Αγνοούμενοι 1922 και Αγνοούμενοι 1974:ίδιος Θύτης και ίδιο Θύμα

Θ. Μαλκίδης

Αγνοούμενοι 1922 και Αγνοούμενοι 1974:ίδιος Θύτης και ίδιο Θύμα

«Στην αγνοούμενη από το 1922 μέχρι σήμερα Σοφία Σταυρίδου αδελφή της αγαπημένης μου γιαγιάς Ισιδώρας Ευρυδόγλου....»

Σήμερα Σάββατο των ψυχών, μετά την ανεύρεση και ταυτοποίηση των οστών τους,  κηδεύτηκαν άλλοι τρεις αγνοούμενοι  αποτέλεσμα  της Τουρκικής φασιστικής εισβολής στην Κύπρο το 1974.   Στον Ιερό  Ναό της  Αγίας Βαρβάρας στο Καϊμακλί Λευκωσίας ο
Ανθυπολοχαγός ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
που έπεσε μαχόμενος στις 15 Αυγούστου 1974 στο ύψωμα Λαπάτσα, περιοχή Σκυλλούρας και στον Ιερό Ναό Αγίου Μάμαντος Τρούλλων Λάρνακας οι  ΓΕΩΡΓΙΟΣ και ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΜΕΛΛΕΧΑ αγνοούμενοι από τις 22 Αυγούστου 1974.

Έχουν προηγηθεί και θα ακολουθήσουν και άλλες κηδείες αγνοουμένων του 1974, που αποτελούν τη «ζώσα» συνιστώσα της Κυπριακής τραγωδίας. Είναι το έγκλημα με τους αγνοούμενους που άρχισε το ίδιο φασιστικό καθεστώς με τη Γενοκτονία στον Πόντο, στην Ιωνία, στη Θράκη, στην Καππαδοκία, το οποίο  επειδή δεν τιμωρήθηκε επαναλήφθηκε το 1974. Επιπλέον αντιγράφηκε από αντίστοιχα  καθεστώτα όπως το Ναζιστικό του Χίτλερ, το Φασιστικό του Μουσολίνι και του Βιντέλα στην Αργεντινή  και εξελίχτηκε από τους επίγονους του Κεμάλ στη σημερινή Τουρκία και το Κουρδιστάν. Οι περισσότεροι  γνωρίζουν τις ανακοινώσεις του Ερυθρού Σταυρού για τους αγνοούμενους και τις διαδηλώσεις των συγγενών τους από την Λευκωσία  μέχρι την πλατεία Μαίου  στο Μπουένος Άιρες και τους δρόμους της Κωσταντινούπολης και του Ντιγιαρμπακίρ.

Μέσα από το έγκλημα των αγνοουμένων του 1974 εκβιάζουν ένα βασανισμένο λαό που μετά από 43 χρόνια αναζητά τους δικούς του ανθρώπους, δίνοντας άγνωστα οστά μόνο και μόνο για να κλείσει το ζήτημα και να προχωρήσει η «Λύση» αφού προπαγανδίζουν πως «δε θα υπάρξει  άλλη ευκαιρία».
Προπαγανδίζουν πως μία διαφορετική  στάση στο ζήτημα των αγνοουμένων και μία νέα αρνητική απάντηση στο  σχέδιο «Λύσης» θα φέρει την καταστροφή, ενώ μιλούν για την καλή πρόθεση της Τουρκίας (!!!) στην απόδοση των δικών μας ανθρώπων που χάθηκαν το 1974.
Οι αγνοούμενοι της Κερύνειας, της Αμμοχώστου κα της Μόρφου, είναι ἡ συνέχεια των αγνοουμένων της Τραπεζούντας, της Σμύρνης, της Αδριανούπολης. Το ίδιο καθεστώς αφού δεν τιμωρήθηκε το 1922 επανέλαβε τα εγκλήματά του το 1974 τα επαναλαμβάνει και σήμερα. Όμως όπως είναι βέβαιο η   Ύβρις ακολουθείται από τη Νέμεσις.

