ΠΑΡΧΑΡΙΑ ΣΤΟΝ ΟΙΚΙΣΜΟ ΚΟΙΛΑ ΝΟΜΟΥ ΕΒΡΟΥ

Το πανάρχαιο ελληνικό έθιμο των Ελλήνων του Πόντου, τα Παρχάρια, αναβιώνουν για πρώτη φορά στο νομό Έβρου, η αντιδημαρχία Φερών του Δήμου Αλεξανδρούπολης και ο Σύλλογος Ποντίων Φερών, ενώ στηρίζεται από το σύλλογο των Κοίλων ο «Άγιος Γεώργιος» και άλλους φορείς της περιοχής.

Τα Παρχάρια είναι βοσκότοποι σε οροπέδια, και τόποι εξοχικοί. Η λέξη είναι σύνθετη από το "παρά' και το "χωρίον" και στον Πόντο σηματοδοτούσε τη μετακίνηση των κτηνοτρόφων από τα χαμηλά στα ορεινά οροπέδια για να αποφύγουν οι κάτοικοι της περιοχής την υγρασία και τις υψηλές θερμοκρασίες, αλλά και για να βρουν βοσκή για τα ζωντανά τους. Η θερινή διαδρομή στα Παρχάρια ξεκινούσε τέλη Απριλίου και τελείωνε στα τέλη Σεπτεμβρίου, ενώ η αρχή και το τέλος αυτής της περιόδου συνοδεύονταν από εκδηλώσεις με ψυχαγωγικό, αλλά και εμπορικό χαρακτήρα, καθώς οι κτηνοτρόφοι πωλούσαν τα προϊόντα τους. Σήμερα, το παρχάρεμα, αποτελεί για τον σύγχρονο άνθρωπο ένα προσκύνημα στη Φύση και η αναβίωση του εθίμου των Παρχαρίων σημαίνει πολλά για τους ανθρώπους με ποντιακή καταγωγή.




Τα Παρχάρια θα ξεκινήσουν το πρωί της Κυριακής 21 Αυγούστου 2011, με λειτουργία στον ναό του Αγίου Γεωργίου, στον οικισμό των Κοίλων της δημοτικής κοινότητας Φερών και θα πραγματοποιηθούν στον ενιαίο χώρο της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου και του δημοτικού σχολείου. Στα Παρχάρια θα συμμετάσχουν Ποντιακοί Σύλλογοι από τον νομό Έβρου και το νομό Ροδόπης, ενώ αναμένεται και η συμμετοχή και πολιτών της περιοχής, που θα πάρουν μία γεύση της ζωής στα Παρχάρια, που για χιλιάδες χρόνια γινόταν αλλά και εξακολουθούν να γίνονται στον Πόντο και όπου υπάρχουν Πόντιοι. Σε όλους θα προσφερθούν ποντιακά και άλλα εδέσματα.

Τα Κοίλα αποτελούν έναν οικισμό με δείγματα ζωής ήδη από τον 6ο π. Χ και στην ιστορική εκκλησία του Αγίου Γεωργίου ορκίστηκαν αγωνιστές της Επανάστασης. Τα Κοίλα κατοικήθηκαν αποκλειστικά από Πόντιους πρόσφυγες που έφτασαν από τα Σούρμενα και τη Σαμψούντα, ενώ στη δεκαετία του 1970 το χωριό εγκαταλείφθηκε. Τα Παρχάρια αποτελούν μία προσπάθεια να γνωρίσει ο νομός Έβρου τα Παρχάρια και να αναδειχθεί μία πανέμορφη τοποθεσία όπως είναι τα Κοίλα.

Για να φτάσετε στα Κοίλα τα οποία βρίσκονται 48 χλμ. βορειοανατολικά της Αλεξανδρούπολης, ακολουθείστε την παλιά εθνική οδό Αλεξανδρούπολης- Συνόρων, μόλις φθάσετε στις Φέρες ακολουθείτε την πινακίδα για Πυλαία, και μετά τη Μελία βρίσκονται τα Κοίλα. Για κάθε πληροφορία επικοινωνήστε με τον αριθμό 6973569217 Σύλλογος Ποντίων Φερών, κα Θεοδωρίδου.

