Η ιστορική συμβολή του Κωνσταντίνου Φραγγίδη και του Εύξεινου Πόντου Στοκχόλμης στην αναγνώριση της Γενοκτονίας

Θεοφάνης Μαλκίδης

Μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών

Η ιστορική συμβολή του Κωνσταντίνου Φραγγίδη και του Εύξεινου Πόντου Στοκχόλμης στην αναγνώριση της Γενοκτονίας

Οι γνωστές ανά τον πλανήτη δηλώσεις του Υπουργού Παιδείας για τη Γενοκτονία, ανέδειξαν, μεταξύ των άλλων και δύο ζητήματα που από τη μία καταρρίπτουν τη θέση του και από την άλλη ισχυροποιούν την αλήθεια.

Το πρώτο είναι το ψήφισμα της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών (International Association for Genocide Scholars- IAGS), το οποίο το 2007 αναγνώρισε το μαζικό έγκλημα εναντίον των Ελλήνων ως Γενοκτονία. Στο ψήφισμα αυτό, οφείλω να το πω, πρωταγωνιστική θέση είχε η Thea Halo και ο υπογράφων και σε κάποια άλλη στιγμή θα γράψω και θα μιλήσω για αυτό με λεπτομέρειες.

Το άλλο αφορά την αναγνώριση από το Σουηδικό Κοινοβούλιο, της δολοφονίας των προγόνων μας, ως Γενοκτονία. Στην υπόθεση κυρίαρχη θέση κράτησε ο Κωνσταντίνος Φραγγίδης, ο οποίος ως πρόεδρος του Εύξεινου Πόντου Στοκχόλμης, μαζί με σημαντικούς πολιτικούς, όπως ο Hans Linde, o Τάσος Σταφυλίδης, η κουρδικής καταγωγής Gulan Avci, πέτυχε την ιστορικής σημασίας απόφαση της Βουλής της Σουηδίας.

Διατηρώ τις καλύτερες αναμνήσεις από την εξαιρετικής σημασίας πρώτη συνάντηση και εκδήλωση Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων στη Στοκχόλμη, λίγους μήνες πριν την ψηφοφορία του Μαρτίου του 2010. Εκεί μαζί με τον Αρμένιο Vahagn Avedian και τον Ασσύριο Sabri Atman μίλησα για το ζήτημα της Γενοκτονίας. Τότε ο Κωνσταντίνος Φραγγίδης μιλώντας για τη Γενοκτονία και διανέμοντας το βιβλίο μου στην αγγλική γλώσσα για τη Γενοκτονία, έκδοση του Εύξεινου Πόντου Στοκχόλμης, τόνισε ότι η αναγνώριση είναι πολύ κοντά. Δικαιώθηκε όπως δικαιώνεται κάθε πραγματικός αγωνιστής και αληθινός άνθρωπος.

Στην ανακοίνωση του Εύξεινου Πόντου Στοκχόλμης, για τον Υπουργό Παιδείας της Ελλάδας, ανακοίνωση την οποία υπογράφει ο Κωνσταντίνος Φραγγίδης , αναφέρεται τιμητικά το όνομά μου. Ευχαριστώ πολύ τον ιστορικό σύλλογο της πρωτεύουσας της Σουηδίας, όπως ευχαριστώ τον συναγωνιστή Κωνσταντίνος Φραγγίδης για αυτή την βαθιά ηθική του πράξη, για τον καλό του λόγο, για την ανιδιοτελή του προσπάθεια, για τη φιλία του και για την εκτίμησή του στο πρόσωπό μου. Ο Πόντος, ο Ελληνισμός, οι ψυχές των προγόνων μας του οφείλουν πολλά.

Εύξεινος Πόντος Στοκχόλμης

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ:

ΤΟ ΣΟΥΗΔΙΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ΣΕ ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΣΤΙΣ 11 ΜΑΡΤΙΟΥ ΤΟΥ 2010

Ο Εύξεινος Πόντος Στοκχόλμης έχει επιλέξει στις τρεις δεκαετίες πολιτιστικής δράσης στην Σουηδία να μην απαντάει σε σχόλια Ελλήνων πολιτικών για τον απλό λόγο ότι εμείς διαχρονικά είμαστε πολιτικά και κομματικά ανεξάρτητοι και για αυτόν ακριβώς τον λόγο ήμασταν και μόνοι στον αγώνα που δώσαμε πάνω από δέκα χρόνια για να περάσουμε την αναγνώριση της Γενοκτονίας ως νόμο στο σουηδικό κοινοβούλιο.

