Άγιος Σπυρίδωνας- Άγιος Νικόλαος

Άγιος Σπυρίδων Τριμυθούντος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

 

Ο Άγιος Σπυρίδων, Επίσκοπος Τριμυθούντος ο Θαυματουργός (περ. 270-348) είναι Άγιος της Ορθοδόξου Εκκλησίας και ήταν επίσκοπος της κωμοπόλεως Τριμυθούντος (ονομαστική: Τριμυθούς), το σημερινό χωριό Τρεμετουσιά στην Κύπρο.
Bίος

Γεννήθηκε περί το 270 στο τώρα κατεχόμενο χωριό Άσσια (Άσκια) της Κύπρου. Στα νεανικά του χρόνια ζούσε ως απλός αλλά ενάρετος βοσκός. Παντρεύτηκε και απόκτησε μια κόρη, την Ειρήνη. Μετά τη χηρεία του ασπάσθηκε το μοναχικό βίο, μελέτησε πολύ, απόκτησε μεγάλη σοφία και χάρη στις θρησκευτικές του αρετές έγινε Επίσκοπος της Τριμυθούντας και υπήρξε πολέμιος του Αρειανισμού. Έλαβε μέρος στην Α' Οικουμενική Σύνοδο το 325. Πέθανε το 348.
Ο Άγιος Σπυρίδων τιμάται ως άγιος από την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία και τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Η μνήμη του γιορτάζεται στις 12 Δεκεμβρίου στην Ανατολική Ορθόδοξη ekklhsia

Ο ομώνυμος ναός στην Κέρκυρα [Επεξεργασία]

Ο ναός ο οποίος στεγάζει σήμερα το σκήνωμα του αγίου, κτίστηκε στα 1589 και ανήκει στο ρυθμό της μονόκλιτης βασιλικής. Το ψηλό και πυργωτό καμπαναριό, ως συμπλήρωμα του ναού, κτίστηκε το 1620. Το σημερινό τέμπλο του ναού, κατασκευασμένο από μάρμαρο της Πάρου, κατασκευάστηκε το 1864 και είναι έργο του αυστριακού αρχιτέκτονα Μάουερς. Η ουρανία είναι ζωγραφισμένη από τον Κερκυραίο ζωγράφο Νικόλαο Ασπιώτη το 1852, ενώ οι εικόνες του τέμπλου είναι φτιαγμένες από τον επίσης Κερκυραίο ζωγράφο, Σπύρο Προσαλένδη. Η σημερινή λάρνακα φτιάχτηκε στη Βιέννη το 1867. Είναι από σκληρό, πολυτελές ξύλο με εξωτερική ασημένια επένδυση. Βρίσκεται τοποθετημένη μέσα στην κρύπτη, η οποία δημιουργήθηκε ειδικά για να δεχθεί το λείψανο του Αγίου Σπυρίδωνα, το οποίο επισκέπτονται χιλιάδες ξένοι και ντόπιοι επισκέπτες. Είναι ένα από τα τρία άφθορα λείψανα στο Ιόνιο, του Άγιου Σπυρίδωνα, του Άγιου Γεράσιμου και του Αγίου Διονυσίου.
Στην Κέρκυρα το σκήνωμα του Αγίου Σπυρίδωνος λιτανεύεται τέσσερις φορές το χρόνο. Την Κυριακή των Βαΐων για την απαλλαγή του νησιού από επιδημία πανώλης το 1629. Το Μεγάλο Σάββατο γιατί το έτος 1533 το νησί επλήγη από μεγάλη καταστροφή της σοδιάς των σιτηρών. Την 11η Αυγούστου για την διάσωση του νησιού από σφοδρή επιδρομή των Τούρκων το 1716 και την πρώτη Κυριακή του μηνός Νοεμβρίου για δεύτερη επιδημία πανώλης το 1673.
Ο Άγιος Σπυρίδων απέθανε το 348 μ.Χ. Το λείψανο τοποθετήθηκε σε μαρμάρινη λάρνακα δίπλα στην είσοδο του Ναού της Τριμυθούντος της Κύπρου και παρέμεινε τριακόσια χρόνια μετά τον θάνατό του. Η λάρνακα παραμένει ακόμα και σήμερα στο ίδιο ακριβώς μέρος. (Βιογράφος του Αγίου Σπυρίδωνος ο επίσκοπος Πάφου Θεόδωρος).
Τα 648 μ.χ. η Κύπρος αντιμετώπιζε μεγάλες επιδρομές από τους Σαρακηνούς και το λείψανο μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη από τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό. Τοποθετήθηκε σε ναό μαζί με το λείψανο της Αυγούστας Θεοδώρας. Παρέμεινε στην βασιλίδα των πόλεων μέχρις ότου ο ιερέας Γρηγόριος Πολύευκτος λίγες μέρες πριν την πτώση πήρε τα δύο λείψανα και τα μετέφερε μέσω Σερβίας, Θράκης και Μακεδονίας στη Παραμυθιά της Ηπείρου. Τρία χρόνια περιπλανήθηκε από τόπο σε τόπο μέχρις ότου φτάσει στην Κέρκυρα. Όλο αυτό το διάστημα είχε τοποθετήσει τα λείψανα σε σακιά με άχυρα και όποιος τον ρωτούσε τους έλεγε πως είναι τροφή για το υποζύγιό του. Το 1456 έφτασε στην Κέρκυρα γιατί πίστευε πως τα λείψανα θα ήταν ασφαλισμένα. Τα Επτάνησα εκείνη την εποχή βρίσκονταν κάτω από την εξουσία των Ενετών. Ο ιερέας Γρηγόριος Πολύευκτος βρήκε ένα συμπολίτη του πρόσφυγα τον ιερέα Γεώργιο Καλοχαιρέτη και του κληροδότησε το λείψανο του Αγίου.
Μετά τον θάνατο του ο Γεώργιος Καλοχαιρέτης άφησε κληρονομιά στους γιούς του στο Λουκά και Φίλιππο το λείψανο του Άγιου Σπυρίδωνα Οι δύο αδελφοί θέλησαν να μεταφέρουν το λείψανο στην Βενετία. Η υπόθεση μάλιστα εκδικάστηκε από την Ενετική Γερουσία. Το ανώτατο δικαστικό όργανο του κράτους αποφάσισε ότι το λείψανο αποτελεί ιδιοκτησία των αδελφών, άρα διατηρούν το αναφαίρετο δικαίωμα να το μεταφέρουν όπου εκείνοι επιθυμούν. Τελικά όμως η μεταφορά δεν πραγματοποιήθηκε διότι υπήρξαν έντονες αντιδράσεις από τον Κερκυραϊκό λαό και το ανώτατο δικαστικό όργανο δεν επέμεινε και επικράτησε η σκέψη ότι δεν έπρεπε να δημιουργούνται δυσαρέσκειες στους λαούς οι οποίοι βρίσκονται κάτω από τη Βενετική σημαία. Το 1512 συντάχθηκε στην Άρτα δωρητήριο συμβόλαιο στο όνομα της Ασημίνας Καλοχαιρέτη, κόρη του Φιλίππου, η οποία παντρεύτηκε τον Σταμάτιο Βούλγαρι(η) και η οποία με τη σειρά της άφησε διαθήκη που χρονολογείται από τις 25 Νοεμβρίου 1571 και ορίζει πως το Ιερό Λείψανο του Αγίου παραμένει ως κληρονομιά στους γιούς της και στους απογόνους τους.