Ένας χρόνος από τη δολοφονία του Αριστοτέλη Γκούμα στη Χιμάρα - Περιοδικό Στρατηγική

Η παραδοχή από όλους τους εμπλεκόμενους (κράτη και εταιρείες) ότι η λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου αποτελεί στο μεγαλύτερο μέρος της ένα τεράστιο κοίτασμα φυσικού αερίου, αλλά και υδρογονανθράκων, αλλάζει ολόκληρη τη μορφή του γεωστρατηγικού παιγνίου όπως την ξέραμε μέχρι σήμερα. Όπως αποκαλύπτεται στην ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ που κυκλοφορεί, η τουρκική απειλή στην περίπτωση αυτή παίρνει άλλη διάσταση: Δημιουργεί κινδύνους ακύρωσης της μείζονος ευκαιρίας κάθετης εθνικής οικονομικής ανάπτυξης και ενεργειακής απεξάρτησης της χώρας από την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων αυτών στην ελληνική ΑΟΖ.

Η απόκτηση των κατάλληλων μέσων και τακτικών από την Πολεμική Αεροπορία και το Πολεμικό Ναυτικό για επιχειρήσεις ελέγχου και προβολής ισχύος στην Ανατολική Μεσόγειο προκειμένου να ανατραπεί το τουρκικό πλεονέκτημα που τείνει να δημιουργηθεί, αποκτά πλέον ζωτική σημασία προκειμένου να καταστεί δυνατή η απόδραση της χώρας από έναν φαύλο κύκλο «οικονομικής ανεπάρκειας» δεκαετιών. Η απόκτηση συνολικά 6 φρεγατών FREMM και 6 υποβρυχίων Type 214, αποτελούν κρίσιμους σταθμούς σε αυτή την προσπάθεια, αλλά δεν αρκούν: Η απόκτηση αεροσκαφών-τάνκερ, υποθαλάσσια εκτοξευόμενων βλημάτων SCALP Naval, ικανού αεροσκάφους ναυτικής συνεργασίας, συστήματος έγκαιρης προειδοποίησης «over the horizon» στην ανατολική Κρήτη και μιας σειράς άλλων συστημάτων και αισθητήτων, αποτελούν στρατηγικές κινήσεις «οχύρωσης-κατοχύρωσης» μιας περιοχής που ιστορικά μπορεί να αποτελούσε ανέκαθεν χώρο υψηλού στρατηγικού ενδιαφέροντος για την Ελλάδα, λόγω Κύπρου, αλλά πλέον μετά την βεβαίωση ύπαρξης του ενεργειακού «θησαυρού», αποτελεί χώρο ζωτικής αξίας που μπορεί να αλλάξει τον ρου της ελληνικής ιστορίας.

Συγκεκριμένα στην ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ που κυκλοφορεί μπορείτε να διαβάσετε: Η κούρσα για το ενεργειακό «Ελ Ντοράντο» της Ανατολικής Μεσογείου – Πόσο έτοιμες είναι οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις;


Εθνική Ασφάλεια: Κρίσιμη ανάγκη θεσμικών αλλαγών Η περίοδος οικονομικής κρίσης στην οποία έχει εισέλθει η χώρα, προβλέπεται μακρά και επώδυνη. Εκτός από τη μεγάλη δημοσιονομική προσπάθεια που πρέπει να καταβάλουμε κατά την επόμενη πενταετία, θα υπάρξουν εντάσεις, τόσο στη συνοχή της κοινωνίας μας, όσο και στα γενικότερα εθνικά μας συμφέροντα.

Η νεο-Οθωμανική Τουρκία και οι ισλαμιστικές οργανώσεις της Κεντρικής Ασίας Οι εξελίξεις των τελευταίων ετών στη διεθνή πολιτική σκηνή έχουν διαμορφώσει ένα περιβάλλον στο οποίο ο μουσουλμανικός κόσμος και οι αλλαγές που λαμβάνουν χώρα μέσα σε αυτόν έχουν αποκτήσει ιδιαίτερη βαρύτητα. Πόσο κοντά βρίσκονται οι νεο-Οθωμανοί και οι ισλαμιστικές οργανώσεις της Κεντρικής Ασίας που οι πρώτοι θεωρούν ως «σφαίρα επιρροής» τους;

