Η Οττάβα αναγνώρισε τη Γενοκτονία και προς απογοήτευση των αρνητών,υπάρχει και συνέχεια!

Θ. Μαλκίδης 

Η Οττάβα αναγνώρισε τη Γενοκτονία και προς απογοήτευση των αρνητών, υπάρχει και συνέχεια!

Η είδηση από τον Καναδά και ειδικότερα από την πρωτεύουσα της χώρας την Οττάβα   για την αναγνώριση της Γενοκτονίας και της θέσπισης της 19ης Μαΐου ως ημέρα μνήμης, αποτελεί άλλη μία νίκη στην μεγάλη, δύσκολη και αγωνιώδη προσπάθεια για τη δικαίωση των προγόνων μας. 

Η αναγνώριση αυτή έρχεται μετά από την ανάλογη πράξη  από την πόλη του  Τορόντο και βεβαίως θα ακολουθήσουν και άλλες πόλεις του Καναδά, αλλά και  ομοσπονδιακά θεσμικά όργανα! 

Η αναγνώριση της Γενοκτονίας από την Καναδική πρωτεύουσα, δια της υπογραφής και του σχετικού ψηφίσματος του Δημάρχου Τζιμ Γουότσον, έχει από πίσω του μία πολύχρονη και ανιδιοτελή προσπάθεια, συνεχή αγώνα και σοβαρό έργο από Έλληνες και Φιλέλληνες, στην Ελλάδα και το εξωτερικό και ειδικότερα στον Καναδά. 

Το Ελληνοκαναδικό Κογκρέσο που κράτησε και κρατά πρωταγωνιστικό ρόλο στην υπόθεση και βεβαίως και οι Ποντιακοί σύλλογοι, γνωρίζουν ότι δικαιοσύνη και η αλήθεια θριαμβεύουν. Όσα χρόνια και εάν περάσουν, παρά την προπαγάνδα και το ψεύδος, τα εμπόδια και τις δοκιμασίες, το φως νικά το σκοτάδι, η αλήθεια τη λήθη και το ψεύδος. 

Η αναγνώριση αυτή και οι άλλες που έρχονται,  δείχνουν ότι η Τουρκία μπορεί να ξοδεύει εκατομμύρια  για να παραχαραχτεί και για να αλλοιωθεί η ιστορία, για να εξαφανιστεί  ο φασισμός και   το μαζικό έγκλημα, η πραγματικότητα όμως είναι τόσο ισχυρή που δεν μπορεί κρυφτεί. Από την άλλη  πλευρά παρά τα εμπόδια από το “κράτος” της Ελλάδας που   αδιαφορεί για το ζήτημα της Γενοκτονίας, η νικηφόρα προσπάθεια συνεχίζεται και (θα) έχει σημαντικά αποτελέσματα.

Οι Έλληνες και οι Φιλέλληνες που αγωνίζονται και στον Καναδά,  που προσπαθούν χωρίς καμία βοήθεια για την αναγνώριση της Γενοκτονίας, γνωρίζουν ότι έχουν μαζί τους το ισχυρότερο μέσο.  Τις ψυχές των προγόνων μας. Για αυτό και θα νικήσουν, γι΄αυτό και θα νικήσουμε!

Τα λείψανα των στρατιωτών του 1974...H Ελευθερία «από τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων των ιερά».

Ακούστε τη συνέντευξη του Θ. Μαλκίδη για τα οστά των επαναπατρισθέντων Ελλήνων, που έπεσαν κατά την επιχείρηση ΝΙΚΗ 4, τον Ιούλιο του 1974.




Θ. Μαλκίδης

Τα λείψανα των στρατιωτών του 1974....H Ελευθερία «από τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων των ιερά».



Η τελετή επίσημης παραλαβής των λειψάνων των Ελλήνων στρατιωτικών, που μετείχαν στην επιχείρηση "ΝΙΚΗ" και επέβαιναν στο αεροσκάφος ΝΟΡΑΤΛΑΣ , που καταρρίφθηκε από φίλια πυρά την 21η Ιουλίου 1974 στη Λευκωσία, αποτελεί μία ιδιαίτερη και σημαντική είδηση.

Είδηση που καθυστέρησε να αναφερθεί 42 χρόνια, για να αποκατασταθεί η ανθρώπινη και ηθική τάξη. Η αντιμετώπιση των ανθρώπων αυτών, των δικών μας ανθρώπων που στάλθηκαν στην Κύπρο για να αντιμετωπίσουν την προδοσία και την εισβολή της φασιστικής Τουρκίας, αποτελεί την χειρότερη Ύβρη του νεώτερου Ελληνισμού. Άλλωστε γνωρίζουμε στην ελληνική παράδοση και ιστορία την αξία που έχουν τα Οστά και τα Μνήματα....


Πέρα από την προδοσία, πέρα από τον δίκαιο αλλά άνισο αγώνα ενάντια στους Τούρκους εισβολείς -κατακτητές, οι άνθρωποι και τα οστά τους , για 42 χρόνια έμειναν στην αφάνεια, στο περιθώριο, αντιμετωπίζοντας την αδιαφορία των ζώντων που πήγαν να υπερασπίσουν. 

Η πράξη ανεύρεσης των οστών τους και η επιστροφή τους στην Ελλάδα για να αποδοθούν στους οικείους τους αποτελεί μία οφειλόμενη πράξη των ζώντων έναντι των συγκεκριμένων κεκοιμημένων προγόνων μας. Το αδίκημα βεβαίως το Ύβρεως παραμένει, αφού  η Ελευθερία «που είναι  από τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων των ιερά», δεν έχει έρθει για την Κύπρο. 
Το αντίθετο βεβαίως συμβαίνει αν αναλογιστούμε τα προτεινόμενα σχέδια περί «Λύσης» και αποδοχής των τετελεσμένων της προδοσίας και της εισβολής και κατοχής της Τουρκίας. 

