Ο Αγιος Νικόλαος

Ο Άγιος Νικόλαος γεννήθηκε τον 3ο αιώνα μ.Χ. στα Πάταρα της Λυκίας, από γονείς ευσεβείς και πλουσίους, την εποχή των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού, Μαξιμιανού και έτυχε επιμελημένης μόρφωσης. Όμως, σε νεαρή ηλικία έμεινε ορφανός και κληρονόμος μιας μεγάλης περιουσίας. Από πολύ νωρίς είχε αφιερωθεί στα Θεία όπου και μετά την μετάβασή του στα Ιεροσόλυμα για να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό και τον Πανάγιο Τάφο, όταν επέστρεψε στην πατρίδα του χειροτονήθηκε ιερέας στα Πάταρα. Στην αρχή αφιερώθηκε στον ασκητικό βίο κι έγινε ηγούμενος της Μονής Σιών στα Μύρα της Λυκίας. Όταν απεβίωσε ο τότε Αρχιεπίσκοπος Μύρων της Λυκίας, οι επίσκοποι, δια θεϊκής αποκαλύψεως, έκαναν Αρχιεπίσκοπο τον Νικόλαο.
Από την θέση αυτή ανέπτυξε έντονη δράση και επεξέτεινε τους αγώνες του για την προστασία των φτωχών και των απόρων ιδρύοντας νοσοκομεία και διάφορα φιλανθρωπικά ιδρύματα. Προικισμένος με υψηλό χριστιανικό φρόνημα, ακαταμάχητο θάρρος και ζωτικότητα εμψύχωνε τους διωκόμενους από τους Ρωμαίους χριστιανούς διωκόμενος και εξοριζόμενος και ο ίδιος για τη στάση του αυτή.
Κατά τους διωγμούς του Διοκλητιανού υπέστη βασανιστήρια. Όταν όμως ανήλθε στον αυτοκρατορικό θρόνο ο Μέγας Κωνσταντίνος ελευθερώθηκαν όλοι οι χριστιανοί και έτσι ο Νικόλαος επανήλθε στο αρχιεπισκοπικό θρόνο. Σύμφωνα με την παράδοση, ήταν προικισμένος με το χάρισμα της θαυματουργίας και έσωσε πολλούς ανθρώπους, και όσο ήταν εν ζωή αλλά και μετά την κοίμησή του.
Αναφέρονται πλείστα θαύματα του Αγίου όπως η απελευθέρωση των τριών στρατηλατών, θεραπείες νοσούντων και αποκαταστάσεις φτωχών μεταξύ των οποίων και η περίπτωση που έγινε πολύ γνωστή, παρά τη θέληση του Νικολάου, όταν ένας φτωχός οικογενειάρχης, που κατοικούσε στην περιοχή της πατρίδας του Αγίου, και δεν είχε χρήματα να προικίσει τις τρεις κόρες του, σκόπευε πάνω στην απελπισία του να τις στείλει να γίνουν πόρνες σε οίκο ανοχής, προκειμένου να εξασφαλίσει χρήματα. Όταν το έμαθε αυτό ο Νικόλαος, άρχισε να πηγαίνει μυστικά έξω από το σπίτι εκείνο τις νύχτες και να αφήνει σακούλια με χρήματα. Σε τρεις νύχτες εξασφάλισε την προίκα των τριών κοριτσιών, αφήνοντας 100 χρυσά νομίσματα στην κάθε μία. Την τρίτη φορά όμως, ο πατέρας είχε παραφυλάξει για να δει ποιος ήταν ο άγνωστος ευεργέτης, κι αντιλήφθηκε τον Άγιο, που τον παρακάλεσε να μην το αποκαλύψει σε κανέναν. Έτσι, οι τρεις κόρες παντρεύτηκαν κι ο πατέρας μετανόησε για την πρόθεσή του.
[Επεξεργασία] Η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος
Το 325 μ.Χ έλαβε μέρος στην Α' Οικουμενική Σύνοδο, που έγινε στη Νίκαια της Βιθυνίας, και καταπολέμησε τις διδασκαλίες του Αρείου. Λέγεται ότι κατά τη Σύνοδο χαστούκισε τον Άρειο και ο Μέγας Κωνσταντίνος τον έβαλε στη φυλακή. Όταν επέστρεψε από τη Σύνοδο, συνέχισε το ποιμαντικό του έργο μέχρι τα βαθιά γεράματα.
[Επεξεργασία] Η κοίμησή του
Ο άγιος Νικόλαος πέθανε ειρηνικά στις 6 Δεκεμβρίου του έτους 330 μ. Χ. (Κατ’ άλλους του 345 ή 352 μ.Χ.) Μετά την κοίμησή του ονομάστηκε «μυροβλύτης», καθώς τα λείψανά του άρχισαν να αναβλύζουν άγιο μύρο, όπως και άλλων αγίων. Τα λείψανά του διατηρήθηκαν στα Μύρα έως και τον ενδέκατο αιώνα, όπου το 1087 κάποιοι ναύτες τα αφαίρεσαν και τα μετέφεραν στην Ιταλία, στην πόλη Μπάρι, όπου τοποθετήθηκαν στο Ναό του Αγίου Στεφάνου. Λέγεται ότι κατά την τέλεση της θείας λειτουργίας άρχισε να αναβλύζει τόσο πολύ μύρο από τα ιερά λείψανα, που οι πιστοί το μάζευαν σε δοχεία για θεραπεία από διάφορες αρρώστιες, ενώ αρκετοί λιποθυμούσαν από την ευωδία του μύρου αυτού.Η μνήμη του γιορτάζεται στις 6 Δεκεμβρίου τόσο από την Ορθόδοξη, όσο και από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία.

Ο Άγιος Νικόλαος, φορητή εικόνα του 15ου αιώνα, Βυζαντινό Μουσείο Αθηνών
[Επεξεργασία] Υμνολογία
Απολυτίκιο Αγίου Νικολάου (ήχος δ΄)
"Κανόνα πίστεως και εικόνα πραότητος
εγκρατείας διδάσκαλον ανέδειξέ σε
τη ποίμνη σου η των πραγμάτων αλήθεια
δια τούτω εκτείσω τη ταπεινώσει τα υψηλά
τη πτωχεία τα πλούσια.
Πάτερ ιεράρχα Νικόλαε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ
σωθήναι τας ψυχάς ημών".
Κοντάκιο Αγίου Νικολάου (ήχος γ΄)
"Εν τοις Μύροις Άγιε, ιερουργός ενεδείχθης,
του Χριστού γαρ όσιε, το ευαγγέλιο πληρώσας,
έθηκας την ψυχήν σου υπέρ λαού σου,
έσωσας τους αθώους εκ του θανάτου,
δια τούτο ηγιάσθεις,
ως μέγας μύστης του Θεού της χάριτος".
Μεγαλυνάριο του Αγίου Νικολάου
"Μύρων ιεράρχης προχειρισθείς
μυριπνόοις έργοις κατεμύρισας
αληθώς Μύρων επαρχίαν,
διό και μύρα βλύζειν,
Νικόλαε τρισμάκαρ,
όντως ηξίωσαι.
[Επεξεργασία] Εξέταση λειψάνων για ανάπλαση προσώπου

Σύγχρονη εικόνα του Αγίου Νικολάου από μέταλλο, έργο του Βούλγαρου καλλιτέχνη Γκεόργκι "Τσάπα" Τσαπκάνοβ, που εικονίζει τον προστάτη των αλιέων να κρατά ψάρια. Gilbert House, Στάνλεϊ, Νήσοι Φώκλαντ.
Ο νέος τάφος του αγίου Νικολάου στο Μπάρι ανοίχτηκε τη νύχτα της 5ης προς την 6η Μαΐου του 1953, επειδή έπρεπε να γίνουν αναστηλωτικά και αναπαλαιωτικά έργα στη Βασιλική του αγίου Στεφάνου. Με την ευκαιρία αυτή έγινε αναγνωριστικός έλεγχος και καταμέτρηση των οστών που βρέθηκαν στον τάφο από τον καθηγητή της Ανατομίας του Πανεπιστημίου του Bari Luigi Martino, με τη βοήθεια του Δρ. Venezia Luigi. Μετά, τα λείψανα τοποθετήθηκαν σε γυάλινη κάψα και τέθηκαν σε προσκύνημα στη Βασιλική του Αγίου. Το 1957, ο ίδιος καθηγητής, με τον ίδιο βοηθό πραγματοποίησαν μια δεύτερη εξέταση των λειψάνων, τα οποία αμέσως μετά τοποθετήθηκαν στη σαρκοφάγο από όπου τα είχαν βγάλει αρχικά. Επρόκειτο για μια «ανατομική ανθρωπολογική μελέτη, που απέβλεπε στον προσδιορισμό και την αποτύπωση της εικόνας και των χαρακτηριστικών των οστών και κυρίως στην ανασύνθεση της φυσικής εμφάνισης ή ακόμη και της εικονογραφικής μορφής του ατόμου, στο όποιο άνηκαν τα υπό εξέταση οστικά λείψανα».[1] Η εξέταση απέδειξε ότι πολλά τμήματα των οστών έλειπαν, και ότι η κάρα είχε διατηρηθεί καλύτερα από τα υπόλοιπα. Παράλληλα, όταν ανοίχτηκε ή σαρκοφάγος, τα οστά βρέθηκαν βουτηγμένα σ’ ένα υγρό διαυγές, άχρωμο και άοσμο, σαν νερό που βγαίνει από βράχο. Όσα οστά βρίσκονταν πάνω από τη στάθμη του υγρού, που έφτανε στα 2-3 εκ. μ. από τον πυθμένα της σαρκοφάγου, ήταν υγρά όπως και τα εσωτερικά τοιχώματα της. Επίσης από αυτό το υγρό ήταν γεμάτες οι μυελοκυψέλες των σπογγωδών οστών. Η εξέταση του υγρού στα Ινστιτούτα Χημείας και Υγιεινής του Πανεπιστημίου του Bari έδειξε ότι επρόκειτο για νερό καθαρό, ελεύθερο από άλατα και στείρο από μικροοργανισμούς. Οι ρωμαιοκαθολικοί του έχουν δώσει τη χαρακτηριστική ονομασία «Manna». Τα σχετικά Αγιολογικά κείμενα λένε ότι και όταν οι βαρηνοί ναύτες έσπασαν την πλάκα, του τάφου του Αγίου στα Μύρα, για να πάρουν τα λείψανα, τα βρήκαν μέσα σε «Θείο μύρο», (άλλοι γράφουν Sanctus liguor ή oleum). Σύμφωνα με τον ερευνητή καθηγητή, η ύπαρξη του υγρού αυτού στη σαρκοφάγο επέδρασε ευεργετικά στην καλύτερη συντήρηση των οστών όλους αυτούς τους αιώνες που πέρασαν. Η μελέτη των οστών έδειξε ότι ο κάτοχός τους έπασχε από αγκυλωτική σπονδυλαρθρίτιδα και διάχυτη ενδοκρανιακή υπερόστωση. Θεωρείται ότι αυτά πρέπει να κληροδοτήθηκαν στον Άγιο από κάποια υγρή φυλακή, όπου θα πέρασε αρκετά χρόνια της ζωής του και μάλιστα σε προχωρημένη ηλικία, όπως μαρτυρούν τα σχετικά αγιολογικά κείμενα. Ο ίδιος καθηγητής εκτέλεσε ανάπλαση της μορφής του αγίου Νικολάου με βάση τα οστά της κάρας του, και το αποτέλεσμα έμοιαζε με τη μορφή του αγίου όπως εικονίζεται στο Παρεκκλήσιο του Άγ. Ισιδώρου της Βασιλικής του Άγ. Μάρκου Βενετίας.[1]
[Επεξεργασία] Προστάτης ναυτικών - Λαογραφία