Ναοί

Στην Κύπρο υπάρχουν πολλοί ναοί αφιερωμένοι στον Άγιο Σπυρίδωνα, ο οποίος τιμάται ιδιαίτερα μια και κατάγεται απ΄ αυτήν. Μερικοί απ΄αυτούς τους ναούς είναι οι ομώνυμοι ναοί στο Συνοικισμό Προσφύγων Στρόβολος ΙΙ, στο κέντρο της Λευκωσίας και στην περιοχή της Ομόνοιας στη Λεμεσό. Κοντά στους ναούς στο Στρόβολο και τη Λεμεσό έχουν χτιστεί και δημόσια δημοτικά σχολεία και νηπιαγωγεία που φέρουν το όνομα του Αγίου Σπυρίδωνα. Από τη σχολική χρονιά 2008-2009 τα σχολεία αυτά έχουν ως επίσημη αργία τις 12 Δεκεμβρίου, ημέρα εορτής του αγίου.

Τροπάρια του Αγίου Σπυρίδωνα

Απολυτίκιο (ήχος α΄)
Της συνόδου της πρώτης ανεδείχθεις
υπέρμαχος και θαυματουργός
Θεοφόρε Σπυρίδων, πατήρ ημών,
διό νεκρά σύ εν τάφω προσφωνείς
και όφιν εις χρυσούν μετέβαλες,
και εν τω μέλπειν τας αγίας σου ευχάς
αγγέλους έσχες συλλειτουργούντας σοι, Ιερώτατε.
Δόξα τω σε δοξάσαντι, δόξα τω σε στεφανώσαντι,
Δόξα τω ενεργούντι δια σου πάσιν ίασιν.
Κοντάκιο (ήχος β΄)
Τω πόθω Χριστού τρωθείς, ιερώτατε
τον νουν πτερωθείς, τη αίγλη του Πνεύματος,
πρακτική θεωρία την πράξιν εύρες, Θεόπνευστε,
θυσιαστήριον θείον γενόμενος
αιτούμενος πάσι θείαν έλλαψιν
Μεγαλυνάριον του Αγίου
Χαίρε Τριμυθούντος η καλλονή,
χαίροις Κερκυραίων ο σοφώτατος ιατρός
χαίροις της Τριάδος ο θείος μυστολέκτης,
Πατέρων μέγα κλέος, Σπυρίδων Άγιε

