Ο επικήδειος για τον μέχρι πρότινος αγνοούμενο Στρατιώτη Χαράλαμπο Φαντάρο από τον αδελφό του

Επικήδειος για τον ήρωα Χαράλαμπο Φαντάρο (286 Μ.Τ.Π)
ΑΠO ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΤΟΥ ΗΡΩΑ ΠΑΝΙΚΟ 

Θέλω να ευχαριστήσω

Την Εθνική Φρουρά και το Διοικητή του 222 Τ.Π. Αν/χη Σάββα Σάββα, τον Δ/τη του 2ου Συντάγματος Συνταγματάρχη Γιώργο Πιρμέτη, την Αστυνομία, το Διοικητή της Μ.Μ.Α.Δ. Την Αστυνομική Διεύθυνση Μόρφου.

Την Ιερά Μονή Κύκκου τους Πατέρες της Μονής και τον Προσωπάρχη για την βοήθεια τους. Το Κοινοτικό Συμβούλιο Κάμπου και τον Κοινοτάρχη για τη συνεργασία και την πολύτιμη βοήθεια τους, τους αποδήμους Κάμπου, τους αγαπητούς φίλους και όλους τους συγχωριανούς που είναι σήμερα εδώ για να τιμήσουν τον ήρωα μας.
Επίσης ευχαριστώ τους συγγενείς των Ηρώων που πολέμησαν και έπεσαν μαζί με τον δικό μας Ήρωα και είναι εδώ σήμερα μαζί μας.
Ιδιαιτέρες ευχαριστίες εκφράζουμε στην ΔΕΑ- Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων και τον εδώ εκπρόσωπο της, κύριο Παναγιώτη Μέσιο, τους επιστήμονες και υπόλοιπο προσωπικό που την πλαισιώνουν, για το πολύμοχθο έργο που επιτελούν για την διερεύνηση της τύχης των Αγνοουμένων μας.
Μεγάλου σεβασμού, εκτίμησης και τιμής αξίζουν και στα παλικάρια, τους συμπολεμιστές του Ήρωα μας και στον Πρόεδρο του Συνδέσμου Πολεμιστών του 286 ΜΤΠ-1974 κ. Χρίστο Τουφεξή, οι οποίοι πολέμησαν με τους ηρωικώς πεσόντες του Τάγματος και έζησαν όλη τη φρίκη του Πολέμου. Τους ευχαριστούμε για όλες τις προσπάθειες που καταβάλλουν για να διατηρήσουν άσβεστη τη μνήμη τους.

Ευχαριστούμε όλους γενικά που είστε σήμερα εδώ.
Τα συναισθήματα ανάμικτα.
Πόνος και θλίψη για το χαμό του αγαπημένου μας αδελφού.
Και από την άλλη Τιμή, Δόξα και Υπερηφάνεια για τη θυσία του. Έπεσε ηρωικά μαχόμενος με άλλους 22 Ήρωες στο θυσιαστήριο του 286 ΜΤΠ στο ύψωμα ΛΑΠΑΤΣΑ μεταξύ Αγίου Ερμολάου, Κοντεμένου και Σκυλλούρας.
Το δράμα της οικογένειας Μεγάλο. Ξεκίνησε 43 χρόνια πριν, όταν χάθηκαν τα ίχνη του αγαπημένου μας, με τη μητέρα μας και μια φωτογραφία στο χέρι να βρισκόμαστε στο χώρο παρά το Φιλοξενία, όπου κατέφθαναν τα λεωφορεία με τους αιχμαλώτους πολέμου. Απογοήτευση. Κανένας δεν τον είδε, κανένας δεν ήξερε κάτι να μας πει. Ο πόνος της εξαφάνισης σου, αδελφέ μου, μεγάλωνε.