Βρισκόμαστε σήμερα σε μια συγκυρία όπου η πατρίδα μας έχει φτάσει στην απόλυτη πολιτιστική κρίση όπου ο κάθε τυχάρπαστος πολιτικός μπορεί να βγαίνει και να ξεστομίζει ότι θέλει χωρίς να υπάρχουν συνέπειες. Ένα τεκμηριωμένο ιστορικό γεγονός, από τα πιο μελανά τμήματα της παγκόσμιας ιστορίας, έρχεται και αμφισβητείται από τον ίδιο τον υπουργό παιδείας της πατρίδας μας και η οικουμενική αντίδραση τον Ποντίων Ελλήνων και όχι μόνο να θεωρείται ως λαϊκισμός. Αυτό το γεγονός δεν πρόκειται να το αφήσουμε να περάσει έτσι γιατί και η υπομονή μας έχει και τα όρια τις.

Η επιστημονική τεκμηρίωση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και όλων των υπολοίπων χριστιανικών λαών της Ανατολής έχει ήδη γίνει κύριε υπουργέ. Δεν χρειάζεται να μας το τεκμηριώσετε εσείς ως δημοσιογράφος. Αν εννοείτε τεκμηρίωση από ιστορικούς όπως κάποια Ρεπούση τότε ευχαριστούμε δεν θα πάρουμε. Έχουμε πιο μεγάλα κεφάλια εμείς. 

Έχουμε τον Θεοφάνη Μαλκίδη, τον Κώστα Φωτιάδη, τον Vahagn Avedian και χιλιάδες άλλους. Ιστορικοί παγκόσμιας εμβέλειας σε θέματα Γενοκτονίας. Έχουμε την απόφαση του σουηδικού κοινοβουλίου από την 11 Μαρτίου 2010 που με επιστημονικά τεκμηριωμένα στοιχεία του Υπουργείου Εξωτερικών της Σουηδίας αναγνωρίζει την Γενοκτονία. Έχουμε την αναγνώριση της IAGS όπου οι διεθνούς αναγνωρισμένοι ιστορικοί σε θέματα γενοκτονιών έχουν τεκμηριώσει την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. Όλα τα υπόλοιπα είναι για λαϊκή κατανάλωση και τίποτα άλλο.

Δεν πρόκειται ποτέ να καταλάβεις τι εστί Γενοκτονία των προγόνων μας γιατί απλά δεν έχεις τις γνώσεις ούτε το κύρος ως προσωπικότητα. Αλλά επειδή είσαι υπουργός παιδείας είσαι υποχρεωμένος να συμμορφωθείς με τους νόμους της πατρίδας μας και την ιστορική αλήθεια. Αν όχι, τότε το μόνο που απομένει είναι να παραιτηθείς.

Είναι ντροπή σου και των ομοϊδεατών σου να κατηγορείτε έναν μεγάλο κομμάτι του Ελληνικού λαού ότι λαϊκίζουμε. Ντροπή σου που ξεστομίζεις τέτοιες κουβέντες για τον Ποντιακό Ελληνισμό που πλήρωσε με αίμα για να μπορείς εσύ να κοιμάσαι στα έδρανα της βουλής. Δεν σε επιτρέπουμε να μιλάς για την Γενοκτονία των προγόνων μας. Η ιστορική αλήθεια είναι γεγονός και δεν χρειαζόμαστε την συμπόνια σας. Εμείς ζούμε σχεδόν 100 χρόνια με τον πόνο των προγόνων μας, τον έχουμε μέσα στην ψυχή μας και δεν επιτρέπουμε κανέναν να παίζει πολιτικά παιχνίδια πάνω σε αυτόν.

Ο ιστορικός σύλλογος μας δεν σε επιτρέπει να λερώνεις με τα λεγόμενα σου την μνήμη των προγόνων μας. Εμείς είμαστε εδώ, όπως και όλοι οι Ποντιακοί οργανισμοί σε όλο τον κόσμο, να κρατάμε ζωντανό τον πολιτισμό μας και δεν θα αφήσουμε ούτε εσένα ούτε κανέναν άλλο να διαστρεβλώσει την ιστορία μας.

Για το διοικητικό συμβούλιο,

Κωνσταντίνος Φραγγίδης,

Πρόεδρος

Οι ΥΕΝΕΔ του 2015 και το ζήτημα της Γενοκτονίας

Θεοφάνης Μαλκίδης,

Μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη Γενοκτονιών, πρωτοστατώντας για την αναγνώριση από αυτήν, της Γενοκτονίας των Ελλήνων το 2007.