Ο αλβανικός εθνικισμός και η ελληνική μειονότητα: Τσάμηδες εθνική ασφάλεια Η πρόσφατη δολοφονία του Έλληνα Αριστοτέλη Γκούμα στη Χιμάρα και οι εθνικιστικές κινήσεις των κομμάτων των Τσάμηδων αποτελούν μία πραγματικότητα, η οποία απειλεί την εθνική ασφάλεια και τη διαβίωση ενός σημαντικού μέρους του ελληνικού λαού, της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία, αλλά και της Ελλάδας. Διαβάστε πως διαμορφώνεται σήμερα μετά από είκοσι χρόνια ουσιαστικής εγκατάλειψης από το ελληνικό κράτος η κατάσταση στην Βόρειο Ήπειρο.

Επίσης στην ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ που κυκλοφορεί μπορείτε να διαβάσετε δεκάδες άλλα πρωτογενή θέματα και αναλύσεις για τον συσχετισμό ένοπλης ισχύος και την ισορροπία δυνάμεων στην περιοχή, τις ελληνικές και τουρκικές ένοπλες δυνάμεις κλπ.

 

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

«Η Παναγία αγαπά την Ελλάδα»

Για την Παναγία

Του Λευτέρη Θεοδωρακόπουλου



Στα σπίτια μας στις πιο ξεχωριστές και ιδιαίτερες γωνιές υπάρχει πάντα μια εικόνα της Παναγιάς. Όταν το βλέμμα σου πέφτει πάνω στην εικόνα αυτή η ψυχή σου γαληνεύει, χωρίς ποτέ να καταφέρεις να εξηγήσεις το γιατί και το πώς συμβαίνει αυτό Στο Άγιο Όρος μου είχε πει κάποτε ένας γέροντας πως η Παναγία αγαπά την Ελλάδα, γιατί σε αυτό το σημείο της γης λατρεύεται και αγαπιέται όσο πουθενά αλλού.Τα έβαλα κάτω μετά από μέρες αυτά που μου είπε ο γέροντας και διαπίστωσα πόσο δίκιο είχε. Πόσες μεγάλες και ιστορικές στιγμές της Ελλάδας έχουν συνδεθεί με τη χάρη της. Από τον Ακάθιστο Ύμνο στο Βυζάντιο, στην Επανάσταση του 21, στις εικονίτσες με τη φιγούρα της που έδιναν οι μάνες των φαντάρων πριν φύγουν για το πόλεμο του 40 και πολλές ακόμη, μέχρι και τις ημέρες μας. Η μορφή της πάντα γαλήνια και στοργική και ίσως η γέφυρα του Θεού για να έρθει σε εμάς. Δεν ξέρω πως και τι μπορώ να γράψω σήμερα για τη Θεοτόκο μας, που λίγα 24ωρα μένουν για να τη γιορτάσουμε όπως της αξίζει. Δεν είναι ότι φοβάμαι να γράψω, αλλά το τι πιστεύει ο καθένας μας είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο και ξεχωριστό για εκείνον/ην και τη ψυχή του/της. Ωστόσο όπως προανέφερα πάνω η Παναγίτσα μας είναι κομμάτι όχι μόνο της πίστης μας αλλά και της ιστορίας και της παράδοσης μας. Πέρυσι συνέβη ένα ιστορικό γεγονός, επαναλειτούργησε η Παναγιά των Ποντίων η Σουμελά. Ήχησαν οι καμπάνες της μετά από 87 χρόνια. Ζήτησα από το Φάνη Μαλκίδη να μου στείλει ένα κείμενο, το οποίο ακολουθεί, για την Παναγία Σουμελά, που εκπροσωπεί τον ελληνισμό που ξεριζώθηκε από τη γη του, το Πόντο και κοντεύει να σβηστεί από τις σελίδες των βιβλίων αλλά και από τις μνήμες μας δυστυχώς.



