Για τον Ελληνισμό

 

Θεοφάνης Μαλκίδης 

Για τον Ελληνισμό.

Η συνέντευξη στο ραδιοφωνικό σταθμό Παραπολιτικά

 

ΤΟ ΕΠΙΦΟΒΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΕΜΠΛΟΚΗΣ ΣΤΟΝ ΕΦΙΑΛΤΗ ΕΝΟΣ ΠΟΛΕΜΟΥ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΗΣΕ

 

Νίκος Σίμος 

Όπως στο προηγούμενο σημείωμα έγραψα πλησιάζουν επικίνδυνα στη «γειτονιά» μας οι φλόγες ενός καταστροφικού πολέμου που απειλεί να τυλίξει ολόκληρη τη Μέση Ανατολή αλλά και την ευρύτερη περιοχή στον οποίο κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει και το πυρηνικό χτύπημα μια και το Ισραήλ κατέχει πυρηνικές κεφαλές και το καθεστώς Νετανιάχου είναι ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΑΚΡΑΙΟ ΚΑΙ ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ .

4 Οκτωβρίου 1941: Η σφαγή των Ελλήνων από τους Βούλγαρους κατακτητές στους Φιλίππους

 

4 Οκτωβρίου 1941: Η σφαγή των Ελλήνων από τους Βούλγαρους κατακτητές στους Φιλίππους

 83 χρόνια συμπληρώνονται  από την ημέρα που οι Βούλγαροι κατακτητές εκτέλεσαν 25 κατοίκους του οικισμού των Φιλίππων, στο πλαίσιο του σχεδίου τους για την επιβολή της εξουσίας τους σε μια περιοχή που διεκδικούσαν για πολλά χρόνια. Η σφαγή ξεκίνησε στις 4 Οκτωβρίου του 1941, ολοκληρώθηκε στις 6 Οκτωβρίου και άφησε -όπως ήταν φυσικό- ανεξίτηλα σημάδια στην μνήμη των κατοίκων των Φιλίππων.

Τουρκικά στο περιστύλιο της ελληνικής Βουλής επέλεξε να μιλήσει ο Οζγκιούρ Φερχάτ της Νέας Αριστεράς! Να μας πει σε ποιους ακριβώς απευθύνεται ο βουλευτής που πληρώνεται από τους Έλληνες...

 

Σε μια ακόμη προκλητική κίνηση προχώρησε ο Οζγκιούρ Φερχάτ, ο βουλευτής που αποχώρησε από τον ΣΥΡΙΖΑ για να προσχωρήσει στη Νέα Αριστερά.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο συγκεκριμένος διαφημίζει την επιλογή του να προωθεί την προπαγάνδα και τα συμφέροντα της Άγκυρας, αν και βουλευτής του ελληνικού κοινοβουλίου.

Η μοναξιά του Εθνομάρτυρος

 

Η απόφαση να θυσιασθεί κάποιος για το Έθνος – να γίνει δηλαδή Εθνομάρτυρας – δεν είναι καθόλου εύκολη. Απαιτεί πολύ καλή πνευματική κατάσταση, προκειμένου να μην προδώσει τα ιδανικά του και, χάριν αυτών, να είναι αποφασισμένος να θυσιάσει τα πάντα. Υπήρξαν περιπτώσεις Εθνομαρτύρων, που θυσιάστηκαν, χωρίς να γίνουν αντιληπτοί από τους άλλους Έλληνες. Πολλές φορές, και το μαρτύριό τους φάνταζε τόσο σκληρό, τόσο αδιαπέραστο, ώστε να μην έχουν οι άλλοι το σθένος να τους συμπαρασταθούν. Γι’ αυτό, στάθηκαν μόνοι τους, εμπρός στον θάνατο. Παρ΄ όλα αυτά, κατόρθωσαν με την βοήθεια του Θεού να πέσουν ηρωικά.

Το παρακάτω ποίημα αφορά μία τέτοια περίπτωση Εθνομάρτυρος. Δεν αναφέρεται το όνομά του, ο χρόνος και ο ακριβής τόπος, όπου βρέθηκε, καθώς δεν έχουν και σημασία εμπρός στο μήνυμα, που το ποίημα αυτό φέρει.