Άγιος Νικόλαος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

    

Ο Άγιος Νικόλαος, φορητή εικόνα του 15^ου αιώνα, Βυζαντινό Μουσείο Αθηνών

Ο Άγιος Νικόλαος (270 - 6 Δεκεμβρίου 343) είναι άγιος της Ανατολικής Ορθόδοξης, αλλά και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Έζησε τον 4^ο αιώνα μ.Χ. στα Μύρα της Λυκίας.

Η ζωή του

Ο Άγιος Νικόλαος γεννήθηκε το 270 μ.Χ. στα Πάταρα της Λυκίας, από γονείς ευσεβείς και πλουσίους και έτυχε επιμελημένης μόρφωσης. Όμως, σε νεαρή ηλικία έμεινε ορφανός και κληρονόμος μιας μεγάλης περιουσίας. Από πολύ νωρίς είχε αφιερωθεί στα Θεία, μετά την μετάβασή του στα Ιεροσόλυμα για να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό και τον Πανάγιο Τάφο. Όταν επέστρεψε στην πατρίδα του χειροτονήθηκε ιερέας. Στην αρχή αφιερώθηκε στον ασκητικό βίο κι έγινε ηγούμενος της Μονής Σιών στα Μύρα της Λυκίας. Όταν απεβίωσε ο τότε Αρχιεπίσκοπος Μύρων της Λυκίας, οι επίσκοποι, δια θεϊκής αποκαλύψεως, αναγόρευσαν Αρχιεπίσκοπο τον Νικόλαο.

Από την θέση αυτή ανέπτυξε έντονη δράση και επεξέτεινε τους αγώνες του για την προστασία των φτωχών και των απόρων ιδρύοντας νοσοκομεία και διάφορα φιλανθρωπικά ιδρύματα. Προικισμένος με υψηλό χριστιανικό φρόνημα, θάρρος και ζωτικότητα εμψύχωνε τους διωκόμενους από τους Ρωμαίους χριστιανούς διωκόμενος και εξοριζόμενος και ο ίδιος για τη στάση του αυτή.
Κατά τους διωγμούς του Διοκλητιανού υπέστη βασανιστήρια. Όταν όμως ανήλθε στον αυτοκρατορικό θρόνο ο Μέγας Κωνσταντίνος ελευθερώθηκαν όλοι οι χριστιανοί και έτσι ο Νικόλαος επανήλθε στο αρχιεπισκοπικό θρόνο. Σύμφωνα με την παράδοση, ήταν προικισμένος με το χάρισμα της θαυματουργίας και έσωσε πολλούς ανθρώπους, και όσο ήταν εν ζωή αλλά και μετά την κοίμησή του.
Αναφέρονται πλείστα θαύματα του Αγίου όπως η απελευθέρωση των τριών στρατηλατών, θεραπείες νοσούντων και αποκαταστάσεις φτωχών.

Η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος

Το 325 μ.Χ έλαβε μέρος στην Α' Οικουμενική Σύνοδο, που έγινε στη Νίκαια της Βιθυνίας, και καταπολέμησε τις διδασκαλίες του Αρείου. Λέγεται ότι κατά τη Σύνοδο χαστούκισε τον Άρειο και ο Μέγας Κωνσταντίνος τον φυλάκισε. Όταν επέστρεψε από τη Σύνοδο, συνέχισε το ποιμαντικό του έργο μέχρι τα βαθιά γεράματα.

Η κοίμησή του

Ο άγιος Νικόλαος απεδήμησε ειρηνικά στις 6 Δεκεμβρίου του έτους 343. Μετά την κοίμησή του ονομάστηκε «μυροβλύτης», καθώς τα λείψανά του άρχισαν να αναβλύζουν άγιο μύρο, όπως και άλλων αγίων. Τα λείψανά του διατηρήθηκαν στα Μύρα της Λυκίας έως και τον ενδέκατο αιώνα, όπου το 1087 κάποιοι ναύτες τα αφαίρεσαν και τα μετέφεραν στην Ιταλία, στην πόλη Μπάρι, όπου τοποθετήθηκαν στο Ναό του Αγίου Στεφάνου. Λέγεται ότι κατά την τέλεση της θείας λειτουργίας άρχισε να αναβλύζει τόσο πολύ μύρο από τα ιερά λείψανα, που οι πιστοί το μάζευαν σε δοχεία για θεραπεία από διάφορες αρρώστιες, ενώ αρκετοί λιποθυμούσαν από την ευωδία του μύρου αυτού.
Η μνήμη του γιορτάζεται στις 6 Δεκεμβρίου τόσο από την Ορθόδοξη, όσο και από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία.