Από τον πόνο, την αγωνία, τη στεναχώρια η μητέρα μας, κτυπημένη από τον καρκίνο έφυγε με το παράπονο στα χείλη για το χαμό σου το 1987 σε ηλικία 53 ετών. Το 1999 έφυγε και ο πατέρας μας με προβλήματα καρδιάς. Έφυγαν και οι δυο χωρίς να έχουν μάθει ποτέ τι είχες απογίνει.
Όταν ο πατέρας μας ήρθε και σε βρήκε κατά τη διάρκεια της υποτιθέμενης εκεχειρίας μιλώντας μαζί σου, σου είπε « πάμε γιέ μου να φύουμε εν θωρείτε ότι εν όλα προδομένα» τότε εσύ απάντησες «Πατέρα αν φύουμε τζαι μεις ποιοι εν να μείνουν να πολεμήσουν;» Αλλάξατε κάλτσες γιατί τα πόδια σου είχαν λιώσει και ρολόι γιατί το ρολόι σου είχε σπάσει.
Τότε ο πατέρας μας, μη μπορώντας να σε μεταπείσει, σου έδωσε την ευχή του και έφυγε.
Δεν μπορούσες πατέρα να τον πάρεις και να φύγεις. Η Αγάπη και το χρέος για την πατρίδα και τους συμπολεμιστές του του επέβαλλαν να μείνει εκεί μαζί τους, και να πολεμήσουν για τη Σωτηρία της Πατρίδος.

Μαζί με τους συμπολεμιστές και φίλους σου δήλωσες ΠΑΡΩΝ στην υπεράσπιση των Κυπριακών Θερμοπυλών
Κι όταν στις 15 Αυγούστου οι Τούρκοι καθυστερούσαν να προελάσουν προς τη Μόρφου και την ευρύτερη περιοχή , εξαιτίας της δικής σας αντίστασης ρίχθηκαν πάνω σας με όλα τα μέσα που διέθεταν, όλμους, πολυβόλα, άρματα, ακόμα και αεροπορία.
Ο Λόφος Λαπάτσα όπου βρισκόσουν και πολεμούσες με άλλους 22 ήρωες της Διμοιρίας του Ήρωα Ανθυπολοχαγού Ιωσήφ Σεργίδη έμελλε να γίνει νέο Σούλι, έμελλε να γίνει το θυσιαστήριο του Τάγματος σου.
Η απόφαση είχε παρθεί. Αποφασίσατε να μην παραδοθείτε. Αποφασίσατε να πολεμήσετε για την τιμή των όπλων. Αποφασίσατε να πολεμήσετε μέχρι εσχάτων.
Πράξεις ανδρείας, τόλμης παλικαριάς και αυτοθυσίας εκτυλίχθησαν. Επική η μάχη που ακολούθησε, είχε όλα τα στοιχεία της Μάχης των Θερμοπυλών του Λεωνίδα και των 300 του.
Σθεναρή η αντίσταση μέχρι αργά το βράδυ. Τότε αρχίσατε να πέφτετε στο πεδίο της μάχης ο ένας μετά τον άλλο και να περνάτε στο Πάνθεο των ΗΡΩΩΝ. Το όνομα σας γραφόταν πλέον με χρυσά γράμματα στο πάνθεο των ΑΘΑΝΑΤΩΝ. Και όταν πλέον ακολούθησε νεκρική σιγή και δεν έπεφτε κανένας πυροβολισμός από το ύψωμα τότε και μόνο τότε οι άνανδροι και δειλοί Τούρκοι εισβολείς τόλμησαν να ανέβουν στο ύψωμα αντικρίζοντας τα νεκρά κορμιά σας.

Οι βάρβαροι εχθροί δεν έδειξαν την παραμικρή υποτυπώδη ευαισθησία. Σας άφησαν άταφους μέχρι που εντοπίστηκαν τα οστά σας το 2010 36 ολόκληρα χρόνια μετά.
Γιαυτό αδελφέ μου νιώθουμε μεγάλη περηφάνια για σένα. Είναι μεγάλη η τιμή που μας κληροδότησες. Αν ζούσαν οι γονείς μας θα ήταν σίγουρα το ίδιο περήφανοι για σένα. Γιαυτό και εμείς σου υποσχόμαστε ότι θα κρατήσουμε άσβεστη τη μνήμη και τη θυσία σου.
Τιμή και δόξα σε σένα παλικάρι μου. Για μας θα είσαι για πάντα ΑΘΑΝΑΤΟΣ. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει. Αιωνία σου η μνήμη αδελφέ μου.

Οι θανόντες και οι αγνοούμενοι του Δίκωμου μετά την Τουρκική εισβολή

Οι θανόντες και οι αγνοούμενοι του Κάτω και Πάνω Δικώμου

Το  Δίκωμο ονομάστηκε έτσι γιατί αποτελείται από δύο κώμες (χωριά), το Πάνω Δίκωμοκαι το Κάτω Δίκωμο.

