Η αντίδραση των δολοφόνων στη Μνήμη και την Αλήθεια: Συνέδριο στη Σαμψουντα από το Υπουργείο Πολιτισμού της Τουρκίας, για το Ποντιακό ζήτημα!

Η αντίδραση των δολοφόνων στη Μνήμη και την Αλήθεια: Συνέδριο για το Ποντιακό στη Σαμψούντα!

Με χορηγό το υπουργείο Πολιτισμού της Τουρκίας, οργανώνεται σήμερα στη Σαμψούντα συνέδριο με τίτλο "Το Ποντιακό ζήτημα και η Τουρκία" . Ο χώρος όπου ο Κεμάλ αποβιβάστηκε στις 19 Μαΐου 1919 για να ολοκληρώσει τη Γενοκτονία που είχαν ξεκινήσει οι Νεότουρκοι, λειτουργεί και στο χώρο του συμβολισμού, ενώ είναι είναι αυτονόητο,  ο καθένας σίγουρα καταλαβαίνει ότι σε αυτό το συνέδριο θα εκφραστούν αποκλειστικά και μόνο οι κρατικές απόψεις της Τουρκίας για το θέμα. Άλλωστε αν κάποιος πει κάτι άλλο, κινδυνεύει με απόλυση, σύλληψη, ξυλοδαρμό κ.α.

Και να μην ξεχνάμε πως  ο Γιάννης Βασίλης Γιαϊλαλί  παραμένει στις τουρκικές φυλακές από τις 22 Απριλίου κατηγορούμενος για υποκίνηση τρομοκρατικής δραστηριότητας εξαιτίας της δράσης του για το Κουρδιστάν, αλλά και για προσβολή του Μουσταφά Κεμάλ και του Ερντογάν μέσω των άρθρων και των αναρτήσεων του για τη Γενοκτονία των Ελλήνων.

Ακολουθεί το κείμενο αναγγελία για το Συνέδριο, όπως μεταφράστηκε από την εξαιρετική ιστοσελίδα Τουρκικά νέα (www.tourkikanea.gr) 

"To Ποντιακό θέμα τίθεται επί τάπητος. Μη χάσετε αυτό το πολύ σημαντικό για την χώρα μας συνέδριο

Στην Σαμψούντα το Σάββατο  2/12/2017 θα διοργανωθεί συνέδριο με τίτλο ¨ΠΟΝΤΙΑΚΟ ΘΕΜΑ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΑ¨

O Σαλίχ Μέριτς-μέλος του Δ.Σ της Ομοσπονδίας Συλλόγων Ρούμελης Μαύρης Θάλασσας, ανέφερε πως για πρώτη φορά αυτό το θέμα τίθεται στην επικαιρότητα της Σαμψούντας και ότι την προεδρία του Επιστημονικού Συμβουλίου του συνεδρίου έχει αναλάβει ο αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Gümüşhane  (Αργυρούπολης) και πρόεδρος του Δ.Σ. της πόλης καθηγητής Δρ. Βενιαμίν Κοτσάογλου.

Ο Σαλίχ Μέριτς είπε πως ένα από τα θέματα που τα τελευταία έτη απασχόλησε την επικαιρότητα της χώρας μας ήταν το ¨ΠΟΝΤΙΑΚΟ ΘΕΜΑ¨ , ένα θέμα που θα τεθεί επί τάπητος με διεθνές συνέδριο που οργανώνεται στις 2 Δεκεμβρίου με την συμμετοχή πολλών επιστημόνων.

Ο Μέριτς είπε: ¨Το θέμα αυτό στην χώρα μας ήταν στην επικαιρότητα ενός  πολύ μικρού τμήματος. Είναι πλέον ανάγκη αυτό το σημαντικό θέμα να το θέσουμε στην επικαιρότητα μας. Ο ισχυρισμός είναι ο εξής, ότι στα έτη 1914-1923 στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας, 350.000 Ορθόδοξοι σκοτώθηκαν από Τούρκους σε συγκρούσεις που ξέσπασαν. Στην Ελλάδα το πρώτο Κέντρο Ποντιακών Εργασιών ιδρύθηκε στις 19/5/1989. Ακολούθως κηρύχθηκε η 19/5/1919 ως Ημέρα της Ποντιακής Γενοκτονίας.  Το 1994 η τότε κυβέρνηση ανακήρυξε αυτή την μέρα ως ημέρα μνήμης. Σε σύνδεση με αυτό σε πολλές πόλεις της Ελλάδας έγιναν μνημεία της Ποντιακής γενοκτονίας¨.

Ο Σαλίχ Μέριτς είπε πως το Ποντιακό θέμα για πολλά χρόνια δεν έφευγε από την επικαιρότητα των δύο χωρών και πρόσθεσε: ¨Είναι καταγεγραμμένες οι σφοδρές συγκρούσεις που συνέβησαν με τις ελληνικές συμμορίες (!) σε 19  χωριά στην περιοχή Νεμπιάν της επαρχίας Σαμψούντας, στην περιοχή Μπασαλάν της επαρχίας Μπασαλάν, σε Τάσοβα, Ερμπάα και Ρεσαντιέ της επαρχίας Αμάσειας και στην περιοχή Μπουλαντζάκ της επαρχίας Κερασούντας. Το χωριό Χατζή Ισμαήλ που βρίσκεται σε απόσταση 5 χλμ από το κέντρο της Σαμψούντας υπήρξε κάτι σαν κέντρο διοίκησης υπό την ηγεσία Ελλήνων αξιωματικών της υπηρεσίας πληροφοριών και άλλων Ελλήνων-επικεφαλής συμμοριών.

Οι Ποντιακοί σύλλογοι σε Αμερική και Αυστραλία λειτουργούν αποτελεσματικά. Αυτοί στηρίζονται οικονομικά από διάφορους πόρους. Οι σύλλογοι αυτοί για να υποστηρίξουν τους ισχυρισμούς τους, στήνουν μια κοινή γνώμη με βήματα σε πολιτισμό, τέχνη, ιστορία, αθλητισμό και παραδοσιακούς χορούς. Και κρατάνε αυτό το θέμα συνεχώς στην παγκόσμια επικαιρότητα. Το συνέδριο ¨ΠΟΝΤΙΑΚΟ ΘΕΜΑ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΑ¨ για πρώτη φορά θα θέσει αυτό το θέμα στην επικαιρότητα της Σαμψούντας.

