“Συνωστισμένοι στη Σμύρνη”.......

Θ. Μαλκίδης

“Συνωστισμένοι στη Σμύρνη”......... Η παρακμή της πολιτικής και η ύβρις ενάντια στον Ελληνισμό της Ιωνίας, της Θράκης, του Πόντου, της Καππαδοκίας

Είναι περιττό να αναφερθούμε στους χιλιάδες συμβολισμούς, όσα και τα θύματα της Γενοκτονίας, που υπάρχουν στη Σμύρνη. Εδώ και αιώνες ο Ελληνισμός έχει σημείο αναφοράς τη Ιωνική πόλη, ως κέντρο πίστης, πολιτισμού, αρχιτεκτονικής, ιστορίας, αθλητισμού, ζωής αλλά και θανάτου.

Η άνοδος άνοδος του φασιστικού κινήματος των Νεότουρκων στην εξουσία καθώς και τα συμφέροντα συνδεόμενα σε μεγάλο βαθμό με την οικονομική διείσδυση της Γερμανίας στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, οδήγησαν στη Γενοκτονία των Ελλήνων. Ένα εκατομμύριο πρόγονοί μας από τους πάνω από 2.700.000 που ζούσαν το 1914, δολοφονήθηκαν και μαζί τους διεκόπη η μακραίωνη πορεία του ελληνικού πολιτισμού.

Το τελευταίο μέρος του ελληνικού δράματος παίζεται τον Αύγουστο του 1922, όταν αρχίζει η επίθεση του δασκάλου του Χίτλερ, Μουσταφά Κεμάλ, ο οποίος έχει υπογράψει σύμφωνο φιλίας και συνεργασίας με την ΕΣΣΔ, με τη Γαλλία και την Ιταλία, ενώ οι Βρετανοί φωτογράφιζαν την φωτιά στην προκυμαία της Σμύρνης.....

Στις 27 Αυγούστου, οι Τούρκοι μπαίνουν στην πρωτεύουσα της Ιωνίας και αρχίζει ο εμπρησμός της και η καταστροφή της ελληνικής παρουσίας. Εκεί, όπως σημειώνει ο πρόξενος των ΗΠΑ Τζορτζ Χόρτον «δεν έλειπε τίποτε σχετικά με τη θηριωδία, την ακολασία, την σκληρότητα και όλη τη μανία του ανθρώπινου πάθους». Στις 28 Αυγούστου 1922 κατακρεουργήθηκε ο μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος, και μαζί του 342 κληρικοί της Μητροπόλεως Σμύρνης και των περιχώρων οι οποίοι πρώτα βασανίστηκαν.Τη δολοφονία, την εκδίωξη των Ελλήνων, ακολούθησε η καταστροφή κάθε ίχνους ελληνικής παρουσίας, αυτό άλλωστε υποδηλώνει η φωτιά στη Σμύρνη.

Γράφει σχετικά η Διδώ Σωτηρίου: «Βάλαν φωτιά στη Σμύρνη…εκατοντάδες χιλιάδες κόσμος, τρελός από φόβο, αρχίνησε να τρέχει…και να ξεχύνεται στη παραλία σαν μαύρο ποτάμι…μπρος θάλασσα και πίσω σφαγή».

Η εκδίωξη των Ελλήνων από τους Νεότουρκους και τον Μουσταφά Κεμάλ, ο οποίος στράφηκε με μανία εναντίον του Ελληνισμού, αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα όχι μόνο στην ελληνική αλλά και στην ανθρώπινη ιστορία. Η Γενοκτονία των Ελλήνων είναι ένα ζήτημα το οποίο παρέμεινε στο περιθώριο για πολλά χρόνια. Είναι ένα πολιτικό ζήτημα και η διεθνής του προέκταση αναφέρεται στην υποχρέωση των κρατών και των διεθνών οργανισμών να αναγνωρίσουν τη γενοκτονίας και να αποκαταστήσουν με αυτόν τον τρόπο, την βλάβη που υπέστησαν.

Από την άλλη το σύγχρονο τουρκικό κράτος οφείλει να αναλάβει την ευθύνη για τη γενοκτονία των Ελλήνων, χωρίς να κάνει προπαγάνδα. Κάθε λαός και ιδιαίτερα οι Έλληνες οι οποίοι έχουν χάσει χιλιάδες συμπατριώτες τους, έχουν το δικαίωμα στην μνήμη, έχουν το δικαίωμα να απαιτούν με επιμονή την επίσημη αναγνώριση από τις αρχές των εγκλημάτων και αδικιών που διαπράχτηκαν σε βάρος του.

Κλείνουμε την παρέμβασή μας με μία θλιβερή διαπίστωση: Ο πρωθυπουργός με την επίσκεψή του στην Ιωνία των Ελλήνων, επιβεβαίωσε την παρακμή της πολιτικής και το έγκλημα της ύβρεως που συντελείται.