Υμνολογία

Απολυτίκιο Αγίου Νικολάου (ήχος δ΄)

"Κανόνα πίστεως και εικόνα πραότητος

εγκρατείας διδάσκαλον ανέδειξέ σε

τη ποίμνη σου η των πραγμάτων αλήθεια

δια τούτω εκτείσω τη ταπεινώσει τα υψηλά

τη πτωχεία τα πλούσια.

Πάτερ ιεράρχα Νικόλαε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ

σωθήναι τας ψυχάς ημών".

Κοντάκιο Αγίου Νικολάου (ήχος γ΄)

"Εν τοις Μύροις Άγιε, ιερουργός ενεδείχθης,

του Χριστού γαρ όσιε, το ευαγγέλιο πληρώσας,

έθηκας την ψυχήν σου υπέρ λαού σου,

έσωσας τους αθώους εκ του θανάτου,

δια τούτο ηγιάσθεις,

ως μέγας μύστης του Θεού της χάριτος".

Μεγαλυνάριο του Αγίου Νικολάου

"Μύρων ιεράρχης προχειρισθείς

μυριπνόοις έργοις κατεμύρισας

αληθώς Μύρων επαρχίαν,

διό και μύρα βλύζειν,

Νικόλαε τρισμάκαρ,

όντως ηξίωσαι.

Εξέταση λειψάνων για ανάπλαση προσώπου

Σύγχρονη εικόνα του Αγίου Νικολάου από μέταλλο, έργο του Βούλγαρου καλλιτέχνη Γκεόργκι "Τσάπα" Τσαπκάνοβ, που εικονίζει τον προστάτη των αλιέων να κρατά ψάρια. Gilbert House, Στάνλεϊ, Νήσοι Φώκλαντ.

Ο νέος τάφος του αγίου Νικολάου στο Μπάρι ανοίχτηκε τη νύχτα της 5^ης προς την 6^η Μαΐου του 1953, επειδή έπρεπε να γίνουν αναστηλωτικά και αναπαλαιωτικά έργα στη Βασιλική του Αγίου Στεφάνου. Με την ευκαιρία αυτή έγινε αναγνωριστικός έλεγχος και καταμέτρηση των οστών που βρέθηκαν στον τάφο από τον καθηγητή της Ανατομίας του Πανεπιστημίου του Μπάρι Luigi Martino, με τη βοήθεια του Δρ. Venezia Luigi. Μετά, τα λείψανα τοποθετήθηκαν σε γυάλινη κάψα και τέθηκαν σε προσκύνημα στη Βασιλική του Αγίου.
Το 1957, ο ίδιος καθηγητής, με τον ίδιο βοηθό πραγματοποίησαν μια δεύτερη εξέταση των λειψάνων, τα οποία αμέσως μετά τοποθετήθηκαν στη σαρκοφάγο από όπου τα είχαν βγάλει αρχικά. Επρόκειτο για μια «ανατομική ανθρωπολογική μελέτη, που απέβλεπε στον προσδιορισμό και την αποτύπωση της εικόνας και των χαρακτηριστικών των οστών και κυρίως στην ανασύνθεση της φυσικής εμφάνισης ή ακόμη και της εικονογραφικής μορφής του ατόμου, στο όποιο άνηκαν τα υπό εξέταση οστικά λείψανα».^[1]
Η εξέταση απέδειξε ότι πολλά τμήματα των οστών έλειπαν, και ότι η κάρα είχε διατηρηθεί καλύτερα από τα υπόλοιπα. Παράλληλα, όταν ανοίχτηκε ή σαρκοφάγος, τα οστά βρέθηκαν βουτηγμένα σ’ ένα υγρό διαυγές, άχρωμο και άοσμο, σαν νερό που βγαίνει από βράχο. Όσα οστά βρίσκονταν πάνω από τη στάθμη του υγρού, που έφτανε στα 2-3 εκ. μ. από τον πυθμένα της σαρκοφάγου, ήταν υγρά όπως και τα εσωτερικά τοιχώματα της. Επίσης από αυτό το υγρό ήταν γεμάτες οι μυελοκυψέλες των σπογγωδών οστών. Η εξέταση του υγρού στα Ινστιτούτα Χημείας και Υγιεινής του Πανεπιστημίου του Μπάρι έδειξε ότι επρόκειτο για νερό καθαρό, ελεύθερο από άλατα και στείρο από μικροοργανισμούς. Οι ρωμαιοκαθολικοί του έχουν δώσει τη χαρακτηριστική ονομασία «Manna». Τα σχετικά Αγιολογικά κείμενα αναφέρουν ότι και όταν οι ναυτικοί από το Μπάρι έσπασαν την πλάκα, του τάφου του Αγίου στα Μύρα, για να πάρουν τα λείψανα, τα βρήκαν μέσα σε «Θείο μύρο», (άλλοι γράφουν Sanctus liguor ή oleum). Σύμφωνα με τον ερευνητή καθηγητή, η ύπαρξη του υγρού αυτού στη σαρκοφάγο επέδρασε ευεργετικά στην καλύτερη συντήρηση των οστών όλους αυτούς τους αιώνες που πέρασαν. Η μελέτη των οστών έδειξε ότι ο κάτοχός τους έπασχε από αγκυλωτική σπονδυλαρθρίτιδα και διάχυτη ενδοκρανιακή υπερόστωση. Θεωρείται ότι αυτά πρέπει να κληροδοτήθηκαν στον Άγιο από κάποια υγρή φυλακή, όπου θα πέρασε αρκετά χρόνια της ζωής του και μάλιστα σε προχωρημένη ηλικία, όπως μαρτυρούν τα σχετικά αγιολογικά κείμενα. Ο ίδιος καθηγητής εκτέλεσε ανάπλαση της μορφής του αγίου Νικολάου με βάση τα οστά της κάρας του, και το αποτέλεσμα έμοιαζε με τη μορφή του αγίου όπως εικονίζεται στο Παρεκκλήσιο του Αγίου Ισιδώρου της Βασιλικής του Αγίου Μάρκου Βενετίας.^[1]
== Προστάτης ναυτικών - Λαογραφία