Οι ΥΕΝΕΔ του 2015 και το ζήτημα της Γενοκτονίας

Ο Σμυρνιός και διασωθέντας της Γενοκτονίας Νομπελίστας ποιητής μας Γιώργος Σεφέρης, λέει στο μεγάλης αξίας μήνυμά του κατά της χούντας το 1969, πως “είμαι ένας άνθρωπος χωρὶς κανένα απολύτως πολιτικὸ δεσμὸ και, μπορώ να το πω, μιλώ χωρὶς φόβο και χωρὶς πάθος”.

Τα παραπάνω λόγια τα ακολούθησα και τα ακολουθώ, και συν Θεώ έτσι πορεύομαι στη ζωή μου.

Αυτονόητο είναι βεβαίως ότι η στάση αυτή έχει μεγάλο και πολυποίκιλο κόστος, ωστόσο η ανθρώπινη  φύση μου,   επιβιώνει, σε αντίθεση με πολλούς και πολλές που την έχουν παραδώσει προ πολλού.

Για το ζήτημα της Γενοκτονίας έχω μιλήσει, προσκεκλημένος ξένων και ελληνικών θεσμών σχεδόν σε όλον τον κόσμο. Διατηρώ ισχυρές και δυνατές μνήμες, για παράδειγμα, από τις προσκλήσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας της Αρμενίας και της Αρμενικής Ακαδημίας Επιστημών, των Οργανώσεων των Ελλήνων στις ΗΠΑ, στον Καναδά, την Αυστραλία, τη Σουηδία, τη Γερμανία, στη Ρωσία και  αλλού, για να μιλήσω για το  ιερό και μεγάλο αυτό ζήτημα.

Ωστόσο έχει εντυπωσιακό ενδιαφέρον στην Ελλάδα το οξύμωρο σχήμα σιωπή- φλυαρία, που είτε δε λέει τίποτα, είτε μιλά με ψεύδη και χυδαία προπαγάνδα.

Επιπλέον το τελευταίο διάστημα , ειδικά μετά τις δηλώσεις Φίλη για τη Γενοκτονία, βίωσα,  με εξαίρεση λίγα μέσα ενημέρωσης της περιφέρειας,   για ακόμη μία αφορά έναν αποκλεισμό στη χώρα μου, τον οποίο δεν έχω ζήσει πουθενά αλλού. Μέσα σε λίγες ώρες και ενώ είχα μετά από δική τους επικοινωνία, πρόσκληση για να μιλήσω σε πανελλαδικούς  τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς, ελάχιστα λεπτά πριν με ενημέρωναν “αρμοδίως” ότι δεν θα γινόταν εφικτή η συνέντευξη για “τεχνικούς λόγους”. ΥΕΝΕΔ δηλαδή το 2015!

Γνωρίζω τι συμβαίνει και από που εκπορεύεται. Το έζησα και το ζω τόσο στην Ελλάδα , όσο και στο εξωτερικό, όταν αντιμετώπισα και αντιμετωπίζω πολλές δυσκολίες όταν μιλώ  για τη Γενοκτονία. Παρόλα αυτά όμως θα συνεχίσω να το πράττω αναλογιζόμενος το μοναδικό, για μένα, χρέος μου.

Παρόλα  τα εμπόδια του φασιστικού καθεστώτος του θύτη Τουρκία,  τα στεφάνια στον Μουσταφά Κεμάλ από τον Παπανδρέου και τον Καραμανλή, τις δηλώσεις του Φίλη και άλλων,  τους υπονομευτές και τις γιάφκες των κομμάτων τους στην Ελλάδα,  τις ΥΕΝΕΔ του 2015, κανείς και τίποτα δεν μπορεί να καλύψει το ιερό ζήτημα της Γενοκτονίας. Η νίκη θα είναι των προγόνων μας, δική μας και των απογόνων μας. 

Η θλίψη της συνεχιζόμενης άρνησης της Γενοκτονίας

Θεοφάνης Μαλκίδης

Μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών

Η θλίψη της συνεχιζόμενης άρνησης της Γενοκτονίας

1. Η άρνηση και η υπονόμευση του εγκλήματος και το έγκλημα της άρνησης και της υπονόμευσης

Σου προξενεί θλίψη η στάση της επίσημης Ελλάδας για το ζήτημα της Γενοκτονίας και μαζί απογοήτευση και αποστροφή, αφού για δεκάδες πλέον χρόνια η υπονόμευση, η εχθρική στάση και το τελευταίο διάστημα και η ΑΡΝΗΣΗ χαρακτηρίζει τον πολιτικό κόσμο. 

