Η μνήμη είναι το ισχυρότερο όπλο απέναντι στη λήθη και τη διαστρέβλωση της Ιστορίας

 

Θεοφάνης Μαλκίδης: Η μνήμη είναι το ισχυρότερο όπλο απέναντι στη λήθη και τη διαστρέβλωση της Ιστορίας!

Συνέντευξη στο Pontos Voice και στον Χρήστο Κωνσταντινίδη

Η Αλεξανδρούπολη και κατ’επέκταση η Θράκη είναι ο τόπος που τον ώθησε να ασχοληθεί με την πολιτική επιστήμη ως καθήκον στις προηγούμενες και τις επόμενες γενιές ως συνέχεια της παράδοσής μας, της οικουμενικότητας, της ανιδιοτελούς προσφοράς. Πρότυπο και πηγή έμπνευσης αποτέλεσε για αυτόν ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, ο οποίος όπως τονίζει, ήταν ο άνθρωπος που έφερε τον Πόντο στο προσκήνιο της εθνικής συνείδησης και πολιτικής διαδικασίας, όχι μόνο ως μνήμη, αλλά ως ενεργή διεκδίκηση.

Ο Θεοφάνης Μαλκίδης, μίλησε στο Pontos Voice, σε μια συνέντευξη, στην οποία ξεδίπλωσε αναμνήσεις, γνώσεις, αλλά και απόψεις. Η συζήτηση επικεντρώθηκε κυρίως σε θέματα που αφορούν τη Γενοκτονία και γιατί έγιναν πολύ λίγα βήματα για τη διεθνή αναγνώριση από το 1994 που θεσπίστηκε στην Ελλάδα η 19η Μαΐου ως ημέρα μνήμης. 

«Το πρόβλημα βρίσκεται κυρίως στην ελλαδική πολιτική προσέγγιση, η οποία, ακολουθώντας την πεπατημένη του φόβου, απέτυχε να μετατρέψει την αναγνώριση του 1994 σε διεθνή διπλωματική εκστρατεία» απαντά. Ρωτήθηκε μάλιστα και για ένα σημαντικό θέμα που αγορά έναν κοινό αγώνα μαζί με τους υπόλοιπες προσφυγικές κοινότητες των Ελλήνων της Ανατολής. 

«Το κύριο σφάλμα είναι η αποσπασματική θέαση της ιστορικής τραγωδίας. Η Τουρκία δεν διέπραξε τρεις διαφορετικές γενοκτονίες (Πόντου, Μικράς Ασίας, Θράκης), αλλά μία ενιαία, συστηματική και οργανωμένη γενοκτονία εναντίον του Ελληνισμού» σημειώνει.

Παράλληλα εξήγησε ως κοινωνιολόγος το φαινόμενο της νοσταλγίας των Ποντίων, Μικρασιατών και Θρακιωτών για τις πατρίδες των προγόνων τους. «Δεν είναι απλώς συναίσθημα, αλλά κοινωνική μνήμη και πολιτική διεκδίκηση. Δεν πρόκειται για μια απλή μελαγχολία, λιτανεία μίας ετήσιας σύναξης με αφορμή τις ημέρες μνήμης, αλλά για ένα δομικό στοιχείο της ταυτότητας των προσφυγικών πληθυσμών, που έχει βαθιές ανθρώπινες, συναισθηματικές, ηθικές, κοινωνιολογικές, αλλά και γεωπολιτικές διαστάσεις. Το φαινόμενο ερμηνεύεται μέσω της έννοιας της συλλογικής μνήμης»,  υπογραμμίζει.

Διαβάστε τη συνέντευξη που παραχώρησε:

ΕΟΚΑ | Τριήμερο επιστημονικό συνέδριο για τα 70 χρόνια από την έναρξη του αγώνα

Με την ευκαιρία συμπλήρωσης 70 χρόνων από την έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ, το Ίδρυμα Απελευθερωτικού Αγώνα ΕΟΚΑ 1955-1959, η Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου, το Συμβούλιο Ιστορικής Μνήμης Αγώνα ΕΟΚΑ, το Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κύπρου, τo Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, η Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Λευκωσίας, το Κέντρο Μελετών Τάσσος Παπαδόπουλος, το Ίδρυμα Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ’ και η Ένωση Προφορικής Ιστορίας Κύπρου διοργανώνουν επιστημονικό συνέδριο με τίτλο: «70 χρόνια από τον αγώνα της ΕΟΚΑ: Απόηχοι, Αναλύσεις, Επανεκτιμήσεις».