Το χωριό είναι γνωστό με την ίδια Ελληνική ονομασία από τα Μεσαιωνικά χρόνια, ενώ είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο οικισμός υπήρχε από τη Βυζαντινή εποχή.

Η πρώτη εμφάνιση του ονόματος του χωριού σε γραπτή πηγή είναι το 1373 στο Χρονικό του Λεόντιου Μαχαιρά. Αναφέρεται επίσης σε χειρόγραφα της Φραγκοκρατίας ως χωριό είτε της επαρχίας Λαπήθου, είτε της Κερύνειας, ενώ στο χειρόγραφο Λειμωνίδα γίνεται διάκριση μεταξύ Πάνω και Κάτω Δικώμου.  Ο πιο παλιός χάρτης της Κύπρου, εξάλλου, που αναφέρει το Δίκωμο ανάγεται στα 1570.

Ο πληθυσμός της κοινότητας το 1960 ανερχόταν σε 692 κατοίκους, όλοι Έλληνες και στα 2 Δημοτικά Σχολεία που λειτουργούσαν εδώ πριν την τουρκική εισβολή φοιτούσαν  370 μαθητές.

Οι απαγχονισμοί των Ελλήνων από τους Ναζί στο Καλόκαστρο Σερρών

Θ. Μαλκίδης: Οι απαγχονισμοί των Ελλήνων από τους Ναζί στο Καλόκαστρο Σερρών:20 Οκτωβρίου 1941.

Μαζί με την  πείνα, την  τρομοκρατία, τις κακουχίες που αποδεκατίζουν τους Έλληνες, οι Ναζί  έχοντας πρόθυμους συνεργάτες - δοσίλογους ολοκληρώνουν το προσχεδιασμένο έργο του. Σαρώνουν  την Ελλάδα και ο τρόμος, ύστερα μάλιστα κι από το κίνημα της Δράμας που πνίγηκε στο αίμα και τις εκτελέσεις στην Κορμίστα και τα Κερδύλια, σφίγγει τις ψυχές των ανθρώπων.

 Οι Ναζί με αφορμή θανάτων Γερμανών στρατιωτών κρεμούν την 20 Οκτωβρίου 1941 μπροστά στο κοινοτικό κατάστημα του Καλόκαστρου Σερρών, παρουσία των κατοίκων  του χωριού 10 Έλληνες, που είχαν φέρει δεμένους με συρματόσχοινο μέσα σε μια κλούβα από τη Θεσσαλονίκη.

Κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης ένας από τους καταδικασμένους κατάφερε να βγάλει τη θηλιά από το λαιμό του και να το σκάσει κυριολεκτικά μέσα από τα χέρια των εκτελεστών του.

Τα σώματα των απαγχονισμένων έμειναν στην κρεμάλα τρεις μέρες, σύμφωνα με διαταγή των Γερμανών και στη συνέχεια τάφηκαν μερίμνη του προέδρου της κοινότητας σε κοινό τάφο, στην αυλή της εκκλησίας.  Ύστερα οι Γερμανοί θα συνέχιζαν να σαρώνουν όλα τα χωριά της περιφέρειας καίγοντας, συλλαμβάνοντας και εκτελώντας, κάνοντας όλην την Ελλάδα ένα Ολοκαύτωμα.

Στρατιώτης, πρώην αγνοούμενος, Μιχάλης Κυπριανού

Στρατιώτης, πρώην αγνοούμενος, Μιχάλης  Κυπριανού


Ο Στρατιώτης του 286 ΜΤΠ, πρώην αγνοούμενος, Μιχάλης Κυπριανού έπεσε μαχόμενος τους Τούρκους εισβολείς στις 15 Αυγούστου 1974 στο Λόφο Λαπάτσα Σκυλλούρας.


Τα ίχνη του είχαν χαθεί μέχρι το 2017, όταν τα οστά του εντοπίστηκαν και ταυτοποιήθηκαν και έγινε η κηδεία και η ταφή.


Η  φωτογραφία που κοσμεί το τάφο στο κοιμητήριο της Γεροσκήπου, είναι η τελευταία του πριν παρουσιαστεί στο στρατόπεδο  ...



