Επί τη ευκαιρία της αναλήψεως των καθηκόντων της Μαρία Άνχελα Ολγκίν Κουεγιάρ άνοιξε νέος κύκλος υποδείξεων προς τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη και προβλέπεται να διαρκέσει. Τουλάχιστον, μέχρι τις (ταυτόχρονες) εκλογές δημάρχων και ευρωβουλευτών.
Έχουν όλοι το μαγικό ραβδί που θα βρει το κοινό έδαφος και θα σπάσει το αδιέξοδο. Ακόμα και εκείνοι που κυβερνούσαν και δεν χρησιμοποίησαν το μαγικό ραβδί τους όταν είχαν την ευθύνη. Από τον Γιαννάκη Κασουλίδη και την Ερατώ Κοζάκου Μαρκουλή, μέχρι την Αννίτα Δημητρίου και τον Στέφανο Στεφάνου. Πρέπει να κάνει αυτό, πρέπει το άλλο… Όλα θεωρίες, κούφια λόγια, για να έχουμε να λέμε.
Ως να είναι ξένοι και θεωρητικολογούν ασυστόλως, παρακολουθούν από μακριά τις προσπάθειες της κ. Ολγκίν, ως να είναι οι προσπάθειες για κάποιους άλλους, μακρινούς μέχρι την Κολομβία, όχι για τις δικές τους ζωές, τις δικές μας ζωές. Μας αφορούν πιο καυτά ζητήματα εμάς. Τι γίνεται στο ΔΗΣΥ, αν θα τα καταφέρει να επιβιώσει η Αννίτα, αν είναι καταλυτική η παρέμβαση του Αναστασιάδη που στάθηκε στο πλευρό της, αν θα στηρίξει το ΑΚΕΛ τον Προύντζο που είναι υπεράνω και δεν ανήκει σε κόμμα, τι θα κάνει το ΔΗΚΟ στο Στρόβολο…
Τέτοια ζωτικής σημασίας ζητήματα μας απασχολούν. Μαζί, φυσικά, με την αγωνία για το αν ο Γενικός Εισαγγελέας θα συνεχίσει να κατέχει το προνόμιο του ενέλεγκτου. Έτσι το λένε τώρα όταν ένας άνθρωπος κάνει ό,τι κόψει ο νους του και δεν δίνει λογαριασμό πουθενά. Το ανέλεγκτο.
Αν θα καταφέρουμε να κάνουμε τη μεταρρύθμιση της τοπικής αυτοδιοίκησης χωρίς να επικρατήσει το χάος. Διότι, εκτός από το χάος θα μας κοστίσει κι ένα βουνό εκατομμύρια. Το εξήγησε προχτές ο υπουργός Εσωτερικών. Με τη μεταρρύθμιση, είπε, «θα παρέχονται μεν ποιοτικότερες υπηρεσίες, αλλά ενδεχομένως αυτό να συνεπάγεται με αυξημένο κόστος σε ορισμένες περιπτώσεις». Και τσακ, ο προϋπολογισμός για τους δήμους, τους νέους, αυτούς που κάναμε για να γίνουν εξοικονομήσεις, θα αυξηθεί στα 117 εκατομμύρια ευρώ. Το άγχος τώρα είναι αν όντως θα έχουμε «ποιοτικότερες υπηρεσίες».
Πώς να το θεωρήσουμε δεδομένο όταν έπεσε στα κεφάλια μας ακόμα μια ματσαράγκα, που μας κόστισε εκατομμύρια και τώρα μπορεί να μας κοστίσει ακόμα €200 εκατομμύρια χωρίς να γίνει η δουλειά μας. Για το έργο του τερματικού σταθμού φυσικού αερίου στο Βασιλικό, λέω, για να έρθει το αέριο για την ΑΗΚ, μπας και πέσουν λίγο οι λογαριασμοί μας. Ε, και δεν έγινε το έργο και μας σέρνουν στα δικαστήρια οι Κινέζοι και ζητούν πρόσθετες, από αυτές που ήδη πληρώσαμε, αποζημιώσεις (€200 εκατομμύρια). Διότι τα κάναμε μαντάρα (πάλι) με τις διαδικασίες!
Στο μεταξύ, στα κατεχόμενα, το «υπουργικό συμβούλιο» ενέκρινε προχθές την αγορά ακίνητης περιουσίας από 438 ξένους υπηκόους, οι 417 είναι Τούρκοι πολίτες και 21 είναι υπήκοοι τρίτων χωρών. Παράλληλα, συνεχίζονται και οι συζητήσεις σχετικά με το ποιος είναι ο πραγματικός πληθυσμός στα κατεχόμενα. Δεν ξέρουν, κανείς δεν ξέρει, είναι ένα μεγάλο μυστικό. Άλλος λέει ότι είναι μισό εκατομμύριο κι άλλος ένα εκατομμύριο. Ο «υπουργός εσωτερικών», Ντουρσούν Ογούζ, δήλωνε προχτές ότι «πρέπει να δεχτούμε τον αριθμό των 400 χιλιάδων του στατιστικού ινστιτούτου ως επίσημα στοιχεία».
Ό,τι θέλει ο καθένας. Η ζωή συνεχίζεται. Χτες, όπως έγραφε και ο τουρκοκυπριακός Τύπος έγινε και η πρώτη εξαγωγή ρεβιθιών από την Κύπρο στην Τουρκία. Θα αρχίσει σιγά – σιγά και η εξαγωγή μολοχίας προς τις ελεύθερες περιοχές κι όλα κυλούν ομαλά. Να τα δει και η Κολομβιανή απεσταλμένη και να διερωτάται γιατί την καλέσαμε να μας βοηθήσει αφού είναι όλα διευθετημένα! Όπως έλεγε κι ο Ταχσίν Ερτουγρούλογλου, ελπίζουμε να αντικατοπτρίζει την «πραγματικότητα του νησιού» η έκθεση της κ. Ολγκίν. Λες κι εμείς που το κατοικούμε ξέρουμε την πραγματικότητα. Πάντως, αυτοί λέει θα της ξηγήσουν το «νέο μοντέλο συνεργασίας με σχέσεις καλής γειτονίας των δύο κρατών στο νησί». Κι εμείς θα της εξηγήσουμε το μοντέλο της ΔΔΟ και του συμφωνημένου πλαισίου… Κι έχει ο θεός.
Υ.Γ. Μέσα σε όλα αυτά, χάσαμε χθες κι έναν ξεχωριστό φίλο, τον Γιώργο Σέρτη, που κάθε του κείμενο ήταν σαν μαχαιριά στη ψυχή και στη συνείδηση. Ποιος να ξαναγράψει τώρα, Γιώργο μου, έτσι όπως τα έγραφες εσύ; Προς τον Γρηγόρη Αυξεντίου:
«Και τι κάνατε για τη Λευτεριά που την χρωστάει ο ένας μας στον άλλον;
Πώς ν΄ αποκριθείς σ΄ εκείνο το Πυρπολημένο Κυπαρίσσι ότι:
Είναι… απαγορευμένη η λέξη Απελευθέρωση, Γρηγόρη. Στα επιδοτημένα σεμινάρια ασκήθηκαν πολλοί για να τη λέμε… Επανένωση!»
του Άριστου Μιχαηλίδη από τον Φιλελεύθερο
