Αγώνας μνήμης για τους δολοφονημένους από τους Ναζί στα Κερδύλια

Θ. Μαλκίδης 

Αγώνας μνήμης για τους  δολοφονημένους από τους Ναζί στα Κερδύλια

Μια από τις μεγαλύτερες σφαγές στα χρόνια της Γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα θα τιμηθεί με αγώνα μνήμης που διοργανώνει ο  Δήμος Αμφίπολης, ο Πολιτιστικός σύλλογος Νέων Κερδυλλίων, ο  ΣΕΓΑΣ  και ο σύλλογος Μαραθωνοδρόμων Σερρών, υπό την αιγίδα του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας στις 8  Οκτωβρίου 2017 .

Το Ολοκαύτωμα στα Άνω και Κάτω Κερδύλια αφορά τη σφαγή πάνω από  200 Ελλήνων , οι οποίοι  εκτελέστηκαν από τους Ναζί. Ξημερώματα της 17 Οκτωβρίου 1941, δύο λόχοι του 220ου Τάγματος Σκαπανέων της Βέρμαχτ με δύναμη 250 ανδρών υπο τις διαταγές των λοχαγών Βέντλερ και  Σράινερ ξεκίνησαν από τον Σταυρό Θεσσαλονίκης για τα Κερδύλια. Φτάνοντας κοντά στα χωριά άφησαν τα αυτοκίνητα, άρχισαν να ανεβαίνουν από τρία σημεία και περικύκλωσαν τα Άνω Κερδύλια από την θέση Στρόβολο και τα Κάτω Κερδύλια από την θέση Λειβάδια. 

Οι Ναζί συγκέντρωσαν τους άρρενες κατοίκους μεταξύ 16 και 60 χρόνων στις θέσεις Αλώνια και Κούτρες. Οι γυναίκες και τα παιδιά αρχικά συγκεντρώθηκαν στα σχολεία και στη συνέχεια, αφού είχαν απομακρυνθεί οι άντρες, τους επιτράπηκε να πάρουν μαζί τους όσα πράγματα μπορούσαν και να φύγουν προς το Καστρί και την Ευκαρπία ενώ κλείδωσαν σε κοινοτικό κατάστημα 23 υπερήλικες, οι οποίοι αργότερα κινδύνεψαν από την πυρπόληση του χωριού. Στις 09.00 το πρωί δόθηκε το σήμα με μια φωτοβολίδα, και οι Γερμανοί στρατιώτες άρχισαν να εκτελούν άρρενες κατοίκους ηλικίας από 16 μέχρι 60 ετών. Από την εκτέλεση εξαιρέθηκαν στο Άνω Κερδύλιο δεκαεπτά άτομα άνω των εξήντα ετών, μεταξύ των οποίων ο ιερέας, ο δάσκαλος και ο δασοφύλακας και στο Κάτω Κερδύλιο δέκα γέροντες. Οι άνθρωποι αυτοί χρησιμοποιήθηκαν μετά το τέλος των εκτελέσεων για την ταφή των νεκρών.

Σύμφωνα με τις μεταπολεμικές λίστες εκτελεσθέντων ο αριθμός των νεκρών ανήλθε σε 214 άτομα. Οι εκθέσεις των τότε αστυνομικών αρχών και της Γενικής Διοίκησης Μακεδονίας έκαναν λόγω για 211-212 εκτελεσθέντες ενώ οι γερμανικές αρχές κατοχής για 207. Στην έκθεση που συνέταξε μεταπολεμικά το Ελληνικό Εθνικό Γραφείο Εγκλημάτων Πολέμου αναφέρεται ότι οι νεκροί ήταν 222, ενώ ο Γιάννης Παπασυμεών στο βιβλίο του για την καταστροφή των Κερδυλίων δημοσιεύει κατάσταση 230 ατόμων. Τα χωριά δεν ξανακατοικήθηκαν και οι εναπομείναντες κάτοικοι έκτισαν αργότερα το 1955 τον  οικισμό των Νέων Κερδυλίων.  Το ολοκαύτωμα των Κερδυλίων θεωρείται η πρώτη ομαδική εκτέλεση αμάχων από τα στρατεύματα κατοχής στην Βόρεια Ελλάδα κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Κηδεία του μέχρι πρότινος αγνοούμενου Κυριάκου Ψύλλου

Κηδεία του μέχρι πρότινος αγνοούμενου Κυριάκου Ψύλλου 

Κηδεύεται το Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου 2017, στις 2:00 μμ στον ιερό ναό Αγίου Δημητρίου Παραλιμνίου ο Στρατιώτης Κυριάκος Ψύλλος του 231 ΤΠ ο οποίος αγνοούνταν από τις 15/8/1974
Τα  οστά του βρέθηκαν στην περιοχή Σκυλλούρας- Κοντεμένου [ύψωμα Λαπάτσα] και ταυτοποιήθηκαν. 

Ως "αλβανικές περιοχές στην Ελλάδα" διδάσκονται και φέτος από τα σχολικά βιβλία Γεωγραφίας της Αλβανίας!!!

Ως "αλβανικές περιοχές στην Ελλάδα" διδάσκονται και φέτος από τα σχολικά βιβλία Γεωγραφίας της Αλβανίας !!

Θ. Μαλκίδης
Για πολλά χρόνια έχουμε τονίσει την αναγκαιότητα ανάδειξης του ζητήματος της Ελληνικής μειονότητας και ιδιαίτερα σε ό,τι έχει σχέση με το σεβασμό από την Αλβανία των δικαιωμάτων της και ειδικότερα των εκπαιδευτικών. 

