Δεν υπάρχει Κυπριακό ζήτημα,ούτε Θράκης, ούτε Αιγαίου,υπάρχει μόνο Τουρκικό πρόβλημα

Δεν υπάρχει Κυπριακό ζήτημα, ή Θράκης ή Αιγαίου, υπάρχει μόνο  Τουρκικό πρόβλημα.

Θ. Μαλκίδης

1. Η δημιουργία του Τουρκικού κράτους με  εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας 

Η συγκρότηση του τουρκικού κράτους το οποίο έγινε «με την εκδίωξη του Ελληνικού, του Αρμενικού, του Ασσυριακού, του Κουρδικού λαού και συνδέεται με το ζήτημα των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας», όπως επισημαίνει  ο  Τανέρ Ακσάμ, επέβαλλε τον κοσμικό –κεμαλικό  χαρακτήρα του καθεστώτος εξαφανίζοντας επιφανειακά το ισλαμικό παρελθόν. Ωστόσο αυτό που επιβλήθηκε ήταν ένα  φασιστικό και  ρατσιστικό μόρφωμα.  

Η σχέση μεταξύ των δύο πόλων ήταν αυτή της σύγκρουσης, αφού η διαχείριση της εξουσίας αποτελούσε και αποτελεί μείζον ζήτημα στη χώρα. Παρότι οι Κεμαλικοί υποτίθεται ότι πολέμησαν τη θρησκεία, εντούτοις ποτέ δεν θέλησαν να την εξαλείψουν οριστικά από την  πολιτική ζωή, αφού πολλές φορές τη χρησιμοποιούσαν για να συσπειρωθούν. Από την άλλη, οι ισλαμιστές, παρότι έχασαν την άμεση  σχέση με την  εξουσία την οποία  που είχαν για αιώνες, ποτέ δεν απώλεσαν την επαφή τους με αυτή. Μάλιστα, οι εξελίξεις μάλιστα μετά το θάνατο του Μουσταφά Κεμάλ τους βοήθησαν να έρθουν πάλι στο προσκήνιο, παρά τα  συχνά στρατιωτικά πραξικοπήματα. Ο Ερντογάν είναι η αποκορύφωση της θεαματικής αυτής επανόδου. 

2. Ο φασισμός 

Είναι διάχυτη η εντύπωση σε όλο τον κόσμο ότι η Τουρκία ρέπει προς ακραίες θέσεις, μάλιστα αυτό επισημαίνει και ο Τούρκος νομπελίστας Ορχάν Παμούκ μιλώντας για την τουρκική κοινωνία η οποία διολισθαίνει προς έναν  αποτρόπαιο ρατσισμό και εθνικισμό. Το Κουρδικό είναι η προμετωπίδα αυτού του  εθνικιστικού ρεύματος, για αυτό άλλωστε και η σημαντική στήριξη του εκλογικού σώματος προς το κόμμα της εθνικιστικής δράσης, το κόμμα των Γκρίζων Λύκων, το οποίο είναι υπεύθυνο για πολλές δολοφονίες Κούρδων,  Τούρκων Αρμενίων και άλλων αντικαθεστωτικών, ακόμη και Ελλήνων, για να θυμίσω τους Τάσο Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού στην Κύπρο το 1996. 
Σε ότι έχει σχέση με το Κουρδικό ζήτημα, αυτό είναι ολοφάνερο ότι έχει υπερβεί την στρατιωτική δράση που είχε αναλάβει για δεκάδες χρόνια η Τουρκία και πολύ σύντομα το  ντε φάκτο κουρδικό κράτος στο Βόρειο Ιράκ. Αυτό είναι η σημαντικότερη απειλή για την Τουρκία και έτσι και το καθεστώς του Ερντογάν κινείται με βάση την γνωστή στάση. Δηλαδή τη βία.  
  
