θράκης σε μία επαναστατική πορεία η οποία δε σταμάτησε ποτέ μετά το 1453 και κορυφώθηκε το 1821.
Πάντοτε η Επανάσταση και οι αγωνιστές της μας οδηγούσαν και μας ενέπνεαν. Αυτή η έμπνευση είναι ακόμη πιο έντονη σήμερα, αφού την έχουμε ανάγκη για εμάς, για το σεβασμό στις προηγούμενες γενιές και για την Ελευθερία των επόμενων γενεών». 
(Από τον πρόλογο του βιβλίου του Θ. Μαλκίδη για το 1821)

Ο Ιστορικός και Πολιτιστικός Σύλλογος Διδυμοτείχου «ΚΑΣΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ-Γνώση και Δράση» σας προσκαλεί στην επετειακή Βραδιά Ιστορίας που διοργανώνει για τη συμβολή της Θράκης στην Παλιγγενεσία του 1821.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο Κέντρο Θρακικών Μελετών του Δήμου Διδυμοτείχου (Όθωνος 35) την Κυριακή 2 Απριλίου 2017 και ώρα 19:00, με κεντρικό ομιλητή τον Δρ Κοινωνικών Επιστημών κ.Θεοφάνη Μαλκίδη.

Κατά την εκδήλωση, μέλη του Συλλόγου θα απαγγείλουν ποιήματα και κείμενα Διδυμοτειχιτών λογοτεχνών, τα οποία σχετίζονται με την επανάσταση του 1821 και τους ήρωες της Θράκης.

Το Ναζιστικό έγκλημα στην Ερμακιά Εορδαίας: Ένα Ολοκαύτωμα κατ΄εξακολούθηση

Θ. Μαλκίδης

Ένα Ολοκαύτωμα  κατ' εξακολούθηση: Το Ναζιστικό έγκλημα στην Ερμακιά Εορδαίας 

Πέντε (!) φορές την άνοιξη του 1944 οι Ναζί και οι συνεργάτες τους εισέβαλαν στην Ερμακιά Εορδαίας για να δολοφονήσουν, να πυρπολήσουν, να συνεχίσουν τη διαστροφή της Γενοκτονίας που ξεκίνησε ο δάσκαλός τους Κεμάλ λίγα χρόνια πριν στη Θράκη, στον Πόντο, στην Καππαδοκία, στην Ιωνία. 

Γνωστή και ως Φραγκότσι η Ερμακιά βρίσκεται  στους πρόποδες του Βερμίου, ενώ το  1530 εμφανιζόμενη με το όνομα Ράντζι διέθετε 40 χριστιανικές οικογένειες. Σε έτος που δεν έχει ορισθεί η Ερμακιά  σλαβοφώνησε, ενώ στα τέλη του 19ου αιώνα μαζί με τις 30 χριστιανικές οικογένειες συγκατοικούσαν και 20 οθωμανικές. Στις αρχές του 20^ου αιώνα οι κάτοικοι ζητούσαν Έλληνες δασκάλους από το μητροπολίτη Σερβίων και Κοζάνης, ενώ δύο δεκαετίες οι οικογένειες προσφύγων που ήρθαν στο χωριό  εγκαταστάθηκαν τελικώς στον γειτονικό Κλείτο.

Ο συνταγματάρχης Καρλ Σύμερς διοικητής του 7ου συντάγματος τεθωρακισμένων γρεναδιέρων των SS ευθύνεται για τα ολοκαυτώματα Ερμακιάς και Πύργων Εορδαίας, Κλεισούρας Καστοριάς και Διστόμου Βοιωτίας όπου έχασαν τη ζωή τους πάνω από 1.000 άνδρες, γυναίκες και παιδιά.

Η Ερμακιά αποτέλεσε στόχο των Γερμανών την άνοιξη του 1944, στόχος που υλοποιήθηκε σε πολλές φάσεις και για πολλές μέρες (6, 8, 10, 28 Μαρτίου και 22 Απριλίου 1944).  

Την 6η Μαρτίου οι Γερμανοί Ναζί και οι συνεργάτες τους εισέβαλαν για πρώτη φορά από την Πτολεμαΐδα πυρπολώντας μόνον οικίες, τη δεύτερη φορά συνέχισαν το έργο τους φονεύοντας όμως αυτή τη  φορά δέκα κατοίκους. Την τρίτη φορά, 10^η Μαρτίου, δέχτηκαν πυρά από ενόπλους, ενώ  όλοι οι κάτοικοι διέφυγαν εκτός του Ευάγγελου Μάντζιου που σκοτώθηκε.

Την 28η Μαρτίου οι Ναζί  εισήλθαν  στην Ερμακιά από τρεις πλευρές, την Πτολεμαΐδα, το Κλείτος και την Ακρινή, πυρπολώντας όσες οικίες είχαν μείνει και  δολοφονώντας πενήντα κάτοικους. Την 22^η Απριλίου 1944, στην τελευταία  επιχείρηση των Ναζί και των συνεργατών τους στο χωριό βρέθηκαν μόνο δύο γυναίκες οι οποίες δολοφονήθηκαν και αυτές. Οι 250 οικογένειες της Ερμακιάς που διασώθηκαν κατέφυγαν σε γειτονικούς οικισμούς, ενώ  ορισμένοι πέρασαν τα σύνορα κι έφθασαν μέχρι το Μοναστήρι.

Κατά τη διάρκεια του συνεχούς Ολοκαυτώματος της Ερμακιάς  δολοφονήθηκαν κατά τη διαφυγή, κάηκαν εντός των οικιών, εκτελέστηκαν, υπέκυψαν σε βασανιστήρια ή πέθαναν από το  κρύο άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Συνολικά, σύμφωνα με τον Θανάση. Καλλιανιώτη, έχασαν τη ζωή τους 2 παιδιά, 13 γυναίκες και 48 άνδρες, 4 εκ των οποίων εκτελέστηκαν τον επόμενο μήνα στο στρατόπεδο Κοζάνης, συνολικά 63 θύματα, ενώ εκτός ενός ένοπλου, όλοι οι υπόλοιποι ήταν άμαχοι. 

Ένα ακόμη  Ολοκαύτωμα στην Ελλάδα της Ναζιστικής- φασιστικής κατοχής και των συνεργατών τους, που όπως και το προηγούμενο πάνω στο οποίο βασίστηκε, τη Γενοκτονία των Ελλήνων στον Πόντο, στη Μικρά Ασία, τη Θράκη, δεν τιμωρήθηκε.

Η ευθύνη σήμερα είναι όλων μας. Διακριτή και  αυτονόητη και σχετίζεται κυρίως με τους προγόνους μας που έχασαν τη ζωή τους.....