Από την άλλη εδώ και τουλάχιστον δώδεκα χρόνια το Υπουργείο Παιδείας της Ελλάδας έχει αφαιρέσει από τα σχολικά βιβλία κάθε αναφορά για την Βόρειο Ήπειρο και τον Ελληνισμό της περιοχής.  Η κίνηση αυτή έγινε στο πλαίσιο διακρατικής συμφωνίας με την Αλβανία η οποία προβλέπει αφαίρεση από τα σχολικά εγχειρίδια και των δύο χωρών κάθε στοιχείου που θα μπορούσε να του αποδοθεί χαρακτήρας  επεκτατικός από τη μία χώρα εις βάρος της  άλλης.  Οι ελληνικές κυβερνήσεις τήρησαν την συμφωνία και μεταξύ άλλων έσβησαν από το Βιβλίο της Ιστορίας της Γ΄ Λυκείου τον Βορειοηπειρωτικό Αγώνα του 1914 και την υπογραφή του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας.

Εδώ και λίγες εβδομάδες άρχισε η σχολική χρονιά 2017 - 2018 και με αισθήματα οργής και θλίψης πληροφορηθήκαμε ότι στα σχολικά βιβλία του μαθήματος της Γεωγραφίας στην Αλβανία, το κεφάλαιο υπό τον τίτλο "αλβανικές περιοχές στην Ελλάδα" παραμένει αμετακίνητο! Δύο δεκαετίες τώρα γίνονται συναντήσεις επί συναντήσεων και συστήνονται επιτροπές επί επιτροπών μεταξύ των Υπουργείων Παιδείας Ελλάδος και Αλβανίας για τις αμοιβαίες υποχωρήσεις στα σχολικά βιβλία, αλλά όπως διαπιστώνουμε οι υποχωρήσεις στην πράξη γίνονται μόνο από την ελληνική πλευρά.  Την τακτική των Τιράνων την γνωρίζουμε πολύ καλά, αφού την βιώνουμε δραματικά για έναν αιώνα και συνεπώς δεν μας εκπλήσσει. Η οργή και η θλίψη μας στρέφεται κυρίως προς την Αθήνα η οποία αδιαφορεί και εθελοτυφλεί αδιάκοπα απέναντι τις αλβανικές προκλήσεις και προσβολές τόσο εις βάρος του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού όσο και ως προς την ακεραιότητα της ίδιας της Ελληνικής Πολιτείας. 

Στη Βόρειο Ήπειρο υπάρχουν ακόμα Ελληνόπουλα που κρατούν αναμμένη μέσα τους τη φλόγα του Έθνους μας, αγωνίζονται ως αμνοί εν μέσω λύκων και δεν αποδέχονται να διδάσκονται αυτές τις αθλιότητες στα σχολεία της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας. Ο Εθνικός Σύλλογος Βόρειος Ήπειρος 1914, για χάρη πρωτίστως αυτών των παιδιών αλλά και φυσικά για χάρη της Ιστορίας και της πραγματικότητας, δεν θα αδιαφορήσει για το θέμα θεωρώντας το ως "συνηθισμένο" και "τετελεσμένο". 

Με τις όποιες δυνάμεις μας θα ζητούμε την αφαίρεση των ανιστόρητων κεφαλαίων και παραγράφων εις βάρος της Ελλάδας από τα αλβανικά σχολικά εγχειρίδια, καθώς και την αποκατάσταση του Βορειοηπειρωτικού Αγώνα του 1914 στα σχολικά βιβλία του μαθήματος της Ιστορίας στην Ελλάδα, όπως και κάθε αναφορά υπέρ του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα.

Παραθέτουμε μία από τις επίμαχες σελίδες του βιβλίου Γεωγραφίας της 12ης τάξης στην Αλβανία πριν και μετά από την παρέμβαση από Βορειοηπειρώτη μαθητή:

Όλες οι επίμαχες σελίδες

Βιβλίο Γεωγραφίας 9ης τάξης

Στην τελευταία παράγραφο της σελίδας 4 αναφέρονται ως αλβανικές περιοχές στην Ελλάδα οι: Τσαμουριά, Κόνιτσα, Καστοριά, Φλώρινα κλπ, αφού προηγηθούν οι αλβανικές περιοχές της Σερβίας, του Μαυροβουνίου και της "Μακεδονίας" δηλαδή των Σκοπίων.

