Θεοφάνης Μαλκίδης
«Μνήμη του λαού μου, σε λένε Πίνδο και σε λένε Άθω» γράφει ο
Οδυσσέας Ελύτης.
Ο Ελληνισμός, για να έχει μέλλον, χρειάζεται ένα νέο σχέδιο, ένα νέο πρόταγμα που θα βασίζεται στην Μνήμη και την πολιτισμική μας παράδοση , για να αντέξει και για να παλέψει για την επιβίωση και για την Ελευθερία .
Έφυγε από τη ζωή, λήγοντος του 2022, ένας από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές του κόσμου, ο Πελέ.
Τις τελευταίες ημέρες, 120.000 Αρμένιοι, άνδρες, γυναίκες και παιδιά παραμένουν εσκεμμένα παγιδευμένοι στην πατρίδα τους, το Αρτσάχ (Ναγκόρνο Καραμπάχ), από το Αζερμπαϊτζάν. Το Αζερμπαϊτζάν τους έχει αποκλείσει και τώρα έχουν αποκοπεί εντελώς από τον έξω κόσμο.
Ο Πρόεδρος της Σερβίας, Αλεξάνταρ Βούτσιτς, δήλωσε σήμερα ότι ακόμη και αν η κατάσταση στο Κόσοβο ηρεμήσει, κάτι νέο θα συμβεί σε 15 ή 30 ημέρες, επειδή στόχος της Πρίστινα είναι να διώξει τη Σερβία από το Κοσσυφοπέδιο για πάντα, καθώς και τον «ανυπάκουο σερβικό λαό».
Εἶναι ἐπιτακτική ἀνάγκη νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι οἱ κυβερνήσεις τοῦ νεοελληνικοῦ κράτους ἀπό τήν δημιουργία του καί ἐντεῦθεν, ἐκτός ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων, σχετικά μέ τούς λανθασμένους χειρισμούς τους, δέν εἶναι ἀπόρροια ἄγνοιας, ἤ ἐπιπολαιότητας ἤ ἀκόμα καί ἀνικανότητας, ἀλλά πρόκειται γιά συνειδητή ἐπιλογή τους. Ἐπίσης, πρέπει νά ἐμπεδώσουμε ὅτι ἡ ὑποτέλεια τοῦ συγκροτήματος πού ἀσκεῖ τήν ἐξουσία στήν Χώρα, εἶναι ὑποτέλεια, ἡ ὁποία δέν ἔχει πολιτικό χρῶμα. Ἑνός συγκροτήματος ἐξουσίας πού ἐπικράτησε μετά τήν ἑλληνική ἐπανάσταση, ὅπου ἡ συνειδητή του ἐπιλογή ταυτίζεται μέ τίς προσταγές καί τά κελεύσματα τῶν Δυτικῶν ‟ἀσπόνδων φίλων καί συμμάχων μας”.
Συνήθως μιλᾶμε γιά λανθασμένες ἐπιλογές καί ἀνικανότητα τῶν ἑλληνικῶν κυβερνήσεων σέ σχέση μέ τήν ὑποχωρητικότητα καί τήν ἐνδοτικότητα στά ἐθνικά θέματα, στήν πραγματικότητα ὅμως αὐτό ἀποτελεῖ ὄχι ἁπλῶς ψέμα, ἀλλά συγκάλυψη τῆς ὑποτέλειας. Μία ἐνδοτικότητα πού ἀφορᾶ ὅλα τά κρίσιμα θέματα ὄχι μόνον τῆς ἐξωτερικῆς μας πολιτικῆς, ἀλλά κάθε πολιτικῆς, τῆς ὑγείας, τῆς παιδείας, τοῦ πολιτισμοῦ, καί μάλιστα σέ τέτοιο βαθμό πού νά ἀγγίζη τά ὅρια τῆς ἐθνικῆς προδοσίας. Θά ἀναφέρουμε ἕνα παράδειγμα, γιά νά καταδειχθῆ τό βάθος τῆς ὑποτέλειας τοῦ συγκροτήματος ἐξουσίας καί τό παράδειγμα εἶναι τό σκοπιανό ζήτημα.