Σμύρνη

Λευκωσία

Μπουένος Άιρες

Ντιγιαμπακίρ

Κηδεία Καταδρομέα Συμεών Γλύκαινου- Παραλίμνι

Κηδεία καταδρομέα Χρήστου Χατζόπουλου- Διδυμότειχο

Ένα σημαντικό βιβλίο για το Ποντιακό ζήτημα και τη Γενοκτονία στην τουρκική γλώσσα.Pontos Soykirimi-KONFERANS TEBLİĞERİ

Ένα  σημαντικό βιβλίο για ένα σημαντικό θέμα στην τουρκική γλώσσα: Το Ποντιακό ζήτημα και η Γενοκτονία.

Το βιβλίο στην τουρκική γλώσσα, το οποίο κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Pencere Yayınları σε επιμέλεια Attila Tuygan για το  "Ποντιακό ζήτημα και τη Γενοκτονία" , περιλαμβάνει τα πρακτικά του ιστορικής σημασίας πρώτου συνεδρίου που πραγματοποιήθηκε με το παραπάνω θέμα στην Άγκυρα ( Απρίλιος 2016). 

Το συνέδριο αποτέλεσε ένα πρωταγωνιστικής αξίας γεγονός στην υπόθεση ανάδειξης του Ποντιακού ζητήματος στην Τουρκία και συνέχεια της σοβαρής, αγωνιστικής και θαρραλέας εργασίας που πραγματοποιούν συναγωνιστές μας όπως οι İsmail BEŞİKÇİ, Tamer ÇİLİNGİR, Yannis Vasilis YAYLALI, Sait CETINOGLU. 

Στα πρακτικά του  συνεδρίου  το οποίο διοργάνωσε  η «Πρωτοβουλία για την Ελευθερία Σκέψης της Άγκυρας» (Ankara Düşünceye Özgürlük Girişimi) και η εφημερίδα«Newroz», περιλαμβάνονται οι εξής μελέτες στην τουρκική γλώσσα:

Ahmet DEMİREL: Οι Διασκέψεις για τον Πόντο στο Πρώτο Κοινοβούλιο

Attila TUYGAN : Από τη Μεταρρύθμιση στην Γενοκτονία

Baskın ORAN : Η Βίαιη  Εθνοκάθαρση των Ρωμιών από την Ανατολή, η Ανταλλαγή Πληθυσμών του 1923 από το Α μέχρι το Ω και η Ολοκλήρωση της το 1964

İsmail BEŞİKÇİ : Η Καταστροφή της Εγγύς Ανατολής και το Ποντιακό Ζήτημα

Θεοφάνης ΜΑΛΚΙΔΗΣ: Γενοκτονία: Το Έγκλημα Εις Βάρος της Ανθρωπότητας

Mahmut KONUK : Δύο Φιγούρες της Γενοκτονίας: Sakallı Nurettin Paşa και Topal Osman Ağa

Mert KAYA : Ο Κληροδοτούμενος: Ο Χαμένος Γιος του Πόντου

Στέργιος ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ: Μνήμη και Εξουσία

Tamer ÇİLİNGİR : 353 χιλιάδες: Όχι απλά ένας αριθμός αλλά Άνθρωποι

Βλάσης ΑΓΤΖΙΔΗΣ: Από την Σαμψούντα στην Σεμπρένιτσα

Το βιβλίο με την αυτονόητη σημασία θέλω να το αφιερώσω στους  φίλους και συναγωνιστές της Άγκυρας, της Κωνσταντινούπολης, του Ντιγιαρμπακίρ, της Τραπεζούντας, οι οποίοι γράφουν, μιλούν και κυρίως πράττουν για ένα εξαιρετικής σημασίας ζήτημα μέσα στο   φασιστικό περιβάλλον της Κεμαλικής Τουρκίας και των επιγόνων του.
Είναι προφανές ότι είναι πρότυπα για όλους μας, την ώρα που οι αρνητές και  οι υπονομευτές στην Τουρκία και στην Ελλάδα, πληθαίνουν και προκαλούν....