Η εικόνα του Αγίου Νικολάου του ομώνυμου Ι. Ναού στον Πειραιά
Ο Άγιος Νικόλαος , θεωρείται ο κατ' εξοχήν προστάτης των Ναυτικών καθώς και του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού και Λιμενικού Σώματος, γιατί στον βίο του αναφέρονται θαύματα που έχουν σχέση με τη θάλασσα. Για το λόγο αυτό, όλα τα πλοία του πολεμικού ναυτικού, καθώς και όλα τα εμπορικά, φέρουν την εικόνα του [1]. Επίσης θεωρείται και προστάτης της πόλης του Αγίου Νικολάου Κρήτης όπου τιμάται με την ημέρα που εορτάζεται (6 Δεκεμβρίου) ως επίσημη αργία σε όλη την πόλη. Παρεκκλήσια που φέρονται επί πλοίων είναι αφιερωμένα στον Άγιο Νικόλαο, όπως και εκείνο στο ιστορικό Θ/Κ Γ. Αβέρωφ. Επίσης πολλά πλεούμενα παίρνουν το όνομά του και ως προστάτης των ναυτικών αναφέρεται και σε πολλά νησιώτικα τραγούδια.
Η ημέρα τιμής του Αγίου Νικολάου είναι επίσημη αργία σε όλα τα ελληνικά πλοία, λιμένες, Υπηρεσίες λιμένων και ναυτιλιακές εταιρείες. Επίσημη επίσης αργία είναι για το Πολεμικό Ναυτικό, το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας και το Λιμενικό Σώμα.
[Επεξεργασία] Ο Ιστορικός Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Ψαρών
Ο σημαντικότερος ναός του Άγιου στον Ελλαδικό χώρο βρίσκεται στα Ψαρά.Ο ναός του Αγίου Νικολάου Ψαρών, ένα «σπίτι» μεγαλόπρεπο για τον προστάτη των Ναυτικών και «η Μητρόπολη του Αιγαίου» όπως έχει χαρακτηριστεί, άρχιζε να κτίζεται από το 1785. Χρόνια της μαύρης σκλαβιάς , αλλά και χρόνια που η ναυτιλία των Ψαρών, άρχιζε να αναπτύσσεται. Κουβαλούσαν οι Ψαριανοί τα μάρμαρα από τα Θυμιανά της Χίου, από νησιά του Αιγαίου, αλλά και από πιο μακριά: από τη Μάλτα και τη Μασσαλία! Κουβαλούσαν και οι Ψαριανές τα κεράσματα στους εργάτες μέσα στα πιο όμορφα πιάτα που είχαν στο νοικοκυριό τους. Κι όταν τελείωσε το χτίσιμο τα πήραν οι εργάτες και τα εντοίχισαν στο εξωτερικό του ναού και μένουν μέχρι σήμερα μαρτυρία της ευλάβειας και της προσφοράς...!
Το μήκος του ναού είναι 28 μέτρα, 14 το πλάτος και φτάνει μέχρι τα 24 μέτρα ύψος.Για το φωτισμό του είχαν σχεδιαστεί 67 παράθυρα και 8 πόρτες. Σήμερα υπάρχουν 51 και 7 αντίστοιχα. Είναι ναός τρισυπόστατος, ανακάτεμα Βασιλικής μετά τρούλου με μαρμάρινο τέμπλο, με κολώνες που καταλήγουν σε χρυσό στεφάνι πριν αρχίσει το κιονόκρανο. Το κωδωνοστάσιο (καμπαναριό) αντικατέστησε το παλιό που γκρεμίστηκε. Τα σκεύη του ναού, όλα τα αφιερώματα μεγάλης αξίας, όπως και τα ιερά σκεύη που είχε δωρίσει ο Βαρβάκης, κρυστάλλινοι πολυέλαιοι, καντήλια αργυρά και επίχρυσα, εικόνες από καθαρό ασήμι, όλα λεηλατήθηκαν στην Καταστροφή του νησιού το 1824. Από αυτά, μόνο το ιερό ευαγγέλιο σώζεται σήμερα.
Τη χρονιά που γεννήθηκε ο Κανάρης (1793), χρονολογία σημαδιακή, ολοκληρώθηκε ο ναός. Καταστράφηκε το 1824 και ανακαινίστηκε το 1863, όταν μετά την Καταστροφή οι Ψαριανοί άρχισαν να ξαναμαζεύονται στο νησί τους. Αξίζει ν' ανεβεί κανείς τα 60 σκαλοπάτια και να επισκεφτεί την εκκλησία που προσκύνησε ο Κανάρης πριν να ξεκινήσει για το μεγάλο του κατόρθωμα
[Επεξεργασία] Άγιος Νικόλαος και Άγιος Βασίλης (Santa Claus)
Στη Δύση η γιορτή του αγίου Νικολάου, που λέγεται Santa Claus, συνδέεται με τα Χριστούγεννα και με την ανταλλαγή δώρων που γίνεται τότε. Και στην Ελλάδα ταυτίζεται η μορφή του Άγιου Βασίλη (Santa Claus) που φοράει κόκκινα ρούχα και έχει λευκή γενειάδα με τον άγιο Βασίλειο, στην ουσία όμως ο συμβολισμός αναφέρεται στον άγιο Νικόλαο και περιέχει στοιχεία από παγανιστικές, προχριστιανικές δοξασίες για τον "πατέρα του χιονιού" κτλ.
[Επεξεργασία] Παραπομπές
↑ 1,0 1,1 «Κατακόμβη», Εξαμηνιαία έκδοση Μητροπολιτικού-Καθεδρικού Ι.Ν. Αγ. Νικολάου Βόλου, Αφιέρωμα στον Άγιο Νικόλαο, Ανάπλαση της μορφής του Αγ. Νικολάου από τον καθηγητή της ανατομίας στο πανεπιστήμιο του Bari, Luigi Martino, Φωτίου Νικητοπούλου, Θεολόγου, Δεκέμβριος 1998, σσ. 38-52
[Επεξεργασία] Βιβλιογραφία
Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας www.synaxarion.gr
Χ.Φ.Ε. www.xfe.gr'
«Κατακόμβη», Εξαμηνιαία έκδοση Μητροπολιτικού-Καθεδρικού Ι.Ν. Αγ. Νικολάου Βόλου, Αφιέρωμα στον Άγιο Νικόλαο, Ανάπλαση της μορφής του Αγ. Νικολάου από τον καθηγητή της ανατομίας στο πανεπιστήμιο του Bari, Luigi Martino, Φωτίου Νικητοπούλου, Θεολόγου, Δεκέμβριος 1998, σσ. 38-52

Πηγή: Βικιπαίδεια

Εκδήλωση στα πλαίσια του "Ανοιχτού Πανεπιστημίου" του Δήμου Ασπροπύργου Αττικής. Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009

Ο Δήμος Ασπροπύργου, με ιδιαίτερη χαρά και υπερηφάνεια, δίνει στη δημοσιότητα, το πλήρες πρόγραμμα του ¨Ανοιχτού Πανεπιστημίου¨ της Πόλης μας, για την περίοδο 2009-2010. Του θεσμού, που λειτούργησε με επιτυχία, τα δύο προηγούμενα χρόνια, διαμορφώνοντας ένα επιτυχημένο πρότυπο, που καταξίωσε το Δήμο Ασπροπύργου, που είναι μεταξύ των ελάχιστων Δήμων της Χώρας, που διαθέτουν ένα τέτοιο δυναμικό θεσμό, γνώσης, μόρφωσης και πολιτισμού, ένα βήμα γόνιμου προβληματισμού, εθνικής και κοινωνικής αυτογνωσίας.

Το «Ανοιχτό Πανεπιστήμιο», αξιολογώντας τα συμπεράσματα, από τα δύο πρώτα χρόνια της λειτουργίας του, κι ανταποκρινόμενο στις τοπικές ιδιαιτερότητες και τις ανάγκες του Λαού της Πόλης μας, υιοθέτησε μια ουσιώδη αλλαγή, στον τρόπο λειτουργίας του και στη θεματική του.Στο πλαίσιο αυτό το «Ανοιχτό –Λαϊκό Πανεπιστήμιο, του Δήμου Ασπροπύργου», ξεκίνησε από τον Νοέμβριο, με δύο «Σχολές»:
Α. Την «Αισχίνειο Σχολή», με τόπο διαλέξεων το Πνευματικό Κέντρο, και
Β. Το «Φροντιστήριο του Ασπρόπυργου», σε ανάμνηση του ιστορικού «Φροντιστηρίου της Τραπεζούντας».
Το εν λόγω «Φροντιστήριο», θα ξεκινήσει στην αίθουσα του Συλλόγου «Ακρίτες του Πόντου», και στη συνέχεια, μόλις παραδοθεί το έργο του Πολιτιστικού Κέντρου της Γκορυτσάς, στην αίθουσα του συγκεκριμένου κτιρίου.

Οι διαλέξεις, για μεν την «Αισχίνειο Σχολή», θα δίδονται την πρώτη και την τρίτη Δευτέρα, εκάστου μηνός, ενώ τα μαθήματα στο πλαίσιο του «Φροντιστηρίου του Ασπρόπυργου», θα είναι κάθε δεύτερη και τέταρτη Δευτέρα του μήνα. Ε

ξυπακούεται ότι, όποιοι Ασπροπυργιώτες ή Πολίτες του Θριάσιου πεδίου και της ευρύτερης περιοχής το επιθυμούν, θα μπορούν να παρακολουθούν και τους δύο κύκλους διαλέξεων.

Τα μαθήματα, στο Πνευματικό Κέντρο, στο πλαίσιο της «Αισχίνειας Σχολής», θα κινούνται στην κατεύθυνση, των δύο προηγούμενων χρόνων, δηλαδή, θα προσεγγίζουν όλα τα μεγάλα ζητήματα της εποχής και ιστορικά θέματα, που παρουσιάζουν ευρύτερο ενδιαφέρον, για τον Ελληνισμό και τους Έλληνες όπου γης. Ακόμη, θα καλύπτουν θέματα υγείας και διαπαιδαγώγησης των νέων.

Σε ότι αφορά όμως, στις διαλέξεις που θα δίδονται στο «Φροντιστήριο του Ασπρόπυργου», αυτές -για φέτος- θα είναι προσαρμοσμένες στην Ιστορία και τη γλωσσική και πολιτιστική κληρονομιά των αδελφών και συμπολιτών μας Ποντίων, στην παρουσία του Ελληνισμού στον Πόντο, την Πόλη, τη Μικρασία, καθώς και στην «Οδύσσεια» των ομογενών μας, σε πάμπολλες επαρχίες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, άλλα και της Ελλάδας, από την ώρα που επέστρεψαν, στην πατρογονική τους πατρίδα, ως νεοπρόσφυγες.

Εγγραφές, στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, και για τις δύο Σχολές, γίνονται και τηλεφωνικά, στη Γραμματεία του θεσμού, στη Βιβλιοθήκη, στο τηλέφωνο 210 5577593 και 5577191, στην Κα Μίνα Φούφα.


Το "Ανοιχτό Πανεπιστήμιο" του Δήμου Ασπροπύργου συνεχίζεται την Δευτέρα, 7 Δεκεμβρίου 2009, στις 19:30, όπου στην Αίθουσα του Συλλόγου, «Οι Ακρίτες του Πόντου», ο ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΜΑΛΚΙΔΗΣ θα μιλησει με θέμα: "Η Πόντια γυναίκα κατά τη διάρκεια της Γενοκτονίας (1916-1923)".

Οι αποζημιώσεις των θυμάτων της γενοκτονίας.

Φάνης Μαλκίδης

Οι αποζημιώσεις των θυμάτων της Γενοκτονίας και η σημερινή κατάσταση

Πριν από λίγο καιρό είχαμε κάνει γνωστό τη μεγάλο αγώνα του δικηγόρου Βαρτκές Γεγκιαγιάν να διεκδικήσει αποζημιώσεις υπέρ των απογόνων των θυμάτων της Γενοκτονίας των Αρμενίων του 1915. Την περίοδο εκείνη λειτουργούσαν 102 ασφαλιστικές εταιρείες στο οθωμανικό κράτος, όπου είχαν ασφαλιστεί κυρίως Έλληνες και Αρμένιοι. Ο Αρμένιος δικηγόρος Βαρτκές Γεγκιαγιάν, που κατάγεται από την Σπάρτη της Πισιδίας, υποχρέωσε τις ασφαλιστικές εταιρείες New York Life Insurance Co και ΑΧΑ, μετά από πολύχρονο και δύσκολο δικαστικό αγώνα να καταβάλουν σε δικαιούχους το συνολικό ποσό των 53 εκατομμυρίων δολαρίων.

Ο Αρμένιος δικηγόρος ανακάλυψε ότι στις ασφαλιστικές εταιρείες που είχαν ασφαλίσει Αρμένιους υπήρχαν και ονόματα Ελλήνων που ζούσαν στις περιοχές της Θράκης, της Μικράς Ασίας και του Πόντου, άρα γινόταν πολύ ενδιαφέρον η εξέλιξη αυτή και για την ελληνική πλευρά, προκειμένου να αποδοθούν εκ των υστέρων στους απογόνους των Ελλήνων τα χρήματα ως αποζημίωση για την απώλεια της ζωής τους. Η ύπαρξη επιστολής του Μητροπολίτη Σμύρνης Χρυσόστομου ο οποίος ανέφερε την σύναψη τριών ασφαλιστηρίων συμβολαίων σε εταιρείες στη Βιέννη, στην Άγκυρα και στη Νέα Υόρκη με τελικό δικαιούχο τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης και η εύρεση του συμβολαίου του ιατρού από το Αιδίνιο Νικόλαου Τσιουμπάκη, ήταν δύο ελπιδοφόρα μηνύματα για τη συνέχεια. Συνέχεια η οποία πράγματι δικαίωσε την προσπάθεια αυτών που αναζητούν την αλήθεια και τα εφόδια για την τεκμηρίωση της γενοκτονίας με την ανακοίνωση της ασφαλιστικής εταιρείας των ΗΠΑ New York Life Insurance Co. H εταιρεία ανακοίνωσε ότι θα αποζημιώσει Έλληνες δικαιούχους που έζησαν στην Οθωμανική αυτοκρατορία πριν το 1915. Το συνολικό ποσό εκτιμάται από την εταιρεία στα 12 με 15 εκατ. δολάρια και αφορά 1. 031 περίπου συμβόλαια θυμάτων τα οποία είχαν κάνει οι Έλληνες πριν το 1915.


Η σημερινή κατάσταση, μετά την πληροφόρηση που είχαμε από τον δικηγόρο Β. Γεκαγιάν, αφορά 3000 αιτήσεις Ελλήνων που θεωρούν ότι είναι δικαιούχοι των σχετικών αποζημιώσεων, από τις οποίες έχουν διεκπεραιωθεί το 19%. Επίσης συνεχίζεται η εξέταση των υπολοίπων για να εξακριβωθεί εάν πράγματι οι απόγονοι των ασφαλισμένων, οι οποίοι και θα αποζημιωθούν.

Ακόμη ο κ. Γιεκαγιάν έκανε γνωστό ότι έχει μηνυθεί, για τον ίδιο λόγο, η γερμανική ασφαλιστική εταιρεία Victoria και υπάρχει μία λίστα 20 ασφαλιστικών εταιρειών στις οποίες θα υποβληθεί μήνυση, ώστε να υπάρξει αποζημίωση των απογόνων των θυμάτων της Γενοκτονίας. Η υπόθεση των αποζημιώσεων των απογόνων των θυμάτων της Γενοκτονίας από την New York Life Insurance Co και από ότι φαίνεται και από άλλες εταιρείες αποτελεί μία σημαντική εξέλιξη, αφού είναι ουσιαστικά μία ηθική δικαίωση και ένα ακόμη περαιτέρω βήμα στην αναγνώριση και διεθνοποίηση της γενοκτονίας.

Το μείζον θέμα σε αυτή την περίπτωση δεν είναι η αποζημίωση κάποιων ανθρώπων που θα πάρουν τα χρήματα των προγόνων τους, αλλά ουσιαστικά αποτελεί ένα μέτρο προκειμένου να πιεσθεί η Τουρκία που έχει διαπράξει το μαζικό έγκλημα, τη γενοκτονία, να προβεί και στην αναγνώριση αλλά και στη συγνώμη απέναντι στα θύματα αυτής της γενοκτονίας.Θα πρέπει τα προσφυγικά σωματεία Μικράς Ασίας, Πόντου, Θράκης, Κωνσταντινούπολης, Καππαδοκίας, Ίμβρου και Τενέδου, να συμβάλλουν και αυτά στην περαιτέρω ανάδειξη του σοβαρού αυτού ζητήματος, το οποίο αναδεικνύει μία νέα παράμετρο στην υπόθεση της γενοκτονίας, παράμετρος η οποία δεν είναι θέμα χρημάτων, αλλά ηθικής δικαίωσης.