ΑΘΑΝΑΤΟΣ ΗΡΩΑΣ 

19 Οκτωβρίου 1912: Η απελευθέρωση της Σαμοθράκης

19 Οκτωβρίου 1912 – Η απελευθέρωση της Σαμοθράκης (του Θεοφάνη Μαλκίδη)

Στις 18 Οκτωβρίου 1912, στις έξι το πρωί ο ελληνικός

 στόλος αποπλέει από το Μούδρο σε σχηματισμό τριών

 μοιρών:

1η Μοίρα «ΑΒΕΡΩΦ», «ΨΑΡΑ», «ΝΑΥΚΡΑΤΟΥΣΑ» και «ΛΕΩΝ» για την κατάληψη της Ίμβρου και της Σαμοθράκης,

2η Μοίρα «ΣΠΕΤΣΑΙ» «ΥΔΡΑ» «ΘΥΕΛΛΑ» και «ΛΟΓΧΗ» για την κατάληψη της Θάσου

και 3η Μοίρα «ΚΑΝΑΡΗΣ» με «Τ/Π 14» για την κατάληψη του Άγιου Ευστράτιου

Οι ναυτικές δυνάμεις υπό τον Π. Κουντουριώτη απελευθέρωσαν στις 8 Οκτωβρίου τη Λήμνο και το μεγάλης σημασίας λιμάνι της στο Μούδρο έγινε ορμητήριο του στόλου, ο οποίος απελευθέρωσε τα νησιά ως εξής:

17/10/1912Ίμβρος, Θάσος και Άγιος Ευστράτιος.

18/10/1912 Σαμοθράκη.

21/10/1912:Ψαρά.

24/10/1912: Τένεδος.

2/11/1912: χερσόνησος Αγίου Όρους.

11/11/1912:Λέσβος.

13/11/1912: Χίος.

14/11/1912: Οινούσσες.

27/11/1912: Ικαρία.

02/3/1913: Σάμος.

Στη Σαμοθράκη με το που αντίκρισαν οι Έλληνες τον στόλο, ο ενθουσιασμός ήταν απερίγραπτος, αφού η λευτεριά ερχόταν μετά από 600 χρόνια, έχοντας πληρώσει, βαρύ φόρο αίματος στη σφαγή της 1ης Σεπτεμβρίου του 1821, ενθουσιασμός που  έφθασε στο αποκορύφωμα, όταν μετά από λίγο κυμάτιζε στο νησί η Ελληνική σημαία. Πρώτο μέλημα των ναυτών, ήταν η σύλληψη των οθωμανικών αρχών, δηλαδή των λίγων χωροφυλάκων, οι οποίοι πριν παραδοθούν, παρακάλεσαν τον Αρχιερατικό Επίτροπο Α. Παπανδρέου να μεσολαβήσει για την ασφάλεια της ζωής τους. Ο ιερέας τους οδήγησε και τους παρέδωσε στον επικεφαλή του αγήματος σημαιοφόρο Κωνσταντίνο Παναγιώτου.

Θεοφάνης Μαλκίδης: Μνήμη Γεωργίου Ανδρεάδη

Θεοφάνης Μαλκίδης: Μνήμη Γεωργίου Ανδρεάδη

Κείμενα ανθρώπων που βρέθηκαν κοντά στον Γιώργο Ανδρεάδη, συγκέντρωσε ο Θεοφάνης Μαλκίδης, και τα εξέδωσε σε ένα  βιβλίο από τις εκδόσεις "Εύξεινος Λόγος" σε συνεργασία με το σύλλογο Ποντίων Στουτγάρδης "Ποντιακή Εστία", στη μνήμη του ανθρώπου που ανέδειξε την Ιστορία και τη Μνήμη. 

Όπως αναφέρεται στο βιβλίο, ο Γιώργος Ανδρεάδης, κατόρθωσε παρά τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, τη Γενοκτονία της Μνήμης, να καταγράψει το ποντιακό ζήτημα, τους ανθρώπους και τη διαδρομή τους. Μια χαρισματική προσωπικότητα, στην οποία οφείλουμε πολλά, πρότυπο, παράδειγμα, ήθος, αξίες και αρχές μιας εποχής που πέρασε αλλά που δε χάθηκε.