Ο δικός μου Μιχάλης

 

Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης έφυγε...

Δεν μπορούμε να το πιστέψουμε...

Φαντάζομαι τη χαρά του Περικλή Ροδάκη, του Νίκου Ψυρούκη, του Σάββα Παύλου, του Θεόφιλου Γεωργιάδη, του Ηλία Ευαγγελίδη, του Παύλου Τουμανίδη και των άλλων συντρόφων μας που έφυγαν νωρίς, να του στήνουν υποδοχή... ζήλια με πιάνει… να μπορούσα να αφουγκραστώ λίγο τις κουβέντες τους...

Ο Μιχάλης έφυγε...

Ο ρεαλισμός του Θουκυδίδη και ο ρεαλισμός του Γεραπετρίτη

Την ώρα που ο τουρκικός επεκτατισμός ουσιαστικά «ομαλοποιείται» σε ΕΕ και ΗΠΑ.

Οι μετανάστες πάνε ή δεν πάνε φαντάροι;

    ΄Η πάνε μόνο οι Έλληνες; Γιατί αν συμβαίνει το δεύτερο, τότε μια μειοψηφία, οι μετανάστες που εισήλθαν παράνομα και εν συνεχεία  νομιμοποιήθηκαν, καταργούν την ισότητα μεταξύ των πολιτών, αλλά και το ίδιο το δημοκρατικό μας πολίτευμα, αφού θεμέλιό του είναι η ισότητα, η τυπική έστω, που όμως παρέχει την δυνατότητα και το δικαίωμα να διεκδικήσει κάποιος και την ουσιαστική.

Κώστας Βάρναλης (26 Φεβρουαρίου 1884 – 16 Δεκεμβρίου 1974)

 

Δε λυγάνε τα ξεράδια

και πονάνε τα ρημάδια!

Κούτσα μια και κούτσα δυο

της ζωής το ρημαδιό!

Μεροδούλι, ξενοδούλι!

Δέρναν ούλοι: αφέντες, δούλοι·

ούλοι: δούλοι, αφεντικό

και μ’ αφήναν νηστικό.

Τα παιδιά, τα καλοπαίδια,

παραβγαίνανε στην παίδεια

με κοτρόνια στα ψαχνά,

φούχτες μύγα στ’ αχαμνά!

Ανωχώρι, Κατωχώρι,

ανηφόρι, κατηφόρι

και με κάμα και βροχή,

ώσπου μου ’βγαινε η ψυχή.

Είκοσι χρονώ γομάρι

σήκωσα όλο το νταμάρι

κι έχτισα, στην εμπασιά

του χωριού, την εκκλησιά.

Και ζευγάρι με το βόδι

(άλλο μπόι κι άλλο πόδι)

όργωνα στα ρέματα

τ’ αφεντός τα στρέμματα.

Και στον πόλεμ’ «όλα για όλα»

κουβαλούσα πολυβόλα

να σκοτώνονται οι λαοί

για τ’ αφέντη το φαΐ.

Και γι’ αυτόνε τον ερίφη

εκουβάλησα τη νύφη

και την προίκα της βουνό,

την τιμή της ουρανό!

Αλλ’ εμένα σε μια σφήνα

μ’ έδεναν το Μάη το μήνα

στο χωράφι το γυμνό

να γκαρίζω, να θρηνώ.

Κι ο παπάς με την κοιλιά του

μ’ έπαιρνε για τη δουλειά του

και μου μίλαε κουνιστός:

—Σε καβάλησε ο Χριστός!

Δούλευε για να στουμπώσει

όλ’ η Χώρα κι οι Καμπόσοι.

Μη ρωτάς το πώς και τί,

να ζητάς την αρετή!

—Δε βαστάω! Θα πέσω κάπου!

—Ντράπου! Τις προγόνοι ντράπου!

—Αντραλίζομαι!… Πεινώ!…

—Σουτ! Θα φας στον ουρανό!