Πεσόντες και Αγνοούμενοι της 31ης Μοίρας Καταδρομών

Πεσόντες και Αγνοούμενοι της 31ης Μοίρας Καταδρομών

1 Τχης Χωλίδης Χαράλαμπος Ιούλιος 1974 Λευκωσία 2 Υπλγος Παπαγεωργίου Νικόλαος Αύγουστος 1964 Τηλλυρία 3 Ανθλγος Αγρότης Αντώνιος Ιούλιος 1974 Λευκωσία 4 Ανθγός Γεωργιος Παναγή Γεωργίου Ιούλιος 1974 Κερύνεια 5 Ανθλγος Θεοδώρου Αντώνιος Ιούλιος 1974 Αμμόχωστος 6 Ανθλγος Ιωάννου Γιακουμής Ιούλιος 1974 Λάρνακα 7 Ανθλγος Παναγή Μιχαήλ Αύγουστος 1974 Λάπηθος 8 Ανθλγος Παπαιωάννου Ιωάννης Ιούλιος 1974 Λεμεσός 9 Λοχίας Ανηλιάδης Νέαρχος Ιούλιος 1974 Λευκωσία 10 Λοχίας Ιωάννου Ιωάννης Ιούλιος 1974 Λευκωσία 11 Λοχίας Κυνηγόπουλος Νικόλαος Ιούλιος 1974 Λευκωσία 12 Λοχίας Μηνά Χριστάκης Αύγουστος 1974 Λάπηθος 13 Λοχίας Συνέση Δημήτριος Ιούλιος 1974 Κερύνεια 14 Λοχίας Χριστοφή Πανίκος Ιούλιος 1974 Λευκωσία 15 Δνεας Κολάνη Γεώργιος Αύγουστος 974 Λάπηθος 16 Υπνεας Κάρκας Θωμάς Ιούλιος 1974 Λευκωσία 17 Υπνεας Νικολάου Κοσμάς Ιούλιος 1974 Λευκωσία 18 Κ/δ Αντωνίου Ανδρέας Ιούλιος 1974 Μια Μηλιά 19 Κ/δ Απληκιώτης Γεώργιος Αύγουστος 1964 Τηλλυρία 20 Κ/δ Γιαννόπουλος Ιωάννης Ιούλιος 1974 Λευκωσία 21 Κ/δ Ζαχαρία Παναγής Ιούλιος 1974 Καραβάς 22 Κ/δ Θεολόγου Χαράλαμπος Αύγουστος 1974 Λάπηθος 23 Κ/δ Ιωαννίδης Εύδορας Ιούλιος 1974 Πέλλαπαις 24 Κ/δ Κανέζος Κωνσταντίνος Ιούλιος 1974 Λευκωσία 25 Κ/δ Κουσουλίδης Μιχαήλ Αύγουστος 1964 Τηλλυρία 26 Κ/δ Κωνσταντίνου Σωτήριος Ιούλιος 1974 Λευκωσία 27 Κ/δ Λοίζου Χριστόδουλος Αύγουστος 1974 Λάπηθος 28 Κ/δ Ξενή Χριστόφορος Αύγουστος 1974 Άγιος Παύλος 29 Κ/δ Σεργίδης Μάκης Αύγουστος 1974 Λευκωσία 30 Κ/δ Σοφοκλέους Ανδρέας Ιούλιος 1974 Λάπηθος 31 Κ/δ Συμκάση Ιωσήφ Ιούλιος 1974 Λευκωσία 32 Κ/δ Χριστοδούλου Ιωάννης Ιούλιος 1974 Κερύνεια 33 Κ/δ Χριστοφη Χριστος Ιούλιος 1974 Κερύνεια 34 Κ/δ Χριστοφόρου Χριστόφορος Ιούλιος 1974 Κοτζάκαγια

21 Σεπτεμβρίου 1921: Η δολοφονία της ηγεσίας των Ελλήνων του Πόντου

Θεοφάνης Μαλκίδης

Αμάσεια Πόντου 1921: Όταν υπήρχε Ελληνική ηγεσία,  αυτή δολοφονούνταν

Οι Κεμαλικοί μετά την επικράτησή τους, προσπάθησαν και τελικώς πέτυχαν με διάφορα μέσα να εξοντώσουν ό,τι δεν είχαν μπορέσει να εξολοθρεύσουν οι Νεότουρκοι. Διωγμοί, εξορίες, δολοφονίες, βιασμοί, δίκες και καταδίκες στα αποκαλούμενα «δικαστήρια ανεξαρτησίας», τα οποία εκδίδουν «αποφάσεις» και εκτελούνται πρόκριτοι, βουλευτές, δημοσιογράφοι, καθηγητές, δάσκαλοι, μαθητές - Ανανιάδης και Παυλίδης του κολλεγίου Ανατόλια της Μερζιφούντας- και κληρικοί, από τους οποίους ζητούνται δηλώσεις ότι συμμετείχαν στην οργάνωση του επαναστατικού απελευθερωτικού κινήματος στον Πόντο. Η “απόφαση” του ψευτοδικαστηρίου σημείωνε σχετικά: « Επειδή αποδείχθηκε ότι οι παρόντες και κάποιοι από τους απόντες σκέφτονταν και ενεργούσαν να ιδρύσουν Δημοκρατία του Πόντου, αποσπώντας μεγάλο τμήμα του Οθωμανικού Κράτους, από την Τραπεζούντα μέχρι το Ζογκουλδάκ και προς το εσωτερικό μέχρι τη Σεβαστεία καταδικάζονται 69 προύχοντες στον δι` αγχόνης θάνατον, 15 ερήμην εις θάνατον, 7 σε 15ετή δεσμά, των δε μελών του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου Ορφεύς επικυρώνεται η υπό του Στρατοδικείου επιβληθείσα ποινή, και οι υπόλοιποι σε πρόσκαιρα δεσμά στη Σεβάστεια μέχρι το τέλος του πολέμου».

Όπως κατήγγειλε το Οικουμενικό Πατριαρχείο οι υποτιθέμενοι ένοχοι τις «δηλώσεις» τους τις υπέγραψαν μετά τη θανατική καταδίκη τους, την παραμονή της εκτέλεσής τους ή ακόμη και όντας δολοφονημένοι από καιρό. Τέτοιες περιπτώσεις είναι του Χ. Ελευθεριάδη δικηγόρου που είχε δολοφονηθεί στην Κερασούντα το 1920, του Μ. Μαυρίδη, του Γ. Καλογερόπουλου, του Α. Δελικάρη, του Λ. Τεσταμπασίδη, του Ι. Ελευθεριάδη. Ακόμη θα πρέπει να επισημανθεί ότι ο καθηγητής Γ. Παπαμάρκου, ο διευθυντής της Οθωμανικής Τράπεζας Π. Παπαδόπουλος και ο έμπορος Θ. Εκμεντζίογλου οι οποίοι ήταν ήδη νεκροί από την προηγούμενη της εκτέλεσής τους μεταφέρθηκαν στον τόπο του μαζικού εγκλήματος προκειμένου τα άψυχα σώματά τους να υποστούν την ποινή τους.