Το ίδιο ισχύει στην Κύπρο,  στη Θράκη και στο Αιγαίο, όπου  ο τουρκικός φασισμός υφίσταται και μάλιστα ποιοτικά αναβαθμισμένος, καθώς και στα ζητήματα του Πατριαρχείου και της ελληνικής μειονότητας στην Κωνσταντινούπολη, Ίμβρο και Τένεδο, όπου υπάρχουν κινήσεις οπισθοδρόμησης παρά προόδου και ευρωπαϊκής σύγκλισης.
 Έτσι και στην Κύπρο όπου παρά την πολιτική «διαλόγου και Λύσης», δε συζητείται η παραμονή του  Τουρκικού στρατού κατοχής. Δηλαδή,  μπορούν να συζητηθούν  τα πάντα, αλλά για τον  Αττίλα δεν θα γίνει καμία αναφορά. Ο Κεμαλισμός, δηλαδή ο φασισμός, ο ρατσισμός και ο  επιθετικός εθνικισμός, επιβιώνει και με τον ΝεοΟθωμανό Ερντογάν.

3.Το Τουρκικό πρόβλημα

Για πάρα πολλά χρόνια υπάρχει στο δυτικό κόσμο μία αντίληψη ότι εάν η Τουρκία ενταχθεί σε θεσμούς συνεργασίας  αφενός θα εκδημοκρατιστεί και αφετέρου θα αποφύγει τη διολίσθηση σε ακραία πρότυπα εξουσίας. Αυτό είναι γνωστό ότι δεν έγινε αφού για πάνω από εξήντα χρόνια η Τουρκία είναι ενταγμένη σε όλους τους ευρωατλαντικούς θεσμούς,  εκτός της ΕΕ, χωρίς να έχει αποβάλλει τα συμπλέγματα, τα οποία χαρακτηρίζουν ανελεύθερα, αντιδημοκρατικά και ολοκληρωτικά καθεστώτα. 
Από την άλλη είναι επίσης γνωστό ότι όλες οι αλλαγές οι οποίες έγιναν στην Τουρκία  τα τελευταία διακόσια χρόνια πραγματοποιήθηκαν μετά από παραινέσεις και απαίτηση της Δύσης. Καμία απολύτως εξέλιξη στο θεσμικό τουλάχιστον πεδίο για τον εκδημοκρατισμό και τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν προήλθαν από την ίδια την απαίτηση της τουρκικής κοινωνίας και τη βούληση της εξουσίας. Έτσι η επιφανειακή τουρκική επιλογή της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας δεν συνδέεται με την ουσιαστική πρόθεση αλλαγής της  στάσης της. Αυτό φαίνεται από την τουρκική θέση για την Κύπρο, για το Αιγαίο, για τη Θράκη, για το  Κουρδικό, για  το Πατριαρχείο, για τον πόλεμο στη Συρία, για το προσφυγικό- μεταναστευτικό για να αναφέρουμε λίγα μόνο παραδείγματα.  Παραδείγματα  τα οποία δεν αφορούν ένα σύγχρονο δημοκρατικό  κράτος, αλλά ένα ολοκληρωτικό- φασιστικό που καταπατά τα δικαιώματα των λαών και αρνείται την ελευθερία τους. 

Το μοναδικό πρόβλημα που υπάρχει στην περιοχή είναι το Τουρκικό και η επίλυσή του είναι η ικανή και αναγκαία προϋπόθεση για την κατάρρευση του Φασισμού και για την  Ελευθερία και τη  Δημοκρατία στην περιοχή!

Ευνουχισμένοι διανοούμενοι, μικροί ανίκανοι και τυφλοί κυβερνήτες.....

«Ευνουχισμένοι διανοούμενοι, μικροί ανίκανοι και τυφλοί κυβερνήτες.....»

