Γεώργιος Σάββα. 33η Μοίρα Καταδρομών . Κύπρος 1974

Κηδεύτηκαν πριν από λίγο τα Ιερά Οστά του Γεωργίου Σάββα, καταδρομέα της 33ης Μοίρας,  οποίος έπεσε μαχόμενος τους Τούρκους εισβολείς στην Κύπρο το 1974.

Τα οστά του βρέθηκαν στον ίδιο ομαδικό τάφο μαζί με αυτά του διοικητή του Γεωργίου Κατσάνη και άλλων συμπολεμιστών του.

....να είναι καλυμμένο με την ελληνική σημαία....

Σάββατο των ψυχών σήμερα και επέλεξα ένα καταπληκτικό κείμενο του αγαπημένου φίλου εκ Κύπρου ΣΑΒΒΑ ΠΑΥΛΟΥ 


Όντως φοβερώτατον το του θανάτου μυστήριον εις το καθ’ ομείωσιν επανάγαγε, το αρχαίο κάλλος αναμορφώσασθαι

και την ποθεινήν πατρίδα παράσχου μοι, παραδείσου πάλιν ποιών πολίτην με.

22 Φεβρουαρίου 1923: Η μαζική σφαγή στο Γκιουρούμτζε της Καισάρειας και η αντιγραφή της στην Τραπεζούντα, στην Αδριανούπολη, στη Σμύρνη, στο Νταχάου, στο Δίστομο, στα Καλάβρυτα, στην Κύπρο

Θ. Μαλκίδης 

 Γκιουρούμτζε-Τραπεζούντα-Αδριανούπολη-Σμύρνη-Άουσβιτς-Δίστομο-Καλάβρυτα-Κύπρος: To έγκλημα που δεν τιμωρήθηκε επαναλήφθηκε και επαναλαμβάνεται

Στις 22 Φεβρουαρίου 1923 στον οικισμό Γκιουρούμτζε 85 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Καισάρειας, οι Κεμαλικοί, δάσκαλοι των Ναζί, τέλεσαν ένα ακόμη έγκλημα εναντίον του Ελληνισμού, εναντίον της ανθρωπότητας. 

Το σχέδιο μαζικής  δολοφονίας ανθρώπων και εξαφάνισης τόπων, πόλεων και χωριών  έδειξε στο Γκιουρούμτζε  πως η μήτρα του βρίσκεται στον Κεμαλικό φασισμό. Στη βαρβαρότητα που αναδείχτηκε στις αρχές του 20ου αιώνα εναντίον Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων, καθώς και άλλων λαών.

Βόρειος Ήπειρος

Σύλλογος Βορειοηπειρωτών Νομού Κορινθίας <<Άγιος Δονάτος>>

Δημοτικό Θέατρο Κορίνθου  

Ελευθερία

Η συνέντευξή μου στο Θράκη Νετ για την απελευθέρωση και όχι ενσωμάτωση της Θράκης !

Θα έβαζε στεφάνι στον Χίτλερ Κεμάλ Αρμένιος πρωθυπουργός ή θα αρνούνταν τη Γενοκτονία Αρμένιος υπουργός παιδείας;

Θ. Μαλκίδης 

ΦιλοΚεμαλικοί ΑντιΝαζιστές και ΦιλοΝαζιστές ΑντιΚεμαλικοί

Από την ομιλία στην ΕλληνοΓαλλική Σχολή για τη Γενοκτονία Ελλήνων και Αρμενίων 

Είδα ξανά σαν επαναλαμβανόμενη άνευ ουσίας  λιτανεία την αναφορά για τα 24 χρόνια από την αναγνώριση της Γενοκτονίας από τη Βουλή των Ελλήνων.  
Μία αναφορά χωρίς δήλωση για την πρωτεργάτη της αναγνώρισης της Γενοκτονίας, τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη και χωρίς απολογισμό της πορείας από το 1994. Κατανοητά όλα αυτά,  γεμίσαμε από ανθρώπους του παρακράτους, χωροφύλακες και  εσατζήδες, ειδικούς συμβούλους και  υποψηφίους βουλευτές και άλλους <<σπουδαίους>> που μόνο κακό έκαναν και κάνουν....

Χωρίς αναφορά για τα στεφάνια στον Κεμάλ, τις αρνήσεις της Γενοκτονίας, το βρώμικο ρόλο του καθεστώτος των φιλοΚεμαλικών Αντι Ναζί και των ΦιλοΝαζί ΑντιΚεμαλικών. 

