Η βιογραφία του Οπλαρχηγού του Πόντου Παύλου Τσαουσίδη

Η βιογραφία του Οπλαρχηγού του Πόντου Παύλου Τσαουσίδη

Ο Σύλλογος "ΒΙΒΛΙΟΦΙΛΟΙ ΕΔΕΣΣΑΣ" διοργανώνει την εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου "ΠΑΥΛΟΣ ΤΣΑΟΥΣΙΔΗΣ Ο ΟΠΛΑΡΧΗΓΟΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ", την Κυριακή 28 Μαΐου  2017 στις 11:00 πμ στην αίθουσα παλιού Παρθεναγωγείου.



Πρόλογος και Επίμετρο: Ροζαλία Γαβριηλίδου

Εισαγωγή και Επιμέλεια: Θ.  Μαλκίδης

Οι Εβρίτες στρατιώτες Χ. Χατζόπουλος και Χ. Δοιτσίδης και η επιχείρηση "Νίκη" στην Κύπρο το 1974

                             Χ. Δοιτσίδης   -Χ. Χατζόπουλος 

Θ. Μαλκίδης

Οι Εβρίτες στρατιώτες Χ. Χατζόπουλος και Χ. Δοιτσίδης και η επιχείρηση "Νίκη" στην Κύπρο το 1974

Τα λείψανα 17 Ελλήνων στρατιωτικών που έπεσαν στην Κύπρο κατά τη διάρκεια της επιχείρησης «Νίκη» το 1974 επαναπατρίζονται σήμερα  Παρασκευή  στο αεροδρόμιο του Τατοΐου όπου θα γίνουν οι τελετές υποδοχής των λειψάνων του συγκυβερνήτη του Noratlas «ΝΙΚΗ 4» πτέραρχου ε.α. Βασιλείου Παναγόπουλου και των δύο ανθυπασπιστών των δυνάμεων καταδρομών Σωτήρη Κουρούνη και Στέφανου Τζιλιβάκη καθώς και των δεκατριών πεσόντων εφέδρων της ΕΛΔΥΚ.

Στο Τατόι θα γίνει και η τέλεση επιμνημόσυνης δέησης και στη συνέχεια τα λείψανα των πεσόντων θα παραδοθούν στους συγγενείς τους προκειμένου να τα μεταφέρουν στις ιδιαίτερες πατρίδες τους και να γίνει η ταφή. Σύμφωνα με το πρόγραμμα όλες τις ταφές θα έχουν γίνει μέχρι τις 2 Ιουνίου 2017.

Στην επιχείρηση "Νίκη" συμμετείχαν και οι καταγόμενοι από τον Έβρο στρατιώτες Χριστόδουλος Δοιτσίδης  και Χρήστος  Χατζόπουλος του οποίου η κηδεία είχε γίνει το καλοκαίρι του 2016.   

Εθνικό Μνημείο και Ινστιτούτο Γενοκτονίας και αίτημα της Ελληνικής Δημοκρατίας για αναγνώριση

Θ. Μαλκίδης

Αίτημα της Ελληνικής Δημοκρατίας για αναγνώριση και Εθνικό Μνημείο και Ινστιτούτο  Γενοκτονίας

Απόσπασμα της ομιλίας στην εκδήλωση  που πραγματοποιήθηκε από το Σύλλογο Ποντίων Φοιτητών Νέας Ορεστιάδας "Οι Ακρίτες" στο Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο Νέας Ορεστιάδας

Η αποψινή παρουσία στο Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο Νέας Ορεστιάδας, πέραν της συλλογικής μνήμης έχει και ένα στοιχείο προσωπικής. Πολλά τεκμήρια δικών μου ανθρώπων, ζώντων και κεκοιμημένων, που ήρθαν ως διασωθέντες και μη της Γενοκτονίας είναι εδώ. Είναι γεγονός όμως ότι το μεγάλο αυτό έγκλημα εναντίον των προγόνων μας και προγόνων μου, δεν υφίσταται στην Ελληνική διπλωματική ατζέντα, δεν  έχει υπάρξει ποτέ αίτημα της Ελληνικής Δημοκρατίας για αναγνώριση, δεν υπάρχει Εθνικό Μνημείο και Ινστιτούτο για τη Γενοκτονία στη Μικρά Ασία, στην Καππαδοκία, στον Πόντο, στην ενιαία Θράκη.  

Δεν υπάρχει ο τόπος για την έρευνα, την παράθεση στοιχείων και τη διεθνή τεκμηρίωση, για τους Έλληνες και της Ελληνίδες, που δολοφονήθηκαν κατά τη διάρκεια της Γενοκτονίας. Μία Γενοκτονία από το φασιστικό καθεστώς των Νεότουρκων και των Κεμαλικών, δασκάλων του Χίτλερ,  η οποία στοίχισε τη ζωή σε πάνω 1.000.000 ανθρώπους, Γενοκτονία η οποία απουσιάζει από την πολιτική, ιστορική, διανοητική και διπλωματική ελλαδική αντζέντα. Την ίδια στιγμή λαοί που έχουν υποστεί Γενοκτονία  δημιουργούν Εθνικά  Μνημεία και Ινστιτούτα (Ερεβάν, Τελ- Αβίβ, κλπ) με διεθνείς αναφορές που παράγουν και τεκμηριώνουν και βεβαίως έχουν συνεχή θετικά αποτελέσματα.