Είναι ανάγκη να συγκεντρωθούν όποιες πληροφορίες υπάρχουν επί των θεμάτων ασφάλειας ζωής από τους απογόνους των θυμάτων της γενοκτονίας και με βάση το γεγονός ότι υπάρχουν και άλλες ασφαλιστικές εταιρείες που θα μηνυθούν, για να αποδώσουν τα χρήματα των θυμάτων, το ζήτημα θα έχει και συνέχεια. Η προσπάθεια για την ανάδειξη του αποσιωπημένου μαζικού εγκλήματος εναντίον των Ελλήνων συνεχίζεται και από ότι φαίνεται έχει ουσιαστικά αποτελέσματα.

Για μία νέα διοικητική διάρθρωση του Κράτους

*Του Πασχάλη Συριτούδη

Για μια νέα διοικητική διάρθρωση του Κράτους

Όλοι συμφωνούμε ότι το υπάρχον μοντέλο της διοικητικής διαίρεσης της Ελλάδας, έχει προ δεκαετιών κλείσει τον κύκλο της πολιτικής του διαδρομής. Είναι ένα μοντέλο, το οποίο δεν ανταποκρίνεται πλέον στις απαιτήσεις και τις ανάγκες των πολιτών, και ιδίως, δεν προάγει ισόρροπα την ανάπτυξη της χώρας.Αποτέλεσμα της γήρανσης του συστήματος είναι κυρίως:α)Η χαμηλή ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών του Κράτους προς τον πολίτη αφού ακόμα π.χ. ο εργάτης, ο καταστηματάρχης ή ο αγρότης από την Ορεστιάδα, θα πρέπει να απευθυνθεί στις κεντρικές υπηρεσίες του ΙΚΑ, του ΤΕΒΕ ή του ΟΓΑ στην Αθήνα για την έγκριση και απόδοση της σύνταξής του, με ότι σημαίνει ο συγκεντρωτισμός αυτός και η δαιδαλώδης γραφειοκρατία, στα θέματα της άμεσης, διαφανούς και έγκαιρης εξυπηρέτησης. β)Η ελλιπής και στρεβλή αναπτυξιακή πορεία της χώρας, από την οποία προέκυψε ένα υπερδιογκωμένο και υδροκέφαλο κέντρο των πέντε εκατομμυρίων ανθρώπων και μια παραπαίουσα ελληνική περιφέρεια, η οποία προσπαθεί με ελάχιστη κρατική στήριξη, να επιβιώσει.Όλα τα σύγχρονα κράτη έχουν καταλήξει, στο πολιτικό συμπέρασμα του αποκεντρωμένου Κράτους, εκχωρώντας πολλές αρμοδιότητες στις τοπικές κοινωνίες, μέσω του θεσμού των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης.Οι δυνατότητες των ΟΤΑ σήμερα, είναι τεράστιες. Το Ελληνικό Κράτος όμως, θα πρέπει να προχωρήσει άμεσα σε μια γενναία βελτίωση του θεσμού, κυρίως: α) στον καθοριστικό τομέα της εκχώρησης κονδυλίων, μέσω ενός αποκεντρωμένου συστήματος είσπραξης των φόρων (δηλαδή την άμεση είσπραξη από τους ΟΤΑ, των φόρων του Ελληνικού λαού και όχι υποχρηματοδοτήσεις μέσω Αθήνας), καθώς και β) στο ζήτημα της αποκέντρωσης επιπλέον αρμοδιοτήτων, πάνω στη λογική της καθολικής διαχείρισης των τοπικών πραγμάτων (παιδείας, υγείας, ανάπτυξης, δημοσίων έργων υποδομής, περιβάλλοντος) από τις τοπικές κοινωνίες. Κάθε Δημοτική ή Περιφερειακή Αρχή, οφείλει να κινείται εντός τριών βασικών αξόνων πολιτικής δράσης:α)να φροντίζει για την ποιότητα ζωής των πολιτών της, διαχειριζόμενη με επάρκεια τα ζητήματα της καθημερινότητας (ύδρευση, αποχέτευση, καθαριότητα, πράσινο, αναψυχή, μαζική άθληση κ.ά.),β)να προωθεί την αναπτυξιακή πορεία της περιοχής, εκμεταλλευομένη τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του τόπου, καθώς και το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο, διεκδικώντας ταυτόχρονα πόρους, από κάθε διαθέσιμη πηγή, και γ)να πολιτεύεται σεβόμενη το δημόσιο χρήμα και τις αρχές της χρηστής και διαφανούς οικονομικής διαχείρισης.Σήμερα, είναι γεγονός ότι η όξυνση της δυσλειτουργικότητας της δημόσιας διοίκησης (δαιδαλώδης γραφειοκρατία, συγκεντρωτισμός, χρονοβόρα συναλλαγή, διαφθορά) και τα χρόνια προβλήματα που αφορούν την απασχόληση, την επιχειρηματικότητα, τον αγροτικό κόσμο και γενικά την ανάπτυξη του τόπου, έχουν επιφέρει την αναγκαία ωρίμανση στη συνείδηση του πολίτη. Είναι έκδηλη πλέον η λαϊκή απαίτηση, για άμεση λήψη από την πολιτεία, των αναγκαίων μεταρρυθμιστικών πρωτοβουλιών, οι οποίες θα στοχεύουν σε μια άλλη πορεία. Σε μια πορεία, η οποία μέσα από τον εκσυγχρονισμό του Κράτους μας, θα αναδείξει την Ελλάδα των περιφερειών.Το μοντέλο που προτείνεται για την αλλαγή αυτή,είναι το μοντέλο του επιτελικού κέντρου και της εκτελεστικής περιφέρειας.Σύμφωνα με το σχήμα αυτό, το κεντρικό Κράτος οφείλει να διατηρήσει μόνο τις εξουσίες εκείνες που απαιτούν συνολική και ενιαία αντιμετώπιση όπως είναι: η εξωτερική πολιτική, η άμυνα της χώρας, η δημόσια ασφάλεια, η δικαιοσύνη, το νομοθετικό έργο, παρακρατώντας αντιστοίχως, ΜΟΝΟ τα κονδύλια εκείνα που είναι απαραίτητα για τις παρεχόμενες αυτές επιτελικές υπηρεσίες.Στην εκτελεστική περιφέρεια εκχωρούνται όλες οι υπόλοιπες αρμοδιότητες αλλά και οι ευθύνες της δημόσιας διοίκησης όπως: η παιδεία, η υγεία, η πρόνοια, η κοινωνική πολιτική, αλλά κυρίως εκχωρούνται οι αρμοδιότητες που αφορούν την απασχόληση, την επιχειρηματικότητα, τις υποδομές, τον τουρισμό, την προστασία του περιβάλλοντος. Έτσι, μέσα από εξειδικευμένες πολιτικές που θα μελετούν - θα αναλύουν - θα αναδεικνύουν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που διαθέτει ο κάθε ΟΤΑ, σε ανθρώπινα και φυσικά διαθέσιμα, θα είναι σε θέση να τα εκμεταλλεύεται προς το συμφέρον όλων των πολιτών του.Βασική προϋπόθεση για μια τέτοια περιφερειακή λειτουργία, είναι η κατοχύρωση του αυτοδιοίκητου των ΟΤΑ, ώστε οι αιρετοί τοπικοί άρχοντες σε τοπικό (μεγάλοι ισχυροί Δήμοι) και σε περιφερειακό επίπεδο (ως δεύτερου βαθμού τοπικής αυτοδιοίκησης), να διαθέτουν το δικό τους προϋπολογισμό, μέσα από την απευθείας είσπραξη της φορολογίας των πολιτών. Μιλάμε δηλαδή για ένα νέο ουσιαστικό «Καποδίστρια 2» και ταυτόχρονα για μια εκ βάθρων αλλαγή του φορολογικού μας συστήματος.Ο στόχος όμως αυτός, δεν είναι μια απλή, πολιτική απόφαση για μια απλή, νομοθετική ρύθμιση. Ο στόχος αυτός αποτελεί μια κεντρική πολιτική προοδευτική επιλογή, η οποία στηρίζεται σε μια διαφορετική φιλοσοφία, εξουσίας και διοίκησης. Η ισχυρή κοινωνική συναίνεση εκφράστηκε πρόσφατα. Η καθολική απαίτηση από την πλατιά μάζα του Ελληνικού λαού είναι δεδομένη. Πολιτική βούληση πλέον χρειάζεται από μια πολιτεία, που θα προχωρήσει με τη σειρά της στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Σε βήματα τολμηρά και όχι μετέωρα.Το κατεστημένο βέβαια των δυνάμεων, οι οποίες έχουν τεράστιο και πολλαπλό συμφέρον για τη διατήρηση της υπάρχουσας κατάστασης, θα αντιδράσει με κάθε μέσο. Και έχει πολλά από αυτά. Χρήμα, εξουσία, ελεγχόμενες θέσεις εργασίας, ΜΜΕ. Για τη συντριπτική πλειοψηφία όμως, του Έλληνα πολίτη, είτε αυτός ζει στο κέντρο, είτε στη περιφέρεια, η υλοποίηση της πολυκεντρικότητας είναι μονόδρομος. Μόνο μέσα από ένα σύγχρονο αποκεντρωμένο Κράτος, θα αποδυναμωθούν οι νοσηρές πελατειακές σχέσεις, οι οποίες σέρνουν πίσω τους τόσα δεινά της πολιτικής και κοινωνικής μας ζωής. Ο πολίτης, θα εξυπηρετείται από την πιο κοντινή σε αυτόν δημόσια υπηρεσία και αυτό θα μπορεί να γίνεται με την φυσική του παρουσία σε κάθε συναλλαγή και αύριο από το σπίτι του μέσω της ηλεκτρονικής εξυπηρέτησης, αφαιρώντας πεδίο δράσης από τους κάθε λογής μεσάζοντες, οι οποίοι ευδοκιμούν εκεί που οργιάζει η γραφειοκρατική νοοτροπία.Βέβαια, από την άλλη πλευρά, η ευθύνη για αυτές τις περιφερειακές κυβερνήσεις θα είναι μεγάλη. Για τον λόγο αυτό, θα πρέπει να είναι οργανωτικά βιώσιμες, με ισχυρούς μηχανισμούς ελέγχου, ώστε να μην αναπαράγουν τα παρακμιακά φαινόμενα του κέντρου, τα οποία πασχίζουμε να ανατρέψουμε. Η διαφθορά και η σπατάλη στους ΟΤΑ, αποτελεί για τη κεντρική εξουσία, τη δικαιολογία και το άλλοθι, που αναζητεί για την μη αποκέντρωση των κονδυλίων. Για την οικονομική και πολιτική εξάρτηση της περιφέρειας από το κέντρο.Απαιτούνται επομένως, αξιόπιστες διαδικασίες διαφάνειας και εποπτείας, για την εξασφάλιση της χρηστής διοίκησης και της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Απαιτείται επιτέλους για τους ΟΤΑ, συγκεκριμένη ποινική πρόβλεψη για: α) απαγόρευση δημιουργίας ελλειμμάτων και β) απαίτηση ισοσκελισμένων ετήσιων ισολογισμών. Το παραθυράκι της δημιουργίας χρεών ανεξέλεγκτα ή της λήψης δανείων «ελαφρά τη καρδία» πρέπει να σφαλίσει.Γι’ αυτό, η διαχείριση αυτής της εξουσίας προϋποθέτει πρόσωπα ηθικά και ικανά. Η υπάρχουσα διαδικασία εκλογικής επιλογής, έχει αποδειχθεί ότι δεν συμβάλλει προς αυτή την κατεύθυνση. Υπάρχει ανάγκη επομένως, για ανατροπή αυτής της διαδικασίας. Ανάγκη κατάργησης των εκλογικών συνδυασμών όπως τους γνωρίζουμε.Η πρόταση που έχει εκφραστεί, για επιλογή των Δημάρχων, των Αντιδημάρχων, των δημοτικών συμβούλων και αύριο των αιρετών Περιφερειαρχών και των περιφερειακών συμβούλων, οι οποίοι θα είναι καταγεγραμμένοι σε καταλόγους ανά ιδιότητα-αξίωμα, από τους οποίους ο ψηφοφόρος θα επιλέγει τους καλλίτερους, κινείται προς την σωστή και αξιοκρατική κατεύθυνση. Έτσι θα εξασφαλιστεί η ορθότητα των πολιτικών αποφάσεων, αφού αυτές, θα στηρίζονται πλέον στα επιχειρήματα και στον πολιτικό διάλογο και όχι στη σημερινή συνήθη πρακτική του «yes man», η οποία αναγορεύει το Δήμαρχο (και αύριο τον Περιφερειάρχη) σε αποκλειστικό κυρίαρχο και υποβαθμίζει προσβλητικά το ρόλο του δημοτικού συμβούλου της πλειοψηφίας.Το βέβαιο είναι ότι, ο πολίτης έχει αντιληφθεί πως αυτές οι κεντρικές πολιτικές επιλογές, αυτή η άλλη φιλοσοφία εξουσίας και διοίκησης, θα πρέπει να αποτελέσει τον Εθνικό μας στόχο για την επόμενη δεκαετία.Ένα σύγχρονο, πολυκεντρικό Κράτος.Μόνο αυτό το Κράτος, μπορεί να εγγυηθεί την πολυπόθητη κοινωνική σύγκληση με τα υπόλοιπα Ευρωπαϊκά Κράτη, που όλοι ευαγγελίζονται τα τελευταία χρόνια.Ιδού λοιπόν, πεδίον δόξης λαμπρόν.

*Ο κ. Πασχάλης Συριτούδης είναι νομικός, συγγραφέας,καθηγητής ποινικού δικαίου Αστυν. Ακαδημίας καιΓεν. Γραμ. της Ομοσπονδίας συλλόγων γονέων Νομού Έβρου

Κύπρος

Κοινοτικό Συμβούλιο Αγίου Αμβροσίου Κερύνειας
Σχολική Εφορεία Αγίου Αμβροσίου Κερύνειας
Τηλ.: Προέδρου: 22436668/99539391
Αν.προέδρου: 25774318/99636751

Οργανωτική Επιτροπή Εκδηλώσεων 50-χρόνων από την ίδρυση
Ελληνικού Γυμνασίου Αγίου Αμβροσίου Κερύνειας___________
Τηλ. Συντονιστή : 25580663/99446897 Τηλεμοιότυπο : 25342991
Διεύθυνση Aλληλογραφίας
Οδός Παρθενώνος 14
2101 Αγλαντζιά
Λευκωσία
Τηλ.: 22337800

25 Οκτωβρίου 2009
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΑΓΙΟΥ ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ ΚΕΡΥΝΕΙΑΣ
50 ΧΡΟΝΙΑ ΖΩΗΣ
35 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΤΟΧΗΣ

Ανακοίνωση
Θέμα: Πρόγραμμα εκδηλώσεων με την ευκαιρία συμπλήρωσης 50 χρόνων από την ίδρυση του Ελληνικού Γυμνασίου Αγίου Αμβροσίου Κερύνειας.

