«Γεώργιος Κατσάνης...50 Χρόνια στο Πάνθεον των Ηρώων»
Ήταν ακριβώς πενήντα χρόνια από τον
ηρωικό θάνατο του διοικητή της 33ης Μοίρας Καταδρομών Γεωργίου
Κατσάνη στις Κυπριακές Θερμοπύλες του 1974. Αντιστεκόμενος στους Τούρκους
εισβολείς στην Κύπρο ήταν αγνοούμενος μέχρι το 2019, όταν ταυτοποιήθηκαν τα
ιερά του οστά τα οποία κηδεύτηκαν όπως αρμόζουν σε άνθρωπο και όπως πρέπει να
τιμούνται οι ήρωες. Εκεί όπου αναπαύεται ο Γεώργιος Κατσάνης, στη γενέτειρά του
το Σιδηρόκαστρο Σερρών, έγινε οι εκδηλώσεις προς τιμήν του, οι οποίες ξεκίνησαν
με το μνημόσυνο ήταν η οικογένειά στον
Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας και το τρισάγιο στο μνήμα του, στο Στρατιωτικό Κοιμητήριο Σιδηρόκαστρου. Στη συνέχεια
ακολούθησε η εκδήλωση η οποία οργανώθηκε από τον Δήμο Σιντικής.
Πλήθος κόσμου, από Σιδηρόκαστρο,
Σέρρες, την Κύπρο, μέλη του Ηρακλή Θεσσαλονίκης, του οποίου ο Κατσάνης ήταν
σπουδαίος αθλητής και το κλειστό γυμναστήριο στη Θεσσαλονίκη φέρει το όνομά
του, παρακολούθησε την εκδήλωση, μεταξύ
των οποίων ο σεβασμιότατος μητροπολίτης Σιδηροκάστρου κ. Μακάριος, η οικογένεια
του Γεωργίου Κατσάνη, η σύζυγος του Εριφύλη, η κόρη του Αγγελική (Λίνα) και οι
συμπολεμιστές του τα «Παλληκάρια του Κατσάνη».
Στο χαιρετισμό του ο Δήμαρχος Σινιτικής Γεώργιος Τάτσιος, ανέφερε, μεταξύ των άλλων ότι σήμερα τιμούμε « έναν ήρωα, ο οποίος επί 46 χρόνια βρισκόταν πάνω στα σκλαβωμένα βουνά
του Αγίου Ιλαρίωνα και σήμερα κλείνουν 50 χρόνια από τον ηρωικό θάνατο..
Κλείνουμε το γόνυ στον Γεώργιο Κατσάνη που αποτελεί το παράδειγμα για μας τους
νεώτερους, να φανούμε όποτε χρειαστεί αντάξιοι του».
Ο μητροπολίτης Σιδηροκάστρου κ. Μακάριος, ανέφερε τα ακόλουθα: «Είμαι βαθύτατα συγκινημένος. Ο ήρωας Γεώργιος Κατσάνης, ένας άταφος νεκρός περίμενε 46 χρόνια για την κηδεία του και σήμερα τιμούμε τη θυσία του. Εύχομαι το
παράδειγμα του να μείνει ζωντανό στις ψυχές και στις καρδιές όλων μας. Να είναι
αθάνατος μέσα στην ζωή μας και την ύπαρξή μας».
Ρίγη συγκίνησης και περηφάνιας
προκάλεσε ο λόγος της Λίνας Κατσάνη,
κόρης του αείμνηστου ήρωα, αντιστράτηγου Γεωργίου Κατσάνη, η οποία
ανέφερε μεταξύ των άλλων τα εξής: «Θα
ήθελα να εκφράσω τις ευχαριστίες αλλά και την συγκίνηση μου για αυτήν την
ιδιαιτέρως τιμητική εκδήλωση. Ευχαριστώ
εκ μέρους της οικογένειας μου τον Δήμο Σιντικής για την μεγάλη τιμή στον πατέρα
μου.
Η φράση ορόσημο, «Δεν ξεχνώ», βρίσκεται και θα βρίσκεται ριζωμένη στις
καρδιές όλων, όχι μόνο ως σύνθημα που στοιχειώνει τις μνήμες του παρελθόντος
αλλά ως διαχρονικό , αιώνιο σύμβολο της συλλογικής συνείδησης μας που δένεται
με αίμα ιερό, αίμα ηρώων.
Ευχαριστώ τους συμπολεμιστές του πατέρα μου, τα παιδιά του, τα παλικάρια
της 33 ΜΚ του 1974 που ακολουθώντας για άλλη μια φορά τον Διοικητή τους
βρίσκονται σήμερα εδώ για να τιμήσουν την μνήμη του.