Έτσι είχαμε τους λάτρεις του φασίστα και ρατσιστή Μουσταφά Κεμάλ, δασκάλου του Χίτλερ και των Ναζί, στον οποίο κατέθεσαν στεφάνια ο Έλληνας πρωθυπουργός και ο υπουργός Εξωτερικών(!), ενώ το τελευταίο χρονικό διάστημα η πολιτική αυτή έλαβε και άλλες μορφές, με κυρίαρχη την άρνηση. Ο Υπουργός Παιδείας (!) της Ελλάδας- θυμίζουμε το άρθρο 16 του Συντάγματος για το ρόλο της παιδείας- αποτελεί τον πρωταγωνιστή της άρνησης μιλώντας για εθνοκαθάρση και όχι για Γενοκτονία, αναφέροντας μάλιστα και επιστημονικές απόψεις που υποστηρίζουν τη θέση του.

Σε ότι αφορά λοιπόν το ζήτημα της Γενοκτονίας των Ελλήνων, δηλαδή των ανθρώπων μας, θα αναφέρω τρεις μόνο θέσεις που καταρρίπτουν τον ισχυρισμό της άρνησης. Η πρώτη είναι η επιστημονική τεκμηρίωση του όρου Γενοκτονία και του Ολοκαυτώματος από τον Ραφαήλ Λέμκιν, ο οποίος για να εισάγει τον σχετικό ζήτημα στον ΟΗΕ, αναφέρθηκε στην Γενοκτονία των Αρμενίων και των Ελλήνων. Εκεί βασίστηκε και το κυρίαρχο κείμενο στη διεθνή σκηνή που είναι η Σύμβαση για την πρόληψη και την καταστολή του εγκλήματος της Γενοκτονίας που ψηφίστηκε και υιοθετήθηκε από τον ΟΗΕ το 1948. (New York Times 5 Ιανουαρίου 1947)

Η δεύτερη είναι το ψήφισμα της Ένωσής μας, της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών, η οποία τέτοιες ημέρες το 2007 αναγνώρισε ως Γενοκτονία το μαζικό έγκλημα εναντίον των προγόνων μας (Το ψήφισμα βρίσκεται στο τέλος του κειμένου). Θυμίζουμε ότι όλοι οι πρόεδροι της Ένωσης έστειλαν πρόσφατα επιστολή στο Γερμανικό κοινοβούλιο για να αναγνωρίσει και αυτό με τη σειρά του το έγκλημα εναντίον των Ελλήνων ως Γενοκτονία (http://malkidis.blogspot.gr/2015/10/blog-post_14.html )

Και η τρίτη είναι οι αναφορές στο βιβλίο μου για τη Γενοκτονία των Ελλήνων, το οποίο έχει μεταφρασθεί στην αρμενική, αγγλική, ρωσική, ισπανική, γαλλική, ιταλική και ρουμανική γλώσσα, που καταγράφονται στο κεφάλαιο για το διεθνές πλαίσιο της Γενοκτονίας τα εξής: “Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ιδρύει το 1992 τη θέση του ύπατου αρμοστή για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ο οποίος ασκεί τα καθήκοντά του στο Πλαίσιο του Χάρτη του ΟΗΕ, της Παγκόσμιας Διακήρυξης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άλλων διεθνών οργάνων ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το Συμβούλιο Ασφαλείας ιδρύει το ίδιο έτος διεθνές δικαστήριο «με μόνο σκοπό να δικάσει άτομα που θεωρούνται υπεύθυνα σοβαρών παραβιάσεων του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου που διαπράχθηκαν στο έδαφος της πρώην Γιουγκοσλαβίας».

Η δικαιοδοσία του Δικαστηρίου αφορά εγκλήματα πολέμου, γενοκτονίας, κατά της ανθρωπότητας και εχθροπραξιών, αποτελείται από 18 δικαστές με θητεία εννέα ετών και έχει έδρα τη Χάγη.