Το συνέδριο θα διαρκέσει τρεις ημέρες, από την Παρασκευή 31 Οκτωβρίου μέχρι την Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2025, στα κεντρικά κτίρια του Πανεπιστημίου Κύπρου (Καλλιπόλεως 75, Λευκωσία). Το συνέδριο περιλαμβάνει 26 συνεδρίες με πέραν των 110 ομιλητών. 

Στα πλαίσια του συνεδρίου θα αναλυθούν οι στρατιωτικές, πολιτικές, κοινωνικές, νομικές και άλλες πτυχές του αγώνα της ΕΟΚΑ ενώ θα περιλαμβάνει συζητήσεις στρογγυλής τραπέζης με αγωνιστές της ΕΟΚΑ και ακαδημαϊκούς. 

Αποτελεί το μεγαλύτερο διεθνές επιστημονικό συνέδριο που έχει διοργανωθεί για τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ. 

Δείτε το πλήρες πρόγραμμα του συνεδρίου στον παρακάτω σύνδεσμο

Κηδεία του μέχρι πρότινος αγνοούμενου στρατιώτη Όθωνα Χριστοδούλου

 

<<Τα κόκκαλα των Ελλήνων τα ιερά >>.

Ένα συγκλονιστικό γεγονός στη σύγχρονη ιστορία του Ελληνισμού, γεγονός το οποίο δεν θα προβληθεί για ακόμη μία φορά, από τα λεγόμενα μέσα ενημέρωσης: 

Ο Ελληνισμός αποχαιρέτησε μετά από πενηνταένα χρόνια τον Ήρωα Στρατιώτη του 251ου  Τάγματος Πεζικού Όθωνα Χριστοδούλου, ο οποίος αγνοούνταν από τον Ιούλιο του 1974, μαχόμενος τους Τούρκους εισβολείς στην Κύπρο. 

Μνήμη Εθνομάρτυρα Κωνσταντίνου Κατσίφα – 28/10/2018

Το μαρτυρολόγιο είναι μια ψυχωφελής διήγηση, που δεν αφίσταται της πραγματικότητας, και η οποία ανέκαθεν ενθάρρυνε και εμψύχωνε τον υπόδουλο ελληνικό λαό.

ΟΚωνσταντίνος Κατσίφας γεννήθηκε την 3η Σεπτεμβρίου του 1983 μ.Χ. στο χωριό Βουλιαράτες της βορείου Ηπείρου από ευσεβείς γονείς, τον Ιωάννη και τη Βασιλική, οι οποίοι τον ανέθρεψαν με τα νάματα της χριστιανικής πίστεως. Η Δερόπολη, στην οποία ανήκε το χωρίο αυτό, ήταν το πνευματικό κέντρο των Ελλήνων της βορείου Ηπείρου, που αγωνίζονταν σκληρά και καθημερινά για να διατηρήσουν την πίστη τους στον Χριστό, την ελληνική τους γλώσσα και συνείδηση.

Σοφία Στεφανίδου, ἡ πρώτη ἑλληνίδα ἀλεξιπτωτίστρια

 

Γράφει η Εὐδοξία Αὐγουστίνου. Φιλόλογος – Θεολόγος

      «Ποθοῦσα πιό ζωντανά, πιό ἀποτελε­σμα­τικά νά ὑπηρετήσω τήν Ἑλλάδα μου, πού σάν ματοβαμμένη μάνα νόμι­ζα πώς μέ καλοῦσε», ἔγραφε στό ἡμερολόγιό της τό 1943 ἡ Σόνια-Σοφία Στεφανίδου.

Ώρα να φύγω

 

 

Όμως, εδώ τελείωσα. Ώρα να φύγω.

Όπως θα φύγετε κάποτε κι εσείς.