Ο κατάλογος των καταδικασμένων σε θάνατο επιφανών Ποντίων που απαγχονίστηκαν την ίδια ημέρα και ώρα στον ίδιο χώρο, στις 8/21 Σεπτεμβρίου 1921, στην πλατεία της Αμάσειας είναι πολύ μεγάλος. Εκεί οδηγήθηκαν 72 Έλληνες μάρτυρες, με επικεφαλής τον αρχιμανδρίτη Πλάτωνα Αιβαζίδη. Ο δημοσιογράφος και εκδότης της εφημερίδας Εποχή της Τραπεζούντας Νίκος Καπετανίδης όταν ο πρόεδρος του «δικαστηρίου» του ανέγνωσε το «κατηγορητήριο» ότι επιδίωκε την ανεξαρτησία του Πόντου, αυτός τον διέκοψε λέγοντάς του ότι «εγώ ήθελα την απευθείας ένωση του Πόντου με την Ελλάδα», όπως αναφέρει ο γνωστός θεατρικός συγγραφέας Δημήτρης Ψαθάς στο βιβλίο του «Γη του Πόντου».

Λευτεριά στον Γιάννη -Βασίλη Γιαϊλαλί! Free Yannis Vasilis Yaylali!

Επιτροπή για τη Διεθνοποίηση και την Αναγνώριση της

Γενοκτονίας – «Εύξεινος Λόγος»

Λευτεριά στον Γιάννη -Βασίλη Γιαϊλαλί! O Γιάννης- Βασίλης Γιαϊλαλί δεν είναι μόνος 

Free Yannis Vasilis Yaylali! Yannis Vasilis Yaylali is not alone

Ο Γιάννης – Βασίλης Γιαϊλαλί γεννήθηκε ως Ιμπραήμ Γιαϊλαλί  το 1974 στο συνοικισμό Γιαϊλά του  χωριού Ασάρ της Παύρας του νομού της  Σαμψούντας (Αμισός) του Πόντου. Τον Απρίλιο του 1994 με την κατάταξή του στον τουρκικό στρατό στάλθηκε στο Κουρδιστάν. Τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους τραυματίστηκε σε μάχη με τους αντάρτες του ΡΚΚ, συνελήφθη και έμεινε αιχμάλωτος για   δύο χρόνια και τρεις μήνες.   Στο διάστημα αυτό η οικογένεια του Γιαϊλαλί στην ερώτηση  για την τύχη του Γιαϊλαλί λάμβανε την απάντηση ότι  «δεν υπάρχει τέτοιος στρατιώτης». Όταν όμως οι γονείς του επέμεναν να βρεθεί λύση για την απελευθέρωση του και την επιστροφή του, οι Δυνάμεις Ασφαλείας τους προειδοποίησαν λέγοντάς τους τα εξής: «Έχουμε ερευνήσει την οικογένειά σας και ξέρουμε ότι είστε Έλληνες. Αν συνεχίσετε να αναζητείτε τρόπους για την επιστροφή του γιου σας, θα έχετε προβλήματα». Τους έκαναν μάλιστα σαφές ότι δεν θα πρέπει να μιλούν δημοσίως για την υπόθεση αυτή, για να μην διαπομπευθούν με τη δημοσιοποίηση της καταγωγής τους. 

Με την απελευθέρωσή του  άλλαξε το όνομά του από Ιμπραήμ σε Γιάννης-Βασίλης και άρχισε να συμμετέχει στον αγώνα ενάντια στον πόλεμο στο Κουρδιστάν, με αποτέλεσμα να συλληφθεί αυτή τη φορά από το Τουρκικό κράτος, να βασανισθεί και  να φυλακιστεί για 3,5 μήνες.  Μαζί με τη σύντροφό του Μεράλ Γκιουλεϊνί πρωτοστάτησαν στην ανάδειξη των δολοφονιών στο Κουρδιστάν, με αποτέλεσμα ο Γιαϊλαλί να συλληφθεί την 22α Απριλίου 2017 και να παραμένει έως σήμερα φυλακισμένος, με τις κατηγορίες της υποκίνησης σε «τρομοκρατική δραστηριότητα» λόγω της δράσης του για Ελευθερία στο Κουρδιστάν και  για  προσβολή του Κεμάλ και του Ερντογάν, λόγω της αρθρογραφίας του για τη Γενοκτονία των Ελλήνων.  

Ο αγώνας του Γιάννη -Βασίλη Γιαϊλαλί για Ελευθερία, Δημοκρατία και Αλήθεια έχει εμπνεύσει πολλούς ανθρώπουςστην Τουρκία, στην Ελλάδα και  σε όλον τον κόσμο, μεταξύ των οποίων και τη εικαστικό Μαργαρίτα Ράντεβα, η οποία δημιούργησε ένα μοναδικό έργο με την προσωπογραφία του το οποίο χρησιμοποιείται στις πρωτοβουλίες δημοσιοποίησης και συγκέντρωσης υπογραφών για την απελευθέρωσή του.

Ζητούμε την απελευθέρωση του   Γιάννη -Βασίλη Γιαϊλαλί και καλούμε τα μέλη του Ελληνικού κοινοβουλίου, τους Ευρωβουλευτές,  τα κόμματα, την Τοπική Αυτοδιοίκηση, τους Δικηγορικούς Συλλόγους,  τους συνδικαλιστικούς φορείς εργαζομένων, συλλόγους και ομοσπονδίες Ποντίων, Θρακών, Καππαδοκών, Μικρασιατών καθώς και  κάθε δημοκράτη  πολίτη στην Ελλάδα, την Ευρώπη και όλον τον πλανήτη να απαιτήσουν το αυτονόητο: Την Ελευθερία για κάθε άνθρωπο που διώκεται στην Τουρκία για τις ιδέες του, την Ελευθερία του Γιάννη -Βασίλη Γιαϊλαλί.