Το βιβλίο για τον Γιώργο Ανδρεάδη είναι μια ελάχιστη συμβολή, μια μικρή ψηφίδα στο μεγάλο ψηφιδωτό που συνέθεσε αγωνιζόμενος για το Ποντιακό ζήτημα και τις άπειρες συνιστώσες του, ανιδιοτελώς και με συνέπεια, για δεκάδες χρόνια. Η παρούσα έκδοση αποτελεί μικρή ανταπόδοση στα όσα μας έδωσε στο πεδίο της γνώσης, της μνήμης, της ιστορίας, της αξιοπρέπειας, του συνεπούς και συνεχούς αγώνα, της φιλίας. Αξίες και αρχές που εκφραζόταν από την προσωπικότητά του και παραμένουν πλέον στα έργα του. 

Στο βιβλίο ο Χρόνης Αμανατίδης γράφει το προλογικό σημείωμα, ο Αλέξανδρος Ανδρεάδης για τον Γιώργο Ανδρεάδη. Ο Ragip Zarakolu, για τον Γιώργο Ανδρεάδη. Ο Omer Asan για τον Γιώργο Ανδρεάδη που γνώρισα. 

Ο Yannis Vasilis Yaylali ο Γιώργος Ανδρεάδης, μια ζωή αφιερωμένη στη φιλία μεταξύ των λαών. ΟΔημήτρης Οξυζίδης, μιλώντας για τον Γιώργο Ανδρεάδη. Ακολουθούν τα κείμενα του Θεοφάνη Μαλκίδη στη μνήμη του Γεωργίου Ανδρεάδη. Η Γενοκτονία (της Μνήμης) και ο αγώνας του Γεωργίου Ανδρεάδη. Ο βίος του Γεωργίου Ανδρεάδη. Εργογραφία. Η συμβολή του Γεωργίου Ανδρεάδη. Τα έργα του ως τεκμήρια ιστορίας και μνήμης. Ως πρότυπο. Αντί επιλόγου. Επίμετρο. Στο τέλος του βιβλίου υπάρχουν φωτογραφίες από τη δράση του Γεωργίου Ανδρεάδη. 

Και όπως αναφέρει ο συγγραφέας Θεοφάνης Μαλκίδης, για τον Γιώργο Ανδρεάδη, «γνωρίζουμε ότι η όμορφη, Ποντιακή, Ελληνική ψυχή σου, χαίρεται την αιώνια ζωή. Χαίρεται γιατί έχει βρει την πραγματική ανάπαυση, την αληθινή χαρά, γιατί βρήκε τους προγόνους της, την οικογένεια, τη μητέρα και τον πατέρα της, βρήκες τους δολοφονημένους αδελφούς μας, τις γυναίκες και τα ορφανά, βρήκε την Ταμάμα, το Χουσνί, τον Θόδωρον, την Τολίκα και χιλιάδες άλλους. 

Η Κηδεία του Γεωργίου Πιλάτου, ενός ακόμη μέχρι πρότινος αγνοούμενου Στρατιώτη

Η Κηδεία του Γεωργίου Πιλάτου, ενός ακόμη μέχρι πρότινος αγνοούμενου Στρατιώτη

Ο Γεώργιος Πιλάτος  γεννήθηκε το 1948. Από την  20η Ιουλίου του  1974, συμμετείχε σε μάχες κατά των Τούρκων εισβολέων, ενώ τα ίχνη του χάθηκαν  κοντά στην περιοχή Σοπάζ...

Η ταφή των οστών του  θα γίνει στις 28 Οκτωβρίου 2017.

Κερδύλια Σερρών: Ένα ακόμη Ναζιστικό και ατιμώρητο έγκλημα

Κερδύλια Σερρών: Ένα ακόμη Ναζιστικό και ατιμώρητο έγκλημα.

Μέρος της ομιλίας του Θ. Μαλκίδη στις εκδηλώσεις μνήμης  για τη σφαγή των Ελλήνων από τους Ναζί στα Κερδύλια Σερρών 

Είμαι απόγονος μίας οικογένειας με θύμα κατά την περίοδο της Ναζιστικής κατοχής, όπως και εσείς που βρισκόμαστε στον ιερό αυτό χώρο. Τότε που ο τόπος μας, όλη η Ελλάδα έγινε Ολοκαύτωμα. 