Μέ τήν ὑπογραφή τῆς συνθήκης τῶν Πρεσπῶν ἀπό τήν ἀριστερή κυβέρνηση τοῦ Ἀλέξη Τσίπρα τό καλοκαίρι τοῦ 2018, ἡ Ἑλλάδα, ἀποδεχόμενη τόν ὅρο Μακεδονία στήν ὀνομασία τοῦ κράτους τῶν Σκοπίων, στήν πραγματικότητα συναίνεσε στήν ἀλυτρωτική καί ἐπεκτατική πολιτική τῆς κυβέρνησης τῶν Σκοπίων, δηλαδή τῆς σλαβικῆς ἐπιβολῆς τῶν Σκοπιανῶν κατά τῆς ἑλληνικῆς Μακεδονίας. Χωρίς τόν ὅρο ‟Μακεδονία”, σέ ἕνα σύνθετο ἤ ἁπλό ὄνομα, γνώριζαν πολύ καλά οἱ Σκοπιανοί, ὅτι δέν θά μποροῦν νά ἔχουν ἐθνότητα, γλώσσα καί ἱστορία ‟μακεδονική”, οὔτε βέβαια θά εἶναι δυνατόν νά διεκδικήσουν στό μέλλον τήν Ἑλληνική Μακεδονία. Αὐτός ἦταν ὁ λόγος τῆς ἀνυποχώρητης ἐπιμονῆς τους στό ὄνομα. Ἔτσι, τό συγκρότημα ἐξουσίας, πρίν τέσσερα χρόνια, ὑπό τόν ἀριστερό Ἀλέξη Τσίπρα, παρέδωσε τήν ὀνομασία ‟βόρεια Μακεδονία”, σήμερα, τό ἴδιο συγκρότημα ἐξουσίας, ὑπό τόν δεξιό Κυριάκο Μητσοτάκη παραδίδει τήν γλώσσα.
Ἔγινε γνωστό στόν ἔντυπο καί ἠλεκτρονικό τύπο ὅτι ἡ κυβέρνηση Μητσοτάκη προχώρησε σέ ἕνα νέο ἀτόπημα, αὐτήν τήν φορά στήν δημιουργία ἑνός φιλοσκοπιανοῦ κέντρου ἐπιρροῆς στήν πιό εὐαίσθητη περιοχή τῆς Χώρας, στήν Φλώρινα, μέ τήν δημιουργία κέντρου διδασκαλίας τῆς λεγόμενης ‟μακεδονικῆς” γλώσσας. Συγκεκριμένα, τό ‟Κέντρο Μακεδονικῆς Γλώσσας” στήν Φλώρινα ἐγγράφηκε καί ἐγκρίθηκε ἐπίσημα ὡς μή κυβερνητική ὀργάνωση ἀπό τίς δικαστικές ἀρχές τῆς Χώρας! Ἀφοῦ ἡ αἴτηση τοῦ Συλλόγου ἐγκρίθηκε ἀπό τό Πρωτοδικεῖο Φλώρινας στίς 28 Ἰουλίου 2022 καί ἡ ἀπόφαση ἀνακοινώθηκε στό Δελτίο Δικαστικῶν Ἐκδόσεων στίς 7 Νοεμβρίου 2022.
«Τό, μέ ἕδρα τήν Φλώρινα, ‟Κέντρο Μακεδονικῆς Γλώσσας”», σημειώνει ὁ διδάκτορας τοῦ Παντείου Πανεπιστημίου Θεοφάνης Μαλκίδης «ἔχει ὡς στόχους, ὅπως αὐτοί καταγράφονται στό καταστατικό του, ‟τή διδασκαλία τῆς μακεδονικῆς πρότυπης γλώσσας σέ πολίτες τῆς Ἑλλάδας, τήν ὑποστήριξη τῆς εἰσαγωγῆς τῆς μακεδονικῆς πρότυπης γλώσσας ὡς προαιρετικοῦ μαθήματος σέ δημόσια σχολεῖα (πρωτοβάθμια καί δευτεροβάθμια) καί πανεπιστήμια στήν Ἑλλάδα, πού βρίσκονται στίς Περιφέρειες Δυτικῆς Μακεδονίας, Κεντρικῆς Μακεδονίας καί Ἀνατολικῆς Μακεδονίας καί Θράκης, τήν ὑποστήριξη τῆς ἵδρυσης παιδαγωγικῶν σχολῶν/τμημάτων ἐντός ὑφιστάμενων πανεπιστημίων στήν Ἑλλάδα γιά τήν ἀνάπτυξη τοπικῶν καθηγητῶν τῆς Μακεδονικῆς γλώσσας, καθώς καί τοῦ προγράμματος σπουδῶν καί τοῦ διδακτικοῦ ὑλικοῦ».