Κι έλεα: όταν μιαν ημέρα

παρασφίξουνε τα γέρα,

θα ξεκουραστώ κι εγώ,

του θεού τ’ αβασταγό!

Όχι ξύλο! Φόρτωμα όχι!

Θα μου δώσουνε μια κόχη,

λίγο πιόμα και σανό,

σύνταξη τόσω χρονώ!

Κι όταν ένα καλό βράδυ

θα τελειώσει μου το λάδι

κι αμολήσω την πνοή

(ένα πουφ! είν’ η ζωή),

η ψυχή μου θε να δράμει

στη ζεστή αγκαλιά τ’ Αβράμη,

τ’ άσπρα, τ’ αχερένια του

να φιλάει τα γένια του! …

Γέρασα κι ως δε φελούσα

κι αχαΐρευτος κυλούσα,

με πετάξανε μακριά

να με φάνε τα θεριά.

Κωλοσούρθηκα και βρίσκω

στη σπηλιά τον αϊ-Φραγκίσκο:

—«Χαίρε φως αληθινόν

και προστάτη των κτηνών!

Σώσε το γερο κυρ Μέντη

απ’ την αδικιά τ’ αφέντη

συ που δίδαξες αρνί

τον κυρ λύκο να γενεί!

Το σκληρόν αφέντη κἄνε

από λύκο άνθρωπε κάνε!…»

Μα με την κουβέντ’ αυτή

πόρτα μού ’κλεισε κι αφτί...........

Ιερομάρτυρας Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης

 

Ο ιερομάρτυρας Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, Επίσκοπος Αθηνών γεννήθηκε το ένατο έτος μ.Χ. στην Αθήνα από εύπορη οικογένεια και έλαβε μια εξαιρετική κλασική ελληνική παιδεία. Κατά την παράδοση, πήγε στην Αίγυπτο, όπου σπούδασε αστρονομία στην πόλη της Ηλιουπόλεως (κοντά στο σημερινό Κάιρο).

Δυστυχώς....

 Θεοφάνης Μαλκίδης 

Τη στιγμή που ενάμισι χρόνο μετά το δυστύχημα στα Τέμπη δεν έχει  πραγματοποιηθεί ακόμη η δίκη,  η μητέρα ενός νέου που έχασε τη ζωή του εκεί,  δεν άντεξε τον πόνο και οδεύει για να συναντήσει τον αγαπημένο της γιο. 

Πριν από λίγο έφυγε από αυτή τη ζωή η συμπατριώτισσα μου από την Αλεξανδρούπολη Βασιλική Πιπερούδη- Οίκου , μητέρα του μόλις εικοσιοχτώ ετών σιδηροδρομικού Δημητρίου Οίκου, θανόντα μαζί με άλλους 56 ανθρώπους στα Τέμπη. 

Επειδή τα λόγια τούτες τις στιγμές είναι κατά κυριολεξία φτωχά για να εξηγήσουν την πραγματικότητα στην οικογένεια που χτυπήθηκε διπλά σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, ευχόμαστε κουράγιο και δύναμη, Θεία παρηγοριά και κυρίως απόδοση Δικαιοσύνης!

3 Οκτωβρίου 1922: Το έγκλημα εναντίον του Ελληνισμού στις Κυδωνιές (Αϊβαλί) και το μαρτύριο του Μητροπολίτη Γρηγορίου (1922)

 

Πρόσφυγες απο το Αϊβαλί. Μυτιλήνη, 1922.

Θεοφάνης Μαλκίδης

Διδάκτορας Παντείου Πανεπιστημίου

Μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών

Το έγκλημα εναντίον του Ελληνισμού στις Κυδωνιές (Αϊβαλί) και το μαρτύριο του Μητροπολίτη Γρηγορίου (1922)