Οι καταγόμενοι από τον Έβρο πεσόντες καταδρομείς στην Κύπρο (επιχείρηση Νίκη 4)  1974,  Χ. Χατζόπουλος και Χ. Δοιτσίδης.   

«Η αλήθεια είναι ότι οι δούλοι δεν μπορούν ούτε να υπερασπιστούν,ούτε και να ελευθερώσουν τους σκλάβους»

Θ. Μαλκίδης 

«Η αλήθεια είναι ότι οι δούλοι δεν μπορούν ούτε να υπερασπιστούν, ούτε και να ελευθερώσουν τους σκλάβους» (Ιωάννης Πασαλίδης, Βουλή των Ελλήνων,  συνεδρίαση της 9ης Απριλίου 1956).

Η δεκαετία του 1950 αποτέλεσε την  περίοδο που χαρακτηρίστηκε από την κυριαρχία του Κυπριακού ζητήματος στον Ελληνικό κόσμο, αλλά και παγκοσμίως. Το δημοψήφισμα για την αυτοδιάθεση -Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, ο απελευθερωτικός -αντιαποικιοκρατικός αγώνας του 1955-1959, οι συμφωνίες Ζυρίχης- Λονδίνου, αποτέλεσαν παραμέτρους του Κυπριακού στη δεκαετία του 1950.  Το Κυπριακό βεβαίως έρχεται και σήμερα ως μείζον ζήτημα επιβίωσης για τον Ελληνισμό, από  την ημικατεχόμενη Κύπρο, έως  το Αιγαίο και τη Θράκη.

Ο εκ  Σαντάς του Πόντου Ιωάννης Πασαλίδης (1885- 1968), υπήρξε ένας ανιδιοτελής άνθρωπος και ιατρός,  που πρωταγωνίστησε τόσο στον Πόντο, όσο  και στο  Κυπριακό, αποτέλεσε την προσωποποίηση της ελληνικής ιστορίας του 20ου αιώνα, την προσωποποίηση της διαδρομής των Ελλήνων της καθ΄ ημάς Ανατολής. 

Με σημαντικό επίσης ρόλο στην ανάδειξη του μαζικού εγκλήματος εναντίον των Ελλήνων, φυλάκιση στην Ναζιστική φασιστική κατοχή και στη Χούντα, ο  Ι. Πασαλίδης υπήρξε μία σημαντική πολιτική προσωπικότητα, πρωτοπόρος στους αγώνες για κοινωνική δικαιοσύνη, ελευθερία, εθνική ανεξαρτησία.
Όλα αυτά τα συνδύασε με την ηθική, την ανιδιοτέλεια,  την πραότητά του, την οξυδέρκειά του και την ουσία των παρεμβάσεών του.

Η έρευνα για τη σημαντική αυτή μορφή του Ελληνισμού συγκεκριμενοποιήθηκε στη στάση και το ρόλο του ως  προέδρου της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς (ΕΔΑ)  και τις παρεμβάσεις του για την Κύπρο, όπως αναπτύχθηκαν εντός της Βουλής των Ελλήνων στη δεκαετία του 1950. 

Το βιβλίο για τον Ι. Πασαλίδη από τις εκδόσεις Αιγαίον της Λευκωσίας, καταγράφει μέσα από τα πρακτικά των συνεδριάσεων της Βουλής τις αγορεύσεις, τις παρεμβάσεις, τους λόγους, τα κείμενά του. Το βιβλίο συμβάλλει στη διερεύνηση μίας εκ των πολλών πτυχών δράσης του  Πασαλίδη, αυτής που σχετίζεται με την Κύπρο και κάνει ευρύτερα γνωστή τη δραστηριότητα του πολιτικού ανδρός, ο οποίος έβαλε το εθνικό πάνω από το κομματικό και  το προσωπικό συμφέρον.

Η  φράση του Ιωάννη Πασαλίδη «η αλήθεια είναι ότι οι δούλοι δεν μπορούν ούτε να υπερασπιστούν,ούτε και να ελευθερώσουν τους σκλάβους»,  που ειπώθηκε το 1956 για το Κυπριακό,  εκφράζει και τη σημερινή κατάσταση.  Για τη διαστροφή της  μνημονιακής βαρβαρότητας που οι Γκέμπελς την ονομάζουν σωτηρία, την άρνηση της Γενοκτονίας και το θαυμασμό στον εγκληματία Κεμάλ, μέχρι την επιβίωσή του Ελληνισμού στην Κύπρο, στο Αιγαίο και τη Θράκη, όπου η υποχώρηση στη φασιστική Τουρκία βαπτίζεται «λύση και αμοιβαίο συμφέρον»!  

Υ.Γ. Πρόσφατα ο ανιψιός του Ι. Πασαλίδη και συγγραφέας βιβλίου για τη ζωή του θείου του Γ.  Νισύριος με ενημέρωσε ότι στο μνήμα του Πασαλίδη, μπήκε η φράση του « η αλήθεια είναι ότι οι δούλοι δεν μπορούν ούτε να υπερασπιστούν,ούτε και να ελευθερώσουν τους σκλάβους». Λέξεις που παρότι έχουν ειπωθεί πριν εξήντα χρόνια, εκφράζουν κυριολεκτικά τη σημερινή κατάσταση!