Θεοφάνης Μαλκίδης
Η επίλυση του Τουρκικού προβλήματος
Οι (συνεχείς) πρωτοβουλίες της Τουρκίας για τη Θράκη- και προφανώς και για το Αιγαίο και την Κύπρο- (αιτήματα για θρησκευτικές ελευθερίες, απαιτήσεις για διδασκαλία στην τουρκική γλώσσα, κινήσεις ψευτομουφτήδων και “συμβουλευτικών επιτροπών”, επενδύσεις, κ.ά ), οι δηλώσεις και πριν από την πανδημία οι προκλητικές επισκέψεις του Ερντογάν και των Τούρκων υπουργών, βουλευτών και άλλων παραγόντων, επιβεβαιώνουν για ακόμη μία φορά την πολιτική της γειτονικής χώρας για την ελληνική Θράκη. Μάλιστα αν αυτό συνδυαστεί και με το γεγονός ένας σημαντικός κλάδος κρατικών και παρακρατικών δομών της τουρκικής πολιτικής έχει σαν στόχο τη Θράκη, τότε οι παρακάτω επισημάνσεις αποκτούν πρακτικό και ουσιαστικό πλέον περιεχόμενο.
1. Είναι γεγονός ότι μέχρι σήμερα η τουρκική πρακτική
για την ελληνική Θράκη έχει περάσει κάθε διπλωματική, πόσο μάλλον την “ηθική”
οδό και κινείται σε παρακρατικές λεωφόρους. Στο πρόσφατο παρελθόν η οργάνωση
«Εργκενεγκόν» και οι μέχρι τώρα αποκαλύψεις για τη δραστηριότητά της, είχαν επιβεβαιώσει ότι οι δομές του τουρκικού
μηχανισμού, κράτος, στρατός, παρακράτος, λειτουργούν σε πλήρη αρμονία και καθολική συνεργασία έχοντας
σαν στόχους όχι μόνο μέσα στην τουρκική επικράτεια, αλλά και εκτός. Μάλιστα η Θράκη αποτελεί έναν στρατηγικό
στόχο, μία κεντρική επιλογή με διακριτές και ουσιαστικές στοχεύσεις. Εναντίον
προσώπων που αποκαλύπτουν τη δράση του τουρκικού επεκτατισμού και
εθνικισμού στη Θράκη. Τα έγγραφα που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας για την
παρακολούθηση Ελλήνων πολιτών της Θράκης από την Τουρκία είναι διαφωτιστικά….
Παράλληλα θεσμοί που απολαμβάνουν τη στήριξη αυτού
του κύκλου εθνικιστικών πράξεων,
αποτελούν κέντρα έκνομων ενεργειών που
αμφισβητούν και υποσκάπτουν την ακεραιότητα και κυριαρχία της Ελλάδας. Και
αυτές οι διαπιστώσεις αποτελούν την αρχή μόνο ενός παγόβουνου που το λιώσιμό
του θα αποκαλύψει και άλλες πράξεις που αναιρούν τις διακηρύξεις για ειρηνική
συμβίωση και προετοιμάζουν ένταση και διαρκή πολιτική και στρατιωτική κρίση.
2. Η Τουρκία προσπαθεί εδώ και χρόνια να αμφισβητήσει την ύπαρξη και άλλων συνιστωσών μέσα στους κόλπους των μουσουλμάνων, τόσο θρησκευτικά όσο και εθνοτικά. Για αυτήν υπάρχουν μόνο σουνίτες και μόνο Τούρκοι, υπάρχει μόνο “τουρκική μειονότητα”. Μάλιστα με ενέργειές της προσπαθεί να επιβάλλει αυτήν την ρατσιστική και εθνικιστική πραγματικότητα.
Είναι προφανές ότι η τουρκική πολιτική προσπαθεί να
υπονομεύσει κάθε προσπάθεια διαφορετικότητας μέσα στους μουσουλμάνους,
τρομοκρατώντας με κάθε τρόπο τις προσπάθειες των Πομάκων (και των Τσιγγάνων)
για ανάκτηση της ταυτότητάς τους και απεμπλοκής από τους τουρκικούς εθνικιστικούς
μηχανισμούς. Μάλιστα σε κάθε ευκαιρία γίνεται αναφορά από καθεστωτικούς
παράγοντες από την Τουρκία, από τους ψευδομουφτήδες, στη μία και ενιαία μειονότητα, δηλαδή την
«τουρκική» και στον αγώνα που πρέπει να συνεχιστεί ώστε «να γίνει η δυτική
Θράκη τουρκική!»
3. Η συνεχή υπονόμευση και αμφισβήτηση με κάθε μέσο της ελληνικής κυριαρχίας στην ελληνική Θράκη, γιατί περί αυτού πρόκειται για όσους δεν έχουν κατανοήσει το μέγεθος του ζητήματος και αυτή η επισήμανση γίνεται πλέον και με αποδείξεις, αποκτά υπερτουρκικό χαρακτήρα και μορφή. Οι εντεινόμενες εσχάτως κινήσεις από την Αλβανία και τα Σκόπια που μιλούν και πράττουν για μειονότητες που καταπιέζονται, περιουσίες και ιθαγένειες που πρέπει να αποδοθούν, για προσφυγές σε διεθνή δικαστήρια ακόμη και για γενοκτονίες, αποτελούν μέρος ενός γνωστού σχεδίου που ήδη εξυφαίνεται εδώ και δεκαετίες στη Θράκη από την Τουρκία. Μάλιστα τα συγκοινωνούντα αυτά δοχεία αποδεικνύουν τη συνεχή επικοινωνία τους είτε με ανταλλαγές επισκέψεων και συναντήσεων (π.χ από τα Σκόπια στα κατεχόμενα) ή ακόμη και με κοινές πρωτοβουλίες που έχουν κοινό στόχο (π.χ εκδήλωση σε αίθουσα του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου «Τούρκων» και «Μακεδόνων»).
4. Έχουμε πολλές φορές αναφερθεί για την νέα μορφή εθνικιστικής πολιτικής της Τουρκίας στη Θράκη: την οικονομία. Με δεδομένη λοιπόν την κατάσταση στην Ελλάδα και ιδιαιτέρως στην Θράκη, οι τουρκικές επενδύσεις και σχετικές οικονομικές επενδύσεις αυξάνονται και εντείνονται με ό,τι αυτό σημαίνει.
Το συμπέρασμα: Η Τουρκία αναπτύσσει για δεκαετίες ένα μηχανισμό αμφισβήτησης της εθνικής κυριαρχίας, της ελληνικής παρουσίας στη Θράκη Θράκη, ένα μηχανισμό (ανα)παραγωγής τουρκικού εθνικισμού και επεκτατισμού στην ελληνική επικράτεια με πολιτικές, οικονομικές, εκπαιδευτικές και άλλες συνιστώσες.
Η κατάσταση στη Θράκη με βάση την τουρκική πολιτική είναι
μία πραγματικότητα, που δεν είναι άλλη από την ύπαρξη του τουρκικού
προβλήματος. Του μοναδικού στην περιοχή, η επίλυση του οποίου είναι η προϋπόθεση για την ειρήνη και τη σταθερότητα στην Ελλάδα
και την περιοχή της.