Η Γενοκτονία που υπέστη ο Ελληνισμός από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς από το 1908 έως το 1922, αποτελεί μαζί με τη Γενοκτονία εναντίον των Αρμενίων, δύο από τα μεγαλύτερα εγκλήματα που γνώρισε η ανθρωπότητα. Δυστυχώς , τα εγκλήματα αυτά έμειναν ατιμώρητα και αποτέλεσαν το «παράδειγμα» και για τις αντίστοιχες μαζικές δολοφονίες τα επόμενα χρόνια. Μέσα στη Γενοκτονία εναντίον των Ελληνίδων και των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, υπάρχουν επιμέρους εγκληματικές πράξεις που αποκαλύπτουν το μέγεθος και τη βαρβαρότητα,  τη στόχευση, το οργανωμένο σχέδιο εξόντωσης.  Μία τέτοια περίπτωση είναι  στις Κυδωνιές (Αϊβαλί), όταν  η Γενοκτονία είχε στόχο την ολοκληρωτική εξαφάνιση του Ελληνισμού, αλλά και το στιγματισμό, τη διαπόμπευση, την ύβρη εναντίον των ηγετών του.

«Μυθιστόρημα. Ι΄», Γιώργος Σεφέρης (Ποιήματα)

Γιώργου Σεφέρη, «Μυθιστόρημα. Ι΄»

Ο τόπος μας είναι κλειστός, όλο βουνά
που έχουν σκεπή το χαμηλό ουρανό μέρα και νύχτα.
Δεν έχουμε ποτάμια δεν έχουμε πηγάδια δεν έχουμε πηγές,
μονάχα λίγες στέρνες, άδειες κι αυτές, που ηχούν και που τις προσκυνούμε.
Ήχος στεκάμενος κούφιος, ίδιος με τη μοναξιά μας
ίδιος με την αγάπη μας, ίδιος με τα σώματά μας.
Μας φαίνεται παράξενο που κάποτε μπορέσαμε να χτίσουμε
τα σπίτια τα καλύβια και τις στάνες μας.

Του Νικηταρά του Τουρκοφάγου αιωνία η μνήμη

 

Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 1849.

Ο νεκροθάφτης ρίχνει την πρώτη φτυαριά χώμα 

στο άψυχο κορμί και λιποθυμάει αναλογιζόμενος 

ποιος είναι ο νεκρός.

Η ιστορική μάχη των Γαυγαμήλων – 1/10/331 Π.Χ.

 

 

Στις 1 Οκτωβρίου το 331 π. χ πραγματοποιήθηκε μια απο τις αποφασιστικές μάχες που έκριναν την ιστορία του κόσμου. Η μάχη στα Γαυγάμηλα αποτέλεσε το αποκορύφωμα της εκστρατείας του Αλεξάνδρου. Ο Δαρείος Γ´ μετά απο την πρώτη συνάντηση του με τον Μ. Αλέξανδρο στην Ισσό (333 π. Χ) που έχασε την μάχη, προκειμένου να αποτρέψει έναν αλλο πόλεμο, πρόσφερε την παράδοση όλων των περιοχών δυτικά του Ευφράτη, υψηλά λύτρα για τα χαρέμια που είχαν αρπαχτεί απο τον Αλέξανδρο στην Ισσό και το χέρι της κόρης του. Όμως ο Αλέξανδρος τα απορρίπτει. Ο σκοπός του ήταν η κατάκτηση της αυτοκρατορίας των Αχαιμενήδων.

Μια μέρα αναφέρανε ανιχνευτές ότι ο Δαρείος είχε αρχίσει με την συγκρότηση ενός τεράστιου στρατού στον Ευφράτη. Ο Δαρείος ήτανε έτοιμος να ξεκινήσει την αποφασισμένη μάχη. Αλλά ο Αλέξανδρος ήθελε να περιμένει μέχρι ο Δαρείος να έχει προσλάβει και τον τελευταίο Πέρση. Εκ τούτου ήθελε να είναι σίγουρος ο Αλέξανδρος ότι καμιά άλλη μάχη δεν ήτανε περισσότερο αναγκαία.