 Στην Ελλάδα, με εξαιρέσεις τις εξαιρετικές και φιλότιμες προσπάθειες προσφυγικών σωματείων και άλλων φορέων, που  διέσωσαν ένα μεγάλο μέρος της πορείας  του προσφυγικού Ελληνισμού, η ελλαδική πολιτεία δεν έδειξε κανένα απολύτως ενδιαφέρον για την αναγνώριση, για τη  συγκρότηση  του εθνικού μνημείου και ινστιτούτου για τον Ελληνισμό της καθ΄ ημάς Ανατολής, για τη Γενοκτονία των προγόνων μας. Αντιθέτως με προκλητικό τρόπο την υπονομεύει και την αρνείται!

Μπροστά σ΄αυτήν την  απουσία και την ολιγωρία, στην εχθρότητα και την αδιαφορία, στην υπονόμευση και την άρνηση, πρέπει να  απαντήσουν οι πρόσφυγες, οι διασωθέντες του μαζικού εγκλήματος. Μπροστά στην πολιτική παρακμή, στη Μνημονιακή δουλεία, την επίσημη α-παιδεία, την υπονόμευση, την άρνηση,  τη λήθη, το αίτημα από από την Ελληνική Δημοκρατία για αναγνώριση, το  εθνικό Μνημείο και Ινστιτούτο για τη Γενοκτονία, ας είναι οι  διεκδικήσεις των Ελλήνων και των Ελληνίδων για  τη συμπλήρωση εκατό ετών από την 19η Μαΐου του 1919. 

Κηδείες αγνοουμένων στρατιωτών μετά την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο

ΤΗΝ 28η ΜΑΙΟΥ ΤΑ ΧΑΝΙΑ ΘΑ ΥΠΟΔΕΧΤΟΥΝ ΤΑ ΙΕΡΑ ΟΣΤΑ ΤΟΥ ΗΡΩΑ ΚΑΤΑΔΡΟΜΕΑ ΛΟΧΙΑ ΤΖΙΛΙΒΑΚΗ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΠΟΥ ΕΠΕΣΕ ΤΟ 1974 ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΕΡΑ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΣΤΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ Η ΚΗΔΕΙΑ ΤΟΥ ΜΑΝΟΥΣΟΥ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗ 

Βασίλης Τριάντης 


Ένα επώδυνο κεφάλαιο για την οικογένεια Τριάντη από την Άνω Σκαφιδωτή της Πάργας θα κλείσει το απόγευμα του  Σαββάτου 27 Μαϊου θα μεταφερθούν τα οστά του αγνοούμενου Βασίλη Τριάντη.
Ο Βασίλης Τριάντης ήταν 21 ετών και υπηρετούσε στην ΕΛΔΥΚ. Πριν από λίγες ημέρες εντοπίστηκαν τυχαία τα οστά του και ταυτοποιήθηκαν. Ένας αγρότης εντόπισε τα οστά του ήρωα σε χώρο όπου είχε τα ζώα του, κοντά στο στρατόπεδο που υπερασπίστηκε, που έδωσε μάχη κατά του «Αττίλα», η Ελληνική Δύναμη της Κύπρου (ΕΛΔΥΚ), τον Αύγουστο του 1974.


Τα λείψανα του Βασίλη Τριάντη θα φτάσουν το Σάββατο 27 Μαϊου, το απόγευμα, στην Άνω Σκαφιδωτή και θα τοποθετηθούν στην εκκλησία του χωριού. Την επομένη ημέρα, Κυριακή 28 Μαϊου, θα πραγματοποιηθεί η ταφή, με μία εκδήλωση, στην οποία στρατιωτικό άγημα θα αποδώσει τιμές.

Γιώργος Ζερβομανώλης 

Επιστρέφουν στην πατρίδα του, τα Παράκοιλα της Λέσβου, τα λείψανα τού μέχρι πρότινος αγνοούμενου στρατιώτη Γιώργου Ζερβομανώλη, ο οποίος θεωρείτο αγνοούμενος εδώ και 43 χρόνια, από τη μάχη στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ, στις 16 Αυγούστου 1974. Ο 21 ετών στρατιώτης, από τη Λέσβο, σκοτώθηκε αμυνόμενος, κατά τη διαδικασία απαγκίστρωσης των υπερασπιστών του στρατοπέδου από το ύψωμα Α’ στα περίχωρα της Λευκωσίας, στις 16 Αυγούστου 1974. 