Με τον πόλεμο στην πρώην Γιουγκοσλαβία αναδείχθηκε το ζήτημα της «εθνοκάθαρσης», την απομόνωση δηλαδή καθορισμένης περιοχής από εθνική ή εθνοτική ομάδα χωρίς να αφεθούν ίχνη, εθνοκάθαρση την οποία ο ΟΗΕ αποδέχθηκε ως σχέδιο Γενοκτονίας. Τα μέτρα εθνοκάθαρσης είναι τα εξής: 1.Διοικητικά και γραφειοκρατικά (επεμβάσεις στις νόμιμες αιρετές αρχές, απομάκρυνση από τους δημόσιους οργανισμούς τα μέλη της παθούσας ομάδας, διακρίσεις στην διανομή ανθρωπιστικών αγαθών και δικαιωμάτων). 2.Άλλα μη βίαια μέτρα (καθοδηγούμενες αρνητικές αναφορές στα μέσα ενημέρωσης, δημόσια αναφορά σε πολίτες με την εθνική/εθνοτική τους ιδιότητα, ανώνυμες απειλές κατά της ζωής των μελών της παθούσας ομάδας). 3. Μέτρα τρομοκρατίας (μεθοδευμένες μεμονωμένες πράξεις, βιασμοί ληστείες, μαζικές μετακινήσεις των μελών της παθούσας ομάδας, που εκτελούνται από τα Σώματα Ασφαλείας και μένουν ατιμώρητες ή τιμωρούνται με συμβολικές ποινές ). 4. Στρατιωτικά μέτρα (δολοφονίες των ηγετών της παθούσας ομάδας, πολιτικοί, αιρετοί, υπάλληλοι, δημοσιογράφοι, εκπαιδευτικοί, αρπαγή ομήρων και χρησιμοποίησή τους ως ανθρώπινες ασπίδες). (Βλ. Γενική Συνέλευση ΟΗΕ (47/121- 18/12/1992, παρ.9, http://www.malkidis.blogspot.gr/2015/03/blog-post_16.html )

2. Η χαρά της αναγνώρισης

Είναι πράγματι ασύλληπτο να είναι αρνητής της Γενοκτονίας ο Υπουργός Παιδείας της Ελλάδας με υπεκφυγές και τεχνάσματα, με δήθεν επιστημονικά κριτήρια από ιστορικούς (; ) και άλλους “σχετικούς” επιστήμονες, να προσπαθεί να προβάλλει την άρνηση ως διαφορετική άποψη και μάλιστα ως επιστημονική θέση (!). Είναι λοιπόν ανώφελο να προσπαθούμε να αποδείξουμε εδώ τη Γενοκτονία, στον τόπο αυτό που παρότι ζούμε τον νοσταλγούμε, όπως γράφει ο ξεριζωμένος Μικρασιάτης Γιώργος Σεφέρης. Θα συνεχίσουμε να προσπαθούμε και να αγωνιζόμαστε για το δίκαιο αίτημα της αναγνώρισης, από την Αρμενία και τη Σουηδία, μέχρι τη Γερμανία, τις ΗΠΑ, τον Καναδά και την Αυστραλία.

Θα συνεχίσουμε με τους συναγωνιστές στο εξωτερικό, έχοντας πάντα δίπλα μας τις ψυχές των προγόνων μας. Μας αρκούν!

Δείτε την τοποθέτηση του Θ. Μαλκίδη, στο κεντρικό δελτίο της  Δέλτα Τηλεόρασης,  για το ζήτημα της άρνησης της Γενοκτονίας.



Ακούστε τη συνέντευξη του Θ. Μαλκίδη στο ραδιοφωνικό σταθμό Μάξιμουμ για την άρνηση του Υπουργού Παιδείας στο ζήτημα της Γενοκτονίας

Θ.ΜΑΛΚΙΔΗΣ 04-11-15 by Maximum Maximumfm on Mixcloud

Το πλήρες κείμενο του ψηφίσματος της IAGS έχει ως εξής: 

«ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ΌΤΙ η άρνηση της γενοκτονίας αναγνωρίζεται ευρέως ως τελικό στάδιο της γενοκτονίας, που φυλάσσει την ατιμωρησία για τους δράστες της γενοκτονίας, και προετοιμάζει το έδαφος για τις μελλοντικές γενοκτονίες 

 ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ΌΤΙ η γενοκτονία ενάντια στους χριστιανικούς πληθυσμούς από το οθωμανικό κράτος κατά τη διάρκεια και μετά από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο απεικονίζεται συνήθως ως γενοκτονία ενάντια σε Αρμενίους μόνο, με μερική μόνο αναγνώριση των ποιοτικά παρόμοιων γενοκτονιών ενάντια σε άλλες χριστιανικές μειονότητες της οθωμανικής αυτοκρατορίας 

 ΕΙΝΑΙ πεποίθηση της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών ότι η οθωμανική εκστρατεία ενάντια στις χριστιανικές μειονότητες της αυτοκρατορίας μεταξύ 1914 και 1923 αποτέλεσε μια γενοκτονία ενάντια σε Αρμένιους, Ασσύριους και Έλληνες. 