Στο συνέδριο θα μετάσχουν 13 πανεπιστημιακοί και θα εξετάσουν το θέμα από διάφορες πλευρές "

Ενάντια στη Λήθη:Παραγωγική και Δημιουργική Μνήμη Πόντου – Θράκης– Μικράς Ασίας – Καππαδοκίας

Πόντος – Θράκη –  Μικρά Ασία – Καππαδοκία, χαίρε!

Η Ιερά Μητρόπολη Δράμας,  οι Σύλλογοι Διδασκόντων και  Γονέων – Κηδεμόνων του Μουσικού Σχολείου Δράμας και τα Εκπαιδευτήρια Ελληνικής Παράδοσης Δράμας,  σας προσκαλούν να τιμήσετε με την παρουσία σας την εκδήλωση λόγου και μουσικής, με τίτλο:

Πόντος – Θράκη –  Μικρά Ασία – Καππαδοκία, χαίρε!

Η Μνήμη των πατρίδων της Καθ’ Ημάς Ανατολής σήμερα,

η οποία θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 2 Δεκεμβρίου 2017 και ώρα 7:00 μμ, στο Αμφιθέατρο του Μουσικού Σχολείου Δράμας.

Ομιλητής της εκδήλωσης είναι ο  Θεοφάνης Μαλκίδης.

Μνήμη πεσόντων 1974 Λακατάμιας

Μνημόσυνο πεσόντων Λακατάμιας  και δέηση για τους αγνοούμενούς μας στο Μνημείο Ηρώων. 

Το ντοκιμαντέρ «Πόντος, οι Μεγάλες Ώρες» στο Cosmote History

Προβολή του ντοκιμαντέρ  «Πόντος, οι Μεγάλες Ώρες» από το Cosmote History.

Το ντοκιμαντέρ «Πόντος, οι Μεγάλες Ώρες» αναφέρεται στα τραγικά γεγονότα που προηγήθηκαν και οδήγησαν στη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.  Ακούγονται συγκινητικές μαρτυρίες από συγγενείς επιζώντων της γενοκτονίας, οι οποίοι αφηγούνται το πως κρύβονταν στα βουνά προσπαθώντας να αποφύγουν τη σφαγή. 

Ακαδημαϊκοί μιλούν για τη σημασία της περιόδου και το πώς αντέδρασαν οι πολιτικοί και θρησκευτικοί ηγέτες, αποκαλύπτοντας άγνωστα ιστορικά στοιχεία. 

Στο ντοκιμαντέρ,  μιλούν με σειρά εμφάνισης:  

Ιάκωβος Μιχαηλίδης, 

Κωνσταντίνος Φωτιάδης, 

Δημήτρης Καραμήτσος, 

Θεοφάνης Μαλκίδης, 

Θεοδόσης Κυριακίδης, 

Γιώργος Παρχαρίδης, 

Μητροπολίτης Λαγκαδά κ.Ιωάννης Τασσιάς, 

Γιάννης Αποστολίδης, 

Ουρανία Καλογερίδου.

Το ντοκιμαντέρ «Πόντος, οι Μεγάλες Ώρες» προβάλλεται στο Cosmote History σε ώρες Ελλάδας  την Παρασκευή 1 Δεκεμβρίου  στις 4:00 μμ  και το  Σάββατο 2 Δεκεμβρίου στις 1:40 πμ.

Η προβολή του ντοκιμαντέρ είναι μια πρωτοβουλία του LIVEMEDIA και αφιερώνεται στη μνήμη της Μυροφόρας Σάρρα Παρχαρίδου.



  Documentary: "Pontus- Genocide: The Holy Hours" 

"Livemedia" features the countdown to the Pontus Genocide. All important events and historical developments that took place prior to the Genocide. 
In the Documentary testimonials are heard from relatives of the survivors of the genocide who narrate the memories of their parents and grandparents about the war and how they were hiding in the mountains trying to avoid being slaughtered by the Turks. Academics Ι. Michailidis, C. Fotiadis, D. Karamitsos, T. Malkidis, T. Kyriakidis,  G. Parcharidis, Bishop of Langada Ioannis, I. Apostolidis, Ο. Kalogeridou, talk about the significance of the period revealing to the public unknown historical data.

The Documentary with English subtitles

Υπολοχαγός Πεζικού Δημήτριος Τσουκνίδας Πέντε Μίλι Κερύνειας 1974

 Υπολοχαγός Πεζικού Δημήτριος Τσουκνίδας  ( Σοφάδες Καρδίτσας- Πέντε Μίλι Κερύνειας 1974 )

Ο Δημήτριος Τσουκνίδας ήταν ένας από τους γενναίους εκείνους αξιωματικούς που αντιστάθηκαν μέχρις εσχάτων έναντι του Τούρκου εισβολέα στην Κύπρο το 1974. Για τη δράση του αυτή η πατρίδα, πολύ αργοπορημένα, στις 20 Ιουλίου του1974, με Προεδρικό Διάταγμα, που εκδόθηκε στην Αθήνα την 12η Δεκεμβρίου 2008 (Φ.Ε.Κ. Γ 1178/2008), τον προήγαγε σε Αντιστράτηγο.

Έδωσε με γενναιότητα τη μάχη απέναντι στις υπέρτερες δυνάμεις του εχθρού. Παρότι τραυματίας στο δεξί χέρι, έδινε θάρρος στους στρατιώτες του, κρατώντας το περίστροφο με το αριστερό, λέγοντάς τους: «Δείτε, μπορώ να πυροβολώ και με το αριστερό»! 

Αποχαιρετισμός στον Κώστα Σιδηρόπουλο από τους συγγενείς, φίλους, συναγωνιστές στη Γερμανία

Αποχαιρετισμός στον Κώστα Σιδηρόπουλο από τους συγγενείς, φίλους, συναγωνιστές στη Γερμανία

Αύριο Παρασκευή 1η Δεκεμβρίου 2017 και ώρα 10:30 πμ στην εκκλησία του Ευαγγελισμού  της Θεοτόκου, Dammstrase 1 -73728 στο  Esslingen αποχαιρετούμε τον Αγαπητό Σύζυγο, Πατέρα,Παππού,φίλο, συναγωνιστή ΚΩΣΤΑ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟ! 