Θ. Μαλκίδης

Οι συζητήσεις για τη «Λύση» στο Κυπριακό φανερώνουν (για ακόμη μία φορά) την ανεπάρκεια, την ανικανότητα, το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, την απουσία γνώσης του ιστορικού ρόλου του λεγόμενου πολιτικού προσωπικού και τον ευνουχισμό των αποκαλούμενων διανοούμενων, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο. Τόσο βεβαίως για το ζήτημα εισβολής και κατοχής και εισβολής της φασιστικής -χουντικής Τουρκίας στην Κύπρο, όσο και για την εθνική, οικονομική, κοινωνική και δημογραφική επιβίωση του Ελληνισμού.

Οι προτάσεις και οι σκέψεις, οι θέσεις και οι απόψεις της πολιτικής τάξης, αποτελούν μνημεία ανακολουθίας σε σχέση με τον ιστορικό ρόλο και πορεία του Ελληνισμού. Μία τάξη απροετοίμαστη χωρίς σχέδιο, με παράκαμψη του Ελληνικού λαού και της Δημοκρατικής νομιμότητας, με  εκβιασμούς, έτοιμη να υπουδουλωθεί στη φασιστική Τουρκία.

Από κοντά και  οι λεγόμενοι διανοούμενοι οι οποίοι όταν δεν σιωπούν για το φασισμό, για την κατοχή, για την Κεμαλική χούντα και το βάρβαρο καθεστώς Ερντογάν,  φλυαρούν και προπαγανδίζουν τη «Λύση» .

Για ακόμη μία φορά επιβεβαιώνεται ο Γιώργος Σεφέρης, παρών, στις  διαπραγματεύσεις για την Κύπρο, στη δεκαετία του 1950: «Ευνουχισμένοι διανοούμενοι, μικροί ανίκανοι και τυφλοί κυβερνήτες.....Η βλακεία, η εγωπάθεια, η μωρία, η γενική αναπηρία της ηγετικής τάξης στην Ελλάδα σε φέρνει στην ανάγκη να ξεράσεις…. είμαι βέβαιος πως τούτοι οι ελεεινοί δεν αντιπροσωπεύουν τη ζωντανή Ελλάδα......».

Σήμερα  στη γνωστή ως Διεθνή Διάσκεψη κρίνεται το μέλλον του Ελληνισμού στην Κύπρο, στο Αιγαίο, στη Θράκη, καθώς και όλου του Ελληνικού λαού και της ιστορίας του. Της αντίστασης και όχι της υποταγής, της αξιοπρέπειας και όχι της συνθηκολόγησης, της ελευθερίας και όχι της δουλείας. 

Ο Ιπεκτσί και ο Ετσεβίτ της εισβολής στην Κύπρο και η «Λύση» στη Γενεύη

Από τους φασίστες  Αμπντί Ιπεκτσί και Μπουλέντ Ετσεβίτ της εισβολής στην  Κύπρο, στη  «Λύση» στη Γενεύη.

Θ. Μαλκίδης

1. Ο σύμβουλος πρωθυπουργών και στρατιωτικών

Είναι γνωστό εδώ και καιρό ότι σχεδιάζεται μια πολιτική, μίας ψευδεπίγραφης Ελληνοτουρκικής φιλίας και προσέγγισης, η οποία όμως από τη μία συνομιλεί με τον Ερντογάν και τους οραματιστές της εισβολής στον Έβρο (π.χ «σχέδιο Βαριοπούλα») και από την άλλη αποκλείει τους λαούς της Τουρκίας, όπως οι Κούρδοι, που αγωνίζονται για την ελευθερία τους.

Μπροστάρηδες σ’ αυτήν την πολιτική «ψυχραιμίας, σύνεσης και φιλίας» που έχει πάρει το χαρακτήρα μονόδρομου στην εξωτερική πολιτική είναι η Επιτροπή του βραβείου Ιπεκτσί. Μια επιτροπή που απονέμει βραβεία και στις δύο πλευρές του Αιγαίου, για την προώθηση της φιλίας μεταξύ των δύο λαών τιμώντας τη μνήμη του Αμπντί Ιπεκτσί που προώθησε, κατά αυτήν, την ειρήνη και την προσέγγιση. Ο Αμπντί Ιπεκτσί ήταν αρχισυντάκτης της Μιλλέτ και θεωρείται το alter ego του πρωθυπουργού της εισβολής της Τουρκίας Μπουλέντ Ετσεβίτ.