Ετάφη από τους Τούρκους εισβολείς σε ομαδικό τάφο, που βρέθηκε 1.200 μέτρα βόρεια του στρατοπέδου, δίπλα από ένα ρυάκι μαζί με άλλα 11 άτομα. Αυτός ο τάφος ανασκάφθηκε, ενώ 10 από τους 12 θαμμένους εκεί ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο του DNA. Την Παρασκευή 26 Μαΐου τα λείψανά του θα μεταφερθούν στην Αθήνα, στο ΓΕΣ, ενώ τη Δευτέρα 29 Μαΐου, με ειδική τελετή, θα μεταφερθούν από την Αθήνα στη Λέσβο και θα ταφούν στο νεκροταφείο της γενέτειράς του. 


Ιωάννης Παπαδόπουλος

Το τελευταίο επεισόδιο στο δράμα που ζει εδώ και 43 χρόνια η οικογένεια Παπαδόπουλου από το Λάνθι, θα εκτυλιχθεί το ερχόμενο Σαββατοκύριακο 27 και 28 Μαΐου, καθώς θα μεταφερθούν στον τόπο που γεννήθηκε και μεγάλωσε τα οστά του Γιάννη Παπαδόπουλου, ενός από τους δεκάδες ήρωες της κυπριακής τραγωδίας.

O Γιάννης Παπαδόπουλος, παιδί πολύτεκνης αγροτικής οικογένειας, κλήθηκε το 1974 να υπηρετήσει την πατρίδα ως οπλίτης στον στρατό ξηράς. Τον Ιούλιο του ίδιου έτους, μετά την βασική του εκπαίδευση στην Καλαμάτα, στην Ξάνθη και στο Λουτράκι, πήρε μετάθεση για την Κύπρο, όπου κατατάχθηκε στον 4ο λόχο της ΕΛΔΥΚ. Τα ίχνη του χάθηκαν ανήμερα Δεκαπενταύγουστου του 1974.

Το Σάββατο στις 12.00 το μεσημέρι τα λείψανα του Γιάννη Παπαδόπουλου θα φτάσουν στο πατρικό του σπίτι στο Λάνθι και εν συνεχεία συνοδεία των αδελφών του, των συγγενών του, των συγχωριανών του και στρατιωτικού αγήματος θα μεταφερθούν στην εκκλησιά του χωριού τον Άγιο Νικόλαο, όπου θα τελεστεί ν νεκρώσιμη ακολουθία, προεξάρχοντος του Μητροπολίτη Ηλείας κ. Γερμανού. Αμέσως μετά θα γίνει η ταφή των λειψάνων του στον οικογενειακό τάφο του, δίπλα από τον πατέρα και τη μάνα του, που τους υπεραγαπούσε. Και λίγα μέτρα πιο μακριά από την προτομή τη δική του και του παιδικού του φίλου Θοδωρή Ξένου που δυστυχώς συνεχίζει να παραμένει αγνοούμενος…

Από τον Κεμάλ στον Ερντογάν: Από τον Νίκο Καπετανίδη το 1921 στον Γιάννη- Βασίλη Γιαϊλαλί το 2017, η Γενοκτονία δε σταμάτησε ποτέ!

Θ. Μαλκίδης 

Από τον Νίκο Καπετανίδη στον Γιάννη- Βασίλη Γιαϊλαλί, η Γενοκτονία δε σταμάτησε ποτέ!

Μέρος της ομιλίας στην Πτολεμαΐδα 

Ο Νίκος Καπετανίδης, ο γενναίος και έντιμος δημοσιογράφος του Πόντου, μπροστά στο Κεμαλικό ψευτοδικαστήριο στην Αμάσεια  το 1921 δε δείλιασε μπροστά στο θύτη του. Μίλησε, αφού είχε γράψει και δολοφονήθηκε από τα όργανα της Γενοκτονίας, ενώ μαζί με αυτόν δολοφονήθηκαν πάνω από ένα εκατομμύριο Έλληνες. Το δυστύχημα είναι ότι επειδή το μαζικό αυτό έγκλημα δεν τιμωρήθηκε επαναλήφθηκε με πιο διαστροφικό τρόπο από τους μαθητές των Κεμαλικών, τους Ναζί και επαναλαμβάνεται εναντίον των απογόνων των θυμάτων με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και σήμερα στον Πόντο. 

Η δίωξη και η φυλάκιση του Γιάννη- Βασίλη Γιαϊλαλί είναι το πιο χαρακτηριστικό δείγμα ότι η Γενοκτονία δεν σταμάτησε το 1922- 1923, αλλά συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Από τον Κεμάλ στον Ερντογάν όπως έγραφε το πανώ της πορείας στην Στουτγκάρδη και όπως ανέφερε αυτές τις μέρες ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης,  το χρονολόγιο της Γενοκτονίας πρέπει να αλλάξει και από 1916-1923 να γίνει 1916- 2017.......

