Μόνιμοι και μετακλητοί υπονομευτές

Θ. Μαλκίδης

Μόνιμοι και μετακλητοί υπονομευτές 

Στις 24 Φεβρουαρίου του 1994, εικοσιδύο χρόνια πριν,   η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 19ης  Μαΐου ως «Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο», ημέρα που ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα, για να υλοποιήσει την τελευταία και πιο σκληρή φάση της Γενοκτονίας. 

Το νομοσχέδιο  έκανε λόγο   μεταξύ των άλλων και για τα εξής: "Ορίζεται η 19η Μαΐου ως ημέρα μνήμης της γενοκτονίας..... η κυβέρνηση διάκειται θετικά στην πρόταση των Ποντιακών οργανώσεων να προχωρήσει, μετά τις απαραίτητες μελέτες, στη δημιουργία μιας πόλης με το όνομα ΡΩΜΑΝΙΑ στην περιοχή της Θράκης, που θα αποτελέσει τη Μητρόπολη των απανταχού Ελλήνων του Πόντου και θα είναι μια ορατή σύνδεση με την Ποντιακή ιστορία και τον Ποντιακό πολιτισμό. Με την πρόσθετη υποχρέωση ανέγερσης εθνικού μνημείου της ποντιακής γενοκτονίας στην ίδια περιοχή".

Η αναγνώριση της 19ης Μαΐου και όχι κάποιας άλλης μέρας, στην οποία μεταφέρεται αυθαιρέτως από το κράτος, αποτέλεσε μία σημαντική επιτυχία των ανθρώπων, όπως ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, που αγωνίστηκαν και αγωνίζονται για το ζήτημα. 

Ο αείμνηστος αγαπητός μας καθηγητής Νεοκλής Σαρρής μου είχε πει πως την ημέρα εκείνη είχε παρατηρήσει τους εκπροσώπους της Τουρκίας να παρακολουθούν τη συνεδρίαση της Βουλής με την ίδια έκφραση αμηχανίας που είχαν και οι επίσημοι εκπρόσωποι της Ελλάδας.  Οι μεν πρώτοι για τους ευνόητους λόγους, οι δε δεύτεροι λόγω των πιέσεων που δέχτηκαν να μην προχωρήσει η αναγνώριση, αλλά και γιατί έπρεπε πλέον να αρχίσει ο αγώνας υπονόμευσης και κατανάλωσης. 

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι εικοσιδύο χρόνια μετά κυριαρχούν και οι δύο τάσεις όπως αυτές εμφανίστηκαν στη Βουλή το 1994, ωστόσο εάν για την τουρκική πλευρά η στάση είναι αναμενόμενη, αυτή που εντυπωσιάζει είναι η ελλαδική πρακτική. 

Μόνιμοι και το τελευταίο χρονικό διάστημα και μετακλητοί υπονομευτές προσπαθούν να ακυρώσουν με κάθε τρόπο έναν νόμο του κράτους, ο οποίος, από τις λίγες φορές, ήρθε ως αναγκαιότητα από την ιστορία. 

Πρωθυπουργοί και υπουργοί που καταθέτουν στεφάνια στον επικεφαλής του σχεδίου Γενοκτονίας, βουλευτές, σύμβουλοι και υποψήφιοι βουλευτές που με πράξεις ανήθικες και άνανδρες, συκοφαντικές και δυσφημιστικές, ενεργώντας "υπηρεσιακά" προσπαθούν να ακυρώσουν την πράξη αναγνώρισης, ψευτοεπιστήμονες και ψευτοδιανοούμενοι που παριστάνουν τους "ειδικούς",   "εκδηλώσεις" για τη Γενοκτονία και για τη  

διαχείριση (!!!!!!) της μνήμης, συνέδρια και συνδιασκέψεις όπου δεν προσκαλούνται οι συνεπείς του αγώνα αναγνώρισης της Γενοκτονίας, συνάξεις   που καταναλώνουν και ευτελίζουν το ζήτημα, αρνητές που με το πρόσχημα της "ιστορικής και προσωπικής άποψης" προσπαθούν να αποδομήσουν την αναγνώριση,  συγγραφείς που εκθειάζουν τον Κεμάλ  και χιλιάδες άλλες πράξεις.

Είναι πράγματι εντυπωσιακά  τα επιτεύγματα της υπονόμευσης και της κατανάλωσης. Θλιβερό όσο και οι εκπρόσωποι της προσπάθειας αυτής που περιφέρονται από αίθουσα σε αίθουσα, από τηλεοπτικό κανάλι σε ραδιοφωνικό σταθμό και από κομματικό σχηματισμό σε παρακρατικές οργανώσεις και υπηρεσίες.

Η χαρά όμως του αγώνα και της ανιδιοτελούς προσπάθειας, η χαρά της αναγνώρισης  τα υπερβαίνει όλα. Σβήνει τις πίκρες και τις δοκιμασίες, τα εμπόδια και τις θλίψεις, τα πρόσωπα και τους θεσμούς που τόσο κακό έκαναν. Η αναγνώριση, παρά την υπονόμευση και την κατανάλωση, είναι γεγονός. 

Συν Θεώ, το σκότος, το ψέμα, η προπαγάνδα,  νικήθηκε, για άλλη μία φορά  από το φως και την  αλήθεια.