Το καθεστώς της γειτονικής Τουρκίας κάνει καθημερινούς εμπρησμούς στην κοινή λογική και μάλιστα ….εκ προθέσεως. Το μόνιμο «εργαλείο» των τουρκικών fake news που χρησιμοποιείται συστηματικά, συμπληρώνεται με ένα επιθετικό εμπρησμό της κοινής λογικής, προκειμένου να επιτευχθεί ένας συγκεκριμένος στόχος: Η παρουσίαση μιας «αθώας» Τουρκίας που (δήθεν) «αμύνεται» απέναντι σε μια «επιθετική» Ελλάδα.
Ας δούμε μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα της μόνιμης αυτής τουρκικής στρατηγικής:
Η σημασία της ανακάλυψης ZEUS-1 στην κυπριακή ΑΟΖ και οι προοπτικές συνεργασίας Qatar Energy – ExxonΜobil – ENI – TOTAL
To σκάνδαλο «Qatargate», που κλονίζει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ενδέχεται να προκαλέσει σημαντικές επιπτώσεις στις προσπάθειες της Ένωσης να πετύχει την ενεργειακή της ασφάλεια και να μειώσει την εξάρτησή της από το ρωσικό φυσικό αέριο. Παράλληλα, η νέα ανακάλυψη από την κοινοπραξία ENI/TOTAL με το κοίτασμα Ζευς-1 στο οικόπεδο 6 της ΑΟΖ καταδεικνύει εκ νέου τη δυναμική της Ανατολικής Μεσογείου και τον ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει η Κύπρος το επόμενο διάστημα ως αξιόπιστος ενεργειακός εταίρος της Ε.Ε. με τις άλλες χώρες της περιοχής.
Ως προσφοραί σοι Σώτερ εξωπτημέναι,
Oι δισμύριοι του νεώ κείνται μέσον.
Aνέρας (ήτοι άνδρας) ογδοάτη κτάνεν εικάδι δισμυρίους πυρ.
Τον 4ο αιώνα μ.Χ., επί Διοκλητιανού και Μαξιμιανού, οι χριστιανοί της Νικομήδειας ήταν αρκετά πολυπληθείς. Ο επίσκοπος Άνθιμος, άνδρας άξιος και με αυταπάρνηση, κοπίαζε νύχτα – μέρα για τις ψυχές των πιστών. Η πρόοδος αυτή των χριστιανών κέντρισε το φθόνο των ειδωλολατρών αρχόντων και θέλησαν να εξοντώσουν τη χριστιανική Εκκλησία, προπάντων στα μεγαλύτερα και πολυπληθέστερα κέντρα της.
Θεοφάνης Μαλκίδης
Η Ελλαδική υποχώρηση, η τύφλωση της Δύσης και το Τουρκικό πρόβλημα .
Ο Ελληνισμός μπορεί να αντισταθεί!
Η συνέντευξη στον τηλεοπτικό σταθμό Βεργίνα.
Την 28η Δεκεμβρίου 1973, μεγάλο τμήμα του δυτικού κόσμου, μέσα από το βιβλίο του Αλεξάντρ Σολζενίτσιν με τίτλο «Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ» θα συνειδητοποιήσει πολλές από τις λεπτομέρειες της σοβιετικής αθλιότητας. Ο Σολζενίτσιν θα μισηθεί παράφορα από τους κομμουνιστές, κάθε εποχής, για δυο βασικούς λόγους: α) γιατί ξεμπρόστιασε, με την αφηγηματική του αλήθεια, τον κομμουνιστικό ολοκληρωτισμό και β) γιατί έδειξε στον κόσμο ότι ο Στάλιν με τον Λένιν υπήρξαν δυο όψεις του ίδιου ακριβώς νομίσματος.
Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης επέλεξε το φιλμ «Οι εγκλωβισμένοι στην Κύπρο», που γύρισε η δημοσιογράφος και παραγωγός Αθηνά Κρικέλη,
Κρύο τάντανο ἔκανε, παραμονὴ Χριστούγεννα. Ὁ ἀγέρας σὰ νά ῾τανε κρύα φωτιὰ κι ἔκαιγε. Μὰ ὁ κόσμος ἤτανε χαρούμενος, γεμάτος κέφι. Εἶχε βραδιάσει κι ἀνάψανε τὰ φανάρια μὲ τὸ πετρόλαδο. Τὰ μαγαζιὰ στὸ τσαρσὶ φεγγοβολούσανε, γεμάτα ἀπ᾿ ὅλα τὰ καλά. Ὁ κόσμος μπαινόβγαινε καὶ ψώνιζε· ἀπὸ τό ῾να τὸ μαγαζὶ ἔβγαινε, στ᾿ ἄλλο ἔμπαινε. Κι ὅλοι χαιρετιόντανε καὶ κουβεντιάζανε μὲ γέλια, μὲ χαρές.
Ανάμεσα στα βιβλία που κυκλοφόρησαν κατά το εκπνέον επετειακό έτος για τη Μικρασιατική Καταστροφή ξεχωρίζει το αφιέρωμα του περιοδικού «Τετράδια», σε ένα διπλό τεύχος (τ. 81-82). Σε αυτό συνεργάστηκαν 22 πρόσωπα για ποικίλες και διαφορετικές πτυχές της Εκστρατείας και της Καταστροφής.
Στο τεύχος γράφουν οι επιμελητές του αφιερώματος Λουκάς Αξελός, Βασίλης Ασημακόπουλος, Λαοκράτης Βάσσης και Δημήτρης Δεληολάνης, και οι Βλάσης Αγτζίδης Κωνσταντίνος Γρίβας, Στέλιος Ελληνιάδης, Bülent Gökay, Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης, Ιωσήφ Κασσεσιάν, Γιώργος Κοντογιώργης, Θεοφάνης Μαλκίδης, Τεχμινέ Μαρντογιάν, Πέτρος Παπαπολυβίου, Σωτήρης Ριζάς, Σπύρος Σακελλαρόπουλος, Γιώργος Σκλαβούνος, Αριστομένης Συγγελάκης, Άγγελος Συρίγος, Δημήτρης Τσιριγώτης, Βασίλης Κ. Φούσκας, Κωνσταντίνος Φωτιάδης και Κώστας Χατζηαντωνίου. Τα σκίτσα των Ελ. Κ. Βενιζέλου, Δ. Γούναρη, βασιλιά Κωνσταντίνου και Ν. Πλαστήρα φιλοτέχνησε η Δήμητρα Κατσαούνη.
Η Τουρκία ποτέ δεν έκρυψε πόσο σημαντική είναι για αυτήν η Λιβύη. Στην αφρικανική χώρα, που περισσότερο από μια δεκαετία κατασπαράζεται από ένα καταστροφικό εμφύλιο πόλεμο, έχει βρει την καλύτερη ευκαιρία για να προωθήσει τα συμφέροντά της. Όπως παραδέχτηκε ο Τούρκος υπουργός των Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, η Λιβύη έχει αναχθεί σε γεωστρατηγικό κέντρο και σημείο αναφοράς για την Τουρκία, αφού με το τουρκο-λιβυκό μνημόνιο που υπέγραψαν οι δύο χώρες της εξασφάλισε ένα έρεισμα ύπαρξης στη Μεσόγειο. Της έδωσε τις ισορροπίες που έψαχνε η Άγκυρα, γιατί δεν είχε σε ποια άλλη χώρα να στηριχτεί.
...Ο υλισμός κι ο λύκος της αναισθησίας μολεύει σιγά σιγά αυτές τις καλές γιορτές μας, που πολύ έμορφα τις παρομοιάζανε οι αρχαίοι πρόγονοί μας με σταθμούς για να ξεκουραζόμαστε στον μονότονο δρόμο της ζωής μας, λέγοντας: «Βίος ανεόρταστος μακρά οδός απανδόκευτος», που θα πη, «Ζωή δίχως γιορτή, είναι σαν τον μακρύ τον δρόμο που δεν έχει πανδοχείο να ξεκουραστής».
