Τάσος Ισαάκ, Σολωμός Σολωμού, Κύπρος, Ελληνισμός

Θ. Μαλκίδης

Τάσος Ισαάκ, Σολωμός Σολωμού, Κύπρος, Ελληνισμός.
Κύπρος Ιούλιος- Αύγουστος 2016.

Η δική μου γενιά, μεγάλωσε με το τραύμα της εισβολής των Τούρκων ρατσιστών στην Κύπρο το 1974. Ήταν η πρώτη μας εμπειρία από τη ζωή, στην οποία μας έφεραν άνθρωποι τραυματισμένοι από την προσφυγιά του 1922. 


Οι μνήμες παρόμοιες και αληθινές, στην Ελλάδα, στην Κύπρο, στη Διασπορά. Στην Ελλάδα, στον Έβρο την ιδιαίτερη μου πατρίδα την Αλεξανδρούπολη προσφιλή μας πρόσωπα να δείχνουν την έμπρακτη αλληλεγγύη τους πολεμώντας, στην τ. Σοβιετική Ένωση οι Πόντιοι να εγγράφονται εθελοντές, στον Καναδά και στις Η.Π.Α άνθρωποι να καταθέτουν τον οβολό τους αλλά και τον εαυτό τους στην υπηρεσία αντίστασης στον κατακτητή.

Τα υπόλοιπα είναι λίγο πολύ- γνωστά. Οι παλιοί πρόσφυγες από την Καππαδοκία, τη Θράκη, τον Πόντο, την Ιωνία βρίσκονται τώρα αλλού, οι αναζητήσεις του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού πλέον δεν υπάρχουν, η προσφυγική περιουσία κατασπαταλήθηκε και από την άλλη οι πρόσφυγες της Κύπρου εγκαταλείφθηκαν στις μνήμες τους, οι συγγενείς των αγνοουμένων έγιναν γραφικοί, και το ζήτημα της Κύπρου έγινε συνομιλίες με τον φασίστα κατακτητή. 

Στη δική μας γενιά ειπώθηκαν πολλά ψέματα που ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο. Και η Κύπρος έχει την τιμητική της στο ψεύδος. Η εισβολή και η κατοχή έγινε σχέδια και ψηφίσματα, με αποκορύφωμα το Ανάν, οι πρόσφυγες μπαλάκι σε κάθε εκκολαπτόμενο πολιτικό αρχηγό, οι αγνοούμενοι λεπτό ζήτημα, ο Τάσος Ισαάκ και ο Σολωμού Σολωμού, μεμονωμένη στιγμή που δεν πρέπει να δυναμιτίζει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και οι σχέσεις φιλίας και συνεργασίες με τους λαούς, συνεστιάσεις, τραγούδια, χοροί και ενίοτε αθλητικές συνευρέσεις. 

Ποτέ μα ποτέ δεν ειπώθηκαν τόσα ψέματα σε μία γενιά όπως η δική μας για την Κύπρο. Ποτέ μα ποτέ δεν υπήρξαν τόσοι απροκάλυπτοι  εκβιασμοί όπως τώρα, λες και οι διεθνείς σχέσεις και η επίλυση των προβλημάτων πρέπει να λειτουργούν υπό την πίεση του χρόνου και με εκβιασμούς. 
Όπως με το σχέδιο Ανάν, όπου αντί της προοπτικής της Ευρώπης και των αξιών της εκβιάστηκε ο Κυπριακός Ελληνισμός να στηρίξει το ρατσισμό, της αντιδημοκρατικότητα, την αδικία, την τουρκική φασιστική κατοχή. 

Η αλήθεια και η πολιτική, το δίκαιο και η ηθική δεν έχουν θέση στην Κύπρο, όπως απέδειξε η τριτοκοσμική οδός της συνδιαλλαγής με τους κατακτητές, με βάση το ρατσιστικό «Σχέδιο Ανάν», η ίδια ακολουθούμενη (αποτυχημένη) πορεία 42 ετών. Μοναδική ελπίδα ο ελληνικός λαός ο οποίος έδειξε ότι είναι πολύ μπροστά και έχει τη διάθεση να παλέψει για το δίκαιο, αποδεικνύοντας ότι είναι άξιος συνεχιστής της παράδοσης αντίστασης στην υποταγή, σε αντίθεση με την «ηγεσία του». Το εθνικό δεν είναι γι' αυτήν το αληθές.....

Υ.Γ. Το κείμενο, αφιερώνεται στους συμπατριώτες μου, Χριστόδουλο Δοϊτσίδη και Χρήστο Χατζόπουλο, οι οποίοι σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής, αγωνιζόμενοι για τα ιδανικά της ελευθερίας και της αλήθειας και βεβαίως στον Τάσο Ισαάκ και τον Σολωμού Σολωμού και τους χιλιάδες μάρτυρες της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, για τους οποίους βρισκόμαστε ακόμη μία φορά εδώ, ανανεώνοντας την υπόσχεσή μας για αγώνα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.

Απὸ τους αγνοούμενους του 1922,στους αγνοούμενους του 1974.

Ἀπὸ τοὺς ἀγνοούμενους τῆς Τραπεζούντας, τῆς Ἀδριανούπολης καὶ τῆς Σμύρνης, τὸ 1922, στοὺς ἀγνοούμενους τῆς Κερύνειας, τῆς Ἀμμοχώστου καὶ τῆς Μόρφου, τὸ 1974. 