Ο καφές θα παρατεθεί  στην Ποντιακή Εστία Στουτγάρδης Sigmund-lindauerweg 59 70376 Stuttgart 

Η ταφή μετά από δική του επιθυμία θα γίνει στην Ελλάδα στο  Σύδενδρο Γρεβενών την Τρίτη 5 Δεκεμβρίου 2017, στις 11:00 πμ. 

Liebe Freunde und Verwandte, am Freitag, den 01.12.2017, nehmen wir in der Griechisch-Orthodoxen Kirche "Maria Verkündigung" (Dammstraße 1/1, 73728 Esslingen) um 10:30 Uhr von unserem geliebten Ehemann, Vater, Großvater, Bruder und Freund KOSTA SIDIROPOYLO Abschied. 

Το “Άουσβιτς της Κύπρου” και η τουρκική επιμονή συγκάλυψης των εγκλημάτων της

Το “Άουσβιτς της Κύπρου” και η τουρκική επιμονή συγκάλυψης των εγκλημάτων της


Του Κώστα Βενιζέλου

«Το Ορνίθι είναι το Άουσβιτς της Κύπρου», είπε με συγκλονισμό και τρεμάμενη φωνή ο εκπρόσωπος των Ασσιωτών, Γιάννος Δημητρίου. Μιλούσε ενώπιον της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Προσφύγων της κυπριακής Βουλής,  δίνοντας  τη δική του προσωπική μαρτυρία καθότι ήταν παρών στη σύλληψη των Ασσιωτών.

Ο Γιάννος Δημητρίου ανέφερε πως πρόσφατα κλήθηκαν από τη Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων  στο Λήδρα Πάλας για να ενημερωθούν για τους συγχωριανούς τους.  «Βρεθήκαμε προ εκπλήξεως. Μας πληροφόρησαν ότι εντοπίστηκαν έξι άτομα που συμμετείχαν στη μεταφορά των οστών και ότι κατατέθηκε έγγραφο την προηγούμενη για παραδοχή μετακίνησής τους στον σκυβαλότοπο Δικώμου. Ήταν κάτι συγκλονιστικό». Όλα αυτά γίνονταν για να απαλλαγεί η Τουρκία από τις ευθύνες της και για να μην κατηγορηθεί για εγκλήματα πολέμου.

Η σφαγή των αναπήρων του έπους του 1940-1941 από τους Ναζί και τους συνεργάτες τους

Θ. Μαλκίδης 

Η σφαγή των αναπήρων πολέμου του 1940-1941 από τους Ναζί και τους συνεργάτες τους

Με την κατάρρευση του Μετώπου και τη συνθηκολόγηση του Ελληνικού Στρατού το 1941 οι 15.000  ανάπηροι συγκεντρώθηκαν στα νοσοκομεία της Αθήνας, αρχίζοντας τον αγώνα  επιβίωσή τους, όπως άλλωστε και όλοι οι Έλληνες που δοκιμαζόταν από την κατοχή. Οι ανάπηροι, όμως, ήρωες του έπους του 1940-1941 είχαν και επιπλέον λόγους αντίστασης στους κατακτητές και την 28η Οκτωβρίου 1941  μαζί με τους φοιτητές καταθέτουν στεφάνια στο μνημείο του  Άγνωστου Στρατιώτη.

Σε όλες τις  κινητοποιήσεις της Αθήνας για τροφή, στις εθνικές επετείους της 25ης  Μαρτίου και της   28ης Οκτωβρίου  προπορεύονταν οι ήρωες του 1940-1941  με τα αναπηρικά τους αμαξίδια  με τις πατερίτσες ή τα μπαστούνια τους, με τους επιδέσμους στα κεφάλια τους, στα μάτια τους και τις νοσοκόμες να σπρώχνουν τα αμαξίδια, να υποβαστάζουν τους ακρωτηριασμένους, από τα κρυοπαγήματα ή να οδηγούν τους τυφλούς.

Στις 3 Μαρτίου  1943 οι ανάπηροι πήραν μέρος στον ξεσηκωμό για ματαίωση της επιστράτευσης, μαζί με τους εργαζόμενους της Αθήνας και του Πειραιά, τους δημόσιους υπάλληλους, τους φοιτητές, τους επαγγελματίες και βιοτέχνες με τίμημα 46 νεκρούς από τις σφαίρες των κατοχικών αρχών. 

Λίγους μήνες αργότερα, την  30η Νοεμβρίου  1943 οι Ναζιστικές κατοχικές δυνάμεις και οι ελληνόφωνοι συνεργάτες τους, ξεχύθηκαν στα 19 νοσοκομεία της Αθήνας ενάντια στους 15.000 ανάπηρους του ελληνοϊταλικού πολέμου. 
Υπό την προσωπική καθοδήγηση του επικεφαλής της Γκεστάμπο Φον Στρόουπ τα Ναζιστικά εκτελεστικά όργανα καθώς και αυτά των συνεργατών τους περικύκλωσαν τα στρατιωτικά νοσοκομεία, φόρτωσαν σε αυτοκίνητα τους ανάπηρους και τους παρέδωσαν  στις φυλακές Χαϊδαρίου και Χατζηκώστα.

Τα ξημερώματα εκτελούνται από τους Ναζί 283 Έλληνες   με αναπηρία.......

Για τον Κώστα Σιδηρόπουλο «Αφήνω γεια σας άρχοντες». MAÇKALİ KOSTA Sidiropoulos GÜLE GÜLE…Wir trauern um unseren liebsten Freund Kosta,

Θ. Μαλκίδης: Για τον Κώστα Σιδηρόπουλο

Δεν μπορώ, αδυνατώ, να πιστέψω την είδηση που έλαβα πριν από λίγο αγαπητέ  Κώστα Σιδηρόπουλε. Για σένα, για τον Πόντιο της Στουτγάρδης, της Γερμανίας, του Ελληνισμού που έφυγες για τα αληθινά παρχάρια. 

Είναι πολλές, αμέτρητες οι αναμνήσεις από την κοινή πορεία στη Γερμανία και την Ελλάδα, με κύριο θέμα, τι άλλο, το Ποντιακό. Για την ελπίδα που είχες για  τη δικαίωση της Μνήμης, της Αλήθειας, της Ιστορίας όταν οργάνωνες τις εκδηλώσεις, τις πορείες, όταν συνομιλούσες με τη σάρκα από τη σάρκα μας  τους συμπατριώτες μας Ποντίους που ζουν στη σημερινή Τουρκία, όταν έδινες αίμα για τη ζωή .....

