Κατά καιρούς μ’ έχουν χαρακτηρίσει καθαρά πολιτικό ποιητή.
Προσωπικά δεν νομίζω ότι είμαι πολιτικός ποιητής.
Είμαι ερωτικός και πολιτικός μαζί.
Συνδυάζονται αυτά τα δύο.
Είναι η εποχή που τα συνδύαζε αυτά τα δύο.
Δηλαδή δεν μπορούσε να είναι κανείς ερωτικός ποιητής,
ξεχνώντας το πολιτικό πλαίσιο εκείνης της εποχής
που ήταν φουντωμένα τα πολιτικά πάθη.
Υπήρχε το πολιτικό στοιχείο μέσα, η έκφραση της πολιτικής,μέσα από μια ερωτική κατάσταση όμως.
Δεν ξέρω αν το καταλαβαίνουμε αυτό το πράγμα εύκολα.
Γι’ αυτό αρνούμαι όλα αυτά περί “ποίησης της ήττας' και τα σχετικά.
Δεν είναι ποίηση της ήττας.
Είναι μια αγωνία για την εποχή, ένα άγχος για την εποχή.
Όταν τελείωσε η εποχή, τελειώνει κι η ποίηση.
Δεν μπορείς να γράφεις συνεχώς ποίηση.
Δεν είμαι επαγγελματίας ποιητής.
Αισθάνομαι την ποίηση σαν τρόπο έκφρασης επειδή δεν μπορούσα να εκφραστώ διαφορετικά.
Δηλαδή ήταν η εποχή τόσο πιεσμένη, τόσο δύσκολη,
που μόνο εκφράζοντας τον πόνο του μπορούσε
κανείς να την αντέξει.
Μανώλης Αναγνωστάκης.
Έφυγε από τη ζωή τα ξημερώματα της 23ης Ιουνίου 2005