Η εικόνα του Αγίου Νικολάου του ομώνυμου Ι. Ναού στον Πειραιά

Ο Άγιος Νικόλαος θεωρείται ο κατ' εξοχήν προστάτης των Ναυτικών καθώς και του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού και Λιμενικού Σώματος, γιατί στον βίο του αναφέρονται θαύματα που έχουν σχέση με τη θάλασσα. Για το λόγο αυτό, όλα τα πλοία του πολεμικού ναυτικού, καθώς και όλα τα εμπορικά, φέρουν την εικόνα του [1]. Επίσης θεωρείται και προστάτης της πόλης του Αγίου Νικολάου Κρήτης όπου τιμάται με την ημέρα που εορτάζεται (6 Δεκεμβρίου) ως επίσημη αργία σε όλη την πόλη. Παρεκκλήσια που φέρονται επί πλοίων είναι αφιερωμένα στον Άγιο Νικόλαο, όπως και εκείνο στο ιστορικό Θ/Κ Γ. Αβέρωφ. Επίσης πολλά πλεούμενα παίρνουν το όνομά του και ως προστάτης των ναυτικών αναφέρεται και σε πολλά νησιώτικα τραγούδια.

• Η ημέρα τιμής του Αγίου Νικολάου είναι επίσημη αργία σε όλα τα ελληνικά πλοία, λιμένες, Υπηρεσίες λιμένων και ναυτιλιακές εταιρείες. Επίσημη επίσης αργία είναι για το Πολεμικό Ναυτικό, το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας και το Λιμενικό Σώμα.