Πριν λίγες ημέρες, όταν βρεθήκαμε για τελευταία φορά  σ΄αυτή τη ζωή, στην πολύ σημαντική εκδήλωση στη Στουτγάρδη με τους Tamer, Etem, Ali, Devrim και στην ιστορικής σημασίας πομπή στο Νταχάου, στην υλοποίηση της πρότασης του Μιχάλη Χαραλαμπίδη,  που στήριξες μαζί με τη σύζυγό σου Ελένη, για να αναδειχθεί το Ποντιακό.  Εκεί είδα στα μάτια σου, άκουσα στα λόγια σου την πίκρα αλλά και την ικανοποίηση για ένα ζήτημα που ήταν λόγος ύπαρξης, ευ ζειν,  για σένα, για την Ελένη, για τα παιδιά σου. 

Αγαπημένε φίλε Κώστα Σιδηρόπουλε,    

η λύρα που  αγάπησες, ο χορός που λάτρεψες, η διάλεκτος που θαύμαζες, ο Πόντος, ο Ελληνισμός, οι Ποντιακοί σύλλογοι, οι μετανάστες της Γερμανίας, η οικογένειά σου, οι φίλοι σου, σε αποχαιρετούν. 

Με την ευχή και την προσευχή έτσι ώστε  ο Θεός της Ανάστασης, της Ζωής, της Ελπίδας, της Χαράς, της Αλήθειας, να δώσει στην οικογένειά σου παρηγοριά και δύναμη να αντέξει την απώλεια, να σε θυμάται για πάντα και μαζί με αυτήν και όλοι εμείς  που σε γνωρίσαμε και συνοδοιπορήσαμε σε όμορφους  Ελληνικούς, Ποντιακούς,  Ρωμαίικους δρόμους.  

Καλό Παράδεισο, Καλή Αντάμωση, Καλή Ανάσταση. 

DEVRİMCİ KARADENİZ DAĞ GİBİ BİR İNSANINI KAYBETTİ. GÜLE GÜLE KOSTA

Tamer Çilingir

Pontoslu Rumların diasporadaki mücadeleci insanı Trabzon / Maçka / Galyanlı Kostas Sidiropoulos, 28 Ekim 2017 tarihine yaşamını yitirdi. Kendisinin de her fırsatta belirttiği gibi o Devrimci Karadenizli idi. Devrimci Karadeniz dağ gibi bir insanını yitirdi.

Zürich’te Pontos Rum Soykırımı hakkında, Avrupa’da Türkçe ve Türkiye Cumhuriyeti Devleti vatandaşı olanlarla yapılan ilk söyleşiydi. Ve söyleşi sadece Türkçe olacaktı, bu nedenle Diaspora’da yaşayan diğer Pontoslu Rumlar davet edilmemişti.
Söyleşinin başlamasına 15 dakika kala dağ gibi bir adam girdi kapıdan, kucağında kocaman paketlerle. Kosta, Pontos Dağları gibi kocaman bir adamdı. Herkesi selamladı. Ve elindeki paketi açtı. Paketlerin içinde Mihalis Haralambidis’in Türkçe’ye çevrilmiş ‘Pontos Antik Bir kimliğin Geri Dönüşü’ adlı kitapları vardı.
Kitapları satın almak isteyen bir kaç kişiye, bunları hediye olarak getirdiğini söyledi.‘Türkçe biliyor musunuz?’ sorusuna, ‘Hayır bilmiyorum. Ve bu söyleşinin Türkçe olduğunu biliyordum. Ama önemli değil, ben size destek olmak için buradayım’ demişti.
100 yıl önce Pontos’tan Yunanistan’a sürgün edilen bir ailenin çocuğuydu Kosta. Genç yaşında eşi Eleni ile birlikte Almanya’ya gelmişti işçi olarak. Çalıştığı işyerlerinde en çok Türkiye’den yine onun gibi işçi olarak Almanya’ya gelen Karadenizlilerle ilişki kurmuştu. Onlar bizim kardeşlerimiz diyordu. O soykırım ve mübadelenin ne olduğunu en iyi bilenlerdendi ama geride kalanların nasıl bir asimilasyon süreci yaşadıklarını da anlayan biriydi.
Bu nedenle sık sık görüştüğü Karadenizlilerle buluşmalarında Müslüman oldukları için hassas davranır, onların yiyip içebileceği mekanları tercih ederdi.
Bir keresinde Yunanistan’da doğmuş Pontoslu ailelerle, Karadenizli arkadaşlarını buluşturup tanıştırmak için bir yemek organize etmişti. Özellikle Karadenizli arkadaşlarına ailelerini de getirmeleri için ısrar etmişti. Yemek sırasında bir kişinin boynunda abartılı derecede büyük bir haç kolye taktığını fark ettiğinde bu kişiyi salondan çıkaracak kadar hassas düşünceli idi.
Yaşamının her anını Pontoslu Rumların davasına adamış bir insandı.
Özellikle Stuttgart’taki Pontos derneğinin her etkinliğinde onun alın teri, emeği vardır.
Pontos’ta bugün yaşanan tabloya ilişkin en büyük kaygısı, orada yeni cinayetlerin işleneceğine dairdi. Savaşmak sözcüğünü Diaspora’daki Rumların içinde ilk kez ondan duydum. Pontos hasretiyle yanıp tutuşan on binlerce Pontoslu Rumdan biriydi ama o orda yaşamak için değil; ölmek için…
En son 29 Ekim 2017 tarihinde Stuttgart Pontos Rum Derneği’nin Dachau ziyaretinde birlikteydik Kosta ile. Konuşacak, tartışacak, birlikte eleştireceğimiz çok şey vardı daha…
29 Ekim’de Münih Havaalanında son kez sarıldık, kucaklaştık.
Dün gece kalbinin durduğunu haber ettiler.
Kendisinin de her fırsatta belirttiği gibi o Devrimci Karadenizli idi. Devrimci Karadeniz dağ gibi bir insanını yitirdi.
Sonsuzluğa yolculuğunda onu en derin saygılarımızla uğurluyoruz.
Yasak olan ülkenin yaylalarında özgürce dolaşacaksın artık…

Güle güle Kosta…

Wir trauern um unseren liebsten Freund Kosta, 

Ali Ertem und Familie

Η εξόδιος ακολουθία και ο ενταφιασμός ενός ακόμη μέχρι πρότινος αγνοούμενου στρατιώτη, του Χριστάκη Π. Νικολάου

Η εξόδιος ακολουθία και ο ενταφιασμός  ενός ακόμη μέχρι πρότινος αγνοούμενου, του Χριστάκη Π. Νικολάου 

Έγινε στις 26 Νοεμβρίου η κηδεία και ενταφιασμός των οστών του 
μέχρι πρότινος αγνοούμενου στρατιώτη Χριστάκη Π. Νικολάου, στον Ιερό Ναό του Αγίου Ραφαήλ στην Ξυλοτύμβου. 