Στις 29 και 30 Σεπτεμβρίου ο Γιώργος Ζαχαριάδης τρέχει την απόσταση Αθήνα- Σπάρτη, στα βήματα του Φειδιππίδη, στα βήματα του αγώνα της ανθρωπότητας για Ελευθερία, για την Ελευθερία του Γιάννη -Βασίλη Γιαϊλαλί.

Κηδεία του μέχρι πρότινος αγνοούμενου Στρατιώτη Σταύρου Μούσουλου

Κηδεία του μέχρι πρότινος αγνοούμενου Στρατιώτη  Σταύρου Μούσουλου

Τελείται την Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου 2017 στις 3:30μμ στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Ξυλοφάγου, η κηδεία του πεσόντα Στρατιώτη του 286 ΜΤΠ  Σταύρου Μούσουλου του Ιωάννη (ΑΣΜ 11421/74) 

Ο Σταύρος Μούσουλος γεννήθηκε στις 11 Ιουλίου 1956 στην Ξυλοφάγου της επαρχίας Λάρνακας.  Μετά την αποφοίτησή του από το Δημοτικό Σχολείο της κοινότητάς του βοηθούσε τον πατέρα του στις αγροτικές εργασίες του. Τον Ιανουάριο του 1974 κατατάχθηκε στην Εθνική Φρουρά στο Κ.Ε.Ν. Καραόλου, στην Αμμόχωστο. Στις 9 Απριλίου 1974 τοποθετήθηκε στο 286 Μ.Τ.Π. στην Κοκκινοτριμιθιά και εντάχθηκε στον 1ο Λόχο. 

Η συνέχιση της άρνησης της Γενοκτονίας η οποία αποκαλείται για άλλη μία φορά "δήθεν"!

Θ. Μαλκίδης

Η συνέχιση της άρνησης της Γενοκτονίας, η οποία αποκαλείται "δήθεν"!

Για ακόμη μία φορά εμφανίζονται επί ελληνικού εδάφους οι γνωστές απόψεις της τουρκόφωνης εφημερίδας "Birlik" , η οποία συνεχίζει να αποκαλεί τη Γενοκτονία "δήθεν". Μία Γενοκτονία η οποία παρότι  έχει τεκμηριωθεί,  παρότι υφίστανται νόμοι αναγνώρισης από τη Βουλή των Ελλήνων  και άλλα εθνικά και ομοσπονδιακά κοινοβούλια και παρόλα τα σχετικά νομικά κείμενα περί τιμωρίας των αρνητών, αυτή συνεχίζει να αμφισβητείται. 

Απόψεις που αρνούνται και αμφισβητούν το μαζικό έγκλημα  και σχετίζονται με το αναμενόμενο χρέος από τους διασωθέντες, δηλαδή με  τα μνημεία, τις εκδηλώσεις, τη δράση μας και κάθε τι που  αναδεικνύει την υπόθεση της Γενοκτονίας ζητώντας την αναγνώριση από το θύτη  Τουρκία.

Το νέο δημοσίευμα της "Birlik" είναι το ακόλουθο, αναμένοντας βεβαίως τις αντιδράσεις και ειδικότερα σε ό, τι έχει σχέση με την εφαρμογή του σχετικού νόμου περί άρνησης της Γενοκτονίας:

"O ΛΑΟΣ ΔΕΝ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΘΕΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ, ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΝ ΘΥΜΙΖΕΙ

Στην Ελλάδα την ώρα που ο κόσμος ασχολείται συνεχώς με το πώς θα τα βγάλει πέρα και με τι σκέψη του ¨τι θα κάνω αύριο¨, η κρατική πρακτική της δήθεν ¨Γενοκτονίας¨ συνεχίζεται κανονικά. Στην Ελλάδα μετά από την δήθεν ¨Ποντιακή Γενοκτονία¨, πλέον υποστηρίζεται πως και οι Ρωμιοί που μετανάστευσαν από την Ανατολία στην Ελλάδα με την ανταλλαγή των πληθυσμών, δήθεν υπέστησαν και αυτοί γενοκτονία.

Η Γενοκτονία και οι σωτήρες των Ελλήνων της Πάφρας του Πόντου:ο Οπλαρχηγός Ιπποκράτης Δεδέογλου (Ιππόκ Αγά) και ο Τσερκέζος Χαμπίλ μπέυ

Θ. Μαλκίδης 

Οι σωτήρες των Ελλήνων της Πάφρας: ο Οπλαρχηγός Ιπποκράτης Δεδέογλου (Ιππόκ Αγά)  και ο Τσερκέζος Χαμπίλ μπέυ

Ο Δημήτρης Ψαθάς στο βιβλίο του «Γη του Πόντου», χαρακτηρίζει ως έπος την αντίσταση των Ελλήνων στον Πόντο, προσθέτοντας ότι «δεν υπάρχει καμία υπερβολή στον χαρακτηρισμό του άνισου και πρωτόφαντου εκείνου αγώνα στα βουνά». Συνεχίζοντας ο Δ. Ψαθάς σημειώνει ότι «δεν ήταν προμελετημένη η αντίσταση, ούτε και οργανωμένη, αλλά μία αυθόρμητη κίνηση απόγνωσης, ένα πηγαίο ξέσπασμα οργής, σχεδόν πρωτόγονο, κάτι σαν λειτουργία ενός πανάρχαιου νόμου των περήφανων λαών που αντιστέκονται στους χαλασμούς των πιο τραγικών ενάντιων καιρών κι’ επιβιώνουν μέσα στους αιώνες».