 Η διεύθυνση Γιάννη- Βασίλη Γιαϊλαλί στη φυλακή για επιστολές συμπαράστασης

Πτολεμαΐδα- Μακεδονία

Λαύριο- Αττική

 Μόσχα- Ρωσία

Περιοδικό Πόντος

Στουτγκάρδη

Εθνικός Κήρυκας Νέας Υόρκης:Ένα μοναδικό αφιέρωμα στη Γενοκτονία και τη Γυναικοκτονία από τη μεγαλύτερη εφημερίδα της Διασποράς

Θ. Μαλκίδης

Εθνικός Κήρυκας Νέας Υόρκης:Ένα μοναδικό αφιέρωμα στη Γενοκτονία από τη μεγαλύτερη εφημερίδα της Διασποράς

Με κείμενα των Θ. Μαλκίδη, Δ. Τσάκα,  Χ. Βασιλειάδη, 
Δ. Ποντοπόρου, της Παμποντιακής Ομοσπονδίας ΗΠΑ- Καναδά, των συλλόγων Ποντίων του Norwalk, της Φιλαδέλφειας, της Βοστώνης "Παναγία Σουμελά", του Ιερού Ιδρύματος Παναγία Σουμελά Αμερικής και Καναδά, συνεντεύξεις της Συμέλας Τρικίδου, Κυριακής Μαστορίδη, Σοφίας Τσιλφίδου, Παρθένας Κατουρτσίδου και Αυγής Ιωαννίδου και ευχές προσώπων και θεσμών της Ομογένειας όπως της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης και του τ. προέδρου της Παμποντιακής Η. Τσεκερίδη, η μεγαλύτερη εφημερίδα της Διασποράς, ο Εθνικός Κήρυκας Νέας Υόρκης, πραγματοποιεί ένα μοναδικό αφιέρωμα για τη Γενοκτονία και ειδικότερα στη Γυναικοκτονία. 

Όπως σημειώνει ο επιμελητής του αφιερώματος Δημήτρης Τσάκας, "συμπληρώθηκαν ήδη 98 χρόνια από την πρώτη και μεγαλύτερη Γενοκτονία του 20ού αιώνα. Πρόκειται για τη Γενοκτονία των Ποντίων, η οποία διαπράχτηκε την ίδια περίπου χρονική στιγμή με τη Γενοκτονία των Αρμενίων και των Ασσυρίων. Αν και πέρασε ένας περίπου αιώνας, εν τούτοις τόσο η Τουρκία, όσο και η ίδια η διεθνής κοινότητα δεν μπόρεσαν να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και να πράξουν το αυτονόητο, την αναγνώρισή της. Ο αγώνας των Ποντίων της Αμερικής και του Καναδά συνέβαλε στη αναγνώρισή της από διάφορες Πολιτείες, χωρίς ωστόσο να καταφέρει την αναγνώριση σε ομοσπονδιακό επίπεδο. 

Την τελευταία δεκαετία, ο αγώνας της Ομογένειας για την αναγνώριση απέκτησε μια νέα δυναμική διότι τέθηκε σε σωστές βάσεις η συνεργασία με τους Αρμενίους και τους Ασσυρίους, ενώ τα επιστημονικά συνέδρια που διοργάνωσε το Ελληνικό Κέντρο Ερευνας για τη Μικρά Ασία και τον Πόντο με έδρα το Σικάγο απέδειξαν επιστημονικά πλέον ότι το Κεμαλικό καθεστώς ευθύνεται για τη Γενοκτονία. 

Ο «Εθνικός Κήρυκας» ακολουθώντας πιστά την παράδοση αποφάσισε να αφιερώσει το ανά χείρας «Περιοδικό» στην Γυναικοκτονία, την ειδεχθέστερη μορφή της Γενοκτονίας που διέπραξαν οι Νεότουρκοι και Κεμαλικοί στην Τραπεζούντα, στην Αδριανούπολη, στη Σμύρνη και στην Γκιουριούμτζε της Καισάρειας, στη Θράκη και σε άλλες περιοχές.

Το «Περιοδικό» είναι επίσης αφιερωμένο και στον ρόλο της Ποντίας μάνας, στη διατήρηση της μνήμης ζωντανής και στη μεταλαμπάδευση των παραδόσεων, των ηθών και των εθίμων του Πόντου, καθώς επίσης και στον αγώνα τους για την απόκτηση της Ποντιακής Γης στο Νέο Κόσμο και τη δημιουργία του Ιερού Ιδρύματος «Παναγία Σουμελά» Ποντίων Αμερικής και Καναδά". 

Αποκαθήλωση του Κεμαλικού Φασισμού στην Ελλάδα και την Τουρκία

Θ. Μαλκίδης

Αποκαθήλωση του Κεμαλικού Φασισμού. Διεκδικώντας το αυτονόητο: Αναγνώριση- Επανόρθωση- Αποκατάσταση


Απόσπασμα από την ομιλία στην Κομοτηνή κατά την παρουσίαση του ντοκιμαντέρ "Πόντος: οι  Μεγάλες Ώρες".

