Για την Μακεδονία, για τον Ελληνισμό

Παρασκευή 30 Αυγούστου , 8:30 μμ στο θεατράκι στον Εύοσμο Θεσσαλονίκης Μακεδονίας ( Περικλέους 50) .

Λοχαγός Βασίλειος Σταμπουλής. Κύπρος 1974

Σαν σήμερα 16/8/1974 ο  Λοχαγός (ΠΖ) Σταμπουλής Βασίλης εκ Κασσάνδρας Χαλκιδικής Μακεδονίας, έπεσε ηρωικά μαχόμενος με τους άνδρες του .

Κατά την εκκένωση του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ, μετά την διαταγή απαγκίστρωσης και ενώ αυτό καταλαμβάνονταν από τους υπεράριθμους και πάνοπλους Τούρκους που διείσδυσαν με άρματα και πεζικό από παντού.

Το μπλόκο της Κοκκινιάς

 17 Αυγούστου 1944. ΤΟ ΜΠΛΟΚΟ ΤΗΣ ΚΟΚΚΙΝΙΑΣ. Άλλη μία γερμανική θηριωδία στις Δέλτους της Παγκόσμιας Ιστορίας. Η Νίκαια τιμά σήμερα, τα 75 χρόνια από την εκτέλεση 190 νέων, ως επί το πλείστον προσφυγόπουλων από τα γερμανικά στρατεύματα Κατοχής, μετά από υπόδειξη Ελλήνων συνεργατών τους. 

Ούτε λέξη για τους θύτες ....

Θ. Μαλκίδης 

Ούτε λέξη για τους θύτες της Γενοκτονίας....

Πέραν των αρνητών της Γενοκτονίας και των υπονομευτών της αναγνώρισης που επιβραβεύτηκαν  με αμειβόμενες θέσεις και βουλευτικές έδρες ,  ακούστηκαν το τελευταίο χρονικό διάστημα πολλά λόγια του αέρα περί <<αγώνα>> για τη διεθνοποίηση και  αναγνώριση της Γενοκτονίας. 

H ουσία είναι στην εξωτερική πολιτική της Ελληνικής Δημοκρατίας, τόσο στο γενικό της πλαίσιο, όσο και στις διμερείς σχέσεις με την Τουρκία, όπως αποτυπώνεται στην επίσημη ιστοσελίδα του αρμόδιου Υπουργείου, δεν υπήρξε και ούτε υπάρχει πουθενά το αίτημα αναγνώρισης της Γενοκτονίας ! 

Η πολυδιαφημισμένη χθεσινή ρήση θεσμικού για τη δήθεν διεθνοποίηση   της Γενοκτονίας, δεν είχε ούτε μια αναφορά στην Τουρκία, ακούστηκε μόνο για <<τους θύτες που πρέπει να ζητήσουν ταπεινά συγνώμη>> !  Δε βρέθηκε ούτε μία λέξη για το  φασιστικό καθεστώς που ατιμώρητο επαναλαμβάνει τα εγκλήματά του στην Κύπρο , στο Αιγαίο, στη Θράκη ! Προφανώς όλα τα παραπάνω τα έκαναν εξωγήινοι.....

Ακούστε τη συνέντευξη στους δημοσιογράφους Λάζαρο Μαύρο και Μάριο Πούλαδο στο Ράδιο Πρώτο της Λευκωσίας. ( Από 32:00  έως  44:38  ) 

Προδομένες Κυπριακές Θερμοπύλες

Σωτήριος Σταυριανάκος Λοχαγός Μηχανικού

Έπεσε πολεμώντας τον Τούρκο εισβολέα, σαν σήμερα πριν 45 χρόνια, στις 16 Αυγούστου 1974, στην μάχη του στρατοπέδου της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου (ΕΛΔΥΚ), όταν μόνος του με ένα πιστόλι στο χέρι έκανε έφοδο εναντίον τουρκικού  άρματος.

Από τις 14 και έως τις 16 Αυγούστου 1974, οι 318 άνδρες της ΕΛΔΥΚ εναντίον 6900 Τούρκων , ξεχασμένοι και προδομένοι από όλους.