Η Σουμελά των Ποντίων


Οι εκδηλώσεις προς τιμήν της Παναγίας Σουμελά αποτελούσαν πάντοτε σημαντικό κομμάτι της κοινωνικής ζωής του Ποντιακού Ελληνισμού για χιλιάδες χρόνια. Η Παναγία των Ποντίων ήταν στην πατρίδα η αρχή και το τέλος της ζωής, η πίστη, η αγάπη και η στήριξη. Το αγίασμα του μοναστηριού και οι θεραπευτικές του ιδιότητες έκαναν πασίγνωστη τη μονή όχι μόνο στους χριστιανούς, αλλά και στους μουσουλμάνους που ακόμη συνεχίζουν να το επισκέπτονται και να ζητούν τη χάρη της Παναγίας. Η θέση που είχαν δώσει οι Κομνηνοί και η αυτοκρατορία τους στην Παναγία Σουμελά, φανερώνει τη σημασία της, ενώ ακόμη και οι σουλτάνοι είχαν προσωπικές εμπειρίες των θαυμάτων που επιτελούσε η Παναγία Σουμελά, αφού αναφέρεται η περίπτωση του σουλτάνου Σελήμ A΄ που θεραπεύτηκε από σοβαρή ασθένεια με τη βοήθεια του αγιάσματος της μονής. Παράλληλα το μοναστήρι αποτελούσε και χώρο διαφύλαξης της παράδοσης και της ελληνικότητας. Πολύτιμα έγγραφα και πολλά αρχαία χειρόγραφα φυλάγονταν στη βιβλιοθήκη του μοναστηριού, μέχρι το 1922, ενώ μέσα στη βιβλιοθήκη της μονής βρήκε το 1868 ο ερευνητής Σάββας Iωαννίδης το πρώτο ελληνικό χειρόγραφο του Διγενή Aκρίτα.



Η καταστροφή, το μαζικό έγκλημα, η γενοκτονία, στέρησε τη συνέχεια αυτής της μεγάλης θρησκευτικής παράδοσης για πολλά χρόνια. Tο 1922 οι κεμαλικοί κατέστρεψαν ολοσχερώς το μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά και αφού πρώτα λήστεψαν όλα τα πολύτιμα αντικείμενα, μετά έβαλαν φωτιά, για να σβήσουν τα ίχνη των εγκλημάτων τους, τα οποία σε όλον τον Πόντο στοίχισαν της ζωή συνολικά σε 353.000 Έλληνες. Ένα έγκλημα, αυτό της γενοκτονίας, το οποίο έμεινε μαζί με την εικόνα της Παναγίας για πολλά χρόνια στο σκοτάδι και όχι στο φως. Η Παναγία Σουμελά, μαζί με το ευαγγέλιο του Oσίου Xριστοφόρου και τον σταυρό του αυτοκράτορα της Tραπεζούντας Mανουήλ Kομνηνού, θα περιμένουν τριάντα περίπου χρόνια στον Πόντο, μέχρι να έλθουν στον ελλαδικό χώρο. Οι μοναχοί είχαν την πρόνοια να τα κρύψουν στην εκκλησία της Aγίας Bαρβάρας και να τα διασώσουν. Δυστυχώς όλα τα άλλα μνημεία του Πόντου έχουν καταστραφεί και ο Πόντος από χώρος όμορφος και γεμάτος παλάτια, σχολεία και εκκλησίες, έχει γίνει τόπος ερειπίων και τσιμέντου.