Ο στρατός του Αλέξανδρου αποτελούνταν απο 40.000 άνδρες πεζούς και 7.000 ιππείς. Απέναντι στους Πέρσες ήτανε σημαντικά αριθμητικά κατώτεροι. Όμως ο στρατός του αποτελούνταν απο εξαιρετικά έμπειρους Βετεράνους και οι σύντομες εντολές τους κατα την διάρκεια της μάχης θα ηταν χρήσιμες και αυτο ήτανε ένα πλεονέκτημα. Ο στρατός του αποτελούνταν απο τους εταίρους ιππείς οι οποίοι ήτανε οπλισμένοι με λόγχες. Οι υπασπιστές το ίδιο ένοπλοι όπως οι Έλληνες οπλίτες χωρίς να είναι τόσο περιορισμένοι στην ελευθερία κινήσεων. ο Αλέξανδρος εξάλλου είχε τους πεζεταίρους που ήτανε με εξαιρετικά μακριές λόγχες οπλισμένοι και τους συνήθως ελαφρά οπλισμένους στον στρατό του. Ο φίλιππος ο πατέρας του Αλέξανδρου είχε αναμορφώσει έναν ισχυρό στρατό απο χαλαρές κινητοποιήσεις φυλετικών ομάδων με αυτόν τώρα θα μπορούσε να επιτεθεί. Στον στρατό του παρατάχθηκαν ακόμη πολλοί σύμμαχοι και μισθοφόροι απο την Ελλάδα και απο όλα τα Βαλκάνια. Απο τον πατέρα του είχε μάθει ο Αλέξανδρος το πεζικό μόνο για αμυντικούς σκοπούς να το χρησιμοποιήσει και να περιμένει την κατάλληλη στιγμή και έπειτα με το βαρύ ιππικό των εταίρων να ακολουθήσει μια προσωπικη τακτική. Αυτη η τακτική όπως και στην μάχη της Ισσού και αυτήν τη φορά θα βοηθούσε στην νίκη.

iεραπόστολοι

 

 

 Κάθε άνθρωπος όταν ακούει τη λέξη "ιεραπόστολος" φαντάζεται κάποιον που διανύει χιλιόμετρα για να κηρύξει αυτό που προ πάντων ο ίδιος ζει.

Οι σφαγές στη Δράμα και το Δοξάτο το 1941

 

• Θεοφάνης Μαλκίδης 

Οι σφαγές στη Δράμα και το Δοξάτο το 1941

Τις ημέρες αυτές τιμούμε την ιερή Μνήμη των Ελλήνων, 

των θυμάτων από τις  σφαγές των Βούλγαρων και των  

Γερμανών στο Δοξάτο και τη Δράμα το 1941, σφαγές 

οι οποίες στόχευαν, μεταξύ των άλλων,  στο γίνει 

 αποδεκτή η  παράδοση της Μακεδονίας και της Θράκης 

στη Βουλγαρία. 

Ὁ Γιῶργος Σεφέρης καὶ ὁ Ἑλληνισμός

 

 Μερλιέ Ὀκτάβιος 

Μὲ ἐπευφημίες καὶ τραγούδια συνοδεύει στὸν τάφο ἡ Ἑλλάδα τὶς μεγάλες φωνὲς ποὺ σωπαίνουν γιὰ πάντα. Τί ὡραία φιλοφροσύνη γιὰ τὸν πανηγυρισμό, ὕστερ᾿ ἀπὸ τὴν ἐπικήδεια τελετή. Τῆς εἰσόδου τοῦ Λόγου στὸ βασίλειο τῆς δόξας!

Great Sea Interconnector: Πόλεμος συμφερόντων, αμαρτίες και ασφάλεια

Πώς ΗΠΑ και ΕΕ εξουδετερώνουν το «γεωπολιτικό ρίσκο» που επικαλούνται οι πολέμιοι της ηλεκτρικής διασύνδεσης Κύπρου – Ελλάδας

Κύπρος

 

ΑΞΙΟΝ ΛΟΓΟΥ – ΕΚΠΟΜΠΗ ΕΓΚΩΜΙΟ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ με τον ΝΤΙΝΟ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ

 

H εκπομπή του Ντίνου 

Παπαντωνίου

 "ΑΞΙΟΝ 

ΛΟΓΟΥ!" 

στον 

φιλόξενο σταθμό

 ΤΖΑΣΤ 96,4                                                                       

    Κάθε Παρασκευή στις  1 μ.μ. 