Η αντίδραση των Ελλήνων στην στράτευση, στην προστασία των χωριών και των γυναικόπαιδων, ήταν τα αντάρτικα σώματα, σώματα τα οποία ο Κεμάλ  υποστήριξε, προκειμένου να δικαιολογήσει τα εγκλήματά του,  ότι αποτελούνταν από 20.000 έως 25.000 άνδρες. Η πρώτη περίοδος της Ποντιακής αντίστασης, αρχίζει το 1914 και κλείνει με την ανακωχή του 1918, ενώ η δεύτερη αρχίζει με την εμφάνιση του Μουσταφά Κεμάλ στον Πόντο το 1919 και κλείνει το 1923-1924. 

Είναι πλέον διαπιστωμένο ότι εάν δεν υπήρχε η ένοπλη αντίσταση στο σχέδιο γενοκτονίας, τα θύματα θα ήταν περισσότερα. Μία ανάλογη περίπτωση είναι αυτή που περιγράφεται στο μοναδικής αξίας βιβλίο   «Σελίδες εκ της μαύρης εθνικής συμφοράς του Πόντου»  του εκ Πάφρας  καπνέμπορου Αντώνιο Γαβριηλίδη, ο οποίος αναφέρει ότι ο Τσερκέζος της Πάφρας  Μπεκμέζ Ζαδέ Χαμπίλ Μπέης  Τζερκέζος μεγαλοκτηματίας, ήταν φίλος του Οπλαρχηγού Ιπποκράτη Δεδέογλου (Ιππόκ Αγά).

Στις αρχές του Ιουνίου 1921 ο Ιπποκράτης Δεδέογλου πληροφορήθηκε για την σφαγή 570 Ελλήνων στην τοποθεσία Κιοβτσέσου. Φοβούμενος για την ζωή των μελών της οικογενείας του, φίλων, γειτόνων και συγγενών του αποφάσισε να κατέβει στην Πάφρα και να ασφαλίσει όλους αυτούς τους ανθρώπους στο βουνό. Ο  Δεδέογλου συνεργαζόμενος  με τον φίλο του  Χαμπίλ Μπέη και βοηθούμενος από τους δύο ανεψιούς του, Εγιούπ και Καντήρ, νύχτα παρέλαβαν από την πόλη 122 άτομα και άλλα μεν οδήγησαν στο βουνό, άλλα δε στο τσιφλίκι του Χαμπίλ Μπέη. Τέσσερις μήνες μετά ο επικηρυγμένος από το Κεμαλικό καθεστώς Ιπποκράτης Δεδέογλου με 101 εκ των 122 αμάχων, απέπλευσαν κρυφά  και αποβιβάστηκαν στην Μήδεια της Ανατολικής Θράκης και  μέσω Κωνσταντινούπολης ήρθαν στην Αδριανούπολη από όπου και εισήλθαν στην Ελλάδα, ενώ ο  Δεδέογλου   εγκαταστάθηκε στο Μακρυχώρι  Καβάλας. 

Λίγες ημέρες μετά την φυγή των 101 Ελλήνων, ο Χαμπίλ Μπέη νοίκιασε με έξοδά του άλλη βενζινάκατο και φυγάδευσε στην Ελλάδα τους υπόλοιπους 21. Ο διοικητής της Μπάφρας Σαμλή Κιορ Τζεμίλ  Μπέη πληροφορήθηκε το γεγονός και άρχισε να αναζητά τον Χαμπίλ και εκείνος φοβούμενος για τη ζωή του, εγκατέλειψε την Πάφρα και την περιουσία του και μεταμφιεσμένος διέφυγε στην Τραπεζούντα, στη συνέχεια στην Κωνσταντινούπολη και μαζί με τους δύο ανεψιούς του στην Ελλάδα εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και στη συνέχεια στο Δύσβατο Καβάλας όπου απεβίωσε το 1926.

Στο χωριό   υπάρχει ο τάφος του με  μαρμάρινη πλάκα με την εξής φράση: « ΜΠΕΚΜΕΖ ΖΑΔΕ ΧΑΜΠΙΛ ΜΠΕΗΣ.

Φιλέλλην Κιρκάσιος Μεγαλοκτηματίας της Πάφρας ο οποίος διέσωσε 122 Μπαφραίους από την σφαγή των Τούρκων το 1921. Καταδιώχθηκε από την Κεμαλική εξουσία και κατέφυγε στην Αθήνα όπου αρρώστησε από φυματίωση. Ήρθε στο Δύσβατο πλησίον του φίλου του Ιπποκράτη Δεδέογλου οπλαρχηγού το 1926 και απεβίωσε. Εκ της Μπάφρας Πόντου κάτοικοι του Δύσβατου τον ενταφίασαν στο κοιμητήριο τους τιμώντας τον φιλέλληνα άνθρωπο και γενναίο Άνδρα.

Αιωνία η μνήμη του Φιλέλληνος Κιρκασίου Χαμπίλ Μπέη» .

Οι απόγονοι των διασωθέντων Παφραίων και οι φίλοι τους σε ειδική εκδήλωση θα τιμήσουν τη μνήμη του Κιρκάσιου φιλέλληνα και ανθρωπιστή Χαμπίλ μπέη, στις 22 Σεπτεμβριου 2017, στις 10 το πρωί στο Δύσβατο Καβάλας. 

Μετά από 43 χρόνια κηδεύονται έξι Ήρωες Στρατιώτες μέχρι πρότινος Αγνοούμενοι

Μετά από 43 χρόνια κηδεύονται έξι Ήρωες Αγνοούμενοι    


Από 17 Σεπτεμβρίου μέχρι 15 Οκτωβρίου έγιναν και θα γίνουν οι κηδείες των αγνοουμένων για 43 χρόνια Ηρώων Στρατιωτών Η. Αγαθοκλέους, Α. Παπαιωάννου, Σ. Μούσουλου, Μ.  Χριστοδούλου, Π. Νεοκλή, Χ. Φαντάρου. 

