Θεοφάνης Μαλκίδης
Κύπρος Γη Εναλία.
Η Κύπρος είναι ο Κίμων, ο Θεόφιλος Γεωργιάδης, ο Ισαάκ και ο Σολωμού, η Παναγία η Φανερωμένη μαζί με το Κούριο, την πέτρα του Ρωμηού, τη Λευκωσία, τη Λεμεσό και τη Λάρνακα, το Μαχαιρά, το Λιοπέτρι, την Κερύνεια, την Πάφο.
Είναι οι αγνοούμενοι, οι μάνες και οι συγγενείς τους, οι πρόσφυγες, οι ήρωες των προδομένων Θερμοπυλών του 1974, είναι η πολιτική του «πηγαίνετε για ύπνο κύριοι, άσκηση είναι και όχι εισβολή», η πράξη του «η Κύπρος είναι μακριά», είναι οι γυναίκες, οι νέοι, οι μαθητές, οι μοτοσικλετιστές και οι φοιτητές, η μαύρη γραμμή (όχι πράσινη) και τα καταστήματα, οι οικίες και οι ζωές που είναι κλειστές, ο Χανδρινός και το πλήρωμα του αρματαγωγού «Λέσβος», είναι αυτοί που «επέστρεψαν» στις πατρίδες τους λίγα ο μόνο οστά, οι έντιμοι αξιωματικοί και στρατιώτες, οι καταδρομείς και οι αεροπόροι που καταρρίφθηκαν από «φίλια πυρά»,
Είναι ο Τύμβος της Μακεδονίτισσας, ο Μιχαηλίδης και ο Λιπέρτης, οι απαγχονισμένοι του 1821, ο Μάτσης του «ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούμεθα», ο Αυξεντίου και ο Παλληκαρίδης οι απαγχονισθέντες και τα φυλακισμένα μνήματα, ο Παπάσταυρος Παπαγαθαγγέλου, το Παγκύπριο Γυμνάσιο, οι γονείς των ηρώων του 1955, η Σαλαμίνα και ο Τεύκρος, η Χαρίτα Μάντολες και η Ελένη Φωκά, ο Σεφέρης, ο Μόντης, ο Μηχανικός, ο Ελύτης, ο Κατούντας και ο Κατσάνης, η Κύπρος που επιμένει για «την Ελλάδα θέλωμεν και ας τρώγωμεν πέτρες».