Ο Χριστάκης Πέτρου Νικολάου γεννήθηκε στη Πύλα στις 2 Νοεμβρίου 1947, ήταν ο τρίτος από οκτώ αδέλφια. Οι γονείς του ήταν η Αποστολού Νικολάου από την Κοντέα και ο Νικόλας Πέτρου Νικολάου από την Πύλα.

 Ο Χριστάκης Πέτρου Νικολάου τέλειωσε το Δημοτικό σχολείο της Πύλας και μετά βοηθούσε για αρκετό διάστημα τον πατέρα του στο κοπάδι, ενώ αργότερα βρήκε δουλειά στη Δεκέλεια σαν οδηγός φορτηγού. Παντρεύτηκε τον Οκτώβρη του 1970 με την  Κυριακή Βασιλείου Αντωνίου και κατοίκησαν στην Ξυλοτύμβου και απέκτησε δύο παιδιά, τη Βασούλα και τον Νίκο.


 Με την εισβολή της Τουρκίας το 1974  ο Χρίστος έδωσε το παρόν του στην κηρυχθείσα γενική επιστράτευση και κατατάχτηκε στο 391 Τ.Ε. στην Αθηαίνου.

Ποντιακά, δηλαδή αρχαία Ελληνικά, στη σημερινή Τουρκία......

Θ. Μαλκίδης 

Μία ιδιαίτερη αναφορά για τα Ποντιακά, δηλαδή τα αρχαία Ελληνικά, στη σημερινή Τουρκία. Αυτή τη φορά με χορό, τραγούδι, λόγο και πράξη......

 Γέμισε ελληνικούς ήχους η τούρκικη τηλεόραση – Το τραγούδι και η αναφορά σε περιοχές με ελληνικά ονόματα

του Χρήστου Κωνσταντινίδη (Newpost.gr)

Είναι αλήθεια, ότι στην Τουρκία τα ανθρώπινα δικαιώματα έχουν πατηθεί ακόμα περισσότερο, μετά την απόπειρα πραξικοπήματος το καλοκαίρι του 2016. Ουσιαστικά το πραξικόπημα έγινε μετά, αφού καταλύθηκαν οι δημοκρατικές διαδικασίες μόνο και μόνο για να πάρει ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν όλες τις εξουσίες πάνω του.
Όπως γνωρίζετε ο Τούρκος πρόεδρος προέβη σε πογκρόμ στο στρατό, στην παιδεία. Χιλιάδες άνθρωποι συνελήφθησαν στη γείτονα χώρα τους μήνες που ακολούθησαν και φυλακίστηκαν. 

Πρόσφατα, δε, οι τουρκικές αρχές εξέδωσαν νέα εντάλματα σύλληψης εις βάρος 107 καθηγητών που θεωρούνται ύποπτοι για διασυνδέσεις με τον ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν, ο οποίος ζει αυτοεξόριστος στις ΗΠΑ και τον οποίο η Άγκυρα κατηγορεί ότι ενορχήστρωσε το περυσινό αποτυχημένο πραξικόπημα.

Υπό αυτές τις αντιδημοκρατικές συνθήκες, όπως καταλαβαίνετε, η ελευθερία της έκφρασης πηγαίνει... περίπατο. Υπάρχουν όμως μορφές αντίστασης μέσω των τεχνών, όπως η μουσική για παράδειγμα. Εκεί Ελληνόφωνοι καλλιτέχνες από τη Μαύρη Θάλασσα προσπαθούν να επικοινωνούν τη μουσική τους. Τραγουδούν στα τούρκικα, δεν ξεχνούν όμως τη μητρική τους γλώσσα, την οποία οι παππούδες του διέσωσαν και διατήρησαν ακόμα και μετά την ανταλλαγή πληθυσμών το 1923.

Πρόσφατα δύο Ελληνόφωνοι εμφανίστηκαν σε τούρκικο κανάλι και τραγούδησαν στα ελληνικά. Πρόκειται για τη διάλεκτο που μιλούσαν οι Έλληνες της Μαύρης Θάλασσας, αυτή που στην Ελλάδα απαντάται ως ποντιακά, στην Τουρκία όμως αποκαλείται rumca, ρωμέικα δηλαδή.

Ο Αντέμ Εκίζ και η Τζεμίλε Καρά, τραγούδησαν το «Trabzon'un ilçeleri», που σημαίνει «Επαρχίες της Τραπεζούντας». Σε αυτό το τραγούδι αποκαλούν περιοχές του Ανατολικού Πόντου, όπου συνεχίζουν ακόμα και ζούνε ελληνόφωνοι πληθυσμοί, με το ελληνικό τους όνομα, κάτι που πριν μερικά χρόνια ήταν σχεδόν απαγορευμένο. Στο βίντεο που ακολουθεί θα ακούσετε να γίνεται αναφορά στα Σούρμενα, τα Πλάτανα, τα οποία στα τούρκικα ονομάζονται Ατσααμπάτ και την Τόνγια, την αρχαία Θοανία.