Dünya Savaşı ve Sonrası Trabzon Vilayeti ve Pontos Sorunu. Pontos Soykırımı

KONFERANS TEBLİĞERİ 

 Derleyen: Attila Tuygan

Pencere Yayınları

Δομένικο Ελασσόνας 1943: Ένα ακόμη ατιμώρητο έγκλημα του Φασισμού-Ναζισμού

  Θ. Μαλκίδης

Τα ατιμώρητα εγκλήματα του  Φασισμού-Ναζισμού ως συνέχεια των αποσιωπημένων Γενοκτονιών του Κεμαλισμού

Η σφαγή   στο  Δομένικο Ελασσόνας από τον Ιταλικό στρατό κατοχής στις  16 Φεβρουαρίου 1943, αποτελεί ένα ακόμη ατιμώρητο έγκλημα του Φασισμού και του Ναζισμού. Φασισμός ο οποίος  επειδή δεν τιμωρήθηκε ο δάσκαλος Μουσταφά Κεμάλ, υιοθετήθηκε και εξελίχθηκε και από τους μαθητές του Αδόλφο Χίτλερ και Μπενίτο Μουσολίνι. 

Ιταλικές δυνάμεις  με 40 αυτοκίνητα της  Μεραρχίας «Πινερόλο»  έφτασαν στις 16 Φεβρουαρίου 1943 στο Δομένικο και συγκέντρωσαν τους κατοίκους στην πλατεία, ενώ συγχρόνως πυρπολούσαν το χωριό. Από εκεί με την απειλή πολυβόλων τούς οδήγησαν στην περιοχή της συμπλοκής όπου και κράτησαν όλους τους άνδρες άνω των 14 ετών, λέγοντας ότι θα τους πάνε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Λάρισα. Τα γυναικόπαιδα διετάχθησαν να μεταβούν στο διπλανό χωριό Αμούρι.

Είκοσι από τους συγκεντρωμένους εκτελέσθηκαν επιτόπου στη Μαυρίτσα, ενώ άλλοι 118 οδηγήθηκαν στην τοποθεσία Καυκάκι μαζί με 5 άνδρες από το Δαμάσιο και άλλους 12 από το Μεσοχώρι. Στη διαδρομή οι ιταλικές δυνάμεις σκότωναν όποιον έβρισκαν μπροστά τους και έκαψαν άλλα 40 σπίτια. Το ίδιο βράδυ ο διοικητής της μεραρχίας, αντιστράτηγος Μπενέλι, έδωσε εντολή εκτέλεσης και για τους υπόλοιπους.

Η εκτέλεση διαρκεί αρκετές ώρες με διάφορες διμοιρίες να αλλάζουν βάρδιες. Συμμετέχουν ο κανονικός στρατός καθώς και μονάδες Μελανοχιτώνων. Στο τέλος της εκτέλεσης, λίγο πριν τα χαράματα, ο υπεύθυνος για την σφαγή Ιταλός αξιωματικός διατάζει τον αρχηγό του χωριού Δαμάσι να συγκεντρώσει τους χωρικούς για να θάψουν τα πτώματα των θυμάτων.

Η αναλυτική αναφορά του Μπενέλι για το Ολοκαύτωμα στο Δομένικο προς τη διοίκηση της Μεραρχίας «Πινερόλο», αναδεικνύει την ωμότητα με την οποία ασκούσε τα καθήκοντά του.

Ο πρώτος που μίλησε για τα εγκλήματα ήταν ο διοικητής της υποδιεύθυνσης Ελασσόνος Νικόλαος Μπάμπαλης ο οποίος με επιστολή του προς το Ιταλικό Φρουραρχείο Ελασσόνας τρεις ημέρες μετά τη σφαγή, έγραφε τα εξής: «Δεν σας είναι βεβαίως άγνωστον ότι τον άμαχον πλυθυσμόν προστατεύουν διεθνείς νόμοι και συνθήκαι τας οποίας, ούτε ετηρήσατε, ούτε εσεβάσθητε, εν αντιθέσει προς ημάς, οι οποίοι, κατά τον μεταξύ μας πόλεμο εν Αλβανία ετηρήσαμεν. Εντούτοις ισχυρίζεσθε ότι είσθε το πλέον πεπολιτισμένον Κράτος της Ευρώπης και όμως παρόμοια κακουργήματα δεν τα διαπράττουν παρά μόνο βάρβαροι».