για μία ώρα 

1η Οκτωβρίου 1941 :Το Φασιστικό Ολοκαύτωμα στην Κορμίστα Σερρών και την Ανατολική Μακεδονία

Θεοφάνης Μαλκίδης 

Η Κορμίστα Σερρών και τα 91 θύματα των Βούλγαρων κατακτητών

Η Κορμίστα,  χωριό στο νομό Σερρών, βρίσκεται κάτω από το μοναστήρι της Παναγιάς της Εικοσιφοίνισας, στις βορειοδυτικές υπώρειες του Παγγαίου, σε υψόμετρο 300 μ. και  ανήκει στο δήμο Αμφίπολης. Η Κορμίστα είναι ένα από τα χωριά που μαρτύρησαν από τους φασίστες Βούλγαρους κατακτητές που εκτέλεσαν 91 κατοίκους την  1η Οκτωβρίου 1941 .

Ο Χρήστος Γιανναράς για τον “Τσάμικο” των Ν.Γκάτσου/Μ. Χατζηδάκι (BINTEO)

 

Το σύντομο σχόλιο του Χρήστου Γιανναρά προέρχεται από μια παλαιά συζήτησή του με τον Στέλιο Ράμφο, με θέμα την παιδεία και τα σχολικά βιβλία, σε εκπομπή της Λιάνας Κανέλη.

-προέλευση από το κανάλι Antifono,

-τρεις πίνακες είναι του ζωγράφου Θεόφιλου.

Οι στίχοι του τραγουδιού:

Τα τουρκικά εγκλήματα δεν είναι στο Netflix, είναι στα στοιχεία που κρύψαμε

του Άριστου Μιχαηλίδη από τον Φιλελεύθερο

Η Ίρμγκαρντ Φούρτσνερ, 99 χρόνων σήμερα, τον Δεκέμβριο του 2022, στα 97 της δηλαδή, καταδικάστηκε από δικαστήριο στο Ιτζεχόε της βόρειας Γερμανίας, σε φυλάκιση δύο χρόνων με αναστολή, για συνέργεια σε περισσότερες από 10.500 δολοφονίες κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Πρόεδρος Σερβίας στον ΟΗΕ: Κανείς δε σέβεται τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας

Ο πρόεδρος της Σερβίας Αλεξάνταρ Βούτσιτς εκφώνησε μια ιστορική ομιλία στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών και τα βασικά θέματα ήταν το διεθνές δίκαιο και η ειρήνη.

Άγνωστα Συναξάρια – Ἡ Ἁγία Μάρθα

Εἰσαγωγή

Κάποιος ἄνδρας καταγόμενος ἀπό τήν Ἔδεσσα τῆς Συρίας, ὁ Ἰωάννης, μετακόμισε μέ τούς γονεῖς του εἰς τήν Ἀντιόχεια. Ἡ οἰκογένεια αὐτή ἐκέρδιζε τά πρός τό ζῆν παρασκευάζοντας καί πουλώντας ἀρώματα. Ὅταν, λοιπόν ἦρθε ἡ ὥρα τοῦ Ἰωάννη διά γάμο καί συζυγία, οἱ γονεῖς του ἐπέλεξαν μιά καλή οἰκογένεια διά νά πάρουν τήν κόρη τους ὡς νύμφη διά τόν Ἰωάννη. Ἡ κόρη αὐτή ὠνομάζετο Μάρθα. Οἱ γονεῖς τῆς κόρης μέ χαρά ἐδέχθησαν τήν πρόταση αὐτή, ὅμως ἡ Μάρθα ἄλλα εἶχε εἰς τόν νοῦν της. Προτιμοῦσε νά ζῆ παρθενική ζωή ἤ καλύτερα, νά γίνη νύμφη Χριστοῦ. Οἱ γονεῖς της ὅμως ἐπέμεναν ἀνυποχώρητα εἰς τό νά γίνη ὁ γάμος αὐτός. Ἡ Μάρθα, ὡς κόρη μέ χριστιανική ἀνατροφή, δέν ἤθελε νά ἀπειθήση εἰς τούς γονεῖς της, ὅμως ἀντιδροῦσε ἐσωτερικά. Διά νά μή χάση ὅμως τήν γαλήνη της, ἀποφασίζει νά ἀναθέση εἰς τόν Θεόν τό ὅλο θέμα καί νά πράξη αὐτό πού θά τῆς ἀποκάλυπτε ὁ Θεός.