Αθάνατοι!

Η κηδεία και η ταφή του μέχρι πρότινος αγνοούμενου Στρατιώτη Ηρακλή Αγαθοκλέους

Η κηδεία και η ταφή του πρώην αγνοούμενου Ήρωα Στρατιώτη Ηρακλή  Αγαθοκλέους 

Μετά από 43 χρόνια καθυστέρηση έγινε η κηδεία και η ταφή του μέχρι πρότινος αγνοουμένου Στρατιώτη  ΗΡΑΚΛΗ ΑΓΑΘΟΚΛΕΟΥΣ του 286 ΜΤΠ.

 Η Εξόδιος ακολουθία έγινε στον Ιερό Ναό Αγίου Τύχωνα στο χωριό Αγίου Τύχωνα επαρχίας Λεμεσού και η  οικογένεια του,το κοινοτικό Συμβούλιο,οι χωριανοί,οι επιζώντες συμπολεμιστές του και οι οικογένειες των Ηρώων Συμπολεμιστών του, τον  υποδέχθηκαν με τις  τιμές που αξίζουν σε έναν Ήρωα.  

Δήθεν Γενοκτονία στη Μικρά Ασία, Δήθεν Γενοκτονία στον Πόντο!

 Θ. Μαλκίδης: 

Δήθεν Γενοκτονία στη Μικρά Ασία, Δήθεν Γενοκτονία στον Πόντο!

Την ημέρα που τιμάται επισήμως από το Ελληνικό κράτος η μνήμη των θυμάτων της  Γενοκτονίας στη Μικρά Ασία,  επέλεξε  η τουρκόφωνη εφημερίδα "Birlik" που εκδίδεται στην Κομοτηνή για να ονομάσει "δήθεν" τη Γενοκτονία των προγόνων μας στη Μικρά Ασία και να επαναλάβει αυτό που είχε γράψει για τη Γενοκτονία στον Πόντο. Αυτή τη φορά στο κείμενο  καταγράφεται η ενόχληση  της  εφημερίδας  με αφορμή τις εκδηλώσεις για τη Γενοκτονία και το μνημείο στη Δράμα. Το νέο δημοσίευμα της εφημερίδας  έχει  τεράστιο  ενδιαφέρον για πολλούς και ποικίλους λόγους και προφανώς αυτονόητους.  

Για ακόμη μία φορά εμφανίζονται επί ελληνικού εδάφους, οι γνωστές απόψεις, παρόλες τις αναγνωρίσεις που έχουμε πετύχει, παρόλα τα σχετικά νομικά κείμενα περί τιμωρίας των αρνητών και των αμφισβητιών. Απόψεις που αρνούνται και αμφισβητούν το μαζικό έγκλημα  και σχετίζονται με το αναμενόμενο χρέος από τους διασωθέντες, δηλαδή με  τα μνημεία, τις εκδηλώσεις, τη δράση μας και κάθε τι που  αναδεικνύει την υπόθεση της Γενοκτονίας ζητώντας την αναγνώριση από το θύτη  Τουρκία.

Κάθε αντίδραση θεσμική και μη, συλλογική και  προσωπική είναι εύλογη και  την αναμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον....

Το δημοσίευμα έχει ως εξής:

"Μετά από την δήθεν ¨Ποντιακή Γενοκτονία¨ τώρα και ¨Γενοκτονία Μικράς Ασίας¨

Μετά από την δήθεν ¨Ποντιακή Γενοκτονία¨ τώρα και ¨Γενοκτονία Μικράς Ασίας¨. Το πρώτο βήμα έγινε στην Δράμα. Στην Ελλάδα πλέον μετά από την δήθεν ¨Ποντιακή Γενοκτονία¨, υπάρχει ο ισχυρισμός πως και οι Ρωμιοί που μετανάστευσαν στην Ελλάδα με την ανταλλαγή των πληθυσμών υπέστησαν γενοκτονία στην Τουρκία. Για αυτό τον λόγο άρχισαν να γίνονται μνημεία και ενώ ως τώρα γινόταν τελετές για την ¨Μικρασιατική καταστροφή ¨, η 14η Σεπτεμβρίου με τον νόμο 2645/1998 ανακηρύχτηκε ως Ημέρα Γενοκτονίας και Μνήμης των Ελλήνων της Μικράς Ασίας.

Αλλά οι σύλλογοι των ανταλλάξιμων μέχρι σήμερα στα μνημεία που έκαναν στις περιοχές που εγκαταστάθηκαν, τα ονόμαζαν ¨Μικρασιατική Καταστροφή¨ και οργάνωναν τελετές μνήμης. Από το 2017 και μετά με πρώτη την Δράμα σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, στα μνημεία που άρχισαν να χτίζονται μαζί με την ¨Μικρασιατική Καταστροφή¨, άρχισε να χρησιμοποιείται και ο όρος ¨Γενοκτονία¨.

Ο Σύλλογος Μικρασιατών Δράμας στις φετινές τελετές με αυτή την πρακτική δίνει μια διαφορετική διάσταση. Στις ανακοινώσεις του μαζί με τον όρο ¨Μικρασιατική καταστροφή¨ προβάλει και τον όρο ¨Γενοκτονία¨.