Από το 1941 και μέχρι τη πτώση του Μπενίτο Μουσολίνι το 1943 η Φασιστική Ιταλία και από το 1941 και μέχρι το 1944 η Ναζιστική Γερμανία  σκότωσαν χιλιάδες  αθώους Έλληνες, Ελληνίδες, παιδιά και βρέφη,  όπως η Κεμαλική Τουρκία του επονομαζόμενου Ατατούρκ δολοφόνησε πάνω από ένα εκατομμύριο στη Μικρά Ασία, στη Θράκη, στον Πόντο, στην Καππαδοκία. Δομένικο, Πύργοι, Μεσόβουνο, Δίστομο, Καλάβρυτα, Κομμένο, Χορτιάτης, Κάνδανος, Βιάννου, Σμύρνη, Τραπεζούντα, Αδριανούπολη, Γκιουρούμτζε και εκατοντάδες άλλες μαρτυρικές πόλεις και χωριά. Όλος ο Ελληνισμός, όλη η Ελλάδα ένα Ολοκαύτωμα.

Η άποψή μας περί συνέχειας της φασιστικής ιδεολογίας έχει αποδείξεις:  Βιαιοπραγίες, λεηλασίες, εκτελέσεις, στρατόπεδα συγκεντρώσεων, βασανιστήρια, λιμοκτονία, ρατσισμός και Γενοκτονία. Κεμάλ, Χίτλερ, Μουσολίνι, με τα περισσότερα από τα παραπάνω εγκλήματα να έχουν μείνει ατιμώρητα.

Η προσπάθειά μας, ο αγώνας μας, εντός και εκτός και Ελλάδας, αφορά   την ανάδειξη των εγκλημάτων  που έμειναν στο περιθώριο για δεκάδες χρόνια, έτσι ώστε η Φασιστική Ιταλία, η Ναζιστική Γερμανία, η Κεμαλική Τουρκία να έρθουν αντιμέτωπες με τη "Νυρεμβέργη" που τους αναλογεί και τους αρμόζει.
Ήρθε η ώρα της ιστορίας και της αλήθειας.

Οι γυναίκες των Πύργων Εορδαίας με τα οστά των δολοφονημένων από τους Ναζί, συγγενών τους.

Οτζαλάν-Ντεμιρτάς-Ζανά-Κούρδοι: Ελευθερία- Αzadî-Hürriyet-Freedom

Θεοφάνης Μαλκίδης

Το Κουρδικό ζήτημα σήμερα: Οτζαλάν

Στη  δεκαετία του 1980 και  του 1990,  ο ελληνικός λαός αναζήτησε και πέτυχε την πολιτικοποίησή του με ένα απελευθερωτικό κίνημα στα ανατολικά του. Το κουρδικό κίνημα που αναδείχθηκε σ΄ αυτές τις δεκαετίες ώθησε, συγκίνησε, ριζοσπαστικοποίησε και συνεπήρε την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων και των Ελληνίδων.

Ο ελληνικός λαός επανασυνδέθηκε μετά από χιλιάδες χρόνια τον Κουρδικό λαό- τους Καρδούχους του  Ξενοφώντα- ωθώντας να στηρίξει ποικιλοτρόπως τα κινήματα κοινωνικής και εθνικής απελευθέρωσης.

Μάλιστα ο ελληνικός λαός στην αλληλεγγύη του στον αγώνα του κουρδικού λαού για απελευθέρωση, είχε και ένα θύμα, το Θεόφιλο Γεωργιάδη, μέλος της Κυπριακής επιτροπής Αλληλεγγύης στο Κουρδιστάν ο οποίος δολοφονήθηκε το 1994, λόγω της δράσης του.

Η σύλληψη του  Οτζαλάν το 1999, δημιούργησε  νέα δεδομένα για το μέλλον του κουρδικού ζητήματος, το οποίο παρά την φασιστική καταστολή εκ μέρους της Τουρκίας και τη φυλάκιση του αρχηγού του κόμματος του HDP Σελαχατίν Ντεμιρτάς, της βουλευτού Λειλά Ζανά και χιλιάδων άλλων αγωνιστών,  καθώς και τη δολοφονία άλλων τόσων, αποτελεί κεντρικό παράγοντα επίλυσης του Τουρκικού προβλήματος .