Ο Κεμαλισμός αποτελεί συνώνυμο του Ναζισμού και συνιστά μία Φασιστική, εθνικιστική και ρατσιστική ιδεολογία η οποία εκφρασμένη με την πιο ακραία και διαστροφική βαρβαρότητα, στέρησε τη ζωή σε εκατομμύρια ανθρώπους. Το δυστύχημα είναι ότι οι Ναζί δολοφόνησαν δέκα χρόνια και η νίκη των αντιφασιστικών δυνάμεων τους σταμάτησε, οι Κεμαλικοί συνεχίζουν να δολοφονούν, χωρίς καμία αντίδραση, εκατό χρόνια!

Τον Σεπτέμβριο του 1922 ο «Λαϊκός Παρατηρητής», επίσημη εφημερίδα των Ναζί,  έγραφε ότι  «σε αυτές τις μέρες της ατίμωσης και της ατιμίας ένα όνομα αποδεικνύει τι μπορεί να πετύχει ένας αληθινός άνδρας. […] Η νίκη του Μουσταφά Κεμάλ Πασά θα μας δώσει νέα δύναμη και θα δυναμώσει την πίστη μας στο ανίκητο του πνεύματος του ηρωισμού» 

Η Τουρκία του Κεμάλ  προσφερόταν ως υπόδειγμα κράτους που είχε εκκαθαρίσει τον πληθυσμό της από τα «επικίνδυνα»  στοιχεία. Οι Έλληνες και οι  Αρμένιοι παραλληλίζονταν με τους Εβραίους, ενώ λίγο αργότερα ο Χίτλερ σχεδιάζοντας τη δική του «Τελική Λύση», έλεγε το «ποιος θυμάται σήμερα τους Αρμένιους»!

Ο Δάσκαλος και ο Μαθητής, ο Μουσταφά Κεμάλ και ο Αδόλφος Χίτλερ, συνιστούν την έκφραση του ολοκληρωτισμού, ο Κεμαλισμός και ο Ναζισμός, αποτελούν την ίδια έκφανση του Φασισμού, που από τις Γενοκτονίες πέρασε στα Ολοκαυτώματα. Η ανάδειξη του ομοιοτήτων του Κεμαλισμού και του Ναζισμού, συνιστά ανθρώπινο, πολιτικό, ερευνητικό και κυρίως ηθικό καθήκον και χρέος, για να καταδικαστούν  και να αποκαθηλωθούν  τα πιο ολοκληρωτικά  καθεστώτα και ιδεολογίες που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα.

Η πρόταση του Μιχ. Χαραλαμπίδη που συνδέεται με την ανάδειξη της αλήθειας σε ό,τι αφορά τη σχέση και τις ομοιότητες Κεμαλισμού και Ναζισμού,είναι η ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως παγκόσμιας ημέρας μνήμης των θυμάτων του Κεμαλισμού, κατ΄ αντιστοιχία της διεθνούς ημέρας μνήμης του θυμάτων του Ναζισμού (27 Ιανουαρίου). 

Είναι μία συμβολική αλλά και ουσιαστική πράξη, καταδίκης του φασισμού και Νίκης της Δημοκρατίας, της Ελευθερίας, του Δικαίου και της Ιστορίας, είναι η Νίκη των λαών που δολοφονήθηκαν. Είναι η Νίκη της Ζωής έναντι των ιδεολογιών του Θανάτου.

Y.Γ. Την ίδια ώρα που γινόταν η εκδήλωση με την παρουσίαση του ντοκιμαντέρ, στην Πινακοθήκη του Δήμου Κομοτηνής γινόταν η Έκθεση Ζωγραφικής Νοσοκομείου (!) της Άγκυρας με τίτλο «Τα χρώματα της Τουρκίας». Στόχος της έκθεσης ήταν παρουσιάσει «την ιστορία και τις πολιτιστικές και φυσικές ομορφιές» της γείτονος. Αρχικά ζητήθηκε από τους ιθύνοντες του τουρκικού Προξενείου η έκθεση να γίνει το Σάββατο 20/5 και τελικά συμφωνήθηκε η Πέμπτη 18/5. Μια μέρα δηλαδή πάνω κάτω στην Ημέρα Μνήμης της  Γενοκτονίας, κινήθηκε… Και ποιον πίνακα έδειξαν σε περίοπτη θέση από την έκθεση αυτή; Του έφιππου …Κεμάλ! Τέτοιες μέρες δηλαδή που τόσος λόγος γίνεται για την ευθύνη του Κεμάλ στην εξολόθρευση του Ελληνισμού και  έφεραν στην Κομοτηνή πίνακα με θέμα αυτόν…
Ο Κεμαλικός φασισμός με  πρόσχημα το καλλιτεχνικό, αθλητικό,  γεγονός και ως σημειολογία  στην Κομοτηνή και τη Θράκη, για προφανείς λόγους .....