Δια της παρούσης εξαγγέλλεται το πρόγραμμα σειράς εκδηλώσεων που αναμένεται να πραγματοποιηθούν κατά το παρόν σχολικό έτος προς τιμή των 50 χρόνων από την ίδρυση του Ελληνικού Γυμνασίου Αγίου Αμβροσίου Κερύνειας.
Για ανάδειξη του κορυφαίου αυτού γεγονότος που αποτέλεσε ορόσημο για την πνευματική και πολιτιστική ανάπτυξη της κατεχόμενης σήμερα κοινότητας του Αγίου Αμβροσίου και των γειτονικών χωριών Χάρτζιας, Καλογραίας και Τρυπημένης, το Κοινοτικό Συμβούλιο και η Σχολική Εφορεία Αγίου Αμβροσίου έχουν συστήσει Οργανωτική Επιτροπή που έχει προγραμματίσει σειρά εκδηλώσεων για το σχολικό έτος 2009-2010. Οι εκδηλώσεις αναμένεται να καλύψουν όλες τις πόλεις της ελεύθερης Κύπρου και θα περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων τα πιο κάτω :
v Δημοσιογραφική Διάσκεψη για να τονιστεί η σημασία της επετείου και για να εξαγγελθεί το Πρόγραμμα των εκδηλώσεων καθώς και λεπτομέρειες για κάθε μια ξεχωριστά.
v Συμμετοχή στις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου και 25ης Μαρτίου που θα πραγματοποιηθούν στη Λευκωσία και Λεμεσό.


-2-

v Συμβολική αιμοδοσία παλαιών μαθητών και φίλων του Γυμνασίου.
v Έκδοση ειδικού αναμνηστικού συνθήματος από τα κυπριακά ταχυδρομεία για σήμανση της αλληλογραφίας.
v Συμμετοχή εκπροσώπων της Σχολικής Εφορείας Αγίου Αμβροσίου και της Οργανωτικής Επιτροπής σε ραδιοφωνικές εκπομπές με σκοπό την πληροφόρηση του κοινού για την ίδρυση, λειτουργία και σημασία του Γυμνασίου για την κοινότητα και τη ευρύτερη περιοχή.
v Μεγάλη εκδήλωση την Τρίτη 1η Δεκεμβρίου 2009 στην Αίθουσα εκδηλώσεων του Μετοχίου του Κύκκου στον Αρχάγγελο, Λευκωσία. Σ’ αυτή θα παραβρεθεί ο Έντιμος Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού , Δρ. Ανδρέας Δημητρίου και θα απευθύνει χαιρετισμό. Κύριος ομιλητής στην εκδήλωση, θα είναι ο Δρ. Φιλοσοφίας Ελλάδιος Χανδριώτης, τέως Διευθυντής Σχολών Μέσης Εκπαίδευσης. Θ’ ακουστούν επίσης χαιρετισμοί από τον Πρόεδρο της Σχολικής Εφορείας Αγίου Αμβροσίου, κοινοτάρχη κ. Ανδρέα Τρυπηνιώτη, καθώς και από πρώην καθηγητές και μαθητές του Γυμνασίου. Η εκδήλωση θα περιλαμβάνει σύντομο καλλιτεχνικό πρόγραμμα, καθώς και προβολή διαφανειών. Στο προαύλιο της αίθουσας θα υπάρχει έκθεση φωτογραφιών και άλλων αντικειμένων για τον Άγιο Αμβρόσιο, το Γυμνάσιο και τα άλλα εκπαιδευτήρια της κοινότητας. Μετά την εκδήλωση θα ακολουθήσει δεξίωση..
v Έκδοση ειδικού λευκώματος για το Γυμνάσιο, το οποίο θα περιλαμβάνει υλικό και φωτογραφίες από το Δημόσιο Αρχείο, πρώην καθηγητές, μαθητές καθώς και από άλλες πηγές,. Η εργασία αναμένεται να συμπληρωθεί περί τα τέλη του σχολικού έτους. Κάθε οικονομική χορηγία για το σκοπό αυτό είναι ευπρόσδεκτη.
v Προγραμματισμός ομιλιών σε διάφορα σχολεία των πόλεων της Ελεύθερης Κύπρου για το κατεχόμενο Γυμνάσιό μας.
v Συμμετοχή στις εκδηλώσεις για τη Γιορτή των Γραμμάτων που οργανώνεται κάθε χρόνο από τις Σχολικές Εφορείες της Επαρχίας Κερύνειας.
v Συνεστίαση πρώην καθηγητών και μαθητών του Ελληνικού Γυμνασίου Αγίου Αμβροσίου και επίδοση τιμητικών πλακετών σε τελειόφοιτους μαθητές που υπό κανονικές συνθήκες θα φοιτούσαν στον Άγιο Αμβρόσιο, καθώς και βράβευση αριστεύσαντων (Ιούνιος 2010).
v Δημιουργία/Παραγωγή μικρής διάρκειας ταινίας (φιλμάκι) με αφηγήσεις πρώην καθηγητών, μαθητών καθώς και εικόνες από το Γυμνάσιο.


Σύντομο ιστορικό Ελληνικού Γυμνασίου Αγίου Αμβροσίου Κερύνειας.
Το Ελληνικό Γυμνάσιο Αγίου Αμβροσίου πρωτολειτούργησε το σχολικό έτος 1959-1960 ως διτάξιο Γυμνάσιο Μέσης Παιδείας. Αναφέρεται σχετικά ότι αμέσως μετά τις Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου το Φεβρουάριο του 1959, το Ελληνικό Εκπαιδευτικό Συμβούλιο αρχικά και λίγο αργότερα η Ελληνική Κοινοτική Συνέλευση Κύπρου, ανέλαβαν την ευθύνη της Κυπριακής Εκπαίδευσης.

Ήδη από το 1934, στον Άγιο Αμβρόσιο λειτουργούσε χωρίς διακοπή ιδιωτική σχολή η οποία ιδρύθηκε από τον Ανδρέα Μυλωνά και συνέχισε να λειτουργεί ως Ανώτερη Πρακτική Σχολή Αγίου Αμβροσίου από τον Αγγλοδιδάσκαλο Κωνσταντίνο Σαββίδη. Στο σχολείο αυτό φοιτούσαν περίπου 40 μαθητές από τον Άγιο Αμβρόσιο, Χάρτζια, Καλογραία και Τρυπημένη, πολλοί από τους οποίους διακρίθηκαν αργότερα.

Από τους πρώτους κιόλας μήνες ανάληψης καθηκόντων της Ελληνικής Κοινοτικής Συνέλευσης και χάριν στις γρήγορες και συντονισμένες προσπάθειες της φιλοπρόοδης ηγεσίας της κοινότητας με επικεφαλής τους μακαριστούς Μιχάλη Ανδρέα Φτωχού, Κύρο Χατζηκύρου και Ανδρέα Χατζηκύρου, η Ιδιωτική Αγγλική Σχολή μετατράπηκε στο πρώτο, μετά την Αγγλοκρατία , Κλασσικό Δημόσιο Γυμνάσιο της Κύπρου. Σταδιακά και μετά από πολλούς αγώνες το Σχολείο μετεξελίχθηκε σε πλήρες εξατάξιο κατά το σχολικό έτος 1964-1965. Τον ίδιο χρόνο αναγνωρίστηκε με την απόφαση 1029/ΒΔ, ημερ. 22 Δεκεμβρίου 1965, από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων της Ελλάδας ως ισότιμο των αντίστοιχων Γυμνασίων της Ελλάδας. Την ίδια χρονιά αποφοίτησαν και οι πρώτοι μαθητές από το Γυμνάσιο.

Στο μεταξύ κατά την ίδια χρονική περίοδο συμπληρώθηκε η ανέγερση του νέου σχολικού κτηρίου στη νότια πλευρά του χωριού. Το Γυμνάσιο κτίστηκε δίπλα από το Δημοτικό Σχολείο και κατά κυριολεξία μέσα στο πευκόφυτο δάσος, με τα κλαδιά των δένδρων να αγγίζουν τα παράθυρα.

Κατά το σχολικό έτος 1973-1974, το κτήριο διέθετε περισσότερες από έξι αίθουσες διδασκαλίας, αίθουσα οικοκυρικών και πλήρως εξοπλισμένο εργαστήριο φυσικής και χημείας. Κατά το ίδιο σχολικό έτος, φοίτησαν στο Γυμνάσιο 213 μαθητές από τις κοινότητες Αγίου Αμβροσίου, Χάρτζιας, Καλογραίας και Τρυπημένης.

-2-

Η ίδρυση και λειτουργία του Ελληνικού Γυμνασίου Αγίου Αμβροσίου, συνέβαλε στη βελτίωση της ποιότητας ζωής της κοινότητας. Το μέτρο ξεπέρασε τα υλικά αγαθά και συμπεριέλαβε στους δείκτες του τις πανανθρώπινες αξίες της ζωής. Οι απόφοιτοι του Γυμνασίου αξιοποιώντας τα εφόδια που πήραν διέπρεψαν στην μετέπειτα σταδιοδρομία τους, αφού πολλοί από αυτούς αξιώθηκαν σε υψηλές θέσεις στο Δημόσιο και Ιδιωτικό τομέα στην Κύπρο και το εξωτερικό. Παράλληλα, οι καθηγητές που είχαν την τύχη να υπηρετήσουν στο Γυμνάσιο Αγίου Αμβροσίου, παρά το ανεπαρκές οδικό δίκτυο, την έλλειψη ηλεκτρικού ρεύματος μέχρι το 1965 και άλλες δυσκολίες, πάντοτε μιλούν με τα καλύτερα λόγια για την ξεχωριστή αυτή περίοδο της επαγγελματικής τους ζωής.





ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΑΓΙΟΥ ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ ΚΕΡΥΝΕΙΑΣ
50 ΧΡΟΝΙΑ ΖΩΗΣ
35 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΤΟΧΗΣ

Το φως της γνώσης που εξέπεμπε το Γυμνάσιο Αγίου Αμβροσίου σε ένα τοπίο ειδυλλιακό συνεχίζει να φωτίζει, να συναρπάζει και να καθοδηγεί τα βήματά μας. Παρόλα αυτά, εδώ και τριάντα πέντε χρόνια ο πνευματικός αυτός φάρος του Πενταδακτύλου παραμένει στο σκοτάδι της πολυτάραχης εποχής μας. Ελπίδα και ευχή μας είναι τούτη η τρικυμισμένη φάση της ιστορίας μας να τερματιστεί σύντομα στο απάνεμο λιμάνι της δικαιοσύνης με την επιστροφή όλων των εκτοπισμένων στην πατρώα γη.







Σχολική Εφορεία Αγίου Αμβροσίου Κερύνειας Οργανωτική Επιτροπή Εκδηλώσεων
Πρόεδρος – Ανδρέας Τρυπηνιώτης Ανδρέας Προδρόμου
Αντιπρόεδρος – Νίκος Χαπέσιης Σάββας Ξιούρης
Γραμματέας – Πρόδρομος Προδρόμου Αντρη Χ``Σάββα-Παπαθεοδούλου
Ταμίας – Αμβρόσιος Μίλλερ Γιώργος Τάκκας
Σύμβουλος – Σωτήρης Κουρτής Μιχάλης Χαπέσιης
Σάββας Θεοφάνους
Αντώνης Πεντάρης
Ανδρέας Χ``Μιχαήλ
Νεοκλής Παπαθεοδούλου
Αγγελική Ξιούρη
Σάββας Σακκάδας
Αμβρόσιος Παυλικκάς

Λευκά Κελιά στην Τουρκία

Το ΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ, με ανακοίνωση τύπου που εξέδωσε έκανε γνωστό ότι “Η ΓΚΙΟΥΛΕΡ ΖΕΡΕ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ!” Στη σχετική ανακοίνωση αναφέρονται συνοπτικά τα εξής: Ανακοίνωση αρ.: 9