Το Ναζιστικό έγκλημα στα Κερδύλια Σερρών σαν σήμερα το 1941 αποτελεί μία ακόμη δολοφονική πράξη που δεν τιμωρήθηκε και ως εκ τούτου επαναλήφθηκε και αλλού σε μεγαλύτερη έκταση και διαστροφή. Άνδρες από 16 έως 60 ετών, γυναίκες και κορίτσια, οι ηλικιωμένοι   που έμειναν πίσω για να θάψουν τα θύματα....

Τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής δολοφόνησαν άνανδρα και εν ψυχρώ, με βάση ένα καλά μελετημένο σχέδιο, σχεδόν 250  Έλληνες των Άνω και Κάτω Κερδυλίων, σε ένα από τα μεγαλύτερα  εγκλήματα του Γ’ Ράιχ σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. 

Το Ολοκαύτωμα των Κερδυλίων αποτελεί τομή στην εγκληματική πρακτική των Ναζί, αφού είναι το πρώτο στη βόρεια Ελλάδα  και αποτελεί μία σκληρή αντίδραση των Γερμανών στο ενδεχόμενο αμφισβήτησης της κυριαρχίας τους, που εγκαινιάζει  την περίοδο κλιμάκωσης της Γερμανικής τρομοκρατίας.  

Σε αντίθεση με όσα είχε διαδώσει η Γερμανική μεταπολεμική προπαγάνδα, το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας στα Κερδύλια, όπως και τα περισσότερα άλλωστε στην Ελλάδα, διεπράχθη από τον τακτικό γερμανικό στρατό και όχι τα SS ή παραστρατιωτικές οργανώσεις. 
 250  πολίτες εκτελέστηκαν χωρίς να υπάρχει η "δικαιολογία" των αντιποίνων όπως πολλές φορές οι Ναζί προέβαλλαν για να δικαιολογήσουν το έγκλημα, επιρρίπτοντας την ευθύνη στα θύματα(!) τα οποία, δήθεν, «προσπάθησαν να διαφύγουν»!

Το Ολοκαύτωμα των Κερδυλίων ήταν  προαποφασισμένο και καλά σχεδιασμένο, όπως και στη Βιάννο, στο Κομμένο, στα Καλάβρυτα,  στους Πύργους και το Μεσόβουνο, στο Χορτιάτη, παντού  οι Ναζί  ανακάλυπταν μία αφορμή  για να αιματοκυλίσουν την περιοχή αλλά η αιτία ήταν άλλη: η διάθεση των Γερμανών να εκδικηθούν και να τρομοκρατήσουν τον Ελληνικό λαό. 

 Ο Οκτώβριος των Κερδυλίων είναι μήνας ιερός, μήνας  πόνου, πένθους και θλίψης, αλλά και κορύφωσης του αγώνα για Δικαιοσύνη και Αποζημίωση, Δικαιοσύνη και Επανόρθωση, Μνήμη, Αλήθεια και Αποκατάσταση! Αθάνατοι!

Κηδεία του μέχρι πρότινος αγνοούμενου Στρατιώτη Χαράλαμπου Φαντάρου του Σάββα

Κηδεία του μέχρι πρότινος αγνοούμενου Στρατιώτη Χαράλαμπου Φαντάρου του Σάββα

Έγινε πριν λίγες ώρες η κηδεία και η ταφή  των ηρωικών οστών του μέχρι πρότινος αγνοούμενου Στρατιώτη Χαράλαμπου Φαντάρου του Σάββα.

ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ. Α Θ Α Ν Α Τ Ο Σ.

Το Ναζιστικό Ολοκαύτωμα στα Κερδύλια Σερρών: Εκδηλώσεις Μνήμης

Η σφαγή των Ελλήνων από τους Ναζί στα Κερδύλια : Εκδηλώσεις Μνήμης

Ξημερώματα της 17 Οκτωβρίου 1941 δύο λόχοι του 220ου Τάγματος Σκαπανέων της Βέρμαχτ με δύναμη 250 ανδρών υπο τις διαταγές των λοχαγών Βέντλερ (Wendler) και Σράινερ Σράινερ ξεκίνησαν από τον Σταυρό Θεσσαλονίκης για τα Κερδύλια έχοντας μαζί τους κρατούμενους Κερδυλλιώτες. Φτάνοντας κοντά στα χωριά άφησαν τα αυτοκίνητα, άρχισαν να ανεβαίνουν από τρία σημεία και περικύκλωσαν τα Άνω Κερδύλια από την θέση Στρόβολο και τα Κάτω Κερδύλια από την θέση Λειβάδια. 