Η συμμετοχή της Αλβανίας στην επίθεση κατά της Ελλάδας την 28η Οκτωβρίου 1940

Του Χαράλαμπου Νικολάου / Ταξίαρχου ε.α., τ. καθηγητή Στρατιωτικής Ιστορίας ΣΣΕ

Το 1939 τα ιταλικά στρατεύματα, υπό τον στρατηγό Γκουτσόνι, αποβιβάσθηκαν στο Δυρράχιο, το πρωί της 7ης Απριλίου. Ο βασιλιάς Ζώγου δεν αιφνιδιάστηκε δεδομένου ότι είχαν προηγηθεί, πριν από έναν μήνα και πλέον, εντατικές διπλωματικές συνομιλίες. Υφίστατο το στοιχείο του αιφνιδιασμού για τις ξένες κυβερνήσεις, εκτός της Γερμανίας και ίσως της Γιουγκοσλαβίας. Δεν προβλήθηκε καμία σοβαρή αντίσταση κατά των Ιταλών. Ο αλβανικός λαός στην πλειοψηφία του υποδέχθηκε τους Ιταλούς στρατιώτες ως “ελευθερωτές”.

Έβρος

 

Στην αρχή έκλεισαν τα στρατόπεδα, μετά οι τράπεζες, οι σιδηροδρομικοι σταθμοί και σταμάτησαν τα δρομολόγια των τρένων, ύστερα διέκοψαν τη λειτουργία τους οι δημόσιες υπηρεσίες, τα σχολεία και τώρα τα ταχυδρομεία.

Δεν ήταν μόνα τους τα παιδια μας στην βροχή

 

 

«Το Ύψωμα 731» (1940-1941) – Αφιέρωμα στον Τ/χη Δημ. Κασλά και στους μαχητές του

 

(Αφιέρωμα στον Τ/χη Δημ. Κασλά και στους μαχητές του)

Εξ αρχής να διευκρινίσω, ότι δεν είμαι ειδικός – βαθύς αναλυτής των πολεμικών επιχειρήσεων. Σχετίζομαι με αυτές (μόνο) στο μέτρο της εμπειρίας μου ως στρατιώτης σε Νησί του Αιγαίου Πελάγους σε Τάγμα προκαλύψεως με υψηλή εκπαίδευση (1977-79), θεωρητική και πρακτική.

Πώς γιορτάστηκε στην Κατεχόμενη Αθήνα η πρώτη επέτειος της 28ης Οκτωβρίου 1940

 

Απόσπασμα (σσ. 301-303) από το Γιώργος Θεοτοκάς, Τετράδια ἡμερολογίου 1939-1953, βιβλιοπωλείον της Εστίας.

27 Ὀκτωβρίου 1941

Το βράδι μέ φίλους κατάθεση στεφάνου δάφνης στον τάφο τοῦ Αγνώστου Στρατιώτη (α).

α) Ὁ Χριστόφορος Χρηστίδης, στα Χρόνια Κατοχῆς 1941-44 (Αθήνα 1971), περιγράφει το περιστατικό ἐκτενέστερα:

Μαθητές του Σχολείου Ελληνικής γλώσσας Ελληνικής Κοινότητας Μόσχας

  Αγαπητά μας αδέρφια! 

Σας στέλνουμε τις κάρτες τις οποίες ετοίμασαν οι μαθητές του Σχολείου Ελληνικής γλώσσας Ελληνικής Κοινότητας Μόσχας για την μεγάλη Εθνική Γιορτή την Ημέρα του ηρωικού ΟΧΙ! Ζήτω η Νίκη του 40! Ζήτω η ΕΛΛΑΣ!

Χίλια θαύματα

 

Ένας στρατιώτης μέσα στο Νοσοκομείο έλεγε:

«εγώ δεν ήμουνα θρήσκος. Δεν πίστευα σε θαύματα. Η γριά μάνα μου θυμιάτιζε καμιά φορά τα βραδάκια το εικόνισμα της Παναγίας, κι εγώ μέσα μου την κορόιδευα. 

28η Οκτωβρίου Ο θάνατος του Γιώργου Σαραντάρη

Ο θάνατος του ποιητή Γ. Σαραντάρη

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

        Η πορεία προς τον θάνατο του σημαντικού ποιητή και χριστιανού στοχαστή Γιώργου Σαραντάρη κατά την απόκρουση των εισβολέων Ιταλών φασιστών αποτελεί παράδειγμα φιλοπατρίας, εγκαρτέρησης, ηρωισμού και ένθεης αντιμετώπισης του θανάτου. Ήταν η μόνη και η πιο άδικη απώλεια ποιητή  κατά τον πόλεμο του 1940. Τον έκλαψαν όλοι οι ομότεχνοί του και όσοι γνώριζαν τον ίδιο και το έργο του, με το οποίο παραμένει ζωντανός, εμπνέει αγαλλίαση  και διδάσκει ορθόδοξο ήθος.        