Η Διεθνής Ένωση Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών ζητά από την κυβέρνηση της Τουρκίας να αναγνωρίσει τις γενοκτονίες ενάντια σε αυτούς τους πληθυσμούς, να ζητήσει μια επίσημη συγγνώμη, και για να λάβει άμεσα και σημαντικά μέτρα προς την αποκατάσταση».

Ο Ιωάννης Καποδίστριας ως πρότυπο σημερινού ηγέτη

Θεοφάνης Μαλκίδης

Ο Ιωάννης Καποδίστριας ως πρότυπο σημερινού ηγέτη

Απόσπασμα της ομιλίας στην εκδήλωση παρουσίασης του ντοκιμαντέρ της Ενωμένης Ρωμηοσύνης και της Αχελώος TV για τον Καποδίστρια, που έγινε στο Δήμο της Ηρωικής πόλης της Νάουσας.

Σχολεία και αληθινή παιδεία, άμυνα και εθνική ανεξαρτησία, οικονομική και νομισματική αυτοτέλεια, αγροτική ανασυγκρότηση και παραγωγή, πολεοδομική αναγέννηση, κοινωνική πολιτική και πρόνοια, σύγκρουση με τα συμφέροντα, κυβέρνηση των πολλών, είναι μερικά από τα σημεία που κάθε κόμμα στην Ελλάδα σήμερα, έχει στο πρόγραμμά του, προκειμένου να κλέψει τη ψήφο από όσους ακόμη ψηφίζουν. Είναι βεβαίως γνωστό πόσα αυτά έχουν πράξει τα μη – κόμματα που υποτίθεται ότι κυβερνούν, ή καλύτερα αυτά που κατέχουν το χρεοκοπημένο κράτος.

Σε όλα όμως τα παραπάνω όμως αλλά και σε πολλά άλλα, ο διπλωμάτης, ο πολιτικός, ο άνθρωπος, ο Έλληνας, ο χριστιανός Καποδίστριας, μέσα στο μικρό χρονικό διάστημα που ΚΥΒΕΡΝΗΣΕ, κατόρθωσε να δώσει σάρκα και οστά και να περάσει στον εξαθλιωμένο, φτωχό  και προδομένο λαό, ελπίδα και δύναμη. Κατόρθωσε μέσα από τα ερείπια της επόμενης μέρας της αντίστασης των Ελλήνων και των Ελληνίδων στην μακραίωνη και σκληρή σκλαβιά, να περιθάλψει ορφανά και να δημιουργήσει σύγχρονο στρατό, να φτιάξει πόλεις και να δώσει το όραμα της διατροφικής αυτάρκειας, να ανασυντάξει την οικονομία και να εκπαιδεύσει μελλοντικούς Έλληνες και χριστιανούς.

Για τον Καποδίστρια θα μπορούσε κάποιος να αναφερθεί σε  εκατοντάδες άλλες συνιστώσες του έργου του. Και οπωσδήποτε να κάνει δημοσίως αλλά και στο εσωτερικό του το βασικό ερώτημα, πως θα ήταν η Ελλάδα εάν δεν δολοφονούνταν ο Καποδίστριας. Σε όλους τους τομείς και σε όλα τα πεδία. Η σημερινή πτωχευμένη πατρίδα, ο τόπος μας από την ηρωική πόλη της Νάουσας, μέχρι τον κάθε ελληνικό τόπο που τον νοσταλγούμε γιατί δεν είναι τόπος, όπως γράφει ο Γιώργος Σεφέρης, αναζητά τον ηγέτη ή τους ηγέτες που θα έχουν πρότυπο τον Καποδίστρια. Που δε θα λένε μόνο την αλήθεια, αλλά θα είναι η αλήθεια. Όπως αληθινό  ήταν και παραμένει,  το πρότυπο ηγέτη, του πρώτου και μοναδικού στην ιστορία μας  Κυβερνήτη   Ιωάννη Καποδίστρια.