Εκδήλωση στη Μόσχα για τη Γενοκτονία

Μνήμη- Αναγνώριση- Διεκδίκηση: Εκδήλωση στη Μόσχα για τη Γενοκτονία 

Σε ατμόσφαιρα έντονης συναισθηματικής φόρτισης πραγματοποιήθηκε την 19 Μαΐου 2017 στη γεμάτη από Έλληνες και Φιλέλληνες αίθουσα του Οίκου Εθνοτήτων του Δήμου της Μόσχας εκδήλωση, αφιερωμένη στην ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας .  Η εκδήλωση διοργανώθηκε από το Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού-Κ.Ε.Π. με τη στήριξη του Συλλόγου Ελλήνων Επιχειρηματιών «Συνεργία» και με στήριξη ενημέρωσης εκ μέρους του Συλλόγου Ελλήνων Μόσχας και της Ελληνικής Λέσχης «ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ».

Η εκδήλωση περιελάμβανε παρουσίαση των προσφάτως κυκλοφορηθεισών δίγλωσσων βιβλίων (ελληνική και ρωσική) «Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου» και «η Γενοκτονία των Ελλήνων (Θράκη-Μικρά Ασία-Πόντος)» του Θεοφάνη Μαλκίδη, ο οποίος αφίχθη στη ρωσική πρωτεύουσα ειδικά για την εκδήλωση και προβολή ντοκιμαντέρ «Μνήμη μου σε λένε Πόντο – μέρος 2ο»

Στην εισαγωγική της ομιλία η διευθύντρια του Κ.Ε.Π. Δώρα Γιαννίτση επεσήμανε ότι "η διατήρηση και ο σεβασμός της ιστορικής μνήμης αποτελούν καθοριστικό παράγοντα για τη βιωσιμότητα κοινωνιών και εθνών τόσο μεμονωμένα όσο και στο σύνολό τους, εφόσον εξασφαλίζουν τη συνέχεια της παράδοσης και του πολιτιστικού κληροδοτήματος, αλλά και την αρμονική ύπαρξη και ειρηνική συνύπαρξη εθνών, στα πλαίσια πάντα κρατικών δομών που διέπονται από το κράτος δικαίου. Ο σεβασμός, η δικαίωση της ιστορικής μνήμης και η αποκατάσταση της ηθικής τάξης πραγμάτων δεν είναι, ή μάλλον δεν πρέπει να είναι, έννοιες επιλεκτικές, αλλά καθολικές. 

Παρ΄όλα αυτά σήμερα, από τη διεθνή κοινότητα, εκκρεμεί η αναγνώριση της γενοκτονίας. Δια τούτο, εκδηλώσεις, όπως η αποψινή  είναι όσο ποτέ άλλοτε επίκαιρες και επιβεβλημένες από την ανάγκη διατήρησης του πολιτισμού, της παράδοσης, των αξιών, της ιστορικής μνήμης, της συνείδησης. 

Ομολογούμε ότι χαιρόμαστε ιδιαίτερα που κατορθώσαμε να πραγματοποιήσουμε την άφιξη στη Μόσχα του Θ. Μαλκίδη. Πρόκειται για τη δεύτερη επίσκεψή του σε εκδήλωση μας με την ευκαιρία της ημέρας μνήμης των θυμάτων της  Γενοκτονίας. Επίσης μας χαροποιεί το γεγονός ότι ο Θεοφάνης Μαλκίδης κατόρθωσε να εκδώσει τις δύο δίγλωσσες εκδόσεις του, γεγονός που ανταποκρίνεται και στις παιδαγωγικές-γλωσσολογικές σκοπιμότητες του ΚΕΠ".

 Ουσιαστικός ο Θεοφάνης Μαλκίδης αναφέρθηκε στο ζήτημα της Γενοκτονίας "για  την οποία κατά το τρέχον έτος το κίνημα αναγνώρισης πέτυχε 10 νέες αναγνωρίσεις από κοινοβούλια διαφόρων κρατών, η τελευταία μέχρι τούδε εκ των οποίων έλαβε χώρα την αυγή της 19ης Μαϊου από την  πόλη του  Έντμοντον του Καναδά. Η Γενοκτονία αποτελεί έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και το γεγονός ότι δεν καταδικάστηκε τότε, στις αρχές του περασμένου αιώνα, έδωσε τη δυνατότητα τέτοια φρικιαστικά εγκλήματα να επαναληφθούν, δεν είναι τυχαίο ότι ο Χίτλερ κατονόμαζε τον Κεμάλ ως δάσκαλό του", ανέφερε ο Θ. Μαλκίδης.

Τιμώντας την εκδήλωση με την παρουσία της η Γενική Πρόξενος της Ελλάδας στη Μόσχα Ελένη Βακάλη ευχαρίστησε τους διοργανωτές, καθώς και επεσήμανε τη συμβολή των Ελλήνων της Ανατολής, μετά την άφιξή τους και εγκατάστασή τους στην επικράτεια της Ελλάδας, στην ανάπτυξη και διαμόρφωση του σύγχρονου ελληνικού κράτους, πλήρους μέλους σύγχρονων διεθνών οργανισμών και της ΕΕ. Η ίδια  επίσης αναφέρθηκε στο κείμενο του προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου, ειδικά εκδοθέν για την ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας.