Αλήθεια θα κατέθετε στεφάνι σε μνημείο του  Χίτλερ Κεμάλ πρωθυπουργός και υπουργός εξωτερικών της Αρμενίας ή θα αρνούνταν τη Γενοκτονία Αρμένιος υπουργός παιδείας, όπως συνέβη στην Ελλάδα; Στο τόπο του Διστόμου, της Σμύρνης, των Καλαβρύτων, της Τραπεζούντας;  

Μνήμη και Αναγνώριση

Κοινός αγώνας Μνήμης και Αναγνώρισης 


Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου  6:30 μμ

«Αυτή η ανωμαλία πρέπει να σταματήσει»

Θ. Μαλκίδης

 «Αυτή η ανωμαλία πρέπει να σταματήσει»

Στις 28 Μαρτίου του 1969 ο Γιώργος Σεφέρης μιλά σε μήνυμά που στέλνει κρυφά  στο Λονδίνο και   μεταδίδεται από την Ελληνική Υπηρεσία του BBC και  αναμεταδίδεται από τον ραδιοφωνικό σταθμό του Παρισιού και την «Ντόιτσε Βέλε» για «την ανωμαλία που πρέπει να σταματήσει» .
Ένα μήνυμα από το 1969 το οποίο αναφέρεται με συγκλονιστική επικαιρότητα για την κατάσταση που ζούμε τα τελευταία ΔΕΚΑ χρόνια μνημονιακής δουλείας και ΚΑΤΑΛΥΣΗΣ της εθνικής μας κυριαρχίας:

«Πάει καιρός που πήρα την απόφαση να κρατηθώ έξω από τα πολιτικά του τόπου. Προσπάθησα άλλοτε να το εξηγήσω, αυτό δε σημαίνει διόλου πως μου είναι αδιάφορη η πολιτική ζωή μας.
Έτσι, από τα χρόνια εκείνα ως τώρα τελευταία έπαψα κατά κανόνα ν’ αγγίζω τέτοια θέματα. Εξ άλλου τα όσα δημοσίεψα ώς τις αρχές του 1967, και η κατοπινή στάση μου (δεν έχω δημοσιέψει τίποτε στην Ελλάδα από τότε που φιμώθηκε η ελευθερία) έδειχναν, μου φαίνεται αρκετά καθαρά τη σκέψη μου.

Μολαταύτα, μήνες τώρα, αισθάνομαι μέσα μου και γύρω μου, ολοένα πιο επιτακτικά το χρέος να πω ένα λόγο για τη σημερινή κατάστασή μας. Με όλη τη δυνατή συντομία, νά τι θα έλεγα:
Κλείνουν δυο χρόνια που μας έχει επιβληθεί ένα καθεστώς όλως διόλου αντίθετο με τα ιδεώδη για τα οποία πολέμησε ο κόσμος μας και τόσο περίλαμπρα ο λαός μας, στον τελευταίο παγκόσμιο πόλεμο.

Είναι μια κατάσταση υποχρεωτικής νάρκης όπου, όσες πνευματικές αξίες κατορθώσαμε να κρατήσουμε ζωντανές, με πόνους και με κόπους, πάνε κι’ αυτές να καταποντισθούν μέσα στα ελώδη στεκάμενα νερά. Δε θα μου ήταν δύσκολο να καταλάβω πως τέτοιες ζημιές δε λογαριάζουν παρά πολύ για ορισμένους ανθρώπους. Δυστυχώς, δεν πρόκειται μόνο γι’ αυτόν τον κίνδυνο.

Όλοι πια το διδάχτηκαν και το ξέρουν πως στις δικτατορικές καταστάσεις, η αρχή μπορεί να μοιάζει εύκολη, όμως η τραγωδία περιμένει, αναπότρεπτη, στο τέλος. Το δράμα αυτού του τέλους μας βασανίζει, συνειδητά ή ασυνείδητα όπως στους παμπάλαιους χορούς του Αισχύλου. Όσο μένει η ανωμαλία, τόσο προχωρεί το κακό.

Είμαι ένας άνθρωπος χωρίς κανένα απολύτως πολιτικό δεσμό, και, μπορώ να το πω, μιλώ χωρίς φόβο και χωρίς πάθος. Βλέπω μπροστά μου τον γκρεμό όπου μας οδηγεί η καταπίεση που κάλυψε τον τόπο. Αυτή η ανωμαλία πρέπει να σταματήσει. Είναι Εθνική επιταγή.
Τώρα ξαναγυρίζω στη σιωπή μου. Παρακαλώ το Θεό, να μη με φέρει άλλη φορά σε παρόμοια ανάγκη να ξαναμιλήσω».

Κηδεία του μέχρι πρότινος αγνοουμένου  Γεωργίου Σάββα. 

33η Μοίρα Καταδρομών Κύπρος 1974. 

Κηδεία του μέχρι πρότινος αγνοουμένου Γεωργίου Σάββα. Κύπρος 1974.