Εκδήλωση μνήμης για τους απόντες Στρατιώτες 286 Μ.Τ.Π

Εκδήλωση μνήμης των απόντων Στρατιωτών του  286 Μ.Τ.Π

Μ. Αχιλλέως
οδηγός του Αντιστράτηγου Γεώργιου Μπούτου

διοικητή του 286 Μ.Τ.Π 1974

Έγινε η εκδήλωση μνήμης των  απόντων πολεμιστών του 286 Μ.Τ.Π στην πλατεία του αντιστράτηγου Μπούτου Γεώργιου διοικητή του  τάγματος, που έπεσε ηρωικά μαχόμενος στον βομβαρδισμό στον Κοντεμένο το 1974. Η εκδήλωση έγινε με την πρωτοβουλία του συνδέσμου πολεμιστών 286 Μ.Τ.Π. και του σημερινού διοικητή της μονάδας του μηχανοκίνητου τάγματος στο στρατόπεδο Μιχαλάκη Παρίδη στην Απλάντα. 

Έγινε η σύλληψη του Φικρέτ Μπασκαγιά, ενός ακόμη συναγωνιστή μας για την αναγνώριση της Γενοκτονίας. FİKRET BAŞKAYA GÖZALTINDA! 'ASIL TERÖR DEVLET TERÖRÜDÜR'

Θ. Μαλκίδης 
Έγινε η  σύλληψη ενός ακόμη συναγωνιστή μας, του Φικρέτ Μπασκαγιά (Fikret Başkaya)

Μία από τις σημαντικότερες νίκες μας στο πεδίο της ιστορίας, της Μνήμης και της Αλήθειας ήταν το συνέδριο για το Ποντιακό ζήτημα στην Άγκυρα πέρσι τον Απρίλιο, καθώς για πρώτη φορά Έλληνες, Τούρκοι, Κούρδοι  και διανοούμενοι από τους άλλους λαούς που ζουν σήμερα στην Τουρκία, βρέθηκαν με βασικό θέμα της συζήτησης τη Γενοκτονία.

 Ο κύκλος άνοιξε πριν από 16 χρόνια στη Νέα Υόρκη με την πρώτη αναγνώριση. Συνεχίστηκε στη Στοκχόλμη το 2010 και στο Ερεβάν το 2015, και συνεχίστηκε με το ιστορικής σημασίας συνέδριο στην Άγκυρα που πραγματοποιήθηκε από συναγωνιστές και φίλους που αγωνίζονται για την Αναγνώριση της Γενοκτονίας, ανοίγοντας   έναν νέο κύκλο που θα σηματοδοτήσει και νέες αναγνωρίσεις, αλλά κυρίως παραδοχή από την τουρκική κοινωνία για το έγκλημα.

Σε εκείνο το συνέδριο το οποίο οργανώθηκε από την Πρωτοβουλία της Άγκυρας για την Ελευθερία Σκέψης (Ankara Düşünceye Özgürlük Girişimi) με την υποστήριξη της κουρδικής εφημερίδας Newroz είχαν μιλήσει οι εξής: 

Αχμέτ Ντεμιρέλ: «Οι συζητήσεις για τον Πόντο στην Α΄ Εθνοσυνέλευση».
Αττίλα Τουιγκάν: «Από τη Μεταρρύθμιση στη Γενοκτονία».
Μπασκίν Οράν: «Η ριζική εκκαθάριση των Ρωμιών της Ανατολής – 1923: Η Ανταλλαγή των Πληθυσμών από το Α μέχρι το Ω και η ολοκλήρωση της το 1964».
Ισμαήλ Μπεσικτσί: «Η εξόντωση της Εγγύς Ανατολής και το Ποντιακό Ζήτημα» .
Μαχμούτ Κονούκ: «Δύο πρόσωπα της Γενοκτονίας: Σακαλί Νουρετίν Πασάς και Τοπάλ Οσμάν Αγάς».
Μερτ Καγιά: «Εγκαταλελειμμένο παιδί: Ο χαμένος γιος του Πόντου».
Στέργιος Θεοδωρίδης: «Μνήμη και Εξουσία».
Ταμέρ Τσιλινγκίρ: «353.000: Όχι απλά ένας αριθμός αλλά Άνθρωποι».
Θεοφάνης Μαλκίδης: «Γενοκτονία: Έγκλημα κατά της ανθρωπότητας».
Βλάσης Αγτζίδης: «Από τη Σαμψούντα στη Σρεμπρένιτσα».
Γιάννης Βασίλης Γιαϊλαλί: «Ο αγώνας μου για τη φτώχεια από τον Πόντο στη Μαύρη Θάλασσα – Ο Αγώνας για την ύπαρξη από τη Μαύρη Θάλασσα στον Πόντο».

Την ημερίδα είχαν χαιρετήσει ο Σινάν Τσιφτγιουρέκ εκ μέρους της εφημερίδας Newroz και ο διανοούμενος Φικρέτ Μπασκαγιά, ο οποίος τόνισε ότι «ο δρόμος που επιβάλλει η επίσημη ιστορία οδηγεί την κοινωνία στη συλλογική απώλεια της μνήμης, τη διαγραφή αυτής και την κυριαρχία της εκδοχής εκείνης που συμφέρει τις κυρίαρχες τάξεις. 

Το 1923 άλλαξε μόνο το όνομα του καθεστώτος. Υπήρχαν δύο πολιτικές στην οθωμανική παράδοση: η μαζική δολοφονία και η βίαιη μετεγκατάσταση πληθυσμών. Καμία ουσιαστική αλλαγή δεν μεσολάβησε έκτοτε. Βλέπουμε πώς αυτή η παράδοση συνεχίζεται σήμερα στο Κουρδιστάν…».

 Πριν από λίγες ώρες πληροφορήθηκα ότι ο Φικρέτ Μπασκαγιά, συνελήφθη με τις γνωστές κατηγορίες που αποδίδει το καθεστώς, περί "τρομοκρατίας".  
Η αλληλεγγύη μας συνεχίζεται και στον Φικρέτ Μπασκαγιά, τον Γιάννη Βασίλη Γιαϊλαλί, την σύντροφό του Meral Geylani και στους χιλιάδες άλλους συναγωνιστές μας, με τα αιτήματα της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας, της Αλήθειας, της Μνήμης και της  Ιστορίας. 

Tamer Çilingir

'ASIL TERÖR DEVLET TERÖRÜDÜR'

Αγιοκατάταξη του Γέροντα Ιακώβου Τσαλίκη

Αγιοκατάταξη του Γέροντα Ιακώβου Τσαλίκη

Σήμερα, Δευτέρα 27 Νοεμβρίου έγινε η  Αγιοκατάταξη του Γέροντος Ιακώβου Τσαλίκη

Ο Γέροντας Ιάκωβος γεννήθηκε την  5 Νοεμβρίου 1920 από ευσεβείς γονείς, την Θεοδώρα από το Λιβίσι της Μικράς Ασίας και τον Σταύρο από την Ρόδο. 