Τοῦ Θεοφάνη Μαλκίδη



Οἱ ἐξελίξεις τὰ τελευταῖα χρόνια γιὰ τὸν Κυπριακὸ καὶ γενικότερα Ἑλληνισμό, ἀνέδειξαν πολλὰ καὶ σημαντικὰ ζητήματα γιὰ τὸ χειρισμὸ τῶν ἐθνικῶν μας θεμάτων καὶ εἰδικότερα γιὰ τὴν Κύπρο. Ὡστόσο ἀξίζει κανεὶς νὰ μείνει στὴ «σχολὴ σκέψης» ποὺ μονοπωλεῖ τὰ μέσα ἐνημέρωσης στὴν Ἀθήνα καὶ τὴ Λευκωσία, θέλοντας νὰ ἐπιβάλλει τὴ γνωστὴ ἄποψή της. «Σχολὴ» ποὺ διαπερνᾶ ὅλους τούς λεγόμενους πολιτικοὺς χώρους. 

Ἐκπρόσωποι τῆς ἀποδοχῆς τοῦ νέου σχεδίου Ἀνάν, στὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν Κύπρο, ποὺ προπαγανδίζουν τὴν κατάλυση τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας, τὴν νομιμοποίηση τῆς κατοχῆς καὶ τῆς εἰσβολῆς καὶ τὴν μελλοντικὴ τουρκικὴ ἐπέμβαση καὶ στὴν ἐλεύθερη Κύπρο.
Ὅλοι αὐτοὶ περιφέρουν τὴ (ἐξαρτημένη) γνώμη τους στὴν κρατικὴ καὶ ἰδιωτικὴ τηλεόραση καὶ ραδιοσταθμούς, ἐφημερίδες καὶ διαδίκτυο καὶ προπαγανδίζουν τὴ «λύση». 



Ἐκβιάζουν ἕνα ταλαιπωρημένο λαό, ποὺ μετὰ ἀπὸ 42 χρόνια στὴν προσφυγιὰ καὶ τὴν ἀνασφάλεια, τοῦ θέτουν τὸ δίλημμα πὼς δὲν «θὰ ὑπάρξει καὶ ἄλλη εὐκαιρία». Οἱ ἐπαγγελματίες τῆς προπαγάνδας, ἀγωνιοῦν γιὰ...τὸ μέλλον τῆς Κύπρου, ὑποστηρίζοντας ἕνα σχέδιο «λύσης» ποὺ ἂν μὴ τί ἄλλο εἶναι μία συμπαιγνία, ἐνάντια στὴ δημοκρατία, τὴν ἐλευθερία καὶ τὴν ἑλληνικὴ παρουσία στὴν Κύπρο. 

Προπαγανδίζουν πὼς μία νέα ἀρνητικὴ ἀπάντηση στὸ σχέδιο «λύσης» θὰ φέρει τὴν ἀναγνώριση τοῦ ψευδοκράτους ἀπὸ τὴ διεθνῆ κοινότητα, τὴν καταστροφή, τὴν διχοτόμηση, φοβίζουν τὸ λαὸ λέγοντάς του νὰ ἀποφασίσει «ἐὰν εἶναι ἕτοιμος νὰ πληρώσει τὸ τίμημα » καὶ νὰ ἀπωλέσει μιὰ γιὰ πάντα τα κατεχόμενα», ὅταν ὅλοι γνωρίζουμε, ποιοὶ ὤθησαν τοὺς Ἕλληνες ἐπίορκους καὶ τοὺς Τούρκους εἰσβολεῖς τὸ 1974.  

Μιλοῦν γιὰ τὴν καλὴ πρόθεση τῆς Τουρκίας (!!!) στὴν ἀπόδοση τῶν ὅποιων ἐλάχιστων κερδίζουν οἱ Ἕλληνες μὲ τὶς προτάσεις γιὰ τὴ «λύση», πρόθεση ἡ ὁποία ἔχει ἀποδειχθεῖ ἱστορικὰ πὼς δὲν ἀνταποκρίνεται στὴν πραγματικότητα. 

Οἱ ἀγνοούμενοι τῆς Κερύνειας, τῆς Ἀμμοχώστου καὶ τῆς Μόρφου, εἶναι ἡ συνέχεια τῶν ἀγνοουμένων τῆς Τραπεζούντας, τῆς Σμύρνης, τῆς Ἀδριανούπολης. Τὸ ἴδιο καθεστὼς ἀφοῦ δὲν τιμωρήθηκε τὸ 1922 ἐπανέλαβε τὰ ἐγκλήματα τὸ 1974. 

Ἡ ἀντίσταση στὴν Τουρκική βαρβαρότητα, στόν Τουρκικό φασισμό ποὺ ὑπάρχει στὴν Κύπρο ἀπὸ τὸ 1974 καὶ τώρα προωθεῖται ἡ νομιμοποίησή τους, εἶναι μία πράξη αὐτοσεβασμοῦ, ἀξιοπρέπειας καὶ ἐπιβίωσης τῶν Ἑλλήνων καὶ τῶν Ἑλληνίδων σήμερα.