Οι στρατιώτες της Βέρμαχτ συγκέντρωσαν τους άρρενες κατοίκους μεταξύ 16 και 60 χρόνων στις θέσεις Αλώνια και Κούτρες. Οι γυναίκες και τα παιδιά αρχικά συγκεντρώθηκαν στα σχολεία και στη συνέχεια, αφού είχαν απομακρυνθεί οι άντρες, τους επετράπηκε να πάρουν μαζί τους όσα πράγματα μπορούσαν και να φύγουν προς το Καστρί και την Ευκαρπία ενώ κλείδωσαν σε κοινοτικό κατάστημα 23 υπερήλικες, οι οποίοι αργότερα κινδύνεψαν από την πυρπόληση του χωριού.

Στις 09.00 το πρωί δόθηκε το σήμα με μια φωτοβολίδα και οι Γερμανοί στρατιώτες άρχισαν να εκτελούν άρρενες κατοίκους ηλικίας από 16 μέχρι 60 ετών. Από την εκτέλεση εξαιρέθηκαν στο Άνω Κερδύλλιο δεκαεπτά άτομα άνω των εξήντα ετών, μεταξύ των οποίων ο ιερέας, ο δάσκαλος και ο δασοφύλακας και στο Κάτω Κερδύλιο δέκα γέροντες. Οι άνθρωποι αυτοί χρησιμοποιήθηκαν μετά το τέλος των εκτελέσεων για την ταφή των νεκρών. Τα κτίρια των χωριών κάηκαν εκτός από τις εκκλησίες και μετά την καταστροφή, οι κάτοικοι κατέφυγαν στα χωριά Καστρί και Ευκαρπία.

Σύμφωνα με τις μεταπολεμικές λίστες εκτελεσθέντων ο αριθμός των νεκρών ανήλθε σε 214 άτομα. Οι εκθέσεις των τότε αστυνομικών αρχών και της Γενικής Διοίκησης Μακεδονίας έκαναν λόγω για 211-212 εκτελεσθέντες ενώ οι γερμανικές αρχές κατοχής για 207. Στην έκθεση που συνέταξε μεταπολεμικά το Ελληνικό Εθνικό Γραφείο Εγκλημάτων Πολέμου αναφέρεται ότι οι νεκροί ήταν 222. Τέλος ο Γιάννης Παπασυμεών στο βιβλίο του για την καταστροφή των Κερδυλίων δημοσιεύει κατάσταση 230 ατόμων, μεταξύ των οποίων και ετεροδημότες, που συντάχθηκε μεταπολεμικά από την κοινότητα των Νέων Κερδυλίων.
 Τα χωριά δεν ξανακατοικήθηκαν και οι εναπομείναντες κάτοικοι έκτισαν αργότερα το 1955 τον σύγχρονο οικισμό των Νέων Κερδυλίων.

 Η σφαγή των Κερδυλίων αναγνωρίστηκε από το Ελληνικό Κράτος το 1998 με το Προεδρικό Διάταγμα 393/7-12-1998 και η κοινότητα Νέων Κερδυλλίων ως μαρτυρική. Το ολοκαύτωμα των Κερδυλίων θεωρείται η πρώτη ομαδική εκτέλεση αμάχων από τα στρατεύματα κατοχής στην Βόρεια Ελλάδα κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

 Φέτος οι εκδηλώσεις Μνήμης θα γίνουν την Τρίτη 17 Οκτωβρίου σύμφωνα με το παρακάτω πρόγραμμα. 

07:30 Τέλεση Αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας στον Ιερό Ναό Αγ. Αναργύρων Κερδυλίων.

09:50 Πέρας προσέλευσης επισήμων.

10:00 Τέλεση Μνημόσυνου εντός Ιερού Ναού.

10:15 Τέλεση επιμνημόσυνης δέησης στο Ηρώον.

Προσκλητήριο Νεκρών.

Κατάθεση στεφάνων.

Ομιλία  από τον Θεοφάνη Μαλκίδη, διδάκτορα κοινωνικών επιστημών.

Τήρηση ενός λεπτού σιγής.

Εθνικός Ύμνος.

11:10 Επίσκεψη στους τόπους εκτέλεσης.