Ο Ιστορικός Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Ψαρών

Ο σημαντικότερος ναός του Άγιου στον Ελλαδικό χώρο βρίσκεται στα Ψαρά.Ο ναός του Αγίου Νικολάου Ψαρών, ένα «σπίτι» μεγαλόπρεπο για τον προστάτη των Ναυτικών και «η Μητρόπολη του Αιγαίου» όπως έχει χαρακτηριστεί, άρχιζε να κτίζεται από το 1785. Χρόνια της μαύρης σκλαβιάς , αλλά και χρόνια που η ναυτιλία των Ψαρών, άρχιζε να αναπτύσσεται. Κουβαλούσαν οι Ψαριανοί τα μάρμαρα από τα Θυμιανά της Χίου, από νησιά του Αιγαίου, αλλά και από πιο μακριά: από τη Μάλτα και τη Μασσαλία! Κουβαλούσαν και οι Ψαριανές τα κεράσματα στους εργάτες μέσα στα πιο όμορφα πιάτα που είχαν στο νοικοκυριό τους. Κι όταν τελείωσε το χτίσιμο τα πήραν οι εργάτες και τα εντοίχισαν στο εξωτερικό του ναού και μένουν μέχρι σήμερα μαρτυρία της ευλάβειας και της προσφοράς...!
Το μήκος του ναού είναι 28 μέτρα, 14 το πλάτος και φτάνει μέχρι τα 24 μέτρα ύψος. Για το φωτισμό του είχαν σχεδιαστεί 67 παράθυρα και 8 πόρτες. Σήμερα υπάρχουν 51 και 7 αντίστοιχα. Είναι ναός τρισυπόστατος, ανακάτεμα Βασιλικής μετά τρούλου με μαρμάρινο τέμπλο, με κολώνες που καταλήγουν σε χρυσό στεφάνι πριν αρχίσει το κιονόκρανο. Το κωδωνοστάσιο (καμπαναριό) αντικατέστησε το παλιό που γκρεμίστηκε. Τα σκεύη του ναού, όλα τα αφιερώματα μεγάλης αξίας, όπως και τα ιερά σκεύη που είχε δωρίσει ο Βαρβάκης, κρυστάλλινοι πολυέλαιοι, καντήλια αργυρά και επίχρυσα, εικόνες από καθαρό ασήμι, όλα λεηλατήθηκαν στην καταστροφή του νησιού το 1824. Από αυτά, μόνο το ιερό ευαγγέλιο σώζεται σήμερα.
Τη χρονιά που γεννήθηκε ο Κωνσταντίνος Κανάρης (1793) ολοκληρώθηκε ο ναός. Καταστράφηκε το 1824 και ανακαινίστηκε το 1863, όταν μετά την Καταστροφή οι Ψαριανοί άρχισαν να ξαναμαζεύονται στο νησί τους. Αξίζει ν' ανεβεί κανείς τα 60 σκαλοπάτια και να επισκεφτεί την εκκλησία που προσκύνησε ο Κανάρης πριν να ξεκινήσει για το μεγάλο του κατόρθωμα.

Άγιος Σάββας ο αγιασμένος (5 Δεκεμβρίου)

Γιορτάζει σήμερα ένας πολύ, πάρα πολύ μεγάλος άγιος. Ο άγιος Σάββας ο ηγιασμένος. Σπλάχνο της Καππαδοκίας. Γεννήθηκε εκεί ο άγιος τον 4ο αιώνα, το 431. Ηγιασμένος εκ κοιλίας μητρός. Σε ηλικία 8 ετών πήγε στο μοναστήρι των Φλαβιανών, εκεί κοντά, και έμεινε μέχρι 18 ετών, που έμαθε όλα τα γράμματα, το Ψαλτήρι απ’ έξω, και απέκτησε μεγάλη χάρη και φήμη. Δεκαοκτώ χρονών πήγε στην αγία πόλη της Ιερουσαλήμ, προσκύνησε τους Αγίους Τόπους κι ύστερα πήγε στην έρημο της Ανατολής. Στον άγιο Ευθύμιο τον μεγάλο, εκείνος τον έστειλε στον άγιο Θεόκτιστο, και έμεινε εκεί αρκετά χρόνια, ασκήθηκε πολύ, κι ανέβηκε ψηλά. Έλαμψε το πρόσωπο του. Η χάρη του Θεού τον είχε από κοντά. Κι ύστερα πήγαινε και στην έρημο και προσευχόταν κι αγωνιζόταν κι αργότερα έφτιαξε και τη μονή του αγίου Σάββα, απέκτησε πολλούς, αναρίθμητους μοναχούς. Ήταν πολύ ταπεινός. Και φρόντιζε την ψυχή του και έλαμψε τόσο πολύ από τη Θεία Χάρη κι ανέβαινε, όλο κι ανέβαινε κάθε μέρα στην αγιοσύνη. Γι’ αυτό κι ονομάσθηκε και αγιασμένος. Αγιασμένος. Από παιδάκι, μέχρι που εκοιμήθη, αγωνιζόταν να γίνει και πιο άγιος κατά το «άγιοι γίνεσθε».

Έκανε θαύματα μεγάλα. Έβγαζε δαιμόνια. Θεράπευε αρρώστους. Θεράπευε καρκίνους. Έβγαζε από τις ξερές πέτρες και τις ερημιές νεράκι δροσερό, πήγε δύο φορές στην Ιερουσαλήμ ως πρέσβης για  υποθέσεις της περιοχής του στους αυτοκράτορες Αναστάσιο τον Α’ και Ιουστινιανό τον Μέγα, τον Α’, και τα κατάφερε θαυμάσια. Εκοιμήθη το 532  στις 5 Δεκεμβρίου. Ετάφη το λείψανό του στη μονή του, το πήραν αργότερα οι Βενετοί, το πήγαν στην Ιταλία, και στα 1965 το επανέφεραν οι πατέρες στη μονή του κι είναι εκεί τώρα, πλήρης χάριτος και κάνει μεγάλα θαύματα.