Η οικογένεια της μητέρας του ήταν γνωστοί στο Πατριαρχείο, ευεργέτες των σχολείων της Μάκρης της Μικράς Ασίας και με σπουδαία εκκλησιαστική παράδοση. Στις αρχές του 1922 «Τούρκοι πιάσανε τον πατέρα του ο οποίος οδηγήθηκε στα βάθη της Ασίας. 

Μετά την καταστροφή η οικογένεια του ακολούθησε τον σκληρό δρόμο της προσφυγιάς. Το καράβι τους μετέφερε στην Ιτέα και από εκεί πήγαν στην Άμφισσα Εκεί για καλή τους τύχη το 1925 βρήκαν τον πατέρα του μικρού Ιακώβου και μαζί πλέον η οικογένεια μετακινήθηκε στο χωριό Φαράκλα της Εύβοιας. Ο μικρός Ιάκωβος ήταν επτά χρονών και είχε μάθει απέξω την θεία Λειτουργία χωρίς να γνωρίζει γράμματα. 

26 Νοεμβρίου 1943: Η εκτέλεση 118 Ελλήνων στο Μονοδέντρι Λακωνίας

26 Νοεμβρίου 1943: Η εκτέλεση 118 Ελλήνων στο Μονοδέντρι Λακωνίας

Ο Νοέμβρης σημαδεύει μια από τις δυστυχέστερες στιγμές του λακωνικού λαού.

Ήταν στις 26 του Νοέμβρη 1943,   που δολοφονήθηκαν στο Μονοδέντρι 118 

Λάκωνες θύματα του Ναζισμού.
Ήταν τότε στα μαύρα της γερμανικής κατοχής χρόνια.   

Ήταν τότε που οι Γερμανοί είχαν καθιερώσει την αυστηρή τιμωρία των αντιποίνων.

Καθώς μελετούσαμε τη σφαγή στο Μονοδέντρι Λακωνίας, βρήκαμε στο διαδίκτυο κείμενα / διηγήσεις για το γεγονός. Σκεφτήκαμε να σας κάνουμε κι εσάς κοινωνούς.

 Κυρίως, για τη στάση ενός γενναίου άντρα, του γιατρού Χρήστου Καρβούνη.
Και οι τέσσερις διηγήσεις επικεντρώνονται στην ηρωική στάση του γιατρού, ο 

οποίος είχε όλες τις δυνατότητες να γλυτώσει την εκτέλεση, καθώς ήρθε σχετική 

διαταγή γι’ αυτό.

Ήρωες Πάχνας Κύπρου, Ήρωες Ελληνισμού

Ήρωες Πάχνας Κύπρου, Ήρωες Ελληνισμού 

1. ΣΥΜΕΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ 22χρ. ήρωας της Ε.Ο.Κ.Α. Τον σκότωσαν Εγγλέζοι στρατιώτες και Τούρκοι Επικουρικοί κοντά στο ΓΣΟ της Λεμεσού, την αυγή της 25ης Νοεμβρίου 1958 όταν, κρατούμενος ων, αποπειράθηκε να δραπετεύσει.

2. ΝΙΚΟΣ ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ αγωνιστής της Ε.Ο.Κ.Α. Οι Εγγλέζοι τον καταδίκασαν 8.2.1957 σε θάνατο. Αργότερα η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια. Απεβίωσε ως Ανθυπαστυνόμος το 1971.

3. ΕΥΜΕΝΙΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΜΑΡΚΑΝΤΩΝΗΣ 21χρ. Λοχίας 
Καταδρομών. Θυσιάστηκε πολεμώντας 15 Νοεμβρίου 1967 στις επιχειρήσεις της Εθνικής Φρουράς εναντίον των οχυρών της ΤΜΤ στην Κοφίνου.

4. ΙΟΡΔΑΝΗΣ ΒΑΚΗ ΙΟΡΔΑΝΟΥ 34χρ. Θυσιάστηκε πολεμώντας εναντίον των τουρκικών οχυρών της ΤΜΤ στη μάχη της Λεμεσού 20η Ιουλίου 1974.

5. ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΘΟΥΚΗ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ 24χρ. Έφεδρος Καταδρομέας πολεμιστής της 33ΜΚ. Αιχμαλωτίστηκε από τους Τούρκους εισβολείς και εκτελέστηκε εν ψυχρώ μαζί με τους συμπολεμιστές του Γιώργο Μουστάκα, Κώστα Ψαρά και Σταύρο Χατζηνικολάου στην περιοχή «Καμίνι», μεταξύ Πέλλαπαϊς και Δικώμου, 24 Ιουλίου 1974 καθώς επιχειρούσαν με ένα «Τράγιαμφ» Ι.Χ. αυτοκίνητο να διαφύγουν απ’ τον τουρκικό κλοιό.

Πόντος – Θράκη – Μικρά Ασία – Καππαδοκία, χαίρε!

Πόντος – Θράκη –  Μικρά Ασία – Καππαδοκία, χαίρε!

Η Ιερά Μητρόπολη Δράμας,  οι Σύλλογοι Διδασκόντων και  Γονέων – Κηδεμόνων του Μουσικού Σχολείου Δράμας και τα Εκπαιδευτήρια Ελληνικής Παράδοσης Δράμας,  σας προσκαλούν να τιμήσετε με την παρουσία σας την εκδήλωση λόγου και μουσικής, με τίτλο:

Πόντος – Θράκη –  Μικρά Ασία – Καππαδοκία, χαίρε!

Η Μνήμη των πατρίδων της Καθ’ Ημάς Ανατολής σήμερα,

η οποία θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 2 Δεκεμβρίου 2017 και ώρα 7:00 μμ, στο Αμφιθέατρο του Μουσικού Σχολείου Δράμας.

Ομιλητής της εκδήλωσης είναι ο  Θεοφάνης Μαλκίδης.