Ο Ιπεκτσί, σύμφωνα με τις απόψεις συναδέλφων του, ήταν ένας κατά δήλωση, μετριοπαθής σοσιαλδημοκράτης, αλλά βαθύτατα εθνικιστής, είχε δεσμούς με τις ένοπλες δυνάμεις γνωρίζοντας πρόσωπα και πράγματα και μπορεί να χαρακτηρισθεί σύμφωνα με τον αείμνηστο καθηγητή Νεοκλή Σαρρή, ως «ο κύριος εκπρόσωπος του πολιτικοστρατιωτικού κατεστημένου της Τουρκίας»

2. Ο θεωρητικός της εισβολής της Τουρκίας στην Κύπρο, της αμφισβήτησης του Αιγαίου και της Θράκης.

Έτσι δεν είναι τυχαίο που ο Ιπεκτσί ήταν υποστηρικτής της χούντας της 12ης Μαρτίου του 1971 και δήλωνε «ότι ο στρατός έκανε πραξικόπημα για να ενισχύσει τη δημοκρατία»! Οι στενές του σχέσεις με το στρατογραφειοκρατικό, τρομοκρατικό κατεστημένο του τουρκικού καθεστώτος, τον ώθησαν  να επεξεργαστεί από πολύ κοντά την εισβολή στην Κύπρο, ωθώντας τον Ετσεβίτ να πάρει τελικά την «αναγκαία» πολιτική απόφαση για την «ειρηνιστική» επιχείρηση. Οι σχέσεις αυτές θα επισημοποιηθούν λίγο καιρό μετά, όταν το 1975 παρέστη ως απεσταλμένος της τουρκικής κυβέρνησης με την ιδιότητα του διπλωμάτη σε συζήτηση για το Κυπριακό

Για να οδηγήσει τον Ετσεβίτ, τον πρωθυπουργό του Αττίλα, στα ανώτατα πολιτικά κλιμάκια της Τουρκίας, ο Ιπεκτσί είχε «τραβήξει πάρα πολλά επί 10 χρόνια», όπως είχε εκμυστηρευτεί στον Τούρκο δημοσιογράφο Τζουνέιτ Αρτζαγιουρέκ σ’ ένα ταξίδι τους στις ΗΠΑ, ενώ οι απόψεις του για το Αιγαίο και την Κύπρο είναι οι επίσημες τουρκικές, δηλαδή συγκυριαρχία, διχοτόμηση, συνεκμετάλλευση για το αρχιπέλαγος και αποδοχή των τετελεσμένων για την Κύπρο.

Για το Αιγαίο έγραφε σε άρθρο του στις 21 Αυγούστου του 1976: «…Η Τουρκία υπέγραψε το 1958 συμφωνία με την οποία αποδεχόταν την ύπαρξη υφαλοκρηπίδας των νησιών …Τελικά οι τουρκικές κυβερνήσεις ξύπνησαν όταν μια μέρα βρέθηκε πετρέλαιο στην Θάσο… Δεν χρειάζεται να μπούμε σε λεπτομέρειες για να δείξουμε ότι οι παραλείψεις των τουρκικών κυβερνήσεων δημιούργησαν μεγάλες αδικίες εις βάρος της Τουρκίας… Με μια ματιά στο χάρτη μπορεί κανείς να καταλάβει ότι η ηγεμονία των Ελλήνων στο Αιγαίο δεν στηρίζεται σε κανένα δίκαιο.Αυτή η κατάσταση πρέπει να αλλάξει, αυτό είναι δεδομένο. Το θέμα είναι αν αυτό θα γίνει με το καλό ή θα χρειαστεί βία. Αυτή είναι η ουσία του θέματος». 

