Κάλαντα και χοροί στους υπονομευτές και τους αρνητές.....

Θ. Μαλκίδης

Κάλαντα και χοροί στους υπονομευτές και τους αρνητές.....

Τα κάλαντα είναι μία πολύ ευχάριστη στιγμή της ζωής των Ελλήνων και των Ελληνίδων. Θα μπορούσε να προσθέσει κάποιος ότι είναι ταυτόχρονα και σπουδαία αφού μέσω της παράδοσης αυτής, λες τόσα πολλά με τόσα λίγα λόγια. Επιπλέον ο χορός είναι μία ανώτερη έκφραση του ανθρώπου. Θα ήταν χρήσιμο να γίνει ανάγνωση των όσων  γράφει ο Πλάτωνας για  το  χορό και τη σημασία του  για την ανθρώπινη κοινωνία. Ωστόσο και τα κάλαντα και ο χορός δεν πρέπει να αποτελούν μέσο για εξυπηρετήσεις, υλοποίηση συμφερόντων και  πράξεις που δεν αρμόζουν στην ανθρώπινη ύπαρξη. 
  
Πριν λίγες ημέρες μιλώντας στην κεντρική πλατεία της Καβάλας, στην εκδήλωση που οργάνωσαν τα ποντιακά σωματεία του ομώνυμου νομού, με αφορμή τις δηλώσεις Φίλη, ανέφερα το γεγονός πως όταν ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Κώστας Καραμανλής κατέθεσαν στεφάνια στον Κεμάλ, μετά από λίγο οι Πόντιοι τους είπαν τα κάλαντα και χόρεψαν μαζί τους! Πολλαπλή ύβρις!

Ανέφερα επίσης πως δεν θα έπρεπε μετά την υπονόμευσης της ιερής και μεγάλης υπόθεσης αναγνώρισης της Γενοκτονίας από τους προαναφερόμενους και τους ανθρώπους τους από όλα τα κόμματα που επιβραβεύουν και υμνούν τον δάσκαλο του Χίτλερ, να υπάρξουν Πόντιοι που θα πούνε τα κάλαντα και στους αρνητές.

Βεβαίως έγινε το αντίθετο. Τους είπαν τα κάλαντα, τα σπουδαία αυτά λόγια από την πατρίδα που μιλούν για το Χριστό μας και τη γέννησή του και χόρεψαν μαζί τους. Ανέχτηκαν δηλαδή, όπως έγινε και με τους υπονομευτές να μετατραπούν σε μέρος του σκηνικού (και ) των αρνητών. Μετά από την απώλεια του σεβασμού προς τους νεκρούς μας, χάθηκε και ο αυτοσεβασμός.

Είναι γεγονός ότι χωρίς γνώση, χωρίς αρχές, χωρίς πυξίδα, χωρίς υψηλές σταθερές, χωρίς ιδανικά και πρότυπα, ο άνθρωπος αδυνατεί να βαδίσει, να τραγουδήσει, να χορέψει, να σκεφτεί και να παράξει.Έτσι με πρόχειρες προσεγγίσεις ευτελίζεται το ζήτημα, καταναλώνεται η υψηλή διεκδίκηση της αναγνώρισης, νομιμοποιούνται οι υπονομευτές και οι αρνητές.

Εύχομαι αυτά να είναι τα τελευταία κάλαντα και χοροί σ΄αυτούς που ήταν απόντες από τους αγώνες μας, σ΄αυτούς που υπονόμευσαν την αναγνώριση, που προσπάθησαν να ακυρώσουν την προσπάθειά μας και εν τέλει αρνήθηκαν το μαζικό έγκλημα εναντίον των προγόνων μας.

Το εύχομαι, όπως εύχομαι και ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, με υγεία, δικαιοσύνη, φως, ελευθερία, δημοκρατία, δικαίωση! 