Στην εκδήλωση μίλησε και ο δημοσιογράφος Νίκος Σιδηρόπουλος ο οποίος αναφέρθηκε στον ηρωικό διανοούμενο και δημοσιογράφο του Πόντου Νίκο Καπετανίδη, ο οποίος δολοφονήθηκε το 1921 στην Αμάσεια, αλλά και στον αγώνα αναγνώρισης και διεθνοποίησης της Γενοκτονίας.

Η εκδήλωση  συνεχίστηκε με ανάγνωση μοναδικών αποσπασμάτων της νεοελληνικής λογοτεχνίας (Τατιάνα Γκρίτση-Μιλιέξ, Ηλίας Βενέζης), από τον Π. Καλογερόπουλο και τη Δ. Γιαννίτση, στα οποία με δυνατό, συνταρακτικό, ανατριχιαστικό και ρεαλιστικό δια τούτο λόγο, οι συγγραφείς-μάρτυρες των γεγονότων της εποχής, μας μεταφέρουν με την πένα τους όλη τη φρίκη, την τραγωδία, τη θηριωδία, το μαρτύριο του ξεριζωμού και της πορείας των ξεριζωμένων στα βάθη της Ανατολίας.  

Η πρόεδρος της Ένωσης Νεολαίας των Ελληνικών Σωματείων Ρωσίας Еυγενία Ποπόβα ανάγνωσε κείμενο-χαιρετισμό, που εξέδωσε με την ευκαιρία της επετειακής ημέρας ο πρόεδρος της Ένωσης Ελληνικών Σωματείων/Κοινωνικών Οργανισμών Ρωσίας Ιβάν Σαββίδης. 

Ιδαίτερα ουσιαστική η παρέμβαση της εκπροσώπου της αρμενικής κοινότητας, υποψήφιας διδάκτορος του Κρατικού Πανεπιστημίου Ερεβάν, αναλύτριας στο Διεθνές Εκπαιδευτικό Κέντρο Μελέτης Ολοκαυτώματος και Γενοκτονίας (Μόσχα) Αρμινέ Αντονιάν, η οποία έθεσε ευρύτερα το ζήτημα της Γενοκτονίας 1 εκ. Ελλήνων, 1,5 εκατ. Αρμενίων και περί τις 400 χιλ. Ασσυρίων) και επισήμανε την ανάγκη κοινών προσπαθειών, με στόχο την αναγνώριση του εγκλήματος στο διεθνή στίβο.

 Η βραδιά εμπλουτίστηκε και ολοκληρώθηκε με καλλιτεχνικό πρόγραμμα από το Χορευτικό Συγκρότημα του Κ.Ε.Π, που παρουσίασε χορούς από την Καππαδοκία και τον Πόντο, καθώς και από τη νεολαία των Ελλήνων της Μόσχας, η οποία τραγούδησε με συνοδεία την ποντιακή λύρα.

Εκδήλωση για τη Γενοκτονία από το Σύλλογο Ποντίων Φοιτητών Νέας Ορεστιάδας "Ακρίτες"

Οι συναγωνιστές μας από την Τουρκία γράφουν για τη Γενοκτονία

Ακτιβιστές από την Τουρκία μιλούν για τη γενοκτονία
Αφιέρωμα εφημερίδας «Μακεδονία της Κυριακής» 

Κείμενα: Θεοφάνης Μαλκίδης Ραγκίπ Ζαράκολου
Σαΐτ Τσετίνογλου Ταμέρ Τσιλιγκίρ  Γιάννης Βασίλης Γιαϊλαλί

Εισαγωγή, επιμέλεια αφιερώματος

Στέλιος Κούκος

Η εισαγωγή του αφιερώματος 

Οι μεγάλες ανθρώπινες συμφορές συνήθως δεν καταγράφονται εν βρασμώ από εκείνους που τις έζησαν, αφού δεν είναι εύκολο να πιστέψουν αυτό που τους συνέβη. Και μάλιστα όχι μόνο προσωπικά αλλά συλλογικά, ως κοινότητα, λαός, έθνος. Έτσι τα στόματα παραμένουν για μεγάλο διάστημα σχεδόν ερμητικά κλειστά. Τους είναι αδύνατον να περιγράψουν τη φρίκη που έζησαν, πολλές φορές και στο ίδιο τους το πετσί. Σε αντίθετη περίπτωση θα ήταν επανάληψη της οδύνης τους. Εξαίρεση δεν αποτελούν και οι λογοτεχνικές εκφράσεις και αποδόσεις των τραγωδιών αυτών. Κάθε άλλο...
Το ευρέος φάσματος θανατικό δεν αποδίδεται εξ επαφής! (Έχουμε δει ακόμη και πεπειραμένους τηλεοπτικούς πολεμικούς ανταποκριτές, «εθισμένους» σε δραματικές καταστάσεις, να καταρρέουν μπροστά σε τέτοιες καταστάσεις και εικόνες, σε «αλλότρια» μάλιστα δεινά).