Σύλλογος Ποντίων Διδυμοτείχου "Ρωμανία"

Θ. Μαλκίδης

Σύλλογος Ποντίων Διδυμοτείχου "Ρωμανία"

Χαιρετισμός  στην πρώτη εκδήλωση του νεοσύστατου Συλλόγου Ποντίων Διδυμοτείχου "Ρωμανία"


Πόσο όμορφα νιώθει ένας άνθρωπος όταν βρίσκεται ανάμεσα σε φίλους, συμπατριώτες,  με τους οποίους μοιράζεται κοινή αφετηρία, κοινούς στόχους, κοινό προορισμό. Αυτά τα συναισθήματα έχω απόψε και άλλα πολλά που χαρακτηρίζουν κάθε πολιτικό ον, που κατανοεί την αναγκαιότητα δημιουργίας της κοινής αυτής προσπάθειας που αποτελεί συμπύκνωση της ελληνικής, ρωμαίικης πορείας.

Σύλλογος, κοινή δηλαδή ταυτότητα και διαδρομή, Πόντιοι, άνθρωποι με συγκεκριμένες αναφορές και ιστορία, Ρωμανία, ελληνικός τόπος και χρόνος, Διδυμότειχο, πρωτεύουσα, πόλη, Θράκη, αυτοκρατορία, παρελθόν και συνέχεια. 

Εύχομαι υγεία ψυχής και σώματος και καλό αγώνα στη σπουδαία αυτή προσπάθειά σας.

Στη Μνήμη του Τζόρτζ και της Νάνσυ Χόρτον

Θ. Μαλκίδης

Στη Μνήμη του Τζόρτζ και της Νάνσυ Χόρτον

Η πρόσφατη απώλεια της Νάνσυ Χόρτον, της κόρης του Τζόρτζ Χόρτον, του προξένου των ΗΠΑ στην Σμύρνη, επανέφερε στη μνήμη την προσφορά της οικογένειας Χόρτον στον Ελληνισμό της Μικράς Ασίας και ειδικότερα σε ό,τι έχει σχέση με την ανάδειξη της Γενοκτονίας.

Τον Τζόρτζ Χόρτον τον “γνώρισα” μέσα από τα βιβλία του που αποτελούν ισχυρές μαρτυρίες για την τέλεση του εγκλήματος, το οποίο τελέστηκε εναντίον του Ελληνισμού.

Την κόρη του τη Νάνσυ Χόρτον, είχα την ευλογία να τη γνωρίσω από κοντά, όταν την προσκάλεσα για να τιμηθεί για την προσφορά της. Μιλήσαμε μαζί στην εκδήλωση που έγινε στην Καβάλα από το Σύλλογο Μικρασιατών, τον Σεπτέμβριο του 2009, όπου και τιμήθηκε, ενώ στην ίδια παρουσίαση τιμήθηκε και ο πρέσβης της Ιαπωνίας στην Ελλάδα, όταν αναδείξαμε τη διάσωση των Ελλήνων από τον άγνωστο Ιάπωνα πλοίαρχο στο λιμάνι της Σμύρνης. Την άγνωστη αυτή ιστορία τη διέσωσε ο Τζόρτζ Χόρτον.

Η Γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, του Πόντου, της Θράκης είναι από τα πρωτοφανή εγκλήματα στην ανθρώπινη ιστορία. Ύστερα από δεκάδες αιώνες ζωής παρουσίας και προσφοράς ένα σημαντικότατο κομμάτι του ελληνικού έθνους εκριζώθηκε αφήνοντας πατρογονικές εστίες, εκκλησίες, τάφους προγόνων και κατέφυγε στην Ελλάδα, όπου δημιούργησε σωματεία και συλλόγους, φορείς διάσωσης της παράδοσης.

Σε αυτές τις δύσκολες ημέρες για το Ελληνισμό της Ανατολής, σημαντική και ανιδιοτελή αρωγή προσέφεραν Φιλέλληνες που συνέχισαν τη μεγάλη παράδοση του Φιλελληνισμού, συνεισφέροντας στη σωτηρία διωκόμενων ανθρώπων, γυναικών, παιδιών, ηλικιωμένων. Μία σημαντική μορφή που συνετέλεσε στη σωτηρία των Μικρασιατών και στη συνέχεια με τα βιβλία του στην τεκμηρίωση της γενοκτονίας των Ελλήνων ήταν ο πρόξενος των ΗΠΑ στη Σμύρνη Τζωρτζ Χόρτον. Η μαρτυρία του Χόρτον, μέσα από τα βιβλία του «Αναφορικά με την Τουρκία» και «Η κατάρα της Ασίας», μαζί με αυτά του πρέσβη των ΗΠΑ στην Τουρκία Χένρυ Μοργκεντάου, αποτελούν τεκμήρια διάπραξης του μαζικού εγκλήματος.

Σε αυτές τις δύσκολες ημέρες για την ιστορία και την αλήθεια του Ελληνισμού της Ανατολής, που από την υπονόμευση κατέληξε στην άρνηση, σημαντική και ανιδιοτελή αρωγή προσέφεραν άνθρωποι όπως ο Τζόρτζ και η Νάνση Χόρτον, που συνέχισαν τη μεγάλη παράδοση του φιλελληνισμού, συνεισφέροντας στη σωτηρία διωκόμενων ανθρώπων, γυναικών, παιδιών, ηλικιωμένων. Η προσφορά του Τζόρτζ και της Νάνσυ Χόρτον δεν πρόκειται να λησμονηθεί ποτέ από τους Έλληνες και τις Ελληνίδες.