Η σύλληψη του Οτζαλάν πριν 18 χρόνια, οι φυλακίσεις και οι δολοφονίες χιλιάδων Κούρδων, δεν κατέστειλαν το κουρδικό κίνημα όπως (θα) ήθελαν κάποιοι.  Το αντίθετο μάλιστα το κουρδικό ζήτημα είναι ανοιχτό και θα επηρεάσει τις άμεσες εξελίξεις στην περιοχή μας, από την Τουρκία μέχρι τη Συρία.

Το πανανθρώπινο αγαθό της ελευθερίας θα έρθει και για τους Κούρδους, τους Καρδούχους του Ξενοφώντα.

Για τις εξελίξεις στο Κουρδικό, βλ.  το βιβλίο του αντιπροσώπου του Κουρδικού Εθνικού Κογκρέσου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, Ahmet Dere Οι Κούρδοι. Ένας λαός που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί η ύπαρξή του.

Πρόλογος: Μιχάλης Χαραλαμπίδης. 

Εισαγωγή: Θεοφάνης Μαλκίδης

Αθήνα: εκδ. Γόρδιος.

Φασισμός στην Τουρκία,Τουρκικός Φασισμός στη Θράκη

Το δημοσίευμα της εφημερίδας ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ (12 Φεβρουαρίου 2016) με την καταγραφή των  αποκαλύψεων της ιστοσελίδας tourkikanea.gr και του κειμένου μας για το ρόλο της Τουρκίας στη Θράκη 

http://malkidis.blogspot.gr/2017/02/blog-post_7.html

Θ. Μαλκίδης

Φασισμός στην Τουρκία,Τουρκικός Φασισμός στη Θράκη

Τα γεγονότα 

Είναι αναμφισβήτητο είναι ο Τουρκικός φασισμός βρίσκεται σε περίοδο έντονης "εξαγωγικής δραστηριότητας".Η Τουρκία  χρησιμοποίησε και συνεχίζει να χρησιμοποιεί στην Ελληνική Θράκη, μεθόδους που έχουν σαν σκοπό τη συνένωση και των εκτουρκισμό των μουσουλμανικών μειονοτήτων, έτσι ώστε να αποκτήσουν τεχνητή τουρκική συνείδηση, θεωρώντας την ως «μητέρα πατρίδα». Εδώ θα πρέπει να προστεθεί η Τουρκική προσπάθεια να αναγνωρισθούν οι μουσουλμανικές μειονότητες ως μία εθνική τουρκική μειονότητα.

Η τουρκική πολιτική αποβλέπει στη δημιουργία πολιτικών δεσμών και επιδιώκει με αλυτρωτικές τακτικές, πολιτιστικές και τώρα και οικονομικές σχέσεις  μεταξύ «δυτικής και ανατολικής Θράκης» αλλά και μεταξύ «δυτικής Θράκης και νοτίων βουλγαρικών επαρχιών». Στην ουσία θέλει να εφαρμόσει τον Κεμαλικό φασισμό με το προσωπείο του Νεοθωμανισμού του Ερντογάν

Είναι προφανές ότι η τουρκική πολιτική στη Θράκη προσπαθεί να υπονομεύσει κάθε προσπάθεια διαφορετικότητας μέσα στους μουσουλμάνους, τρομοκρατώντας με κάθε τρόπο τις προσπάθειες των Πομάκων και των Ρωμά για ανάκτηση της ταυτότητάς τους και απεμπλοκής από τους τουρκικούς μηχανισμούς. Μάλιστα σε κάθε ευκαιρία γίνεται αναφορά από  την Τουρκία,  στη μία και ενιαία μειονότητα, δηλαδή την «τουρκική» και στον αγώνα που πρέπει να συνεχιστεί ώστε «να γίνει η δυτική Θράκη Τουρκική». Η πολιτική αυτή εφαρμόζεται με κάθε μέσο, φακελλώνοντας και παρακολουθώντας, εκβιάζοντας και απειλώντας ακόμη και Έλληνες που ζουν στη Θράκη.  