(Αρχιμ. Ανανία Κουστένη, «Χειμερινό συναξάρι», τ.Α΄, εκδ. Ακτή-Λευκωσία 2008)

 

«Τουρκικές παραβιάσεις της Συνθήκης της Λωζάνης: Ελληνική μειονότητα της Κωνσταντινούπολης, Ίμβρος – Τένεδος, Οικουμενικό Πατριαρχείο»

Μαλκίδης Θ.- Σιεκέρσαββας Ι. (επιμέλεια). 

«Τουρκικές παραβιάσεις της Συνθήκης της Λωζάνης: Ελληνική μειονότητα της Κωνσταντινούπολης, Ίμβρος – Τένεδος, Οικουμενικό Πατριαρχείο».

 

Πρακτικά Ημερίδας    ISBN 978-9963-7628-4-2.

«Αδούλωτη Κερύνεια» Λευκωσία 2012.

 

Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στη μνήμη του Κωνσταντινουπολίτη Καθηγητή Νεοκλή Σαρρή

 

Πόσο αξιόπιστη και συνεπής είναι η Τουρκική Ηγεσία έναντι Συμφωνιών που υπογράφει και μάλιστα Διεθνών;

Πόσο μπορεί να την εμπιστευθεί η Κύπρος και ο Λαός της, να υπογράψει συμφωνία για λύση του Κυπριακού και μάλιστα με συμβιβασμό στη βάση των κατοχικών δεδομένων που δημιούργησε η Τουρκική στρατιωτική εισβολή και κατοχή, από το 1974 μέχρι σήμερα;

Το Σωματείο «Αδούλωτη Κερύνεια» υπό το φώς της κλιμακούμενης πίεσης για λύση του Κυπριακού επιχείρησε μέσα από μια Επιστημονική Ημερίδα να δώσει απαντήσεις στα πιο πάνω ερωτήματα, με στόχο την πληροφόρηση και αφύπνιση των πολιτών και σοβαρό προβληματισμό των διαχειριστών του Κυπριακού.

Η ημερίδα διοργανώθηκε σε συνεργασία με το Κυπριακό Κέντρο Μελετών την   21^η  Σεπτεμβρίου 2010,  στην αίθουσα Εκδηλώσεων του Σωματείου «Αδούλωτη Κερύνεια» στη Λευκωσία .

Την ημερίδα την οποία συντόνισε ο δημοσιογράφος Γιάννης Νικολάου, την παρακολούθησαν μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων, ξένοι διπλωμάτες,  εκπρόσωποι σωματείων και φορέων,    καθώς και πολίτες, οι οποίοι μέσα από τις εισηγήσεις και τη συζήτηση που ακολούθησε, ενημερώθηκαν για τις τουρκικές παραβιάσεις της Συνθήκης της Λωζάνης, στην Κωνσταντινούπολη, Ίμβρο και Τένεδο και στο  Οικουμενικό Πατριαρχείο.

 Το μεγάλο ενδιαφέρον που υπήρξε για   την ημερίδα,  επιβεβαιώθηκε και από την μεγάλη  προσέλευση των πολιτών. Οι τρεις εισηγητές ανέλυσαν  μέσα από γεγονότα και αδιάσειστα ιστορικά στοιχεία, την αναξιοπιστία της Τουρκίας να τηρήσει συμφωνίες και μάλιστα διεθνούς κύρους και υπόστασης, καθώς και την ωμότητα με την οποία η Τουρκία εφαρμόζει την πάγια επεκτατική της πολιτική  αγνοώντας και παραμερίζοντας συμφωνίες, αρχές και αξίες και κυρίως  ανθρώπινα δικαιώματα.

Ο Νικόλαος Ουζούνογλου καθηγητής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, ανέπτυξε το θέμα «Οι παραβιάσεις της Συνθήκης της  Λωζάνης και των Διεθνών Συμβάσεων Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που υπέστει ο Ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης από το 1923».

Ο Χρήστος Ιακώβου, Διευθυντής του Κυπριακού Κέντρου Μελετών (ΚΥΚΕΜ) πραγματοποίησε την εισήγηση  «Η Τουρκική πολιτική στην Ίμβρο και την Τένεδο από τη Συνθήκη της Λωζάνης μέχρι σήμερα. Η αναίμακτη γενοκτονία».

Τέλος η εισήγηση του  Θεοφάνη Μαλκίδη, Διδάκτορα  κοινωνικών επιστημών,  είχε ως  θέμα  «Το Οικουμενικό Πατριαρχείο από τη Συνθήκη της Λωζάνης μέχρι σήμερα και η πολιτική της Τουρκίας».