Το Ναζιστικό Ολοκαύτωμα στο Κομμένο της Άρτας

Το Ναζιστικό Ολοκαύτωμα στο Κομμένο της Άρτας 

Το Κομμένο ήταν ένα μικρό χωριό στην άκρη του Αμβρακικού, στις εκβολές του ποταμού Αράχθου.  Στις 12 Αυγούστου 1943, λίγο πριν το μεσημέρι, ένα γερμανικό αυτοκίνητο έφτασε στο Κομμένο, για να ερευνήσει αν πράγματι στο Κομμένο δρούσαν ομάδες ανταρτών, όπως έλεγαν οι πληροφορίες που είχαν συλλέξει. 

Μάθημα Ελληνικής Ιστορίας σε οκτώ γραμμές

Η Ελληνική Ιστορία και η απάντηση στους ανθέλληνες-μισέλληνες σε οκτώ σειρές:

 "Αθλητικός Ποδοσφαιρικός Όμιλος ΕΛΛΗΝΩΝ Λευκωσίας. Εμείς που ως ομάδα πρεσβεύουμε την Κύπρο και το ελληνικό της στοιχείο φαίνεται ότι πρέπει να υπενθυμίζουμε τα αυτονόητα σε κάποιους που βλέπουν την σημαία του Έθνους μας ως ανάθεμα.

Πεσόντες και αγνοούμενοι της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου. Κύπρος 1974

   Ανήμερα της Παναγίας του 1974 έγινε μία από τις πιο άνισες αλλά και ηρωικές μάχες στην Ελληνική Ιστορία. Οι 318 Έλληνες εναντίον των 6900 Τούρκων.Επέλεξα να γράψω σήμερα Δεκαπενταύγουστο για το γεγονός αυτό ως μικρή συμβολή ανάδειξής του και επίκλησης της εορτάζουσας Παναγίας μας για ανάπαυση όλων των πεσόντων της Ελληνικής αντίστασης στην Κύπρο το 1974 και εύρεσης όλων των αγνοουμένων.

 Στη συνέχεια θα διαβάσετε 56 ονόματα νεκρών και 49 ονόματα αγνοουμένων της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου ( ΕΛ.ΔΥ.Κ. , ) το 1974 , οι οποίοι έκαναν την υπέρτατη θυσία .....

ΒΑΘΜΟΣ-ΟΝΟΜΑΤΑ-ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ

Πανηγυρίζοντας με την Ελληνική σημαία....

Κοίτα ρε κάτι ανώμαλους, που γέμισε ο τόπος! Βρίζουν όλη μέρα τον Έλληνα εκ Κύπρου ποδοσφαιριστή Γιώργο Μερκή, διότι πανηγύρισε την Νίκη του Αθλητικού Ποδοσφαιρικού Ομίλου Ελλήνων Λευκωσίας (ΑΠΟΕΛ) με την ελληνική σημαία. Διαβάζω απίστευτα σχόλια. Έχουν αναγάγει την υπόθεση σε μέγα εθνικό ζήτημα. Τόση αναστάτωση, πώς να εξηγηθεί, μπορεί να ενοχλήθηκε ο Ερντογάν, ο Ακιντζί και να τους μήνυσε ότι δεν θα πάει στις άτυπες συνομιλίες διότι πανηγύρισε ο Μερκής με την ελληνική σημαία.

Σολωμός Σολωμού, Αττίλας 2 και "η Κύπρος είναι μακριά"

Θ. Μαλκίδης 

Σολωμός Σολωμού, Αττίλας 2 και "η Κύπρος είναι μακριά"

Κατά τραγική ειρωνεία η πράξη  απελευθέρωσης του Σολωμού Σολωμού στις 14 Αυγούστου 1996, συνέπεσε με την 14η Αυγούστου 1974, όταν ο τουρκικός φασιστικός στρατός ολοκλήρωνε το βιασμό της Κύπρου με τον Αττίλα 2. 