Μία σύγκριση 

Μόλις χθες 13 Φεβρουαρίου, ο βουλευτής και εκπρόσωπος Ασφαλείας του κόμματος των Πρασίνων της  Αυστρίας Πέτερ Πιλζ, υποστήριξε πως "Η Τουρκία διαθέτει στην Αυστρία μια ομάδα 200 ατόμων-καταδοτών που βρίσκονται υπό τον συντονισμό της ΜΙΤ, η οποία διαμέσου των ΑΤΙΒ (Τουρκο-Ισλαμική Ένωση Αυστρίας υπαγόμενη στην Διεύθυνση Θρησκευτικών Υποθέσεων), UETD (Ένωση Ευρωπαίων Τούρκων Δημοκρατών) και του MÜSİAD-Αυστρίας, ενημερώνει το κέντρο σχετικά με αυτούς που αντιπολιτεύονται το ΑΚΡ. H τουρκική κυβέρνηση ετησίως στηρίζει με 20-30 εκ. ευρώ αυτήν τη δομή. Η ΜΙΤ διαθέτει στην Αυστρία 200 πράκτορες. Οι πράκτορες αυτοί που υπάγονται στην προεδρία της Δημοκρατίας, ενημερώνουν απευθείας την Άγκυρα για τους εδώ αντιπολιτευόμενους". 

Αυτά τα οποία υποστηρίζει ο Πιλζ, για τα οποία ήδη γίνονται έρευνες,  είναι πιο σοβαρά από τα ανάλογα που αποκαλύφθηκαν στην Ελλάδα και μάλιστα με άμεσα εμπλεκόμενο το προξενείο της Τουρκίας στην Κομοτηνή;  Εκεί θα διεξαχθούν έρευνες, εδώ δεν  ενοχλεί το ανάλογο και ακόμη χειρότερο όταν έχεις στα χέρια σου επίσημο έγγραφο του τουρκικού Υπουργείου των Εξωτερικών που αποδεικνύει το φακέλωμα Ελλήνων πολιτών και μάλιστα ακολουθεί και η τιμωρία τους από την Τουρκία, τι άλλο πρέπει  να αποκαλυφθεί για να υπάρξει  ;  

Είναι γεγονός ότι στην Ελληνική Θράκη δρα ανενόχλητα ένας ποικιλόμορφος τουρκικός εθνικισμός -φασισμός με εκατοντάδες παραμέτρους, που καθημερινώς εκτείνει τη δραστηριότητά του, προκαλώντας και δυναμιτίζοντας τόσο την ειρηνική συμβίωση, όσο και την ελληνική ασφάλεια και εθνική κυριαρχία. Από την άλλη πλευρά  η για χρόνια αδιάφορη Ελλάδα  αγνοεί τη Θράκη και τα προβλήματά της και που έχει μείνει με την πολύχρονη φλυαρία περί «ενσωμάτωσης» ή «ένταξης» της μειονότητας στην ελλαδική κοινωνία, χωρίς να βλέπει το φασισμό της Τουρκίας και την καταπίεση Ελλήνων πολιτών, χριστιανών και μουσουλμάνων, Πομάκων, Ρομά και τουρκόφωνων. Είναι αναμφισβήτητο και προφανές πως, δεν μπορεί να συνεχιστεί ούτε η τουρκική εθνικιστική πρόκληση η οποία έχει άμεση επίπτωση στις μουσουλμανικές μειονότητες, πόσο μάλλον δεν μπορεί να συνεχιστεί η αδιαφορία της Ελλάδας για τον κρίσιμο και ζωτικής σημασίας χώρο της Θράκης.

Μητροπολίτης Καστοριάς και Αμασείας Γερμανός Καραβαγγέλης: Μνήμη Μακεδονικού Αγώνα και Ποντιακού Αντάρτικου

Θ. Μαλκίδης 

Μνήμη Μακεδονικού Αγώνα και Ποντιακού Αντάρτικου: Μητροπολίτης  Καστοριάς και Αμασείας Γερμανός Καραβαγγέλης.

Μέρος της ομιλίας στην εκδήλωση που οργάνωσε η Πανελλήνια Ομοσπονδία Θρακικών Σωματείων. 