Ένα πέρασμα, μία φωτογραφία έστω, στην προκυμαία της Σμύρνης όπου μαρτύρησαν χιλιάδες πρόγονοί μας θα έσωζε τα προσχήματα και θα ήταν μία πρώτη πράξη μετάνοιας και δική του και  όλου του πολιτικού κόσμου ο οποίος από τους "Τουρκόσπορους" και τα στεφάνια στον φασίστα Μουσταφά Κεμάλ, πέρασε στην άρνηση της Γενοκτονίας και στις αναφορές για "Ρωσοπόντιους"! 

Οι Γυναίκες και τα Παιδιά στη Γενοκτονία

Θ. Μαλκίδης

Οι  Γυναίκες και τα Παιδιά στη Γενοκτονία 

Μία από τις πιο πρώτες εμπειρίες μου σ΄αυτή τη ζωή, ήταν η εικόνα της γιαγιάς μου να ακούει από το ραδιόφωνο, κάθε Κυριακή, τις αναζητήσεις του Ερυθρού Σταυρού. Περίμενε, μήπως μάθει κάτι για την αδελφή της που χάθηκε μικρό κορίτσι, κατά τη διάρκεια της Γενοκτονίας. Αντίστοιχες, φαντάζομαι, εικόνες έχουν και πολλοί άλλοι όταν αναζητούσαν τους δικούς τους ανθρώπους που έγιναν αγνοούμενοι κατά τη διάρκεια του μαζικού εγκλήματος εναντίον των προγόνων μας.

Ποτέ άλλοτε στην παγκόσμια ιστορία δεν σημειώθηκαν τρία μαζικά εγκλήματα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα και από τους ίδιους θύτες. Οι Έλληνες, οι Αρμένιοι, οι Ασσύριοι, υπέστησαν Γενοκτονία από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς, οι οποίοι δολοφόνησαν, βίασαν, εξανδραπόδισαν τον Ελληνικό, Αρμενικό και Ασσυριακό λαό, λεηλατώντας και καταστρέφοντας, ταυτόχρονα, τον πολιτισμό τους.

Μέσα όμως στη Γενοκτονία των Ελλήνων και των άλλων λαών που δολοφονήθηκαν από το φασισμό και το ρατσισμό των δασκάλων του Χίτλερ, Ενβέρ, Ταλαάτ, Τζεμάλ,Κεμάλ πασά, υπήρξε μία μαζική δολοφονία που στοιχειοθετεί στην ουσία και στο πνεύμα της σχετικής Σύμβασης του ΟΗΕ και του διεθνούς δικαίου, το έγκλημα της Γενοκτονίας.

Υπήρξε μαζική δολοφονία γυναικών και παιδιών, βιασμοί, μεταφορά στην τουρκική εθνική ομάδα η οποία λειτούργησε πλιατσικολογικά, βιασμοί εγκύων γυναικών και δολοφονία τους, κλείσιμο σε εκκλησίες και εμπρησμό τους και δεκάδες άλλα παρόμοια εγκλήματα.

Η ανάδειξη της δολοφονίας των Γυναικών και των Παιδιών αποτελεί ένα προφανές αίτημα για τους παραπάνω αλλά και για ένα εκατομμύριο και πλέον λόγους. Όσα είναι τα θύματα της Γενοκτονίας των Ελλήνων από τη Θράκη μέχρι την Ιωνία και από τον Πόντο μέχρι την Καππαδοκία, όσα είναι τα ορφανά, οι αγνοούμενοι, οι βιασμένες γυναίκες και κορίτσια, οι γυναίκες που προτίμησαν να πέσουν μαζί με τα παιδιά τους σε χαράδρες, γκρεμούς και ποτάμια.........

Ακούστε την ομιλία του Θ. Μαλκίδη για τη Γυναικοκτονία και την Παιδοκτονία, η οποία πραγματοποιήθηκε στη Δημοτική Βιβλιοθήκη της  Καβάλας, στην εκδήλωση που οργάνωσε ο Όμιλος Ποντίων Χορευτών Καβάλας

"Κάτι Κολοκοτρώνηδες........"