Κατά  τραγική πάλι ειρωνεία την 14η Αυγούστου 1996, όταν  ο Σολωμού Σολωμού έδειχνε το δρόμο που πρέπει να βαδίσει 
κάθε καταπιεσμένος λαός, όταν με την πράξη αντίστασης νοηματοδοτούσε τον Ελληνισμό, στις 14 Αυγούστου 1974 η απάντηση του "εθνικού κέντρου"  ήταν η φράση "η Κύπρος είναι μακριά". 

Με τον Κυπριακό Ελληνισμό έχω μακροχρόνιους, ιστορικούς και προσωπικούς δεσμούς. Με εμπνέει ως άνθρωπο ο  αγώνας αυτού του κομματιού του Ελληνικού λαού  για την απελευθέρωσή του από τους αποικιοκράτες, με εμπνέει ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης, ο Γρηγόρης Αυξεντίου, ο Κυριάκος Μάτσης και χιλιάδες άλλοι αγωνιστές, με εμπνέει η αντίσταση στους Τούρκους φασίστες κατακτητές το 1974, ο αγώνας των νέων, των  μαθητών, των  μοτοσικλετιστών, ο Θεόφιλος Γεωργιάδης, ο Τάσος Ισαάκ, ο Σολωμός Σολωμού.


Οι Τούρκοι φασίστες κατακτητές και το ψεύτικο "εθνικό κέντρο" νόμισαν ότι με τη δολοφονία του Σολωμού Σολωμού (όπως βεβαίως και με τη βαρβαρότητα εναντίον του Τάσου Ισαάκ), τον Αύγουστο του  1996, θα επικρατούσε ο  Αττίλας 2 και  " η Κύπρος είναι μακριά",  όμως "λογαριάσατε λάθος" όπως γράφει ο Θεοδόσης Πιερίδης.  

Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ έλεγε πως "η ελευθερία ποτέ δεν χαρίζεται από τον καταπιεστή, πρέπει να απαιτηθεί από τον καταπιεσμένο", προσθέτοντας πως "όταν ένας άνθρωπος δολοφονείται κατά τη διάρκεια ενός αγώνα για την απελευθέρωση ενός έθνους, τότε συμβάλλει στην ανάστασή του". Και είναι βέβαιο ότι ο  Σολωμός Σολωμού αφού απαίτησε την ελευθερία έχει συμβάλει στο ποθούμενο: στην Ανάσταση,  στην Απελευθέρωση του Ελληνισμού της Κύπρου.

Υ.Γ 
Ο εγκληματίας που του αφαίρεσε τη ζωή  Κενάν Ακίν κυκλοφορεί για 23 χρόνια ελεύθερος παριστάνοντας τον <<Υπουργό>> και το <<Βουλευτή>> στα κατεχόμενα, ενώ ο Συνταγματάρχης Χαλίλ Σατραζάμ,  οποίος έδωσε την εντολή εκτέλεσης του Σολωμού ήταν παρών στις πρόσφατες συνομιλίες   για την επίλυση του Κυπριακού.....

Η εισβολή της Τουρκίας και η αντίσταση των Ηρώων της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου. Κύπρος 1974

Στις 14 Αυγούστου 1974 ο «Αττίλας 2» επιχειρούσε τη δεύτερη εισβολή. Οι στρατιωτικές δυνάμεις της Κύπρου ήταν αποδεκατισμένες και είχαν μείνει σε πολύ λίγα μέρη, όπου πάλευαν προσπαθώντας να σώσουν ό,τι έμεινε. Στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ διεξήχθη μία από τις πιο άνισες, αλλά ηρωικές μάχες που διήρκησε τρεις ημέρες. Επί 60 ώρες οι 318 ήρωες, με επικεφαλής τον υποδιοικητή της μονάδας Αντισυνταγματάρχη ΠΖ Παναγιώτη Δ. Σταυρουλόπουλο, αντιμετώπιζαν 6.900 Τούρκους και Τουρκοκύπριους στρατιώτες.