Ο Νίκος Λατσίσταλης-πρόεδρος του συλλόγου στα ταξίδια που έκανε σε διάφορες χρονικές περιόδους στην Τουρκία έφερε πέτρες από διάφορες περιοχές της Ανατολίας και της περιοχής της Μαύρης Θάλασσας που τις  τοποθέτησε σε ένα μακρύ δρόμο από τσιμέντο, γράφοντας από κάτω από ποια περιοχή προέρχονται.

Έτσι τοποθέτησαν 95 πέτρες-μνημεία από τις 95 πόλεις που ζούσαν οι Ρωμιοί όχι μόνο στην Ανατολία αλλά και από την περιοχή της Μαύρης Θάλασσας. Τα εγκαίνια θα γίνουν με μεγάλη συμμετοχή στις 17/9/2017.

Εν ολίγοις, στην Ελλάδα μετά από την δήθεν ¨Ποντιακή Γενοκτονία¨, πλέον κινητοποιήθηκαν και οι σύλλογοι πολιτών και την ανταλλαγή πληθυσμών που μέχρι χτες την ονόμαζαν και την μνημόνευαν ως ¨Μικρασιατική Καταστροφή¨, από τώρα και μετά την μνημονεύουν ως γενοκτονία".

Ήρωας ετών 18: Η κηδεία του μέχρι πρότινος αγνοούμενου στρατιώτη Ανδρέα Στυλιανού

Ήρωας ετών 18: Η κηδεία του μέχρι πρότινος αγνοούμενου στρατιώτη Ανδρέα Στυλιανού

Ο  επίλογος της τραγικής ιστορίας , του Ανδρέα Στυλιανού, ενός ακόμα ήρωα που φονεύθηκε από τους Τούρκους εισβολείς το 1974, γράφτηκε σήμερα  στην Εκκλησία Αγίου Γεωργίου, στο Παραλίμνι, μετά την ταυτοποίηση των οστών του. Ο Αντρέας Στυλιανού γεννήθηκε στις 20 του Οκτωβρίου το 1956 και διέμενε στο Παραλίμνι, μέχρι που το καθήκον του έναντι της εισβολής της Τουρκίας στην Κύπρο το 1974, τον έστειλε να αντισταθεί και να πέσει μαχόμενος στις  κορυφές του Πενταδακτύλου. 

Μνημόσυνο πεσόντων της 33ης Μοίρας Καταδρομών κατά την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974

Μνημόσυνο πεσόντων της 33ης Μοίρας Καταδρομών κατά την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974

Το μνημόσυνο των πεσόντων της 33ης Μοίρας Καταδρομών κατά την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974 θα γίνει την Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου 2017 στο Σταυροβούνι, στο στρατόπεδο "Γεώργιος Κατσάνης"

“Η γη μας που γέννησε την λευτεριά θα εκμηδενίσει την τυρρανία”.

Θεοφάνης Μαλκίδης

“Η γη μας που γέννησε την λευτεριά θα εκμηδενίσει την τυρρανία”.

Η θυσία του Κώστα Γεωργάκη.

Σαρανταεπτά χρόνια ακριβώς πριν στη Γένοβα, ένας νέος Έλληνας με βαθιά συναίσθηση της ιστορίας του αλλά και της ευθύνης του έναντι του λαού του, ο Κερκυραίος φοιτητής Κώστας Γεωργάκης αυτοπυρπολήθηκε σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το στρατιωτικό καθεστώς που είχε επιβληθεί στην γη που γέννησε τη Δημοκρατία.

Λίγο πριν είχε αποκαλύψει με ανώνυμη συνέντευξη σε εφημερίδα ότι η Χούντα είχε διεισδύσει με ανθρώπους της και διαβρώσει τις ελληνικές φοιτητικές οργανώσεις στην Ιταλία. Η ταυτότητα του  Κώστα Γεωργάκη, γρήγορα έγινε γνωστή και ο ίδιος αποφάσισε να κάνει μια  ενέργεια, που θα προκαλούσε την προσοχή της διεθνούς κοινής γνώμης για την κατάσταση στην Ελλάδα.

Έτσι το βράδυ της 18ης  προς τη 19η  Σεπτεμβρίου 1970, ο Γεωργάκης αυτοπυρπολήθηκε στην πλατεία Ματεότι της Γένοβα σε ένδειξη διαμαρτυρίας κατά της δικτατορικής κυβέρνησης φωνάζοντας «Ζήτω η ελεύθερη Ελλάδα».

Η Χούντα αποσιώπησε το γεγονός κι επέτρεψε τη μεταφορά της σορού του στη γενέτειρά του με καθυστέρηση τεσσάρων μηνών φοβούμενη τη λαϊκή αντίδραση. Πάντα τα ολοκληρωτικά καθεστώτα φοβούνται, έστω και εάν δείχνουν παντοδύναμα.

Ο Γεωργάκης άφησε ένα κείμενο – γράμμα στην ιταλική γλώσσα, το οποίο αποτελεί μία σημαντική παρακαταθήκη διαρκούς αγώνα για ελευθερία στη γη που γέννησε τη Δημοκρατία, η οποία όμως δοκιμάζεται από την κάθε είδους τυραννία, ειδικά σήμερα. 

Το κείμενο αποτελεί ένα άλλο πρακτικό δείγμα της διαρκούς αντιστασιακής ιστορίας των Ελλήνων και βεβαίως είναι εντυπωσιακά επίκαιρο:

“Νοn posso fare almerno di pensare ed agire comeuna persona libera. La nostra terr che ha partorito la liberta annientera la tirania. Viva la mia Grecia libera.”

“Δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά από το να σκέφτομαι και να ενεργώ όπως ένα ελεύθερο άτομο. Η γη μας, που γέννησε την λευτεριά θα εκμηδενίσει την τυρρανία. 

Ζήτω η ελεύθερη Ελλάδα μου”.