Τι δεν συζητήθηκε (για άλλη μια φορά) με την κατοχική Τουρκία

 

Θεοφάνης Μαλκίδης *

Τι δεν συζητήθηκε (για άλλη μια φορά) με την κατοχική Τουρκία

Για όσες και όσους λησμόνησαν, τον περασμένο Φεβρουάριο συμπληρώθηκαν τριάντα χρόνια από την  αναγνώριση της Γενοκτονίας των προγόνων μας από τη Βουλή των Ελλήνων και το μήνα Σεπτέμβριο συμπληρώθηκαν 102 έτη από το συμβολικό τέλος του μαζικού εγκλήματος με την καταστροφή της Σμύρνης. Καταστροφή,  Έγκλημα,  Γενοκτονία,  που αφαίρεσε τη ζωή σε πάνω από ένα εκατομμύριο Ελληνίδες και Έλληνες στον Πόντο, στη Μικρά Ασία, στη Θράκη και Καππαδοκία, και προσφυγοποίησε πάνω από ενάμιση!

ΑΟΖ Ή ΥΦΑΛΟΚΡΗΠΙΔΑ

 

ΔΕ ΘΑ ΑΝΑΦΕΡΘΩ ΣΕ ΠΡΟΣΩΠΑ για το ντιμπειτ

 αλλά σε θέσεις.

Οι διατυπώσεις που ακούστηκαν ήταν πολλές. 

Κάποιες θετικές (με χαρά άκουσα για 

"πατριωτικό ΠΑΣΟΚ") και κάποιες ιδιαιτέρως

 προβληματικές.

Το άγνωστο αριστούργημα της Μόριας

του Αλέξανδρου Ασωνίτη*

    Δεν πρόκειται για κακόγουστη ειρωνεία και ανέξοδο χιούμορ σχετικά με το διαβόητο κέντρο υποδοχής μεταναστών. Όποιον όμως άνθρωπο ρωτήσεις στην Ελλάδα, αλλά και μέχρι προ τίνος στην Ευρώπη και τον κόσμο όλο, τι είναι η Μόρια της Λέσβου και τι ξέρει γι’ αυτήν, η απάντηση θα είναι ίδια μ’ αυτά που γράφανε εφημερίδες και σάιτ όπου γης, επί σειρά ετών: το χειρότερο στρατόπεδο του κόσμου, κόλαση, ντροπή, κ.λπ. κ.λπ.

   Δεν θα μπω στην  ουσία του μεταναστευτικού, δηλ. στην παράνομη μετανάστευση εκατομμυρίων  ανθρώπων, ελάχιστοι εκ των οποίων είναι πρόσφυγες κατά το Διεθνές Δίκαιο, δηλ. διώκονται προσωπικά οι ίδιοι από ένα καθεστώς που δεν εγγυάται δίκαιη δίκη, όπως οι οκτώ Τούρκοι  στρατιωτικοί που παραδόθηκαν στην Ελλάδα και τους δόθηκε άσυλο ως πρόσφυγες.  Η συντριπτική πλειοψηφία των μεταναστών μπαίνουν, με τεράστιους προσωπικούς κινδύνους και με υψηλότατα ναύλα στους κακοποιούς διακινητές,  παράνομα στην Ευρώπη για οικονομικούς λόγους, καθαρά. Αλλά δεν γίνεται να μετακομίσουν ήπειροι σε μια άλλη ήπειρο. Ούτε ωφελεί  να υποκρινόμαστε πως  δεν βλέπουμε την σύγκρουση Ισλάμ και Δύσης-χριστιανισμού.