Η Ελευθερία του Κουρδικού λαού είναι Ελευθερία όλων των λαών

Θ. Μαλκίδης

Η Ελευθερία του Κουρδικού λαού είναι Ελευθερία όλων των λαών

Χιλιάδες άνθρωποι μεταπολεμικά πολιτικοποιήθηκαν έχοντας ως οδηγούς τα μεγάλα απελευθερωτικά και αντιαποικιοκρατικά κινήματα, δημιουργώντας και ενεργοποιώντας τα πολιτικά, δημοκρατικά και διεθνιστικά τους αντανακλαστικά. Ο ελληνικός λαός στο ίδιο διάστημα πολιτικοποιήθηκε με το μεγάλο αντιποικιοκρατικό κίνημα των Ελλήνων στην Κύπρο, ζητώντας την αυτοδιάθεση όπως έπρατταν και άλλοι λαοί σε όλον τον κόσμο. Μερικές δεκαετίες αργότερα, σ΄ αυτές του 1980 και 1990 και αφού ο ελληνικός λαός δοκιμάστηκε και δοκιμάζεται στην Κύπρο μετά την τουρκική φασιστική εισβολή το 1974, αναζήτησε την εκ νέου πολιτικοποίησή του σε ένα απελευθερωτικό μέτωπο στα ανατολικά του.

Το κουρδικό κίνημα που αναδείχθηκε σ΄ αυτές τις δεκαετίες ώθησε, συγκίνησε, ριζοσπαστικοποίησε και συνεπήρε τους Έλληνες αλλά και αρκετούς άλλους λαούς. Με την έναρξη του ένοπλου αγώνα στην Τουρκία από τους Κούρδους το 1984, με τη δολοφονία χιλιάδων Κούρδων στο Ιράκ στα τέλη της δεκαετίας του 1980, με τις ειδήσεις για την καταπίεση των Κούρδων του Ιράν, για τη δολοφονία των Κούρδων της Συρίας, ο ελληνικός λαός ανακάλυψε μετά από χιλιάδες χρόνια τον Κουρδικό λαό, τους Καρδούχους του Ξενοφώντα, τους Γορδυηνούς- Γορδυαίους του Πλούταρχου. Οι επιτροπές στήριξης του Κουρδικού απελευθερωτικού αγώνα, ο δολοφονημένος το 1994 Θεόφιλος Γεωργιάδης, μέλος της Κυπριακής επιτροπής Αλληλεγγύης στο Κουρδιστάν, οι προσκλήσεις από μέλη του ελληνικού κοινοβουλίου προς τον Οτζαλάν για να επισκεφθεί την Ελλάδα, είναι μερικά παραδείγματα της έμπρακτης αλληλέγγυας στάσης των Ελλήνων.

Μπορεί η σύλληψη του Οτζαλάν το 1999, να αποτέλεσε σοκ για κάθε Κούρδο, αλλά και δημοκράτη άνθρωπο, αλλά δημιούργησε παρά τις αντίθετες προσδοκίες των εχθρών του, νέα δεδομένα στο Κουρδικό ζήτημα. Ο Οτζαλάν όμως δημιούργησε δεδομένα ελευθερίας, συμβάλλοντας στην ανάσταση του έθνους του, όπως έλεγε για αντίστοιχες περιπτώσεις ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ.

Η λύση του κουρδικού ζητήματος το οποίο προέρχεται απ' τη μη αναγνώριση των δικαιωμάτων του κουρδικού λαού σε όλα τα κράτη που αυτός ζει και απορρίπτεται το δικαίωμα αυτό με ρατσιστικά και εθνικιστικά μέτρα , έχει αποδειχθεί ότι θα γίνει με τρόπο που θα αναδείξει τη δημοκρατία και την ελευθερία όχι μόνο στους Κούρδους, αλλά σε όλους τους λαούς της περιοχής^. Είναι μία διαπίστωση που προέρχεται από την πολιτική, την ιστορία και το δίκαιο των λαών και πολύ σύντομα θα γίνει πράξη.

Σχολικά βιβλία που υμνούν τον Κεμάλ και αρνητές υπουργοί...

Θ. Μαλκίδης

Μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών

Σχολικά βιβλία που υμνούν τον Κεμάλ και αρνητές υπουργοί...