Η αναλογία 1:22 είναι συγκλονιστική και δείχνει την άνιση προσπάθεια, με τους άνδρες στο ΕΛΔΥΚ να λυγίζουν μόνο όταν τους εγκατέλειψαν οι πάντες και οι δυνάμεις τους.

Το πρωί της 14ης Αυγούστου η τουρκική αεροπορία άρχισε να βάλει εναντίον του στρατοπέδου. Μέχρι το απόγευμα 700 και πλέον άνδρες της ΤΟΥΡΔΥΚ ξεκίνησαν την επίθεση εναντίον των στρατιωτών της ΕΛΔΥΚ, οι οποίοι αγνοούσαν πως στη Μια Μηλιά, η αντίσταση είχε καταρρεύσει. Η επόμενη ημέρα συνεχίστηκε με μάχες, με τους άνδρες της ΕΛΔΥΚ να προβάλουν σθεναρή αντίσταση. Οι Τούρκοι στρατιώτες πλησίαζαν την ΕΛΔΥΚ αφύλακτοι και για αυτό και στις πρώτες μάχες είχαν μεγάλες απώλειες. Στις 16 Αυγούστου σημειώθηκε η τελευταία μέρα της μάχης, όταν αεροσκάφη, πυροβόλα, βόμβες Napalm και όλμοι του τουρκικού στρατού, αποτελείωσαν το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ.


Τα σημάδια της σκληρής πολιορκίας στον εσωτερικό και τον γύρω χώρο της Σχολής Γρηγορίου που βομβαρδίστηκε 

Ο λοχίας Πλέσας περιέγραψε τις τελευταίες στιγμές της μάχης, με λόγια που συγκλονίζουν: «Για να γίνει η οπισθοχώρηση σωστά έπρεπε να φύγουν οι πρώτοι από τη μέση, να κρατάμε οι υπόλοιποι από τα πλάγια και σιγά-σιγά ένας-ένας να φεύγουμε, μέχρι να φύγουν και οι τελευταίοι. Διέταξα οπισθοχώρηση, αλλά δεν έφευγε κανείς. Είχαμε δεθεί μεταξύ μας. Και ήξεραν οι μεσαίοι που έπρεπε να φύγουν πρώτοι, ότι οι τελευταίοι θα σκοτωθούν. Φώναξα, έβρισα. Δεν έφευγαν. Κάποια στιγμή κάποιος ξεκίνησε. Οι περισσότεροι από εμάς φονεύθηκαν κατά την υποχώρηση. Φεύγοντας, είδα τον λοχαγό Σταυριανάκο σκοτωμένο. Όρθιο μέσα στο όρυγμα είδα τον Δημήτρη Λούρμπα.

– Δημήτρη, δεν υπάρχει άλλος, είμαι ο τελευταίος, φεύγουμε.
– Δεν φεύγω, μου απάντησε.

»Είχε μαζέψει 3-4 όπλα που παρατήθηκαν από νεκρούς ή τραυματίες και τα τοποθέτησε γύρω από το όρυγμα. Στεκόταν όρθιος και πυροβολούσε, πότε με το ένα και πότε με το άλλο… Δύο άλλα ορύγματα ήταν γεμάτα τραυματίες. Προχώρησα με πυρ και κίνηση, ενώ οι Τούρκοι γάζωναν τα πάντα. Είχαν εισέλθει εντός του στρατοπέδου και οι μάχες γίνονταν πια σώμα με σώμα».

Δεκάδες άνδρες της ΕΛΔΥΚ σκοτώθηκαν στο πεδίο μάχης. Κάποιοι έσπευσαν να κρυφτούν στη Σχολή Γρηγορίου όμως κι αυτή έγινε στόχος των βομβαρδισμών. Κάποιοι κρύφτηκαν στα ορύγματα, ενώ όσοι έπεσαν στα χέρια των Τούρκων στρατιωτών βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν. Ένας από τους στρατιώτες, ο Ιωάννης Παπαδόπουλος, βρέθηκε δεμένος με τα κορδόνια των αρβύλων του κι αργότερα εκτελεσμένος. Τα οστά του εντοπίστηκαν σε ομαδικό τάφο 1,5 χιλιόμετρο από το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ.