Θεοφάνης Μαλκίδης
Λόγος και πράξη Ελληνισμού
Η συνέντευξη στο ραδιοφωνικό σταθμό Μετρόπολις Θεσσαλονίκης Μακεδονίας
Μέρες προ των Χριστουγέννων και πλην της ευχής «Καλά Χριστούγεννα» πολλοί εύχονται γενικότερα «Χρόνια πολλά κι ευτυχισμένα». Προ ημερών εφημερίδα έθεσε το ερώτημα «τι είναι ευτυχία;» σε εννέα γνωστά πρόσωπα. Οι απαντήσεις τους ήσαν ενδιαφέρουσες. Σε μία από αυτές σημειώνεται ότι «φίλοι και οικογένεια είναι πολύ σημαντικοί παράγοντες ευτυχίας, όπως και η αίσθηση ότι η ζωή μας έχει σκοπό και νόημα». Σε άλλη λέγεται πως η ευτυχία «είναι μια στιγμή εναρμόνισης με το σύμπαν…».
Είμαι μυθιστοριογράφος και υποθέτω ότι έχω επινοήσει αυτή την ιστορία. Γράφω «υποθέτω» γιατί παρά το γεγονός ότι την έχω επινοήσει, εξακολουθώ να φαντάζομαι ότι πρέπει να συνέβη κάπου, κάποτε, παραμονές Χριστουγέννων, σε μια μεγάλη πόλη σε εποχή τρομερής παγωνιάς.
Ήταν Χριστούγεννα του 1956, σε ένα υπόγειο, όπου ο Γρηγόρης Αυξεντίου έμελλε να ζήσει τα τελευταία του Χριστούγεννα, προτού περάσει στην αιωνιότητα. Έχοντας ως μόνη του έγνοια τη λευτεριά και την ευδαιμονία της αγαπημένης του πατρίδας είπε:
Χατζηθεοδοσίου Θεοδόσης
Ο Θεοδόσης Χατζηθεοδοσίου γεννήθηκε στους Στύλλους της επαρχίας Αμμοχώστου, στις 4 Αυγούστου 1923. Εντάχθηκε στον αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α με την έναρξή του, μαζί με όλη την οικογένειά του. Στο σπίτι τους συνεδρίαζαν αγωνιστές, φυλαγόταν ο πολυγράφος και εκτυπώνονταν φυλλάδια.
<<......σε προσκυνείν, τον Ήλιον της δικαιοσύνης..... >>
Τις ώρες αυτές, τις χαρμόσυνες, με το ελπιδοφόρο μήνυμα του νεογέννητου Χριστού, σκεφτόμαστε, ευχόμαστε και κυρίως πράττουμε για αυτούς που είναι ασθενείς, που στερούνται την τροφή και τη στέγη, που είναι μόνοι τους,για αυτούς που υπερασπίζονται την Γη, τον Αέρα και τη Θάλασσα του Ελληνισμού, για αυτούς που αδικήθηκαν και συκοφαντήθηκαν και
Μου φτάνει που οι εβδομάδες έχουν Κυριακές...
μου φτάνει που τα χρόνια φυλάνε Χριστούγεννα για το τέλος τους.
Χριστούγεννα, μεγάλη εορτή της Ορθοδοξίας. Εορτάζουμε την γέννηση του ενανθρωπήσαντος Κυρίου. Ο νους μας γυρίζει πολλά χρόνια πίσω στο παρελθόν, στα ξένοιαστα παιδικά χρόνια. Χωρίς φανταχτερά λαμπιόνια και ηλεκτρονικά παιχνίδια με τον ευτραφέστατο Άγιο Βασίλειο. Τίποτα το κοινό ανάμεσα στον πραγματικό Άγιο Βασίλειο, τον λιτοδίαιτο και λιπόσαρκο ασκητή και τον εμπορευματοποιημένο.
Μετά τήν ἀπελευθέρωση τῶν Ἁγίων Σαράντα στίς 6 Δεκεμβρίου 1940, κατά τόν ἑλληνοϊταλικό πόλεμο, τοῦ Λουκόβου στίς 7 καί τοῦ Πικέρασι (Πικέρνι) στίς 8 τοῦ ἴδιου μήνα, ἡ 3η Μεραρχία τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ κινήθηκε βόρεια καί στίς 13 Δεκεμβρίου εἶχε φθάσει δυτικά καί βορειοδυτικά τοῦ Μπόρσι, στήν ἄριστα ὀχυρωμένη γραμμή, ὕψωμα 613 – Μάλι ε Κηπαρόιτ – Μάλι ε Τζόρετ – αὐχένας Κούτσι – Μάλι Ἰτέρας πού ὑπεράσπιζε ἡ ἰταλική μεραρχία Σιένα.