Φίλος του Ιπεκτσί και συνεργάτης του στις συζητήσεις στο Διεθνές Ινστιτούτο Τύπου της Ζυρίχης, που αποσκοπούσαν στην προσέγγιση μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων δημοσιογράφων για χαμήλωμα εκατέρωθεν των τόνων, κάτι που το έκαναν οι Έλληνες συνάδελφοι τους αλλά οι Τούρκοι δεν τηρούσαν με το πρόσχημα «δεν μπορούμε να ελέγξουμε τον τύπο στην Τουρκία», ήταν ο Γιαλμάν. 
Ο Γιαλμάν ήταν αντιπρόεδρος της τρομοκρατικής οργάνωσης η «Κύπρος είναι Τουρκική», που ευθύνεται για τα Σεπτεμβριανά του 1955 και την εκδίωξη του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης. Εκδίωξη η οποία στηρίχθηκε στην προβοκάτσια των Τούρκων για βόμβα στο φερόμενο ως σπίτι του Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη, προβοκάτσια η οποία στηρίχθηκε στο Τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής!

Για την Κύπρο, ο Ιπεκτσί υποστήριζε την εισβολή και ήταν αυτός που  ώθησε τον Ετσεβίτ να προχωρήσει σ’ αυτήν, μια και όπως λέει ο Τούρκος δημοσιογράφος Αρτζαγιουρέκ, στο βιβλίο του «Demokrasinin sonbahari 1977-78» (Φθινόπωρο της Δημοκρατίας) «ο Ιπεκτσί επηρέαζε τόσο τον Ετσεβίτ που συζητούσε όλα τα ζητήματα μαζί του και μάλιστα τον επηρέαζε στην τελική λήψη των αποφάσεων»

Η Μιλλέτ, επίσημο όργανο του Κεμαλικού κόμματος CHP (Λαϊκό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα), σύμφωνα με τον Dogus Aucioglou που γράφει γι’ αυτήν τη σχέση της εφημερίδας και κόμματος, στο βιβλίο του «Επανάσταση και Δημοκρατία», ξεκίνησε εκστρατεία ενίσχυσης του τουρκικού στρατού αμέσως μετά την εισβολή (24 Ιουνίου 1974), μια εκστρατεία που την ενίσχυσε και η DISK, Ομοσπονδία Εργατικών Επαναστατικών Συνδικάτων με πρόεδρο τον Κεμάλ Τουλκλέρ, περικόπτοντας από κάθε Τούρκο εργάτη, ένα μεροκάματο!

Σε άρθρο του, στις 16 Ιουνίου του 1976, ο Ιπεκτσί εκθείαζε την εισβολή στην Κύπρο και την θεωρούσε νόμιμη, μάλιστα θεωρούσε ότι είχε αργήσει να πραγματοποιηθεί, ενώ για τα «γεγονότα» (έτσι ονόμαζε την εισβολή) στην Κύπρο έγραφε «πως έδειξαν ότι Τούρκοι και Έλληνες δεν μπορούν να ξαναζήσουν μαζί και το μέτρο που πρέπει να παρθεί για να αποφευχθούν όλοι οι κίνδυνοι πολέμου είναι η πραγματοποίηση μιας ομοσπονδίας στο νησί».

Ο Ιπεκτσί δεν παρέλειψε να γράψει και για την καταπίεση των «Τούρκων» της Θράκης με το άρθρο του «Soyadaslarinizi Bati Trayada tutmanin yolu bu olmanalidir». («Αυτός θα πρέπει να είναι ο δρόμος για να κρατήσουμε τους αδελφούς μας στη Δυτική Θράκη») στο περιοδικό Turk Dunyasi (Τουρκικός Κόσμος), τεύχος 4-14).