Πιστεύω ακράδαντα ότι πατρίδα χωρίς μνήμες είναι γη χωρίς ουρανό . Η
αγάπη για την πατρίδα , η αγάπη για την
ελευθερία μετριέται πάντα με τις θυσίες μας. Πέρασαν πενήντα χρόνια από εκείνες
τις μέρες που για το ομόαιμον, το
ομογλωσσον, το ομότροπον, το ομόθρησκον, ο Αντιστράτηγος Γεώργιος Κατσάνης πήρε
τη συνειδητή επιλογή του θανάτου. Όταν οι Τούρκοι εισέβαλαν στην Κύπρο μια
χούφτα παλικάρια ζωντάνεψαν τις Θερμοπύλες, τη Σαλαμίνα, την Αλαμάνα, στα βράχια του Πενταδακτύλου. Βλέπετε η αρετή
πάντα κατοικεί σε δυσπρόσιτους βράχους.
Ο πατέρας μου ο Γεώργιος Κατσάνης αγέρωχος, αποφασισμένος, έτοιμος από
καιρό, οδηγούσε τους στρατιώτες του εκεί
πάνω στο κάστρο του Άγιου Ιλαριωνα.
Γράφτηκαν πάρα πολλά από πάρα πολλούς για τις ηρωικές στιγμές, για τις
σκληρές μάχες που διαδραματιστήκαν εκείνες
τις άγριες ώρες. Τις 158 στροφές του Διονύσιου Σολωμού δρασκέλισαν εκείνες τις
ώρες οι ελάχιστοι υπερασπιστές του πολύπαθου νησιού. Όταν η
βοήθεια που περίμενε ο πατέρας μου δεν έφτασε ποτέ, και
συνειδητοποιώντας τον άνισο και προδομένο αγώνα, πήρε την πιο μεγάλη απόφαση αρνούμενος να
αφήσει ανυπεράσπιστο τον Κυπριακό Ελληνισμό. Δεν περιφρονούσε τη ζωή ο πατέρας
μου, αγαπούσε τη ζωή αλλά ρίχτηκε στο θάνατο για χάρη της ζωής που αγαπούσε .
Αφουγκράστηκε την ελεύθερη ψυχή του και έγραψε μαζί με τα παλικάρια του
ιστορία, Άλλωστε το αληθινό μπόι του
ανθρώπου μετριέται πάντα με το μέτρο της λευτεριάς. Το αλφάβητο της απώλειας το
ξέρουνε μόνο αυτοί που έχασαν ότι αγαπούσαν πολύ . Το δικό μας αλφάβητο
σταμάτησε στο γράμμα π, στη λέξη περηφάνια που την νιώσαμε από τη στιγμή που ο
πατέρας μου, θυσίασε τα νιάτα του και η μορφή του ανέμισε σημαία πάνω στον ιστό
του Πενταδακτύλου.
Έχουν γράψει ότι η πατρίδα υψώνεται όταν υψώνονται τα παιδιά της. Σήμερα,
δίνεται σε όλους η ευκαιρία να γίνουμε κοινωνοί της έντασης και της
δραματικότητας εκείνων των ημερών αλλά κυρίως
να θυμηθούμε όχι μόνο σε τι αντιστεκόμαστε αλλά και για ποιο λόγο αξίζει μια τέτοια απόφαση
ζωής»!
Στη συνέχεια μίλησε ο Θεοφάνης Μαλκίδης, ο οποίος
αναφέρθηκε στον ήρωα Γεώργιο Κατσάνη , λέγοντας, μεταξύ των άλλων τα ακόλουθα: «Ο Γεώργιος Κατσάνης
γεννήθηκε το 1934 στο Σιδηρόκαστρο Σερρών, από οικογένεια προσφύγων από την Ανατολική Θράκη.
Κατά τη διάρκεια της κατοχής, η οικογένεια του εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη,
όπου στη συνέχεια ο Κατσάνης εντάχθηκε
στο τμήμα στίβου του «ΓΣ Ηρακλή», με τον οποίο διακρίθηκε στα 100 και 200
μέτρα, τη σκυταλοδρομία και το άλμα σε μήκος ( Το κλειστό γήπεδο του «Ηρακλή»
σήμερα φέρει το όνομα «Κατσάνειο»). To 1952 εισήχθηκε στη Σχολή Ευελπίδων και
το 1956 στο Σώμα Καταδρομών στο οποίο εκπαιδεύτηκε ως καταδρομέας,
αλεξιπτωτιστής, αναρριχητής και χιονοδρόμος. Το 1973 μετατέθηκε στην Κύπρο με
το βαθμό του ταγματάρχη, αναλαμβάνοντας τη διοίκηση της 33ης Μοίρας Καταδρομών
με έδρα την Κερύνεια.