Η ζωή των Ποντίων προσφύγων στην Ελλάδα όπως όλοι γνωρίζουμε την πρώτη περίοδο ήταν δύσκολη. Ωστόσο ο δυναμισμός τους κατόρθωσε να τους βοηθήσει και να αποκατασταθούν στον ελλαδικό χώρο ή όπου άλλού έγιναν ξανά πρόσφυγες στη συνέχεια (Ευρώπη, ΗΠΑ, Καναδά, Αυστραλία, ΕΣΣΔ). Η Παναγία τους όμως είχε μόνο στον Πόντο, και μόνο μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου έγινε αυτό κατορθωτό. Όπως έγραψε και ο Λεωνίδας Iασωνίδης: «Eν Eλλάδι υπήρχαν οι Πόντιοι, αλλά δεν υπήρχεν ο Πόντος. Το 1951 στη Βέροια Mε την εικόνα της Παναγίας Σουμελά ήλθε και ο Πόντος». Το 1951 ο Φίλων Kτενίδης έκανε πράξη την επιθυμία όλων των Ποντίων, με τη θεμελίωση της μονής της Παναγίας Σουμελά στην Καστανιά της Βέροιας, όπου και βρίσκεται η θαυματουργή εικόνα την οποία, εικονογράφησε ο Eυαγγελιστής Λουκάς. Έχει μεγάλη σημασία ότι οι Πόντιοι σε όλον τον κόσμο τιμούν την Παναγία τους και δημιουργούν δεσμούς με αυτήν, όπου και εάν βρίσκονται. Έτσι αντίστοιχες εκκλησίες και ιερά ιδρύματα της Παναγίας Σουμελά έχουν δημιουργηθεί από Πόντιους των ΗΠΑ και της Αυστραλίας, τιμώντας και αυτοί την Παναγία Σουμελά, την Παναγία των Ελλήνων του Πόντου. Η Παναγία Σουμελά και η συνέχεια….σήμερα



Η λειτουργία στην Παναγία Σουμελά τον 15αυγουστο αποτελεί μία ιστορική στιγμή για όλους, Έλληνες και μη. Είναι ένα γεγονός που λίγοι πριν μερικά χρόνια μπορούσαν να το σκεφθούν και να το υλοποιήσουν και πολλοί, οι περισσότεροι, δεν το πίστευαν. Όμως η Παναγία έκανε το θαύμα της, και μάλιστα το είδαν όλοι για να μπορέσουν να πιστέψουν. ‘Όμως, «μακάριοι οι μη ειδόντες και μη πιστεύσαντες». Όταν μηχανισμοί και άνθρωποι με κάθε μέσο, αρχικά στην Τουρκία προσπάθησαν να εξαφανίσουν την ελληνική πολιτισμική, θρησκευτική παρουσία, την ανθρώπινη παρουσία γενικά, νόμιζαν ότι μπορούσαν να εξαφανίσουν τα πάντα. Νόμιζαν ότι με τη βιολογική καταστροφή θα έδιωχναν μία ιστορικής σημασίας δραστηριότητα των δικών μας ανθρώπων. Αυτό δεν έγινε γιατί εκτός των ερειπίων, γιατί έτσι κατάντησαν τα μνημεία μας, υπήρχαν και άνθρωποι, η σάρκα από τη σάρκα μας.

Αυτοί που έμειναν εκεί, στον Πόντο, και μιλούν τη γλώσσα μας. Παράλληλα στην Ελλάδα, στα πλαίσια μίας σχιζοφρένειας, η ελληνική παρουσία στην Ανατολή, στον Πόντο και στη Μικρά Ασία, δέχτηκε μία πολεμική που όμοια της εμφανίζεται μόνο σε απολυταρχικά καθεστώτα. Ωστόσο η δυναμική είναι τόση μεγάλη που δεν μπορεί να κρυφτεί, να εξαφανιστεί. Για αυτό και το ρεύμα παρέσυρε τα σκουπίδια και τα εμπόδια. Πριν λίγα χρόνια κανείς δεν μπορούσε να περιμένει μία τέτοια εξέλιξη. Όπως και κανείς δεν περίμενε, μετά από ένα πόλεμο εναντίον της μνήμης, χιλιάδες άνθρωποι να ταξιδεύουν για να βρεθούν σε ένα σημαντικότατο σταθμό της ελληνικής και παγκόσμιας ιστορίας. Όχι για να συγκινήσουν και να συγκινηθούν, αλλά για να νιώσουν αυτό που ένιωσαν οι προγονοί τους, ως ζωντανή μαρτυρία, ως συνέχεια, φως, δημιουργία και μέλλον. Η λειτουργία στην Παναγία Σουμελά, μετά από χρόνια σιωπής εντός και εκτός του Πόντου, μετά από τη βίαιη μαζική δολοφονία και εκδίωξη χιλιάδων Ελλήνων, χιλιάδων ανθρώπων αποτελεί ένα ορόσημο στην ιστορική μας πορεία. Το άμεσο πλέον μέλλον έχει ενδιαφέρον και κυρίως συνέχεια.

Εκδηλώσεις για την Παναγία Σουμελά στις ΗΠΑ