28 Οκτωβρίου 1940 – Πώς η Αθήνα αντιμετώπισε την κήρυξη του πολέμου

 

Το ημερολόγιο του Γιώργου Θεοτοκά (Τετράδια ημερολογίου 1939-1953, Βιβλιοπωλείον της Εστίας) είναι μια ανεκτίμητη πηγή για το Έπος του 1940, όπως και για την περίοδο της Κατοχής, της Αντίστασης, αλλά και του Εμφυλίου που ακολούθησε. Στο παρακάτω απόσπασμα (σσ. 169-173) ο Θεοτοκάς μας μεταφέρει την έξαψη που επικρατούσε την μέρα της κήρυξης του πολέμου, το εορταστικό – εθνεγερτικό πνεύμα που επικράτησε.

Με τη σωστή πλευρά της Τουρκικής εισβολής

 

Ούτε ο Ερντογάν, οι Κεμαλικοί και οι Γκρίζοι Λύκοι δεν θα τα έλεγαν τόσο καλά και τόσο ωραία: 

ο Γεώργιος Γεωργίου, ο  ευρωβουλευτής του ΑΚΕΛ, ζητά να γίνει μνημείο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, για τους Τουρκοκύπριους,  θύματα του ελληνοκυπριακού φασισμού το 1974! 

Με τη σωστή πλευρά της ιστορίας , με τη σωστή πλευρά της τουρκικής εισβολής!

Η 28η Οκτωβρίου ως ορόσημο της νεότερης ελληνικής ιστορίας

Ο Θεοφάνης Μαλκίδης, καλεσμένος στην εκπομπή «Ανοιχτό Μικρόφωνο» του Focus 88.9, αναφέρθηκε εκτενώς στο Έπος του ’40, επισημαίνοντας την ιστορική σημασία της 28ης Οκτωβρίου και την ηρωική αντίσταση του ελληνικού λαού απέναντι στις δυνάμεις του Άξονα.

«Η 28η Οκτωβρίου 1940 αποτελεί σημείο αναφοράς για την ελληνική ιστορία» ανέφερε χαρακτηριστικά. Παρά τη μικρή στρατιωτική δύναμη και τις κακές οικονομικές συνθήκες, οι Έλληνες αποφάσισαν να αντισταθούν, δείχνοντας θάρρος και πίστη. Η αντίσταση δεν περιορίστηκε στα πεδία των μαχών: ολόκληρη η κοινωνία συνέβαλε στον αγώνα, με γυναίκες και παιδιά να προμηθεύουν πολεμοφόδια και να υποστηρίζουν τους στρατιώτες.

Κλαίρη και Άρης, Σάμος 30 Οκτωβρίου 2020

 

 

Αυτήν την Κυριακή 30 Οκτωβρίου γυρίσαμε τα ρολόγια μας μια ώρα πίσω. Στη Σάμο όμως αυτήν την ημέρα οι δείχτες πηγαίνουν δύο χρόνια πριν. Στις 30 Οκτωβρίου 2020.

Τάσος Λειβαδίτης (20 Απριλίου 1922 - 30 Οκτωβρίου 1988)

 

 

Πόση ιδεολογία (αλλά και πολιτική σοφία) κατάφερε

 να συμπυκνώσει μέσα σε 7 μόνο λέξεις o 

ο  Αναστάσιος-Παντελεήμων Λειβαδίτης!

Κύπρος 28η Οκτωβρίου

 

Παρέλαση   28ης Οκτωβρίου .

Η Χαρίτα Μάντολες της Κύπρου, του Ελληνισμού παρελαύνει  με τη Μάνα μας......

Από την 28η Οκτωβρίου 1940, στο σήμερα

 

Θεοφάνης Μαλκίδης 

Από την 28η Οκτωβρίου 1940, στο σήμερα. 