3.Η δολοφονία και η προσπάθεια εξωραϊσμού

Ο Ιπεκτσί δολοφονήθηκε την 1η Φεβρουαρίου του 1979 από τους φασίστες του Τουρκές, τους «γκρίζους λύκους» δηλαδή και πιο πιθανός δράστης φέρεται ο Αλί Αγτσά, αυτός που αποπειράθηκε να σκοτώσει και τον Πάπα.

Οι «γκρίζοι λύκοι» είχαν την υποστήριξη του Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ, ο οποίος είχε πει στον Ιπεκτσί λίγο πριν τη δολοφονία του, πως «αν υποστήριζες εμάς όσο έκανες με τον Ετσεβίτ τότε θα είχαμε λύσει πολλά προβλήματα της χώρας», και του Στρατού και είχαν πόλεμο με το  κόμμα του Ετσεβίτ, που τασσόταν υπέρ του κοινοβουλευτικού φασισμού

Το διάστημα που δολοφονήθηκε ο Ιπεκτσί βρισκόταν σε εξέλιξη ένα πογκρόμ εναντίον Κούρδων και Τούρκων αντικαθεστωτικών, με αποτέλεσμα, από το 1977 έως το 1980, να σκοτωθούν 3.972 άτομα και να τραυματιστούν 16.940.

4.Το σχέδιο για το" βραβείο ειρήνης και ελληνοτουρκικής φιλίας"

Από το 1979, χρονιά δολοφονίας του Ιπεκτσί, η Τουρκία προώθησε μια «προσέγγιση» με την Ελλάδα, με ένα σχέδιο που από τη μια μεριά είχε καθαρά εδαφικές διεκδικήσεις, που είχαν ενταθεί με την αποχώρηση της Ελλάδας από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, θέτοντας το Αιγαίο και τη Θράκη υπό διαπραγμάτευση, και από την άλλη διέδιδε ότι και οι δύο λαοί δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα μεταξύ τους προωθώντας τη «φιλία».

Σε όλη την προσπάθεια προώθησης της «φιλίας» πρωτοστατούσε ο Ιπεκτσί και πλέον ήταν τιμή για κάποιον να παίρνει βραβείο αφιερωμένο στη μνήμη του. Από το 1986 θα πάρει σάρκα και οστά το Βραβείο Ειρήνης και Φιλίας Αμπντί Ιπεκτσί, που απονέμεται σε άτομα και φορείς που προωθούν την ελληνοτουρκική φιλία βαδίζοντας στα χνάρια και στο δρόμο που χάραξε ο «προαγωγός» της, αρχισυντάκτης της Mιλλέτ.

Ο οραματιστής δηλαδή της αμφισβήτησης και διεκδίκησης του Αιγαίου και της Θράκης και της εισβολής στην Κύπρο, όπου η νομιμοποίησή της σχεδιάζεται στη Γενεύη......

Συνομιλητές και Συνέταιροι με τον Ερντογάν!

Στην Ελλάδα και την Κύπρο συνομιλούν και συνεταιρίζονται 
με το Φασίστα Ερντογάν 

Θ. Μαλκίδης

1.Η προπαγάνδα της  δήθεν «λύσης»

«Ευνουχισμένοι διανοούμενοι, μικροί ανίκανοι και τυφλοί κυβερνήτες», γράφει ο Γιώργος Σεφέρης.  Οι στιγμές που περνάμε είναι δύσκολες, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο. Πέραν από τη γνωστή κατάσταση στην Μνημονιακή πρώτη,  όπου μόνο ψήγματα εθνικής κυριαρχίας υφίστανται,  τούτες τις μέρες  στη δεύτερη προετοιμάζεται η εξαφάνισή της.   

Η κυβέρνηση  της Κυπριακής Δημοκρατίας σε συνεργασία με την αντίστοιχη της Ελλάδας, με βιασύνη που φανερώνει ΕΚΒΙΑΣΜΟ, λένε  ότι διαπραγματεύονται τη «λύση» της  Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας στη βάση Αρχών, του Διεθνούς Δικαίου, του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων......