Η ΓΚΙΟΥΛΕΡ ΖΕΡΕ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ! Λαοί της Τουρκίας! Η Γκιουλέρ Ζερέ είναι πλέον ελεύθερη, Συγχαρητήρια! Ενωθήκαμε, Αντισταθήκαμε, Διεκδικήσαμε και Νικήσαμε! Λαοί της Τουρκίας! ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ! Στις Φυλακές που είναι σε Ισχύ και Συνεχίζεται η Απανθρωπιά της Απομόνωσης Υπάρχουν Ακόμα Δεκάδες Γκιουλέρ Ζερέ! Αυτή τη φορά νικήσαμε την καταπίεση. Χαλάσαμε τα σχέδια της «σιωπηλής εξόντωσης» της καταπίεσης που συνεχίζεται στους άρρωστους κρατούμενους. Οι λαοί της Τουρκίας έμαθαν ότι όλοι ο φορείς του κράτους και κύρια η εξουσία του ΑΚΡ – Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης και η Ιατροδικαστική Υπηρεσία, συνεχίζουν στις φυλακές της Τουρκίας μια απάνθρωπη πολιτική, μια δολοφονία. Οι δολοφόνοι αποκαλυφτήκαν. Στο τέλος αυτού του αγώνα αποσπάσαμε από τα χέρια του τύραννου την Γκιουλέρ Ζερέ. Επί πολλούς μήνες γράφαμε στις ανακοινώσεις μας, στις αφίσες μας, στα πανό μας, «Λευτεριά στην Γκιουλέρ Ζερέ». Το ότι τώρα, στην αρχή αυτής της ανακοίνωσης, μπορούμε και γράφουμε «Η ΓΚΙΟΥΛΕΡ ΖΕΡΕ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ», είναι μια νίκη που πέτυχαν οι λαοί της Τουρκίας απέναντι στην τυραννία. Το ότι μπορούμε να πούμε «Η ΓΚΙΟΥΛΕΡ ΖΕΡΕ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ» είναι συλλογική τιμή όλων όσων πήραν μέρος σ’ αυτό τον αγώνα. Ευχαριστούμε όλους όσους, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, συμμετείχαν σ’ αυτό τον αγώνα με το σύνθημα «Λευτεριά στην Γκιουλέρ Ζερέ». Η Υπεράσπιση της Γκιουλέρ Ζερέ και των Άρρωστων Κρατούμενων Ήταν Καθήκον Όλου του Λαού, Ολόκληρης της Αριστεράς: Αυτό το Καθήκον το Επωμισθήκαμε με Αποφασιστικότητα. Η Γκιουλέρ Ζερέ ήταν μια επαναστάτρια κρατούμενη. Ήταν κρατούμενη επί 14 χρόνια και έπασχε από καρκίνο. Όταν διαγνώσθηκε ότι η Γκιουλέρ Ζερέ πάσχει από καρκίνο, στις 12 Μαρτίου 2009, εκφράσαμε το αίτημα να ανασταλεί η ποινή της για να μπορέσει να ακολουθήσει θεραπεία έξω από τις φυλακές. Από τότε αρχίσαμε έναν αγώνα που συνεχίστηκε μέχρι σήμερα. Από τον Ιούνιο, αρχίσαμε να κρατάμε «σκοπιές ελευθερίας» μπροστά στο Νοσοκομείο Μπαλτζαλί των Αδάνων και μπροστά στην Ιατροδικαστική Υπηρεσία της Κωνσταντινούπολης. Επί μήνες, νύχτα και μέρα, στο κρύο και τη ζέστη, δεν έμειναν ούτε για μια ώρα άδειες οι σκοπιές μας. Στην Πλατεία Ταξίμ της Κωνσταντινούπολης και σε πάρα πολλές πόλεις της Ανατολίας, με τη συμμετοχή επαναστατικών, δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων, με τις καθιστικές διαμαρτυρίες, με τις πορείες και με τις απεργίες πείνας, κάθε εβδομάδα βροντοφωνάζαμε το αίτημά μας «Λευτεριά στην Γκιουλέρ Ζερέ». Ζητήσαμε δικαιοσύνη, όχι ευσπλαχνία! Το αίτημά μας ήταν δίκαιο και νόμιμο. Η εξουσία του ΑΚΡ, από την αρχή ακόμη, μη εφαρμόζοντας ακόμη και τους δικούς της νόμους, εξωθούσε τους άρρωστους κρατούμενους και τις οικογένειές τους, να ζητιανέψουν ευσπλαχνία από το κατεστημένο. Ο αστικός Τύπος και τα ΜΜΕ, αντί να υποστηρίξουν το δίκαιο και νόμιμο αίτημα, έδειχναν το δρόμο της καταφυγής στην επιβολή της συνείδησης της εξουσίας. Η τυραννία δεν δείχνει συμπόνια ούτε και συνείδηση έχει. Εμείς είχαμε δίκιο, ήμασταν νόμιμοι. Και αν ακόμα το αποτέλεσμα είναι ο θάνατος, δεν θα προσφεύγαμε στην ευσπλαχνία των εκμεταλλευτών και των τυράννων. Γι’ αυτούς τους λόγους, ανενδοίαστα είπαμε, «θέλουμε δικαιοσύνη, όχι ευσπλαχνία». Δεν σκεφτήκαμε ούτε στιγμή να αποκρύψουμε ότι η Γκιουλέρ Ζερέ είναι μια επαναστάτρια, ότι πολεμάει ενάντια στο κατεστημένο. Η ταυτότητά της ήταν φανερή. Το να αρνηθούμε εκείνη την ταυτότητα και να απαιτήσουμε δίκαιο, θα σήμαινε ότι αρνούμαστε την δικιά μας νόμιμη υπόσταση. Ο αγώνας για «Λευτεριά στην Γκιουλέρ Ζερέ» ήταν ταυτόχρονα και αγώνας για την νομιμοποίηση της επανάστασης και της επαναστατικότητας. Στον αγώνα δεν είναι καθοριστική μόνο η ποσότητα, αλλά και η νομιμότητα και η ιδεολογική πίστη. Με την αποφυλάκιση της Γκιουλέρ Ζερέ η νομιμότητα κερδίσθηκε. Για το δίκαιο και νόμιμο αίτημά μας ενώσαμε όλη την αριστερά, μαζί νικήσαμε! Οι κρατούμενοι είναι ανυπεράσπιστοι απέναντι στους δεσμώτες και το φασιστικό κράτος. Εκείνοι έχουν δύο υπερασπιστές. Πρώτον, τα πιστεύω τους, δεύτερον, τους λαούς και τις οργανώσεις. Αυτό το καθήκον έπρεπε να το αναλάβει στο σύνολό της ενωμένη η αριστερά, τη στιγμή που η εξόντωση των άρρωστων κρατούμενων με την μη παροχή θεραπευτικής αγωγής, μετεξελίχθηκε σε σχέδιο εξόντωσης κατά βούληση. Προς αυτή την κατεύθυνση απευθύναμε έκκληση προς όλα τα κομμάτια της αριστεράς, χωρίς καμία διάκριση. Όλοι είχαν την ίδια άποψη. Βεβαίως, για την εκπλήρωση αυτού του καθήκοντος, οι δυνατότητες και η προσφορά του κάθε κομματιού ήταν διαφορετική, όμως, η επιμονή μας και η αποφασιστικότητά μας για τον στόχο που θέσαμε, εξασφάλισε τη βάση για να ενωθεί όλη η αριστερά. Η τουρκική αριστερά, σχεδόν στο σύνολό της, μπόρεσε να πορευθεί επί μήνες πίσω από ένα και μοναδικό πανό. Αυτή η ενότητα, αναμφίβολα, ήταν ένας από τους παράγοντες που μας διασφάλισε τη δυνατότητα να αρπάξουμε από τα χέρια της τυραννίας την Γκιουλέρ Ζερέ. Μαζί πορευτήκαμε, μαζί νικήσαμε. Αυτή η Τιμή ανήκει στην αριστερά. Λαέ μας! Να μην ξεχάσουμε την επιμονή της εξουσίας του ΑΚΡ στην δολοφονική πολιτική μέχρι να φέρει στα πρόθυρα του θανάτου την Γκιουλέρ Ζερέ! Από το 2000 – 2009 στις φυλακές της Τουρκίας δολοφονήθηκαν περισσότεροι από 310 κρατούμενοι και καταδικασθέντες. Οι περισσότεροι από αυτούς την περίοδο της εξουσίας του ΑΚΡ. Το ΑΚΡ, αρνούμενο αυτή την πραγματικότητα, την αποφυλάκιση της Γκιουλέρ Ζερέ και άλλων τριών κρατουμένων, προσπαθεί να την παρουσιάσει ως απόρροια του σεβασμού που δείχνει στα ανθρώπινα δικαιώματα. Το ΑΚΡ, δεν είναι «ένα φιλέσπλαχνο καθεστώς, που οδηγεί τους άρρωστους κρατούμενους στην ελευθερία». Το καθεστώς του ΑΚΡ, για μεγάλο χρονικό διάστημα παράβλεπε το δίκαιο και νόμιμο αίτημά μας σχετικά με την Γκιουλέρ και τους άρρωστους κρατούμενους, και συνέχισε μέρα τη μέρα να δολοφονεί την Γκιουλέρ. Χωρίς να παίρνει υπόψη του ούτε το δίκαιο, ούτε την ιατρική επιστήμη, αντιμετώπιζε με εχθρότητα τους επαναστάτες. Αυτό, για εμάς ήταν ολοφάνερο. Όταν αναγκάστηκαν να αποφυλακίσουν την Γκιουλέρ Ζερέ, ο Πρόεδρος της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας, ο Χαλούκ Ιντζέ, ομολόγησε τα εξής: «Όσο λάβαμε υπόψη την κατάσταση της ασθενούς, άλλο τόσο λάβαμε υπόψη και την ευαισθησία ορισμένων κύκλων της κοινωνίας μας». Αυτοί οι κύκλοι δεν ήταν άλλοι από αυτούς ενάντια στους οποίους αγωνίστηκε η Γκιουλέρ, δηλαδή ήταν τα σκυλιά φύλακες των εκμεταλλευτών και των τυράννων. Όμως, επειδή κάθε μέρα που περνούσε αποκαλύπτονταν περισσότερο, δεν μπορούσαν να συνεχίσουν περισσότερο αυτή την πολιτική. Ο δολοφονικός τους χαρακτήρας και ο αυταρχισμός τους αποκαλυφτήκαν και έφτασαν σε ένα σημείο που δεν μπορούσαν να υπερασπιστούν άλλο την πολιτική τους. Πέρα από μια χούφτα προδότες και συνεργάτες τους, δεν έμεινε κανείς άλλος που να μπορεί να υπερασπιστεί αυτή την πολιτική. Και έτσι, από αυτό το σημείο και μετά, ήρθε στο προσκήνιο η αποφυλάκιση της Γκιουλέρ Ζερέ. Αν δεν υπήρχε αυτός ο αγώνας, ήταν σίγουρο ότι θα δολοφονούσαν και την Γκιουλέρ Ζερέ, όπως πολλούς άλλους κρατούμενους. Τελικά, παρά τον τόσο αγώνα, η εξουσία του ΑΚΡ συνέχισε μέχρι τώρα την δολοφονικότητά της. Εάν η Γκιουλέρ Ζερέ δεν θεραπευτεί και πεθάνει, θα υπάρχει ένας και μοναδικός υπεύθυνος: Η εξουσία του ΑΚΡ. Και τότε θα είναι καθήκον μας να ζητήσουμε λογαριασμό από την εξουσία του ΑΚΡ. Η συντρόφισσα Γκιουλέρ Ζερέ, ανέδειξε όλη τη γύμνια της πραγματικότητας που κρύβεται πίσω από την απόφαση του Πρωθυπουργού με τα εξής λόγια: «Αυτή η απόφαση δεν πάρθηκε για να επανακτήσω την υγεία μου, είναι μια απόφαση που πάρθηκε για να πεθάνω έξω». Όμως, το ΑΚΡ δεν θα γλιτώσει από την ευθύνη αυτού του θανάτου, εάν η Γκιουλέρ Ζερέ πεθάνει. Αυτό πρέπει να το γνωρίζουν όλοι και κύρια η κυβέρνηση του ΑΚΡ. Λαέ μας, Αριστερά της Τουρκίας και Σύντροφοι! Πρέπει να Συνεχίσουμε να Υπερασπιζόμαστε τους Κρατούμενούς μας, Να Απαιτούμε την Ελευθερία των Άρρωστων Κρατούμενων! Για άλλη μία φορά αποδεικνύεται, ότι όταν ενωνόμαστε είμαστε δυνατοί. Όταν αγωνιζόμαστε γύρω από κοινά αιτήματα και κοινούς στόχους είμαστε δυνατοί. Αυτό πρέπει να το συνεχίσουμε. Ένα από τα σημαντικότερα αιτήματα της Μεγάλης Αντίστασης που διεξήγαμε ενάντια στις φυλακές Τύπου F και στην τυραννία της απομόνωσης τα χρόνια 2000-2007 ήταν να αφεθούν ελεύθεροι οι βαριά άρρωστοι. Με την αποφυλάκιση της Γκιουλέρ Ζερέ η Μεγάλη Αντίστασή μας νίκησε. Με την εξόρμηση που πραγματοποιήσαμε για να ανασταλεί η ποινή της Γκιουλέρ Ζερέ, αυτός ο αγώνας έκανε μεγάλα άλματα. Το καθήκον μας απέναντι στους κρατούμενους, μας επιβάλει να τον συνεχίσουμε. Αποσπάσαμε από τα χέρια της τυραννίας την Γκιουλέρ Ζερέ. Το τυραννικό κράτος, με τις αδικίες του, με τις ανομίες του, με τις παρανομίες του, ήταν αδύναμο μπροστά στην αλήθεια. Με συγκεκριμένες δυνάμεις, με την επιμονή και αποφασιστικότητα αυτών των δυνάμεων, είναι δυνατόν ο αγώνας να αποφέρει θετικά αποτελέσματα. Αντί να έχουμε φρούδες ελπίδες από τις πολιτικές που ασκεί το σύστημα, να μεγαλώσουμε τον αγώνα ενωμένοι, με κοινά αιτήματα, στηριζόμενοι στη δύναμη του λαού, στην αποφασιστικότητα και στη βούληση των επαναστατικών, δημοκρατικών δυνάμεων, σε βάση εμπιστοσύνης. Λαέ μας, Σύντροφοί μας! Ίσως να μην μπορέσουμε να νικήσουμε τον καρκίνο, νικήσαμε, όμως, την τυραννία. Η συντρόφισσα Γκιουλέρ Ζερέ, είναι τώρα ανάμεσά μας. Τώρα, μαζί της θα συνεχίσουμε τον αγώνα ενάντια στον καρκίνο, τον αγώνα ενάντια στην τυραννία, τον αγώνα για τους άρρωστους κρατούμενους. Ίσως να μην μπορέσει να σηκωθεί και να πορευθεί μαζί μας, όμως, πλέον, εκείνη είναι ένα από τα σύμβολα του αγώνα μας ενάντια στην απομόνωση και η πιο σοβαρή απόδειξη ότι ενωμένοι με επιμονή και αποφασιστικότητα θα μπορέσουμε να νικήσουμε. Το όνομα της ταπεινής νίκης μας, σήμερα, είναι η Γκιουλέρ Ζερέ. Καλώς όρισες ανάμεσά μας Γκιουλέρ Ζερέ! Για όλους και όλες τις Γκιουλέρ Ζερέ που βρίσκεστε στα χέρια των τυράννων, θα συνεχίσουμε να απαιτούμε ελευθερία. ΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΙ ΕΙΝΑΙ Η ΤΙΜΗ ΜΑΣ! Λαϊκό Μέτωπο

Greeks

Fictitious Academia:

Political activism, covered in academic cloak in the University of Utah

By Nina Gatzoulis*

The presentations of the majority of the academics participating in the 7th “Macedonian”- North American Conference on “Macedonian” Studies at the University of Utah that took place from November 5-7, 2009, amounted to an anti-Hellenic delirium. The Universities of Utah and Chicago jointly organized the conference, in cooperation with the United “Macedonian” Diaspora (UMD) of Skopje based in Washington D.C. Most of the presenters, with a few exceptions, aimed to launch an aggressive propaganda attack against Greece, presenting their views without scientific and academic research criteria, without references to sources thereby promoting unilateral research. Dr. Vasiliki Neofotistos in her presentation “Alexander the Great and the mythic lands”, implied that the educator Thanasis Lerounis approached the Kalash tribe in Afghanistan through an education program, funded by Greek ministries and thus created the myth of the Kalash as descendants of the soldiers of Alexander the Great. However, she claimed that “Macedonia” approached the tribe of the Hunza in 2008 on private initiative. Dr. Neofotistos used the term “Macedonia” freely, rather than the Republic of “Macedonia,” creating the impression that the entire region of Macedonia (in Greece, Bulgaria, and Albania) belongs to Skopje. Dr. Neofotistos referred to FYROM as “Macedonia”, and she only named the Slavs as “Macedonians”, while the Albanians citizens of “Macedonia” were referred as “the Albanians”, which is academically unacceptable. An unrivaled individual in anti-Hellenism was Dr. Philip Shashko, whose presentation titled “Tasos Kostopoulos on Macedonia and the Slavs in Greece: When a forbidden language speaks truth to power”, was an eruption of hatred against Greece. Dr. Shashko cited, and presented as scientific evidence, the contents of Tasos Kostopoulos’ book (journalist of the Sunday addition Ios in the Greek newspaper Eleftherotypia)! The culmination of the political-activism and racism with a “scientific” cover was Dr. Loring Danforth’s presentations. Dr. Danforth spoke about the research he has completed for the book he has co-authored with the Dutch anthropologist who teaches at the University of Thessaly, Dr. Riki van Boeschoten, entitled “Macedonian refugee children from the Greek Civil War”. Although it was stated that during the Civil War in Greece, Greek and “Macedonian” children were kidnapped and led by the communists into communist countries, their research did not include any Greek children. Mary Rossova from a village of “Aegean Macedonia" in her presentation “From Trnaa to Toronto: The life story of a dete begalec”, recounted how her family with the help of partisans fled to escape the “bad” Greek soldiers in locations across the Iron Curtain countries. She talked about her life in the communist countries and how she finally arrived in Canada, “although,” as she mentioned “a capitalist country” she lives happily with her family there. Trying to give a bad image of Greece she said that upon visiting her homeland in “Aegean Macedonia”, she found her old house in ruins and complained that one…Greek official at the border treated her with arrogance! Traian Dimitriou, also a dete begalec (refugee child) in Dr. Danfroth’s research presentation titled “A Macedonian child in a Greek technical school during the Greek Civil War”, narrated how he ended up in a children’s camp of Queen Frederika in Leros. His vast criticism was that the trip by boat to the island “was awful because the sea was stormy!” He only took weekly baths (!) and was forced to sing the Greek national anthem daily! There was reporting by the ‘victims’ of the camps that many of the children were sold to wealthy families. When the members of the panel were asked by a representative of the Pan-Macedonian Association if there are documented sources for these allegations, they admitted they had none. Both children of the Greek Civil War stressed that they did not want to leave their homeland, but had to remain in the former communist countries against their will. Since the communist governments kept them against their will in what way is it Greece’s fault? They failed to indicate that they had every opportunity to go back and stay in Greece when the Greek government through various U.N. resolutions, called on all Greek citizens who were displaced during the Greek Civil War in communist countries to go back to their homeland (see: UN Resolutions 382 (V Section C), 1950; 618 (VII), 1952; 517 (VI), 1952). There is no doubt regarding Greece’s and the UN’s position on this issue, even though Dr. Danforth implied that the U.N. resolutions were inconclusive. Therefore this claim is not true as is also evident by the strong support of the U.S. Government at the time at all levels. President Harry S. Truman addressing the Congress and with reference to Resolution 514, did not leave any doubt about the strong support of the U.S. to the U.N. resolutions: http://www.presidency.ucsb.edu/ws/index.php?pid=13766. It is indeed noteworthy that FYROM accuses Greece that she banished her children, while the Slav/communists kidnapped the Greek children from all over Greece in order to “protect” them. Obviously they chose to forget that the mastermind behind the mass kidnapping of the children was the right hand of Tito, Edvard Kardelj. If the “child saving” was done to protect children, how do they substantiate their claim that the camps of Queen Frederika were not protecting the children? The Danforth /van Boeschoten research was unilateral, and only examined the cases of children who willingly were led by their communist parents, or even sent to Iron Curtain countries with the consent of their parents. Conversely, among the expatriates who attended the conference was Mrs. Irene Damopoulou Karatzios. Mrs. Karatzios was one of the children amongst thousands of other children with or without parents who were abducted by partisans and were led into several Iron Curtain countries against their will. When Dr. Danforth was asked if Mrs. Karatzios could speak about her plight, he prohibited her to speak in a peremptory manner. In a private discussion with Mrs. Karatzios, Dr. Danforth said he read the book “The Cry of Irene” which was written about her and implied that her claims are untrue! An excerpt of Mrs. Karatzios’ plight in the book “The Cry of Irene”, authored by Dr. Ioannis Bougas, is provided: (ISBN: 969-454-022-X email: erodhios@erodhios.gr): My mother’s denial to give my little brother and myself away to the communist guerillas, so that we might be delivered into the iron curtain countries, a deed organized by the KKE, placed her in the ranking of a shady “ reactionary” and put the entire family as KKE’s target for revenge. First they took my mother to help the rebels in the mountains carrying materials, where she was often physically tortured. My brother, along with other residents of our village and I, were ordered to abandon our homes and forced to live in makeshift huts in the nearby forest. Later, they led us cross the borders secretly and we entered Albania. After walking on foot for several days, almost without food or water, we arrived in a dirty prison labor camp. Once reunited with our mother, we spent some time in various prisons in Albania, and finally we were dragged in the galley of Loulé in Romania, where my brother and I attended the Russian-Romanian schools of their “father” and “god” Stalin. In addition we suffered incredible pressure from the leaders of KKE to give up our motherland Greece and become Slavomacedonians One of the most balanced and informative presentations was that of Dr. Bill Darden titled “Greek articles vs. Slavic relatives in the Strumchki (Makedonski) Apostol and other early Slavic text” which focused on the difficulty of translating the Bible from Greek to Slavic. Dr. Emilija Crenkovska presented on “The language of the Old Church Slavonic writing of Macedonia in the period of the Byzantine and Ottoman Empire”, in the “Macedonian” language, without translation or even a written summary of the content of her speech. Members of the Pan-Macedonian Association, knowledgeable of the language of FYROM and the local Greek slavophone idioms explained that Dr. Crenkovska spoke in the Serbo-Bulgarian language of FYROM that she named “Macedonian”. When a member of the Pan-Macedonian Association conveyed this information to the panelists he did not receive an answer, and some individuals in the audience urged the presenters not to pay attention to such interventions! Quite notable was the reaction of the Dr.Victor Friedman, Professor of Linguistics and Balkan Studies from the University of Chicago. When a member of the Pan-Macedonian Association tried to approach him in a friendly manner, the academic exploded and started shouting, “the ‘Macedonians’ have a right to exist!” Also one could characterize as inappropriate the efforts of Dr. Friedman and Andrew Graan (doctoral candidate under the auspices of Dr. Friedman) to distract the university journalist who was interviewing Mrs. Karatzios and the writer of this article. Addressing the journalist, Dr. Friedman said: “take everything they say with a grain of salt…” Members of the Pan-Macedonian Association U.S.A have attended several propaganda events organized by FYROM and its Diaspora in American universities. Unfortunately, while the Greek embassy is being informed of such events, the Greek state is absent in FYROM’s efforts to defame Greece. It is particularly important that representatives of the Greek State participate in such conferences to refute the ignorant argumentation of the academic community of FYROM. Moreover, relevant scientific conferences with the participation of foreign academics have to be seriously considered by Greece in the future. In addition the libraries of American universities should be enriched by contemporary English-language material on the issue of Macedonia. These failures generate “data” which Hellenism will be forced to face in the future. *Mrs. Gatzoulis is the Supreme President of the Pan-Macedonian Association USA Nina GatzoulisSupreme President of thePan-Macedonian Association (USA)E-mail: ninagatz@comcast.netTel: 603-742-0466FAX (603) 617-2977.Web: http://www.macedonia.info/

Την φωτιά έβαλαν Tούρκοι στρατιώτες με προμελετημένο σχεδιασμό Του Giles Milton. Εφημερίδα Καθημερινή

Την φωτιά έβαλαν Tούρκοι στρατιώτες με προμελετημένο σχεδιασμό


Του Giles Milton*

Την Τετάρτη 13 Σεπτεμβρίου 1922, λίγο μετά το μεσημεριανό φαγητό, η Μίννι Μιλς -μια Αμερικανίδα που ζούσε στη Σμύρνη- έριξε μια ματιά από το παράθυρό της και πρόσεξε ότι ένα από τα γειτονικά κτίρια είχε πιάσει φωτιά.Κοίταξε καλύτερα και σοκαρίστηκε όταν είδε έναν Τούρκο αξιωματικό να μπαίνει σε ένα δεύτερο κτίριο με μικρούς τενεκέδες πετρελαίου. «Μέσα σε λίγα λεπτά,» έγραψε αργότερα, «το σπίτι τυλίχθηκε στις φλόγες».Η δεσποινίς Μιλς δεν ήταν ο μόνος αυτόπτης μάρτυρας στη Σμύρνη που είδε το ξέσπασμα της φωτιάς εκείνη τη μοιραία μέρα του Σεπτεμβρίου. Αρκετοί από τους συναδέλφους της στο Αμερικανικό Κολεγιακό Ινστιτούτο της πόλης παρακολουθούσαν με ορθάνοιχτα μάτια Τούρκους στρατιώτες να μπαίνουν σε κτίρια, να τα καταβρέχουν με πετρέλαιο και να τους βάζουν φωτιά.Δεκάδες μικρές φωτιές δεν άργησαν να γίνουν μία τεράστια πυρκαγιά. Με έναν ισχυρό άνεμο που φυσούσε από τη στεριά, εξαπλώθηκε ταχύτατα στις διάφορες συνοικίες μέχρις ότου μεγάλο μέρος της πόλης παραδόθηκε στην κόλαση της φωτιάς. Η μοναδική περιοχή που γλίτωσε -λόγω του ανέμου- ήταν η τουρκική συνοικία.Η Σμύρνη είχε κατακλυστεί από πρόσφυγες όταν ξέσπασε η φωτιά. Δεκάδες χιλιάδες Ελληνες της Ανατολίας είχαν συρρεύσει στην πόλη μετά την ήττα του ελληνικού στρατού στο εσωτερικό της χώρας. Αυτοί οι πρόσφυγες αναζητούσαν προστασία από τον νικηφόρο τουρκικό εθνικιστικό στρατό του Μουσταφά Κεμάλ, βέβαιοι ότι οι δυνάμεις του δεν θα τολμούσαν ποτέ να εισέλθουν στη Σμύρνη. Στο κάτω-κάτω, 21 συμμαχικά θωρηκτά ήταν αγκυροβολημένα στον κόλπο.Ομως, ο στρατός του Κεμάλ είχε όντως μπει στη Σμύρνη, στις 9 Σεπτεμβρίου, και ο θηριώδης φόνος του μητροπολίτη Χρυσοστόμου -του ανώτερου ορθόδοξου ιεράρχη- ήταν ένδειξη ότι η μεταβίβαση της εξουσίας από Ελληνες σε Τούρκους ήταν απίθανο να είναι ειρηνική.Ενας πρόσθετος λόγος ανησυχίας ήταν ο μεγάλος αριθμός άτακτων τουρκικών στρατευμάτων που άρχισαν να συρρέουν στην πόλη. Αυτοί οι απείθαρχοι πολεμιστές ήταν αποφασισμένοι να πάρουν την εκδίκησή τους για τις ωμότητες που διέπραξε ο ελληνικός στρατός κατά την υποχώρησή του.Η φωτιά, που ξέσπασε στις 13 Σεπτεμβρίου, εξαπλώθηκε τόσο γρήγορα που οι κάτοικοι της Σμύρνης και οι πρόσφυγες δεν είχαν πού αλλού να πάνε εκτός από τη φημισμένη προκυμαία στο Αιγαίο, μήκους σχεδόν τριών χιλιομέτρων.Ολοι τους τώρα έστρεψαν το βλέμμα στα συμμαχικά θωρηκτά για βοήθεια.Αλλά οι κυβερνήτες τους αρνήθηκαν να σώσουν οποιονδήποτε εκτός από τους δικούς τους πολίτες. Σε μία κυνική επίδειξη ρεάλ πολιτίκ, ήδη έστρεφαν τη σκέψη τους στις γόνιμες εμπορικές συμφωνίες που ήλπιζαν να συνάψουν με τον νικηφόρο Κεμάλ. Δεν ήθελαν να φανούν ότι βοηθούν τους εχθρούς της Τουρκίας.Η ελληνική κυβέρνηση ήταν επίσης ένοχη απραξίας. Είχε παραλύσει από την ήττα του στρατού της στη Μικρά Ασία και δεν τολμούσε να στείλει ελληνικά πλοία στην υπό τουρκικό έλεγχο πόλη.Τις επόμενες ημέρες η προσφυγική κρίση εξελίχθηκε ταχύτατα σε μία ανθρωπιστική καταστροφή. Οι γέροι, οι νέοι, οι άρρωστοι, όλοι ήταν παγιδευμένοι ανάμεσα στη φονική φωτιά και τη θάλασσα. Στο μεταξύ, οι τουρκικές δυνάμεις διέπρατταν κτηνωδίες κάτω από τη μύτη των συμμάχων, συγκεντρώνοντας χριστιανούς σε ηλικία στράτευσης και απελαύνοντάς τους στην ενδοχώρα.Ο Α.Π. για τη Δίκη των ΕξιMετά 87 χρόνια, εξετάζεται στον Αρειο Πάγο το αίτημα για την αναψηλάφηση της ιστορικής Δίκης των Εξι. O εγγονός του εκτελεσθέντος πρωθυπουργού Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη έχει ζητήσει την επανάληψη της δίκης, επικαλούμενος νέα στοιχεία για το δικαστήριο που αποφάσισε την εκτέλεση πέντε κορυφαίων πολιτικών ανδρών κι ενός αρχιστρατήγου για εσχάτη προδοσία ως υπευθύνων της Μικρασιατικής Καταστροφής. Θετική ήταν η εισήγηση του αντεισαγγελέα κ. Αθ. Κονταξή, ο οποίος τάχθηκε υπέρ της επανάληψης της δίκης, επισημαίνοντας ότι «κακώς» παραπέμφθηκε στην Ολομέλεια του Αρείου Πάγου η υπόθεση. Κατά την πλειοψηφία του Ποινικού Τμήματος του Α. Π. (ο αντιπρόεδρος Γ. Μάμαλης και οι αρεοπαγίτες κ. κ. Ν. Κωνσταντόπουλος και Π. Ρουμπής) έχουν αποκαλυφθεί νέα άγνωστα γεγονότα και αποδείξεις, από τα οποία προκύπτει ότι οι έξι ήταν αθώοι. Οι τρεις αρεοπαγίτες επικαλούνται μαρτυρίες (επιστολές, αγορεύσεις στη Βουλή κ. λπ.) του Ελευθερίου Βενιζέλου. Την επόμενη Κυριακή η «Κ», στη σελίδα Ιστορίας, θα ασχοληθεί με τη Δίκη των Εξι.Ο Αμερικανός που έσωσε εκατοντάδες χιλιάδες ζωέςΕνας και μόνο άνθρωπος θα έσπευδε σε βοήθεια των προσφύγων. Το μέγεθος της καταστροφής είχε προκαλέσει φρίκη στον Αζα Τζέννινγκς, έναν Αμερικανό πολίτη που εργαζόταν στη ΧΑΝ Σμύρνης. Με μεγάλη παλικαριά πήγε στη Μυτιλήνη και έπεισε τους καπετάνιους 25 ελληνικών πλοίων, που ήταν αγκυροβολημένα εκεί, να πλεύσουν στη Σμύρνη.Κατόρθωσε επίσης να λάβει την υποστήριξη υπουργών της κυβέρνησης στην Αθήνα, οι οποίοι τον όρισαν αρχηγό του αυτοσχέδιου στόλου. Αλλά ακόμη και με έναν μεγάλο αριθμό πλοίων στη διάθεσή του, η προκυμαία της Σμύρνης τελικά δεν εκκενώθηκε από πρόσφυγες μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου.Ο αρχιτέκτων της μικρασιατικής περιπέτειας, Ελευθέριος Βενιζέλος, παρέμενε αισιόδοξος παρ’ όλη την καταστροφή. Υποστήριζε ότι η εισροή προσφύγων στην Ελλάδα παρουσίαζε μια μοναδική ευκαιρία για το κατατρεγμένο του έθνος. Αν και το όνειρό του για μια ελληνική αυτοκρατορία ήταν μια παταγώδης αποτυχία, πίστευε ότι μια Μεγάλη Ελλάδα -ενισχυμένη από τους Ελληνες της Ανατολίας που εκδιώχθηκαν από τη Μικρά Ασία- μπορούσε τώρα να οικοδομηθεί.Αλλά πολλοί από τους άστεγους Σμυρνιούς που είχαν κατασκηνώσει στην Αθήνα ένιωθαν ότι ήταν θύματα ενός πολιτικού πειράματος που είχε πάει απελπιστικά στραβά.* Ο κ. Giles Milton είναι ο συγγραφέας του βιβλίου «Χαμένος παράδεισος, Σμύρνη 1922: Η καταστροφή της μητρόπολης του μικρασιατικού Ελληνισμού» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ.