Λίγοι επίσκοποι όπως   ο Γερμανός Καραβαγγέλης (Στύψη Λέσβου 16 Ιουνίου 1866 - Βιέννη 11 Φεβρουαρίου 1935), έχουν καταγραφεί στην ιστορία της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού με τόσο μεγάλη πνευματική και εθνική  προσφορά.  Αποτέλεσε τη συνέχεια προηγούμενων κληρικών με αντίστοιχη προσφορά (Γρηγόριος Ε΄, Παπαφλέσσας, Αθανάσιος Διάκος, κ.ά) και πρότυπο για τους επόμενους (Σμύρνης Χρυσόστομος,  Ζήλων Ευθύμιος,  Αρχιμανδρίτης Πλάτων Αιβαζίδης, κ.ά)


Μεγαλώνοντας  στο μαρτυρικό Αδραμύττιο της Μικράς Ασίας, σπούδασε στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, από την οποία θα αποφοιτήσει  το 1888 και αφού χειροτονήθηκε διάκονος από τον Πατριάρχη Διονύσιο Ε΄, λαμβάνοντας το όνομα Γερμανός, προς τιμήν του ομώνυμου Πατριάρχη   και ιδρυτή της Σχολής, συνέχισε τις σπουδές του με δαπάνες του εθνικού ευγεργέτη Στεφάνοβικ,  στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας και της Βόννης.

 Το 1896 χειροτονήθηκε επίσκοπος  Χαριουπόλεως" και το 1900 τοποθετείται Μητροπολίτης  Καστοριάς.  Μαζί και με άλλους ιεράρχες της περιοχής, όπως ο  Ποντιακής καταγωγής Μητροπολίτης Κορυτσάς και Πρεμετής Φώτιος Καλπίδης, ο Μακεδονικός Αγώνας κορυφώθηκε.  Ο Μητροπολίτης Γερμανός  εμπνέει, πρωτοστατεί και δημιουργεί τις απαραίτητες προϋποθέσεις για τη δημιουργία σωμάτων υπεράσπισης της Ελληνικότητας από τους κομιτατζήδες. 

Με το τέλος του Μακεδονικού Αγώνα ο Σουλτάνος απαίτησε την μετακίνηση του Γερμανού, ο οποίος εξελέγη Μητροπολίτης Αμασείας του Πόντου με έδρα την Σαμψούντα. Από εκεί, αφού δημιούργησε τις πνευματικές και εθνικές προϋποθέσεις, στη συνέχεια  αντιστάθηκε  στη Γενοκτονία εναντίων των Ελλήνων από τους  Νεοτούρκους  και τους Κεμαλικούς   αφιερώνοντας τις δυνάμεις  του για τη δημιουργία αντιστασιακών ομάδων. 

Στα βιβλία μας για το Ποντιακό αντάρτικο και τη συμβολή του Αναστάσιου Παπαδόπουλου (Κοτζά Αναστάς), του Αιμίλιου Καδίογλου- Χατζηγεωργίου, του Παντελή Αναστασιάδη (Παντέλ Αγά), καταγράφουμε την πρωταγωνιστή θέση του Μητροπολίτη Γερμανού, τον οποίο ο Κεμάλ στις ομιλίες του τον αναφέρει ως αρχηγό των ανταρτών του Πόντου. 

Για τη δραστηριότητά  του  ο Μητροπολίτης Γερμανός Καραβαγγέλης καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο από τα λεγόμενα "δικαστήρια ανεξαρτησίας" της Αμάσειας (1921), μαζί με  τους μητροπολίτες Τραπεζούντας Χρύσανθο, Αμασείας Γερμανό, Νεοκαισαρείας Πολύκαρπο, Χαλδείας και Κερασούντας Λαυρέντιο, τον επίσκοπο Απολλωνιάδος Ιωακείμ, καθώς και άλλους σημαντικούς άνδρες του Πόντου. Πολλοί συναγωνιστές του όμως δολοφονήθηκαν, αποτελώντας ακόμη μία χορεία μαρτύρων του αγώνα κατά της Γενοκτονίας. Γενοκτονία η οποία χωρίς το αντάρτικο με επικεφαλής τον Γερμανό Καραβαγγέλη, θα ήταν εντονότερη και με περισσότερα θύματα.