Θ.Μαλκίδης

"Κάτι Κολοκοτρώνηδες......." Η  Επανάσταση της απελευθέρωσής μας και τα σχολικά βιβλία του Υπουργείου, πρώην Εθνικής, Παιδείας

Το παρακάτω απόσπασμα που αναφέρεται σε "κάτι Κολοκοτρώνηδες"  το βρίσκουμε  στο βιβλίο του «Τετραδίου Εργασιών» της Νεοελληνικής Γλώσσας της Β´ Γυμνασίου (σ. 35), με τίτλο «Αρχίζουμε πρόβες για την εθνική γιορτή». Στο βιβλίο το οποίο εκδίδει, μεταξύ των άλλων, το πρώην επί της Εθνικής Παιδείας  Υπουργείο, και βεβαίως έχει πληρωθεί από όλους τους Έλληνες πολίτες με κόπο, μόχθο και ιδρώτα,  γράφονται  τα εξής εκπληκτικά: 

«Τέλεια! Σήμερα στο μάθημα της μουσικής ήταν τέλεια! Γιατί από αύριο αρχίζουμε πρόβες για τη γιορτή της 25ης Μαρτίου. Θα κάνουμε πρόβες με τη χορωδία, θα χάνουμε μαθήματα! Έχουμε μια κάπως μικρή χορωδία στο σχολείο, καμιά τριανταριά άτομα και έχει πλάκα. Το ρεπερτόριο θα ‘ναι το συνηθισμένο: Ελεύθεροι Πολιορκημένοι και δωσ᾽του… Από τώρα ονειρεύομαι τις ώρες μαθημάτων που θα χαθούν στις πρόβες. Και η καλλιτεχνικού, η Βαφιώτη, μας λέει ότι θέλει μια ομάδα να σχεδιάσει κάτι σκηνικά και κάτι Κολοκοτρώνηδες και κάτι σημαίες και δάφνες. Μέσα! Υπολογίζω κι άλλες χαμένες ώρες μαθημάτων…»

Το δυστύχημα είναι ότι το παραπάνω απόσπασμα δεν είναι το μοναδικό από την ιστορική και πολιτική χυδαιότητα που εμφανίζουν εδώ και χρόνια οι   θεσμικοί και μη,  του Υπουργείου της πρώην Εθνικής Παιδείας, οι οποίοι εκθειάζουν   το φασίστα   δάσκαλο του Χίτλερ,  Μουσταφά Κεμάλ (!) προσφέροντας γνώση από συνταγές μαγειρικής, οδηγίες χρήσης καφετιέρας και κλιματιστικού (!), ενώ υβρίζουν τον Κολοκοτρώνη, την Επανάσταση, τον εθνικό μας ύμνο, τους απελευθερωτές μας. 

Έτσι στο βιβλίο της Νεοελληνικής Γλώσσας της Α´ Γυμνασίου (σ. 82-83) περιέχεται κείμενο -αφιέρωμα στο 1821 με τίτλο «Η παράσταση», από όπου παραθέτουμε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα: «...τότε ο Βαγγελάκης πουέκανε τον Μπότσαρη και τον στένευε η στολή του, έσκυψε να πάρει τα τσαρούχια μου να μου τα δώσει και φάνηκε το σώβρακό του και τα κορίτσια έβαλαν τα γέλια κι εκείνος τα κλάματα... Και ο κύριος διευθυντής... άρχισε να φωνάζει:

- Ζήτω η 25η Μαρτίου! και είπε «και του χρόνου» κι όλοι σηκώσαμε τα χέρια μπροστά και είπαμε και ζήτω κι η κυρία Ουρανία φώναξε πάλι προσοχή! και σταθήκαμε όλοι προσοχή και τραγουδήσαμε τον εθνικό ύμνο και γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελάει πατέρα; και φύγαμε να πάμε σπίτι μας να φάμε σκορδαλιά για το καλό της ημέρας, να κοιμηθούμε, να ξυπνήσουμε, να βάλουμε τα καλά μας και να πάμε να πούμε χρόνια πολλά του Βαγγελάκη που είχε την εθνική εορτή του».

Είναι  επίσης προκλητικό το  πως εμφανίστηκε η σημαντική ομιλία του Κολοκοτρώνη, αυτή προς τους νέους, που εκφωνήθηκε στην Πνύκα και καταγράφεται   στο βιβλίο της  Γλώσσας της Στ´ Δημοτικού (β´ τεύχος, σ. 105). Η λέξη λογοκρισία ενδεχομένως να μην προσεγγίζει στην ολότητά της την παρακάτω παραπομπή ωστόσο την αναφέρουμε για τη συζήτηση.  

Λέει ο Κολοκοτρώνης : «Οἱ παλαιοί Ἕλληνες, οἱ πρόγονοί μας, ἔπεσαν εἰς τήν διχόνοιαν καί ἐτρώγονταν μεταξύ τους, καί ἔτσι ἔλαβαν καιρό πρῶτα οἱ Ρωμαῖοι, ἔπειτα ἄλλοι βάρβαροι καί τούς ὑπόταξαν.Ύστερα ἦλθαν οἱ Μουσουλμάνοι. Οἱ ἔμποροι καί οἱ προκομμένοι…». 