Καλλιεργείται δηλαδή η εντύπωση στον Ελληνισμό ότι υπάρχει μια καλή Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, συμβατή με το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, με την οποία θα αποκτήσουν κράτος οι Τουρκοκύπριοι της μειοψηφίας στο οποίο θα είναι η διοικούσα κοινότητα, ισότιμη πολιτικά  προς την πλειοψηφούσα Ελληνοκυπριακή κοινότητα και ταυτόχρονα θα αποκατασταθούν  και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα όλων  των προσφύγων. Αυτό όμως είναι το ψέμα και η απάτη.

2.Συνομιλητές και Συνέταιροι του φασίστα Ερντογάν

Μπορεί  να υπάρξει «λύση» για την Κύπρο για τον Ελληνισμό, δίκαιη και ανάλογη της ιστορίας,  με βάση τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία  στη βάση  των Αρχών του Διεθνούς Δικαίου και του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου,   ή    συζητείται η  απεμπόληση  των Δικαιωμάτων  και η επίκληση Αρχών  που γίνεται για να εξαπατηθεί ο λαός μας;

Έτσι η επίκληση Αρχών  οι οποίες θα διέπουν τη «λύση», στοχεύει να προλαμβάνει αντιδράσεις και να επιτρέπει στη  διαχείριση του Κυπριακού ως θέματος διακοινοτικής διαφοράς και όχι ως θέματος Διεθνούς, εισβολής, κατοχής, ευνοώντας έτσι την  δημιουργία  συνθηκών που θα διευκολύνουν και θα δικαιολογήσουν την  αποδοχή της «λύσης» αυτής και  την απεμπόληση  των Δικαιωμάτων   που θα προϋποθέτει.

Καμία δέσμευση για τον κατοχικό στρατό, για τους εποίκους, για την «εισβολή» της φασιστικής Τουρκίας και στο ελεύθερο ελληνικό κομμάτι και βεβαίως κατάλυση εκ των προτέρων της Κυπριακής Δημοκρατίας την οποία δεν αναγνωρίζει η Τουρκία!

Έτσι νομιμοποιείται η στρατιωτική εισβολή κράτους -μέλους του ΟΗΕ σε βάρος άλλου κράτους -μέλους και τα παράγωγα της σε ότι αφορά τη συρρίκνωση της κυριαρχίας του κράτους,  και τη βίαιη αλλοίωση του δημογραφικού χαρακτήρα της Κύπρου,  επιβάλλονται ρατσιστικές συμπεριφορές και διακρίσεις, απαγορεύεται η επιστροφή των προσφύγων στις εστίες τους και εκατοντάδες άλλα ζητήματα που μένουν ανεκπλήρωτα  και αδικαίωτα.

Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι στην Ελλάδα και την Κύπρο (θα)  συνομιλούν και θα συνεταιριστούν με το φασίστα Ερντογάν για να «λύσουν» το Κυπριακό. Από τις Κυβερνήσεις μέχρι τα λεγόμενα πολιτικά κόμματα και τις αποκαλούμενες αντιπολιτεύσεις. 
Είναι ασύλληπτη πολιτική πράξη, ασύμβατη με την Ελληνική Ιστορία Αντίστασης, να συζητούν με το Σουλτάνο, ΝεοΟθωμανό, Κεμαλικό Ναζί, Ερντογάν και τους πασάδες του.

Ουσιαστικά πάει να επιβληθεί στην Κύπρο μία διαρκής «αξιολόγηση» για να  μιλήσω με όρους Μνημονίου, με όρους Τουρκικού Φασισμού και Χούντας που θα ανοίξει νέα «κεφάλαια» στη Θράκη, στο Αιγαίο, στην Αθήνα. Όμως «είν’ αρκετό να πούμε όλοι από μια φορά στη ζωή μας ένα «όχι», όπως γράφει ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές μας, ο εξ Αμμοχώστου Κώστας Μόντης......