Κηδεία του μέχρι πρότινος αγνοουμένου  Γεωργίου Σάββα. 

O Ελληνικός Αθλητικός Σύλλογος «Πόντος» Μερζιφούντας. Από το Γήπεδο στην Αγχόνη

Στη μνήμη του Γιώργου Τσορακλίδη 

Θεοφάνης Μαλκίδης

O Ελληνικός Αθλητικός Σύλλογος «Πόντος» Μερζιφούντας. Από το Γήπεδο στην Αγχόνη

Oι σύλλογοι των Ελλήνων της Ανατολής οι οποίοι δημιουργήθηκαν σε ειρηνική περίοδο, προήλθαν από την ανάγκη που βίωνε ο Ελληνισμός να διατηρήσει  την ιδιαιτερότητά του, να ανυψώσει το πνευματικό και το αθλητικό του επίπεδο, αλλά με την έναρξη της Γενοκτονίας οι Σύλλογοι ήταν και μέσο επιβίωσης. Στον Πόντο και ιδιαίτερα στη Μερζιφούντα, η οποία αποτέλεσε πηγή αξιόλογων κοινωνικών, πνευματικών, αθλητικών και άλλων επιτευγμάτων, οι Έλληνες ίδρυσαν συλλόγους ιδιαίτερα σημαντικούς για την εθνική αυτογνωσία και επιβίωση. Σε δύσκολες στιγμές οι συλλογικές δομές αποτέλεσαν το καταφύγιο για πολλούς Έλληνες οι οποίοι κυνηγήθηκαν ανηλεώς από τις Νεοτουρκικές και τις Κεμαλικές δυνάμεις.

Καλό Παράδεισο , Καλή Ανάσταση Γιώργο

Με τον αδόκητο και οδυνηρό χαμό του πολυφίλητου και ακριβού φίλου, συναδέλφου, δασκάλου, ηγέτη Γιώργου Τσορακλίδη κλείνει ένας ιστορικός κύκλος που σφράγισε την παρουσία των Ελλήνων στην Ξενιτιά. 

Το Σιδηρόκαστρο τίμησε τον Ήρωά του Στρατηγό Γεώργιο Κατσάνη

Με κάθε μεγαλοπρέπεια και με ιδιαίτερη συγκίνηση τελέστηκε η εξόδιος ακολουθία του Ήρωα Στρατηγού Γεωργίου Κατσάνη στην γενέτειρά του, το Σιδηρόκαστρο, 46 χρόνια μετά τον ένδοξο θάνατό του στον Πεντάδακτυλο της Κύπρου το 1974.

Η πόλη του Σιδηροκάστρου υποδέχθηκε με κάθε επισημότητα τα οστά του Ήρωα, τα οποία πιστοποιήθηκαν πρόσφατα με την μέθοδο του DNA και μεταφέρθηκαν στο Σιδηρόκαστρο με την ευθύνη των Υπουργείων Εθνικής Αμύνης Κύπρου και Ελλάδος.​

Στην εξόδιο ακολουθία, που εψάλη στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Σιδηροκάστρου και προεξήρχαν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Σιδηροκάστρου Μακάριος και Ζιχνών και Νευροκοπίου Ιερόθεος,  η οικογένεια του Γεωργίου Κατσάνη και πλήθος λαού.​

Ακολούθησε πομπή με τη συνοδεία της φιλαρμονικής του Στρατού, τριών διμοιριών και πλήθους κόσμου μέχρι το Στρατιωτικό Κοιμητήριο όπου έγινε η ταφή του Ήρωα Κατσάνη με όλες τις στρατιωτικές τιμές. ​

Την Παραμονή της εξοδίου ακολουθίας πραγματοποιήθηκε στο Σιδηρόκαστρο και στην αίθουσα της Χριστιανικής Εστίας της Ιεράς Μητροπόλεως εκδήλωση αφιερωμένη στον Σπουδαίο Ήρωα και ομίλησαν κατάλληλα ο κ. Θεοφάνης Μαλκίδης, διδάκτωρ κοινωνικών επιστημών και συμπολεμιστές του Γεωργίου Κατσάνη, ενώ το συντονισμό είχε ο κ. Γεώργιος Τάτσιος.​

Καθένας τους από τη δική του σκοπιά και το δικό του βλέμμα προσπάθησαν να αποτυπώσουν τη αγωνιστικότητα και τη φιλοπατρία του Γεωργίου Κατσάνη, ενός Στρατηγού που έδωσε τη ζωή του για την προάσπιση της Πατρίδας και των ιδανικών του και κατόρθωσε με την αυτοθυσία του να ανέλθει στο πάνθεον των Ηρώων και το όνομα του να μνημονεύεται στους αιώνες σαν σύμβολο της γενναιότητας και της ελευθερίας.