Το Οθωμανικό Δόγμα είτε εκτουρκισμού είτε εξόντωσης των μη Οθωμανών Εθνοτήτων, εφαρμόσθηκε πιστά από το Κεμαλικό Καθεστώς που διαδέχθηκε τους Σουλτάνους και εξακολουθεί να εφαρμόζεται μέχρι σήμερα.

Το βίωσαν οι Έλληνες της Ίμβρου και Τενέδου, της Κωνσταντινούπολης παρά τις Διεθνείς Συμφωνίες που υπέγραψε η Τουρκία, συνεχίζουν να το ζουν τα ελάχιστα μέλη της ελληνικής μειονότητας που ζει στην Τουρκία, ενώ είναι έντονο το ζήτημα του Οικουμενικού Πατριαρχείου με τις πολυποίκιλες διαστάσεις του.

Τα ίδια γεγονότα έζησαν οι Έλληνες στην Κύπρο το 1974 παρά τις δεσμεύσεις που επιβάλλει στα κράτη -μέλη του ΟΗΕ,  ο Καταστατικός Χάρτης του διεθνούς αυτού οργανισμού.  Το βίωσαν οι εγκλωβισμένοι μας στις κατεχόμενες περιοχές μετά την υπογραφή της σχετικής Συμφωνίας («τρίτη Βιέννη») που υπέγραψε η Τουρκία με την Κυπριακή Δημοκρατία.

Το γενικό συμπέρασμα της ημερίδας είναι πώς, η Ιστορία παρέχει στην  Κυπριακή Δημοκρατία όλα τα δεδομένα που χρειάζεται για να αποφύγει παρόμοια μοίρα για τον Κυπριακό Ελληνισμό  νομιμοποιώντας το αποτέλεσμα της Τουρκικής εισβολής και κατοχής υπό το μανδύα λύσης Διζωνικής Δικοινοτικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα της Τουρκοκυπριακής μειοψηφίας του 18%  με την πλειοψηφία του 82% του υπόλοιπου πληθυσμού της Κυπριακής Δημοκρατίας. 

Η ΑΠΟΔΟΧΗ «ΛΥΣΗΣ» ΑΥΤΗΣ ΘΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ. ΘΑ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΣΤΟΝ ΣΤΑΔΙΑΚΟ ΑΛΛΑ ΒΕΒΑΙΟ ΚΑΙ ΠΛΗΡΗ ΑΦΕΛΛΗΝΙΣΜΟ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ.

 

 

 

 

 

Το ενδιαφέρον των πολιτών προσέλκυσε η ημερίδα «Μνημόνιο – Οικονομία και Ανάπτυξη του Βορείου Έβρου» στο Διδυμότειχο

 

 

Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε η 8η Ημερίδα του Συλλόγου Αλληλεγγύης Πολιτών Β. Έβρου «ΑΚΡΙΤΕΣ», με θέμα «Μνημόνιο – Οικονομία και Ανάπτυξη του Βόρειου Έβρου» προσελκύοντας το μεγάλο ενδιαφέρον των πολιτών. Η ημερίδα πραγματοποιήθηκε στο Διδυμότειχο την Κυριακή 18 Νοεμβρίου και σε αυτήν συμμετείχαν με εισηγήσεις των κ. Θ. Μαλκίδη, Αν. Φιλιππίδη, Ευαγ. Λάζου, και Κ. Δαδούση.

Στο πλαίσιο των εισηγήσεων συζητήθηκαν  τόσο οι γενικότερες δυσμενείς συνθήκες επιβίωσης των πολιτών στην Ελλάδα των Μνημονίων, όσο και οι δυνατότητες ανάπτυξης του Βόρειου Έβρου, μέσα από την εκμετάλλευση ορυκτών όπως ο ζεόλιθος, αλλά και των γεωργοκτηνοτροφικών προοπτικών του Νομού.

Αναλυτικότερα, η ημερίδα περιελάμβανε τέσσερις θεματικές ενότητες:

«Μνημόνια: Βασικά σημεία και συνέπειες στην διαβίωση του λαού μας», «Βιομηχανικές, γεωργικές, κτηνοτροφικές, υδατικές και περιβαλλοντικές εφαρμογές του  ορυκτού πλούτου του Νομού Έβρου»,

 «Δυνατότητες και Προοπτικές Ανάπτυξης του Βόρειου Έβρου μέσω της συνεργασίας» και

«Προβλήματα στην υλοποίηση πολιτικών στον Αγροκτηνοτροφικό τομέα του Βόρειου Έβρου».