Είναι ομολογουμένως εντυπωσιακό αυτό που συμβαίνει με το αποκαλούμενο “πολιτικό”, “ακαδημαϊκό”, “πνευματικό” προσωπικό στην Ελλάδα και ειδικότερα σε ότι έχει σχέση με τη στάση του έναντι της Γενοκτονίας που υπέστη ο Ελληνικός λαός στον Πόντο, στην Μικρά Ασία, στη Θράκη.

Ενδεικτικά και μόνο αναφέρουμε τα εξής: Η πρόταση από τον Βενιζέλο για Νόμπελ Ειρήνης στον σφαγέα των Ελλήνων (!), η παραχώρηση από τον Μεταξά του ψεύτικου σπιτιού του Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη,  ο οδυρμός του δικτάτορα για το θάνατό του και  οι συναντήσεις της Χούντας στο όνομα  του Κεμάλ. Επιπλέον,   οι τιμές στο μαυσωλείο του  από τους Κωνσταντίνο και Κώστα Καραμανλή καθώς και  από τον Γιώργο Παπανδρέου, η επίσημη παρουσία  στα εγκαίνια του ψεύτικου σπιτιού του  Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη, η άρνηση δια του Υπουργού Παιδείας της Γενοκτονίας, οι αναφορές για δημιουργία ιστορικής και όχι εθνικής ταυτότητας (!),  η θέση ότι τα ελληνικά  σχολικά βιβλία της ιστορίας είναι πολύ "εθνικά", ¨ότι η προσφυγιά του 1922 έγινε γιατί είναι ένα μεγάλο ζήτημα στην ανθρώπινη ιστορία (!). 

Η λατρεία των ψευτοκαθηγητών, ψευτοπολιτικών και ψευτοδιανοούμενων για τον Μουσταφά Κεμάλ, το βασικό υπεύθυνο του μαζικού εγκλήματος εναντίων των Ελλήνων και Ελληνίδων ξεπερνά κάθε φαντασία. Αφού κατέθεσαν στεφάνια στο μαυσωλείο του δασκάλου του Χίτλερ- αυτά γράφουν για το Κεμάλ κορυφαία πανεπιστήμια όπως το Χάρβαρντ - αφού τον ύμνησαν και τον λάτρεψαν, αφού αρνήθηκαν τη Γενοκτονία, κατέληξαν να υποστηρίζουν στα σχολικά βιβλία το συνωστισμό, να γράφουν για τον “δημιουργό της σύγχρονης Τουρκίας” και να βγάζουν εκτός ύλης τη Γενοκτονία που διέπραξε.

Πέρα από το γεγονός της ύπαρξης των σημερινών σχολικών βιβλίων που αποτελούν οδηγούς μαγειρικής, οχήματα καταστροφής κάθε αξίας και αρχής που οικοδόμησε την παράδοσή μας και την πορεία μας ως δημοκρατικό και αντιστασιακό έθνος, τα συγκεκριμένα έντυπα εξελίσσονται σε μέσο εξύμνησης ότι πιο φασιστικού γέννησε ο χώρος της Μικράς Ασίας, του Πόντου, της Θράκης, του Κουρδιστάν, της Αρμενίας. Αποσιωπούνται ιστορικά γεγονότα που άλλαξαν τη διαδρομή του Ελληνικού λαού και διακόπτοντας την πορεία αιώνων, βγάζουν εκτός ύλης την ανάλυση της Γενοκτονίας που στοίχισε τη ζωή σε πάνω από 1.000.000 προγόνους μας και προβάλλουν τον Μουσταφά Κεμάλ με τρόπο απαράδεκτο για παιδιά, έφηβους και νέους και βεβαίως δολοφονημένους αδελφούς μας.

Για τις πράξεις αυτές που αποτελούν ύβρι για ζώντες και κεκοιμημένους, οι υπεύθυνοι οφείλουν και υποχρεούνται να ζητήσουν συγνώμη για να εξιλεωθούν. Όπως έπραξαν πολλοί σοβαροί, δημοκράτες και αληθινοί αγωνιστές, συναθλητές μας πλέον, στην προσπάθεια αναγνώρισης. Αυτούς τους έχουμε μαζί μας, οι αρνητές και οι υμνητές ας πορευτούν με το φασισμό του Μουσταφά Κεμάλ, του δασκάλου του Χίτλερ.