Τα (άγνωστα) Ναζιστικά εγκλήματα (και ) στην Λέσβο

Θ. Μαλκίδης 

Τα Ναζιστικά εγκλήματα στην Λέσβο 

Η παραπάνω φωτογραφία λήφθηκε τον Οκτώβριο του 1941 τη στιγμή που ο Γερμανός αξιωματικός διαβάζει τη απόφαση του στρατοδικείου που καταδίκασε σε θάνατο τον Παναγιώτη Ψάνη. 

Τη φωτογραφία πήρε Γερμανός αξιωματικός που ηγείτο του εκτελεστικού αποσπάσματος και δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Λεσβιακός Κήρυξ» τον Μάρτιο του 1959. Ήταν η πρώτη εκτέλεση κατοίκου της Λέσβου από τα Ναζιστικά στρατεύματα που έγινε στη θέση Μπλόκια. Στη συνέχεια οι περισσότερες εκτελέσεις γίνονταν στα Τσαμάκια, εκεί που έφτασαν οι πρόσφυγες του 1922, οι οποίοι γλύτωσαν από το δάσκαλο Κεμάλ, αλλά εκτελέστηκαν από το μαθητή Χίτλερ. Ένα ατιμώρητο έγκλημα κατ΄εξακολούθηση .... 

Η περίοδος της Γερμανικής κατοχής της Λέσβου άρχισε στις 4 Μαΐου του 1941 με την απόβαση 2.000 στρατιωτών στην Πέτρα και διήρκησε μέχρι τις 10 Σεπτεμβρίου του 1944. 

 Καθ’ όλη τη διάρκεια της Ναζιστικής κατοχής  έγιναν συνολικά 17 εκτελέσεις -ατομικές ή ομαδικές- στα «Τσαμάκια» και στα «Μπλόκια», με 42 θύματα, ενώ  καμία σορός εκτελεσμένου δεν παραδόθηκε στην οικογένειά του ή στην εκκλησία για ταφή. Οι Γερμανοί, προκειμένου να εξαφανίσουν αποδεικτικά στοιχεία, έβαζαν τα πτώματα σε σακιά, τα έδεναν με μια πέτρα και με βάρκες που είχαν επιτάξει τα πετούσαν στη θάλασσα, ανοικτά της Φυκιότρυπας. 

Περίπου 200 Μυτιληνιοί φυλακίστηκαν από την Γκεστάπο στη Λέσβο ή σε άλλες περιοχές της Ελλάδας. Όλοι τους βασανίστηκαν στα κρατητήρια και κάποιοι καταδικάστηκαν σε «θάνατο διά τυφεκισμού», είτε γιατί δεν παρέδωσαν τα όπλα τους είτε γιατί αντιστάθηκαν στις δυνάμεις κατοχής. 

Ανάμεσά τους και οι πρόσκοποι Γκεργκέτσος, Καραφύλας και Ζλάτογλου.....

Η κηδεία ενός ακόμη μέχρι πρότινος αγνοούμενου Στρατιώτη στην Κύπρο το 1974, του Μιχαλάκη Μιχαήλ

Η κηδεία ενός ακόμη μέχρι πρότινος αγνοούμενου Στρατιώτη στην Κύπρο το 1974, του Μιχαλάκη Μιχαήλ 

Έγινε μετά από 43 χρόνια στον ιερό ναό του Αγίου Παντελεήμονος στην Μακεδονίτισσα  η κηδεία των ηρωικών οστών του αθάνατου ήρωα  Μιχαλάκη Μιχαήλ του Γεωργίου.

Ένα βιβλίο για την προσφυγική Νέα Αμισό της Δράμας από τον Θεόδωρο Νεόφυτου Ρωμανίδη

Ένα βιβλίο για τη Νέα Αμισό Δράμας

Από τον Θεόδωρο Νεοφ. Ρωμανίδη

ΕΝΑ ΠΟΛΥ ενδιαφέρον βιβλίο που αφορά την Νέα Αμισό Δράμας, κυκλοφόρησε πρόσφατα, με συγγραφέα τον Θεόδωρο Νεόφυτου Ρωμανίδη, το οποίο  αφιερώνει στη μνήμη του παππού του «Θεόδωρου Χρυσοστόμου Ρωμανίδη, πρώτου οικιστού της Ν. Αμισού Δράμας». Το βιβλίο απαρτίζεται από 400 πυκνογραμμένες και καλογραμμένες σελίδες με πλούσιο φωτογραφικό υλικό και χαιρετισμό του δημάρχου Δράμας κ. Χριστόδουλου Μαμσάκου, ενώ το   προλογίζει ο Θεοφάνης Μαλκίδης, Διδάκτωρ Κοινωνικών Επιστημών του Παντείου Πανεπιστημίου και μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών.

Στον πρόλογό του ο κ. Μαλκίδης, κάνει ιδιαίτερη αναφορά στο προσφυγικό ελληνικό στοιχείο το οποίο «αντιμετωπίστηκε σε γενικές γραμμές σαν ξένο, το οποίο ήλθε στην Ελλάδα προκειμένου να διαταράξει πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές και άλλες ισορροπίες, (και) τέθηκε στο παρασκήνιο».

Αναφερόμενος στον συγγραφέα ο κ. Μαλκίδης σημειώνει: «Ο συγγραφέας είναι μια χαρακτηριστική προσωπικότητα της μεγάλης προσφυγικής οικογένειας με πλούτο γνώσεων και βιωμάτων, αλλά και ταυτόχρονα και σιωπής γι’ αυτά που έγιναν. (…) Η προσφυγική ταυτότητα, η ανάκτησή της για να είμαστε πιο ακριβείς, έχει ακόμη πολύ απόσταση να διανύσει και να δημιουργήσει τις συνθήκες για νέα και σύγχρονα αιτήματα. Ωστόσο η ιστορική περίοδος που βιώνουμε δημιουργεί ευνοϊκές συνθήκες. Παρότι η πρώτη προσφυγική γενιά έχει ολοκληρώσει τον κύκλο της σ’ αυτή τη ζωή, υπάρχει πλέον η καταγεγραμμένη μαρτυρία της. Μαρτυρία ζωής και ιστορικής πορείας. Όπως αυτή του Θεόδωρου Ρωμανίδη, τον οποίο και ευχαριστώ, ως γόνος προσφύγων, που φώτισε ακόμη μια πτυχή της διαδρομής των προγόνων μας, των προγόνων μου».