Η ΤΟΥΡΔΥΚ αποκεφάλισε δέκα στρατιώτες και τοποθέτησε τα κεφάλια τους στην είσοδο του στρατοπέδου.

Κάποιους στρατιώτες, αφού τους έγδυσαν, τους τοποθέτησαν στο οδόστρωμα για μέρες. Οι απώλειες της ΕΛΔΥΚ ανήλθαν σε 83 νεκρούς και αγνοουμένους. Βαριές όμως ήταν και οι τουρκικές απώλειες, οι οποίες υπολογίζονται σε εκατοντάδες στρατιώτες, ωστόσο ποτέ δεν υπήρξε επίσημη ανακοίνωση από την τουρκική πλευρά, ενώ ο διοικητής της ΤΟΥΡΔΥΚ συνταγματάρχης Κορτίκογλου αντικαταστάθηκε.

Στη συγκλονιστική εξιστόρηση των γεγονότων από τον αείμνηστο Ταξίαρχο ε.α. Παναγιώτη Σταυρουλόπουλο, που υπήρξε ο τελευταίος Στρατοπεδάρχης της ΕΛΔΥΚ, γίνεται αναφορά στις τελευταίες ώρες της μάχης. «Όλα έχουν και τα όρια τους… Και αυτά τα όρια ξεπεράστηκαν προ πολλού! Και οι δυνάμεις των Τούρκων που έκαναν επίθεση, ήταν πλημμυρίδα… Έρχονταν όλο και περισσότεροι. Η πλημμυρίδα της Ασιατικής Στέππας! Και στην πιο κρίσιμη στιγμή, σταματούν οι βολές του πυροβολικού μας. Πιάνω στον ασύρματο τη διοίκηση της 187 ΜΠΠ και τους λέω: ‘Γιατί σταματήσατε;’ Η απάντηση από την άλλη γραμμή ήταν ‘τέλος τα βλήματα κύριε Συνταγματάρχα. Δεν έχουμε άλλα βλήματα!’», ανέφερε.

Στις 13:30 της 16ης Αυγούστου, ο Παναγιώτης Σταυρουλόπουλος έδωσε εντολή να αρχίσει η σύμπτυξη για την υποχώρηση. Ο επιλοχίας Κέδρος, με μια ομάδα 12 ανδρών, έμεινε πίσω και θυσιάστηκε για να σωθούν όλοι οι υπόλοιποι καλύπτοντας την υποχώρηση τους.

Οι πεσόντες και οι αγνοούμενοι της ΕΛΔΥΚ είναι οι εξής: 

Οι 59 αγνοούμενοι υπαξιωματικοί και στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ είναι οι εξής:

Το Ναζιστικό Ολοκαύτωμα στα Ανώγεια : 13 Αυγούστου 1944

Τ΄ Ανώγεια λόγω της θέσης τους, στις απόκρημνες πλαγιές του Ψηλορείτη και του  αδούλωτου φρονήματος των κατοίκων τους, βρέθηκαν πάντοτε στην πρώτη γραμμή των απελευθερωτικών αγώνων των Κρητικών απέναντι σε οποιονδήποτε κατακτητή.


Το Μάιο του 1822, στη θέση Σκλαβόκαμπος  Μαλεβιζίου, οι Ανωγειανοί νίκησαν τους Τούρκους, με αρχηγό τους το Βασίλη Σμπώκο. Το γεγονός αυτό, έγινε η αφορμή και στις 14 Ιουλίου του 1822, ο Σερίφ Πασάς που βρήκε το χωριό ερημωμένο από τους  κατοίκους του, οι οποίοι πολεμούσαν  στη Μεσσαρά, το λεηλάτησε και το έκαψε.