Καθημερινή Κυριακής, 22.11.2009

Γενοκτονία

ΟΙ ΣΟΥΗΔΟΙ – ΟΙ ΛΑΟΙ
Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Το ψήφισμα του Συνεδρίου του Σουηδικού σοσιαλιστικού κόμματος που προήλθε από πρωτοβουλία της βάσης, όχι της κορυφής και αναφέρεται στις γενοκτονίες των Αρμενίων, των Ασσυρίων, των Ποντίων, είναι μεγάλης σημασίας.
Στην χώρα που έχει το όνομα της Ελλάδας αυτά τα ζητήματα δεν συζητούνται. Είναι απαγορευμένα. Ούτε στα states, τις πολιτείες των ΗΠΑ δεν απαγορεύονται. Εδώ όμως ναι.
Θα αναδείξω μόνο ορισμένες διαστάσεις αυτής της σημαντικής πράξης. Θα μπορούσα να πω είναι η δικαίωση της Ρόζας Λούξεμπουργκ ή, για να το εκφράσουμε λογοτεχνικά, η επιστροφή των παιδιών της Λούξεμπουργκ της Ρόζας. Παρόλο που στην Ευρώπη και τους κύκλους της Αριστεράς δεν είναι γνωστά, είναι μεγάλης αξίας τα κείμενα της για το Ανατολικό Ζήτημα. Υπάρχουν μόνο στην Γερμανική γλώσσα και την Ελληνική. Είμαι πολύ ευτυχής για πολλούς λόγους που δεν είναι της στιγμής, για την έκδοση τους στην Ελληνική το 1985. Πρόκειται να εκδοθούν από Βέλγους φίλους στο Βέλγιο προσεχώς.
Η πρώτη σημαντική πλευρά του ψηφίσματος είναι η κοινή δραστηριοποίηση της κοινωνίας πολιτών των αυτόχθονων λαών στην Ευρώπη. Πρόκειται για την κοινωνία πολιτών της Μικρασιατικής διασποράς. Κυοφορήθηκε και γεννήθηκε στην Ευρώπη τις τελευταίες δεκαετίες. Ορισμένες καθοριστικές στιγμές της Ευρωπαϊκής παρουσίασης τους ήταν το Δικαστήριο για την γενοκτονία των Αρμενίων στην Σορβόνη τον Απρίλιο του 1984. Άνοιξε τον δρόμο στην Αρμενική υπόθεση και όχι μόνο. Η συνάντηση των λαών της Μικράς Ασίας στην Βιέννη τον Μάϊο του 1987. Τα πρακτικά εκδόθηκαν από την Διεθνή Ένωση για τα Δικαιώματα και την Απελευθέρωση των Λαών στον τόμο «Πολυεθνική Τουρκία» των εκδόσεων Γόρδιος. Το Συμπόσιο και η πορεία του Βερολίνου το 2002 που είχε ως πρωταγωνίστρια την Γερμανίδα καθηγήτρια Τέσσα Χόφμαν. Εκδόθηκαν τα πρακτικά από το Πανεπιστήμιο του Βερολίνου.
Η Συνέντευξη των Βρυξελλών τον Σεπτέμβριο του 2004 που εισήγαγε το ζήτημα των τριών γενοκτονιών στους Ευρωπαϊκούς θεσμούς. Υπάρχει το κείμενο στο βιβλίο μου για το Ποντιακό Ζήτημα στην Αγγλική και Ελληνική έκδοση.
Η πρωτοβουλία της Στοκχόλμης έχει μεγάλη σημασία γιατί αποτελεί ένα ρήγμα στον συνασπισμό των Σοσιαλιστών στην Ευρώπη που εκτός των Γάλλων ήταν αντιδραστικοί γι αυτά τα ζητήματα. Οι εκπρόσωποι των τριών ομάδων, Ποντίων, Αρμενίων, Ασσυρίων, πέτυχαν κάτι πολύ μεγάλο στην πατρίδα του Ούλωφ Πάλμε με την αλληλεγγύη και ενεργοποίηση των Σουηδών μελών και στελεχών του σοσιαλιστικού κόμματος.
Αξίζει μια αναφορά στον πρόεδρο των Ποντίων. Ο Κώστας Φραγγίδης αντιπροσωπεύει μια νέα παρουσία, μια νέα ποιότητα στην εκπροσώπηση των Ποντίων. Αυτό που έχουμε ανάγκη. Το παλιό στους Πόντιους πεθαίνει και αποσύρεται ένοχα. Οφείλω όμως να αναφερθώ στον πρώην βουλευτή του Αριστερού κόμματος της Σουηδίας τον Αναστάσιο Σταφυλίδη. Οι Πόντιοι της Σουηδίας και του Κιλκίς οφείλουν να τον τιμήσουν. Θα μείνει πάντα στην μνήμη μου η συνάντηση μας στο Σουηδικό Κοινοβούλιο τον Μάιο του 2006. είναι από τις στιγμές που κάνουν τη ζωή πλούσια.
Αυτό το φαινόμενο της επιστροφής των λαών της Μικράς Ασίας δεν έχει να κάνει με τα κράτη, με τους μηχανισμούς. Είναι η κοινωνία πολιτών των τραγικών αυτών λαών στην Ευρώπη. Αν μάλιστα οι Ασσύριοι και οι Αρμένιοι δεν έχουν εμπόδια στο έργο τους, για την περίπτωση των Ποντίων τα πράγματα είναι διαφορετικά. Είναι πολλοί οι χωροφύλακες της μνήμης μας στο κράτος, στα κόμματα, σε ορισμένες ομοσπονδίες και συλλόγους. Δεν είναι μόνο οι Τούρκοι, Παρόλα τα εμπόδιο το νέο Ανατολικό Ζήτημα μπαίνει στην μορφωτική, διανοητική, πολιτική ατζέντα των Ευρωπαϊκών Πολιτικών δυνάμεων. Ό,τι δεν παρήκμασε από την Ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία επιστρέφει στην αρχική του παράδοση.
Ποια είναι η στάση, ο ρόλος των Ελλήνων Σοσιαλιστών, των Ελληνικών Πολιτικών δυνάμεων;
Εδώ οι παθολογίες είναι πολλές. Φιλοδοξούσα η Ελλάδα να αποτελέσει ακαδημαϊκό, πολιτικό και ηθικό κέντρο γι αυτά τα ζητήματα. Για το νέο Ανατολικό Ζήτημα όπως το ονόμασα από την δεκαετία του ’80. για το άνοιγμα μια κριτικής συζήτησης για τον Κεμαλισμό. Προσωπικά με τις δυνάμεις που διέθετα πέτυχα πολλά, πάρα πολλά. Παρόλο τον φίλιο πόλεμο, βρώμικο πόλεμο που υπέστην. Το παρηκμασμένο σύστημα κινήθηκε στην αντίθετη κατεύθυνση. Η Κεμαλική ευλογιά επεκτάθηκε στο ΠΑΣΟΚ. Η εκφυλισμένη εκδοχή του, το ΚΚΚΑΣΟΡ, είναι ένα Κεμαλικό στρώμα, ένα στρώμα καριεριστών κεμαλιστών, όταν μάλιστα ο Κεμαλισμός καταρρέει. Αυτοί μόνον έμειναν. Ο Αρχηγός του ΚΚΚΑΣΟΡ και ο Μπαϊκάλ στην Άγκυρα.
Αν έμεινε κανείς που δεν είναι κεμαλικός ας το δηλώσει. Θα χαρώ για πολλούς λόγους να τον ακούσω. Μέχρι σήμερα δεν άκουσα μια αντικεμαλική φωνή. Στο βιβλίο μου «Από το ΠΑΣΟΚ στο ΚΚΚΑΣΟΡ ο εκφυλισμός ενός ιστορικού εγχειρήματος» αναλύω την πορεία του εκφυλισμού. Πρόκειται για το όνειδος της δημοκρατικής παράταξης, και της χώρα. Είναι μια ανωμαλία. Είναι έκφραση μιας παρακμιακής πραγματικότητας, της ευλογιάς.
Η υγεία, η φυσιολογικότητα έρχεται από την πόλη του Ούλωφ Πάλμε, την Στοκχόλμη, το κόμμα του Ούλωφ Πάλμε και τους εκπροσώπους τριών πλούσιων κομματιών της ιστορίας και του πολιτισμού της Μικράς Ασίας, του Κώστα Φραγγίδη, του Vahagn Avedian, του Sait Yildiz.
Έτσι γράφεται, έτσι αλλάζει, έτσι επιστρέφει η ιστορία.




Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Academic Conference on the Asia Minor Catastrophe Held in Illinois