Οι γενοκτονίες, τα ολοκαυτώματα, οι εθνοκαθάρσεις αποτελούν το αντίθετο της ζωής, της ελπίδας, κάθε συμβατής έννοιας απρόσκοπτης συνέχειας. Είναι το αδιανόητο, το παράλογο, η ανατροπή, η εκτροπή, το κόψιμο της ύπαρξης από τις ρίζες της. Είναι ένα οδυνηρό και μαρτυρικό ξεθεμελίωμα. Άλλωστε οι βάρβαρες αυτές καταστάσεις δεν επιφέρουν στιγμιαία αποτελέσματα και συνέπειες.
Καμιά φορά μπορεί να περάσουν ολόκληρες γενιές, ώστε τα στόματα να ανοίξουν, οι ψυχές και οι καρδιές να βρουν τη δύναμη ή ακόμη και το μεγαλείο, για να αποδώσουν απλά ή με το πάθος της τέχνης τις εμπειρίες και το θρυμματισμένο τους κόσμο. Ίσως να είναι και αυτό το ξετύλιγμα ενός μίτου για την επιστροφή στο «λαβύρινθο», στον τόπο του εγκλήματος, και ένας εύσχημος τρόπος, για να σκοτώσουν τον Μινώταυρο. Με τη διαπόμπευση, την καταδίκη του. Μία εκδίκηση και ένα μνημόνιο διαρκούς αναφοράς, μία έκκληση συμπόνιας και μνήμης. Μία υποχρέωση στα θύματα, νεκρούς και ζώντες, που αναζητούν την έκφραση και όποια δικαίωση μπορούν πλέον να απολαύσουν.
Κάποιοι άλλοι όλην αυτήν την προσωπική και συλλογική μνήμη θα τη ζήσουν ως αμιγώς ατομικό μαρτύριο και δεν θα αντέξουν ποτέ να το μεταφέρουν, να το εκφράσουν. Θα προτιμήσουν να το εξορκίσουν αποσιωπώντας το, θάβοντάς το μαζί με το τυραννισμένο τους κορμί, την εσαεί πληγωμένη τους ψυχή, το ανείπωτο μαρτύριο της συνείδησής τους.

Ένα δεύτερο στάδιο τέτοιων συμφορών είναι οι ποικίλες διεκδικήσεις που προκύπτουν, από οικονομικές μέχρι ηθικές. Και οι τελευταίες πολλές φορές μοιάζουν να είναι πολύ πιο οδυνηρές και πιο ακριβές από τις πρώτες. Και τις διεκδικήσεις αυτές συνήθως τις αξιώνουν τα παιδιά και τα εγγόνια των συφοριασμένων. Αυτοί δεν έχουν την τροχοπέδη της τραγωδίας να τους κόβει τα πόδια ή έχουν λάβει την απόφαση πως ήλθε ο καιρός να μπουν τα πράγματα στη θέση τους. Και αυτός είναι αγώνας μακροχρόνιος...

Ένα τρίτο στάδιο, που αγγίζει τα όρια της δικαίωσης, είναι όταν οι απόγονοι των δημίων και των θυτών αρχίζουν να μιλούν και να μην αρνούνται όσα τους καταμαρτυρούν τα θύματα. Και να που σήμερα βρισκόμαστε σε αυτό το στάδιο όσον αφορά τα γεγονότα της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, των Ελλήνων της Μικράς Ασίας αλλά και των Αρμενίων και των Ασσυρίων της περιοχής. (Κάποιοι δικοί μας αναρωτιούνται ακόμη αν πρόκειται για γενοκτονία ή εθνοκάθαρση). Οι ενέργειές τους πρέπει να πούμε πως είναι ηρωικές, αφού οι άνθρωποι αυτοί δέχονται ποικίλες διώξεις, φυλακίσεις, βομβιστικές επιθέσεις. Κάποιοι μάλιστα δεν άντεξαν τις διώξεις, εγκατέλειψαν την Τουρκία και ζουν στο εξωτερικό. Σίγουρα όμως δεν σιώπησαν...

Στο αφιέρωμα τέσσερις Τούρκοι, συγγραφείς, εκδότες, ακτιβιστές, μιλούν για τη γενοκτονία των Ελλήνων, όπως και των λοιπών χριστιανών της Ανατολής από την Τουρκία, ενώ δεν παραλείπουν να αναφερθούν στην εμπλοκή και την ευθύνη των Γερμανών, των Σοβιετικών, των Άγγλων, των Γάλλων, των Ιταλών!
Μας τους συστήνει ο δρ. Κοινωνικών Επιστημών, συγγραφέας Θεοφάνης Μαλκίδης, του οποίου τη συνδρομή ζητήσαμε για αυτό το αφιέρωμα. 

Το βιβλίο των Ζαράκολου- Τσετίνογλου- Μαλκίδη στην Αρμενική Τηλεόραση 

Μνήμη Γενοκτονίας