Μετά τήν λέξη «Μουσουλμάνοι», ο ήρωας είπε καί κάποια άλλα λόγια: «Καί ἔκαμαν ὅ,τι ἠμποροῦσαν διά νά ἀλλάξῃ ὁ λαός την πίστιν του. Ἔκοψαν γλῶσσες εἰς πολλούς ἀνθρώπους, ἀλλ᾽ ἐστάθη ἀδύνατο νά το κατορθώσουν. Τόν ἕνα ἔκοπταν, ὁ ἄλλος τόν σταυρό του ἔκαμνε».
Το μέρος βεβαίως αυτό για τους ευνόητους λόγους δεν αναφέρεται στο σχολικό βιβλίο......

Στο βιβλίο  «Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας» της Γ´ Γυμνασίου ( σ. 46-48) ολοκληρώνεται (; ) η ύβρις εναντίον του Κολοκοτρώνη, αφού  προστέθηκε  ένα απόσπασμα από τα Απομνημονεύματα του στρατηγού Μακρυγιάννη,  το οποίο όμως  γράφει  ἐναντίον τοῦ Κολοκοτρώνη, κατηγορώντας τον άδολο και ανιδιοτελή Γέρο του Μωριά για πλουτισμό(!): «Οἱ ἄρχοντές μας, οἱ ἀρχηγοί μας ἔγιναν “Ἐκλαμπρότατοι”… ἔγινε ὁ Κολοκοτρώνης καί οἱ ἄλλοι συγγενεῖς καί φίλοι, πλούσιοι ἀπό γές (χωράφια), ἀργαστήρια, μύλους… Ὅταν ὁ Κολοκοτρώνης καί οἱ σύντροφοί του ἦρθαν ἀπό τή Ζάκυνθο, δέν εἶχαν οὔτε πιθαμή γῆς…». Ο Μακρυγιάννης σε δεκάδες άλλα σημεία γράφει  για τον πρωταγωνιστικό  ρόλο του Κολοκοτρώνη  στην Επανάσταση, προβάλλοντας τη μοναδική προσωπικότητά του, αλλά αυτό έπρεπε να αναφερθεί! 

Ο Κολοκοτρώνης, ο απελευθερωτής μας, ο πιστός, ο έχων τον Θεό πάντα πρώτη αναφορά, ο Έλληνας που έχασε το παιδί του αλλά συγχώρεσε τους δολοφόνους  του, που φυλακίστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο, που έχασε δεκάδες συγγενείς στον Αγώνα, που αντιστάθηκε στην εθνική και κοινωνική αδικία,  είναι για τους σημερινούς αρνητές, εθνοφοβικούς, συκοφάντες, καριερίστες, ψευτοκαθηγητές και ψευτοδιανοούμενους, "κάτι Κολοκοτρώνηδες".... 

Την απάντηση σε όλα τα παραπάνω και άλλα τόσα που δεν τα αναφέρουμε τη δίνει ο ίδιος Κολοκοτρώνης, με τον μοναδικό τρόπο που αυτός γνωρίζει («Κολοκοτρώνη Ἀπομνημονεύματα», τόμ. Γ´, ἔκδ. «Γ. Βαλέτα», σ. 224):  

«Εἰς τὴν Τριπολιτσάν», γράφει ο Τερτσέτης, ο ἀπομνημονευματογράφος του Γέρου του Μοριά, «εἶχον γράψει σάτιρα ἐναντίον τοῦ Κολοκοτρώνη καὶ τὴν ἐτοιχοκόλλησαν εἰς τὴν ἐκκλησίαν. Ἦταν Κυριακὴ καὶ ἐσυνάχθη κόσμος καὶ ἐδιάβαζε. Ὁ Γέρο Κολοκοτρώνης ἐπήγαινε εἰς τὴν ἐκκλησίαν νὰ λειτουργηθεῖ, καὶ ὅταν εἶδε τὸν κόσμο συμμαζωμένο, ἔστειλε τὸν γραμματικό του, νὰ ἰδεῖ τί τρέχει. Ὁ γραμματικὸς ἐπέστρεψε καὶ ἐμούδιαζε νὰ τοῦ εἰπεῖ. Ἔμαθε, τέλος πάντων, τί εἶναι. Τότε ἐπῆγε τὴν ἐξεκόλλησε καὶ τὴν ἐπῆρε στὸ χέρι καὶ ὅταν ἀπόλυσεν ἡ ἐκκλησία, τὴν ἔδωσε τοῦ παπᾶ καὶ τὸν ὑποχρέωσε νὰ τὴν διαβάσει μεγαλοφώνως εἰς τὸν λαό. 

Ἔπειτα εἶπε: “κρίνετε, ἂν μὲ βρίζουν δίκαια”. 

Καὶ τινές, λέγουν, ἐπρόσθεσε: “Ὁ κάλπικος παρὰς μένει στὸ νοικοκύρη του».