ROSEMONT, Ill. (A.W.) – On Sat., Nov. 7, the Academic Conference onthe Asia Minor Catastrophe took place at the Westin Hotel in Rosemont,Ill.
One hundred people attended the daylong event. GeorgeMovropoulos, president of the Pontian Greek Society of Chicago,welcomed everyone and presented a brief overview of last year’sconference, the first of its kind on the subject of the Asia MinorCatastrophe—the genocide of the Greeks in the Pontus region ofAnatolia. He stressed the importance of such a conference in order topromote research, knowledge, and the culture of the Greeks in thatregion. He added that to date not enough published literature isavailable on the topic. For that reason, the society is working onestablishing a research center. After representatives from the variousGreek organizations, as well as the Greek Vice-Consul, were invited tosay a few words, Movropoulos introduced the moderator, GeorgeShirinian, director of the Zoryan Institute in Toronto, Canada, andexecutive director of the International Institute for Genocide andHuman Rights Studies (a division of the Zoryan Institute).
In his opening remarks, Shirinian briefly discussed the previousyear’s conference, the need for more publications, more scholars, andtraining in the languages involved, such as Greek, Armenian, andTurkish. “These efforts,” Shirinian said, “lead to constructive andpowerful action.” As he concluded his remarks, he stated, “When apeople’s rights are trampled on, no people are free from the samething. In a sense, this is a shared human experience.” Shirinian’sfather was a genocide survivor. Following his opening remarks,Shirinian introduced the speakers.
Dr. Taner Akcam, associate professor of history at Clark University inWorcester, Mass., presented his paper titled “The Greek ‘Deportations’and Massacres of 1913-1914, A Trial Run for the Armenian Genocide,”addressing the elements and the calculated methods of destruction ofnon-Turkish minorities, namely the Greeks, Armenians, and Assyrians,along with any signs of their respective cultures in Ottoman society.The goal of the Ottoman government was to “free themselves ofnon-Turkish elements in the Aegean—to kill and annihilate them,” Akcamsaid. “In 1913 through 1914, a large number of people were expelledand murdered.” As for the Armenians, many were forced to convert toIslam but later most were killed. The aim of the campaign of riddingthe country of certain citizens was to reduce the Christian populationto 5-10 percent for “security” reasons. The entire act was a socialengineering process—the killing of the Armenians, and the riddance ofthe Greeks, most of whom were deported. “The government,” explainedAkcam, “presented two policies—one legal, the other private.” In thelegal policy, they presented a face of “humanitarianism” in theirmanner of “moving” or “deporting” their unwanted populations, whileprivately, they conducted illegal and treacherous activities againstproductive and peaceful Christian members of their society. Ottomanarchives were to leave the impression that the government carried outits mission of depopulating the Greek villages in a humane manner. Forthose Greeks who survived, in addition to what they had suffered,fares were collected from them as they were shipped away to Greece. Inhis concluding remarks, Akcam explained that the Greek massacres anddeportations were so successful that they became the forerunners forthe Armenian Genocide. When asked about the Armenian Genocide, hereplied, “Turkey will never admit the Armenian Genocide—a crime maybe,but not genocide.”
Dr. Constantine Hatzidimitriou, Queens director of school improvementfor the NYC Department of Education, and associate adjunct professorat St. Johns University in New York, presented his paper titled“Official and Unofficial American Reactions to the Asia Minor‘Catastrophe’—What the Documentary Evidence Reveals.” Hatzidimitrioudescribed the burning of Smyrna, and referenced publications, namelyMarjorie Housepian Dobkin’s Smyrna 1922: The Destruction of a City,and Giles Milton’s Paradise Lost, Smyrna 1922; the Turkification ofminorities and the seizing of their properties; ethnic cleanings andcover-ups, which continue today; and the use of sanitized reports,such as those by Admiral Mark Lambert Bristol, instead of those byGeorge Horton (The Blight of Asia), which were detailed and damning,and as a result kept secret until the 1950’s. Hatzidimitriouemphasized the large volume of archival sources describing thedestruction of the Greeks (among them, the massacre of 350,000 PonticGreeks) and other minorities in Asia Minor. “If you were a Greek or anArmenian,” he explained, “your property was seized by the governmentbecause you were not there (either massacred or forcibly driven away).When there were inquiries about missing people in the region, theTurks would say ‘they never existed,’ and the Americans, for example,would say, ‘they are presumed dead because they can’t be located.’”The example Hatzidimitriou gave of seized property was that of theburning of the American Consulate by Turkish soldiers and how, as aresult, the consulate found a house to rent. The house was that of anArmenian who had fled Smyrna, and therefore the property was declaredabandoned.
Matthias Bjornlund, a Danish archival historian who specializes in theArmenian Genocide and related issues, presented his paper titled“Aspects of Western Sources and Interpretations of the PontianGenocide.” Bjornlund is a researcher and translator of Danishdocuments on the Armenian Genocide for a Danish section of the Germanwebsite (www.armenocide.de), a committee member preparing for the 2010exhibition and conference on Scandinavia and the Armenian Genocide incooperation with the Armenian Genocide Museum-Institute(www.genocide-museum.am), and author of a monograph on Denmark and theArmenian Question. His MA thesis was titled “Et Folk Myrdes. DetArmenske Folkemord i Danske Kilder” (“A People is Being Murdered: TheArmenian Genocide in Danish Sources”). In his paper, Bjornlunddiscussed the destruction of Greek and Armenian communities in Smyrnaand stated that the Danish Consul there, as well as Swedisheyewitnesses described the violence against these people, and theAustrian Consulate reported mass arrests of Armenians. In 1916, theOttoman government had attempted to exterminate the Armenians in thatcity but the Germans stopped them. Finally, in 1922, the Greek andArmenian communities in Smyrna were destroyed. Bjornlund outlined someof the methods and reasons for expunging not only Smyrna’s ChristianGreek and Armenian minorities, but also the entire country’s Christianminorities. He explained that the extermination of these minoritieswas the official policy of the Ottoman government. Expulsions were toaccompany torture, intimidation, and violent persecution. Greek andArmenian merchants were forced to close their businesses, which werequickly replaced with Turkish ones. People were instructed by Muslimreligious leaders to boycott Christian businesses, and as a result,merchants went bankrupt. In 1914, Inga Nalbandian (a Danish womanmarried to an Armenian) reported from Turkey that Muslim women werethreatened not to buy from Greek and Armenian merchants, and thatGreek and Armenian professors were fired from their universitypositions. In his concluding remarks, Bjornlund said that, in general,England, Europe, the Scandinavian countries, and the U.S. try to placea lid on the Greek and Armenian genocides for economic reasons.
Alexander Kitroeff, associate professor of history at HaverfordCollege in Pennsylvania, where he also serves as the academic directorof the Center for Peace and Global Citizenship, presented his papertitled “The Plight of the Greek Refugees After the Break-Up of theOttoman Empire.” He discussed the importance of photographic evidence,which documents the way people live, the destruction, the burning, aswell as the superficial or obvious, such as symbols, flags—things wetake for granted. “And the way the photographer takes pictures revealsmuch. For example, some photos of victims are taken in a passive way,”he added. Kitroeff discussed the resettlement of the Ottoman Greeks inGreece in the 1920’s, their adoption of a “refugee identity” based ontheir place of origin and the memories it generated—their commonexperience of violence and displacement, and their treatment byothers. He stated that the refugee identity has a history. For theOttoman Greeks, it was resettlement in the 1920’s; establishment andincorporation in the 1930’s to 1950’s; and upward social mobility inthe 1960’s to 1980’s. The professor concluded his presentation bysaying that for political reasons, the Greek government does not wantto raise the issue of the Greek Catastrophe, and so refers to it inindirect ways, such as literature.
Dr. Van Koufoudakis, rector emeritus, University of Nicosia, Cyprus,and dean emeritus of the College of Arts and Sciences, IndianaUniversity and Purdue University, presented his paper titled “Turkey’sDeliberate and Systematic Violations of International Agreements Since1923,” in which he described how the Pontian Greeks and the Armenianswere forcibly removed from their homes—their ancestral homeland datingback 3,000 years—because of their ethnicity, religion, language, andculture. To assist in the ethnic cleansing of these minorities, whichwas the Turkish way of dealing with ethnic groups, criminals were letloose to terrorize these populations. The people were intimidated,their properties confiscated, forced to labor under horrendousconditions, raped, and murdered. The rape of women and children wasthe ultimate attack because the offenders knew they had the protectionof the state. Evidence that showed where these minorities had livedwas destroyed, such as buildings, churches, schools, and cemeteries.Koufoudakis discussed Turkey’s violations of international agreementssince 1923; international apathy, which allows Turkey to continue withits violations of international laws with impunity; and the practiceof “blaming of others, which is how Turkey can deny what they did.”Koufoudakis concluded his presentation by stating that American andBritish policies against Turkey’s violations are to overlook theactions on the basis of political expediency for economic andstrategic reasons. “What can we do?” he asked, and then gave examplesof what has been done: “1) The Cypriots have taken Turkey to theEuropean Court of Human Rights. 2) The Greeks and the Patriarchate ofIstanbul have gone against Turkey for violating property rights to theEuropean courts and have won.”
As the academicians took final questions from the audience, and thenas Hatzidimitriou presented the closing remarks—in which he discussed“placing the events of the Anatolian Genocide in the broader contextof Hellenic and world history”—I could not help but think of the finaltwo lines of the poem, “They Thought They Were Free”: “…When they camefor me, there was no one left to speak out.”
With conferences such as this one, with the establishment of researchcenters, more researchers and publications on the topic of genocide,anguished voices brutally silenced will be heard again.
Πηγή: Armenian Weekly

The unwritten history of Turkey

ORHAN KEMAL CENGİZ o.cengiz@todayszaman.com

Columnists Ruling through manipulation and provocation: the unwritten history of Turkey

The last 100 years in Turkey have been a history of provocations and manipulations. We have seen the same film again and again. These manipulations and provocations were carried out for different purposes.



One of the target groups was non-Muslims and people were provoked against this group in order to scare them away. These tactics were extremely successful; as a result of them, Turkey lost most of its non-Muslims. Look at the events of Sept. 6-7, 1955. Suddenly, “some news” began to be distributed through the local media claiming that Atatürk’s house in Selanik (Thessalonica), Greece, was bombed. We now know that the person who threw an explosive into the garden of Atatürk’s house was an employee of the Turkish intelligence service. Following this provocative news, a barbaric move targeting non-Muslims in İstanbul was carried out. It was so successful that thousands upon thousands of Christians and Jews left Turkey immediately after this incident. Another category of provocation is to incite two different groups against each other. Alevis and Sunnis were pitted against each other on many different occasions. Before 1980, Alevis were massacred in Kahramanmaraş and Çorum. Ultranationalists were actively involved in these massacres. When you look at the details, it is so obvious that these two massacres were carefully planned and orchestrated. A secret hand was paving the way for the 1980 coup.The third category is the assassination of some intellectuals and prominent figures. These were also done for different purposes. On some occasions, these people were killed to provoke the group they were affiliated with against another group. I believe some ultra-secularist figures were killed just for this particular purpose. Sometimes the target was a person who began to criticize the system. Some high-level bureaucrats, soldiers and politicians lost their lives in suspicious accidents one after another.For foreigners, it is quite difficult to believe that so much manipulation and so many conspiracies could be carried out in a society. But this is our reality. Some elements were vital in creating this atmosphere. One was the media. In Turkey, the media played a dubious role. On the one hand, it turned a blind eye to the apparent illegal acts of the state. The western part of Turkey could never know what happened to Kurds in the eastern part of Turkey, for example. The other role of the media was to play an active role in the provocations and campaigns of manipulation. I already gave you an example above and you will read another example below. Another factor in the creation of this atmosphere has been the absolute impunity of the perpetrators of the crimes. The judiciary always turns a blind eye when they sense that a deep state element has somehow been involved in the “incident” concerned. The human factor was also extremely important. The Turkish society, for several reasons -- lack of self criticism, ignorance of past events, ignorance of the real dynamics of the system and so on -- has always been utilized in order to provoke different segments of this society.If you have all these factors and if you have some deep state elements within the state which are doggedly determined to rule the country, manipulation and provocation become a part of your life.Below you will read my analysis of some provocations and attacks targeting Christians in Turkey. It was published in the Zaman daily on Nov. 22. And it has been kindly translated into English by the Today’s Zaman staff. I guess you already read about the “Cage plan” in which non-Muslims were targeted for assassinations and attacks. In the paragraphs below I am trying to travel back to look at today’s incidents.Since we continually forget, since we bury ourselves only in our own troubles, since we imagine ourselves as the most precious object in the museum of victimization, since we easily grow hostile towards “others” and since we are easily “manipulated,” such targeting of “the other” happens. Between 2004 and 2005, there was a sudden and large hunt for missionaries in Turkey. The circulating argument was that missionaries had infiltrated every part of the country and that we were losing our country and nation. Certain media organizations, particularly the Doğan group, started an active “fight” against missionary activities. The Ankara Chamber of Commerce (ATO) prepared and distributed a series of “reports” on missionary activities in Turkey. Later, its president, Sinan Aygün, was indicted in the Ergenekon trial, but no one paid any attention to the active campaign his organization was conducting. No one focused on “Misyonerler Arasında Altı Ay” (Six Months Among Missionaries), a book written by Ergün Poyraz, another Ergenekon defendant, which was written before his books “Musa’nın Gülü” (The Rose of Moses) and “Musa’nın Çocukları” (The Children of Moses) -- which portrayed Recep Tayyip Erdoğan and Abdullah Gül as part of an international Jewish conspiracy -- although “Misyonerler Arasında Altı Ay” was a precursor to subsequent media attacks against missionaries. When Sevgi Erenerol, the press officer of the Turkish Orthodox Church, an important meeting place for Ergenekon members, gave seminars on missionary activities to the members of the National Security Council (MGK), this went unnoticed. When Kemal Kerinçsiz, who is now in jail on charges of being an Ergenekon member, brought legal actions against missionaries, this was not much discussed. Why do you think Ergenekon was so interested in the missionary activities? How can you turn the religious Muslims of this country into nationalists? Missionaries were a perfect tool for this goal. Missionary scapegoats were turned into tools of manipulation for Ergenekon.Organizations of lumpen youthIn my opinion, this intensive anti-Christian campaign was intended to also lay the groundwork for the moves that would follow. The murder of priest Andrea Santoro, the assassination of Hrant Dink and the killing of the missionaries in Malatya... Place Ergenekon’s “lumpen youth organization” concept side-by-side with the “suspected killer” profile in these murders; all of these murders were committed by the same “killer type”: ultranationalist, very young, dispossessed and connected to the deep state ... With these murders, the pro-Committee of Union and Progress (İttihat ve Terrakki) Ergenekon wanted to hit a triple target. First, it wanted to give a “strong” message to the non-Muslims in Turkey, which is an extension of the İttihat mentality’s policy of the “de-Christianization of Turkey.” Second, it wanted to tell the world and the “secularist” groups in Turkey that Christians were being killed because there was an “Islamist” party in power. Third, it wanted to seriously block Turkey’s European Union process. Of course, here, we speak by looking at the results. In my opinion, the original plan was much bloodier and provided for many more murders; several developments foiled these plans. Other “missionary” murders that were to be committed by the killers with the “same profile” in Samsun, Antalya and Diyarbakır according to these plans had been quietly foiled thanks to successful police operations. Another important development that further thwarted these plans was that unlike the murder of Santoro, the cases launched in connection with the killing of missionaries in Malatya and the murder of Dink were closely monitored by lawyers who are human rights advocates. The recently discovered action plan called “Cage” refers to the murder of Santoro, Dink and the missionaries in Malatya as “operations.” The cage plan demanded that these “operations” be conducted in a more systematic and planned manner. They want to re-market the “black propaganda” that “Muslims” kill Christians. As I have noted many times in this column, Ergenekon is not an organization involved only in coup attempts. One of its feet is in Cyprus and the other is in Azerbaijan. One of its hands is JİTEM and the other is the Special Warfare Department. They organize conspiracies against the Gülen movement on the one hand and they slaughter Christians on the other. We will continue to live in the “cage” as long as we fail to see the whole picture and realize the injustices being committed against others and ensure that those in charge are called to account. As Ahmet Altan concisely put it: “If you cannot tear down the walls in your minds, if you don’t become friends with each other and if you don’t combine forces, you will continue to be targets. If we will be free, we will be free together. If we will remain prisoners, we will do so together.” Come and let us tear down this cage together.

27 November 2009, Friday

Conference "The Economies of Balkan"

Dear friends and colleagues,

I would like to inform you that the 2nd International Conference "The Economies of Balkan and Eastern Europe Countries in the changed world", EBEEC 2010, will be held at the Institute of Technology of Kavala in May 2010.I would like to ask you to make it widely known to your colleagues.For more information you can visit the web page of the conference http://ebeec.teikav.edu.gr.We will be in constant contact with you for anything you need.Best regards


Anastasios KarasavvoglouCo-President of the Conference