   Στην Μόρια, λοιπόν, το ελλαδικό κράτος, εκουσίως υπόδουλο στο Δουβλίνο 2 και στις εντολές της Ε.Ε., τις οποίες αγνοούν η Ουγγαρία, η Πολωνία, αλλά κι η Τουρκία φυσικά που δεν τηρεί τις συμφωνίες με την ΕΕ, μόνο αρπάζει δισεκατομμύρια ευρώ, η Ελλάδα, λοιπόν, ίδρυσε στην Μόρια το 2013 ένα κέντρο υποδοχής παράνομων μεταναστών και προσφύγων σ’ ένα  εγκαταλελειμμένο στρατόπεδο. Εκεί στοιβάχτηκαν χιλιάδες μετανάστες και προκλήθηκαν αναρίθμητα προβλήματα, που ξέρουμε όλοι. Η Μόρια ως τόπος, οι κάτοικοί της, αλλά κι όλοι οι Λέσβιοι, δυσφημήθηκαν στα πέρατα της γης με τον χειρότερο τρόπο, για πράγματα με τα οποία δεν είχαν καμμία σχέση και τα οποία επηρέαζαν και υποβάθμιζαν δραματικά την καθημερινή ζωή τους, ενώ όταν κάποτε προτάθηκε να δοθεί Νόμπελ Ειρήνης στους Λέσβιους και στους κατοίκους της Λαμπαντούζα, Έλληνες «προοδευτικοί διανοούμενοι» που «κολύμπαγαν» σε κάθε λογής  ποτάμια εξανέστησαν υποστηρίζοντας ότι  ενδεχόμενη  βράβευση θα αποτελούσε έναυσμα εθνικισμού, τόσο διεθνιστικώς ορθοί ήταν και είναι.

     Επί τη ευκαιρία, όμως: Ξέρετε πού είναι αυτό το επιβλητικό κτίσμα;

      Στην Μόρια, στο τέλος του χωριού. Το ανακάλυψα στην τύχη φέτος, όταν πήγα να δω το διαβόητο στρατόπεδο. Είναι ένα αριστούργημα, ένα υδραγωγείο της Ρωμαϊκής εποχής, αγνώστου αρχιτέκτονος και μηχανικού. Το μήκος του είναι 175 μέτρα, το ύψος του δεν ξέρω, υπολογίζω τουλάχιστον τριάντα ή σαράντα. Δεσπόζει ανάμεσα σε ελαιώνες και σου κόβει την ανάσα με την μεγαλειώδη στιβαρότητα και την ομορφιά του. Ρωτάω λοιπόν όλους τους υπεύθυνους στην Αθήνα, που αποφασίζουν και διατάζουν χωρίς να δίνουν δεκάρα για τις ευαισθησίες των ανθρώπων της επαρχίας -δεν ξέρω πώς μπορούσαν να αντιδράσουν οι τοπικοί υπεύθυνοι που δεν αμφιβάλλω πως έκαναν ό,τι πέρναγε απ’ το χέρι τους για να υπερασπιστούν το ακριτικό νησί τους:

Καρποί

Του   χρόνου

είν’ οι  καρποί,

Κηδεία του μέχρι πρότινος αγνοούμενου Καταδρομέα Ανδρέα Κκολού. Κύπρος 1974.

 

 

Μετά από πενήντα χρόνια έγινε η εξόδιος ακολουθία και η κηδεία των ιερών οστών του μέχρι πρότινος αγνοούμενου Καταδρομέα της 33ης Μοίρας Ανδρέα Κκολού του Ονησιφόρου, ο οποίος  αγνοούνταν από την 21η Ιουλίου 1974, πολεμώντας τους Τούρκους εισβολείς στην Κύπρο.

Μιχάλης Χαραλαμπίδης

 

"Σύμπτωση" ή το επέκεινα,  δίνει μηνύματα συμβολισμού που τόσο αγαπούσε ο Μιχάλης;

Έλληνες

 

Δυο κηδείες ποιητών σημάδεψαν τη νεότερη ελληνική Ιστορία: Στις 27 Φεβρουαρίου 1943 ο Κωστής Παλαμάς αφήνει την τελευταία του πνοή στο σπίτι του στην Πλάκα.