Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011

ΠΡΟΣΚΟΠΟΙ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ «ΘΥΣΙΑΣ ΜΝΗΜΗ»





















Μία πολύ σημαντική εκδήλωση οργάνωσαν ο Σύλλογος Μικρασιατών Καβάλας «Μνήμη Μικράς Ασίας» και το Σώμα Ελλήνων Προσκόπων - Περιφερειακή Εφορία Καβάλας, αφιερωμένη στους προσκόπους της Μικράς Ασίας, οι οποίοι δολοφονήθηκαν το 1919, στην Κάτω Παναγιά, στα Σώκια, στο Αιδίνι.

Τις δραματικές στιγμές της ιστορίας του Προσκοπισμού, αλλά και της ελληνικής ιστορίας, που εκτυλίχθηκαν στη Μικρά Ασία, μετά την κατάρρευση του μετώπου του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος και την προέλαση των Κεμαλικών δυνάμεων, ξαναθυμήθηκαν οι μεγαλύτεροι και άκουσαν οι νεότεροι, που παρακολούθησαν την εκδήλωση μνήμης για τη θυσία των νεαρών Ελλήνων προσκόπων. Η εκδήλωση ήταν όχι απλά χρήσιμη αλλά επιβεβλημένη για να θυμούνται όλοι ότι κάποιοι έδωσαν την ζωή τους για την πατρίδα

«Ένιωσα έκπληξη όταν ο πρόεδρος του συλλόγου Μικρασιατών, κύριος Ζαχαρόπουλος, μου πρότεινε να κάνουμε μία εκδήλωση αφιερωμένη στη μνήμη των παιδιών αυτών, που ήταν θύματα της ταραγμένης εκείνης περιόδου στη Μικρά Ασία. Οι πρόσκοποι γνωρίζαμε για τη θυσία τους. Ένιωσα, λοιπόν, έκπληξη, γιατί εκτός από τους πρόσκοπους γνώριζαν κι άλλοι. Εκείνη την εποχή οι πρόσκοποι στοχοποιήθηκαν από τους Τούρκους και κυνηγήθηκαν με μανία. Έγιναν στόχος, γιατί ήταν πρόσκοποι! Η θυσία των παιδιών αυτών αναγνωρίστηκε, μετέπειτα, από το ελληνικό κράτος που τίμησε το Σώμα Ελληνικού Προσκοπισμού. Θέλω να ευχαριστήσω τον κύριο Ζαχαρόπουλο και το σύλλογο Μικρασιατών για την τιμητική τους πρόταση και να υποσχεθώ πως θα συνεχίσουμε να προσφέρουμε ανιδιοτελώς στην κοινωνία", είπε, μεταξύ άλλων, ο περιφερειακός έφορος των προσκόπων στην Καβάλα, Δημήτρης Καβούκης, ενώ χαιρετισμό απηύθυνε και ο πρόεδρος του συλλόγου Μικρασιατών Νομού Καβάλας, Μανώλης Ζαχαρόπουλος.

Ο αναπληρωτής περιφερειακός έφορος Καβάλας, Δημήτρης-Διαλεκτός Μεγγίδης αναφέρθηκε «στον Προσκοπισμό στη Μικρά Ασία, στη Θράκη και στην Κωνσταντινούπολη, τονίζοντας τη μεγάλη σημασία και προσφορά των προσκόπων στην κοινωνική και πολιτισμική ζωή, προσφορά την οποία την πλήρωσαν με τη ζωή τους».