Αυτό ήταν το πρώτο ολοκαύτωμα των Ανωγείων και έμελλε να ακολουθήσουν άλλα δύο. Λίγο πριν από την επανάσταση του 1866, έγινε στα Ανώγεια η συνέλευση για την εκλογή αντιπροσώπων των οπλαρχηγών της Ανατολικής Κρήτης. Την ίδια χρονιά, τρεις Ανωγειανοί άνηκαν στους πεσόντες του ολοκαυτώματος του Αρκαδίου, με το οποίο ηρωικά αποκρούστηκε η απόπειρα κατάληψής του από τον Σερίζ πασά.


Το 1867 ο Ομέρ πασάς κατέλαβε τ’ Ανώγεια και το Νοέμβριο του ίδιου έτους ο Ρεσίζ πασάς προέβη στο ολοκαύτωμα του χωριού για δεύτερη φορά, μόλις 45 χρόνια μετά από το πρώτο ολοκαύτωμα.

Οι κάτοικοι των Ανωγείων έλαβαν, ακόμα, μέρος στις επαναστάσεις του 1878 και του 1897 αλλά και στο Μακεδονικό και στον Ηπειρωτικό Αγώνα.

Κατά το Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο οι Ανωγειανοί πήραν μέρος, από τους πρώτους, στην αντίσταση κατά των Ναζί κατακτητών με τη δημιουργία ένοπλων ομάδων σε συνεργασία με το Συμμαχικό Αρχηγείο Μέσης Ανατολής και έχοντας επικεφαλής τον Ιωάννη Δραμουντάνη (Στεφανογιάννη) ο οποίος και εκτελέστηκε από τους Ναζί, στις 12 Φεβρουαρίου 1944

Κορυφαίο γεγονός της αντίστασης του αγωνιζόμενου λαού των Ανωγείων, υπήρξε η καταστροφή και ισοπέδωση του χωριού τον Αύγουστο του 1944.  Το 3ο ολοκαύτωμα των Ανωγείων  άρχισε τη 13η Αυγούστου και κράτησε μέχρι το τέλος του ίδιου μήνα. Στο Αρμί, την κεντρική πλατεία του χωριού βρίσκεται εγχάρακτη η διαταγή του Γερμανού στρατηγού φρουράρχου Κρήτης.

Μέχρι τη Λάρισα.....

Πριν λίγες ώρες ανακοινώθηκε η ίδρυση στα Σκόπια του <<Μακεδονικού Εθνικού Κόμματος>> (МАКЕДОНСКА НАРОДНА ПАРТИЈА), το οποίο έχει δύο σύμβολα,  τον Ήλιο της Βεργίνας (βάσει του άρθρου 8 της <<Συμφωνίας>>  δεν μπορούν να τον χρησιμοποιούν) και το χάρτη της <<Μεγάλης Μακεδονίας>> με σύνορα από τη Λάρισα και πάνω, ο οποίος υπήρχε  μέχρι πρότινος σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες και όλα τα σχολεία των Σκοπίων. Όπως είναι γνωστό για να ιδρυθεί κόμμα, πρέπει να λάβει έγκριση από το ανώτατο δικαστήριο της χώρας, δηλαδή την πήρε! 

Μνήμη Ελληνισμού, Μνήμη Τάσου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού

Θ. Μαλκίδης

Μνήμη Ελληνισμού, Μνήμη Τάσου Ισαάκ και  Σολωμού Σολωμού 

Με την Τουρκική εισβολή,  πριν  45  χρόνια στην Ελληνική Κύπρο και 23 χρόνια από τη δολοφονία των εθνο-νεομαρτύρων Τάσου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού, υλοποιήθηκαν  δύο από τις πιο φασιστικές πράξεις που  έχουν γίνει  στην ιστορία της ανθρωπότητας.  Και από τότε  ο φασισμός που δολοφόνησε και κρατά όμηρο τον ελληνικό λαό της Κύπρου (αγνοούμενοι και συγγενείς, «εγκλωβισμένοι» και άλλα εγκλήματα) και ο ρατσισμός που ξεκινά από την εγκατάσταση των εποίκων και καταλήγει στο βιασμό  του πολιτισμού προς όφελος της Τουρκοποίησης, συνεχίζεται.