Η συνέντευξη στον τηλεοπτικό σταθμό Θράκη Νετ

Χιμάρα 1940

 Η κυρία Ερμιόνη Πρίγκου, η Κυρά της Χειμάρρας, επί 77 έτη φροντίζει τους τάφους έξι Ελλήνων στρατιωτών στην αυλή του σπιτιού της. Φυλάσσει και τιμά τη μνήμη τους. Τους ανάβει κεριά, τους μοιρολογά, τους μιλά με τα ονόματα τους και φροντίζει να μην ξεχαστούν. Κρυφά όσο κρατούσε το καθεστώς του Χότζα και φανερά μετά από την πτώση του.

Οδυσσέας Ελύτης: «Εζησα το θαύμα »

Απόσπασμα από την συγκλονιστική συνέντευξη του Οδυσσέα Ελύτη  για το πως γλύτωσε το θάνατο στο μέτωπο του 40 .

Βουλιαράτες Βορείου Ηπείρου

 

«Ύψωμα 731»

 

Το ύψωμα που έκρινε τον ελληνοϊταλικό πόλεμο

Του Γιάννη Μιχαλακόπουλου

Επτά τριάντα ένα. Ένας αμείλικτος τριψήφιος αριθμός χαραγμένος σε μαρμάρινη πλάκα στο κέντρο των Αθηνών. Τον πλαισιώνουν λέξεις βαρυφορτωμένες με Ιστορία, μπαρούτι, και αίμα: ΠΙΝΔΟΣ, ΚΟΡΥΤΣΑ, ΤΡΕΜΠΕΣΙΝΑ, ΧΕΙΜΑΡΡΑ, ΑΡΓΥΡΟΚΑΣΤΡΟΝ, ΚΑΛΠΑΚΙ… Την εικόνα συμπληρώνει ένα μικρό παιδάκι που με απορία και ενδιαφέρον διαβάζει τα όσα αναγράφονται πίσω από τους περήφανους εύζωνες. Είναι φθινόπωρο και η «περιρρέουσα» πρωτεύουσα είναι βασανιστικά μουντή και αμήχανη…

Η ΘΡΑΚΗ ΣΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ 1940-1941

 

Θεοφάνης Μαλκίδης 

Η ΘΡΑΚΗ ΣΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ  1940-1941: Από τον Ανθυπολοχαγό Θεόδωρο Κανδηλάπτη μέχρι τον υποστράτηγο Ιωάννη Ζήση 

Όπως και σε άλλες στιγμές της ιστορίας μας, η Θράκη παρέμεινε και παραμένει στο περιθώριο της αναφοράς και της ανάδειξης της σημασίας της. Έτσι  πέρα από την τραγουδίστρια της νίκης Σοφία Βέμπο (από την Καλλίπολη της Ανατολικής Θράκης) η οποία σηματοδοτεί και νοηματοδοτεί με τα τραγούδια της το έπος του 1940-1941, έχει ενδιαφέρον  να επισημάνουμε πως όλη η Θράκη συνέβαλε τα μέγιστα, στην επικράτηση εναντίον του φασισμού, εναντίον των εισβολέων και των κατοχικών δυνάμεων των Ιταλών, των Γερμανών και  των Βουλγάρων. 

Ἕνα θαῦμα ἔζησαν οἱ στρατιῶτες τοῦ 51ου τάγματος στὴν κορυφογραμμὴ Ροντένη

 

 

Ἀπὸ τὶς 22 Ἰανουαρίου καὶ κάθε βράδυ στὶς ἐννέα καὶ εἴκοσι ἀκριβῶς, τὸ βαρὺ πυροβολικὸ τῶν ἀντιπάλων ἄρχιζε βολὴ ἐναντίον τοῦ τάγματος. Ὁ ἐκνευρισμὸς καὶ οἱ ἀπώλειες ἦταν πολλές. Οἱ τολμηροὶ ἀνιχνευτὲς δὲν μποροῦσαν νὰ ἐντοπίσουν τὰ ἐχθρικὰ πυροβόλα, προφανῶς γιατί κάθε βράδυ οἱ ἀντίπαλοι τὰ μετακινοῦσαν. Ἡ κατάσταση ἦταν πιεστική. Ἕνα βράδυ τοῦ Φεβρουαρίου ἀκουστήκανε πάλι τὰ ἐχθρικὰ κανόνια.