Στη συνέχεια ο Φάνης Μαλκίδης, ο οποίος πρότεινε στο Σύλλογο Μικρασιατών την υλοποίηση της εκδήλωσης, μίλησε για τη μαζική σφαγή των προσκόπων στη Μικρά Ασία και συγκεκριμένα στην Κάτω Παναγιά, στα Σώκια και στο Αιδίνι.
«Ως γνωστόν, η Γενοκτονία των Ελλήνων, αποτελεί μία από πιο τις θλιβερές στιγμές της σύγχρονης ελληνικής και παγκόσμιας ιστορίας» είπε ξεκινώντας την κεντρική ομιλία ο κ. Μαλκίδης. «Μία από τις τραγικές για τον ανθρώπινο βίο περίοδο, όπου η ανθρώπινη ζωή έχασε κάθε αξία και εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι απώλεσαν ό,τι πολυτιμότερο είχαν. Μόλις πριν λίγες ημέρες συμπληρώθηκαν 90 χρόνια από τον Ιούνιο του 1919, όταν το οργανωμένο σχέδιο των Νεότουρκων και των Κεμαλικών, υλοποιήθηκε σε ένα ιστορικό χώρο των Ελλήνων της Ιωνίας. Στο Αϊδίνιο. Εκεί τακτικός στρατός και άτακτοι (τσέτες) δολοφόνησαν δύο χιλιάδες Έλληνες της πόλης, αφήνοντας πίσω τους την ολοκληρωτική καταστροφή. Δολοφονίες, λεηλασίες, βιασμοί, καταστροφή κάθε ελληνικής πολιτισμικής παρουσίας. Ανάμεσα στους χιλιάδες Έλληνες που δολοφονήθηκαν τον Ιούνιο του 1919, δολοφονήθηκαν και πρόσκοποι, οι οποίοι συντέλεσαν οι σημαντικά στην παρουσία του Ελληνισμού στην περιοχή».
Ο κ. Μαλκίδης αναφέρθηκε σε ιστορικά καταγεγραμμένα γεγονότα εκείνης της εποχής, ενώ έκανε και προτάσεις. «Στη Μικρά Ασία νέοι άνθρωποι, πρόσκοποι στο Αιδίνιο στα Σώκια, στην Κάτω Παναγιά. Οι πρόσκοποι του Αϊδίνιου είχαν δημιουργήσει δύο προσκοπικές ομάδες, οι οποίες απέμειναν στην πόλη για να υπερασπίσουν τους Έλληνες. Οι πρόσκοποι του Αϊδινίου δολοφονήθηκαν όλοι, μετά από φρικτά βασανιστήρια, από τους Τούρκους. Ανάμεσά στους δολοφόνους και ο αρχηγός των Τούρκων προσκόπων και μετέπειτα πρωθυπουργός στα Σεπτεμβριανά του 1955 όταν εξαφανίστηκε ο Ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης, Αντνάν Μεντερές!
Τον Νίκο Αυγερίδη του έβγαλαν τα μάτια, τον Φιλοκτήτη Αργυράκη τον έγδαραν, τον 19χρονο Μίνωα Βεϊνόγλου τον αποκεφάλισαν με σκουριασμένο μαχαίρι, τους λοιπούς τους λόγχισαν και τους κατακρεούργησαν. Αυτό ήταν το τέλος των 31 νέων προσκόπων που δολοφονήθηκαν από τους νεότουρκους και τους Κεμαλικούς τον Ιούνιο του 1919 στο Αϊδίνιο, το 1921 στα Σώκια και το 1922 στην Κάτω Παναγιά της Μικράς Ασίας.
Αντίστοιχη δολοφονία προσκόπων έγινε και στα Σώκια και στην Κάτω Παναγιά. Ως ένδειξη τιμής προς τους νέους αυτούς ανθρώπους που θυσιάστηκαν, παρότι ο προσκοπισμός ενώνει και δεν είναι μέσο βίας και εκδίκησης, προσκοπικές ομάδες μπορούν να αναλάβουν σχετικές πρωτοβουλίες, αφιερώνοντας κάθε Ιούνιο εκδηλώσεις ανάδειξης του συγκεκριμένου τραγικού συμβάντος. Επίσης, προσκοπικά τμήματα μπορούν να λάβουν ονόματα προσκόπων- θυμάτων της γενοκτονίας για να θυμίζουν στις επόμενες γενιές, τους σημαντικούς αυτούς ανθρώπους, οι οποίοι σε νεαρή ηλικία έχασαν τη ζωή τους, ενώ εκδηλώσεις ονοματοδοσίας μπορούν να πραγματοποιήσουν προσφυγικοί Δήμοι».
Στην εκδήλωση την οποία παρακολούθησαν εκατοντάδες πολίτες και πρόσκοποι της Καβάλας συμμετείχε και η χορωδία του συλλόγου Μικρασιατών Ν. Καβάλας.

Περιοδικό ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ τεύχος 26




Αγαπητοί φίλοι
σας ενημερώνουμε ότι την Πέμπτη κυκλοφορεί στην Αθήνα το νέο μας τεύχος, στο οποίο φιλοξενούμε -μεταξύ άλλων- μια ιδιαίτερη προσέγγιση στο θέμα του χρέους, μια αδημοσίευτη συνομιλία του Κ. Μπλάθρα με τον Νίκο Παπάζογλου, μεταφράσεις ποιημάτων του Τζέφρυ Χιλλ, μια ομιλία του αρχιμανδρίτη Ανανία για την άλωση της Πόλης και πλούσιο σχολιασμό της επικαιρότητας.
Αναλυτικά τα περιεχόμενα του τεύχους μπορείτε να τα δείτε στον ιστότοπό μας:http://www.manifestomag.gr/
Με την ενεργό συμμετοχή όλων μπορούμε να συνδιαμορφώσουμε ένα ανεξάρτητο έντυπο που δεν θα προσβάλλει ούτε την αισθητική μας, ούτε την νοημοσύνη μας. Σε μια περίοδο όπου τα Μ.Μ.Ε. συναγωνίζονται στην αναξιοπιστία και την ευτέλεια, στον έντυπο και ηλεκτρονικό κανιβαλισμό εμείς, επιμένουμε να πιστεύουμε ότι ο Τύπος είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αφήσουμε αμαχητί στους εργολάβους, στους υπαλλήλους τους ή στα τσιράκια τους. Κάποιοι -λίγοι αριθμητικά- παραπονέθηκαν επειδή είμαστε -λένε- κάπως ... θυμωμένοι! Μπορεί να έχουν δίκιο αν και δεν έχουμε λόγους να είμαστε χαζοχαρούμενοι, δηλαδή υποτελείς μιας “λάϊφ στάιλ” ομηρείας. Εάν συμβαίνουν όμορφα πράγματα να τα επισημάνουμε, να τα αναδείξουμε, και να μαθητεύσουμε πλησίον τους. Μέχρι όμως να συμβεί αυτό καλό είναι να μην ξεχνάμε τα αυτονόητα: πρωταρχική δουλειά της σοβαρής δημοσιογραφίας είναι ο έλεγχος της εξουσίας και όχι η διασκέδαση του αναγνώστη. Η “πολιτική ορθότητα” και η “ουδετερότητα” αρμόζει ή σε δειλούς ή σε ανθρώπους χωρίς άποψη. Είναι προφανές, νομίζουμε, ότι δεν θέλουμε να είμαστε τίποτα από τα δυο. Στον χώρο του καλού και του κακού τύπου εμείς διαλέξαμε να είμαστε με τους πρώτους.